Έμεινε χωρίς φαγητό και νερό. Πήρε εντολή να πηδήξει από τον ενδέκατο όροφο επειδή δεν πειθαρχούσε. Όμως ο Λανγκ Λανγκ κατάφερε να γίνει ο πιο περιζήτητος πιανίστας στον πλανήτη.
Ζήλεψε σε ηλικία δύο ετών τον Τομ, τον γάτο που προσπαθεί να φάει τον ποντικό Τζέρι, που έπαιζε πιάνο.
Είκοσι επτά χρόνια αργότερα είναι ο πιο διάσημος πιανίστας της γενιάς του. Βρίσκεται στη λίστα με τους 100 ισχυρότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Και έχει «παρασύρει» περισσότερα από 40 εκατομμύρια παιδιά στην πατρίδα του, την Κίνα, να εγκαταλείψουν το βιολί που μάθαιναν για να αφιερωθούν στο πιάνο.
Είναι ο Λανγκ Λανγκ. Το όνομά του μπορεί στη Δύση να ακούγεται σαν να επαναλαμβάνονται δυο συλλαβές. Για τους Κινέζους όμως το όνομα σημαίνει «ευτυχία και λιακάδα», ενώ το επίθετο «μορφωμένος».
Και φαίνεται πως είχαν προσδιορίσει το μέλλον του νεαρού που σήμερα είναι...
περιζήτητος στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών.
περιζήτητος στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών.
Τώρα ο Λανγκ Λανγκ ετοιμάζεται και για τη μεγάλη οθόνη, στην ταινία «The Flying Machine». «Διασκέδασα πολύ στα γυρίσματα», λέει, «καθώς υποδύομαι τον εαυτό μου να αποτίνω φόρο τιμής στον Σοπέν, αιωρούμενος στα σύννεφα».
Από τον Λιστ, άλλωστε, ξεκίνησαν όλα. «Μοιάζει με μύθο, αλλά σε ηλικία δύο ετών γοητεύθηκα από το πιάνο στη σειρά Τομ και Τζέρι, στο "Γατοκονσέρτο". Μόλις που είχα αρχίσει να μιλάω, αλλά κατάφερα να εξηγήσω ότι θέλω να βάλω τα δάχτυλά μου πάνω στο μαγικό όργανο. Ο πατέρας μου Λανγκ Γκουρέν, καθηγητής βιολιού, διέθεσε γι' αυτό το μισό ετήσιο εισόδημά του», λέει ο Λανγκ Λανγκ.
«Από τότε το πιάνο μετατράπηκε στο μοναδικό μου παιχνίδι. Στην αρχή ήθελα να ανταγωνιστώ τον Τομ στην Ουγγρική Ραψωδία του Λιστ», συνεχίζει ο μουσικός που έχει δημιουργήσει ένα ίδρυμα για την προώθηση της διδασκαλίας της μουσικής σε χώρες όπου δεν διδάσκεται.
«Ο Λιστ έγινε ο ήρωάς μου. Όταν είδα τον Ελβις στην τηλεόραση δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά σκέφτηκα τον Λιστ, διότι και αυτός είναι ικανός να ξεσηκώσει τα πλήθη», λέει ο 29χρονος πολιτιστικός πρεσβευτής της Κίνας.
«Το τίμημα που έχω πληρώσει είναι πολύ υψηλό. Για να πάω στο ωδείο αναγκάστηκα να αποχωριστώ τη μητέρα μου σε ηλικία εννέα ετών και να πάω με τον πατέρα μου στο Πεκίνο (σ.σ. γεννήθηκε στο Σενιάνγκ στη Βόρεια Κίνα). Εκείνος άφησε τη δουλειά του και επένδυσε τα πάντα σε εμένα, αλλά μου ζητούσε και τα πάντα. "Πρέπει να γίνεις το νούμερο ένα", ήταν η φράση που στοίχειωσε τα παιδικά μου χρόνια. Αρνιόταν να μου δώσει φαγητό, ακόμη και νερό αν δεν εξασκούμουν όση ώρα μού είχε πει.
Όταν κάποτε κρυβόμουν από μια αντιπαθητική δασκάλα, έγινε έξαλλος. Μου είπε ότι είμαι άχρηστος και με πρόσταξε να πηδήξω από το παράθυρο. Ήμασταν στον ενδέκατο όροφο... Φυσικά μετάνιωσε, αλλά για μένα ήταν τραυματικό όλο αυτό. Οι σχέσεις μας διακόπηκαν για δέκα χρόνια. Μετά συμφιλιωθήκαμε. Κατάλαβα κι εγώ ότι αν θέλεις να γίνεις ο πρώτος σε μια χώρα όπου υπάρχουν 20 εκατ. σπουδαστές πιάνου, πρέπει να έχεις σιδερένια πειθαρχία».
Ο Λανγκ Λανγκ παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει δώσει ρεσιτάλ ενώπιον της Βασίλισσας της Αγγλίας, του Σαρκοζί, του Ομπάμα, του Πούτιν. Τι θυμάται από στον Λευκό Οίκο; «Την κουβεντούλα με τις κόρες του Ομπάμα. Με βομβάρδισαν με ερωτήσεις, πώς μπορώ να παίζω χωρίς άγχος. Τους αποκάλυψα το μυστικό μου: μια κούπα φράουλες με σοκολάτα πριν από κάθε κονσέρτο».
No comments:
Post a Comment