Οι μπαμπάδες συχνά φαίνονται πιο χαρούμενοι, λιγότερο
αγχωμένοι και λιγότερο κουρασμένοι από τις μαμάδες, όταν φροντίζουν τα
παιδιά ενώ έρευνες δείχνουν πως αυτές οι διαφορές πιθανώς οφείλονται
στον τρόπο με τον οποίο μοιράζονται οι γονείς τις δραστηριότητες
φροντίδας των παιδιών.
Σε έρευνα του Πανεπιστημίου της ΠΕΝΣΙΛΒΑΝΙΑ, οι ερευνητές μελέτησαν
την ενασχόληση με τα παιδιά μέσα από το πλαίσιο της φροντίδας. Εκτός από
τις μετρήσεις που έγιναν αναφορικά με το πόσο χρόνο αφιερώνει γενικά ο
κάθε γονέας στη φροντίδα των παιδιών,
διερευνήθηκε και ο τύπος της φροντίδας που παρείχαν σε συγκεκριμένες
συνθήκες στα παιδιά-πότε και πού πραγματοποιήθηκε, ποιος άλλος ήταν
παρών και πόση φροντίδα χρειάστηκε.
Η Cadhla McDonnell, υποψήφια διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στον τομέα της κοινωνιολογίας και της δημογραφίας, επισημαίνει πως αν και τα βιβλιογραφικά ευρήματα δείχνουν ότι αν και πλέον ο πατέρας διαδραματίζει ενεργότερο ρόλο στη ζωή του παιδιού σε σχέση με το παρελθόν, η γονεϊκότητα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από έντονη διάκριση φύλου.
Η ίδια προσθέτει ότι υπάρχουν πολλοί τύποι δραστηριοτήτων που μπορούν να θεωρηθούν ως φροντίδα των παιδιών, αλλά κάποιοι από αυτούς είναι πιο κουραστικοί ή λιγότερο ευχάριστοι. Για παράδειγμα, μια οικογενειακή εκδρομή σε κάποια παιδική χαρά έχει άλλο αντίκρισμα στη διάθεση από την αλλαγή της πάνας.
Στη συγκεκριμένη έρευνα, έγινε προσπάθεια αποτύπωσης αυτών των ποιοτικών μεταβλητών, ώστε να διερευνηθεί τυχόν συσχέτισή τους με τις διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στη διάθεση της μητέρας και του πατέρα.
Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι σε σχέση με τον πατέρα, η μητέρα φαίνεται λιγότερο χαρούμενη και περισσότερο αγχωμένη και κουρασμένη, στο κομμάτι της φροντίδας των παιδιών. Ωστόσο, τα κοινωνικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά από μόνα τους δεν επαρκούν στο να εξηγήσουν αυτές τις διαφορές. Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν εάν μια πιο σχολαστική ματιά στον τρόπο με τον οποίο μοιράζονται οι υποχρεώσεις των παιδιών μεταξύ των γονέων, θα μπορούσε να εξηγήσει τις διαφορές στη διάθεση των γονέων.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Γραφείο Απογραφής των Η.Π.Α. Τα δεδομένα περιλάμβαναν πληροφορίες σχετικά με 4.486 δραστηριότητες παιδικής φροντίδας, καθώς και το ποιος γονιός είχε αναλάβει κάθε δραστηριότητα και ποια ήταν η διάθεσή του ολοκληρώνοντάς την.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανέλυσαν την κάθε δραστηριότητα με βάση πέντε διαστάσεις. Η πρώτη που ήταν ο τύπος της δραστηριότητας, περιλάμβανε τις φυσικές ανάγκες (βασικές ανάγκες όπως ο ύπνος και το φαγητό), τις ψυχαγωγικές (όπως τα παιχνίδια και τα αθλήματα), τις εκπαιδευτικές (βοήθεια με τις εργασίες για το σπίτι και συζητήσεις με τους δασκάλους) και τα διαδικαστικά ζητήματα (επισκέψεις στο γιατρό και μετακινήσεις παιδιών).
Οι εναπομένουσες διαστάσεις περιελάμβαναν το χώρο και το χρόνο που είχε ολοκληρωθεί η δραστηριότητα, ποιος ήταν παρών κατά τη διάρκειά της και από το πόσο διήρκεσε.
Η έρευνα έδειξε ότι οι μπαμπάδες ήταν πιο πιθανό να συμμετέχουν σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες τα σαββατοκύριακα, ενώ οι μαμάδες ήταν πιθανότερο να ασχολούνται με τις βρεφικές ανάγκες, οι οποίες δεν απαιτούν και την παρουσία και του άλλου γονέα.
Επίσης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συνεκτίμηση των συνθηκών της παιδικής φροντίδας παρείχε επαρκή εξήγηση για τις διαφορές ως προς τα επίπεδα ευτυχίας της μητέρας και του πατέρα και εξηγούσε εν μέρει τις διαφορές τους ως προς το στρες που βίωναν. Όμως, δεν εξήγησε τις διαφορές ως προς το αίσθημα της κούρασης.
Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Family Issues, δείχνει ότι γενικά οι μαμάδες είναι περισσότερο αγχωμένες και κουρασμένες από τους μπαμπάδες, ενώ αναλαμβάνουν δραστηριότητες φροντίδας που προκαλούν περισσότερο στρες και λιγότερη χαρά. Αλλά παραμένει ασαφές το γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές.
Τα ευρήματά μας δείχνουν πως κάποιες πτυχές της γονεϊκότητας είναι περισσότερο ευχάριστες, ενώ ο τρόπος με τον οποίο μέχρι τώρα μοιράζονται οι υποχρεώσεις των γονέων απέναντι στα παιδιά, έχει συναισθηματικά μεγαλύτερο κέρδος για τους μπαμπάδες παρά για τις μαμάδες. Ωστόσο στη συγκεκριμένη έρευνα δεν αποδεικνύεται το κατά πόσο αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής ή συνθήκη επιβαλλόμενη από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι απαιτήσεις εργασίας, υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Ακόμη ένα σημαντικό εύρημα, είναι το ότι ανεξάρτητα από τις διαφορές ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα, το νόημα που βρίσκουν και οι δύο στο γονεϊκό ρόλο είναι το ίδιο. Αν και παραδοσιακά η φροντίδα του παιδιού ήταν πιο συνδεδεμένη με τη μητρική ταυτότητα, που σημαίνει ότι θα περίμενε κανείς οι γυναίκες να βρίσκουν περισσότερο νόημα στο ρόλο της μητέρας, η έρευνα δείχνει ότι και οι δύο γονείς βρίσκουν εξίσου σημαντικό νόημα στη φροντίδα των παιδιών και δεν υπάρχει διαφορά στο φύλο.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι γονείς έχουν χαμηλότερο δείκτη ικανοποίησης από τη ζωή σε σχέση με όσους δε βιώνουν το ρόλο του γονέα, ειδικότερα οι γυναίκες.
Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση, θα ήταν το πώς συνδέεται αυτό το γεγονός με την παροχή φροντίδας στο παιδί ανάλογα με το φύλο. Γιατί η μητέρα φαίνεται να αναλαμβάνει δραστηριότητες που δεν την ανταμείβουν συναισθηματικά; Πώς μπορούν τα ζευγάρια να μοιράσουν τις δραστηριότητες με έναν τρόπο ισάξιας συναισθηματικής επιβράβευσης; Όλες αυτές οι ερωτήσεις είναι πολύ σημαντικές.
Απόδοση: Γλυκερία Αποστολοπούλου, Ψυχολόγος
psychologynow.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Η Cadhla McDonnell, υποψήφια διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στον τομέα της κοινωνιολογίας και της δημογραφίας, επισημαίνει πως αν και τα βιβλιογραφικά ευρήματα δείχνουν ότι αν και πλέον ο πατέρας διαδραματίζει ενεργότερο ρόλο στη ζωή του παιδιού σε σχέση με το παρελθόν, η γονεϊκότητα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από έντονη διάκριση φύλου.
Η ίδια προσθέτει ότι υπάρχουν πολλοί τύποι δραστηριοτήτων που μπορούν να θεωρηθούν ως φροντίδα των παιδιών, αλλά κάποιοι από αυτούς είναι πιο κουραστικοί ή λιγότερο ευχάριστοι. Για παράδειγμα, μια οικογενειακή εκδρομή σε κάποια παιδική χαρά έχει άλλο αντίκρισμα στη διάθεση από την αλλαγή της πάνας.
Στη συγκεκριμένη έρευνα, έγινε προσπάθεια αποτύπωσης αυτών των ποιοτικών μεταβλητών, ώστε να διερευνηθεί τυχόν συσχέτισή τους με τις διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα στη διάθεση της μητέρας και του πατέρα.
Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι σε σχέση με τον πατέρα, η μητέρα φαίνεται λιγότερο χαρούμενη και περισσότερο αγχωμένη και κουρασμένη, στο κομμάτι της φροντίδας των παιδιών. Ωστόσο, τα κοινωνικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά από μόνα τους δεν επαρκούν στο να εξηγήσουν αυτές τις διαφορές. Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν εάν μια πιο σχολαστική ματιά στον τρόπο με τον οποίο μοιράζονται οι υποχρεώσεις των παιδιών μεταξύ των γονέων, θα μπορούσε να εξηγήσει τις διαφορές στη διάθεση των γονέων.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Γραφείο Απογραφής των Η.Π.Α. Τα δεδομένα περιλάμβαναν πληροφορίες σχετικά με 4.486 δραστηριότητες παιδικής φροντίδας, καθώς και το ποιος γονιός είχε αναλάβει κάθε δραστηριότητα και ποια ήταν η διάθεσή του ολοκληρώνοντάς την.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανέλυσαν την κάθε δραστηριότητα με βάση πέντε διαστάσεις. Η πρώτη που ήταν ο τύπος της δραστηριότητας, περιλάμβανε τις φυσικές ανάγκες (βασικές ανάγκες όπως ο ύπνος και το φαγητό), τις ψυχαγωγικές (όπως τα παιχνίδια και τα αθλήματα), τις εκπαιδευτικές (βοήθεια με τις εργασίες για το σπίτι και συζητήσεις με τους δασκάλους) και τα διαδικαστικά ζητήματα (επισκέψεις στο γιατρό και μετακινήσεις παιδιών).
Οι εναπομένουσες διαστάσεις περιελάμβαναν το χώρο και το χρόνο που είχε ολοκληρωθεί η δραστηριότητα, ποιος ήταν παρών κατά τη διάρκειά της και από το πόσο διήρκεσε.
Η έρευνα έδειξε ότι οι μπαμπάδες ήταν πιο πιθανό να συμμετέχουν σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες τα σαββατοκύριακα, ενώ οι μαμάδες ήταν πιθανότερο να ασχολούνται με τις βρεφικές ανάγκες, οι οποίες δεν απαιτούν και την παρουσία και του άλλου γονέα.
Επίσης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συνεκτίμηση των συνθηκών της παιδικής φροντίδας παρείχε επαρκή εξήγηση για τις διαφορές ως προς τα επίπεδα ευτυχίας της μητέρας και του πατέρα και εξηγούσε εν μέρει τις διαφορές τους ως προς το στρες που βίωναν. Όμως, δεν εξήγησε τις διαφορές ως προς το αίσθημα της κούρασης.
Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Family Issues, δείχνει ότι γενικά οι μαμάδες είναι περισσότερο αγχωμένες και κουρασμένες από τους μπαμπάδες, ενώ αναλαμβάνουν δραστηριότητες φροντίδας που προκαλούν περισσότερο στρες και λιγότερη χαρά. Αλλά παραμένει ασαφές το γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές.
Τα ευρήματά μας δείχνουν πως κάποιες πτυχές της γονεϊκότητας είναι περισσότερο ευχάριστες, ενώ ο τρόπος με τον οποίο μέχρι τώρα μοιράζονται οι υποχρεώσεις των γονέων απέναντι στα παιδιά, έχει συναισθηματικά μεγαλύτερο κέρδος για τους μπαμπάδες παρά για τις μαμάδες. Ωστόσο στη συγκεκριμένη έρευνα δεν αποδεικνύεται το κατά πόσο αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής ή συνθήκη επιβαλλόμενη από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι οι απαιτήσεις εργασίας, υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Ακόμη ένα σημαντικό εύρημα, είναι το ότι ανεξάρτητα από τις διαφορές ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα, το νόημα που βρίσκουν και οι δύο στο γονεϊκό ρόλο είναι το ίδιο. Αν και παραδοσιακά η φροντίδα του παιδιού ήταν πιο συνδεδεμένη με τη μητρική ταυτότητα, που σημαίνει ότι θα περίμενε κανείς οι γυναίκες να βρίσκουν περισσότερο νόημα στο ρόλο της μητέρας, η έρευνα δείχνει ότι και οι δύο γονείς βρίσκουν εξίσου σημαντικό νόημα στη φροντίδα των παιδιών και δεν υπάρχει διαφορά στο φύλο.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι γονείς έχουν χαμηλότερο δείκτη ικανοποίησης από τη ζωή σε σχέση με όσους δε βιώνουν το ρόλο του γονέα, ειδικότερα οι γυναίκες.
Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση, θα ήταν το πώς συνδέεται αυτό το γεγονός με την παροχή φροντίδας στο παιδί ανάλογα με το φύλο. Γιατί η μητέρα φαίνεται να αναλαμβάνει δραστηριότητες που δεν την ανταμείβουν συναισθηματικά; Πώς μπορούν τα ζευγάρια να μοιράσουν τις δραστηριότητες με έναν τρόπο ισάξιας συναισθηματικής επιβράβευσης; Όλες αυτές οι ερωτήσεις είναι πολύ σημαντικές.
Απόδοση: Γλυκερία Αποστολοπούλου, Ψυχολόγος
psychologynow.grΦιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment