Θα το δεχόσουν;

Έστω, ότι θα μπορούσες να έχεις τα πάντα. Τον κόσμο ολόκληρο. Χρήματα, περιουσία, δόξα. 

Έστω, ότι θα μπορούσες να αποκτήσεις, ό,τι η ψυχή σου επιθυμεί, με έναν όμως όρο.

Την μοναξιά. Να μείνεις μόνος.

Να μην μπορείς να έχεις τους ανθρώπους σου κοντά. 

Την γυναίκα σου, τον άντρα σου, τα παιδιά, τους γονείς, τα αδέρφια και τους φίλους. 

Όλους αυτούς, που έχεις στη ζωή σου.

Τι θα επέλεγες να κάνεις;

Θα το δεχόσουν;
Σκέψου…

Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα. Στην πραγματικότητα. 

Στο τώρα.

Γιατί τους φέρεσαι έτσι;
Γιατί αδιαφορείς για την γυναίκα σου; 

Γιατί προσβάλεις τον άντρα σου; 

Γιατί αποπαίρνεις τα παιδιά σου;

Το έχεις σκεφθεί;
Είναι γιατί δίνεις στα υλικά, γιατί δίνεις στο "εγώ" σου, στην ικανοποίηση των "θέλω" σου μεγαλύτερη αξία, απ' ό,τι στους ανθρώπους που αγαπάς…

Τους γονείς σου; Γιατί τους κρατάς θυμό; 

Επειδή τα λόγια τους σε ελέγχουν;

Με τα αδέρφια σου; 

Πώς δέχεσαι να μη μιλιέστε για δύο μέτρα γη και για ντουβάρια;

Και τους φίλους σου; 

Όλους αυτούς που λες πως αγαπάς. Γιατί για χάριν της δουλειάς, των υποχρεώσεων τους έχεις θυσιάσει;

Μια υποθετική ερώτηση…
Τι θα επέλεγες να κάνεις;

Ξέρεις…
Πολλές φορές και για πολύ λιγότερα, προδίδουμε αυτούς που αγαπάμε.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι