Η διαπροσωπική κακοποίηση είναι συναισθηματική, σωματική, αλλά και οικονομική. Επειδή η ενδοοικογενειακή βία αφορά την εξουσία και τον έλεγχο, αυτό συχνά επεκτείνεται και στον έλεγχο των χρημάτων. Πολλά ενδοοικογενειακά θύματα συνηθίζεται να στηρίζονται οικονομικά από τον θύτη τους, συχνά πριν αυτός γίνει βίαιος. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι είναι παγιδευμένα και, ιδίως όταν στηρίζουν παιδιά ή άλλα μέλη της οικογένειας ως εξαρτώμενα μέλη, να τα κάνει απρόθυμα να καταγγείλουν την κακοποίηση.
Η οικονομική κακοποίηση εκδηλώνεται συχνά με καθημερινές, πρακτικές μεθόδους στέρησης του θύματος από τα απαραίτητα. Ένα θύμα μπορεί να πεινά και να βρίσκει ένα άδειο ψυγείο ή να προετοιμάζεται για μια συνέντευξη για δουλειά αλλά να βρίσκει μια άδεια ντουλάπα, όπου μεγάλο μέρος της προηγούμενης γκαρνταρόμπας του έχει αφαιρεθεί ή πουληθεί. Και οι δύο περιπτώσεις στέρησης είναι καθημερινές υπενθυμίσεις του τρόπου με τον οποίο τα θύματα αναγκάζονται να βασίζονται στον θύτη τους για την απλή επιβίωση.
Τα θύματα οικονομικής κακοποίησης δεν είναι απαραιτήτως ανίκανα να κερδίσουν εισόδημα. Μια εργαζόμενη γυναίκα μπορεί να ξυπνήσει ένα πρωί και να βρει το πορτοφόλι της άδειο ή τις πιστωτικές της κάρτες άδειες, καθώς ορισμένοι δράστες που κερδίζουν λιγότερα από τα θύματα προσπαθούν να «ισοφαρίσουν τους όρους ανταγωνισμού» ασκώντας έλεγχο σε άλλους τομείς. Δυστυχώς, αν και η οικονομική κακοποίηση δεν αφήνει σημάδια, είναι εξαιρετικά αποδιοργανωτική, εξαντλητική και, ανάλογα με την έκταση της μη ικανοποίησης καθημερινών αναγκών, μπορεί να είναι καταστροφική.
Η οικονομική κακοποίηση είναι «αόρατη»
Οι Judy L. Postmus κ.ά. (2020) μίλησαν για την οικονομική κακοποίηση ως μια αόρατη μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Ξεκίνησαν αναγνωρίζοντας ότι η πιο διαδεδομένη αντίληψη για τη βία μεταξύ ερωτικών συντρόφων είναι η σωματική, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές άλλες μορφές βίας και κακοποίησης, όπως η σεξουαλική, η ψυχολογική και η συναισθηματική. Περιγράφουν την οικονομική κακοποίηση, που συχνά αναφέρεται ως οικονομική κακοποίηση, ως συχνά κρυφή ή «αόρατη».
Αναγνωρίζουν επίσης την έλλειψη συνέπειας στον ορισμό της οικονομικής κακοποίησης, ακόμη και υπό το φως των αναδυόμενων δεσμών μεταξύ της έμφυλης οικονομικής ανασφάλειας και της οικονομικής κακοποίησης. Οι Postmus έχουν διερευνήσει, μεταξύ άλλων, πώς η κατανόηση των πολιτισμικών διαφορών και της γλώσσας μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στο φαινόμενο.
Ανάκαμψη από την οικονομική κακοποίηση
Οι Kelly King κ.ά. (2017), σε μια μελέτη τους, εξέτασαν την οικονομική ανάκαμψη από την ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Τονίζουν ότι η οικονομική κακοποίηση μπορεί να επηρεάσει τη σωματική και ψυχική υγεία, καθώς και την οικογενειακή λειτουργία. Αναγνωρίζουν ότι το οικονομικό κόστος της είναι υψηλό για τα θύματα και τις οικογένειές τους, καθώς και για την κοινωνία στο σύνολό της. Σημειώνουν επίσης πόσο συχνή είναι η οικονομική κακοποίηση στο πλαίσιο των καταχρηστικών σχέσεων, αναφέροντας μια μελέτη που έδειξε ότι το 94% των επιζώντων είχαν βιώσει κάποια μορφή οικονομικής κακοποίησης, το 79% ανέφεραν οικονομικό έλεγχο, το 79% ανέφεραν οικονομική εκμετάλλευση και το 78% ανέφεραν κάποια μορφή σαμποτάζ της εργασιακής απασχόλησης.
Επιπλέον, οι King et al. σημειώνουν ότι πέρα από το άμεσο κόστος που συνήθως συνδέεται με τη διαδικασία επούλωσης τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά, το οικονομικό κόστος μπορεί να επιδεινωθεί από την ποικιλία των προκλήσεων που συνεπάγεται η ανοικοδόμηση μιας νέας ζωής, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει το κόστος της μετεγκατάστασης, των επίπλων, της μεταφοράς και της φροντίδας των παιδιών.
Αποκατάσταση μέσω της στήριξης, όχι του στίγματος
Ένα από τα σημαντικότερα πρώτα βήματα για ένα θύμα οικονομικής κακοποίησης είναι να μιλήσει. Είτε αυτό σημαίνει αποκάλυψη σε ένα μέλος της οικογένειας, σε έναν φίλο ή σε έναν υποστηρικτικό ενήλικα, η πρώτη κίνηση είναι να βγει μπροστά μιλώντας.
Το επόμενο βήμα είναι συχνά να βγει ξανά έξω στην κοινωνία. Για τα θύματα που ήταν προηγουμένως άνεργα και οικονομικά «δεμένα» με έναν θύτη, η επανένταξη στο εργατικό δυναμικό είναι ενδυναμωτική και μπορεί να οδηγήσει στην ανάκτηση τόσο της ικανότητας όσο και της αυτοπεποίθησης. Με αυτόν τον τρόπο, τα θύματα μπορούν να ανακτήσουν τόσο την υγεία όσο και τον οικονομικό τους έλεγχο μετά την εγκατάλειψη του θύτη τους.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/why-bad-looks-good/202107/economic-abuse-the-invisible-form-interpersonal-violence
No comments:
Post a Comment