«Η αγωγή του παιδιού αρχίζει εκ κοιλίας μητρός και μάλιστα εξ άκρας συλλήψεως» - Γέροντας Πορφύριος

Ο άνθρωπος πριν να διαπεράσει την πύλη της γεννήσεως και να ζήσει στο «εξωτερικό», ορατό, απρόσωπο Μεγάλο Σύμπαν, έχει ήδη διανύσει μια μακρόχρονη περίοδο εννέα μηνών σ' ένα μικρό, «εσωτερικό», προσωπικό, αόρατο σύμπαν (την μητρική κοιλιά), την Μήτρα της Μητέρας του. Και απ' αυτήν την περίοδο των εννέα μηνών - ιδιαίτερα μακρόχρονη, λόγω των συνταρακτικά γρήγορων ρυθμών αναπτύξεως της εμβρυϊκής ζωής - εξαρτάται κατά την σύγχρονη επιστήμη η υγεία, η ψυχική ισορροπία και η πνευματική δομή: οι ιδιοφυΐες ή η έλλειψή τους και η ποιότητα του χαρακτήρα που ο άνθρωπος θα εκδηλώσει κατά την μεταγεννητική ζωή του!

Η επιστήμη στην πρώτη της έρευνα της εμβρυϊκής ζωής, ανακάλυψε τις αισθητηριακές ικανότητες του εμβρύου:

Το έμβρυο έχει αφή:
Αισθάνεται το χάδι του πατέρα και της μητέρας πάνω στην κοιλιά και στρίβει ολόκληρο για να το δεχθεί! Αν είναι ταραγμένο, αυτό το χάδι τους του προσφέρει για πάντα το αίσθημα της ασφάλειας. Ειδικός κλάδος που δημιουργήθηκε από τον Ολλανδό επιστήμονα Frans Weldman, «η αυτονομία» (διδάσκει τους νόμους της αφής) διδάσκεται στους φοιτητές της Ιατρικής σε πολλές χώρες.

Το έμβρυο έχει γεύση:
Όταν το αμνιακό υγρό έχει γλυκιά γεύση, εκείνο καταπίνει διπλές γουλιές ενώ αν είναι πικρό, το φτύνει και δείχνει δυσαρεστημένο! Μάλιστα ο τρόπος διατροφής της μητέρας στην εγκυμοσύνη, καθορίζει αργότερα τη γεύση του παιδιού και την προτίμησή του προς ορισμένες τροφές ή την απέχθειά του προς άλλες! (ευκαιρία να το διδάξουμε την υγιεινή διατροφή!)

Αλλά προπαντός το έμβρυο ακούει:
Επικοινωνώντας έτσι με το εξωμήτριο περιβάλλον. Πρώτα - πρώτα τον καρδιακό παλμό της μητέρας και συνδέεται έτσι με τον ρυθμό που υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών, πειραματικά τεκμηριωμένα, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας των υπερήχων, η οποία επιτρέπει τη λεπτομερή παρακολούθηση της εμβρυϊκής ζωής, αλλά και της ανάπτυξης νέων ψυχολογικών και λοιπών μεθόδων αναδρομής στην εμβρυϊκή ζωή, συγκλίνουν στις εξής βασικές αρχές:

• Η εμβρυϊκή ανθρώπινη ύπαρξη, ήδη από την αρχή της ζωής της, 'εξ άκρας συλλήψεως', από την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, έχει «αυτό - συνείδηση», αισθητηριακές αντιλήψεις, συναισθηματικά και νοητικά βιώματα και μνήμη.
• Το έμβρυο, ενωμένο σωματικά και ψυχικά με την Μητέρα, ήδη μετά τη σύλληψη δέχεται και ζει την ίδια στιγμή μαζί της τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, τις ιδέες της, τα βιώματά της. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες διαπλάθουν την σωματική και ψυχική ύπαρξή του και καθορίζουν την μελλοντική του υγεία και νοοτροπία.

Το άκουσμα της μητέρας
Η φωνή της μητέρας και η μουσική πλάθουν
το σώμα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μελλογέννητου.
Η φωνή της μητέρας είναι το πιο σημαντικό άκουσμα του εμβρύου. Το έμβρυο συνδέεται ψυχικά με την μητέρα του ιδίως μέσα από την φωνή της. Αν η φωνή της μητέρας είναι εμποτισμένη με συγκίνηση, με αγάπη, αν έχει αυτές τις αποχρώσεις, που μόνον η αγάπη της μπορεί να προσδώσει, αυτή η συγκίνηση, η αγάπη, αυτή η πάλλουσα αρμονική φωνής της μητέρας, δομεί αρμονικά όλα τα όργανα του εμβρύου, ιδιαίτερα οικοδομεί αρμονικά τον εγκέφαλό του και το νευρικό του σύστημα. Και το κυριότερο μέσα απ' αυτή την ευτυχή ακοή, την ευτυχή επικοινωνία του εμβρύου με την μητέρα του, το παιδί αντλεί ένα βαθύ συναίσθημα ασφαλείας, μια επιθυμία επικοινωνίας με τον κόσμο, όπου θα ζήσει μετά τη γέννησή του. Αν αντίθετα αυτή η επικοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη - επειδή το έμβρυο συνελάμβανε τους απορριπτικούς ήχους της φωνής της μητέρας του, αν η επικοινωνία ήταν τραυματική, το παιδί δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Και μετά τη γέννησή του, αυτή η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας μπορεί να εκδηλωθεί ως αντικοινωνικότητα, ως μελαγχολία, ως επιθετικότητα και υπερβολική εσωστρέφεια, ή να φθάσει ακόμη και στον αυτισμό.

Άγγλος ιατρός (ο Salk, 1981) ανακάλυψε ότι οι ρυθμικοί, ήρεμοι κανονικοί χτύποι της καρδιάς της μητέρας ενίσχυαν και ηρεμούσαν το έμβρυο, ενώ οι άτακτοι από το στρες χτύποι της καρδιά της, το τάραζαν. Όταν ο γιατρός αυτός έβαλε σε θερμοκοιτίδες στα πρόωρα βρέφη να ακούνε τον ρυθμό της καρδιάς της μητέρας (μέσα από κασέτα), παρατήρησε γρήγορη αύξηση του βάρους τους...

Το αυτί του εμβρύου ολοκληρώνεται και γίνεται λειτουργικό στους τεσσερισήμισι μήνες της κυήσεως. Ο δόκτωρ Tomatis όμως εξηγεί ότι «κάθε κύτταρο του εμβρύου είναι και ένα αυτί». Το έμβρυο ακούει δηλαδή μετά τη σύλληψη με όλα του τα κύτταρα, κι αυτή η ακοή του εξωτερικού κόσμου μέσα από την μήτρα της μητέρας του προσδιορίζει, μετά την γέννησή του, την ποιότητα της επικοινωνίας του, καθώς και την ανάγκη του για επικοινωνία με τον κόσμο. Η φωνή της μητέρας, του πατέρα και του περιβάλλοντος γενικά του παιδιού, όταν μάλιστα διαποτίζονται από την αγάπη, που (όπως οι μουσικοί ξέρουν), δίνει στη φωνή τον πλούτο των «αρμονικών», ενεργοποιεί το έμβρυο, ενδυναμώνει το νευρικό του σύστημα, το προετοιμάζει στην άσκηση του λόγου και της ομιλίας, στην εκμάθηση της μητρικής του γλώσσας, στην ευγλωττία και στην καλή σχολική και μαθησιακή επίδοση!

Ο Γάλλος καθηγητής Tomatis, θεραπεύει στα κέντρα που ήδη λειτουργούν σε όλον τον κόσμο (και στην Ελλάδα) τους διαταραγμένους ή αγχωμένους ψυχικά ενήλικους και παιδιά (από λεκτικές, ακουστικές και λοιπές διαταραχές επικοινωνίας) βάζοντάς τους ν' ακούσουν τη φωνή της μητέρα τους, και αν δεν υπάρχει, τους βάζει τη μουσική Mozart, όπως ακουγόταν σε εμβρυϊκή περίοδο, μέσα από το υδάτινο περιβάλλον της μήτρας. Συνταρακτική είναι η επίδραση της μουσικής στο έμβρυο. Αγαπάει τη μουσική και μάλιστα κάνει τις επιλογές του. Μας λένε ότι το έμβρυο αγαπάει την απαλή κλασσική μουσική - ιδίως Mozart και του Βιβάλντι - ενώ ενοχλείται από την έντονη μουσική του Μπετόβεν και αρρωσταίνει από την μοντέρνα μουσική «σκληρού μετάλλου» δίνει κλωτσιές στη μητέρα του, όταν ακούει αυτή τη μουσική)! Διάσημοι μουσικοί όπως οι Yehudi Menuhin, Olivier Messian, Arthuro Rubinstein, όταν ρωτήθηκαν από πότε αισθάνθηκαν την αγάπη για τη μουσική, δήλωσαν δημόσια ότι αυτήν την αγάπη την είχαν ήδη κατά τη γέννησή τους και ότι την όφειλαν στην μητέρα τους, που έπαιζε ή άκουγε μουσική στην εγκυμοσύνη της. Ο Ούγγρος μουσικοσυνθέτης Zoltan Kodaly και ο Yehudi Menuhin διδάσκουν ότι η μουσική αγωγή του παιδιού πρέπει ν' αρχίσει πριν από τη γέννηση!
Το τραγούδι της μητέρας και του πατέρα και μάλιστα σε χορωδία συγκλονίζουν το έμβρυο και βοηθούν την αρμονική του ανάπτυξη, γιατί κάθε ήχος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος.

Οι ψυχικές ικανότητες του εμβρύου.

1. το έμβρυο αισθάνεται τα συναισθήματα της μητέρας τους.
2. συλλαμβάνει τις σκέψεις της μέσα από τα ίδια του τα κύτταρα.
3. το έμβρυο έχει μνήμη και απομνημονεύει, εγγράφοντας στα κύτταρά του, τις σκέψεις της μητέρας του, τα μηνύματα που εκείνη του στέλνει, τη σχέση της με τον πατέρα, τη στάση της στη ζωή, τη νοοτροπία της, τα ιδανικά και τους στόχους της, την ποιότητα της ύπαρξής της.

Το έμβρυο συναισθάνεται ιδιαίτερα την ψυχική στάση που η μητέρα του τρέφει απέναντί του. Αν είναι θετική ή απορριπτική. Αν επιθυμεί τη γέννησή του ή όχι.
Ο ιατρός Αθ. Καυκαλίδης μας αναφέρει περιπτώσεις ενηλίκων, που αναβίωναν τις τραγικές προγεννητικές τους εμπειρίες της μη επιθυμίας της γέννησής τους από τη μητέρα τους (της μη αποδοχής της εγκυμοσύνης της καθώς και εμπειρίες απόγνωσης από τον ταραγμένο ψυχισμό της). Πολλοί ερευνητές αναφέρουν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας που οφείλονταν στην μη αποδοχή του φύλου από τη μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της) ή στο φόβο του ενήλικου άνδρα να ξαναβρεθεί στη γυναικεία μήτρα και να ξαναζήσει έτσι τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει ως έμβρυο.
Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ έχει αγόρι (ήδη από τη σύλληψη το φύλο είναι καθορισμένο), δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ έχει ήδη κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου και δυσκολεύει στο κορίτσι τη λειτουργίά της μητρότητας.

Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται στο νέο άνθρωπο σύγχυση ως προς την ταυτότητα του φύλλου, διότι η επιθυμία της μητέρας επιδρά στο ορμονικό σύστημα του παιδιού.
Η έγκυος πρέπει απλώς να επιθυμεί έναν ΑΝΘΡΩΠΟ ολοκληρωμένο με όλες τις αρετές, «ανδρικές» και «γυναικείες»! Η αρνητική στάση της μητέρας ή του πατέρα προκαλεί σοβαρό τραύμα για το μωρό, που παρακωλύει την ομαλή φυσική και ψυχική του ανάπτυξη, εγγράφεται στα κύτταρά του και εκτός από τις φυσικές ατέλειες, αδυναμίες, που μπορεί να δημιουργήσει, μειώνει την επιθυμία του για ζωή και επικοινωνία με τον κόσμο, όπου προορίζεται να ζήσει... Αντίθετα τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευτυχία, ο θαυμασμός, η γεμάτη εμπιστοσύνη, σεβασμό και αισιοδοξία αναμονή της γέννησής του, που επίσης εγγράφονται, συνεισφέρουν σημαντικά στην υγιή, ομαλή και αισιόδοξη φυσική, συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη.

Ιωάννα Μαρή
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Προγεννητικής Αγωγής

Η σημασία της μουσικής για την αγωγή του παιδιού

Η σημασία της μουσικής στην εκπαίδευση του παιδιού είναι μεγάλη. Ξέρουμε πόσο άμεσα επενεργεί η μουσική στο συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν ο κόσμος αυτός είναι ο εύπλαστος και ευαίσθητος συναισθηματικός κόσμος του παιδιού....

Η μουσική, με το να βοηθά στην έκφραση των συναισθημάτων μας, θετικών ή αρνητικών, συντελεί στην ανάπτυξη μιας όσο το δυνατό ισορροπημένης προσωπικότητας.

Στη μουσική εκπαίδευση του παιδιού κύριος σκοπός μας δεν πρέπει να είναι τόσο να κάνουμε τα παιδιά μας μουσικούς, όσο να τα διπλασιάσουμε σαν άτομα με την ευεργετική επίδραση της μουσικής.

Στόχος μας είναι η ευχαρίστηση που παίρνουν από τη μουσική, η ευαισθησία που αναπτύσσεται σ' αυτά μέσω της και η πειθαρχία που αποκτούν από τη συμμετοχή τους στις μουσικές δραστηριότητες να τα βοηθήσουν να μεγαλώσουν περισσότερο ευτυχισμένα, περισσότερο ώριμα και έτοιμα να παίξουν το ρόλο τους στην κοινωνία.

Με την ευκαιρία της ομαδικής εργασίας που προσφέρει η μουσική, το παιδί αναμφίβολα θα γνωρίσει την επιτυχία που θα του δώσει αυτοπεποίθηση. Ιδιαίτερα σε ένα παιδί προβληματικό από συναισθηματικά συμπλέγματα η επιτυχία σε μια μουσική δραστηριότητα μπορεί να του δώσει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για ν' απελευθερωθεί και να δείξει τις πραγματικές του ικανότητες.

Στη μουσική η ικανοποίηση της επιτυχίας είναι διπλή. Το παιδί τη δέχεται κατ' αρχήν σαν άτομο, αλλά και σαν μέλος της ομάδας και είναι πολύ βασικό για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του να ερεθιστεί στην ομαδική εργασία και στην ομαδική απόκτηση εμπειριών. Μέσω του ομαδικού τραγουδιού, της κίνησης, των παιχνιδιών με τραγούδι και των ομαδικών εκτελέσεων ενόργανης μουσικής, προσφέρονται θαυμάσιες ευκαιρίες στα παιδιά για κοινωνικοποίηση.

Οι μουσικές δραστηριότητες, όπως η κίνηση, τα παιχνίδια με τραγούδι ή η εκμάθηση ενός οργάνου, ασκούν επίσης το παιδί στην αυτοπειθαρχία, στον έλεγχο και το συντονισμό των κινήσεών του.

Πάνω από όλα όμως, η μουσική μπορεί να προσφέρει στο κάθε παιδί, την πραγματική χαρά και ευχαρίστηση. Τη χαρά που ίσως προέρχεται από το άκουσμα μιας εύθυμης και αγαπητής μελωδίας, τη χαρά σαν αποτέλεσμα μιας δημιουργικής εργασίας. Αυτό το συναίσθημα της χαράς το παιδί δεν θα το κρατήσει μόνο για τον εαυτό του, αλλά θα το χαρίσει και στους άλλους, στην οικογένειά του, στους φίλους του...

πηγή: musicheaven

Kotsiraki

«Φάρμακο» η μουσική για ψυχή και σώμα

Ρεπορτάζ: Καρολίνα Παπακώστα,
kpapakosta@dolnet.gr

«Συχνά βάζω μουσική στο αυτοκίνητο και κάνω μια βόλτα. Έτσι “φεύγω”. Αλλάζει η διάθεσή μου όταν τραγουδώ και ακούω παράλληλα τις μικρές στιγμές του κάθε καλλιτέχνη», λέει στα «ΝΕΑ» ο τραγουδοποιός Νίκος Ζιώγαλας, ο οποίος έχει την ευκαιρία να «ζει» τη μουσική και από την πλευρά του δημιουργού και από αυτήν του ακροατή.

Όπως λέει: «Για μένα η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή είναι η διαδικασία δημιουργίας της. Όταν κάθομαι στο τραπέζι με την κιθάρα μου και επικαλούμαι τις δυνάμεις της θα τολμούσα να πω ότι με θεραπεύει και με εξιτάρει παράλληλα.

»Όμως και σαν ακροατής κερδίζω, όπως ο καθένας όταν προσέρχεται άδειος, χωρίς προκαταλήψεις και ακούει με καλή διάθεση. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μουσικής είναι ότι δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτή αλλά από την άλλη δεν είναι πρωτεύον στοιχείο όπως το φαγητό».

Η μουσική πλέον δεν «εξημερώνει τα ήθη» απλά, αλλά αναγνωρίζεται από αρκετούς γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων ως ένα όπλο κατά του στρες και ως συμπληρωματικό θεραπευτικό εργαλείο για μια σειρά παθήσεων.

«Η έρευνα που γίνεται σήμερα για τη μουσική και τον ρόλο της στη νευρολογία, είτε μιλάμε για την απλή μουσική είτε αναφερόμαστε στην επεξεργασμένη με ειδικό μηχάνημα, αναγνωρίζει ότι η μουσική λειτουργεί πια ως φάρμακο», σημειώνει η κ. Θεώνη Ευαγγελοπούλου, ψυχολόγος - ακουστικοψυχοφωνολόγος.

Η ηχοθεραπεία...

Η ηχοθεραπεία λοιπόν αποτελεί ένα εργαλείο στη διάθεση της νευρολογίας, όμως όπως υπογραμμίζει η κ. Ευαγγελοπούλου, «η μουσική μπορεί να βοηθήσει αρκετά τον καθημερινό άνθρωπο όχι μόνο γιατί χαλαρώνει αλλά επειδή ενεργοποιεί και ενδυναμώνει τον εγκέφαλό μας».

Η κύρια μέθοδος ηχοθεραπείας, η ακουστικοφωνολογία (Τomatis) βασίζεται κυρίως στον Μότσαρτ και όπως αναφέρει η ειδικός «η “θεραπεία” γίνεται μέσω της ακουστικής εξάσκησης και ενεργοποίησης του ατόμου μέσω ενός ηλεκτρονικού αυτιού. Πρόκειται για ένα σύστημα ηχητικής ενεργοποίησης και ακουστικοφωνητικών ασκήσεων σχεδιασμένο να επανεκπαιδεύσει το αυτί οστεομυϊκά για να δώσει στο άτομο το μέγιστο όλων των λειτουργιών του».

Συμπληρώνει δε, ότι «οι μπάσοι ήχοι καταλήγουν στα χαμηλότερα σημεία του σώματος ενώ τα πρίμα στα ψηλότερα και τον εγκέφαλο, γεγονός που καθιστά τους δεύτερους χαλαρωτικούς και θεραπευτικούς μιας και οι χαμηλές συχνότητες έχουν αποδεδειγμένα σχετιστεί με πτώση των νευρολογικών δυνάμεων».

... και η μουσικοθεραπεία

Μια «συγγενής» μέθοδος είναι η μουσικοθεραπεία. Απευθύνεται σε άτομα κάθε ηλικίας και μπορεί να εφαρμοστεί και σε ατομικό αλλά και σε ομαδικό επίπεδο. Είναι μια μέθοδος με παράδοση τουλάχιστον 50 ετών σε Αμερική και Ευρώπη και σχεδόν το 90% της παγκόσμιας έρευνας πάνω σε αυτή γίνεται σε πανεπιστημιακές κλινικές.

«Πρόκειται βέβαια για μια μέθοδο η οποία δεν στηρίζεται στην παθητική ακρόαση μουσικής αλλά κυρίως στη διαπροσωπική σχέση που αναπτύσσει κανείς με τον εξειδικευμένο μουσικοθεραπευτή», τονίζει στα «ΝΕΑ» η κ. Εύη Παπανικολάου, πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Καταρτισμένων Επαγγελματιών Μουσικοθεραπευτών.

«Δεν πρόκειται για κάποια εναλλακτική μορφή θεραπείας, αλλά μέθοδο συμπληρωματική προς την ιατρική».

Βοηθά και την καρδιά

Για τον Αμερικανό καρδιολόγο-ερευνητή Μike Μiller, η μουσική καταπολεμά το στρες. Μετρώντας τη διάμετρο των αιμοφόρων αγγείων την ώρα που οι άνθρωποι ακούν κάποιο τραγούδι ανακάλυψε ότι οι βραχίονές τους χαλάρωναν, διαστέλλονταν και παρήγαγαν χημικές ουσίες που προστατεύουν την καρδιά, αφού περιορίζουν τον κίνδυνο θρόμβων και τη συσσώρευση κακής χοληστερόλης.

Όπως έχει δηλώσει ο δρ Μiller, «η ευεργετική επίδραση λειτουργεί μόνο για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά το σωρευτικό όφελος έχει διάρκεια».

Ειδικά στις ΗΠΑ πολλά νοσοκομεία έχουν εντάξει τη μουσική στο πρόγραμμα αποθεραπείας των ασθενών. Ακόμη και η διάσημη Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, χρησιμοποιεί τη μουσικοθεραπεία έπειτα από επεμβάσεις του καρδιαγγειακού συστήματος για να μειώσει το στρες των χειρουργημένων.

πηγή