Όχι, η Καραντίνα δεν είναι ίδια για όλους.

Δεν έχουν όλοι τον χρόνο να κοιμηθούν, να δουν τις σειρές που θέλουν, να διαβάσουν.
Δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να βαρεθούν.

Υπάρχουν εκείνοι που πασχίζουν να βρουν τρόπο να έχουν φαΐ στο τραπέζι και την επόμενη μέρα.

Υπάρχουν οι άλλοι που έμειναν χωρίς δουλειά, δε μπορούν να πληρώσουν το νοίκι.
Υπάρχουν οι άλλοι, οι απολύτως μόνοι, οι μόνοι όχι από επιλογή που νιώθουν τα ντουβάρια να στενεύουν επικίνδυνα.
Υπάρχουν οι γονείς που από τη μια χαίρονται τα παιδιά τους 24 ώρες το 24ωρο, από την άλλη δεν προλαβαίνουν να κάνουν μπάνιο, να φάνε, να κοιμηθούν.

Όχι το να μένεις στο σπίτι, δεν σημαίνει για όλους το ίδιο.

Και ναι το κάνει για να προστατευτείς και για να προστατεύσεις αλλά μη γελιόμαστε ... δε μπορούμε να προσποιούμαστε ότι είναι το ίδιο εύκολο για όλους
Μπορεί για εσένα το χειρότερο σενάριο να είναι η βαρεμάρα... έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως είναι να είναι εσώκλειστος ένας άνθρωπος με ψυχική διαταραχή;

Πως είναι για τα παιδιά που βιώνουν έντονες εικόνες βίας ανάμεσα στους γονείς;

Ναι να μείνουμε σπίτι, ναι να προσπαθήσουμε να το περάσουμε όσο πιο καλά μπορούμε... αλλά όχι... ας μη κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά στο πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό για κάποιον άλλο, στο διπλανό διαμέρισμα.

Ας αποδεχτούμε πια, πως ο καθένας κουβαλά τον δικό του σταυρό και δεν έχει νόημα να συγκρινόμαστε μεταξύ μας, ούτε να θεωρούμε πως ΟΛΟΙ μπορούμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα.

Ας ανοίξουμε τα αυτιά, να ακούσουμε τη δυσκολία του άλλου.
Μπας και μπορέσουμε να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή κάποιου.
Μπας και μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε για πόσα θα λέγαμε ευχαριστώ αν ξέραμε πως αύριο μπορεί και να μην είχαμε την πολυτέλεια να τα έχουμε

Ψυχικές καταδύσεις
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι