Ένα Ευαίσθητο «παιχνίδι».
Μετά από πρόσκληση των αγαπητών μου Roadartist και Lockheart, επιτέλους βρήκα χρόνο να παίξω στο όμορφο παιχνίδι που με προσκάλεσαν. Και κάνω ένα copy/paste από την αγαπητή Roadartist, το οποίο λέει: Εδώ καλούμαστε να παραθέσουμε ένα video, κείμενο, στίχο, τίτλο από ταινία ή απόσπασμα αυτής, ή ότι μας έχει συγκινήσει και αν επιθυμούμε να αναφέρουμε και τον λόγο. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να διαλέξω. Θα πόσταρα ένα κείμενο , το οποίο όμως δεν μπορώ να βρω αμέσως τώρα. Φωτογραφίες, πολλές είναι αυτές που έχουν χαρακτεί μέσα μου. Το ίδιο θα έλεγα και για στίχους, ταινίες... 
Τους έχω σε άπειρες φωτογραφίες φυσικά. Αλλά όταν είχα δει αυτήν εδώ... κάτι μου έκανε δεν ξέρω. Κάθε φορά που την κοιτάζω συνειδητοποιώ όλο και περισσότερα πράγματα. Την κοιτάζω και πάντα βγαίνει ένα χαμόγελο. Οι άντρες της ζωής μου, αυτό τα λέει όλα:)
Συμβαίνει κι αυτό. Να 'χεις ρίξει κάτω τον άλλον κι ύστερα να βγαίνεις στη ράχη του, να χοροπηδάς και να προσπαθείς να τον πείσεις (συχνά τον πείθεις) πως είναι ένοχος, γιατί η ράχη του έχει κόκκαλα και σου πληγώνουν τα βελούδινα πατουχάκια σου... Το έργο το 'χουμε δει πολλές φορές. Κι όλοι μας έχουμε παίξει, λίγο ως πολύ, κάποιο παρόμοιο ρολάκο.
Λίγο... Έλα... Ξέχασες; Ξέχασες που χόρεψες κι εσύ κάποτε σε κείνη την αφράτη πλατούλα που σου προσφέρθηκε ταπεινά, για να σκαρφαλώσεις επάνω και να 'χεις καλύτερη θέα του κόσμου; Ξέχασες βρε πονηρό;
Δε χόρεψες; Εντάξει. Έστω κουνήθηκες, αφού δεν ήξερες χορό. Και μην αρχίσεις τώρα να αναπτύσσεις την θεωρία, ας πούμε, περί αξιών! << Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι. Εγώ έχω αξίες!>> Να τις χαίρεσαι, μαλάκα. Ποιος σε ρώτησε. Δε θα βρήκες την κατάλληλη τιμή για να τις ξεπουλήσεις.
Αυτοί, οι ελάχιστοι, που δεν παζαρεύουν, δε θα τους βρεις στη ρούγα να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Κατάλαβες; Αυτοί, δε θορυβούν. Δεν έχουν αξίες αυτοί. ΕΙΝΑΙ αξίες! ( και συνήθως δεν το ξέρουν).
Αλλά να σου πω κάτι; Πιο εύκολα θα βρεις στο δρόμο σου ένα διαμάντι. Γι' αυτό, ρούφα τη φραπεδιά σου κι άσε... ( Οι μπουρμπουλήθρες όχι μόνο επιτρέπονται, προσδίδουν και χάρη).
Ρούφα... Θα 'ρθουν και για σένα καλύτερες μέρες.
Απόσπασμα κειμένου από τη Βαρκάρισσα της Χίμαιρας της Αλκυόνης Παπαδάκη. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία. Το συγκεκριμμένο κείμενο μου αρέσει πάρα πολύ, και θα το αφιερώνα ευχαρίστως , σε αυτούς που τα μάτια τους είναι πολύ κοντά στη μύτη τους , και δεν μπορούν να δουν μακρύτερα. Σε αυτούς που νομίζουν πως είναι τέλειοι, ενώ δεν μπορούν να περπατήσουν πάνω στο νερό.
Τέλος, ανοιχτή πρόσκληση για όλους, αφού πολλοί έχουν ήδη παίξει. Θα χαρώ να δω πολλοί περισσότερους.
Τους έχω σε άπειρες φωτογραφίες φυσικά. Αλλά όταν είχα δει αυτήν εδώ... κάτι μου έκανε δεν ξέρω. Κάθε φορά που την κοιτάζω συνειδητοποιώ όλο και περισσότερα πράγματα. Την κοιτάζω και πάντα βγαίνει ένα χαμόγελο. Οι άντρες της ζωής μου, αυτό τα λέει όλα:)
Αυτή την ταινία την είδα για πρώτη φορά πολλά πολλά χρόνια πριν. Είναι η μοναδική που ταινία που είδα 17 φορές. Δεν ξέρω γιατί. Πάντα κάτι μου έβγαζε, κι ακόμη και σήμερα μπορώ να κάτσω ήρεμα με ένα φλυτζάνι ζεστή σοκολάτα να την ξαναδώ σαν να είναι η πρώτη φορά. Παλιμπαιδισμός? Ίσως. Ίσως μ'αρέσει η μαγεία που χάθηκε ή που κοιμάτε βαθιά μέσα σε όλους μας.
Συμβαίνει κι αυτό. Να 'χεις ρίξει κάτω τον άλλον κι ύστερα να βγαίνεις στη ράχη του, να χοροπηδάς και να προσπαθείς να τον πείσεις (συχνά τον πείθεις) πως είναι ένοχος, γιατί η ράχη του έχει κόκκαλα και σου πληγώνουν τα βελούδινα πατουχάκια σου... Το έργο το 'χουμε δει πολλές φορές. Κι όλοι μας έχουμε παίξει, λίγο ως πολύ, κάποιο παρόμοιο ρολάκο.
Λίγο... Έλα... Ξέχασες; Ξέχασες που χόρεψες κι εσύ κάποτε σε κείνη την αφράτη πλατούλα που σου προσφέρθηκε ταπεινά, για να σκαρφαλώσεις επάνω και να 'χεις καλύτερη θέα του κόσμου; Ξέχασες βρε πονηρό;
Δε χόρεψες; Εντάξει. Έστω κουνήθηκες, αφού δεν ήξερες χορό. Και μην αρχίσεις τώρα να αναπτύσσεις την θεωρία, ας πούμε, περί αξιών! << Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι. Εγώ έχω αξίες!>> Να τις χαίρεσαι, μαλάκα. Ποιος σε ρώτησε. Δε θα βρήκες την κατάλληλη τιμή για να τις ξεπουλήσεις.
Αυτοί, οι ελάχιστοι, που δεν παζαρεύουν, δε θα τους βρεις στη ρούγα να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Κατάλαβες; Αυτοί, δε θορυβούν. Δεν έχουν αξίες αυτοί. ΕΙΝΑΙ αξίες! ( και συνήθως δεν το ξέρουν).
Αλλά να σου πω κάτι; Πιο εύκολα θα βρεις στο δρόμο σου ένα διαμάντι. Γι' αυτό, ρούφα τη φραπεδιά σου κι άσε... ( Οι μπουρμπουλήθρες όχι μόνο επιτρέπονται, προσδίδουν και χάρη).
Ρούφα... Θα 'ρθουν και για σένα καλύτερες μέρες.
Απόσπασμα κειμένου από τη Βαρκάρισσα της Χίμαιρας της Αλκυόνης Παπαδάκη. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου βιβλία. Το συγκεκριμμένο κείμενο μου αρέσει πάρα πολύ, και θα το αφιερώνα ευχαρίστως , σε αυτούς που τα μάτια τους είναι πολύ κοντά στη μύτη τους , και δεν μπορούν να δουν μακρύτερα. Σε αυτούς που νομίζουν πως είναι τέλειοι, ενώ δεν μπορούν να περπατήσουν πάνω στο νερό.
Τέλος, ανοιχτή πρόσκληση για όλους, αφού πολλοί έχουν ήδη παίξει. Θα χαρώ να δω πολλοί περισσότερους.
No comments:
Post a Comment