Kavumu: Στην πρωτεύουσα των βιασμών, οι μητέρες δεν κοιμούνται τα βράδια - No sleep for Congolese mothers trying to save their girls from rape

Οι μητέρες στο Kavumu της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό δεν κοιμούνται σχεδόν καθόλου. Ειδικά τις νύχτες που βρέχει δεν τολμούν καν να κλείσουν τα μάτια τους.

Η βροχή κάνει τόσο θόρυβο πέφτοντας στις οροφές των σπιτιών τους που φοβούνται πως δεν θα ακούσουν τους βιαστές να μπαίνουν για να κλέψουν τις κόρες τους. Κι έτσι μένουν ξάγρυπνες όλη τη νύχτα, κοιτάζοντας επίμονα την πόρτα.

No sleep for Congolese mothers 
trying to save their girls from rape

Από το 2013, 49 μικρά παιδιά- το ένα ηλικίας μόλις 18 μηνών- έπεσαν θύματα απαγωγής μέσα από τα σπίτια τους, σε αυτή την πόλη στα ανατολικά της χώρας, και βιάστηκαν. 

Στις αρχές του χρόνου συνελήφθη ο κατηγορούμενος ως αρχηγός του κυκλώματος- ήταν και βουλευτής- αλλά στο Kavumu είναι γνωστό πως πολλοί από τους δράστες των βιασμών εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

«Φοβάμαι. Στην περιοχή που ζω όλοι φοβούνται», λέει στην εφημερίδα Guardian η Felicia, μητέρα της 9χρονης Charlotte που βιάστηκε πέρσι (!) και κάθεται σιωπηλή δίπλα της.

To 2010 η Margot Wallström, ειδική αντιπρόσωπος του ΟΗΕ για τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών στις ένοπλες συγκρούσεις, χαρακτήρισε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό «πρωτεύουσα του κόσμου στους βιασμούς», χαρακτηρισμό που η χώρα προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της.

Παρά την καμπάνια της κυβέρνησης να πείσει τον κόσμο πως ο αριθμός των βιασμών μειώθηκε κατά 50% σε δύο χρόνια, στοιχεία της βρετανικής εφημερίδας δείχνουν πως η κατάσταση δεν έχει αλλάξει και τόσο. Κάποιοι μάλιστα λένε πως αν έχει αλλάξει, είναι προς το χειρότερο.

Επικεφαλής της κυβερνητικής στρατηγικής για το ζήτημα αυτό είναι η Jeanine Mabunda που επιμένει πως τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα. 

Δεν έχουν όμως την ίδια γνώμη οι γιατροί που παλεύουν να γιατρέψουν τα σωματικά τραύματα από τους βιασμούς, οι δικηγόροι που παλεύουν με ένα σχεδόν ανύπαρκτο σύστημα Δικαιοσύνης και οι ακτιβιστές που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τις ζωές των γυναικών που συχνά εγκαταλείπονται από τις οικογένειες και τις κοινότητές τους.

Είναι δύσκολο να έχει κανείς αξιόπιστα στοιχεία αλλά σύμφωνα με τις αναφορές του UNFPA του ΟΗΕ, τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών μειώθηκαν από 19.937 το 2013 σε 19.192 in 2015. Την ίδια περίοδο ο αριθμός των θυμάτων βιασμών που κατέφυγαν στο νοσοκομείο Heal Africa αυξήθηκε κατά 28% και το 2016 κατέγραφε αύξηση 84% στην τριετία. 

Η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ έχει στοιχεία για μείωση 25% στους βιασμούς λόγω ένοπλων συγκρούσεων στα ανατολικά της χώρας αλλά οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί λένε πως έχουν υπάρξει τόσες υποθέσεις βιασμών και ομαδικών βιασμών το 2016 που οι αριθμοί είναι πιθανό να ανέβουν ξανά.

Κι αν οι βιασμοί που συνδέονται με τις ένοπλες συγκρούσεις μειώθηκαν, οι υπόλοιποι αυξάνονται, σύμφωνα με την ακτιβίστρια Julienne Lusenge. 

«Οι βιασμοί είναι παντού, έχουν εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα». Η «επιδημία» των βιασμών άρχισε το 1998 με «μπροστάρηδες» πολλές ένοπλες ομάδες που αποσταθεροποίησαν τα ανατολικά της χώρας.

Είναι πολύ χαρακτηριστική- και τρομακτική- η εμπειρία της Felicia που ξύπνησε ένα βράδυ και ανακάλυψε πως η Charlotte έλλειπε. 

Οι στρατιώτες τη βρήκαν τελικά στο ύπαιθρο με φρικτά τραύματα από τον βιασμό της. 

Αλλά αντί να την πάνε στο νοσοκομείο, την μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα. Εκεί η Felicia κατηγορήθηκε πως παρέδωσε η ίδια την κόρη της στον βιαστή της και συνελήφθη μαζί με τα άλλα δύο παιδιά της. 

Για μια μέρα μητέρα και κόρη ήταν χωριστά- κι ενώ η Charlotte υπέφερε από τους πόνους μετά τον βιασμό- ενώ η αστυνομία προσπαθούσε να αποσπάσει λεφτά από την Felicia. 

«Εγώ έκλαιγα για την κόρη μου κι εκείνοι μου ζητούσαν λεφτά για να μας αφήσουν ελεύθερους» αφηγείται.

Παρότι η κυβέρνηση προσπάθησε να αλλάξει το νομικό πλαίσιο που διέπει τους βιασμούς- που οι ειδικοί λένε πως είναι πλέον ισχυρό- η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη σε δικαστήρια και φυλακές όπου συχνά οι υπάλληλοι δωροδοκούνται ώστε οι δράστες να αφεθούν ελεύθεροι.

Τα θύματα του Kavumu και οι οικογένειές τους θέλουν όλοι οι βιαστές των παιδιών τους να συλληφθούν και να δικαστούν, για να μπορέσουν να ξανακοιμηθούν το βράδυ.
Στην περιοχή Minova, όπου περισσότερες από εκατό γυναίκες βιάστηκαν, μόνο δύο χαμηλόβαθμοι στρατιώτες καταδικάστηκαν. Στο Walikale, όπου βιάστηκαν 387 πολίτες, έξι χρόνια μετά δεν έχει οδηγηθεί στη δικαιοσύνη κανείς.

madata

Πόσο σε θαυμάζω Άνθρωπε! Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Άνθρωπε…. και να ‘ξερες!

Γράφει ο Άγγελος Τσιώνας

Πόσο σε θαυμάζω Άνθρωπε! Αλήθεια!

Και μην ακούς όλους αυτούς που λένε πώς κατάντησες. Τίποτα δεν είναι ολοκάθαρο και φωτεινό. Έτσι και συ.

Άστους να λένε. Εγώ σε θαυμάζω για όσα σε σένα αναγνώρισα και με ενέπνευσαν. 
Για το μεγαλείο της δύναμής σου σε κάθε εκδήλωση της Αλήθειας σου!

Μπορεί να λησμόνησες ποιος στ’ αλήθεια είσαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι!

Σ’ αυτή σου τη λήθη πάντα πόνταραν όσοι επιθυμούν τον εκφυλισμό σου. Σε πρόδωσαν, σε πλάνεψαν, σε μόλυναν, σε λέρωσαν, σε εκμεταλλεύτηκαν, αλλά δεν κατάφεραν να βγάλουν το Καλό από μέσα σου! 

Γιατί το σκοτάδι δεν έχει υπόσταση από μόνο του, κι έτσι κλέβει από το φως. Από το φως σου συντηρούνται.

Κι όμως το μεγαλείο σου δεν χάθηκε! Το έχω δει….

Σε εκείνους που πιστεύουν σε ένα καλύτερο κόσμο και μάχονται γι’ αυτό, θυσιάζοντας την βόλεψή τους

Σε εκείνους που κυνηγάνε τα όνειρά τους, χωρίς να τους πτοούν οι δυσκολίες

Σε εκείνους που δεν συμβιβάζονται με τα λιγότερα

Σε εκείνους που δεν κάνουν εκπτώσεις στην ηθική τους

Σε εκείνους που ο πόνος αντί να τους διαβρώσει καταφέρνουν να βγουν από αυτόν σοφότεροι και συμπαγείς

Σε εκείνους που αντέχουν τα χτυπήματα και κάθε φορά που πέφτουν βρίσκουν τη δύναμη να σηκωθούν ξανά και να συνεχίσουν

Σε εκείνους που τους φόβους τους τρομάζουν, βουτώντας μέσα τους

Σε εκείνους τους «τρελούς» που τελικά αλλάζουνε τη ροή του κόσμου

Σε εκείνους που μπορούν και δημιουργούν από το μηδέν

Σε εκείνους που παίρνουν την ευθύνη και την δικαιοσύνη στους εαυτούς τους πρώτα εφαρμόζουν

Σε εκείνους που τολμάνε να εκδηλώσουν την Αγάπη

Σε εκείνους που δεν φοβούνται να δοθούν

Σε εκείνους που με το παράδειγμά τους εμπνέουν

Σε εκείνους που υπηρετούν την Αλήθεια

Σε εκείνους που η εξουσία υποκλίνεται στην Ουσία τους

Σε εκείνους που δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν συμβιβάζονται και επιμένουν για όσα πιστεύουν

Σε εκείνους που δεν διστάζουν να εγκαταλείπουν όσα έχουν για να προχωρήσουν μπροστά

Σε εκείνους τους αυθόρμητους, τους ανεπιτήδευτους που κάθε τους εκδήλωση φωνάζει ΕΙΜΑΙ

Σε εκείνους που γελάνε από μέσα τους και με το πλατύ τους χαμόγελο χλευάζουν τον θάνατο

Τί μεγαλείο! Τί Δύναμη!

Ναι! Δύναμη τεράστια! Μέσα σου την έχεις Άνθρωπε, αλλά δεν την αναγνωρίζεις! Σε κάνανε να την ξεχάσεις.

Είναι πλάνη ότι είσαι μικρός και αδύναμος! Δες όλα αυτά τα μεγάλα και τα σπουδαία που σου λέω. Δικά σου έργα είναι!

Μην ακούς ό,τι σου λένε, μην πιστεύεις ό,τι σου δείχνουν! 

Δεν είσαι ένα τέρας. Δεν είσαι ο εγωιστής, ο συμφεροντολόγος, ο δυνάστης, ο ψεύτης, ο λιποτάκτης, ο προδότης, ο καιροσκόπος, ο φιλήδονος, ο φανατικός, ο βίαιος, ο κακομοίρης, ο φουκαράς, ο ανθρωπάκος ή το ανθρωπάριο.

Αυτοί που σε επιβουλεύονται εκπροσωπούν τα παραπάνω. Όμως αυτοί τρύπωσαν μέσα σου και σε διέφθειραν. 
Δεν είναι όμως η Αλήθεια σου όλοι αυτοί.

Κοίτα μέσα σου Άνθρωπε. Βαθιά μέσα σου. Εκεί που εδρεύει η Ουσία σου. Εκεί που καίει η φλόγα της ύπαρξής σου. Κοίτα καλά και θυμήσου…

Φως είσαι! Νιώσε το αυτό. Νιώσε τη Δύναμή σου καθαρή και αρχέγονη, να ρέει μέσα σου και να σε οδηγεί. Πέταξε έξω όλους αυτούς που σε μολύνουν!

Μην γίνεσαι πιόνι στην σκακιέρα τους, ενώ είσαι Βασιλιάς!

Άσε τη φλόγα της Αλήθεια σου να τους κάψει! Και λάμψε…

ΓΙΝΕ… αυτός που ήδη ΕΙΣΑΙ!

composeadreamlife

Μαρτυρίες και... μαρτύρια των εκπαιδευτικών

Εμείς οι εκπαιδευτικοί βιώνουμε καθημερινά στις τάξεις την απειθαρχία των μαθητών. Δυστυχώς οι συγκεκριμένοι μαθητές αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο με γεωμετρική πρόοδο. 

Η ευρύτερη κοινωνία, του λόγου το αληθές, ήδη το αντιλήφθηκε με τα πρόσφατα πολύ σοβαρά και πυκνά κρούσματα τέτοιων ακραίων συμπεριφορών που είδαν το φως της δημοσιότητας. Τους λόγους ή τα αίτια αυτών των συμπεριφορών τους εντοπίζει κανείς ευθύς αμέσως αφουκραζόμενος τις μαρτυρίες συναδέλφων.

Παραθέτω παρακάτω ενδεικτικές μαρτυρίες από εμπειρίες συναδέλφων στις σχολικές μονάδες.

Μαρτυρία 1: 

Σε νηπιαγωγείο ή νηπιαγωγός για να σταματήσει τις συσσορευμένες αταξίες κάποιων μικρών μαθητών της, ενώ διάβαζε ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι ανέφερε πως ίσως ο Αγ. Βασίλης δεν θα έφερνε δώρα σε κάποια παιδιά που δεν ήταν και τόσο φρόνιμα .
Ω τι έγκλημα! Γονιός πήρε τη διεύθυνση του νηπιαγωγείου και παραπονέθηκε πως αφού έτσι κι αλλιώς ο Αγιος θα έφερνε δώρα στα παιδιά , τί είναι αυτά που τόλμησε και ξεστόμισε η νηπιαγωγός!!!
Η καημένη η νηπιαγωγός υπερασπιζόμενη τον εαυτό της είπε όσα έμαθε στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή , όπως υπάρχει ο έπαινος για το καλό, υπάρχει και η επίπληξη για το κακό (σ’ αυτό το τελευταίο επιβάλλεται να κτίσουμε, αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα στο θέμα της πειθαρχίας)
Μαρτυρία 2: 

Σε δημοτικό σχολείο ο δάσκαλος ρωτά μικρό μαθητή γιατί δεν πήγε στο σχολείο με ξυσμένα μολύβια .
(Η απάντηση του μαθητή πρέπει να μας προβληματίσει πολύ)
«Δεν μου τα έξυσε η φιλιππινέζα!»
Προφανώς οι γονείς δεν δίδαξαν την υπευθυνότητα στο παιδί τους, μα ούτε πως ως μαθητής έχει άλφα καθήκοντα και ευθύνες.
Μαρτυρία 3: 

Σε γυμνάσιο ο καθηγητής υποψιάζεται πως κατά τη διάρκεια του διαγωνίσματος ο μαθητής αντιγράφει. Ο καθηγητής δεν εφνιδιάζει τον μαθητή, διότι δεν είναι σίγουρος αν αντιγράφει. 
Κατά κακή τύχη του μαθητή ενώ έγγραφε, το σκονάκι του πέφτει από το χέρι! Ο καθηγητής μονογράφει το γραπτό και την επόμενη ο πατέρας του, γνωστός γιατρός στην κοινότητα γράφει επιστολή διαμαρτυρίας προς τη διεύθυνση του σχολείου κατηγορώντας τον καθηγητή και υπερασπιζόμενος το παιδί του!

Σε συνεννόηση με τη διευθύνση του σχολείου ο καθηγητής καλεί στο σχολείο το γονέα γιατρό και στη συζήτησή τους ο γονέας απευθυνόμενος προς τον καθηγητή του λέει: «Εσύ ως μαθητής δεν αντέγραψες ποτέ;»

Ο καθηγητής απάντησε ως εξής ως είχε καθήκον προς τον γονέα , παρουσία του παιδιού: «Εγώ υπάκουα στους κανόνες. Αν εσείς αντιγράφατε στο πανεπιστήμιο, εγώ προσωπικά δεν θα έρθω ποτέ στο ιατρείο σας !!!»
Αν λοιπόν το παιδί είναι μαθημένο να έχει "πλάτες" σε όποια φύσεως πράξη κι αν πράξει, προφανώς θα προβαίνει πυκνόσυχνα σε τέτοια πράξη, προς ...ευκολία του. Βέβαια στην περίπτωση αυτή, η πολιτική του εύκολου κέρδους/οφέλους είναι δοσμένη όχι μόνο από το στενό περιβάλλον του παιδιού, αλλά κι από τα όσα φιλτράρει από την ευρύτερη κοινωνία, πρωτίστως μέσω των μέσων ενημέρωσης, που πολλές φορές προβάλλουν λανθασμένα το εύκολο κέρδος ... ωσάν να είναι η ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΞΙΑ!
Μαρτυρία 4: 

O καθηγητής σε γυμνάσιο ζητά τη σημασία μιας σχετικά απλής λέξης στα αγγλικά. Ενας μόνο μαθητής ξέρει τη σημασία. Ο καθηγητής σχολιάζει με απογοήτευση πως είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει, μια που κάνουν ιδιαίτερα από το δημοτικό. Τότε ένας μαθητής απευθύνεται στο καθηγητή και του λέει το εξής: «Eσύ τί ζόρι τραβάς ; Εν να μεν πιάνεις 1500 ευρώ; Ο παπάς μου εν ξέρει γράμματα, μα πιάνει 2500!!!»
Το παιδί αυτό δε διδάκτηκε από το σπίτι του πως... τα πάντα ρει και ίσως η επιχείρηση του πατέρα του παύσει μια μέρα να είναι η κότα που θα γεννά τα χρυσά αυγά.!! Ετσι θεωρεί πως η όποια γνώση είναι περιττή, αφού μια στρωμένη δουλειά το περιμένει.Ακόμη η δήλωση αυτή του μαθητή φανερώνει και την απαξίωση του γονέα προς το πρόσωπου του δασκάλου όποιας βαθμίδας.
Μαρτυρία 5: 

Παιδί χωρίς προβλήματα κινητικά ή νοητικά έχει συνοδό στην κανονική τάξη, λόγω υπερκινητικότητας. Λόγω της υπερκινητικότητάς του, την προηγούμενη χρονιά δεν έμπαινε στην τάξη (προφανώς έχει, γι αυτό τον λόγο, πολλά κενά σε όλα τα μαθήματα). Πρότειναν στους γονείς να μπει στο μηχανισμό στήριξης για να βοηθηθεί, μιας που έχει κενά. Οι γονείς αρνήθηκαν με το πρόσχημα, πως δεν θέλουν να διαφοροποιηθεί το παιδί τους!!!
Ερωτώ, με το συνοδό δεν διαφοροποιείται; Και γιατί να υποφέρει όλη η υπόλοιπη τάξη επειδή το παιδί αυτό ξεφωνίζει όποτε του κατέβει στην τάξη είτε λόγω των κενών του που δεν μπορεί να παρακολουθήσει είτε λόγω της υπερκινητικότητας του;
Μαρτυρία 6: 

Σε εφημέρευση καθηγητής διαπιστώνει πως μαθητής πετά πέτρες. Το αναφέρει στο διευθυντή και αυτός του λέει: «Τί να κάνουμε , ο πατέρας είναι του υπόκοσμου»
Η απειλή και ο εκφοβισμός από μέρους του γονέα προς το σχολείο εμφανής.
Από τις παραπάνω μαρτυρίες ένας έμπειρος με τα εκπαιδευτικά δρώμενα διακρίνει εύκολα τους λόγους και τα αίτια είτε των μικρών είτε των μεγάλων παραπτωμάτων των μαθητών μας: 

H ευμάρεια, τα κακά πρότυπα, το εύκολο κέρδος, η απαξίωση του δασκάλου από πλευράς των γονέων κατά πρώτον και κατά δεύτερον από πλευράς των μαθητών, η χωρίς όρια παρέμβαση των γονέων στο σχολείο, κάποτε μέχρι σε σημείο εκφοβισμού, η παράλειψη από μέρους των γονέων να διδάξουν τα παιδιά πως εκτός από δικαιώματα έχουν καθήκοντα μα και ευθύνες, όλα αυτά αποτελούν δυστυχώς τα σοβαρά αίτια παραβατικότητας. 

Βεβαίως κύριους λόγους για παραβατική συμπεριφορά αποτελούν ο μη καθορισμός ξεκάθαρων και σαφέστατων κανόνων καθώς και ο καθορισμός των κυρώσεων σε τυχών μη τήρησή τους .
Τώρα για να είμαστε δίκαιοι σκοπός μας δεν είναι να ρίξουμε όλο το βάρος της ευθύνης για την απειθαρχία των παιδιών στους γονείς τους, αλλά να αφυπνήσουμε την αρμόδια αρχή, μέσα από τις ενδεικτικές μαρτυρίες που καταθέσαμε εδώ, έτσι ώστε να βρει λύσεις για το θέμα, ως οφείλει. 

Αν οι γονείς έρχονται στο σχολείο να ρωτήσουν πρωτίστως για την επίδοση των παιδιών τους, ευθύνη φέρνει και το Υπουργείο της Παιδείας εν μέρη που... οι γονείς δεν έρχονται να ενημερωθούν και για τη συμπεριφορά του! Στις αποφάσεις των καθηγητικών συλλογών δίνουμε συνεχώς άφεση αμαρτιών , ακόμη και στα πολύ ακραία περιστατικά παραβατικότητας! Δεν φταίνε και για αυτό, προφανώς οι γονείς!!!

Εν κατακλείδι , εφόσον όλοι παραδέχομαστε πως έχουμε σοβαρό πρόβλημα παραβατικότητας ας συνεργάστουμε να το επιλύσουμε για .... να μην μαρτυρούμε στις τάξεις ούτε οι δάσκαλοι μα ούτε και οι μη παραβατικοί και κατά συνέπεια ούτε και η ευρύτερη κοινωνία!!!

Αστέρω Χατζησάββα - Καθηγήτρια γαλλικών/ κάτοχος Master στη Διοίκηση.

philenews