ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ του κορωνοϊού εκτοξεύθηκε το άγχος και οι διαταραχές που το συνοδεύουν. Έτσι μετά κορωνοϊού εποχής θα πρέπει οι ψυχολόγοι να αντιμετωπίσουν πληθώρα νευρώσεων και εμμονών, φοβιών και άλλων.
Τα επαναλαμβανόμενα μέτρα που σήμερα παίρνουμε -και καλά κάνουμε- για την αποφυγή της εξάπλωσης του ιού, θα οδηγήσουν πολλούς σε μία εμμονή και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που θα δημιουργεί όλο σενάρια τρόμου μπροστά σε κάθε απειλή μικροβίου, βακτηρίου, ιού...
Κάποιοι ακόμη δεν κάθονται στην λεκάνη του σπιτιού τους.
Μία όμως εμμονή που σίγουρα θα κατακτήσει τους περισσοτέρους ανθρώπους θα είναι η μικροβιοφοβία.
Έτσι θα κάνουμε τον βίο μας αβίωτο, θα περιορίσουμε σημαντικά την ζωή μας,θα απομονωθούμε κοινωνικά και θα βλέπουμε παντού εφιάλτες.Θυμάμαι κάποιον κύριο που του είχε δώσει ένας φίλος του να πιει νερό από ένα καθαρό ποτήρι. Παρά ταύτα όμως δεν ήπιε διότι πριν του δώσει είχε χύσει λίγο νερό στον δρόμο. Έτσι φοβήθηκε ότι το νερό έκανε ένωση με το δρόμο και τα βακτήρια από την άσφαλτο ανεβήκανε στο μπουκάλι.
Κάποιοι ακόμη δεν κάθονται στην λεκάνη του σπιτιού τους.
Άλλος, όταν τρώει, δεν σηκώνει το κινητό διότι είναι φορέας μικροβίων, άλλος πάλι όταν πηγαίνει στην ταβέρνα πιάνει με χαρτοπετσέτα την αλατιέρα. Ειδικά στις δημόσιες τουαλέτες πέφτει μεγάλη επιστήμη και ο αγκώνας δίνει και παίρνει στο άνοιγμα πορτών και βρυσών.
Κάποτε σε επίσκεψη σε κάποιο Μοναστήρι ένας μικροβιοφοβικός κύριος καθόταν δίπλα στον Γέροντα, που λόγω χειμώνα έβηχε συχνά καθώς μιλούσε. Για να μην βάζει από ευγένεια το χέρι μπροστά στον καφέ του, όποτε ετοιμαζόταν να βήξει ο Γέροντας κανόνιζε αυτομάτως να σηκώνει το φλιτζάνι και να πίνει από μία γουλιά.
Για πάτημα καζανακίου ούτε λόγος και αν χρειαστεί χαρτί τουαλέτας τότε παίρνουμε την καρδιά του μαρουλιού διότι το αρχικό χαρτί είναι μολυσμένο!Κάποια άλλη σαν περνά από το στενό που εκείνη την στιγμή μία νοικοκυρά τινάζει από το μπαλκόνι τις κουβέρτες αλλάζει δρόμο ή, όταν πηγαίνει στην Εκκλησία, παίρνει το αντίδωρο με χαρτοπετσέτα ….......
Κάποτε σε επίσκεψη σε κάποιο Μοναστήρι ένας μικροβιοφοβικός κύριος καθόταν δίπλα στον Γέροντα, που λόγω χειμώνα έβηχε συχνά καθώς μιλούσε. Για να μην βάζει από ευγένεια το χέρι μπροστά στον καφέ του, όποτε ετοιμαζόταν να βήξει ο Γέροντας κανόνιζε αυτομάτως να σηκώνει το φλιτζάνι και να πίνει από μία γουλιά.
Έτσι κάθε γκουχ και γουλιά!
«οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον»
(Ματθ.ιε-11 )
π. Διονύσιος Ταμπάκης
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Τα διαβάζουμε και γελάμε τώρα μα σε λίγο η παθολογική φοβία στην μόλυνση θα γίνει ο μόνιμος εφιάλτης που θα καταδυναστεύσει την ζωή και την ηρεμία μας.Όμως όπως λέει ο Κύριός μας,
«οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον»
(Ματθ.ιε-11 )
π. Διονύσιος Ταμπάκης
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment