Δείτε πώς μπορείτε να βοηθήσετε το θυμωμένο σας παιδί

Το παιδί σας έχει ξεσπάσματα θυμού; 
Κλαίει και πετάει πράγματα σε περιπτώσεις που αυτό θεωρείται λίγο… υπερβολική έκφραση θυμού; Θεωρείτε ότι θυμώνει πολύ εύκολα ή σε περιπτώσεις που θα έπρεπε απλά να ενοχλείται ή να είναι λυπημένο; Βιώνετε μια δύσκολη κατάσταση στο σπίτι όπως πένθος, διαζύγιο ή κάποια χρόνια πάθηση και αυτό φαίνεται να επιδρά πολύ αρνητικά στο παιδί;

Ο θυμός είναι ένα από τα συναισθήματα που οι περισσότεροι γονείς φοβόμαστε και άθελά μας δεν επιτρέπουμε την έκφρασή του από το παιδί μας. Αυτό είναι ένα δικό μας θέμα που θα πρέπει να διαλευκάνουμε: σκεφτείτε λοιπόν γιατί με ενοχλεί; Πώς με κάνει να νιώθω ένα παιδί που θυμώνει; Αβοήθητη; Ανήμπορη; Υποταγμένο γονέα; Πολλές είναι οι απαντήσεις και οι πιθανές αιτίες που νιώθετε ενόχληση με την έκφραση θυμού του παιδιού σας, που όμως είναι ένα συναίσθημα σαν όλα τα άλλα και καλό είναι να εκδηλώνεται και να εκφράζεται. Ο τρόπος που μπορεί να εκδηλωθεί ώστε να μην είναι καταστροφικός για το παιδί και τη σχέση είναι που πρέπει να δούμε, όχι ο θυμός αυτός καθαυτός!

Τι μπορούμε να κάνουμε;

 

Μιλάμε στο παιδί μας για όλη τη γκάμα των συναισθημάτων για να μπορούν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να ανακαλύψουν νέα. Έτσι μπορεί η λύπη, ο εκνευρισμός, η ενόχληση να αντικαταστήσουν τον Θυμό. Το παιδί μέσα από αυτή τη μαθησιακή διαδικασία θα δει ότι το συναίσθημα έχει επίσης πολλές διαβαθμίσεις και κλίμακες. Μπορεί να αναγνωρίζει ότι έχει εκνευρισμό και να δράσει πριν αυτό κορυφωθεί και γίνει οργή.

Πολύ σημαντικό είναι να μιλήσουμε στη γλώσσα του παιδιού: ο θυμός μπορεί να τον συμβολίσουμε με έναν Δράκο ή Ταύρο και να ρωτάμε το παιδί εάν ξύπνησε ο Δράκος του ή εάν κάτι τον γαργαλάει και σύντομα θα ξυπνήσει. Μπορείτε να εκτυπώσετε όμορφες σχετικές εικόνες (όπως και με άλλα συναισθήματα) και να τις συζητήσετε με το παιδί σας.

Δώστε ερεθίσματα και τρόπους εκτόνωσης: είναι πολύ σημαντικό το παιδί να εκτονώνει την ενέργειά του. Τρέξιμο, γυμναστική, ποδόσφαιρο, πεζοπορία…ό,τι άλλο επιθυμείτε είναι χρήσιμο για ένα παιδί που προσπαθεί να διαχειριστεί το…Δράκο του. Ένα κλεισμένο σε διαμέρισμα παιδί με ελάχιστα ερεθίσματα και τρόπους εκτόνωσης θα δυσκολευτεί να ξεσπάσει δημιουργικά τον θυμό του.

Με ομαδική δουλειά και διάλογο μπορείτε να ορίσετε κάποιους κανόνες στο σπίτι και να βρείτε τρόπους να ξεσπάει τον Θυμό του το παιδί χωρίς να καταστρέφει τα πράγματα γύρω του ή να επηρεάζεται η σχέση σας: να μουτζουρώνει χαρτιά, να πετάει τα αρκουδάκια ή μαξιλάρια από το δωμάτιό του, να κάνει σχοινάκι, να τρέχει πάνω κάτω στο σπίτι. Προσοχή γονείς! Εδώ χρειάζεται να είστε ανοιχτόμυαλοι και να μην επιπλήττετε το παιδί για την ακαταστασία μετά από αυτά: δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά να μάθουμε το παιδί μας να ξεσπάει περισσότερο λειτουργικά το θυμό του και να μάθει ότι δεν χρειάζεται να καταπιέζει αυτό το συναίσθημα αλλά να το διοχετεύει με πιο ελεγχόμενο τρόπο.

Η Χρύσα Παπακυργιάκη είναι Ειδική Παιδαγωγός / Ψυχολόγος
ecozen.gr 

«Εξαλείφθηκε» η πολιομυελίτιδα από την Αφρική

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επιβεβαίωσε την Τρίτη 25/8 ότι «ο ιός της πολιομυελίτιδας εξαλείφθηκε» από την αφρικανική ήπειρο, τέσσερα χρόνια μετά την εμφάνιση των τελευταίων κρουσμάτων στη βορειοανατολική Νιγηρία, μια περιοχή όπου μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ.

«Χάρη στις προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις, το ιατρικό προσωπικό και οι κοινότητες, σώθηκαν περισσότερα από 1,8 εκατομμύριο παιδιά» από αυτή την ασθένεια, ανέφερε ο ΠΟΥ σε ανακοίνωσή του.

Η επίσημη ανακοίνωση μέσω τηλεδιάσκεψης θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 18:00 (ώρα Ελλάδας) και σε αυτή θα είναι παρόντες ο γενικός γραμματέας του ΠΟΥ, ο Αιθίοπας Τέντρος Άντανομ Γκεμπρεγέσους, η περιφερειακή διευθύντρια Αφρικής Ματσχιντίσο Μοέτι και οι εκατομμυριούχοι και φιλάνθρωποι Μπιλ Γκέιτς και Αλίκο Ντανγκότε.

«Είναι μια καταπληκτική νίκη, μια απελευθέρωση», τόνισε ο δρ Τούνζι Φούνσο της επιτροπής Πολιομυελίτιδας Νιγηρίας του Διεθνούς Ροταριανού Ομίλου.

«Εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια αντιμετωπίζουμε αυτή την πρόκληση. Το να πω ότι είμαι χαρούμενος είναι λίγο!», πρόσθεσε ο γιατρός αυτός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον σκοπό αυτό.
Η πολιομυελίτιδα είναι μια μολυσματική ασθένεια που πλήττει κυρίως τα παιδιά, επηρεάζοντας τον νωτιαίο μυελό τους, η οποία ενδέχεται να προκαλέσει μη αναστρέψιμη παράλυση.

Η ασθένεια ήταν ενδημική σε όλο τον κόσμο μέχρι την ανακάλυψη εμβολίου τη δεκαετία του 1950. Οι πιο πλούσιες χώρες είχαν αμέσως πρόσβαση σε αυτό, όμως η Ασία και η Αφρική παρέμειναν για καιρό εστίες της ασθένειας.

Όπως σημειώνει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το 1988 ο ΠΟΥ είχε καταγράψει 350.000 κρούσματα σε όλο τον κόσμο και περισσότερα από 70.000 στην Αφρική το 1996.

Χάρη σε μια εκτεταμένη εκστρατεία εμβολιασμού και σημαντικές οικονομικές προσπάθειες η πολιομυελίτιδα παραμένει ενδημική μόνο σε δύο χώρες: το Αφγανιστάν, με 29 κρούσματα φέτος, και το Πακιστάν, με 58.

30.000 παιδιά μη προσβάσιμα

Επίκεντρο της ασθένειας στις αρχές του 2000, η Νιγηρία των 200 εκατομμυρίων κατοίκων ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια μία από τις χώρες όπου η πολιομυελίτιδα ήταν ενδημική.

Στον μουσουλμανικό βορρά, υπό την πίεση των σαλαφιστών, οι εκστρατείες εμβολιασμού είχαν σταματήσει από το 2003 ως το 2004, καθώς υπήρχαν φήμες ότι επρόκειτο για ένα σχέδιο των δυτικών για να στειρώσουν τους μουσουλμάνους.

Χρειάστηκε να καταβληθούν μεγάλες προσπάθειες με παραδοσιακούς και θρησκευτικούς ηγέτες προκειμένου να πειστούν οι κάτοικοι να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.
Ωστόσο το 2009 η σύγκρουση με τη Μπόκο Χαράμ κατέστρεψαν τις ελπίδες να εξαλειφθεί η ασθένεια: το 2016 καταγράφηκαν τέσσερα νέα κρούσματα στην πολιτεία Μπόρνο, επίκεντρο της εξέγερσης των τζιχαντιστών.

«Την εποχή εκείνη δεν είχαμε πρόσβαση σε περίπου 400.000 παιδιά λόγω της βίας», θυμάται ο δρ Φούνσο.

Η κατάσταση ασφαλείας παραμένει ρευστή στη βορειοανατολική Νιγηρία, με τη Μπόκο Χαράμ και το Ισλαμικό Κράτος να ελέγχουν μεγάλες περιοχές, κυρίως γύρω από τη λίμνη Τσαντ.

Σήμερα εκτιμάται ότι μόνο 30.000 παιδιά δεν είναι «προσβάσιμα»: ένας «πολύ μικρός» αριθμός για να προκαλέσει την ενδημική μετάδοση της πολιομυελίτιδας, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Πλέον η Αφρική πρέπει να διασφαλίσει ότι κανένα κρούσμα από το Πακιστάν ή το Αφγανιστάν δεν θα υπονομεύσει τις προόδους της και ότι επαρκής αριθμός παιδιών θα συνεχίσει να εμβολιάζεται προκειμένου να διασφαλιστεί η ανοσία όλης της ηπείρου.

news247.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά παίρνουν τη δημοσιογραφία πάνω τους

Change the World GR: Ένα «ημερολόγιο καραντίνας» των νέων ● «Θέλουμε να δείξουμε τον αυθορμητισμό μας και τις ευαισθησίες μας, να φωνάζουμε και να τσιγκλάμε. Ζούμε μέσα στον ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και το μπούλινγκ» μας λέει ο Γιώργος Τριανταφύλλου, αυτοπροσδιοριζόμενος ως «φιλόσοφος του καφενείου».

H Μαρία και ο Γιώργος, μαθητές της Β' και Γ' Λυκείου αντίστοιχα, γνωρίστηκαν κάπως ανορθόδοξα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Ένα άρθρο που ανέβασε ο Γιώργος στο instagram και μια απάντηση της Μαρίας ήταν η αφορμή για μια οκτάωρη κλήση μέσω skype που οδήγησε στο πρώτο τους, όπως ονομάζουν, ημερολόγιο καραντίνας: ένα μικρό βιωματικό λεύκωμα για τις εμπειρίες των συνομηλίκων τους εν μέσω εγκλεισμού και πανδημίας.

Και κάπως έτσι, μέσα από μια κάμερα, ξεκίνησε η ιδέα του Change the World GR, μιας ομάδας ελεύθερης έκφρασης μαθητών, ενός μικρού πανελλαδικού δικτύου, με στόχο «να συγκεντρωθεί μια ομάδα που θα γράφει πάνω σε θέματα που αφορούν τους νέους», λέει η Μαρία Ιωακειμίδου, 16 χρόνων. «Θέλαμε να βρούμε νέους μαθητές, ευαισθητοποιημένους που θέλουν να ακουστεί η φωνή τους, να βρεθούν μπροστά και να ακουστεί η άποψή τους. Εμείς είμαστε το μέλλον, εξάλλου», συνεχίζει.

Πολύ σύντομα το δίκτυό τους διευρύνθηκε. Από στόμα σε στόμα στην αρχή και στη συνέχεια μέσα από διαδικτυακά καλέσματα, η δημοσιογραφική τους ομάδα μετρά 25 μαθητές από την Κοζάνη, τη Θεσσαλονίκη, τη Λιβαδειά, τη Ρόδο, τα Γιάννενα, τη Φλώρινα, τον Βόλο, την Κέρκυρα, την Αθήνα και φτάνει μέχρι το Μόναχο.

Ο Γιώργος Τριανταφύλλου ξεκίνησε το 2017 να γράφει στη σχολική εφημερίδα και από τότε το μικρόβιο της δημοσιογραφίας δεν τον άφησε. Η Μαρία ασχολείται με τη συγγραφή. Η μία γράφει πιο λογοτεχνικά και ο άλλος αυτοπροσδιορίζεται «φιλόσοφος του καφενείου». Ο ένας συντονίζει την ομάδα, η άλλη επιμελείται τα κείμενα. Και οι δύο θεωρούν το δημοσιογραφικό τοπίο απογοητευτικό, μα έχουν πάθος με το γράψιμο και θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο με την πένα τους.

Στο μπλογκ τους βρίσκει κανείς θέματα που αφορούν την επικαιρότητα αλλά και θέματα «δικά τους», ζητήματα που τους απασχολούν. Τα άρθρα τους, που μπορεί κανείς να τα βρει και σε διαδικτυακά μέσα αλλά και σε τοπικές εφημερίδες, αφορούν από τη ζωή ενός συνομήλικου πρόσφυγα μέχρι τα βιώματα ενός γκέι μαθητή, ενώ προσπαθούν να προωθούν δράσεις στις οποίες συμμετέχουν οι νέοι.

Για τη Μαρία η δράση τους είναι κάτι διαφορετικό, μη τυποποιημένο, γράφουν με την αθώα ματιά της νεότητας. «Είμαστε οι συγγραφείς σε ένα βιβλίο που ήδη γράφεται και θα πάρουμε σύντομα το μελάνι για να γράψουμε την επόμενη σελίδα», λέει. «Οι νέοι βλέπουμε αλλιώς τον κόσμο και έχουμε την πυγμή και τη δύναμη και πρέπει η άποψή μας να ακούγεται και να προσμετράται στην κοινωνία».

Μια νέα γενιά που είναι ανήσυχη και προβληματίζεται, ισχυρίζονται, είναι δώρο για μια κοινωνία, ειδικά σε ένα τοπίο που για εκείνους θυμίζει ναφθαλίνη. «Ζούμε σε μια χώρα που κυριαρχούν γερασμένες απόψεις, με ξύλινο λόγο», λέει ο Γιώργος. «Θέλουμε να δείξουμε τον αυθορμητισμό μας και τις ευαισθησίες μας, να φωνάζουμε και να τσιγκλάμε. Ζούμε μέσα στον ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και το μπούλινγκ». Γι' αυτό θέλουν να καταπιαστούν με τα προβλήματα μέσα στον σχολικό χώρο, την κατάχρηση εξουσίας εντός του σχολικού περιβάλλοντος, τα χαρίσματα των νέων που ντρέπονται να μιλήσουν ανοιχτά για τις δράσεις που κάνουν. «Με συγκινεί που υπάρχουν παιδιά παραγωγικά που δεν θέλουν μόνο να υπάρχουν αλλά να συμμετέχουν και να δρουν. Είναι σπάνιο αυτό και πρέπει να το ξεκλειδώσουμε, να τους βοηθήσουμε να ανοίξουν τον δρόμο», καταλήγει.

Εφημερίδα των Συντακτών