Σελίδες

Wednesday, 2 October 2024

Είναι σημαντικό να περνάμε χρόνο με τον εαυτό μας

Ο χρόνος με τον εαυτό μας μάς δίνει την ευκαιρία να απελευθερωθούμε από τις κοινωνικές πιέσεις και να εξερευνήσουμε τις δικές μας σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες.
How Important Is Alone Time for Mental Health?

Προσωπική εξερεύνηση
Το να νιώθουμε άνετα περνώντας χρόνο με τον εαυτό μας μπορεί να μας δώσει τον χρόνο και την ελευθερία να εξερευνήσουμε πραγματικά τις δικές μας σκέψεις χωρίς παρεμβολές. 
Μπορεί να είναι ένας τρόπος να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, να ασχοληθούμε με θέματα που μας συναρπάζουν, με νέα χόμπι, να αποκτήσουμε γνώσεις, ακόμη και να εξασκήσουμε νέες μεθόδους έκφρασης του εαυτού μας.
Όταν περνάμε χρόνο μόνοι μας έχουμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε αυτά τα πράγματα χωρίς τις πιέσεις και τις κρίσεις που μπορεί να επιβάλλουν οι άλλοι. 
Ο χρόνος για τον εαυτό μας είναι κρίσιμος για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας. Αντί να ανησυχούμε για τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις απόψεις που μπορεί να έχουν οι άλλοι, ο χρόνος με τον εαυτό μας μάς επιτρέπει να εστιάσουμε σε εμάς τους ίδιους.

Δημιουργικότητα
Ο χρόνος με τον εαυτό μας είναι μια ευκαιρία να αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανηθεί και να ενισχύσουμε τη δημιουργικότητά μας. 
Χωρίς την ανάγκη να φροντίζετε ή να αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους, μπορούμε να αγνοήσουμε τις εξωτερικές επιρροές και να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας.
Ερευνητικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι το να περνάει κανείς χρόνο μόνος του μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στον εγκέφαλο που βοηθούν στην ενίσχυση της δημιουργικότητας. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που τείνουν περνούν σκόπιμα χρόνο μόνοι τους, τείνουν επίσης να είναι εξαιρετικά δημιουργικοί.
Σε μια άλλη μελέτη του 2020 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κοινωνική απομόνωση οδήγησε σε αυξημένη δραστηριότητα στα νευρωνικά κυκλώματα που σχετίζονται με τη φαντασία. 
Όταν αντιμετωπίζει έλλειψη κοινωνικών ερεθισμάτων, ο εγκέφαλος ενισχύει τα δημιουργικά του δίκτυα για να καλύψει το κενό.

Καλύτερη κοινωνική ζωή
Ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους μπορεί να έχουν στην πραγματικότητα πιο πλούσια κοινωνική ζωή και περισσότερη ενέργεια στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους, συγκριτικά με τους ανθρώπους που συμβιώνουν με άλλους. Μάλιστα, στο πλαίσιο μελέτης, οι άνθρωποι που ανέφεραν ότι περνούν περίπου το 11% του χρόνου τους μόνοι τους βίωσαν λιγότερα αρνητικά συναισθήματα σε επακόλουθες απαιτητικές κοινωνικές εμπειρίες.

περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι Δημιουργικοί Άνθρωποι / Creative People

Δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον. Η νευροεπιστήμη επιβεβαιώνει πως οι δημιουργικοί άνθρωποι, σκέφτονται και συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά από τον μέσο άνθρωπο. 
Ο εγκέφαλός τους λειτουργεί με έναν μοναδικό τρόπο. Αυτό το χάρισμα όμως, μπορεί να δυσκολέψει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Characteristics of Creative People
Αν έχετε στη ζωή σας έναν πολύ δημιουργικό άνθρωπο, είναι πολύ πιθανό να έχετε αισθανθεί ότι κατοικεί σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο από εσάς. Αυτό συμβαίνει πράγματι. 
Έναν τέτοιο άνθρωπο θα ήταν προτιμότερο και αποτελεσματικότερο να προσπαθήσετε να τον καταλάβετε και όχι να τον αλλάξετε.
Όλα ξεκινούν με το να προσπαθήσετε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια και να θυμάστε αυτά τα 20 πράγματα:

Το μυαλό τους δεν επιβραδύνει ποτέ

Το δημιουργικό μυαλό είναι μια ασταμάτητη μηχανή που τροφοδοτείται από έντονη περιέργεια. 
Δεν υπάρχει κουμπί παύσης ή απενεργοποίησης. 
Αυτό μπορεί να είναι εξουθενωτικό κάποιες φορές αλλά είναι επίσης μια πηγή ευχάριστων και τρελών δραστηριοτήτων και συζητήσεων.

Αμφισβητούν τα πάντα
Το μυαλό ενός δημιουργικού ανθρώπου καθοδηγείται από δύο βασικές ερωτήσεις: 
"Και αν…;" και "Γιατί όχι;" 
Αμφισβητούν ό,τι οι υπόλοιποι θεωρούν δεδομένο. Αν και μπορεί να κάνει τους γύρω του να αισθάνονται άβολα, είναι αυτό τους κάνει να επαναπροσδιορίσουν το τι είναι εφικτό και τι θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

Ενστερνίζονται την ευφυΐα τους
Οι δημιουργικοί άνθρωποι προτιμούν να είναι αυθεντικοί παρά δημοφιλείς. 
Το να μένουν πιστοί σε αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς συμβιβασμούς, είναι αυτό που ορίζει την επιτυχία για αυτούς, ακόμη και αν παρεξηγηθούν η περιθωριοποιηθούν.

Δυσκολεύονται να μπουν σε πρόγραμμα
Οι πολύ δημιουργικοί άνθρωποι τροφοδοτούνται με ενέργεια κάνοντας μεγάλα ψυχικά άλματα και ξεκινώντας νέες δραστηριότητες. 
Οι τρέχουσες εργασίες μπορεί να καταντήσουν πολύ βαρετές γι αυτούς, αν κάτι καινούριο με πολύ ενδιαφέρον τραβήξει την προσοχή τους.

Δημιουργούν σε περιόδους
Η δημιουργικότητα έχει έναν ρυθμό που εναλλάσσεται σε περιόδους αυξημένης, μανιακής και χαμηλής δημιουργίας. 
Καθεμιά από αυτές τις περιόδους είναι αναγκαία και δεν μπορεί να παραληφθεί, ακριβώς όπως γίνεται με τις εποχές.

Χρειάζονται χρόνο για να θρέψουν τις ψυχές τους.
Κανένας δεν μπορεί να διασχίσει τη χώρα με ένα τεπόζιτο. Με τον ίδιο τρόπο και οι δημιουργικοί άνθρωποι χρειάζονται να ανανεώνουν συχνά τις πηγές της έμπνευσής τους. Συχνά αυτό απαιτεί απομόνωση.

Χρειάζονται χώρο για να δημιουργήσουν.
Το να έχεις το σωστό περιβάλλον είναι ουσιώδες για να κορυφωθεί η δημιουργία. Μπορεί να είναι ένα στούντιο, μια καφετέρια ή μια ήσυχη γωνιά του σπιτιού. Οπουδήποτε και αν είναι αυτό το μέρος, επιτρέψτε τους να θέσουν τα όρια τους και σεβαστείτε τα.

Απορροφώνται έντονα
Οι πολύ δημιουργικοί άνθρωποι, «αποσυνδέονται» από τον υπόλοιπο κόσμο όταν είναι συγκεντρωμένοι στη δουλειά τους. 

Δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και μπορεί να τους πάρει πολύ χρόνο να συγκεντρωθούν και πάλι, αν τους διακόψετε.

Έχουν βαθιά συναισθήματα
Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με την έκφραση και την επικοινωνία βαθιών συναισθημάτων. 

Είναι απίθανο να δώσεις κάτι που δεν έχεις. 
Ένας συγγραφέας κάποτε είπε πως πρέπει να ουρλιάξεις σε μια σελίδα προκειμένου να ακουστεί ένας θόρυβος αυτών που θέλεις να μεταδώσεις.

Ζούνε στα άκρα της χαράς και της κατάθλιψης
Επειδή έχουν αυξημένα συναισθήματα, οι δημιουργικοί άνθρωποι ταλαντεύονται ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη ή ακόμα και στην κατάθλιψη. 

Η ευαίσθητη καρδιά τους, αν και είναι η πηγή της λαμπρότητάς τους είναι και αυτή που τους κάνει να υποφέρουν.

Σκέφτονται και μιλούν με ιστορίες
Οι δημιουργικοί άνθρωποι, κυρίως οι καλλιτέχνες, ξέρουν να ενσωματώνουν ιστορίες σε οτιδήποτε κάνουν. Αφηγούνται συχνά ιστορίες για να εξηγήσουν κάτι. Ξέρουν πως αυτό αγγίζει την ανθρώπινη καρδιά. 

Αν και τους παίρνει περισσότερο χρόνο να εξηγήσουν αυτό που θέλουν, δεν αποσκοπούν σε αυτό. Είναι η εμπειρία που τους ενδιαφέρει.

Ενώνουν τις ‘κουκίδες’
Έχουν την ικανότητα να διακρίνουν ότι υπάρχουν πιθανότητες εκεί που άλλοι δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο, είναι με άλλα λόγια διορατικοί. Κατά τον Steve Jobs η δημιουργικότητα ισοδυναμεί με την ικανότητα να ενώνει κάποιος τις κουκίδες.

Παίρνουν τη δουλειά τους προσωπικά
Η δημιουργία ενός καλλιτέχνη είναι μια ωμή έκφραση του ανθρώπου που τη δημιούργησε. Συχνά, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους από το δημιούργημά τους, οπότε τείνουν να παίρνουν προσωπικά κάθε κριτική.

Δυσκολεύονται να πιστέψουν στον εαυτό τους
Ακόμα και οι άνθρωποι που φαίνεται να έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση και σιγουριά, συχνά αναρωτιούνται: Είμαι αρκετά καλός; 

Συχνά συγκρίνουν τα δημιουργήματά τους με τα δημιουργήματα άλλων καλλιτεχνών και δεν εκτιμούν το ταλέντο τους.

Έχουν υψηλή διαίσθηση
Η επιστήμη δεν έχει καταφέρει ακόμα να εξηγήσει το Πως και το Γιατί της δημιουργικότητας. 
Θα σου πουν ότι δεν είναι κάτι που μπορείς να καταλάβεις, αλλά μπορείς μόνο να το βιώσεις.

Συχνά χρησιμοποιούν την αναβλητικότητα σαν εργαλείο
Οι δημιουργικοί άνθρωποι είναι γνωστοί για την αναβλητικότητά τους γιατί κάνουν την καλύτερη δουλειά τους όταν βρίσκονται υπό πίεση. 

Θα καθυστερήσουν ασυνείδητα -ή ακόμα και επίτηδες- τη δουλειά τους μέχρι την τελευταία στιγμή, απλά για να ασιθανθούν την ένταση της πρόκλησης.

Είναι εθισμένοι στον «οίστρο της δημιουργίας»
Πρόσφατες μελέτες της νευροεπιστήμης αποκαλύπτουν πως o «οίστρος της δημιουργίας» είναι το πιο εθιστικό πράγμα στο κόσμο. 
Η ψυχική και συναισθηματική ανταμοιβή είναι αυτή που τους δίνει τόση ευχαρίστηση. Στην πραγματικότητα οι δημιουργικοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στον ενθουσιασμός της δημιουργίας.

Δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν κάτι που έχουν ξεκινήσει
Το αρχικό στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας προχωρά γρήγορα και εμπεριέχει ενθουσιασμό. 

Συχνά, εγκαταλείπουν το έργο που έχουν ξεκινήσει με σκοπό να ξανανιώσουν τον ενθουσιασμό που αισθάνονται ξεκινώντας ένα έργο.

Χάνουν την αίσθηση του χρόνου
Συχνά οι δημιουργικοί καθώς γράφουν ή ζωγραφίζουν ή χορεύουν ή εκφράζονται με κάποιον άλλον τρόπο μπορεί να βρίσκονται σε κατάσταση «δημιουργικού οίστρου», κατά την οποία η πρόκληση, η απόλαυση, η συγκέντρωση και η ηρεμία επιτυγχάνονται με ελάχιστη προσπάθεια ώστε τίποτε να μην εμποδίζει τη δημιουργικότητά τους.

Δεν μεγαλώνουν ποτέ
Οι δημιουργικοί άνθρωποι λαχταρούν να βλέπουν μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και δεν χάνουν ποτέ την αίσθηση της έκπληξης. Για αυτούς το νόημα της ζωής κρύβεται στο μυστήριο, στην περιπέτεια και στο να μένουν για πάντα παιδιά. 
Οτιδήποτε άλλο είναι μια απλή ύπαρξη και όχι αληθινή ζωή.

awakengr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι δικοί μας Σούπερ Ήρωες κρατούσαν Κιμωλία

Θυμίσου εσύ, ναι εσύ, που διαβάζεις αυτό το άρθρο πώς ήσουν στα 6 και στα 8 σου. Καλά, πριν βιαστείς να πεις “δε μας παρατάς κι εσύ με τις αναδρομές σου, εγώ σχολείο πήγαινα με τον Κολοκοτρώνη”, κάνε μου μια χάρη και προσπάθησε να φτάσεις ως το τέλος του άρθρου. 
Τι κερδίζεις; Το τζόκερ σίγουρα όχι, αλλά τι θα έλεγες για ένα χαμόγελο στα χείλη σου και την σκέψη ενός ανθρώπου, που κάποτε ήταν για σένα το 1/3 της μέρας σου για 9 συνεχόμενους μήνες;

Αλήθεια πόσες φορές σαν παιδιά ευχηθήκατε να τα ξέρατε όλα, όπως ο δάσκαλος, που στεκόταν απέναντί σας, για να μη χρειάζεται να περνάτε αυτό το απερίγραπτο βασανιστήριο… ναι για το “γλώσσα- γλώσσα- μαθηματικά” μιλάω. Πολλές ε; Πόσες φορές θα θέλατε να ήσασταν μεγάλοι σαν κι αυτούς, για να γλιτώσετε το ατελείωτο διάβασμα- αγνοώντας πως τα σχολικά ήταν τα καλύτερά σας χρόνια;

Ε; Ε; Πόσοι τρέχατε στην αγκαλιά τους, όταν η Μαρία από το Ε2 δεν σας μίλαγε; Όταν χτυπάγατε παίζοντας με καπάκια κάτι σαν ποδόσφαιρο; Πόσοι κλαίγατε στην τελική γιορτή του καλοκαιριού, σε περίπτωση που η δασκάλα σας ήταν αναπληρώτρια και δε θα την είχατε την επόμενη χρονιά να σας φορτώνει με τόσες ασκήσεις; Άσε ξέρω. Εσύ δεν ήσουν από αυτούς. 
Σωστά; 
Απλά να… έτυχε και φύσαγε και μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι σου. Ξέρω σου λέω… κι εγώ τα ίδια έλεγα.

Έστω και τόσα χρόνια μετά, πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να πάρουν μια αναγνώριση- το λιγότερο! Αυτοί, που ήταν οι δεύτεροι γονείς μας. 
Μας ανέχονταν για 6-7 ώρες, κάθε μέρα εκτός Σ/Κ για σεζόν Σεπτέμβρη- Ιούνιο, μας υπερασπίζονταν, μας βοηθούσαν, μας σκούπιζαν τα δάκρυα και τις μύξες μας (ναι ναι μπλιαχ- ρώτα κι αυτούς!). 
Μας ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ σαν δικά τους παιδιά και 15 Ιουνίου μην τους είδατε. Αυτά κάνουν. Τέτοιοι είναι. Το πρώτο δίμηνο τους βρίζεις, το επόμενο τους μαθαίνεις και δένεσαι και στο τέλος τσουπ! Άντε γεια. Τον Σεπτέμβρη κλαις και αναλαμβάνει άλλος μετά. Κατάλαβες;! Φτου κι απ’ την αρχή.

Κάποιοι από αυτούς πάντα θα ξεχωρίζουν από τους άλλους κι ας μην φοράνε μπέρτα πραγματική. Δεν είναι κι όλοι δα σούπερ ήρωες με υπερόπλο τους, μια κιμωλία! 
Κάποιοι όμως είναι! 

Θα ξεχωρίζει ΠΑΝΤΑ το χαμόγελό τους, που θα φωτίζει ακόμα στην παιδική καρδιά σου. Θα ξεχωρίζει η αγάπη τους κι η ζεστασιά των χεριών τους, που το παιδί μέσα σου ακόμα ορκίζεται πως μπορεί να τα αισθανθεί. 
Θα ξεχωρίζει το βλέμμα τους, που ούρλιαζε όλα τα «σε πιστεύω» του κόσμου, που σε έμαθε να ονειρεύεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, που σου έδινε κίνητρο να προσπαθείς την επόμενη φορά να πάρεις αυτό το πολυπόθητο το κάτι παραπάνω στο βαθμό. 
Κάποιοι πάντα ξεχωρίζουν, γιατί όταν δώσεις αγάπη σ’ ένα παίδι, εκείνο δεν την ξεχνάει ποτέ.

Διαφέρουν ρε παιδί μου για χίλιους δυο λόγους. 
Για τους κόπους σας. Για τις μέρες που φάγατε να μάθετε τα μεταβατικά ρήματα ή τις εξισώσεις. Για τις εκδρομές σας, τις στιγμές σας, τις σχολικές γιορτές, τα κλάματα και τα γέλια σας. Αν ψάξεις θα βρεις κι άλλα δεκάδες πράγματα, πιο παιδικά, πιο αθώα, ίσως και πιο αληθινά, από αυτά που τώρα σαν ενήλικας σε απασχολούν.

Δεν είναι κι όλοι δα σούπερ ήρωες με κιμωλία. Κάποιοι όμως είναι!
Αν δεν είσαι και τόσο τυχερός όπως εγώ, μάλλον θα έχουν περάσει πολλά χρόνια που έχεις να τον δεις- ίσως και να τον θυμηθείς… μα ξέρεις πως πάντα θα έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σου. Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν απ’ όλους αυτούς, που είχες στο σχολείο. Είναι αυτός ο ένας, ο λόγος, που σε έφερε μέχρι εδώ σε αυτό το άρθρο. 
Το πρώτο όνομα στη σκέψη σου, όταν ακούς τη λέξη “δάσκαλος”. Ένας που η ανάμνησή του θα φέρνει πάντα το χαμόγελο στα χείλη σου. Αυτός ο ένας που για χάρη του θα ευγνωμονείς το ελληνικό δημόσιο, που στον έφερε στον δρόμο σου κι ας το βρίζεις για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.

Αυτό λοιπόν είναι για εμάς. Για εσένα και εμένα, που βλέπαμε στα μάτια κάποιου όταν είμασταν μικροί, τη δύναμη να κάνει σχεδόν τα πάντα, ένα πρότυπο, μία οικογένεια, έναν σούπερ ήρωα. Αυτό είναι για όλους εκείνους τους φανταστικούς υπερανθρώπους, που περνάνε από τα χέρια τους εκατοντάδες παιδιά και θυμούνται κι αγαπούν το καθένα ξεχωριστά όσα χρόνια κι αν περάσουν… γιατί οι άνθρωποι μπορεί να χάνονται και να μη βρίσκονται πια αλλά η αγάπη όχι.

Ει! Εσύ, σούπερ- ήρωα! Δεν ξέρω τι σου έμαθαν εκεί στο παιδαγωγικό, μα δάσκαλο δεν σε κάνουν οι έδρες και τα πτυχία. Δάσκαλο σε κάνει η αγάπη (ακόμα κι αν δεν μπορείς να το καταλάβεις στην αρχή της σταδιοδρομίας σου).

ΥΓ. Αυτό είναι για την Κ. την δική μου σούπερ ηρωίδα με κιμωλία (και με αλλεργία στην κιμωλία μπόνους). Ευγνώμων για πάντα. Ξέρει αυτή.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι