Για τα χάλια στην παιδεία φταίνε οι Άγιοι!!

Και συγκεκριμένα ο Άγιος Ιωάννης, οι Τρεις Ιεράρχες  και οι Άγιοι πολιούχοι κάθε πόλης

Η είδηση:

Η πρόθεση Αρβανιτόπουλου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι η κατάργηση δύο αργιών, αυτή της 7ης Ιανουαρίου, της επομένη των Φώτων και εορτής του Αγίου Ιωάννη, η οποία έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια ως ημέρα με κλειστά τα σχολεία και επίσης, εκείνη των Τριών Ιεραρχών, των Αγίων των Ελληνικών Γραμμάτων, στις 30 Ιανουαρίου.

Υπάρχει επίσης σκέψη να καταργηθούν και οι τοπικές αργίες, όπως εκείνες των πολιούχων κάθε πόλης.

περισσότερα στην πηγή: xenesglosses

Να είστε σίγουροι ότι, μόλις καταργηθούν οι προς τιμή τους αργίες, η παιδεία θα πάρει τα πάνω της, τα σχολεία μας θα πάρουν την πρώτη θέση ανάμεσα σε όλα τα σχολεία του «πολιτισμένου» κόσμου, που ούτε από Αγίους ξέρουν ούτε από Ιερά και Όσια.

Το χαμομηλάκι

Μάθε τι έχουν να σου πουν οι ζωγραφιές του!

Η ζωγραφική των παιδιών μοιάζει με μια κρυφή γλώσσα. Αυτό σημαίνει ότι έχει οπωσδήποτε κάτι να μας πει!

Children’s drawings: what can we infer from them?

Μια μόνο ματιά στις ζωγραφιές του αρκεί για να το καταλάβουμε! Τα παιδιά –ιδιαίτερα  στις μικρές ηλικίες- χρησιμοποιούν ένα ολόκληρο ρεπερτόριο από σύμβολα όπως ανθρωπάκια, ήλιος, σπίτι, δέντρο, λουλούδι, καράβι, όμοια σε όλες τις χώρες του κόσμου, σαν μια αυθόρμητη παγκόσμια γλώσσα!
Αυτός είναι ο λόγος που το ενδιαφέρον για τις ζωγραφιές των παιδιών έχει ανανεωθεί από την τάση της ψυχολογίας να τις ερμηνεύει με τρόπο επιστημονικό.
Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικoύς κάποιες από τις συχνές κι αγαπημένες ζωγραφιές των μικρών παιδιών μπορούν να αποτελέσουν καθρέφτη της προσωπικότητάς του.
Ορίστε ποιές είναι και πως μπορούν να μας δώσουν κάποιες πληροφορίες για το παιδί.
Το σπίτι
Το πρότυπο είναι πάντα το ίδιο! Ένα τετράγωνο για βάση κι ένα τρίγωνο για στέγη! Και το παράδοξο είναι ακόμα και τα παιδιά των πόλεων που μένουν σε πολυκατοικίες προτιμούν να ζωγραφίζουν σπίτια με τριγωνική στέγη! Αυτό και μόνο μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως κάτι μπορεί να κρύβεται πίσω από το θέμα σπίτι! Πράγματι, σύμφωνα με τους ειδικούς τα πρώτα σπιτάκια που σχεδιάζει το παιδί γύρω στην ηλικία των τεσσάρων μοιάζουν με πρόσωπο.
Τα παράθυρα αντιστοιχούν στα μάτια, η πόρτα στο στόμα ενώ η σκεπή μοιάζει με σκουφάκι! Γι’ αυτό το σπίτι είναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιείται στα προβολικά τεστ  αφού μπορεί να δώσει κάποιες πληροφορίες για την ταυτότητα του παιδιού.
Γενικά ένα μεγάλο σπίτι μπορεί να δείχνει ένα αυθόρμητο και εγκάρδιο χαρακτήρα ενώ το μικρό ένα παιδί ντροπαλό, εσωστρεφές και καμιά φορά με χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Άλλα  στοιχεία επίσης που μπορεί να δώσουν πληροφορίες είναι:
Παράθυρα:
Αν είναι κλειστά πιθανόν και το παιδί να πιο κλειστός χαρακτήρας ενώ αν είναι ανοιχτά δείχνει περιέργεια για τον έξω κόσμο. Αν έχουν κάγκελα σαν σταυρούς ίσως αισθάνεται περιορισμένο από τους γονείς του.
Πόρτα:
Αν φαίνεται κλειστή συνήθως ζωγραφισμένη με χρώμα πιθανόν είναι ένδειξη εσωστρέφειας ενώ αντίθετα αν έχει πόμολο δείχνει διάθεση για επικοινωνία και επαφή με τον κόσμο.
Καμινάδα:
Χωρίς καπνό μπορεί να είναι ότι το παιδί έχει ανάγκη για περισσότερη επικοινωνία μέσα στο σπίτι ενώ με καπνό μπορεί να υποδηλώνει ζεστασιά μεταξύ των μελών της οικογένειας
Κεραία:
Δείχνει την ανάγκη του παιδιού για μάθηση, ενημέρωση, παρατήρηση, επικοινωνία.
Το δέντρο 
Το δέντρο σαν σχήμα εμφανίζεται περίπου στην ηλικία των πέντε με εξαιρετική ποικιλία και μπορεί επίσης να έχει ανθρωπομορφικές ιδιότητες γι’ αυτό και έχει μεγάλη συμβολική και εκφραστική σημασία ενώ εδικό τεστ με βάση την αποκωδικοποίησή του δημιουργήθηκε από τον K. Koch.
Τι μπορεί ν’ αποκαλύπτουν τα στοιχεία του;
Κορμός:
δείχνει πως βλέπει το παιδί τον εαυτό του. Όσο πιο μεγάλος, τόσο πιο σίγουρο είναι για τον εαυτό του ενώ αν είναι λεπτός ίσως νιώθει ανασφάλεια ή ότι έχει ανάγκη από προστασία.  Οι ρίζες αποκαλύπτουν τον δεσμό με την οικογένεια ενώ ένας ρόζος στον κορμό μπορεί να αποκαλύπτει υπερβολική προσκόλληση στη μητέρα αλλά και πλούσιο συναισθηματικό κόσμο.
Φύλλωμα:
δείχνουν τη διάθεση του παιδιού για επαφή με τους άλλους και μάλιστα τα κλαδιά συμβολίζουν τους δρόμους επικοινωνίας. Αν ζωγραφίσει λουλούδια έχει ανάγκη να αρέσει, αν δεν έχει φύλα είναι ίσως ντροπαλό και έχει ανάγκη από περισσότερη αποδοχή.
Φρούτα:
εκφράζει ένα παιδί παραγωγικό και με ταλέντα που επιδιώκει την επιτυχία και την αναγνώριση της προσωπικής του αξίας.

Ελευθερία έκφρασης!
Αφήστε το  παιδί να  ζωγραφίσει ότι θέλει χωρίς να του δίνεται οδηγίες, να το διορθώνεται ή να επικρίνετε τον τρόπο που σχεδιάζει και στη συνέχεια παροτρύνετέ το να σας μιλήσει για τη ζωγραφιά που έκανε ρωτώντας το να σας πει μια ιστορία για την εικόνα του.
Tip: Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε ότι ο κάθε γονιός δεν πρέπει να βγάζει συμπεράσματα για το παιδί του, αλλά να έχει κυρίως άμεση επαφή κι επικοινωνία μαζί του, κι αν κάτι τον ανησυχεί να ζητά την γνώμη του ειδικού
 
Ζωγραφική ή art therapy;
Ξέρετε ότι η  ζωγραφική μπορεί να λειτουργήσει διαγνωστικά ή και θεραπευτικά στα πλαίσια του art therapy; Πρόκειται για μια μορφή ψυχοθεραπείας που επιτρέπει την συναισθηματική έκφραση και τη θεραπεία μέσω της ζωγραφικής.
Ενδείκνυται ιδιαίτερα στην περίπτωση των παιδιών αφού οι ειδικοί θεραπευτές με τον πιο φιλικό  και ανώδυνο για το παιδί τρόπο μπορούν απλώς παρατηρώντας και αναλύοντας τη ζωγραφιά του να εντοπίσουν συναισθηματικές μεταπτώσεις, δυσκολίες, τραυματικές καταστάσεις.
Έτσι η art therapy μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικό για  παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, άγχος, φοβίες αλλά και για εκείνα που έρχονται αντιμέτωπα μ’ ένα διαζύγιο ή μια κρίση στην οικογένεια. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και ως τρόπος που ενθαρρύνει τη επικοινωνίας μεταξύ παιδιού και γονιού αφού τα παιδιά επικοινωνούν με τα σχέδια και τα χρώματα για πράγματα η θέματα που δεν μπορούν ή δυσκολεύονται να εκφράσουν με λόγια.
 
Και το χρώμα παίζει ρόλο!
Στην αρχή απλώς αρπάζουν τον πρώτο μαρκαδόρο που θα βρουν μπροστά τους! Μεγαλώνοντας μαθαίνουν ν’ ακολουθούν κανόνες στις χρωματικές επιλογές π.χ. ο ήλιος είναι πάντα κίτρινος.  Μπορεί όμως να υπάρχει και συσχέτιση του χρώματος με το συναίσθημα. Τα πιο ανοιχτά χρώματα μπορεί να υποδηλώνουν πιο ευαίσθητο ή ντροπαλό χαρακτήρα ενώ τα έντονα πιο ζωηρό και εξωστρεφή.
Επίσης το χρώμα που υπερισχύει σε μία ζωγραφιά μπορεί να μας δώσει κάποιες πληροφορίες, αν και ρόλο παίζει και η κουλτούρα και γενικά η επιρροή από το περιβάλλον. 
 
Ανακαλύψτε περισσότερα με ένα κλικ στο www.paidimag.gr.
το βρήκαμε εδώ: fthis

Το μεγαλείο της ψυχής δεν χρειάζεται γερά πόδια

Η ώρα είχε πάει 8 και σε λίγη ώρα θα χτυπούσε το κουδούνι. Τα περισσότερα παιδιά βρίσκονταν ήδη στο προαύλιο του μικρού τετραθέσιου δημοτικού σχολείου του χωριού
Έξω από την πόρτα του σχολείου φτάνει και ο μικρός Γιώργος με τον πατέρα του. Εκείνος, του δίνει την τσάντα και του λέει:

 

«Λοιπόν Γιωργάκη όπως είπαμε. Να προσέχεις τη δασκάλα σου, να μη μιλάς μέσα στην τάξη και στο διάλειμμα να κάνεις παρέα με όλα τα παιδάκια. Όχι μόνο με τον Τάσο. Είπαμε, ο Τάσος δεν μπορεί να τρέξει και να παίξει ποδόσφαιρο. Δεν χρειάζεται να χάνεις το παιχνίδι σου για τον Τάσο».

Ο μικρός, κούνησε το κεφάλι του και μπήκε μέσα στο προαύλιο. Οι συμμαθητές του έτρεξαν να τον συναντήσουν. Τον περικύκλωσαν και άρχισαν να μιλάνε φωναχτά για όσα πέρασαν το προηγούμενο απόγευμα.

Μόνο ένα παιδάκι, ξανθό, αδύνατο με μεγάλα καστανά μάτια και μακριά σγουρά μαλλιά δεν έτρεξε κοντά στο Γιωργάκη.

Καθισμένο μονάχο του στο πεζούλι της αυλής κοιτούσε τα υπόλοιπα παιδιά χαμογελώντας λες και βρισκόταν εκεί μαζί τους.

Ο Τάσος, αυτό ήταν το όνομα του μοναχικού παιδιού, ήθελε πολύ να τρέξει δίπλα στο συμμαθητή του. Μόνο η ψυχούλα του ήξερε πόσο πολύ το ήθελε.

Όμως, τα πόδια του δεν τον βοηθούσαν να ικανοποιήσει την ψυχή του. Ένα πρόβλημα κινητικό που είχε από τη γέννησή του τον υποχρέωνε να βαδίζει με δυσκολία. Για τρέξιμο, ούτε λόγος να γίνεται.

Το επίσημο χαρτί που έφερε η μητέρα του στη Διευθύντρια του σχολείου έκανε λόγο και για μία κινητική υστέρηση που ήταν η αιτία, ο Τάσος να κινείται με δυσκολία αλλά δεν τον εμπόδιζε σε τίποτα, να διαβάζει, να γράφει και να μιλάει με αρκετά μεγάλη ευχέρεια.

Καταλάβαινε τα πάντα από όλα όσα του έλεγαν μα κυρίως η καρδιά του ήταν γεμάτη από όμορφα συναισθήματα και απέραντη καλοσύνη.

Τι κι αν μερικά παιδιά κάποιες φορές τον κορόιδευαν που δεν μπορούσε να παίζει μαζί τους ποδόσφαιρο; Για κείνον, ήταν αρκετό να τους βλέπει και να χαίρεται βλέποντάς τους να παίζουν και να διασκεδάζουν. Πολλές φορές καθόταν στην άκρη και έκανε το διαιτητή.

Ούτε κράτησε κακία στη δασκάλα του όταν την άκουσε να συζητάει με κάποιους γονείς που της ζητούσαν να κάνει κάτι για να φύγει ο ίδιος από το σχολείο και να πάει σε κάποιο που είναι ειδικό για «καθυστερημένα» ώστε να μη μένουν πίσω τα υπόλοιπα «φυσιολογικά» παιδιά.

«Αν περνούσε από το χέρι μου θα το έκανα όμως δεν μπορώ να υποχρεώσω τους γονείς του αν δεν θέλουν να το στείλουν σε ειδικό σχολείο. Άλλωστε δεν υπάρχει στην πόλη μας τέτοιο σχολείο. Πρέπει να πάει στη διπλανή πόλη. Βέβαια δεν είναι από τις βαριές περιπτώσεις, αλλά όπως να το κάνεις φρενάρει όλη την τάξη. Ακόμη και στη γυμναστική και τη μουσική η παρουσία του δημιουργεί εμπόδια».

«Να φανταστείτε», συνέχισε η δασκάλα «οι γονείς του έχουν την απαίτηση να τον πάρουμε μαζί μας στην εκδρομή που θα πάμε στο ποτάμι. Εγώ προσωπικά, δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να τον συνοδεύσω. Θα πρέπει να έχω την προσοχή μου μόνο σ’ εκείνον. Τα υπόλοιπα παιδιά τι θα γίνουν; Δεν ξέρω τελικά τι θα αποφασίσει ο σύλλογος , πάντως εγώ εξέφρασα την αντίθεσή μου».

 Η αλήθεια είναι πως ο Τασούλης στεναχωρήθηκε με την ιδέα πως δεν θα πήγαινε εκδρομή στο ποτάμι μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Την περίμενε πως και πως αυτή την εκδρομή. Είχε ξαναπάει στο ποτάμι με τους γονείς του και του άρεσε.

Του άρεσε να βλέπει το νερό να κυλάει, να τρέχει, όπως εκείνος δεν μπορούσε να κάνει με τα πόδια του. Γι’ αυτό έτρεχε με τη φαντασία του. Το μυαλό του «κυλούσε» στις όχθες της ζωής που θα ήθελε να κάνει μεγαλώνοντας.

Ήθελε να γίνει γιατρός κι ας ήξερε πως ...

Είχαν ένα παρελθόν, ας τους βοηθήσουμε να βρουν ένα μέλλον! -"Ils ont eu un passé..." - They had a past, let’s help them to find a future…

They had a past, let’s help them to find a future…

Μια  εκστρατεία του Ιδρύματος Abbé Pierre , που παρουσιάζει αστέγους , δείχνοντάς μας το παρελθόν τους μέσα από το φωτογραφικό μοντάζ ...

Μια  ισχυρή εκστρατεία υπέρ αυτών των ανθρώπων

που ζουν στους δρόμους, παρά τον χειμώνα

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, οι άστεγοι έχουν αυξηθεί δραματικά.

Σύμφωνα με στοιχεία του Δήμου Αθηναίων, αυτήν τη στιγμή στην πόλη υπάρχουν 20.000 άπορες οικογένειες. 

 
Ο 51χρονος Λάμπρος, ο οποίος έχασε τη δουλειά του, αδυνατούσε να πληρώσει το νοίκι του και μοιραία βρέθηκε στο δρόμο εξομολογήτε στο μιλά στο metrogreece.gr για την περιπέτειά του:

" Όλα ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια, όταν ξαφνικά έχασα τη δουλειά μου. Ήμουν ξενοδοχοϋπάλληλος στην Αθήνα, έπαιρνα έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό , ο οποίος μου εξασφάλιζε και ένα ταξίδι ετησίως στο εξωτερικό, προκειμένου να βλέπω τα παιδιά μου που ζουν εκεί.

Πλέον δε μπορώ να κάνω τίποτα, ζω στον ξενώνα  του ΚΥΑΔΑ τους τελευταίους εφτά μήνες και μιλάω με τα παιδιά μου σπάνια, μέσω διαδικτύου, όποτε έχω αυτή τη δυνατότητα.

Για να μην τρελαθώ, προσπαθώ όσο μπορώ να γεμίζω το χρόνο μου με δραστηριότητες. Για να μην σκέφτομαι τι συνέβη ξαφνικά, από τη μία στιγμή στην άλλη. Συμμετέχω στη θεατρική ομάδα που δημιουργήσαμε στο ΚΥΑΔΑ και εργάζομαι εθελοντικά  συμμετέχοντας  καθημερινά στη διανομή του φαγητού σε άπορους και άστεγους" .

Ο Λάμπρος στέλνει το δικό του μήνυμα στην πολιτική ηγεσία.

«Καταστράφηκαν οι ζωές μας, τόσο απλά και εύκολα. Στην ηλικία που είμαι αδυνατώ να βρω δουλειά, όλες οι πόρτες στην αγορά εργασίας είναι κλειστές για μένα. Κανείς από του πολιτικούς δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για εμάς. Μιλάνε συνεχώς για ανάπτυξη και πολιτισμό Πως είναι δυνατόν να ζεις σ'αυτή τη χώρα, να  βλέπεις γύρω σου τόση φρίκη και να παριστάνεις τον πολιτισμένο;». 

Θα ήθελα να μπορoύσα να δώσω σε όλους αυτούς τους ανθρώπους μια στέγη μαζί με κάτι πιο σημαντικό την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ πισω .

Ξερετε ποσο ευκολο ειναι να συμβει  στον καθένα μας;

daddycool2403