Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί
ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ δείπνου ἐφωτίζοντο,
τότε
Ἰούδας ὁ δυσσεβής,
φιλαργυρίαν νοσήσας, ἐσκοτίζετο·
καί ἀνόμοις κριταῖς
σέ τόν δίκαιον κριτήν παραδίδωσι.
Βλέπε, χρημάτων ἐραστά,
τόν διά ταῦτα
ἀγχόνῃ χρησάμενον·
φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν
τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα
τολμήσασαν.
Ὁ περί πάντας ἀγαθός,
Κύριε, δόξα σοι
λάμβαναν τό φῶς τοῦ Θεοῦ,
τότε ὁ δυσσεβής Ἰούδας,
καταληφθείς ἀπό τή φοβερή νόσο τῆς φιλαργυρίας,
γέμιζε ἀπό τό σκοτάδι τῆς παρανομίας.
Ἔτσι, σκοτισμένος, παρέδιδε σέ ἄνομους κριτές
ἐσένα, τό δίκαιο Κριτή.
Βλέπε, ἐσύ πού ἀγαπᾶς τά χρήματα,
αὐτόν πού γιά χάρη τους, κρεμάστηκ·
ἀπόφευγε τήν ἀχόρταγη ψυχή,
πού τόλμησε τέτοια πράγματα στό Διδάσκαλο.
Σ᾽ ἐσένα, Κύριε, πού εἶσαι πρός ὅλους ἀγαθός,
δόξα σοι.
Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment