Γίνε ο γονιός, που θα ήθελες για το παιδί σου

«Τα παιδιά για έναν γονιό είναι σαν το φως για τον κόσμο: Δώρο Θεού»

Σπουδαίο πράγμα να είσαι γονιός. Δύσκολο και απαιτητικό. Θέλει προσπάθειες, θυσίες, υπομονή και επιμονή. 

Θέλει να είσαι εκεί. 

Να δίνεις, να παίρνεις, να μοιράζεσαι, να ξέρεις ότι μετράς και να το φωνάζεις.
Να αγαπάς, να ρισκάρεις και να κάνεις τα πάντα για το παιδί σου. Γι’ αυτό το πλάσμα που είχες μέσα σου, που το ανάθρεψες, δίνοντάς του ζωή και δείχνοντάς του τον κόσμο.

Δεν αρκεί να είσαι φίλος μαζί του. Η φιλία είναι παρέα, συντροφιά αλλά όχι οικογένεια. 

Ο γονιός πρέπει να είναι λιμάνι για το παιδί του. Να έχει τη δύναμη να παλεύει, να ξεκινάει από το μηδέν και να μην τα παρατάει.

Διότι, όπως και να το κάνεις, το μοναδικό σου σπίτι είναι εκεί όπου μεγάλωσες. Κανένας άλλος δεν θα σου ανοίξει την πόρτα στη στεναχώρια ή στις δυσκολίες. Κανένας δεν θα κάτσει να βρει την λύση στο πρόβλημά σου και να μαλακώσει τα τραύματά σου πέρα από τους γονείς.

Κανένας δεν θα σε πιστέψει, όπως αυτός. Και πουθενά δεν θα βρεις την εμπιστοσύνη που έχεις ανάγκη. Όχι γιατί οι άλλοι δεν θέλουν να σε ακούσουν αλλά γιατί δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να σε γνωρίσουν αληθινά.

Γίνε λοιπόν, ο γονιός που θα ήθελες για το παιδί σου. 

Εκείνος ο άνθρωπος που έχει μάθει να συγχωρεί, να διεκδικεί αλλά και να λυγίζει όταν εσύ δεν τον βλέπεις. 

Όχι από φόβο, αλλά από την βαθιά του ανάγκη να βλέπει εσένα, μόνο ευτυχισμένο. Να σε δει να προοδεύεις και να στοχεύεις ψηλά.

Ξέρεις ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα του να είσαι γονιός; 

Το να είσαι πάντα καλά. Να ξυπνάς το πρωί και να μπορείς να χαμογελάς ακόμα και αν μέσα σου θέλεις να κλάψεις. 

Διότι, ξέρεις ότι το παιδί θα καταλάβει τα συναισθήματά σου. Και έτσι δεν θα μπορείς να κρυφτείς.

Δεν είναι όλοι οι γονείς το ίδιο. Λίγοι μπορούν να δώσουν και να σταθούν πραγματικά δίπλα. Αρκετοί αδιαφορούν και κάνουν την ζωή τους. Ξεχνούν το παιδί και τις ανάγκες του. Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη.

Για αυτό λοιπόν, σου λέω, όταν επιλέγεις να κάνεις παιδί, σκέψου το καλά πριν. Μην το πάρεις προσωπικά αλλά δεν είναι όλοι πλασμένοι για κάτι τέτοιο. Δεν είναι έτοιμοι για μια τέτοια ζωή. Ο γονιός είναι φροντίδα μα πάνω από όλα είναι αγάπη. Και αν δεν μπορείς να δεις αυτή στα μάτια του, τότε δυστυχώς δεν ξέρεις τίποτα.

«Τα παιδιά για έναν γονιό είναι σαν το φως για τον κόσμο: Δώρο Θεού»

Νικόλ Παπαδοπούλου
Εναλλακτική Δράση
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς καλλιεργείται η έννοια της Ισότητας στα Παιδιά

Ζούμε σε μια εποχή όπου αναβιώνει το φαινόμενο του ρατσισμού και των διακρίσεων, όπου οι άνθρωποι αντί να αγαπιούνται, στοχοποιούνται λόγω των μοναδικών χαρακτηριστικών τους.

Μικρά παιδιά βιώνουν την ανισότητα στο σχολείο, παραγκωνίζονται και εκφοβίζονται επειδή είναι χαμηλών τόνων, πολύ αδύνατα, με περιττά κιλά ή πολύ έξυπνα.

Το γυναικείο φύλο κάθε ηλικίας, σε περιπτώσεις, συνεχίζει να αμφισβητείται για τις ικανότητές του και οι αλλοδαποί, οι άνθρωποι με αναπηρίες ή μεγάλης ηλικίας, αντιμετωπίζονται ως υποδεέστεροι και μοιάζει σαν να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους τους “φυσιολογικούς”.

Το διαφορετικό ξενίζει, και δημιουργεί αισθήματα ενόχλησης και ανασφάλειας. Άλλος λόγος είναι ότι στη φύση της προσωπικότητας υπάρχει ανάγκη υπεροχής του άλλου. Αυτό οδηγεί σε συμπεριφορές σύγκρισης μέσω της κριτικής και ανταγωνισμού.

Ο ρατσισμός και η διάκριση σαν συμπεριφορά δείχνει ότι δεν υπάρχει αντίληψη στην αναγκαία και φυσική ύπαρξη της διαφορετικότητας. Αλλιώς θα ήταν σαν να είχαμε βγει από το ίδιο καλούπι.

Οι αρετές που φέρουμε στο DNA μας και οι διαφορές στις δεξιότητες που αναπτύσσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας είναι αυτές που μας καθιστούν χρήσιμους και απαραίτητους στη ζωή την δική μας και των άλλων.

Η διαφορετικότητα φέρνει την συμπλήρωση, και την συνένωση. Επίσης αυτό που καθορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι ότι πίσω από την εμφάνιση, το φύλο και πίσω από την κουλτούρα βρίσκεται μια ψυχή που αισθάνεται με τον ίδιο τρόπο.

Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά την έννοια της ισότητας;

Στην πραγματικότητα, τα μικρά παιδιά διακατέχονται από μια έμφυτη σοφία και αίσθηση αλληλεγγύης.

Ένα παιδάκι δεν φοβάται να κάτσει δίπλα σε κάποιον που έχει διαφορετικό χρώμα δέρματος, δεν θα κοροϊδέψει ποτέ τον συμμαθητή του που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι ούτε θα προσβάλει τον φίλο του ο οποίος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει καινούργια ρούχα και παπούτσια.

Το παιδί αυτό, θα αποδεχθεί αβίαστα την διαφορετικότητα που υπάρχει γύρω του, και χωρίς να το σκεφτεί θα μοιραστεί το φαγητό του και το καινούργιο του παιχνίδι και

όταν θα κοιτάει τον έγχρωμο φίλο του, θα βλέπει απλά τον Γιώργο, τον Κώστα ή τη Μαρία και όχι τον Αφρικανό, τον Πακιστανό ή οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας συμμαθητή του.

Μήπως λοιπόν το πρόβλημα ξεκινά όταν εμείς οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και η κοινωνία γενικότερα, παρεμβαίνουμε στη φύση τους και τα βομβαρδίζουμε με τα στερεότυπα και τις περιοριστικές αντιλήψεις που κουβαλάμε;

Ας δούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει.

Μέσω της μίμησης
Τα παιδιά μεγαλώνοντας βλέπουν, ακούν και παρατηρούν το περιβάλλον τους και απλά το μιμούνται. Μιμούνται συμπεριφορές, ενστερνίζονται απόψεις και στη συνέχεια πράττουν όπως ακριβώς έχουν μάθει.

Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε το σωστό παράδειγμα.

Να μιλάμε με σεβασμό για τον συνάνθρωπό μας, να μην ασκούμε κριτική και να προσέχουμε τι συζητάμε μπροστά στα παιδιά.

Έτσι θα τους καλλιεργήσουμε ήθος, αξίες και δεξιότητες ώστε να έχουν τα απαραίτητα εφόδια και γνώσεις για να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

..........

η συνέχεια εδώ: enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Αγκαλιά δεν «κακομαθαίνει» το Μωρό. Το κάνει πιο Έξυπνο! / Hugging Makes Babies Smarter

Αν είχα ένα δεκαράκι από τότε που έγινα μητέρα, για κάθε φορά που άκουσα το «Μην το παίρνεις αγκαλιά, θα κακομάθει», θα ήμουν σίγουρα πλούσια τώρα! 

Hugging Makes Babies Smarter

Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν τα τελευταία χρόνια το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει επαφή του μωρού με τους γονείς, ειδικότερα την πρώτη περίοδο της ζωής του.

Αυτό ίσως δεν χρειάζεται έρευνα για να το διαπιστώσει κανείς. 

Είναι αυταπόδεικτο. 

Όμως διαπιστώνω ότι υπάρχουν αρκετοί γονείς ακόμη και σήμερα που μπερδεύονται, δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν η αγκαλιά είναι τελικά καλή ή θα “κακομάθει” το παιδί.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα (The Dual Nature of Early-Life Experience on Somatosensory Processing in the Human Infant Brain) η επιρροή που έχει η αγκαλιά κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης ενός μωρού είναι πιο σημαντική από όσο νομίζαμε.

Όσο περισσότερο αγκαλιάζουμε ένα μωρό, τόσο περισσότερο αναπτύσσεται ο εγκέφαλός του, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του Nationwide Children’s Hospital.

Στην έρευνα συμπεριλήφθηκαν 125 μωρά, πρόωρα και τελειόμηνα, και οι ερευνητές εξέτασαν την ανταπόκριση τους στην φυσική επαφή.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα μωρά που είχαν σωματική επαφή και έλαβαν περισσότερη στοργή από τους γονείς τους ή από το νοσοκομειακό προσωπικό έδειξαν ισχυρότερη ανταπόκριση στον εγκέφαλο.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Dr. Nathalie Maitre, αυτή η τελευταία αποκάλυψη μας λέει ότι κάτι τόσο απλό όπως η επαφή με το σώμα ή η αγκαλιά. κάνει μεγάλη διαφορά στο πώς αναπτύσσονται οι εγκέφαλοι των μωρών. 

Τα αποτελέσματα αυτά είναι τόσο σημαντικά για την ανάπτυξη των πρόωρων μωρών.

e-mama
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι