Ο μικρός Ραγιάν «ξανάνοιξε» την πόρτα του Ειδικού Νηπιαγωγείου της Σχολής Τυφλών στη Θεσσαλονίκη

Ένα παιδί από το Ιράκ, με μερική απώλεια της όρασής του, «ξανάνοιξε» την πόρτα του ειδικού νηπιαγωγείου της Σχολής Τυφλών στη Θεσσαλονίκη, η λειτουργία του οποίου βρισκόταν σε αναστολή καθώς δεν υπήρχε κάποιο παιδί στην ανάλογη ηλικία με θέματα όρασης για να φοιτήσει!

Ο μικρός Ραγιάν, που το όνομά του στα κουρμάντζι σημαίνει «πόρτα του παραδείσου», έγινε αιτία να επαναλειτουργήσει ύστερα από 3 χρόνια το νηπιαγωγείο, αφού βρέθηκε... μαθητής, νηπιαγωγός, αλλά και το μεταφορικό μέσο που θα μετέφερε τον μικρό μαθητή από το σπίτι του στη Σίνδο, στη Σχολή.

Η ιστορία του 5χρονου έγινε πρόσφατα και θέμα έκδοσης που κυκλοφόρησε το «SolidarityNow» με τίτλο «Με τα μάτια της καρδιάς - Η ιστορία ενός αγοριού που το λένε Ραγιάν» καθώς η οικογένεια του παιδιού είναι ωφελούμενοι του προγράμματος στέγασης και παροχής υπηρεσιών της οργάνωσης, που υλοποιείται ως μέρος του προγράμματος ESTIA- στήριξη έκτακτης ανάγκης για την ένταξη και τη στέγαση που υλοποιείται από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Το νηπιαγωγείο δεν λειτουργούσε γιατί οι γονείς παιδιών με προβλήματα όρασης προτιμούν να φοιτούν σε σχολεία της γειτονιάς τους, με παράλληλη στήριξη, στερώντας τους ίσως πολύτιμα εφόδια που στοχεύουν στην αυτοδυναμία τους» 

εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου της Σχολής Βασίλης Μεσσαριτάκης.

«Το παιδί που είναι και το πρώτο προσφυγόπουλο που φοιτά στη Σχολή μας, μαθαίνει πολύ γρήγορα ελληνικά και έχει γίνει μάλιστα ο... διερμηνέας για τους γονείς του οι οποίοι ακόμη δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα» προσθέτει.

Ο κ. Μεσσαριτάκης ξεκαθαρίζει ότι επιδίωξη της Σχολής είναι να φέρει και άλλα παιδιά για φοίτηση, ειδικά πρόσφυγες και ασυνόδευτα ανήλικα και ήδη έχει έρθει σε επαφή με δομές και αρμόδιους, για την μεταφορά στη Σχολή 3 παιδιών που φιλοξενούνται σε δομές προσωρινής διαμονής προσφύγων στη Χίο και την Λέσβο.

«Εμείς τα θέλουμε αυτά τα παιδιά, παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες, παιδιά Ρομά, γιατί εμείς παρέχουμε αυτή την εξειδικευμένη εκπαίδευση. Ο γονέας μπορεί να έχει την ευχέρεια να στείλει το παιδί του στο σχολείο της γειτονιάς, έτσι όμως το παιδί θα χάσει την αυτοδυναμία του. Στην ειδική αγωγή ξεκινάμε από τις δυνατότητες των παιδιών, τι μπορούν να κάνουν και πάνω σε αυτό χτίζουμε», 

συμπληρώνει ο διευθυντής.

Όπως περιγράφει στην έκδοση που κυκλοφόρησε σε 200 αντίτυπα, η κοινωνική λειτουργός του «SolidarityNow» Μαρία Ράπτη, «ύστερα από πολλές προσπάθειες, ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια, βρέθηκε νέα δασκάλα για το Ραγιάν, ένα «μαγικό λεξικό» (κουρμάντζι - ελληνικά) και ζητήθηκε από την οργάνωση Μετάδραση να διαθέσει έναν διερμηνέα για να βοηθήσει στην εκπαιδευτική διαδικασία». 

Όσο για τον Ραγιάν, δηλώνει ενθουσιασμένος με το νέο του σχολείο, «γιατί παίζω μουσική και διάφορα παιχνίδια» ενώ όταν μεγαλώσει, «θέλει να γίνει ...σκύλος, και δικηγόρος σκύλων και οδοντίατρος».

Με αισιοδοξία μιλάει στο βιβλίο και ο πατέρας του, ο 28χρονος Μοχάμεντ, που έφτασε με την οικογένειά του από το ποτάμι του Έβρου στην Ελλάδα, το 2017, σημειώνοντας από την πλευρά του ότι «η κατάστασή του βελτιώνεται και πλέον περιμένουμε να δούμε αν θα μπορέσει να δει».

sofokleousin
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι