Τα παιδιά θα μπορούσαν πολύ εύκολα να δώσουν στους ενήλικες γονείς τους ορισμένα μαθήματα μητρότητας και πατρότητας και σίγουρα χρειάζεται να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες και τα θέλω τους.
Το 2016, η συγγραφέας και εκπαιδεύτρια Swati Lodha βρισκόταν στην Ινδία για την προώθηση ενός βιβλίου για την ανατροφή παιδιών που είχε γράψει η ίδια.
3. Τα παιδιά λαμβάνουν συχνά ανατροφοδότηση, χρειάζονται όμως λίγη και οι γονείς
Καθώς μεγαλώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με μια συνεχή αξιολόγηση, κατά την οποία όλοι όσοι είναι μεγαλύτεροι από το παιδί – γονείς, αδέλφια, συγγενείς, δάσκαλοι – εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους για το πώς τα πάει.
4. Οι γονείς δεν θα έπρεπε να είναι τόσο αυστηροί ως προς τα αποτελέσματα
enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Σε ένα γεγονός, ένα άτομο από το κοινό έκανε μια ερώτηση – αλλά απευθυνόταν στη Swaraa, στη 16χρονη κόρη της συγγραφέα που την συνόδευε.
Η ερώτησή του ήταν ίσως ο χειρότερος εφιάλτης ενός γονέα: «Πιστεύετε ότι η μητέρα σας είναι τέλεια;» «Κανείς δεν είναι», απάντησε η Swaraa. Εκείνος επέμεινε: «Μπορείς να μου πεις ένα πράγμα στο οποίο δεν είναι καλή;» Η απάντησή της ήταν: «Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτό».
Αυτό σίγουρα πόνεσε.
Η ερώτησή του ήταν ίσως ο χειρότερος εφιάλτης ενός γονέα: «Πιστεύετε ότι η μητέρα σας είναι τέλεια;» «Κανείς δεν είναι», απάντησε η Swaraa. Εκείνος επέμεινε: «Μπορείς να μου πεις ένα πράγμα στο οποίο δεν είναι καλή;» Η απάντησή της ήταν: «Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτό».
Αυτό σίγουρα πόνεσε.
Όμως, η Swati αποφάσισε να συνεργαστεί με την κόρη της σε ένα νέο βιβλίο. Πήρε συνεντεύξεις από περίπου 200 παιδιά – ηλικίας 8-18 ετών – για να ανακαλύψει τι πίστευαν πραγματικά τα παιδιά για τους γονείς τους και τι εύχονταν να έκαναν διαφορετικά.
Τα παρακάτω 4 βασικά πράγματα ήταν αυτά που μοιράστηκαν περισσότερο τα παιδιά για τους γονείς τους, σύμφωνα με την έρευνα των Lodhas.
1. Διαφωνία δεν σημαίνει και ασέβεια
Πολλά παιδιά είπαν ότι οι γονείς τους συχνά βλέπουν κάθε απόκλιση από τους κανόνες ή ακόμα και από τις προτιμήσεις τους ως ασεβείς.
Πολλά παιδιά είπαν ότι οι γονείς τους συχνά βλέπουν κάθε απόκλιση από τους κανόνες ή ακόμα και από τις προτιμήσεις τους ως ασεβείς.
Η Swati Lodha μοιράζεται μια ιστορία από τη δική της οικογένεια. Η κόρη της λατρεύει να ταξιδεύει με την κάμερα και το λάπτοπ της, το οποίο κουβαλά μαζί της στο αεροπλάνο.
Σε ένα ταξίδι, ο μπαμπάς της της ζήτησε να αφήσει τον εξοπλισμό της στις αποσκευές ώστε να μην καθυστερήσουν πάρα πολύ στον έλεγχο.
Εκείνη αρνήθηκε. Τα ήθελε μαζί της γιατί φοβόταν ότι θα σπάσουν. Αλλά ο πατέρας της επέμεινε και η διαφωνία αυτή έχει γίνει ένα πονεμένο γεγονός κάθε φορά που ταξιδεύουν μαζί.
Η Sharaa πιστεύει ότι ο πατέρας της θεωρεί την επιμονή της ως πράξη επανάστασης και ισχυρογνωμοσύνης. Την τελευταία φορά που συνέβη, ο μπαμπάς της είπε ότι σέβεται αυτά τα πράγματα περισσότερο από τους ανθρώπους.
Η μικρή στεναχωρήθηκε και δήλωσε πως οι ενήλικες αγαπούν την υπακοή και απεχθάνονται την ανυπακοή. Εύχεται ο πατέρας της να δεχόταν αυτή την επιλογή της που στηρίζεται σε ένα ισχυρό επιχείρημα.
Η μικρή στεναχωρήθηκε και δήλωσε πως οι ενήλικες αγαπούν την υπακοή και απεχθάνονται την ανυπακοή. Εύχεται ο πατέρας της να δεχόταν αυτή την επιλογή της που στηρίζεται σε ένα ισχυρό επιχείρημα.
Αυτό που θέλουν τα παιδιά μας είναι να μην στηρίζουμε τη σχέση μας μαζί τους στην καθαρή υπακοή και να σεβόμαστε εμείς οι ενήλικες τους λόγους πίσω από τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις μας.
2. Τα παιδιά δεν θέλουν να τους λένε ότι είναι τα καλύτερα
Οι γονείς κάνουν μια συναισθηματική επένδυση στα παιδιά τους, οπότε ό,τι κάνουν γίνεται το καλύτερο, και τα παιδιά έτσι αρχίζουν να υπερεκτιμούν τον εαυτό τους.
2. Τα παιδιά δεν θέλουν να τους λένε ότι είναι τα καλύτερα
Οι γονείς κάνουν μια συναισθηματική επένδυση στα παιδιά τους, οπότε ό,τι κάνουν γίνεται το καλύτερο, και τα παιδιά έτσι αρχίζουν να υπερεκτιμούν τον εαυτό τους.
Τα παιδιά λοιπόν λένε πως δεν απολαμβάνουν αυτή την παραφουσκωμένη οπτική πραγμάτων.
Θέλουν να γίνονται αντιληπτά με ρεαλιστικό τρόπο και οι γονείς τους να τα βλέπουν όπως πραγματικά είναι – όχι όπως θα ήθελαν να είναι. «Θα θέλαμε να έχουμε την ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τους φόβους και τις φαντασιώσεις μας σε ισορροπία», εξηγεί η Swati.
3. Τα παιδιά λαμβάνουν συχνά ανατροφοδότηση, χρειάζονται όμως λίγη και οι γονείς
Καθώς μεγαλώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με μια συνεχή αξιολόγηση, κατά την οποία όλοι όσοι είναι μεγαλύτεροι από το παιδί – γονείς, αδέλφια, συγγενείς, δάσκαλοι – εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους για το πώς τα πάει.
Όπως ανέφερε ένα παιδί:
«Μού βάζουν ταμπέλες συνεχώς. Η δασκάλα μου λέει ότι είμαι κακή στα Αγγλικά, Η μητέρα μου ότι είμαι άτακτη και η αδελφή μου ότι είμαι εγωκεντρική».
Οι γονείς όμως δεν λαμβάνουν όλο αυτό το feedback και ίσως θα έπρεπε να ακούνε και τα σχόλια τα δικά μας και των άλλων.
4. Οι γονείς δεν θα έπρεπε να είναι τόσο αυστηροί ως προς τα αποτελέσματα
«Οι γονείς λατρεύουν τα αποτελέσματα», αναφέρει η Swati. «Όχι μόνο αποτελέσματα. Αγαπούν όλα τα μετρήσιμα αποτελέσματα».
Τα παιδιά στα οποία μίλησαν ένιωθαν πιεσμένα από την έμφαση που δίνουν οι γονείς στους βαθμούς, στα μετάλλια ή στο ενδιαφέρον των παιδιών τους που σχετίζεται φυσικά με τις απαιτήσεις των γονιών. Σύμφωνα με τη Swati, τα παιδιά θα ήθελαν οι προθέσεις και οι προσπάθειές τους να γίνονται αντιληπτές και να εκτιμώνται, ακόμα κι όταν τα αποτελέσματα δεν είναι αξιοσημείωτα.
Mary Halton
Mary Halton
enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment