Μόλυβδος: Πώς επηρεάζει τη νοημοσύνη και την ψυχική υγεία

Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει μια σχέση ανάμεσα στο επίπεδο του μολύβδου και στο δείκτη νοημοσύνης, όμως, η νέα έρευνα δείχνει ότι επιπλέον προκαλούνται ψυχικά προβλήματα εξαιτίας του

Η έκθεση σε μόλυβδο στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας φαίνεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και στην προσωπικότητα σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με μια επιστημονική έρευνα Αμερικανών και Νεοζηλανδών επιστημόνων, η οποία έγινε σε ανθρώπους που εκτέθηκαν, όταν ήταν παιδιά, επειδή υπήρχε ακόμη βενζίνη με μόλυβδο.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει μια σχέση ανάμεσα στο επίπεδο του μολύβδου και στο δείκτη νοημοσύνης, όμως, η νέα έρευνα δείχνει ότι επιπλέον προκαλούνται ψυχικά προβλήματα εξαιτίας της έκθεσης σε αυτό το βαρύ μέταλλο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Aaron Ruben του Πανεπιστημίου Duke της Β. Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο «JAMA Psychiatry», ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 1.000 ανθρώπους, οι οποίοι είχαν γεννηθεί το 1972-73 στη Νέα Ζηλανδία, σε μια εποχή που η χώρα είχε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα μολύβδου στη βενζίνη της.
Έκτοτε οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν από περιοδικές σωματικές και ψυχολογικές εξετάσεις στο τοπικό Πανεπιστήμιο του Οτάγκο. Στην ηλικία των 11 ετών, η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων (94%) είχαν επίπεδα μολύβδου στο αίμα τους πάνω από αυτό που σήμερα θεωρείται αποδεκτό. Όμως, τότε, εκείνα τα επίπεδα δεν θεωρούνταν επικίνδυνα και τα παιδιά δεν είχαν κάνει κάποια θεραπεία κατά της τοξικής ουσίας στον οργανισμό τους.
Η πιο πρόσφατη αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης των ατόμων αυτών στην ηλικία των 38 ετών έδειξε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η έκθεση τους ως παιδιά στο μόλυβδο τόσο πιο προβληματική, νευρωτική και ασταθής ήταν η συμπεριφορά και η προσωπικότητά τους ως ενήλικες.
«Οι επιπτώσεις του μολύβδου πραγματικά μπορούν να διαρκέσουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τρεις έως τέσσερις δεκαετίες. Η έκθεση σε μόλυβδο στην παιδική ηλικία μπορεί να επιβαρύνει την ψυχική υγεία των ανθρώπων που σήμερα είναι πάνω από 40 ή 50 ετών», δήλωσε ο ερευνητής Jonathan Schaefer.
Επειδή σε όλο τον κόσμο η βενζίνη περιείχε υψηλά επίπεδα μολύβδου από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως το τέλος της δεκαετίας του 1980, οι περισσότεροι σημερινοί ενήλικες εκτέθηκαν ως παιδιά, καθώς ο μόλυβδος από τις εξατμίσεις των οχημάτων απελευθερωνόταν στην ατμόσφαιρα και στο έδαφος. Στην Ελλάδα, η μολυβδούχος βενζίνη καταργήθηκε οριστικά το 2003.
Σήμερα, η έκθεση σε υψηλά επίπεδα μολύβδου είναι σπάνια και συνήθως δεν έχει να κάνει με τα αυτοκίνητα, αλλά με τη διαμονή σε παλαιά κτίρια, στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί υδραυλικές σωληνώσεις από μόλυβδο και χρώματα με μόλυβδο.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Copyright © ygeiamou

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όχι τώρα, έχω δουλειά... Not now I 'm busy

Ας βρούμε χρόνο για τα παιδιά μας...

πριν να είναι πολύ αργά...

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μαθητές: Oι σύγχρονοι Είλωτες

Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις σε ένα υπερφορτωμένο από τις δραστηριότητες, αλλά και από τα όνειρα των γονέων του, παιδί;

Η ώρα είναι 5 και μισή το πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά και μια αγουροξυπνημένη μητέρα, ξυπνά το γιο της. Ανοίγει την τηλεόραση, καθώς του ετοιμάζει ένα ποτήρι γάλα, ενώ το παιδί, βάζει τα βιβλία και τα τετράδιά του σε ένα σακίδιο  παράλληλα δε, σε ένα δεύτερο βάζει το μαγιό, την πετσέτα και το σκουφάκι του. Βλέπετε, στις 6 , πρέπει να είναι στο κολυμβητήριο για τη πρωινή του προπόνηση και αμέσως μετά να πάει στο σχολείο. Η τηλεόραση παίζει ένα τηλεοπτικό σποτ ενός energy drink… Τυχαίο; Ότι νομίζετε…

Μετά το σχολείο βέβαια, το πρόγραμμα έχει διάβασμα για την επόμενη μέρα, απογευματινή προπόνηση πάλι στο κολυμβητήριο και επιπλέον, τις Δευτέρες και τις Τετάρτες καράτε και Γερμανικά, Τρίτες σκάκι και κιθάρα, Πέμπτες μόνο κιθάρα, τις Παρασκευές σκάκι…
Οι επιπτώσεις σε ένα υπερφορτωμένο από δραστηριότητες και όνειρα των γονέων του, παιδί;
Στο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον – παρά την κρίση-  τα σημερινά παιδιά καλούνται όχι μόνο να φορτώνονται με δραστηριότητες αλλά και να αριστεύουν σε όλες.  Η υπερβολική εξάντλησή τους, όμως, δεν είναι η μοναδική συνέπεια του επιβαρυμένου προγράμματός τους.
Και καθώς η πίεση για καλές επιδόσεις σε όλα αυξάνει μήνα με το μήνα και χρόνο με το χρόνο, τα παιδιά αρχίζουν να νοιώθουν  κυριολεκτικά εξαντλημένα. Όμως μέχρι πόσο; Και ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις σε ένα υπερφορτωμένο από δραστηριότητες και όνειρα των γονέων του, παιδί;
Μερικά από τα κατωτέρω συμπτώματα, θα πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε:

• Αδιαφορία. Λογικό επακόλουθο … Το σκάκι για παράδειγμα που με ενθουσιασμό επέλεξε να κάνει το παιδί της ιστορίας μας, παύει να το ενθουσιάζει τόσο. Η απόδοσή του πέφτει. Κάθε Τρίτη απόγευμα, δεν πηγαίνει στο μάθημα με τη ζωντάνια της αρχής. Να προσθέσουμε σε αυτό και το δικό μας σχετικό άγχος, ιδίως αν το παιδί του γείτονα συνεχίζει ακάθεκτο να κάνει το ένα ματ μετά το άλλο!
• Ατονία. Δείχνει σημάδια υπνηλίας όλο και πιο συχνά, ενώ πριν έσφυζε από ζωτικότητα; Μήπως παραπονιέται για αδυναμία, πονοκεφάλους ή στομαχόπονους; Μήπως όλα αυτά οφείλονται στο ότι μερικά γεύματά του είναι βιαστικά λόγω έλλειψης χρόνου ή και λόγω της έντασης που έχει να τα προλάβει όλα και μάλιστα καλά ; Μην ξεχνάτε ότι τα μικρά παιδιά αδυνατούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους λεκτικά και άρα παρουσιάζουν σωματικά συμπτώματα.
• Δουλειές του … ποδαριού. Σε κάποια χρονική στιγμή, αρχίζουν να έρχονται αρνητικά μηνύματα από το σχολείο.Oι χαμηλές σχολικές επιδόσεις  ενδέχεται να είναι το αποτέλεσμα πολλών εξωσχολικών δραστηριοτήτων που μειώνουν τον χρόνο  διαβάσματος του…   Αν δε αυτό συνδυαστεί με πτώση της επίδοσής του και στις εξωσχολικές του δραστηριότητες, πρέπει να θορυβηθούμε.   Μην εκπλαγούμε δε, αν διαπιστώσουμε πως το παιδί, μετά από τόση πίεση που νοιώθει, αποφασίζει το ίδιο, να μετριάσει τις προσπάθειές του ή και να αρνείται την συνέχεια τους, μήπως και οι γονείς του μετριάσουν το βεβαρημένο του πρόγραμμα.
• Μα τι του λείπει; Σχεδόν κάθε μέρα, υπάρχει κάτι να κάνει, είτε υποχρεωτικό (όπως το σχολείο και το διάβασμα) είτε κάτι που τις περισσότερες φορές του έχει επιβληθεί από τρίτους (κυρίως εμάς τους γονείς). Τι του λείπει λοιπόν; Μήπως ο ελεύθερος χρόνος, να χαζέψει, να αστειευτεί, να χαλαρώσει με τους φίλους του;
• Διάθεση ασανσέρ. Κάθε παιδί,  έχει περιορισμένες δυνατότητες να λειτουργεί κάτω από πίεση. Ταυτόχρονα έχει απόλυτη ανάγκη, να μειώνει κάποιες φορές τις… στροφές της μηχανής του. Έτσι, αν πιεστεί να αναλάβει περισσότερα από όσα μπορεί να διαχειριστεί, επηρεάζεται συναισθηματικά. Αν αυτή η μη διαχειρίσιμη  πίεση συνεχιστεί επί μακρόν, τότε ένα χαρούμενο παιδί, θα μετατραπεί σε ένα δυσκίνητο και ευερέθιστο παιδί. Θα αντιδράσει με επιθετικότητα και θυμό.

Κανείς δεν διαφωνεί πως σαν γονείς θέλουμε το καλό του. Όμως, όπως λένε και οι σοφοί, ο κόσμος είναι γεμάτος καλές προθέσεις. Η πράξη όμως έχει σημασία. Το να υπερφορτώσουμε τα παιδιά μας με δραστηριότητες και απαιτήσεις αριστείας σε όλα, μπορεί να τα οδηγήσει σε μια κατάσταση  τρομερής εξάντλησης, πίεσης και άγχους. Σε μια κατάσταση που τελικά τα παιδιά μας στη πραγματικότητα, δεν θα είναι ικανά για τίποτα.
Πώς μπορούμε να διορθώσουμε τη κατάσταση;

• Καλές είναι οι εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά πρέπει να γίνονται οργανωμένα, με μέτρο και ισορροπίες. Οι γονείς πρέπει να φροντίζουμε να υπάρχει και χρόνος για όσες δραστηριότητες θέλει να κάνει το ίδιο το παιδί. Δραστηριότητες που το διασκεδάζουν και δεν το πνίγουν.
• Δεν είναι ανάγκη το παιδί να κάνει αυτά που ενθουσιάζουν  μόνο εμάς και να προβάλλουμε τις δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση μιας και συνηθίζουν από μικρή ηλικία να μην συμμετέχουν σε θέματα που τα αφορούν άμεσα.
• Οι δραστηριότητες είναι προφανώς σημαντικές. Όμως όλα τα παιδιά δεν είναι τα ίδια. Κάποια είναι απολύτως οργανωτικά και μπορούν να διαχειριστούν πληθώρα πραγμάτων, την ίδια στιγμή που άλλα, είναι πιο χαλαρά προτιμώντας η ζωή τους να είναι σε ρυθμούς πιο χαλαρούς.. Με άλλα λόγια, δεν θα πρέπει να οργανώνουμε το πρόγραμμα των παιδιών μας με βάση τα πρότυπα άλλων παιδιών που υπάρχουν ή φανταζόμαστε πως υπάρχουν και θέλουμε και το παιδί μας να τους μοιάσει. Αντίθετα, θα πρέπει να το οργανώνουμε με βάση τα χαρακτηριστικά του δικού μας παιδιού.
• Μην ξεχνάμε, πως κάθε παιδί είναι ένας ακατέργαστος θησαυρός. Με κατάλληλους χειρισμούς θα λάμψει.

H Χαρά Καραμήτσου, Παθολόγος Λόγου – Λογοπεδικός M.R.C.S.L.T, είναι μέλος του Βρετανικού Συλλόγου θεραπευτών Λόγου και Ομιλίας (Μ.R.C.S.L.T), του Πανελλήνιου Συλλόγου Λογοπεδικών-Λογοθεραπευτών (ΠΣΛ) και μέλος του Βρετανικού Συμβουλίου Επαγγελμάτων Υγείας (HCPC).

ygeiamou.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι