Η φίλη μου η απολιτίκ...

(...)

Το πιο κοινό χαρακτηριστικό των απολιτίκ είναι ότι μπερδεύουν την κομματική με την πολιτική θέση. Η άρνηση της διαφοράς των δύο αυτών εννοιών αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος.

Απολιτίκ

Η φίλη μου η απολιτίκ δεν θα πάρει θέση δημόσια για ένα σκάνδαλο μεγατόνων, τρέμοντας μη χρωματιστεί αφού πιστεύει πως υπάρχει μια σκοτεινή σέκτα που παρακολουθεί τις κινήσεις της, έτοιμη να τη στιγματίσει, να την κατατάξει, ενώ αυτή προτιμά να παραμείνει ανένταχτη, άλλωστε η πολιτική είναι κάτι που κάνει τζιζ και δεν μας αφορά όλους.

Το ότι δουλεύει οκτάωρο είναι επίσης ένα ζήτημα μη πολιτικό διότι από καταβολής κόσμου, αμέσως μετά τον τροχό, μαζεύτηκαν οι πρωτόγονοι σε μια σπηλιά και συναποφάσισαν τη θέσπιση των ωρών εργασίας, τον κατώτατο μισθό και την κοινωνική ασφάλιση.

Η φίλη μου η απολιτίκ έχει μεγάλες ευαισθησίες στα κοινωνικά ζητήματα, όσο δεν την αφορούν. Λυπάται τα προσφυγάκια που θαλασσοπνίγονται, το πρόβλημα είναι ότι κάποια στιγμή μεγαλώνουν. Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα ξεχωριστό, τους πρόσφυγες τους φέρνει ο πελαργός, ουδεμία σχέση έχει με πολιτική.

Επιπλέον δεν είναι καθόλου ρατσίστρια, αντίθετα μάχεται για τις μειονότητες, όσο μένουν εκτός του σπιτιού της...
(...)
Γενικά, όλα είναι ένας ωραίος αχταρμάς στο μυαλό της. Περήφανη που δεν εμπλέκεται σε πολιτικούς καβγάδες στα οικογενειακά τραπέζια, έχει βαρεθεί να κάνει τον διαιτητή προσπαθώντας να συμφιλιώσει μαινόμενους πράσινους και βένετους λες και θα αλλάξουν αυτοί τον κόσμο.

Αγαπημένη της φράση: «Όλοι ίδιοι είναι».

Η φίλη μου η απολιτίκ δεν έχει ταυτότητα. Αν της μιλήσεις για το αίμα που χύθηκε πριν από αυτήν γι’ αυτήν, θα πει ότι κόσμος ήταν πάντοτε έτσι και απλά άλλαξε τώρα. 

Όμως ο κόσμος δεν άλλαξε γιατί οι βασιλιάδες βαρέθηκαν να είναι βασιλιάδες, οι τσιφλικάδες βαρέθηκαν να δέρνουν τους αγρότες και οι δουλέμποροι άλλαξαν καριέρα κι έγιναν μπάρμεν. 

Για όλα αυτά που η φίλη μου η απολιτίκ δεν σκέφτεται, γι’ αυτά φταίει. Φταίει που είναι μόνη στα δύσκολα γιατί ένας μόνος όταν ενωθεί με πολλούς, δεν είναι ποτέ μόνος.

Χρωστάμε στον εαυτό μας μια ζωή με εργασία, αξιοπρέπεια, υγεία, παιδεία, ελευθερία. Πολιτική δεν είναι μόνο ο προϋπολογισμός, το νομοσχέδιο που μπορεί να μη σε αφορά ή να μην κατανοείς, πολιτική δεν είναι μόνο να εγγραφείς κάπου.

Πολιτική είναι να μην υποφέρει ο διπλανός σου και να έχεις κάνει εσύ κάτι γι’ αυτό. Πολιτική είναι να σε αφορά αυτό που θέλουν να σε πείσουν πως δεν σε αφορά.

* ελεύθερη επαγγελματίας στον τουρισμό

ολόκληρο το άρθρο εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι