Ένας έφηβος μιλάει άσχημα και βρίζει;

- Πώς άλλαξε έτσι ξαφνικά το παιδί; 

Τρόποι για να τον πλησιάσουμε!
Συνήθως διακρίνουμε μια πιο αντιδραστική και ίσως πιο επιθετική στάση.

Υπάρχουν έφηβοι που αρχίζουν να μιλούν με άσχημο τρόπο, να φωνάζουν και να χρησιμοποιούν προσβλητικά λόγια, βρισιές. 

Δεν συμπεριφέρονται έτσι μόνο μεταξύ τους στις παρέες τους αλλά και γενικότερα. 

Είναι όντως άσχημο για έναν γονιό να βλέπει το παιδί του να συμπεριφέρεται έτσι. Δημιουργεί ανησυχία και απορία. 

Τι φταίει άραγε; 

Και πώς άλλαξε έτσι ξαφνικά το παιδί;

Γιατί το έφηβο παιδί μιλάει άσχημα ή/ και βρίζει;
Οι συμπεριφορές μιμούνται από κάπου. 

Μπορεί να έχει μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου η ομιλία περιείχε σκληρές λέξεις και εντάσεις. 

Μπορεί οι παρέες να μιλούν έτσι. 

Τα ΜΜΕ, ταινίες, το Διαδίκτυο και τα social media επίσης περνούν μηνύματα επιθετικής επικοινωνίας που εύκολα επηρεάζουν τις νεότερες ηλικίες.

Ειδικά στην εφηβεία, η χρήση αυτής της επικοινωνίας αποτελεί «μαγκιά». Νιώθουν πιο μεγάλοι, ισχυροί και θέλουν να προκαλέσουν. 

Θέλουν να δημιουργήσουν αντιδράσεις. Να δείξουν ότι δεν φοβούνται τίποτα, ότι δεν είναι πια μικρά παιδιά. Όλο αυτό στην υπερβολή πάντα.

Επίσης, την περίοδο της εφηβείας είναι χαρακτηριστικός ο θυμός. Νιώθουν πολλές φορές αδικημένοι, ότι δεν τους καταλαβαίνει κανείς και θυμόμουν εκρηκτικά.

Πώς να πλησιάσει ο γονιός το παιδί του;
Σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι να αποφεύγουμε τις έντονες συγκρούσεις με το παιδί μας. 

Μην δημιουργούμε ένα πεδίο αντιπαράθεσης, δεν ρίχνουμε λάδι στην φωτιά. Η εφηβεία είναι περίεργη. Δεν ενθαρρύνουμε την συμπεριφορά αυτή με το να δείχνουμε την ίδια ανταπόκριση. 

Ούτε να καταλαβαίνει ότι κερδίζει έτσι την αντίδραση μας.

Προσπαθούμε να κάνουμε μια συζήτηση με το παιδί μας χωρίς εντάσεις ώστε πρώτα να καταλάβουμε γιατί συμπεριφέρεται έτσι. 

Τι μπορεί να νιώθει; 

Τι τον ενοχλεί; 

Συμβαίνει κάτι; 

Τι κερδίζει αντιδρώντας κατά αυτόν τον τρόπο; 

Γιατί δεν μπορεί να περάσει το ίδιο μήνυμα πιο ήρεμα; 

Νιώθει ότι δεν θα τον/την καταλάβουν, προσέξουν ή σεβαστούν;

Αυτές είναι ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε όταν συζητάμε μαζί πάντα προσέχοντας τον τόνο και την γλώσσα του σώματος μας. Πρέπει να δημιουργείτε ασφάλεια στο παιδί για ανοιχτεί αλλιώς δεν θα μιλήσει ελεύθερα. 

Να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας με σεβασμό, αγάπη και ηρεμία.

Τονίστε ότι δεν θα επιτρέψετε αυτή τη συμπεριφορά
Στη συνέχεια εξηγούμε πως ο τρόπος αυτός δεν μας κάνει να νιώθουμε καλά. Εισπράττουμε μόνο δυσάρεστα συναισθήματα απογοήτευσης και λύπης. Τονίστε ότι δεν θα επιτρέψετε αυτή τη συμπεριφορά. Είναι θέμα αξιών και ηθικής. Προσέξτε όμως να τηρείτε και εσείς οι ίδιοι σαν γονείς τη γραμμή αυτή πλεύσεως αλλιώς δεν θα δουλέψει. Πάντα θα σας λέει ότι το κάνετε και εσείς οι ίδιοι και θα βρίσκει λοιπόν πάτημα εσάς.

Όταν επιμένει η συμπεριφορά, απομακρυνόμαστε από τον χώρο. Εξηγούμε στο παιδί μας ότι δεν πρόκειται να κάνουμε συζήτηση κάτω από τέτοιες συνθήκες. Διευκρινίζουμε ότι η επικοινωνία αυτή εάν επικρατεί στην παρέα του/της δεν θα συνεχίζεται περαιτέρω. Δεν μπορείτε να αλλάξετε την κουλτούρα της παρέας (και μην το δοκιμάσετε), γιατί θα σας αποπροσανατολίσει από τον επιθυμητό στόχο.

Πότε ο γονιός πρέπει να πάει σε ειδικό ψυχικής υγείας;
Όταν θα ηρεμήσει και θα μιλήσει με σεβασμό, τότε θα συνεργαστείτε. Έτσι, δείχνουμε ότι δεν επιτρέπουμε και δεν επιθυμούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές στο οικογενειακό και γενικότερο περιβάλλον. Δεν υπάρχει ανταπόκριση στις βρισιές αντιθέτως απομάκρυνση.

Ενθαρρύνουμε τη θετική ορολογία και επιβραβεύουμε την ομαλή επικοινωνία με το να δείχνουμε την ευχαρίστηση μας στην θετική αλλαγή. Εάν παρόλα αυτά η κατάσταση συνεχίζει να είναι ανεξέλεγκτη, τότε απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας που θα εξετάσει το θέμα κατά περίπτωση.

Μίνα Κάνταρου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας/Ψυχοθεραπεύτρια Ενηλίκων & Εφήβων, ΜΑ in Clinical Counseling Psychology, 6944189797, minakantarou@hotmail.com

boro.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι