«Η βία εις βάρος των ζώων αποτελεί ίσως την πρώτη ένδειξη, ένα σήμα προειδοποίησης για μελλοντική επιθετική συμπεριφορά, που μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο έγκλημα»
Νέα Υόρκη: Τρεις γάτες ακρωτηριασμένες με μαχαίρι που κρατούν εφηβικά χέρια. Ένα
κουτάβι ξυλοκοπημένο μέχρι θανάτου από μπαστούνι του γκολφ· ένας αδέσποτος
σκύλος διαμελισμένος. Απανωτά χτυπήματα εις βάρος τριών ρακούν που κείτονται
αιμόφυρτα...
Η κακοποίηση των ζώων από άτομα εφηβικής ηλικίας δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο· ωστόσο, τα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα βίαιης, σχεδόν εγκληματικής, συμπεριφοράς εναντίον τους αναγκάζουν για πρώτη φορά ψυχολόγους, εισαγγελείς, αστυνομικά όργανα και οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των ζώων στις ΗΠΑ να εξετάσουν συνολικά τα βαθύτερα αίτια που κρύβονται πίσω από τις σχετικές ενέργειες των εφήβων.
«Η βία εις βάρος των ζώων αποτελεί ίσως την πρώτη ένδειξη, ένα σήμα προειδοποίησης για μελλοντική επιθετική συμπεριφορά, που μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο έγκλημα» αναφέρει η ψυχολόγος Μαίρη Λου Ράντουρ στο Associated Press και σημειώνει πως μέχρι πρότινος αντίστοιχα επεισόδια δεν είχαν συγκεντρώσει τον απαιτούμενο βαθμό προσοχής από καθηγητές και επιστήμονες.
Ωστόσο, μία σειρά εξελίξεων έρχεται να οδηγήσει την ανάλυση του φαινομένου της κακοποίησης ζώων από εφήβους μεταξύ των προτεραιοτήτων της επιστημονικής κοινότητας. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγεται η ετήσια έκθεση της Human Society των ΗΠΑ, στην οποία επισημαίνεται πως ποσοστό τουλάχιστον 20% επί 1.000 περιπτώσεων κακοποίησης ζώων εντός του 2001 διαπράχθηκαν από εφήβους -το 95% εξ αυτών ανδρικού φύλου.
Ενδεικτικό του προβληματισμού και του φόβου που εγείρουν οι αυξανόμενες περιπτώσεις εγκληματικής συμπεριφοράς εναντίον των ζώων είναι το γεγονός πως μόλις πρόσφατα σύλλογος ψυχιάτρων στο Μέριλαντ εγκαινίασε ένα πρόγραμμα θεραπείας, σχεδιασμένο αποκλειστικά για τους εφήβους που κακομεταχειρίζονται τα ζώα.
Στις επικίνδυνες διαστάσεις του φαινομένου εστιάστηκε ακόμη και έκθεση επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών, υπογραμμίζοντας πως το «ζήτημα έχει υποτιμηθεί και δεν έχει μελετηθεί επαρκώς», και συμπληρώνοντας πως η εξέταση της βίαιης συμπεριφοράς εις βάρος των ζώων από άτομα εφηβικής ηλικίας θα «συμβάλει, δίχως άλλο, στην κατανόηση και την πρόληψη της εφηβικής βίαιης συμπεριφοράς».
Οι τραγικές περιπτώσεις κακοποίησης ζώων έχουν αρχίσει για πρώτη αφορά να απασχολούν σε μεγάλο βαθμό και τις δικαστικές Αρχές επισημαίνει το AP, μεταφέροντας τις δηλώσεις δικαστικού λειτουργού από το Μίσιγκαν, ο οποίος αναφέρει πως υπέστη σοκ όταν ενημερώθηκε για την περίπτωση ενός 16χρονου που διαμέλισε έναν αδέσποτο σκύλο και στη συνέχεια μετέφερε τα κομμάτια του στο σχολείο, παρουσιάζοντάς τα ενώπιον των συμμαθητών του.
Εισαγγελείς στο Κολοράντο εισηγούνται την σκλήρυνση των ποινών για την κακομεταχείριση των ζώων· το τελευταίο επεισόδιο που σημειώθηκε στην περιοχή αφορά σε μία γάτα, στην οποία έβαλαν φωτιά δύο έφηβοι 16 και 17 ετών, επιθυμώντας -όπως δήλωσαν- να δουν εάν η συμπεριφορά της θα είναι αντίστοιχη με αυτή των καρτούν...
Πηγή: Associated Press
Έφηβοι-νταήδες νομίζουν ότι κάτι κάνουν όταν βασανίζουν μια ψυχή που δε μπορεί ούτε να αμυνθεί, να αντιδράσει ή να ζητήσει βοήθεια...
ReplyDeleteΑυτό και μόνο λέει κάτι για το χαρακτήρα και το ποιόν τους.
Το πρόβλημα πισεύω ότι ξεκινά από πιο νωρίς. Από πολύ νωρίς. Από τους γονείς, πιο συγκεκριμένα. Είναι δυνατόν να διδάξω στο παιδί μου (με λόγια και -κυρίως- πράξεις) το σεβασμό για το συνάνθρωπο και τα ζώα, και αυτό στην εφηβεία να βασανίσει ζώο? Είναι δυνατόν? Ας μας πει και κάποιος γονιός τη γνώμη του, σας παρακαλώ.
Οι αυστηροί νόμοι είναι γι΄αυτούς που δεν πρόκειται να αλλάξουν, γι΄αυτούς που είναι πλέον πολύ αργά. Ο γείτονας μου (καμια 70αριά χρονώ χούφταλο) θέλει να σκοτώσει όποιο ζώο τον ενοχλεί. Και το έχει κάνει πολλές φορές. Θα αλλάξει αυτός μυαλό? Αυτόν ναι, βάλτον μέσα (και όχι μόνο για 9 μήνες).
Όμως η σωστή παιδεία είναι η μόνη ελπίδα για να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα. Γνώμη μου πάντα....
Η αγωγή είναι αποκλειστική ευθύνη των γονιών. Από τη βρεφική ηλικία, από την κούνια πρέπει να κάνουν ανθρώπους τα παιδιά τους. Όχι sofia, δεν είναι δυνατόν να διδάξεις στα παιδιά σου το σεβασμό, την αγάπη και καθετί ωραίο και στην εφηβεία τους να βασανίζουν ζώα. Δεν είναι δυνατόν.
ReplyDeleteΕίναι μεγάλο, ανεξάντλητο, τεράστιο το θέμα.
Μια λέξη για την ώρα, την πιο σημαντική
ΑΓΑΠΗ
Πιστεύω πως μπορείς να εμπνεύσεις τα παιδιά με τις πράξεις σου. Θυμάμαι τη μητέρα μου, που από μικρός όποτε έβλεπε ένα ζώο το χάιδευε και μου έλεγε "έλα Μάξιμε, χάϊδεψέ το μην το φοβάσαι". Πάντα στο σπίτι είχαμε σκύλο. Πάντα ήμουν με ζώα ακόμα και σήμερα με δύο γατούλες και ακόμα έναν πιτσιρίκο που πρόσφατα μπήκε στην παρέα. Αν το παιδί δει το γονιό να κακομεταχειρίζεται τα ζώα, είναι πιθανό να κάνει και εκείνο το ίδιο. Αν επίσης το παιδί, δει στην παρέα άλλα παιδιά, να κακομεταχειρίζονται ζώα θα κάνει και πάλι το ίδιο. Αν δε, δεν δει να τιμωρούνται όσοι κακομεταχειρίζονται τα ζώα, τότε θα ενθαρρυνθεί. Η τιμωρία, η ποινή, είναι το έσχατο αναγκαίο κακό, για την προστασία του τετράποδου. Μην ξεχνάμε πως και αυτά, έχουν ψυχή. Φυσικά προσπαθώ, να κινούμαι εντός των ορίων και όχι στα άκρα και δε μου αρέσουν εικόνες, παιδιών να πεινάνε και ανθρώπων παραδίπλα, να ταΐζουν τα ζωάκια και όχι τα παιδάκια. Το ζώο, είναι το εύκολο θύμα, για να ασκήσει ο έφηβος βία. Δε μπορεί να την ασκήσει με την ίδια ευκολία, σε κάποιο άλλο παιδί, γιατί γνωρίζει, πως θα υπάρξει αντίδραση από τους γονείς του, ή από το οικείο του περιβάλλον. Ενώ, στην άσκηση βίας στο ζώο, από ποιον μπορεί να υπάρξει αντίδραση; Πόσοι από εμάς, δεν έχουμε δει, να χτυπάνε ένα ζώο και να μένουμε απλοί μάρτυρες για να μη μπλέξουμε με άτομα βίαια; Έτσι το ζώο, μόνον στις δικές του δυνάμεις μπορεί να βασιστεί και στην όποια και αν υπάρχει ευαισθητοποίηση κάποιων ανθρώπων. Μου αρέσει η πρόληψη. Η ενημέρωση σε θέματα βίας, είναι το καλύτερο όπλο, ενάντια αυτής. Όμως, η ενημέρωση αυτή, δεν υπάρχει. Εδώ, άνθρωποι μεταξύ τους, για θέματα αθλητικά καμία φορά φτάνουν σε σημείο βίας τέτοιο, που μπορεί να υπάρχουν και θύματα. Έχω γράψει ένα άρθρο, για το πως τα ζώα βοηθούν τα παιδιά. Όταν το παιδί μεγαλώνει με ένα ζώο (όχι κατ' ανάγκη κάποιο σκυλάκι σε ένα διαμέρισμα, αλλά με ένα πτηνό), μαθάινει να το σέβεται, να σέβεται το χώρο του ζώου, μαθαίνει να μοιράζεται μαζί του, μαθαίνει την έννοια της φιλίας. Έχουμε σε αυτόν το τσιμεντένιο χώρο που ζούμε, ξεχάσει λέξεις όπως: γατάκι, σκυλάκι, σπουργιτάκι κλπ. Και τις έχουμε ξεχάσει, γιατί, από τα διαμερίσματά μας δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους. Η μόνη επαφή να είναι στο δρόμο, όταν πάμε βιαστικά στη δουλειά μας. Δεν ξέρω στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, ποιοι είναι τα άγρια και ποιοι είναι τα ήμερα. Ο άνθρωπος ή τα πλάσματα της φύσης; Δε θέλω να μειώσω την ανθρώπινη αξία. Όμως, κάποιες φορές το αναρωτιέμαι.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Μάξιμος
Σίγουρα δεν υπάζρχει μόνο ένας λόγος που είναι έτσι τα πράγματα. ούτε ένα συγκεκριμμένο ιατρικό. Το φαινόμενο της αποξένωσης και της ψύξης των ανθρωπίνων σχέσεων συνεχίζεται ακάθεκτα. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο που γνωρίζει μόνο το ΕΓΩ του, δεν υπάρχει χώρος για εμπάθεια. Ο έφηβος κάνει ότι κάνει, χωρίς να νιώθει τον πόνο του θύματός του.Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δυστυχώς συνεχώς αυξάνονται.
ReplyDeleteΕίναι σε έναν μεγάλο βαθμό στο χέρι των γονιών και των σχολείων να διδάξουν στα παιδιά αυτήν την ευαισθησία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να αγαπήσει κάποιος. Γιατί η αγάπη είναι η υπερπήδηση και παράδοση του ΕΓΩ.
Και πάλι δυστυχώς δε φαίνεται να αλλάζει κάτι. Ο κόσμος προγραμματίζεται από το περιβάλλον, τα ΜΜΕ, την πολιτική με αυτό το συγκεκριμμένο τρόπο. Δεν ξέρω ακριβώς για ποιό λόγο. Ίσως ένας ηλίθιος λαός να μη σηκώσει κεφάλι στην πολιτική ηγεσία ανα τον κόσμο; Δεν είναι αυτό όμως το θέμα εδώ.
Υπάρχουν πολλοί που αναγνωρίζουν αυτό το πρόβλημα και συνειδητά προσπαθούν να αλλάξουν κάτι. Ξεκινάμε λοιπόν από τα δικά μας παιδιά και το διαδίδουμε και σε όσους άλλους μπορεούμε. Μπορεί έτσι μια μέρα να το εμπεδώσει όλος κόσμος!
Παντως οταν ημουν εγω παιδι η εννοια κατοικιδιο ηταν εντελως αγνωστη.Υπηρχε τεραστιος φοβος για τα ζωα κι οι κλωτσιες εδιναν κι επαιρναν.Σημερα ομως γινονται κανονικα βασανιστηρια απο παιδια κι εφηβους. Πιστευω εκτος των αλλων που ειπατε ολοι οτι ενας συσσωρευμενος θυμος σ'ενα μερος της νεολαιας απ'τη μια και η τοσο μεγαλη βια με την οποια ερχονται καθημερινα σ'επαφη απ'τη τηλεοραση απ'την αλλη δημιουργουν ενα συνδυασμο που οδηγει τα ευαλωτα ή και ελαφρα διαταραγμενα παιδια σ'αυτα τα εγκληματα.
ReplyDeleteΕιναι εξαιρετικη η ερευνα του ποστ.