Σε όλους αυτούς που βλέπουν τους ανθρώπους ως «αριθμούς»...

... ας απαντήσουμε με πράξεις καρδιάς!

Οι άνθρωποι διψούν για αγάπη, διψούν για ζωή, διψούν για επαφή. Η ζωή φεύγει, κυλά σαν το νεράκι, τρέχουν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, τρέχουν γοργά και χάνονται.

Κοιτάς μια μέρα τον εαυτό σου στον καθρέφτη και τον κοιτάς με άλλα μάτια. Τον κοιτάς συμπονετικά, ευσπλαχνικά. Μπορεί να φεύγει και να χάνεται η νιότη μας, αυτό που μένει και δεν χάνεται ποτέ όμως, είναι η καλοσύνη μας.

Είναι το αποτύπωμά μας, που θα αφήσουμε αποχαιρετώντας αυτόν τον κόσμο. Πετυχημένος θα είναι όχι αυτός που είχε εξουσία, έκανε χρήματα, έχτισε σπίτια, αλλά αυτός που γέμισε τις καρδιές των συνανθρώπων του με φως, με αγάπη, με καλοσύνη.

Ένας για όλους και όλοι για έναν. Όλοι, ας προσπαθήσουμε για το κοινό καλό και ο σκοπός αυτός, ας αγιάσει τα μέσα μας να βοηθάμε. Είναι ασύλληπτο το πόσο γρήγορα μπορεί να κινητοποιηθεί ο κόσμος σε μια έκκληση βοήθειας ενός συνανθρώπου μας που χρειάζεται τη στήριξή μας. Πόσες φόρες αυτός ο κόσμος μας έχει εκπλήξει ευχάριστα, πόσες φορές ενώθηκε και μεγαλούργησε.

Πόσο ελπιδοφόρο σε μια εποχή που πολλές φορές μας απογοητεύει. Ο άνθρωπος βαθιά μέσα του εκλιπαρεί για αγάπη, αναζητά το άρωμά της, αναπαύεται στην αγκαλιά της. 

Μακάριοι όσοι τείνουν χέρι βοηθείας, όσοι μάχονται υπέρ της δικαιοσύνης, όσοι αγαπούν τον συνάνθρωπο, όσοι σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη, τον κόπο και το μόχθο της.

Στο σύντομο πέρασμα που θα κάνουμε όλοι μας από αυτή τη ζωή, πριν ταξιδέψουμε για την αιώνια, ας αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία, ο καθένας για τον εαυτό του. 

Το σίγουρο είναι πως όσο μοναχικό κι αν θα είναι το πέρασμά μας προς την αληθινή ζωή, θα θέλαμε να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας.

Ας τους συναντήσουμε από τώρα, κάνοντας σχέση μαζί τους όσο έχουμε καιρό. Είναι κρίμα να αποχαιρετιζόμαστε χωρίς να έχουμε έρθει σε επαφή ουσιαστική. 

Ας συνάψουμε σχέσεις, απλές, αγνές, αληθινές, ανθρώπινες. Και προς πείσμα όλων αυτών που θέλουν να βλέπουν τους ανθρώπους ως “νούμερα”, ας απαντήσουμε με πράξεις καρδιάς, όπως τόσες και τόσες φορές το έχουμε αποδείξει.

Η ισχύς εν τη ενώσει είναι η αδιαπραγμάτευτη δύναμη του ανθρώπινου είδους, αυτή που κανένα σχέδιο, κανένας εξουσιαστής δεν μπορεί να νικήσει. Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να φαίνονται και να είναι ρομαντικοί στο σήμερα με τέτοια πιστεύω, στο τέλος της ημέρας όμως, αυτό που θα θριαμβεύσει δεν θα είναι κανένα “νούμερο”, καμία λογική ή επιστημονική εξήγηση, παρά μόνο μια δύναμη, η μεγαλύτερη του κόσμου: η αγάπη.

Για ποιο λόγο θα ήθελες να σε θυμούνται οι άνθρωποι, για την επιτυχημένη σου καριέρα ή για τη μεγάλη σου καρδιά; 

Ο καθένας ας επιλέξει κατά βούληση.

Λίνα Παυλοπούλου
enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι