Αλί που το ‘χει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες...
Αλλού η ψείρα κι αλλού τα παιδιά της.
Αν έχεις νύχια, θα ξυστείς! Αν δεν έχεις, θα σε φάνε οι ψείρες.
Αλλού η ψείρα κι αλλού τα παιδιά της.
Αν έχεις νύχια, θα ξυστείς! Αν δεν έχεις, θα σε φάνε οι ψείρες.
Δεν ξέρει η ψείρα από φιρμάνια κι ο ψύλλος από νόμους.
Έβαλε την ψείρα να βαρέσει την καμπάνα.
Είδε η ψείρα αλώνι, περπατεί και καμαρώνει.
Είναι ψείρας.
Έχει την ψείρα άρχοντα και τον ψύλλο επίσκοπο.
Έχει την ψείρα πεθερά, τη μύγα για νοικοκυρά.
Η ψείρα θέλει απλυσιά κι η φτώχεια συγγένεια.
Η ψείρα λέρα κρέμεται κι η λέρα καμαρώνει.
Η ψείρα με φωνές δεν φεύγει.
Η ψείρα τρώει απ’ τ’ αφεντικό της.
Κάλιο ψείρα στο κορμί σου, παρά κακός άρχοντας στο σβέρκο σου.
Κάλιο ψείρα στον κόρφο σου, παρά πεθερά στον κόπο σου.
Κάλιο ψειριασμένος, παρά ατιμασμένος.
Κάνει η ψείρα πέρασμα και η κόνιδα στράτα.
Μόνο ψείρες προκόβουν στο κεφάλι του.
Ξύνει την κούτρα του να κατεβούν οι ψείρες.
Όλοι όλοι αντάμα κι ο ψειριάρης χώρια.
Όποιοι κοιμούνται με σκυλιά, ξυπνάνε με ψείρες.
Όποιος δεν έχει ψείρες δεν ξέρει από ξύσιμο.
Όπου πάει ο άρχοντας, πάει κοντά κι η ψείρα του.
Όσες οι ψείρες του φτωχού, τόσα τα βάσανά του.
Όσοι ξύνουν τα κεφάλια τους, δεν έχουν όλοι ψείρες.
Όταν χορτάσει η ψείρα, βγαίνει στο γιακά.
Οι ψείρες ως τον Όλυμπο κι εμείς στα πανηγύρια.
Ο φαλακρός, ψείρες δεν έχει!
Πάει το παιδί στο σκολειό, πάει κι η ψείρα.
Πρέπει να το ‘χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες.
Σκάει σαν ψείρα στη φωτιά.
Το ψει ψει, ψείρα γίνεται.
Φαίνεται το ‘χει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες...
Ψείρα με ουρά.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ
Mιχαήλ Ψελλός, Eγκώμιο στην ψείρα, A. R. Littlewood (έκδ.), Michael Psellus, Oratoria Minora, Λιψία 1985, σ. 105-106.
[H ψείρα], όπως ειπώθηκε, έχει πρόσβαση και μπορεί να κυκλοφορήσει σε όλο το σώμα, όμως το κεφάλι είναι το κατοικητήριό της, όπως ορίζεται για μια βασίλισσα το ανάκτορο.
O αυχένας και ο θώρακας και η πλάτη και οι βραχίονες και όλο το σώμα μέχρι τα πόδια είναι λόφοι και πεδιάδες και σαν την οικουμένη νέμεται το ζώο τα πάντα.
Όταν υπάρχει νηνεμία προβάλλει ανοίγοντας ορθάνοιχτες τις πόρτες και φέρνει την άνοιξη στα κάλλη της. Aν κάτι όμως πάει να τη βλάψει, τότε με φρονιμάδα επιστρέφει στο παλιό της σπίτι και καταλαμβάνοντας την κορυφή της κεφαλής σαν τύραννος αφήνει τα χέρια να μάχονται στα τείχη, ενώ αυτή φρουρείται στον πύργο των μαλλιών του κεφαλιού.
Eδώ το ζώο είναι δύσκολο να νικηθεί, διότι όπως τα στάχυα φυλάσσουν ακέραιο το στάρι από τις εισβολές, έτσι και οι τρίχες αποκρούουν οτιδήποτε μπορεί να βλάψει την ψείρα. [...]
Δε θέλησα να προσφέρω ένα εγκώμιο στην ψείρα (δεν τρελάθηκα τόσο), αλλά να σας δείξω πόσα μπορεί να κάνει ο λόγος, ώστε βλέποντας το παράδειγμα να πλησιάζετε με ενδιαφέρον και τα ευτελέστερα υποκείμενα και να με μιμείσθε.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment