Πού πάει η Καλοσύνη όταν μεγαλώνουμε;

Τσακωμοί, κόντρες, χαμός, λόγια βαριά και πικρά. 

Γιατί; Τι έχουμε να χωρίσουμε; Γιατί τόση φαγωμάρα; 

Παρέες, ζευγάρια, αδέλφια, συγγενείς, μαθητές με δασκάλους, προϊστάμενοι, υφιστάμενοι όλοι τσακώνονται μεταξύ τους. 

Τι έχουμε να χωρίσουμε τελικά; 

Ή μήπως η καλοσύνη πήγε περίπατο; 

Ποια καλοσύνη; 

Αυτή που όταν τη δείχνεις σε λένε βλάκα ή κάτι ακόμα χειρότερο;

Διαστρέβλωση κατά το δοκούν. 

Ό,τι μας βολεύει κατά περίπτωση. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας εμπειρίες, αυξάνεται και ο δείκτης κατανόησης. 

Από την κατανόηση μπορεί να πηγάσει και η καλοσύνη. 

Η υπομονή που οπλιζόμαστε κάθε φορά για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα εμπεριέχει καλοσύνη. Έχοντας σύνεση ίσως να χαρακτηριζόμαστε ως καλοσυνάτοι άνθρωποι. Αρετές οι οποίες μας βοηθούν να πορευτούμε στη ζωή μας εξασφαλίζοντας θετικό πρόσημο.

Η ζωή όμως είναι δύσκολη, απρόβλεπτη, έρχονται τα πάνω κάτω. 

Οι εντάσεις και η αγωνία του αύριο ριζώνουν στη ψυχή και στο μυαλό. Οι πολλές αναποδιές που τυχαίνουν μας φτάνουν στα όρια. Θυμώνουμε, εκνευριζόμαστε, θεωρούμε ότι η ζωή μας αδικεί. Όλοι μας αδικούν. 

Πώς λοιπόν μπορούμε να είμαστε γεμάτοι καλοσύνη, όταν η ζωή μας γεμίζει δυσάρεστες εμπειρίες; 

Η έξαρση της βίας, της ενδοοικογενειακής, της σχολικής είναι αποτέλεσμα των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων. 

Οι χιλιάδες απολύσεις και η οικονομική κρίση εκτελούν κάθε μορφή επιείκειας, κάθε μορφή καλοπροαίρετης χειρονομίας. 

Που πήγε η καλοσύνη; 

Μήπως δεν υπήρξε ποτέ τριγύρω; 

Και τι εννοούμε λέγοντας «αυτός είναι γεμάτος καλοσύνη;»

Ο ορισμός της καλοσύνης είναι μια ιδιότητα του καλού ανθρώπου που θέλει το καλό και την ευτυχία του συνανθρώπου του. Ο ιδανικός καλοσυνάτος άνθρωπος. 

Πιστεύω ότι στην ζωή μας κανένας μας δεν είχε ως αφετηρία να βλάψει τον συνάνθρωπό του – πλην των εγκληματιών και πολλές φορές των ηλιθίων. 

Οι καταστάσεις, όμως, που βιώνουμε καθημερινά εξαντλούν τα επίπεδα της καλοσύνης μας. Ανθρώπινο κι όχι κατακριτέο. 

Οι δυσκολίες, οι εμπειρίες και τα χρόνια μας ωριμάζουν από την μία.
Μας κάνουν, όμως και πιο τραχείς στους τρόπους, πιο υποψιασμένους, με αποτέλεσμα να χάνουμε κάτι από την ευγένειά μας. Να γινόμαστε απότομοι, πιο κυνικοί, πιο αληθινοί. 

Η καλοσύνη χάνει έδαφος σιγά-σιγά. Αρχίζουμε να εκπλήσσουμε δυσάρεστα τους γύρω μας, αλλιώς μας είχαν συνηθίσει, επειδή, πλέον, η οπτική μας είναι ξεκάθαρη και πατάμε στα πόδια μας καλύτερα από ποτέ. 

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε πει για κάποιον που θεωρούσαμε δεδομένο ότι ήταν γεμάτος καλοσύνη:

– Δεν το πιστεύω! Τσακώθηκες μαζί του; Αυτός πάντα ήταν ψυχούλα! (ψυχούλα ονομάζουμε τον καλοσυνάτο άνθρωπο που δεν χαλάει κανενός το χατήρι).

Τα λόγια μας πιο κοφτά και σταράτα κι οι σχέσεις μας, είτε με τα παιδιά μας είτε με τους συναδέλφους μας είτε με τους φίλους μας, πιο αποστειρωμένες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ή γινόμαστε σιγά-σιγά κακοί άνθρωποι. Απλά, γινόμαστε πιο επιλεκτικοί.

Επιλέγουμε που, πότε, ποιον, ποιους θα ευχαριστήσουμε, σε ποιους θα είμαστε καλοσυνάτοι. Δημιουργείται μια αρμονία μεταξύ συναισθήματος και λογικής.

«Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, η πολλή καλοσύνη βλάπτει. Οι επιστήμονες λένε ότι το να φέρεται κάποιος με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει κι όχι να λύσει προβλήματα. Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων. Θυματοποιείται.» (πηγή Lifo.gr)

Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν επισκεπτόμουν τις παιδικές χαρές και παρατηρούσα ότι τα μικρά παιδιά δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες γύρω τους. 

Διεκδικητικά από μικρά (παίρνουν ακαριαία αυτό που θεωρούν δικό τους) κι εξαντλούν την καλοσύνη τους μόνο κατ’ επιλογή (παίζουν με τα παιδάκια που θα επιλέξουν και όχι με αυτά που θα τους υποδείξει η μαμά).

themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα» - Μαθαίνοντας στα παιδιά την έννοια της Καλοσύνης

   Τα απρεπή ή κακόβουλα σχόλια, με στόχο την εμφάνιση, τα ρούχα ακόμα και τα φυσικά χαρακτηριστικά, που είναι συχνά στους ψιθύρους των ενηλίκων, ξεκινούν ήδη από την παιδική ηλικία. 

Ένας τρόπος για να μην μετατραπούν τα παιδιά σε αυτούς τους ενήλικες είναι να τα βοηθήσετε να κατανοήσουν την έννοια της Καλοσύνης αλλά και γιατί την χρειαζόμαστε τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας.

«Γιατί είναι έτσι τα μαλλιά του; Γιατί φοράει τέτοια ρούχα;» αποτελούν μερικά από τα κακόβουλα σχόλια που μπορεί να ακούσει κανείς, μέσα σε αυτούς και τα παιδιά ενώ πλέον με το Διαδίκτυο, όπου οι αναρτήσεις φωτογραφιών πραγματοποιούνται ανά δευτερόλεπτα, τέτοιου είδους σχόλια μπορεί να συγκεντρωθούν σχεδόν στιγμιαία από γνωστούς ή άγνωστους «επικριτές» που είναι απλά αγενείς ή έχουν στόχο να πληγώσουν συναισθηματικά τον άλλον.

Γιατί χρειαζόμαστε την καλοσύνη;

Σήμερα το να κρίνουμε αυστηρά τους άλλους γίνεται από ολοένα και μια μεγαλύτερη μερίδα ατόμων. 

Είναι πολύ εύκολο πια να δημοσιευθούν σχόλια για άλλους ανθρώπους, είτε πρόκειται για διασημότητες είτε για συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, αυτό όμως που οι περισσότεροι δεν αναλογίζονται είναι το τραύμα που προκαλούν. 

Βέβαια τα κακόβουλα σχόλια δεν είναι απόρροια των τεχνολογικών εξελίξεων, όμως σήμερα η κακία διαδίδεται πολύ πιο εύκολα, γρήγορα και ανώνυμα, με τις επικρίσεις να γίνονται άνευ προηγουμένου σκληρές. 

Τα παιδιά που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας και της κοινωνικής δικτύωσης μέσω του Διαδικτύου μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν γύρω τους, που ενδεχομένως να μην είναι σωστό.

Τα παιδιά τείνουν επίσης να αγνοούν την «μεγαλύτερη εικόνα», καθώς επικεντρώνονται στο τώρα και δεν αναλογίζονται τις πλήρεις επιδράσεις της συμπεριφοράς τους σε άλλα παιδιά. 

Στο μεταξύ από την φύση τους έχουν την τάση να εστιάζουν στον εαυτό τους, γεγονός που δυσκολεύει την προσπάθειά τους να κατανοήσουν το πώς νιώθουν οι άλλοι. 

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι εκ φύσεως κακά αλλά πολύ περισσότερο ότι χρειάζονται την σωστή και ήπια γεμάτη αγάπη καθοδήγηση.

Τρόποι για να εμφυσήσετε την καλοσύνη
Για να εμφυσήσετε την καλοσύνη στα παιδιά σας, δοκιμάστε να ενσωματώσετε ορισμένες από τις ακόλουθες πρακτικές στις καθημερινές σας συνήθειες. 

Δεν είναι ανάγκη για σοβαρές και μεγάλες συζητήσεις αρκεί να βλέπουν καθημερινά έστω και μια μικρή πράξη καλοσύνης.

Ενσυναίσθηση
Τα μικρότερα παιδάκια χρειάζονται υπενθυμίσεις για να καταφέρουν να βάλουν τον εαυτό τους στην θέση ενός άλλου παιδιού. Παροτρύνετέ το να σκέφτεται τις συνέπειες πριν ακόμα μιλήσει για κάποιον ή για κάτι που κάνει. 

Παράλληλα ενθαρρύνετε το να σκέφτεται καλά πώς η φράση που θέλει να πει μπορεί να επηρεάσει κάποιον, αφού η ενσυναίσθηση αποτελεί το θεμέλιο της καλοσύνης.

Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό…
Μάθετε στο παιδί σας το εξής ρητό «Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα», καθώς μέσα σε δύο προτάσεις μαθαίνει εύκολα το νόημα της καλοσύνης. 

Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να λέει μόνο θετικά σχόλια, πράγματα δηλαδή που θα κάνουν τον άλλον να αισθάνεται καλά παρά λύπη.

Ευγενικά λόγια και χαμόγελα
Μια καλή ιδέα θα ήταν να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αποκτήσουν την συνήθεια να είναι φιλικά και ευγενικά με τους γύρω τους.

 Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να βλέπουν εσάς να ευχαριστείτε το σερβιτόρο στο εστιατόριο, να πείτε ένα κομπλιμέντο στην φίλη σας για την σκληρή της δουλειά ή ακόμα και να ευχηθείτε καλή συνέχεια σε αυτόν που σας εξυπηρέτησε στο σούπερ μάρκετ.

Καλοί τρόποι
Η εκμάθηση καλών τρόπων, όπως ο σεβασμός προς τους άλλους, ο σωστός τρόπος χαιρετισμού ή προσφώνησης ενός ενήλικα, η ευγένεια, αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την καλλιέργεια της καλοσύνης στα παιδιά.

Μην τα κακομαθαίνετε
Τα ευγενικά παιδιά, γεμάτα καλοσύνη, είναι παιδιά που αγαπούν την φιλανθρωπία και καταλαβαίνουν ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούν να αγοράσουν όλα τα παιχνίδια. 

Εάν θέλετε να τους εμφυσήσετε την καλοσύνη, ξεκινήστε με το να είναι υπομονετικά και ευγνώμονα για όλα όσα απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους.

Bullying και στο Διαδίκτυο
Να είστε ενημερωμένοι για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο Διαδίκτυο αλλά και για την δραστηριότητα του παιδιού σας σε αυτό. 

Ενημερωθείτε για τον εκφοβισμό, πώς μπορεί να συμβεί αλλά και πώς να το αποτρέψετε.

Να είστε καλοί με τα παιδιά σας
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει σημασία εάν δεν δείχνετε καλοσύνη και ευγένεια στα παιδιά σας καθημερινά. 

Ειδικά αν αισθάνεστε απογοητευμένοι μαζί τους, προσπαθήστε να τους μιλάτε πάντα με ευγενικό και ήπιο τόνο. 

Η πειθαρχία δεν είναι ανάγκη να είναι σκληρή, νουθετήστε τα με αγάπη και δείτε τα να εξελίσσονται σε ισορροπημένους και ευγενικούς ενήλικες, που αποτελούν την όμορφη νότα στην ημέρα των άλλων.

imommy

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Να βρίσκεις χρόνο να ξεκουράζεσαι...

... να βρίσκεις τρόπους να ξεφορτώνεις.
Οι δουλειές δεν σταματoύν ποτέ. Ούτε οι υποχρεώσεις.
Φαύλος κύκλος είναι. Άκου με που σου λέω…

Να βρίσκεις χρόνο.
Αν καταρρεύσεις μια φορά, μετά δεν είναι εύκολο. 

Δεν ειναι απλό. Δεν είναι το ίδιο. 

Θέλει χρόνο μετά, θέλει κόπο, θέλει δουλειά για να ξαναβρείς τα ίσια σου. 

Θέλει πολλή προσπάθεια για να ορθοποδήσεις. 

Όσοι ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια τους και έπεσαν, ξέρουν…
Μετά είναι δύσκολο…

Μην περιμένεις να αρχίσουν να σε παρακαλάνε οι γύρω σου να ξεκουραστείς. 

Μην περιμένεις να "σε καταλάβουν". 

Δεν είναι ότι δεν σε αγαπάνε, ή ότι δεν σε σκέφτονται.

Είναι δική σου ευθύνη να φροντίσεις για τον εαυτό σου. 

Αν δεν μπορείς εσύ να σε προσέξεις, γιατί να το κάνουν οι άλλοι;

Να βρίσκεις χρόνο να ξεκουράζεσαι και τρόπους να ξεφορτώνεις.

«Και οι νεκροί είχανε δουλειές, αλλά τις αφήσανε στη μέση…»

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Στη μαμά του παιδιού που κάνει bullying στο παιδί μου....... To the Mother of My Child’s Bully

Μια μαμά γράφει ένα γράμμα στη μαμά του παιδιού που κάνει bullying στον γιο της. Και ανοίγει μια θάλασσα συναισθημάτων για τα όσα δεν την άφησε καν να της πει πρόσωπο με πρόσωπο. Όλα όσα θα ήθελε να της πει και θα έπρεπε να ξέρει.

To the Mother of My Child’s Bully
Προσπάθησα να σου μιλήσω αρκετές φορές για αυτό.
Και δυστυχώς δεν ήθελες ποτέ να ακούσεις. Δεν ήθελες να με ακούσεις…
Θα μπορούσες έστω να ακούσεις αυτά που είχα να σου πω. Δε θέλεις να ακούσεις, γι’ αυτό θα σου τα γράψω εδώ.

Ξέρω ότι είσαι καλή μαμά. Ότι τα παιδιά σου είναι το φως στη ζωή σου. Το ίδιο όμως ισχύει και για εμένα. Καταλαβαίνω ότι θέλεις να υποστηρίξεις το παιδί σου. Το ίδιο όμως θα κάνω και εγώ. Ξέρω ότι πιστεύεις ότι τα παιδιά σου είναι υπέροχα. Και εγώ το ίδιο πιστεύω. 

Όμως εγώ ξέρω ότι τα παιδιά μας κάνουν και λάθη.
Εσύ; Το ξέρεις;

Είναι εντάξει όμως για τα παιδιά μας να κάνουν λάθη. Ακόμη εκπαιδεύονται στην αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και τη διαπραγμάτευση. Και αυτό είναι εντάξει. Μαθαίνουν.

Την πρώτη φορά που ο γιος μου μού είπε ότι το παιδί σου του φώναξε και τον έσπρωξε, στεναχωρήθηκα πολύ. Αλλά δεν το κάναμε μεγάλο θέμα. 

Όταν σου έστειλα μήνυμα για αυτό, η απάντηση σου ήταν: «Αποκλείεται να έκανε το παιδί μου τέτοιο πράγμα!».

Έμεινα έκπληκτη γιατί δεν πίστευα ότι θα βρισκόμασταν να διαπραγματευόμαστε για το αν έγινε ή όχι.
Νόμιζα ότι θα μιλήσουμε για το πώς θα μπορούσαμε να ενωθούμε σαν μαμάδες για να τους βοηθήσουμε. Για να καταλάβουν πώς να αλληλεπιδράσουν καλύτερα μεταξύ τους.

Όταν συνέχιζε να συμβαίνει, καθοδήγησα το παιδί μου πώς να ανταποκρίνεται στο bullying. Πώς να βάζει ευδιάκριτα όρια και να διατηρεί την αυτοεκτίμησή του. Του είπα, είναι εντάξει να μην ανέχεσαι να σου φέρονται άσχημα, είναι εντάξει να φεύγεις. Και αυτό έκανε.

Τότε και μόνο τότε, θέλησες να μιλήσεις γι’ αυτό. Αλλά μόνο και μόνο για να απαγγείλεις κατηγορίες. Ενώ ακόμα αρνείσαι κατηγορηματικά τη συμμετοχή του παιδιού σου.

Μαμά του παιδιού που κάνει bullying στο παιδί μου
Να ξέρεις ότι ήθελα να ξέρω για ποιο λόγο κατηγόρησες το παιδί μου. Μήπως όντως έγινε έτσι όπως το περιέγραψες; 

Ρώτησα το παιδί μου, μίλησα με τους δασκάλους και τους προπονητές του και με γονείς άλλων φίλων. Έκανα διεξοδική έρευνα. 

Έτσι ώστε ΑΝ υπήρχε αμοιβαία εκφοβιστική συμπεριφορά και από τη μεριά του γιού μου, να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε.
Αυτό θα ήθελα να είχες κάνει και εσύ
Πώς ξέρω ότι δεν το έκανες; 

Επειδή η συμπεριφορά του παιδιού σου συνεχίστηκε. Έμαθα, όπως υποψιαζόμουν, ότι το παιδί μου δεν ήταν ο πρώτος στόχος. Και υποθέτω ότι δεν θα είναι ο τελευταίος. 

ΑΛΛΑ, θέλω να ξέρεις, δεν σου γράφω για να σε κρίνω. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Είναι πιο μεγάλος από αυτό.

Θα μπορούσε να ήταν το δικό μου παιδί και θα μπορούσε να είναι κάποια στιγμή στο μέλλον. Θα μπορούσε να είναι το παιδί που κάνει bullying.

Οι στατιστικές δείχνουν ότι συμβαίνει πολύ συχνά να αρνείται ο γονιός ότι το παιδί του κάνει bullying σε κάποιο άλλο παιδί. «Αποκλείεται να έκανε το παιδί μου τέτοιο πράγμα!». Όμως για να σταματήσει όλο αυτό, πρέπει εμείς οι γονείς να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα. Και στη συνέχεια να βοηθήσουμε και τα παιδιά μας.

Μαμά, να ξέρεις ότι μπορείς να έρθεις να μου μιλήσεις μόλις είσαι έτοιμη. Μπορώ να σε βοηθήσω και να σε υποστηρίξω για να μην ξανακάνει bullying το παιδί σου. Σε κανένα άλλο παιδί.

Μαμά του παιδιού που κάνει bullying στο παιδί μου
Ο γιος μου και εγώ σας έχουμε ήδη συγχωρήσει. Λυπάμαι που συνέβη αυτό, αλλά ταυτόχρονα χαίρομαι.

Γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσω στον γιο μου για το ότι είναι εντάξει να κάνουμε λάθη. Να είμαστε υπόλογοι. Να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των πράξεων μας και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ελπίζω να είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που πρέπει να αντιμετωπίσουμε το bullying. Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι, ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει το παιδί μου. 

Το ίδιο εύχομαι και για σένα και για το δικό σου παιδί.

πηγή

Το «σιδέρωμα» της Σπυριδούλας και «οι δούλες των Αθηνών»

Σκληρή παιδική κακοποίηση και
παράνομη παιδική εργασία τη δεκαετία του '50 στην Αθήνα

Μια ιστορία σκληρής παιδικής κακοποίησης και παράνομης παιδικής εργασίας, που σόκαρε την Ελλάδα τη δεκαετία του πενήντα, παρουσίασε η εκπομπή του Χρίστου Βασιλόπουλου, "Μηχανή του χρόνου".

Η μικρή Σπυριδούλα που στα 12 της δούλευε ως υπηρέτρια στον Πειραιά και τα αφεντικά της, την έκαψαν με το σίδερο, είναι η τραγική ηρωίδα της ιστορίας. 

Οι εργοδότες της την κατηγόρησαν ότι έκλεψε χρήματα και της ζήτησαν να αποκαλύψει που τα έκρυψε. 

Μετά τον ξυλοδαρμό την έδεσαν χειροπόδαρα σε ένα τραπέζι και τη «σιδέρωσαν». Από πάνω μέχρι κάτω. Επί 36 ώρες. 

Χωρίς να λυγίζουν από τις κραυγές του πόνου που με τρόμο άκουγε και η δική τους ανήλικη κόρη.
Το «σιδέρωμα» αποκάλυψε η μικρή σε μία νοσοκόμα, η οποία κατήγγειλε την κακοποίηση στην αστυνομία και ολόκληρη, η χώρα συγκλονίστηκε από τις φωτογραφίες και την περιπέτεια της μικρής υπηρέτριας.
Η Σπυριδούλα σώθηκε από θαύμα. Στη δίκη μίλησε με σπαρακτικό
τρόπο για τα βασανιστήρια και συγκίνησε όχι μόνο τους Έλληνες αλλά ακόμη και τους Αμερικανούς του στόλου που έκαναν έρανο για την αρωγή της. 
Οι μόνοι που δεν έδειξαν καμία συγκίνηση ή μεταμέλεια ήταν οι βασανιστές της.
Η εκπομπή ερευνά τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες χιλιάδες φτωχά κορίτσια ήρθαν από την επαρχία στην Αθήνα, για να εργαστούν ως οικιακές βοηθοί. Σε κάποιες περιπτώσεις οι συνθήκες ήταν άθλιες. Νηστικές, κακοντυμένες και καταπιεσμένες εργάζονταν ακατάπαυστα με αντάλλαγμα την επιβίωσή τους και μόνο. 

Κορίτσια από τη Νάξο, την Τήνο και άλλες περιοχές ερχόταν στην Αθήνα με τα πλοία και στο λιμάνι τα μεσιτικά γραφεία έκαναν την επιλογή και τη διανομή. Και δεν ήταν τυχαίο ότι η κοινωνική ιστορία κατέγραψε αυτά τα κορίτσια με τη φράση «οι δούλες των Αθηνών.»

Το Σύνδρομο Εξουθένωσης (burnout) των Γονέων

Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Clinical Psychological Science συμπεραίνει ότι το γονεϊκό burnout μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. 

Σε δύο μακροχρόνιες μελέτες, αναλύθηκαν 918 και 822 συμμετέχοντες αντίστοιχα, οι οποίο συμπλήρωναν διαδικτυακές φόρμες κάθε χρόνο.

Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι το γονεϊκό burnout έχει πολύ σοβαρότερες παρενέργειες απ’ ότι πιστεύαμε πριν. 

Το burnout συσχετίστηκε με ιδεασμό απόδρασης – η φαντασίωση που έχει ο γονέας να φύγει από το σπίτι και από ό,τι τον αγχώνει – όπως επίσης και συμπεριφορά παραμέλησης, αλλά επίσης και μια ιδιαίτερη κατηγορία «βίας» που περιελάμβανε λεκτική και ψυχολογική επιθετικότητα (όπως απειλές ή προσβολές), ακόμα και σωματική επιθετικότητα που κατευθυνόταν προς τα παιδιά. 

Το πιο αξιοπρόσεκτο στοιχείο των ερευνών ήταν ότι οι γονείς ήταν απολύτως ειλικρινείς.

Γιατί οι γονείς εμφανίζουν σύνδρομο εξουθένωσης;
Έχουμε μάθει κοινωνικά ότι οι γονείς δεν πρέπει και δεν μπορούν να βιώσουν burnout. Διδασκόμαστε ότι το να είσαι γονιός φέρνει μόνο συναισθήματα πληρότητας και ανταμοιβής. 

Ωστόσο, αυτός ο μύθος που έχει χτιστεί γύρω από την ανατροφή των παιδιών μπορεί να βλάψει τους γονείς.

Φανταστείτε ότι εργάζεστε για έναν τέτοιο εργοδότη: οι απαιτήσεις υπερβαίνουν την ικανότητά σας να ικανοποιήσετε, και τα standard για επιτυχία πάντα μεταβάλλονται, με έντονη συναισθηματική πίεση. 

Εργασίες χωρίς τέλος και κανένας σταθμός τερματισμού στο τέλος – οι τέλειες συνθήκες για burnout. 

Οι δάσκαλοι το βιώνουν. 

Οι νοσηλευτές το ίδιο. 

Αλλά το βέβαιο είναι πια πως και οι γονείς και χρειάζεται να μιλούν γι΄ αυτό.

Είναι πράγματι αλήθεια: τα παιδιά μας βασίζονται σε εμάς και είναι ουσιαστικά αβοήθητα χωρίς την παρουσία μας. 

Η σχέση με τους γονείς είναι κρίσιμης σημασίας για την ψυχολογική ανάπτυξή τους. Η προσκόλληση ή η παραμέληση μπορούν να αποβούν καταστροφικές για τον ψυχισμό τους. 

Γι’ αυτό και είναι τόσο ταμπού το να μιλάμε για την εξουθένωση των γονιών. Αλλά αν δεν μιλήσουμε γι’ αυτό, δεν θα μπορέσουμε και να το λύσουμε.

Το θέμα είναι ότι αν δεν έχουμε, δεν μπορούμε και να δώσουμε. Αν είμαστε αποσυνδεδεμένοι από τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να προσφέρουμε τρυφερότητα και φροντίδα. 

Αν είμαστε υπό την πίεση του στρες, δεν μπορούμε πάντα να αποκρινόμαστε με υπομονή και να είμαστε και πρότυπα μίμησης. 

Και αφού είμαστε γονείς, είναι δική μας ευθύνη όταν αυτό συμβαίνει, όταν το burnout πλησιάζει, να φροντίζουμε πρώτα τον εαυτό μας.

Πηγές
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τριχοτιλλομανία - Όταν το παιδί μαδάει τα μαλλάκια του / Small Children With Trichotillomania

Τριχοτιλλομανία είναι μια ψυχιατρική διαταραχή, που περιλαμβάνει το επαναλαμβανόμενο τράβηγμα της τρίχας, είτε από το κεφάλι, τις βλεφαρίδες, ή από τα χέρια. Προσφάτως καθορίστηκε ως μια διαταραχή ελέγχου παρόρμησης, αλλά υπάρχουν ακόμη ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να κατηγοριοποιηθεί. 

Small Children With Trichotillomania

Κάποιες φορές μοιάζει με ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, με εθισμό ή με ένα τικ. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να θεωρείται ως μέλος των σωματοκεντρικών επαναλαμβανόμενων συνηθειών, όπως είναι το δάγκωμα των νυχιών.

Η έναρξη της τριχοτιλλομανίας εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 9 και 13 ετών, αν και μπορεί να ξεκινήσει σε οποιαδήποτε ηλικία. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα κορίτσια τραβάνε πολύ πιο συχνά τα μαλλιά τους, σε σχέση με τα αγόρια και αυτό συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Η πορεία της διαταραχής θεωρείται χρόνια, με συμπτώματα που τείνουν να φθίνουν με την πάροδο του χρόνου. 

Ο αντίκτυπος όσο αφορά την υγεία, στα παιδιά που παρουσιάζουν τριχοτιλλομανία, είναι σημαντικός, γιατί μπορεί να παρατηρηθούν κνησμός, βλάβη των ιστών, μολύνσεις και τραυματισμοί λόγω των επαναλαμβανόμενων κινήσεων. Επιπλέον, όσα παιδιά τραβάνε τα μαλλιά τους και τρώνε ένα τμήμα τους, μπορεί να εμφανίσουν γαστρεντερική δυσφορία ή να αναπτύξουν μια μπάλα από τρίχες στο έντερο ή το στομάχι, 

Πεντάχρονη κινδύνεψε να πεθάνει επειδή έτρωγε τα μαλλιά της! 

Το Σύνδρομο Ραπουνζέλ

η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε γαστρεντερική απόφραξη και να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση. Αν και αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο, δεν παύει όμως να αποτελεί κίνδυνο για τα παιδιά που τραβάνε τα μαλλιά τους.

Τα παιδιά που παρουσιάζουν αυτή τη συμπεριφορά, εκτός ότι αισθάνονται μια συντριπτική επιθυμία να τραβάνε τα μαλλιά τους, μπορεί επίσης, να έχουν και άλλες ψυχαναγκαστικές συνήθειες, όπως το δάγκωμα των νυχιών ή το δέρμα. Ορισμένα έχουν και άλλα προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, ή ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή (OCD). Επίσης, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι, οι συναισθηματικές επιπτώσεις της τριχοτιλλομανίας μπορεί να είναι σημαντικές. 

Γιατί αυτά τα παιδιά ενδέχεται να εμφανίσουν ντροπή, αμηχανία, και να αποφεύγουν ορισμένες δραστηριότητες. Επιπλέον, να σημειωθεί ότι, αυτές οι καταναγκαστικές συμπεριφορές, όπως η τριχοτιλλομανία, αφορούν συνήθως τη χημεία του εγκεφάλου και μπορεί να είναι γενετικές.

Συνήθως αυτά τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια από ειδικούς, οι οποίοι θα τους δείξουν ειδικές τεχνικές συμπεριφοράς, που θα τα βοηθήσουν να αναγνωρίσουν τον λόγο που τραβάνε τα μαλλιά τους και πώς να το αποφύγουν. Αν ανησυχείτε ότι το παιδί σας παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά, μιλήστε με έναν σχολικό σύμβουλο και με έναν γιατρό, ώστε να πάρετε τις κατάλληλες συμβουλές.

jenny

Τριχοτιλλομανία και στους μεγάλους

Η τριχοτιλλομανία είναι μια διαταραχή που πλέον εντάσσεται στις ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές, ενώ μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν διαταραχή παρόρμησης. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της και πως εκδηλώνεται;

Χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενο τράβηγμα των μαλλιών ή τριχών από διάφορα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα την απώλεια αυτών, που μπορεί να είναι σε ορατά ή μη σημεία του σώματος. Το άτομο κάνει διαρκώς προσπάθειες να μειώσει ή να σταματήσει τη συμπεριφορά αυτή, χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Η συμπεριφορά του τραβήγματος προκαλεί συναισθήματα δυσφορίας και έκπτωση ως προς τη λειτουργικότητά του στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή κάποιο άλλο τομέα. 

Το τράβηγμα και η απώλεια των μαλλιών δεν οφείλεται σε ιατρική κατάσταση ή σε κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή (DSM-5). Οι περιοχές από τις οποίες το άτομο μπορεί να τραβάει τις τρίχες του πιο συχνά είναι τα μαλλιά του κεφαλιού, τα φρύδια, οι βλεφαρίδες, το πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, οι μασχάλες ή το εφηβαίο. Επίσης, μπορεί να τραβά τις τρίχες από άλλους ανθρώπους, ή από κούκλες, κατοικίδια ζώα και υλικά με τρίχες, όπως είναι τα χαλιά (Franklin et al., 2008. Flessner et al., 2008).

Η ηλικία έναρξης της διαταραχής τοποθετείται στην παιδική ή εφηβική ηλικία, στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ μπορεί να διαρκέσει χρόνια παρουσιάζοντας εξάρσεις και υφέσεις. Κατά την παιδική ηλικία θεωρείται ότι γίνεται πιο έντονη στην ηλικία των 5-8 ετών και κατά την εφηβεία στην ηλικία των 13-14 ετών. Το κάθε επεισόδιο μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως λίγες ώρες της ημέρας (Christenson & Mansueto, 1999).

Η συμπεριφορά αυτή του ατόμου μπορεί να γίνεται με αυτόματο τρόπο, χωρίς να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής του ατόμου. Το άτομο δηλαδή εκείνη τη στιγμή έχει μειωμένη αίσθηση του υποκειμενικού ελέγχου. Ακόμη, μπορεί να εμφανίζεται σε καταστάσεις που το άτομο βιώνει έντονο άγχος και ψάχνει τρόπους εκτόνωσης. Όμως, μπορεί να πρόκειται για μια στοχευμένη πράξη, στην οποία το άτομο προχωρά για να μειώσει τα δυσάρεστα συναισθήματα έντασης ή διέγερσης που νιώθει ή να αντλήσει ικανοποίηση, ανακούφιση ή και ευχαρίστηση μέσα από αυτή την πράξη. Ενδέχεται να είναι κι ένας τρόπος να βγει το άτομο από την ανία που νιώθει κάποιες φορές, ένας τρόπος χαλάρωσης ή και ένας τρόπος να προκαλέσει ένα είδος διέγερσης στον εαυτό του (Flessner et al., 2008).

Το άτομο εκτός από το τράβηγμα των μαλλιών/ τριχών εμφανίζει ένα σύνολο από τελετουργικές συμπεριφορές που συνδέονται με την ενασχόλησή του με τις τρίχες, όπως χάιδεμα της τρίχας με τα χείλια, γλείψιμο ή μάσημα των τριχών ή κατάποση αυτών, τοποθέτηση των τριχών με συγκεκριμένο τρόπο ή στη σειρά, αναζήτηση συγκεκριμένων τριχών που δεν τις θεωρεί υγιείς και πρέπει να τις καταστρέψει, έντονο άγγιγμα, χτένισμα, στριφογύρισμα ή πιάσιμο των μαλλιών (Duke et al., 2010).

Οι επιπτώσεις της τριχοτιλλομανίας είναι εμφανείς σε σωματικό επίπεδο. Εκτός από την απώλεια των τριχών, καταστρέφεται ο θύλακας της τρίχας, επηρεάζοντας και τις καινούργιες τρίχες που θα βγουν, ενώ μπορεί να εμφανιστούν μολύνσεις ή ερεθισμοί στο δέρμα. Συνήθως, το άτομο προσπαθεί να κρύψει τη συμπεριφορά του από το περιβάλλον, καθώς νιώθει αμηχανία ή ντροπή για αυτή. 

Η τριχοτιλλομανία συνδέεται με αυξημένα επίπεδα κινητικότητας του ατόμου (Franklin et al., 2008), ενώ τα άτομα που πάσχουν από τριχοτιλλομανία θεωρείται ότι βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση διαταραχών διάθεσης ή διαπροσωπικών προβλημάτων. Ακόμη, παρουσιάζουν δυσκολίες ή αποφυγή εμπλοκής σε δημόσιες ή κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ νιώθουν μη ελκυστικά, νιώθουν ντροπή και θλίψη, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ή τάσεις μυστικοπάθειας (Townsley Stemberger et al., 2000).

Στο πλαίσιο της θεραπείας, με τη χρήση γνωσιακής- συμπεριφορικής παρέμβασης, είναι σημαντικό το άτομο να αναγνωρίσει τα ερεθίσματα που συνδέονται με την επιθυμία ή με το τράβηγμα των τριχών, καταγράφοντας τα επεισόδια του τραβήγματος. Επίσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν υποκατάστατα για τη συνήθεια της κινητικής συμπεριφοράς του ατόμου, όπως μπαλάκι αντι-στρες και σφίξιμο της γροθιάς. Είναι σημαντικό να μειωθούν και τα επίπεδα άγχους του ατόμου, αλλά και να βρεθούν δραστηριότητες και πράγματα από τα οποία αντλεί ικανοποίηση και ευχαρίστηση το άτομο. Η γνωσιακή- συμπεριφορική θεραπευτική παρέμβαση έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της τριχοτιλλομανίας (Bloch et al., 2007).

Βιβλιογραφία

• Bloch, M.H., Landeros- Weisenberger, A., Dombrowski, P., Kelmendi, B., Wegner, R., Nudel, J., Pittenger, C.,Leckman, J.F., & Coric, V. (2007). Systematic review: Pharmacological and behavioral treatment for trichotillomania. Biological Psychiatry, 62 (8), 839- 846.
• Christenson, G.A., & Mansueto, C.S. (1999). Trichotillomania: Descriptive characteristics and phenomenology. In D.J., Stein, G.A. Christenson & E. Hollander (Eds.), Trichotillomania. American Psychiatric Press.
• Duke, D.C., Keeley, M.L., Geffken, G.R., & Strorch, E.A. (2010). Trichotillomania: A current review. Clinical Psychology Review, 30 (2), 181- 193.
• Flessner, C.A., Conelea, C.A., Woods, D.W., Franklin, M.E., Keuthen, N.J., & Cashin, S.E. (2008). Styles of pulling in trichotillomania: Exploring differences in symptom severity, phenomenology, and functional impact. Behaviour Research and Therapy, 46 (2), 345- 357.
• Franklin, Μ.Ε., Flessener, C.A., Woods, D.W., Meuthen, N.J., Piacentini, J.C., Moore, P., Stein, D., Cohen, S.B., & Wilson, M.A. (2008). The child and adolescent trichotillomania impact project: Descriptive psychopathology, comorbidity, functional impairment, and treatment utilization. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics, 29 (6), 493- 500.
• Townsley Stemberger, R.M., Thomas, A.M., Mansueto, C.S., & Gaardner Carter, J. (2000). Personal toll of trichotillomania: Behavioral and interpersonal sequelae. Journal of Anxiety Disorders, 14 (1), 97- 104.

papadopsixologos

Γιατί γιορτάζουν σήμερα ο Σταμάτης και η Σταματίνα;

    Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελευθέρα γνώμη. Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε. Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους.

    Ένας απ’ αυτούς, ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού. Αυτό ήταν το αμάρτημά του. Υπερηφανεύθηκε!

    Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς. Όταν έπεσαν οι πονηροί άγγελοι, που ονομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως οι άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό και δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου.

    Έτσι επειδή με αυτή του την κραυγή, ο αρχάγγελος Μιχαήλ επανέφερε στην τάξη στα τάγματα των αγγέλων και σταμάτησε την κάθοδο και την πτώση τους, γι' αυτό προς τιμήν αυτού του «σταματήματος» που επιτελέστηκε με τη φράση «στώμεν καλώς» προήλθε και το όνομα «Σταμάτης» και το όνομα «Σταματίνα».

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, η φράση «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία ακριβώς πριν την Αγία Αναφορά ώστε να αφυπνίσει τους πιστούς χριστιανούς και να σταθούν μετά με σεβασμό απέναντι στο Θεό..

saint.gr

Το νόμισμα της Καλοσύνης

Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε στον απογευματινό του περίπατο.

Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του  και ζητούσε βοήθεια. 

Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του. 

Ο μεγάλος συγγραφέας  κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»! 

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω..»

Πηγή

Η ισότητα των φύλων ξεκινά από το σπίτι / Gender Equity Starts in the Hom

Οι οικογένειες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αλλαγής. Για την επόμενη γενιά τα παραδείγματα που δίνουν στο σπίτι οι γονείς, οι φροντιστές και η ευρύτερη οικογένεια διαμορφώνουν τον τρόπο που σκέφτεται για τα φύλα και την ισότητα.

Gender Equity Starts in the Hom

Από το σπάσιμο των στερεοτύπων μέχρι την κατανομή των δουλειών στο σπίτι, της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων και την εκπαίδευση των παιδιών για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων, παρακάτω είναι μερικοί τρόποι με του οποίους μπορείτε να εμπνεύσετε τους μελλοντικούς φεμινιστές στην οικογένειά σας.

1. Μιλήστε γι’ αυτό

Αγκαλιάστε την ιδέα να μιλάτε στα παιδιά σας για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών. Μιλώντας στα παιδιά σας για αυτά τα θέματα και τι πρέπει να γίνει για να φτάσουμε σε έναν κόσμο ισότιμο, τα προετοιμάζετε για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον για όλους.

«Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώσετε ένα παιδί είναι με το παράδειγμα που παίρνει το παιδί σας από εσάς. Συχνά μιλάω στον γιο μου για τους ρόλους των φύλων» έχει επισημάνει ο Ουκρανός τραγουδιστής και μέλος της κριτικής επιτροπής της ουκρανικής τηλεοπτικής εκπομπής X-Factor, Dmytro Shurov, εξηγώντας πως φροντίζει ο γιος του να καταλαβαίνει ότι όλα στο σπίτι τους είναι 50/50.

«Οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να είναι ευτυχισμένοι και όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα. Όλα ξεκινούν από τις οικογένειες: Νομίζω ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν ίση προσοχή από τους γονείς τους, πρέπει να δουν ότι ο πατέρας τους δεν φοβάται να είναι αδύναμος μερικές φορές και η μητέρα τους δεν φοβάται να είναι δυνατή».

2. Μοιραστείτε τις δουλειές στο σπίτι

Από το μαγείρεμα και το καθάρισμα μέχρι τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων, οι γυναίκες πραγματοποιούν τουλάχιστον δυόμισι φορές περισσότερη απλήρωτη εργασία στις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των μελών της οικογένειας από τους άντρες.

Ως αποτέλεσμα χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια χάνουν τις ίσες ευκαιρίες να πάνε στο σχολείο ή να συμμετάσχουν σε εργασία πλήρους απασχόλησης ή να έχουν αρκετό χρόνο για ξεκούραση! Δώστε το παράδειγμα μοιράζοντας εξίσου όλες τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων στο σπίτι σας. Συμπεριλάβετε τα αγόρια στις δουλειές του σπιτιού και στη φροντίδα των μελών της οικογένειας από μικρή ηλικία, μαζί με τα κορίτσια!

3. Αγκαλιάστε διαφορετικά πρότυπα

Τα πρότυπα έρχονται σε όλα τα σχήματα, μεγέθη, φύλα, τόνους δέρματος και πολιτισμικό υπόβαθρο. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητα, δείξτε τους πρότυπα από διαφορετικά φύλα, εθνικότητες και χρώμα.

Και υπενθυμίστε τους ότι μπορούν να είναι ό,τι θελήσουν να είναι, ανεξάρτητα από το φύλο τους, για παράδειγμα.

4. Δώστε δύναμη στα παιδιά σας να μιλήσουν

Νέοι σε όλο τον κόσμο βγαίνουν μπροστά και υποστηρίζουν την ισότητα των φύλων. Οταν ενδυναμώνουμε και εκπαιδεύουμε νέους υποστηρικτές για τα δικαιώματα των γυναικών, διασφαλίζουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.

Στην Κιργιζία η Aigul Alybaeva κάνει το καθήκον της για να προωθήσει τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων, υποστηρίζοντας τη συμμετοχή της κόρης της σε ένα σχολικό πρόγραμμα που λειτουργεί για την ενδυνάμωση των κοριτσιών, τη δημιουργία διαλόγου μεταξύ των γενεών και την αλλαγή στάσεων σχετικά με τον παιδικό γάμο.

«Προσπαθούμε να την υποστηρίξουμε, να δημιουργήσουμε ένα ευνοϊκό περιβάλλον στο σπίτι, έτσι ώστε να πάρει τον χρόνο που χρειάζεται για να σπουδάσει, να προετοιμαστεί για τις εργασίες της» λέει η Aigul για τη σχέση της με την κόρη της και προσθέτει: «Ο φεμινισμός είναι στον χαρακτήρα της. Γνωρίζει τα δικαιώματά της και μοιράζεται μαζί μου ό,τι μαθαίνει στο σχολείο». Η κόρη της Aigul, Aiturgan Djoldoshbekova, έχει μάθει για τα νόμιμα δικαιώματα των γυναικών στη χώρα της και θέλει να ακολουθήσει καριέρα στη Νομική. Γνωρίζει επίσης τη σημασία τού να μοιράζεται τις γνώσεις της με άλλους.

5. Καταπολεμήστε τα στερεότυπα, συμπεριλαμβανομένων των δικών σας

Το κοινωνικό φύλο δεν αφορά τις βιολογικές διαφορές -τη βιολογική ταξινόμηση- μεταξύ των δύο φύλων, αλλά είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Οι άνθρωποι καθορίζουν τι σημαίνει να είσαι αγόρι ή κορίτσι και αυτές οι κοινωνικές συνθήκες συχνά αναμένουν από τα παιδιά να συμμορφώνονται με συγκεκριμένους και περιοριστικούς ρόλους και προσδοκίες του βιολογικού φύλου από μικρή ηλικία.

Οι ερευνητές λένε ότι τα παιδιά αρχίζουν να απορροφούν στερεότυπα από την ηλικία των 3 ετών, με αποτέλεσμα μέχρι να γίνουν 10 χρονών ο κόσμος να επεκτείνεται για τα αγόρια και να συρρικνώνεται για τα κορίτσια. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε συζητήσεις σχετικά με τους ρόλους των κοινωνικών φύλων από νωρίς και να αμφισβητήσουμε τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται σε άντρες και γυναίκες στο σπίτι, στην καθημερινότητά μας, στο σχολείο και στους χώρους εργασίας.

Ολοι έχουμε ασυνείδητες προκαταλήψεις για τα φύλα. Αυτοί είναι οι ρόλοι που έχουμε εσωτερικεύσει με βάση τις προσδοκίες της κοινωνίας μας για το πώς οι άντρες και οι γυναίκες πρέπει να ντύνονται, να συμπεριφέρονται και να παρουσιάζονται και σε ορισμένες περιπτώσεις τι είδους δουλειά πρέπει να κάνουν… Είναι στο χέρι μας να αναγνωρίσουμε αυτές τις προκαταλήψεις και να αμφισβητήσουμε τα στερεότυπα που συναντούν τα παιδιά μας συνεχώς στα ΜΜΕ, στον δρόμο ή στο σχολείο.

Ενημερώστε τα παιδιά σας ότι η οικογένειά σας είναι ένας ασφαλής χώρος για να εκφραστούν όπως είναι, επιβεβαιώνοντας τις επιλογές τους, διαβεβαιώνοντάς τα ότι είναι εντάξει να είναι διαφορετικά και ενθαρρύνοντας μια κουλτούρα αποδοχής.

6. Σταματήστε το body shaming

Ο κόσμος μας είναι κατασκευασμένος με τρόπο που μας κάνει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τα πρότυπα ομορφιάς που θέτουν τα ΜΜΕ, η παράδοση και η κοινωνία. Μετράμε συνεχώς τον εαυτό μας έναντι άλλων ανθρώπων και νιώθουμε ότι μας κρίνουν από τη φυσική μας εμφάνιση. Το body shaming είναι μια συμπεριφορά που μαθαίνεται, επομένως είναι σημαντικό για τους γονείς να δίνουν το παράδειγμα.

Προσέξτε να μην ασκείτε κριτική στην εικόνα του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της δικής σας, και απορρίψτε σεξιστικά, αρνητικά στερεότυπα μη ρεαλιστικών προτύπων σώματος. Προωθήστε έναν θετικό για το σώμα τρόπο ζωής στο σπίτι, δείχνοντας στα παιδιά σας ότι δεν καθορίζονται από το πώς φαίνονται, αλλά από το πώς ενεργούν.

7. Ακούστε και μάθετε από αυτά

Η σημερινή νεολαία -1,8 δισεκατομμύρια- αντιπροσωπεύει απεριόριστες δυνατότητες και τεράστιο ταλέντο για να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον για τον κόσμο. Αλλά για να αξιοποιήσουμε πραγματικά αυτή τη δύναμη, πρέπει να την ακούσουμε. Τα κορίτσια και τα αγόρια πρέπει να παίξουν ρόλο στην επίτευξη της ισότητας των φύλων σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια οι νέοι μιλούν για τα ζητήματα που τους επηρεάζουν και τον κόσμο. Από τη Μαλάλα, που υποστηρίζει την εκπαίδευση των νέων, μέχρι την Γκρέτα που μας παροτρύνει να αναλάβουμε δράση για το κλίμα, οι νέοι έχουν πολλά να πουν στις συζητήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δράση για το κλίμα, την ισότητα των φύλων και πολλά άλλα. Εμείς απλώς χρειάζεται ν’ ακούμε.

Της Ντάνι Βέργου

ΠΗΓΗ: UN WOMEN- Αναδημοσίευση από 

https://www.efsyn.gr/

Οι κίνδυνοι που απειλούν την υγεία ενός εφήβου

Οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν τους κινδύνους για την υγεία που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι.

Είναι φυσιολογικό να ανησυχείτε για την υγεία του παιδιού σας, ειδικά κατά τη διάρκεια των εφηβικών χρόνων. 

Καθώς ένας έφηβος αποκτά ανεξαρτησία, δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε πιθανώς κάθε μικρή του δραστηριότητα. 

Αντίθετα, θα χρειαστεί να λάβει αποφάσεις - πολλές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία του - μόνος του.

Επομένως, είναι σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν τους μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι. 

Στη συνέχεια, εξασφαλίστε ότι ο έφηβος γιος ή κόρη σας είναι καλά ενημερωμένος/η για να κάνει υγιεινές επιλογές. Επικεντρωθείτε στους πραγματικούς κινδύνους για την υγεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους.

Ατυχήματα
Οι έφηβοι ηλικίας 16 έως 19 ετών έχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου ή τραυματισμού σε σύγκρουση με αυτοκίνητο από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα.
Πριν το παιδί σας οδηγήσει - ή είναι επιβάτης με οδηγό άλλον έφηβο - είναι σημαντικό να κατανοήσετε τους μεγαλύτερους κινδύνους. Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας για τους πραγματικούς κινδύνους και μιλήστε στο έφηβο παιδί σας για αυτούς. 

Δημιουργήστε ένα σχέδιο για να διασφαλίσετε ότι ο έφηβός σας θα είναι ασφαλής και θα μειώσετε τον κίνδυνο ατυχήματος.

Βία
Οι έφηβοι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ορισμένες πιθανές βίαιες καταστάσεις.
Σε μία μελέτη μαθητών λυκείου, σχεδόν το ένα τρίτο ανέφερε ότι έχουν βιώσει μπούλινγκ ή συμμετέχουν οι ίδιοι στη συμπεριφορά εκφοβισμού, σύμφωνα με το CDC. 

Τουλάχιστον το 33% των μαθητών σε μια εθνική έρευνα αναφέρει ότι είχε φέρει όπλο - ένα μαχαίρι ή ένα όπλο - τουλάχιστον μία φορά στις 30 ημέρες που προηγήθηκαν της μελέτης.
Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου για την εφηβική βία. 

Συζητήστε τους κινδύνους με τον έφηβο και μιλήστε για στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν τον έφηβο να μείνει ασφαλής. 

Βεβαιωθείτε ότι συζητήσατε για τη βία σε μία σχέση, καθώς η κακοποίηση και η βία μπορούν να εμφανιστούν σε ρομαντικές σχέσεις.

Αυτοκτονία
Αυτή είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου για εφήβους, καθώς περίπου ένας στους 11 μαθητές γυμνασίου προσπαθούν να αυτοκτονήσουν. Πολλοί περισσότεροι έφηβοι σκέφτονται την αυτοκτονία, αλλά το πράττουν. 

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην αυτοκτονία και οι προσπάθειες αυτοκτονίας ποικίλλουν, αλλά περιλαμβάνουν τη μοναξιά, την κατάθλιψη, τα οικογενειακά προβλήματα και την κατάχρηση ουσιών. 

Τα ζητήματα είναι σύνθετα και δεν είναι αποτέλεσμα ενός ή δύο παραγόντων. Οι έφηβοι που έχουν καλή επικοινωνία με τουλάχιστον έναν ενήλικα είναι λιγότερο πιθανό να συμμετάσχουν σε επικίνδυνες συμπεριφορές και είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν καταθλιπτικοί.

Εγκυμοσύνη σε έφηβες
Τα καλά νέα είναι ότι το ποσοστό εφηβικής εγκυμοσύνης έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια από το υψηλό της στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Το 2012, μόνο 29 περίπου ανά 1.000 γυναίκες ηλικίας 15 έως 19 ετών έμειναν έγκυες, σύμφωνα με το CDC. 

Φαίνεται ότι περισσότεροι έφηβοι χρησιμοποιούν τον έλεγχο των γεννήσεων από ό, τι στις προηγούμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα λιγότερες απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες. 

Ωστόσο, για τους έφηβους που μείνουν έγκυοι, οι κίνδυνοι μπορεί να περιλαμβάνουν επιπλοκές από την εγκυμοσύνη, που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ασθένεια ή τραυματισμό της μητέρας ή του παιδιού.

ΣΜΝ
Αν και οι έφηβοι αντιπροσωπεύουν μόνο το 25% του σεξουαλικά έμπειρου πληθυσμού, αντιπροσωπεύουν το 50% όλων των νέων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, σύμφωνα με το DoSomething.org. 

Περίπου 20 εκατομμύρια νέα κρούσματα σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών συμβαίνουν στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. 

Περίπου το 46% των μαθητών γυμνασίων στις ΗΠΑ ανέφεραν ότι είχαν σεξουαλική επαφή. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους έφηβους να γνωρίζουν τους κινδύνους μόλυνσης από τον ιό HIV καθώς και τη γονόρροια μεταξύ άλλων ΣΜΝ.

Τσιγάρα, αλκοόλ και φάρμακα (συμπεριλαμβανομένων των συνταγογραφούμενων φαρμάκων)
Στην 3η λυκείου, περισσότερα από τα δύο τρίτα των μαθητών έχουν δοκιμάσει ή χρησιμοποιούν τακτικά προϊόντα καπνού. 

Μια εθνική έρευνα ανέφερε ότι το 28% των μαθητών γυμνασίου χρησιμοποιούν προϊόντα καπνού. 

Η χρήση προϊόντων καπνού συνδέεται με διάφορες επικίνδυνες συμπεριφορές, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας χρήσης αλκοόλ. 

Εννέα από τους 10 μαθητές γυμνασίου ανέφεραν ότι πίνουν αλκοόλ, σύμφωνα με το Mentoring.org.
Η χρήση ναρκωτικών αποτελεί επίσης σοβαρό κίνδυνο για εφήβους, ενώ το 6% των εφήβων ανέφερε ότι έχει χρησιμοποιήσει τουλάχιστον μία φορά κοκαΐνη, σύμφωνα με το Mentoring.org. 

Το 3% των μαθητών Λυκείου αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν στεροειδή. Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός θανάτων εφήβων από παυσίπονα.

Διατροφικές διαταραχές και υπερβολικό βάρος / παχυσαρκία

Περίπου το 87% των μαθητών Λυκείου δεν τρώνε τις συνιστώμενες πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα και πάνω από το 25% τρώνε περισσότερες από δύο μερίδες προϊόντων με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά την ημέρα. 

Οι έφηβοι μπορούν να αναπτύξουν διατροφικές διαταραχές στις οποίες δεν τρώνε αρκετά, και εσκεμμένα λιμοκτονούν, όπως στην ανορεξία, ή μπορεί να προκαλέσουν εμετό, όπως στη βουλιμία, ή μπορεί να υπερκαταναλώνουν και να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. 

Περίπου το 33% των μαθητών γυμνασίου δεν ασκούνται αρκετά, και περίπου το 36% εγγράφονται σε καθημερινά προγράμματα φυσικής αγωγής.

iatronet

Η Κοινωνική Φοβία σε Παιδιά και Εφήβους / Social Phobia among Children and Adolescents

Βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνικής φοβίας είναι ο έντονος και ο επίμονος φόβος που διακατέχει το άτομο σε μία ή περισσότερες καταστάσεις. Το άτομο ανησυχεί έντονα ότι σε ορισμένες κοινωνικές καταστάσεις είναι πιθανόν να περιέλθει σε κατάσταση αμηχανίας και σύγχυσης. 

Recent Findings in Social Phobia among Children and Adolescents
Η έκθεσή του, με την παρουσία του, σε μια κοινωνική κατάσταση συχνά του προκαλεί συναισθήματα άγχους και αποφυγής, τα οποία συνήθως βιώνει με υπερβολική ένταση.

        Κοινωνικό άγχος (ή φοβία), λίγο-πολύ, αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι περιστασιακά, όταν κληθούν, για παράδειγμα, να στηρίξουν την άποψή τους μπροστά σε άλλους ή να παρουσιάσουν κάτι σε κοινό. Εκδηλώνεται όμως, ως ένα αίσθημα ντροπής που βιώνεται σε μεμονωμένες καταστάσεις και παροδικά. 

        Όταν ένα παιδί, και δη ένας έφηβος/μια έφηβη, αντιμετωπίζει διαταραχή κοινωνικού άγχους, χαρακτηριστικά, προσπαθεί να αποφύγει κάθε κοινωνική κατάσταση που κρίνει ότι θα του/της προκαλέσει αυτό τον έντονο φόβο της αλληλεπίδρασης με άλλους ανθρώπους (Κάκουρος & Μανιαδάκη, 2002).
        Τα παιδιά και οι έφηβοι με κοινωνική φοβία έχουν συνήθως πολύ λίγους φίλους, δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες και θεωρούνται γενικά ήσυχοι και συνεσταλμένοι τόσο στο οικογενειακό όσο και στο σχολικό περιβάλλον. 

Πιο συγκεκριμένα ένα παιδί με κοινωνικό άγχος συχνά φοβάται όταν θα πρέπει να κάνει κάτι μπροστά σε άλλους (π.χ. να διαβάσει φωναχτά στην τάξη του, να απαγγείλει ένα ποίημα σε μια σχολική γιορτή, να απαντήσει στο τηλέφωνο).
        Οι λόγοι που υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά αποφυγής σχετίζονται με το ότι σκέφτεται ότι μπορεί να κάνει λάθος, ότι θα κάνει κάτι και θα το κοροϊδέψουν ή ότι μπορεί να το χαρακτηρίσουν αρνητικά.
        Συνήθως τα παιδιά με κοινωνική φοβία επιχειρούν με τη συμπεριφορά τους να μείνουν απαρατήρητα αλλά μέσα από αυτή την προσπάθεια τελικά οδηγούνται στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, γίνονται δηλαδή το επίκεντρο της προσοχής των άλλων και αυτό επιδεινώνει την κατάστασή τους. Γενικά τα παιδιά αυτά έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, χαμηλή αυτοεκτίμηση και συχνά βιώνουν το αίσθημα της απόρριψης (Albano, Dibartolo et al., 1995).
        Επιπλέον, το παιδί με κοινωνική φοβία βιώνει συναισθήματα δυσφορίας, έντασης που συνοδεύονται με σωματικές αντιδράσεις (εφίδρωση, τρέμουλο, πόνος στο στομάχι κ.α.). Σταδιακά μπορεί να χάνει πηγές ευχαρίστησης και ικανοποίησης και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εκδηλώνει σχολική άρνηση.

Η κοινωνική φοβία συνήθως εκδηλώνεται στην εφηβεία και σπανιότερα μπορεί να διαγνωστεί σε παιδιά κάτω των δέκα ετών (Vasey, 1995). Η συχνότητα εκδήλωσής της φαίνεται να είναι περίπου η ίδια και σε αγόρια και σε κορίτσια.

Πιθανά αίτια εκδήλωσής της

• Κληρονομικότητα (συγγενείς πρώτου βαθμού παιδιών με αγχώδεις διαταραχές έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν παρόμοια προβλήματα).
• Βρέφη τα οποία αντιδρούν με υπερβολική κινητική δραστηριότητα και δείχνουν να ενοχλούνται κατά την παρουσίαση καινούριων ερεθισμάτων στην ηλικία των 4 μηνών, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν φοβίες κατά τη νηπιακή ηλικία και αγχώδεις διαταραχές αργότερα (Kagan, 1997).
• Παρεμβατικοί και υπερπροστατευτικοί γονείς, που συχνά επιβάλλουν αυστηρούς περιορισμούς στα παιδιά τους και δε τους αναθέτουν πρωτοβουλίες που να ενθαρρύνουν την αυτενέργεια και την ανάληψη πρωτοβουλιών.

Τρόποι αντιμετώπισης
Έχοντας κατά νου, ότι το άγχος για τις κοινωνικές καταστάσεις είναι, έως ένα βαθμό αναμενόμενο και φυσιολογικό, και σίγουρα διαφέρει από παιδί σε παιδί, θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, εφόσον παρατηρούμε ότι το παιδί εκδηλώνει έντονο ή υπέρμετρο φόβο για την αλληλεπίδραση του... 

......................................

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Άγγελος Ροδιτάκης: «Safe place». Η Ενδοοικογενειακή Βία (Αnimation Ελληνικής Παραγωγής)

Με τεχνολογία που εντυπωσιάζει, το 3D animation του Έλληνα Άγγελου Ροδιτάκη «Safe Place» σοκάρει και συγκινεί ταυτόχρονα. Σκοπός του να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία, προσεγγίζοντας το θέμα με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και ευαισθησία.

Ένα παιδάκι παίζει ανέμελα στο δωμάτιο του, όταν ακούει τον πατέρα του να επιστρέφει σπίτι σε κατάσταση μέθης. 

Γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει, προσπαθεί μάταια να κρυφτεί μέσα στη ντουλάπα.

Να σημειωθεί πως με βάση έρευνες που έχουν γίνει, η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις 10 ευρωπαϊκές χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δε ζητάω πράγματα μεγάλα...

«Θέλω, απλά, να με προσέξεις. Να μου αφιερώσεις χρόνο.
Δε ζητάω πράγματα μεγάλα. Δε θέλω δώρα, χάρες και ταξίδια. 

Δε θέλω τίποτα από όλα αυτά.

Θέλω εσένα. Θέλω κάθε μέρα, να βρίσκεις λίγο χρόνο και να κάθεσαι μαζί μου. Δίπλα μου. 

Να βρίσκεις λίγο χρόνο, για να είμαστε μαζί. Και ας μην έχουμε να πούμε κάτι σοβαρό. 

Και ας μην υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.
Να είμαστε απλά μαζί…

Το ξέρω ότι έχεις δουλειές. Το ξέρω ότι έχεις υποχρεώσεις.
Ας περιμένουν…
Σε έχω ανάγκη. Έχω ανάγκη να 'ρθούμε πιο κοντά.
Έχω ανάγκη το μαζί. Το μαζί με σένα…

Ρωτάς ποιος είμαι;
Είμαι η γυναίκα σου. Είμαι ο άντρας σου. Ο γονιός, ο φίλος σου…
Είμαι το παιδί σου.»

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν απλά

    Mε λύπη αναπολώ τους παλιούς γονείς που όταν έλεγαν «ναι» εννοούσαν «ναι» και όταν έλεγαν «όχι» ήταν «όχι».

    Αυτούς που δίδαξαν τα παιδιά τους ότι δεν μπορούν να έχουν τα πάντα και όμως να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και να νοιώθουν όμορφα.

 

    Αυτούς που τους εξήγησαν ότι ένας άνθρωπος κρίνεται από τη συμπεριφορά του και όχι από τον πλούτο του.

    Αυτούς που δεν έδωσαν στα παιδιά τους οτιδήποτε ήθελαν, αλλά μόνο αυτά που χρειάζονταν και αυτά που ήξεραν ότι αξίζουν.

    Εκείνους που δεν τα μεγάλωσαν απλά τα παιδιά τους, αλλά τα προετοίμασαν για το στίβο της ζωής.

    Μεγαλώνοντας, αυτή τη συμπεριφορά την ονόμασα σοβαρότητα τώρα ξέρω ότι ήταν παιδεία ...

 

A.Curnetta.

 

Mε λύπη... - Δημήτριος Ι. Πετρούνιας - Κλινικός Ψυχολόγος | Facebook

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι