[...] Τα "Αδέλφια στην Αθήνα" ατόμων με προβλήματα ψυχικής πάθησης είναι μια ξεχωριστή παρέα. Μέσω της ιστοσελίδας τους www.athenssiblings.com προσπαθούν να αλληλοενημερωθούν και να ανταλλάξουν εμπειρίες, με σκοπό την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργεί η ασθένεια των αδελφών τους. Στις συναντήσεις τους εκθέτουν τα προβλήματά τους για ένα θέμα που παραμένει ταμπού για την ελληνική κοινωνία.
Η δράση της ομάδας ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν ο εμπνευστής της πρωτοβουλίας, ο 31χρόνος κ. Σπύρος Ζορμπάς (σ.σ. η αδελφή του πάσχει από σχιζοφρένεια), βρέθηκε σε μια συνάντηση αδελφών ατόμων με ψυχικά προβλήματα.[...]
Αισθάνονται πιεσμένοι
Πίεση, άγχος ακόμη και τύψεις αισθάνονται τα αδέλφια ατόμων με ψυχικές διαταραχές, σύμφωνα με τον ψυχολόγο κ. Βασίλειο Ν. Θεοδώρου. Όπως αναφέρει, "κάθε άνθρωπος που έχει στο περιβάλλον του ένα άτομο με σοβαρή ψυχική ασθένεια δέχεται μεγάλη πίεση, γιατί αφενός τον βλέπει να πάσχει και αφετέρου γιατί τις περισσότερες φορές είναι δύσκολη η επικοινωνία με τον ασθενή".
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο, οι τύψεις που αισθάνονται για το ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν τον αδελφό ή την αδελφή τους, προκαλούνται κυρίως σε μικρή ηλικία καθώς, όπως λέει, "ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Οπότε έχει την τάση να εστιάζει στον εαυτό του και να σκέφτεται ότι φταίει και ο ίδιος που η αδελφή του έχει ψυχικό πρόβλημα".
Τα αδέλφια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει να εκπαιδευτούν και να ενημερωθούν για το είδος της ασθένειας που αντιμετωπίζει ο αγαπημένος τους, ούτως ώστε να συμπεριφέρονται κατάλληλα. Επίσης, πρέπει να μάθουν να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, δεδομένου ότι πρόκειται για μακροχρόνιες καταστάσεις οι οποίες μπορεί να τους επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό.
΄
Απόσπασμα από το άρθρο της κ. Βάλιας Νικολάου στην εφημερίδα "Αλληλέγγυος Πολίτης", φύλλο 122, σελ. 14, ενότητα Ρεπορτάζ
Μπράβο φίλοι μου! Πολύ σωστή κατά τη γνώμη μου κίνηση. Και αυτή η κίνηση θα πρέπει να γίνει και για άλλες ασθένειες, όπως είναι η κατάθλιψη, η αγοραφοβία με κρίσεις πανικού κλπ. Το οικογενειακό περιβάλλον, το άμεσο περιβάλλον του ψυχικά ασθενούς, ας δεν ενημερωθεί, δε δείξει καλή διάθεση να βοηθήσει, τότε η κατάσταση γίνεται περισσότερο δύσκολη. Πρέπει να βρούμε ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν την ίδια δυσκολία με εμάς. Ή η οικογένειά μας, να έρθει σε επαφή με άλλες που έχουν άνθρωπο που έχει μια ψυχική δυσκολία και ενωμένοι να αντιμετωπίσουν και την προκατάληψη και τον κοινωνικο αποκλεισμό και στιγματισμό. Θα βοηθήσει αυτό και την οικογένεια αλλά και το λήπτη υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Φίλοι μου, η ψυχική ασθένεια (είτε είναι βαριά είτε όχι), αν μπει στο σπίτι δεν πρέπει να αρχίσουμε να την καταριόμαστε. Πρέπει να κοιτάξουμε για το τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Κάποιοι νομίζουν ότι η αγοραφοβία με κρίσεις πανικού δεν είναι τόσο σοβαρή. Μπορούνε να κοιτάξουν εδώ http://ibrt.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=203 και να καταλάβουν πως, κάποιοι άνθρωποι βιώνουν αυτήν τη δυσκολία πολύ έντονα. Σου τσακίζει τη ζωή, την προσωπικότητα, τα όνειρά σου. Σε κάνει να ζεις με περιορισμούς, να έρχεσαι σε σύγκρουση με τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Κάθε δυσκολία που έχει να κάνει με την ψυχή, χρειάζεται να τη λέμε. Χρειάζεται όμως και οι άλλοι να είναι έτοιμοι να ακούσουν. Χάρηκα που τα αδέρφια αυτά, δείξανε έμπρακτο ενδιαφέρον. Εύχομαι και σε άλλες δυσκολίες που αφορούν την ψυχική υγεία, να υπάρξουν ανάλογες ενέργειες.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr