Θα μείωνες ποτέ έναν ενήλικα όπως μειώνεις συχνά το παιδί;

Πολλοί ενήλικες δεν σέβονται πραγματικά τα συναισθήματα των παιδιών, αλλά τα χαρακτηρίζουν ως «γραφικά» ή «χαριτωμένα» χωρίς να τους δίνουν ουσιαστικά σημασία, αλλά τείνουν να τα υποβαθμίζουν.

Πιστεύουν ότι αυτό που νιώθει ένα παιδί δεν έχει ίδια αξία με αυτό που νιώθει ένας ενήλικος.

Οι ενήλικες γελούν με τις παιδικές προσπάθειες για αγάπη και φιλία, ή καμιά φορά ακόμα και με τα δάκρυα ενός παιδιού. Του ζητούν να μην κλαίει, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν το κλάμα του, δεν επενδύουν χρόνο ώστε να εντοπίσουν την αιτία του.

Συχνά για τα παιδιά μας λέμε πράγματα πού θα ήταν αδιανόητο να τα πούμε για ενήλικες. Επικρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο το παιδί ντύνεται ή συμπεριφέρεται, τα λάθη και τις αποτυχίες του, ή κάνουμε σχόλια συχνά μπροστά σε άλλους ενήλικες ή άλλα παιδιά.

Αμφισβητούμε την ειλικρίνεια ενός παιδιού, τα όνειρά του, τις σκέψεις του και τις φιλίες του, περνάμε από το μικροσκόπιο τους φίλους του, εκφράζουμε τις απόψεις μας για οτιδήποτε το αφορά, και για όλα όσα είναι δικά του. Επιπλέον πιστεύουμε και του ζητάμε να πιστέψει κι εκείνο ότι όλα αυτά γίνονται για το δικό του καλό. Το χαρακτηριστικό στοιχείο σε μια τέτοια σχέση είναι η εξουσία μας επάνω τους.

Τα συναισθήματα των παιδιών είναι λιγότερο σημαντικά επειδή έχουν μικρότερη ισχύ. Η κατάσταση του παιδιού καθορίζεται από τους «άλλους» που έχουν τη δύναμη.

Για να έχει ο ενήλικας τον έλεγχο των παιδιών, θέλει να διατηρήσει την εξουσία.
Για να κυριαρχήσει ουσιαστικά μειώνει το ανθρώπινο στοιχείο του παιδιού, ακυρώνει το συναίσθημά του. Η «παιδικότητα» ως χαρακτηρισμός συχνά διατυπώνεται για άτομα μειωμένης αντίληψης ή ικανότητας, ή για άτομα που φέρονται «ανώριμα» – «μη γίνεσαι παιδί», λέμε!

Το να αρνούμαστε τη γνησιότητα των συναισθημάτων των παιδιών σημαίνει να απορρίπτουμε την ανθρωπιά τους. Το παιδί Θεωρείται παράλογο και ανορθολογικό όταν ζητά πράγματα που δεν μπορούμε να του δώσουμε ή που προτιμάμε να αγνοούμε. Ωστόσο, η έννοια του παραλόγου δεν υπάρχει στα παιδιά, και ακόμα και όταν κρίνουμε ως παράλογο ένα αίτημα οι ανάγκες πού το εμπνέουν δεν είναι.

Η ανυπομονησία των ενηλίκων με τα συναισθήματα των παιδιών δεν οφείλεται στον έντονο ρυθμό της σύγχρονης ζωής, αλλά στις αντιλήψεις μας γι’ αυτά. Το παιδί που θυμώνει για να κερδίσει την προσοχή θεωρείται πως έχει πρόβλημα συμπεριφοράς. Πιο αποδεκτό, αλλά όχι λιγότερο τραυματισμένο, θεωρείται το παιδί που έχει μάθει να καταστέλλει, να κρύβει ή να στρεβλώνει τα συναισθήματά του, προκειμένου να προστατευτεί από τη γελοιοποίηση ή την άρνηση.

Τι είναι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται για τον ενήλικα όταν η εξουσία του «υπονομεύεται» από ένα παιδί;
Γιατί είναι ο θυμός του τόσο δυσανάλογος;
Μήπως γιατί οργή του παιδιού του θυμίζει, ανεπιθύμητα, τη δική του παιδικότητα;
Ή φοβάται τις ανασφάλειες της καθημερινότητάς του (στη δουλειά, στον γάμο, σε άλλες σχέσεις), τις οποίες δεν μπορεί να εντάξει στο προσωπείο του ισχυρού γονιού που δείχνει στο παιδί;

Ίσως η μη προβλεψιμότητα τρομάζει τους γονείς, το ότι τα παιδιά κάθε στιγμή μπορούν να ενεργήσουν εκτός ορίων και εκτός κανόνων. Νιώθουν ως βίαιη παρέκκλιση από την κανονικότητα οποιανδήποτε δημιουργική πρωτοβουλία των παιδιών, των εφήβων, της σεξουαλικότητάς τους, της εκφρασμένης ανάγκης τους για ευχαρίστηση.

Κατά βάθος όμως ξέρουμε πώς αισθάνονται τα παιδιά. Αισθάνονται λίγο πολύ όπως και εμείς.
Μήπως αυτό να είναι το πρόβλημα;
Μήπως δεν μπορούμε να σεβαστούμε τα συναισθήματα των παιδιών, διότι δεν έχουμε μάθει να σεβόμαστε τα δικά μας;

Καλό θα ήταν, όταν ανησυχούμε αν τα παιδιά μας δεν μας ακούν, να ρίξουμε μια ειλικρινή ματιά στο πόσο καλά έχουμε ακούσει εμείς αυτά.

Κατερίνα Χρυσανθοπούλου, «24 ώρες αγκαλιά»


Πηγή
tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Το Χαμομηλάκι

Τα 40 κύματα απ’ τα οποία περνάει η σχέση μαμάς-κόρης

Θα τη λατρέψεις σαν Θεά, θα τη μισήσεις σαν τον χειρότερο δυνάστη. 

Θα θαυμάσεις τα γεμιστά, τις αντοχές, τις ικανότητες και τη δύναμή της, θα εκπλαγείς απ’ τις ατελείωτες ομοιότητές σας και, φυσικά, θα σου ΄ρθει να χαστουκίσεις το μάγουλό σου, γιατί αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις πως, ναι, είχε σχεδόν σε όλα δίκιο. 

Γράφουμε για να θυμηθούμε όλους τους λόγους που αγαπάμε κι έχουμε ανάγκη τη μαμά μας. 

Για να «κλαφτούμε» λίγο μεταξύ μας για τις ενοχές μας και να πανηγυρίσουμε τη σχέση που τελικά χτίσαμε μαζί της. 

Ιδού τα στάδια που περνάει η σημαντικότερη σχέση της ζωής μας: 

η σχέση μας με τη Ενοχλητική, Τρυφερή, Αρχετυπική Μάνα μας. 

Η φάση της παιδικότητας ή "Όταν η μαμά είναι όλος σου ο κόσμος"

Είναι η περίοδος που συστήνεστε. Η περίοδος που η μία γνωρίζει την άλλη και η αγάπη σας κάνει τα πρώτα βήματα. 

Είναι τότε που τα τακούνια της σου φαίνονται ομορφότερα απ’ τα γοβάκια της Σταχτοπούτας και τα φουστάνια της πιο εντυπωσιακά απ’ της Ζωζώς. 

Είναι η περίοδος αυτή που η μαμά σου είναι στα μάτια σου κάτι μεταξύ Παναγίας, Μέριλ Μονρόε, Μαρί Κιουρί και Μητέρας Φύσης. 

Είναι η χρυσή εκείνη εποχή που την έχεις ανάγκη όσο τίποτε και κανέναν και που στο πρόσωπό της βλέπεις αυτό που θες κάποτε να γίνεις. 

Η μαμά σου είναι τότε για ‘σένα ο πιο αστείος, ο πιο έξυπνος, ο πιο φωτεινός κι αγαπησιάρης άνθρωπος στην ιστορία των ανθρώπων. 

Η φάση της εφηβείας ή "Όταν η μαμά είναι ο Νούμερο 1 εχθρός" 

Κι όπως λέει και το γνωστό κλισέ «Όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν», κι έτσι ο δρόμος του άκριτου θαυμασμού και της αγάπης που αναβλύζει ως αστείρευτη πηγή απ’ τα βάθη της παιδικής μας καρδιάς, βρίσκει τοίχο. 

Κι ο τοίχος λέγεται εφηβεία, κι η εφηβεία είναι ένα ανεξέλεγκτο πάρτι ορμονών. Κι αυτές οι ορμόνες μαντέψτε που θα ξεσπάσουν τα νεύρα τους… 

Το ταξίδι αναζήτησης της προσωπικής σου ταυτότητας περνάει δυστυχώς μέσα απ’ τον δρόμο της απόρριψης και ο πρώτος άνθρωπος που θα διαλέξεις να απορρίψεις είναι αυτός που σου μοιάζει και του μοιάζεις όσο κανείς: η δόλια μάνα που παλεύει να τα βγάλει πέρα με τα εντελώς ακατανόητα ξεσπάσματά σου, την ακούραστη αμφισβήτηση και το απαξιωτικό σου ύφος χιλίων καρδιναλίων. 

Είναι εκείνη η περίοδος που έχεις για τα καλά διαλέξει τον νούμερο ένα εχθρό, δυνάστη κι εξουσιαστή σου: είναι η μάνα σου που δεν σε κατάλαβε ποτέ, που δεν υπήρξε ποτέ νέα, που είναι άνευ λόγου εναντίον σου και θέλει το κακό σου. 

Ας το πούμε ξεκάθαρα: είναι μια περίοδος για την οποία θα ‘χεις αρκετές τύψεις παρακάτω. Και που θα σε προετοιμάσει για πολλά, αν έχεις κόρη. 

Η φάση της νεότητας ή "Όταν η μαμά γίνεται φίλη" 

Κάπου εδώ έρχεται ακόμη ένα γνωστό κλισέ να συνοψίσει το επόμενο στάδιο της σχέσης μας με τη μαμά μας: «ουδέν κακό αμιγές καλού». Αφού έχεις βρίσει, αντιπαθήσει κι χιλιοεκνευρίσει τη μαμά σου στα ταραγμένα εφηβικά σου χρόνια, έρχεται εκείνη η φάση της ζωής που ωριμάζεις με ρυθμούς καταιγιστικούς. 

* Στα 19 σκέφτεσαι για τα 17: 

«Δεν μπορεί να έλεγα εγώ τέτοια πράγματα», 

* στα 22 αναρωτιέσαι για τα 19: 

«Πώς είναι δυνατόν να ήμουν εγώ έτσι;» 

και κάπως έτσι κυλάει η νεότητά σου, μέχρι που το συνειδητοποιείς: η μάνα σου είναι συμπαθητική. 

Μπορείς να της μιλήσεις για ό,τι θέλεις, χαίρεσαι πια να τη συστήνεις στους φίλους σου και τη θεωρείς, ξαφνικά, φίλη. Ανακαλύπτεις ότι ήταν άνθρωπος κανονικός πριν γίνει μαμά, ότι είχε δίκιο σε ένα εκνευριστικά μεγάλο ποσοστό αυτών που σου ‘λεγε (και σ’ έκανε να θυμώνεις) κι ότι είναι μια αστείρευτη μηχανή παραγωγής λύσεων για κάθε σου πρόβλημα. 

Τότε θα κατανοήσεις αυτό που λένε «Άσε το Google. Η μαμά σου ξέρει» (γιατί, πράγματι, μ’ έναν μυστήριο τρόπο, τα ξέρει όλα) και τότε θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι σιγά-σιγά τον αληθινό άνθρωπο πίσω απ’ τον Υπερήρωα Μαμά. 

Η φάση της πραγματικής ενηλικίωσης ή "Όταν γίνεσαι η μαμά σου" 

Ίσως και να μην χρειάζεται να πούμε και πολλά εδώ, εμείς όμως θα τα πούμε γιατί είμαστε άνθρωποι κι αισθήματα έχουμε. 

Ο λόγος για την-μοιραία-στη-ζωή-κάθε-γυναίκας-φάση «Παναγία μου, έγινα η μάνα μου!». 

Συνειδητοποίηση βαριά μεν, όχι απαραιτήτως δυσάρεστη δε, αφού –τα ‘παμε και πριν- τη μάνα σου πάει καιρός που τη συμπάθησες. Τώρα, όμως, είναι το στάδιο της συναδελφικότητας. 

Είστε κι οι δυο μαζί παλεύοντας στον ίδιο στίβο –αυτόν της μητρότητας και της ενηλικίωσης. Είναι τότε που χρειάζεσαι κάθε σταγόνα σοφίας κι εμπειρίας που διαθέτει. 

Είναι, εν ολίγοις, η Περίοδος Της Απόλυτης Κατανόησης. 

Η φάση αυτή που σου δίνει χιλιάδες αφορμές για να μουρμουρίσεις «Α, ρε μάνα…» και άλλες τόσες για να ζητήσεις «συγγνώμη» κι «ευχαριστώ». 

Είναι η ωριμότερή σου φάση, που –πώς τα φέρνει η ζωή- μοιάζει όσο καμία άλλη με την πρώτη, αυτήν της γνωριμίας σας. 

Με μια (σίγουρη) διαφορά: τώρα, ξέρεις ότι εκτός από μαμά είναι και γυναίκα και ερωμένη και φίλη και εργαζόμενη. 

Και μια ακόμα: τώρα ξέρεις, ότι είναι θνητή. 

..........

περισσότερα εδώ: omorfhzwh

Πηγή: mama365

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Υπεύθυνα και Ανεξάρτητα Παιδιά

Το να έχουν υπεύθυνα παιδιά είναι κάτι που όλοι οι γονείς το αποζητούν. Στην ολιγόχρονη πορεία της καριέρας μου στην Ελλάδα έχω δει πολλούς γονείς να λένε: "αυτό το παιδί δεν είναι καθόλου υπεύθυνο" ή το άλλο το κλασικό: "δεν ξέρω σε ποιον έμοιασε αυτό το παιδί και είναι τόσο ανεύθυνο". 

Raise Independent Children

Χρειάζεται οπωσδήποτε να του μάθουμε και πώς θα γίνει ανεξάρτητο, μαθαίνοντας του παράλληλα τα όρια του.

Όταν βέβαια τους λέω "τι εννοείτε όταν λετε ανεύθυνο, τι κάνει;" μου απαντούν απλά "δεν είναι υπεύθυνο". Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τελικά ένα υπεύθυνο και βέβαια ανεξάρτητο παιδί;

Τα Χαρακτηριστικά των Υπεύθυνων και Ανεξάρτητων Παιδιών

Τα υπεύθυνα παιδιά συνεργάζονται για κάποιο λόγο ανεξάρτητο από την αντίδραση του ατόμου απέναντι τους, ή την αποδοχή. Συνεργάζονται γιατί είναι περίεργα, για την ικανοποίηση ότι τελείωσαν μία δουλειά, για τη χαρά της μάθησης, ή για να έχουν πρόσβαση σε κάποια σημαντική δραστηριότητα ή πλεονέκτημα μέσα από αυτό που κάνουν.

Τα υπεύθυνα παιδιά, που συνήθως κινητοποιούνται από εσωτερικά κίνητρα, δεν είναι ευάλωτα στην πίεση των συνομηλίκων, ούτε υπακούουν τυφλά, όπως κάνουν άτομα που επιθυμούν απλά να ευχαριστούν τους άλλους (παιδιά για τα οποία η αποδοχή των άλλων λειτουργεί σαν κίνητρο). Παρ' όλο που τα υπεύθυνα παιδιά ενδιαφέρονται για τις απόψεις των άλλων, και λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων, μπορούν να πάρουν αποφάσεις βασισμένα στο τι είναι καλύτερο γι' αυτά, ακόμα κι αν ριψοκινδυνέψουν να γελοιοποιηθούν, ή να μην γίνουν αποδεκτά.

Τα υπεύθυνα παιδιά λαμβάνουν υπ' όψιν τους τι επιλογές έχουν και δεν κάνουν απλά "αυτό που τους λένε". Τείνουν να συνεργάζονται πολύ πιο συνειδητά από τα άτομα που απλά θέλουν να ευχαριστήσουν τους άλλους, λαμβάνουν υπ' όψιν τους τις διάφορες επιλογές που μπορεί να έχουν αντί να κάνουν μία επιλογή αυτόματα για να αποφύγουν κάποια διαμάχη ή την αρνητική αντίδραση κάποιου άλλου.

Τα υπεύθυνα παιδιά σπάνια θα "κατηγορήσουν" κάποιον άλλο για τις επιλογές τους. Μπορεί να κάνουν κάποιες λάθος επιλογές αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη εμπειριών ή στην λανθασμένη εκτίμηση κάποιων καταστάσεων.

Τα υπεύθυνα παιδιά έχουν εμπιστοσύνη στο ένστικτο τους και στην ικανότητά τους να φροντίσουν τον εαυτό τους χωρίς να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο, απλά να αποφύγουν κάποιος ή κάποιοι να τους γελοιοποιήσουν ή να τους εγκαταλείψουν αβοήθητους. Μπορούν να κατανοήσουν και να εκφράσουν τις προσωπικές τους ανάγκες και πιστεύουν ότι μπορούν να επηρεάσουν και να ελέγξουν την ζωή τους.

Τα υπεύθυνα παιδιά μπορούν πολύ εύκολα να βρουν πώς σχετίζονται οι πράξεις τους και οι συνέπειες αυτών των πράξεων. Τα αρνητικά αποτελέσματα είναι αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών και όχι κάποιου άλλου λάθος. (δηλαδή εάν δεν πάρει καλό βαθμό σε κάποιο μάθημα δεν λέει ότι ο δάσκαλος δεν με συμπαθεί, αλλά εγώ δεν διάβασα αρκετά).

Τα υπεύθυνα παιδιά έχουν ανεπτυγμένη την ικανότητα λήψης αποφάσεων. Αυτό συμβαίνει διότι είναι εξασκημένα να βλέπουν τις διαθέσιμες επιλογές, ξέρουν να προβλέπουν το αποτέλεσμα των επιλογών αυτών και κάνουν τις επιλογές τους συνειδητά γνωρίζοντας τις συνέπειες.

Τα υπεύθυνα παιδιά δεν εξαρτώνται από κάποια ανώτερη δύναμη ή αρχή για να κινητοποιηθούν (δηλαδή δεν περιμένουν ο δάσκαλος ή ο γονιός να τους δώσει κίνητρα για να κάνουν κάτι). Το πιθανότερο είναι ότι θα ρωτήσουν ερωτήσεις και θα πάρουν πρωτοβουλίες αντί απλά να περιμένουν να τους πουν τι να κάνουν.

Τα υπεύθυνα παιδιά μπορεί να διχάζονται ανάμεσα σε αυτό που θέλουν αυτά να κάνουν και αυτό που θέλει κάποιος άλλος να κάνουν. Μπορούν όμως να διαπραγματεύονται και να βρίσκουν λύσεις στις οποίες δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, και επιλύουν αυτούς τους διχασμούς χωρίς να λειτουργούν με αρνητικούς ή καταστροφικούς τρόπους.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να είναι υπεύθυνα και ανεξάρτητα;

Θα πρέπει να περνάτε το μήνυμα στα παιδιά ότι τα αγαπάτε και τα αποδέχεστε χωρίς όρους (όχι σαν μεριές μαμάδες που ακούμε να λένε σε πολύ μικρά παιδάκια "εάν δεν φας το φαγητό σου η μαμά δεν θα σε αγαπάει" - δηλαδή τι γίνεται η μαμά αγαπάει το παιδί της όταν τρώει όλο το φαγητό του; ή "εάν δεν είσαι καλός μαθητής στο σχολείο δεν θα σε αγαπάει ο μπαμπάς" - γιατί μόνο οι καλοί μαθητές δικαιούνται πατρική αγάπη; οι κακοί δηλαδή τι γίνονται;) άσχετα από το εάν συμφωνείτε ή όχι από τις επιλογές των παιδιών σας. 

Ελέγξτε πόσο προσκολλημένοι είστε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα (πχ εάν έφαγε το φαΐ του ή εάν έφερε καλούς βαθμούς στο σπίτι). Μην προσφέρετε επιλογές ελπίζοντας ότι το παιδί σας θα επιλέξει την "σωστή" ώστε να έχει την αποδοχή σας (όταν δίνετε επιλογές θα πρέπει να είστε εξ ίσου σύμφωνη με όλες - κάποτε μία μαμά ήλθε στο γραφείο σε έξαλλη κατάσταση λέγοντας "πάει δεν γίνεται έδωσα επιλογές στα παιδιά να φάνε παγωτό ή φρούτο και αυτά επέλεξαν να φάνε παγωτό. Άκου εκεί να διαλέξουν το παγωτό και όχι το φρούτο που είναι τόσο υγιεινό" μα δεν θα βάλετε σαν επιλογές το παγωτό και το φρούτο, εάν θέλετε τα παιδιά σας να φάνε φρούτο θα πείτε " τι θέλετε να φάτε για φρούτο πορτοκάλι ή αχλάδι;"

Φροντίστε να είστε τα ζωντανά παραδείγματα για τα παιδιά σας. Πάρτε την ευθύνη για την συμπεριφορά σας και την ευτυχία σας. Φροντίστε να είστε ελαστικός και να αλλάζετε συμπεριφορά, πεποιθήσεις και στάση ζωής εάν συναντήσετε καταστάσεις που οι υπάρχουσες αντιλήψεις ή συμπεριφορά δεν λειτουργούν. Μην περιμένετε ν' αλλάξει όλος ο κόσμος κι εσείς ούτε να κουνήσετε από τις απόψεις σας.

Σε γενικές γραμμές να είστε πιο ανοιχτοί να βλέπετε πώς εξελίσσονται διάφορες καταστάσεις (για παράδειγμα, πώς μαθαίνει το παιδί σας ή πώς παίρνει αποφάσεις, τι διαδικασίες ακολουθεί) και όχι να είστε προσκολλημένοι στο αποτέλεσμα (τα αποτελέσματα των επιλογών ή της συμπεριφοράς των παιδιών σας). Προσπαθήστε να έχετε στο νου σας μακροχρόνιους στόχους, ιδιαίτερα να διατηρήσετε την ποιότητα της σχέσης σας με τα παιδιά σας.

Προσφέρετε στα παιδιά σας επιλογές μέσα σε όρια που εσείς θεωρείτε αποδεκτά (αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος να ενθαρρύνετε σχέσεις συνεργασίας χωρίς να καταλήξετε σε απειλές ή απαιτήσεις).

Εμπιστευτείτε την ικανότητα του παιδιού σας να πάρει σωστές αποφάσεις, ακόμα και εάν δεν έχετε πολλές αποδείξεις γι αυτό ακόμα. Προσφέρετε επιλογές που γνωρίζετε ότι το παιδί σας μπορεί να καταφέρει. Όσο το παιδί αποκτά ικανότητες και εμπιστοσύνη στον εαυτό του, διευρύνετε τον αριθμό και τον τύπο των επιλογών που θα δίνετε. Μειώστε τα πράγματα που εσείς κάνετε για τα παιδιά σας ακόμα και εάν γνωρίζετε ότι αυτό που θα κάνετε είναι το καλύτερο για τα παιδιά.

Εκφράστε τις προτάσεις σας με θετικό τρόπο, υποσχόμενοι θετικά αποτελέσματα "όταν κάνεις …. Θα κάνουμε αυτό… " π.χ. "'όταν το δωμάτιό σου είναι τακτοποιημένο μπορούμε να πάμε στο πάρκο να παίξεις με τους φίλους σου" και όχι "εάν δεν φτιάξεις το δωμάτιό σου δεν έχει βόλτα στο πάρκο".

Διατηρείστε τις συναλλαγές σας με τα παιδιά σας σε επίπεδο ανταμοιβών. Αρχίστε να σκέφτεστε τις συνέπειες σας τα θετικά αποτελέσματα της συνεργάσιμης συμπεριφοράς των παιδιών σας, των καλών επιλογών που έκαναν ή ότι θυμήθηκαν να κάνουν κάτι που είχαν υποσχεθεί.

Σεβαστείτε τις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών σας. Ακόμα και εάν έχετε τον τελικό λόγο στις περισσότερες περιπτώσεις έχετε στο νου σας ότι οι ανάγκες και τα συναισθήματα των παιδιών είναι σημαντικά.

Εξετάστε με ποιο τρόπο αισθάνεστε ανασφαλής ή ότι απειλείστε όταν το παιδί σας δείχνει δείγματα ανεξαρτησίας. Κάνετε ο,τιδήποτε χρειάζεται για να αντιμετωπίσετε αυτά σας τα συναισθήματα χωρίς όμως να εμπλακείτε στην εξέλιξη του παιδιού.

Αφήστε το παιδί να πειραματιστεί και να έχει την εμπειρία των συνεπειών εσφαλμένων επιλογών (σε περιπτώσεις βέβαια που δεν κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα). Μέσα από τα λάθη τους μαθαίνει. Αφήστε το παιδί σας να πάρει την ευθύνη των πράξεών του και να αλλάξει συμπεριφορά όταν διαπιστώσει ότι η υπάρχουσα δεν έχει τα ικανοποιητικά αποτελέσματα που θα ήθελε.

Βέβαια όλα αυτά που μέχρι στιγμής αναφέραμε είναι σημαντικά. Εάν λάβουμε υπ' όψιν μας όμως ότι για τα παιδιά μας λειτουργούμε σαν πρότυπα - και βλέπουμε γονείς να λένε στα παιδιά τους "μην κάνεις ότι κάνω κάνε αυτά που σου λέω" - τότε καταλαβαίνουμε ότι είναι εξ ίσου σημαντικό να δείχνουμε κι εμείς δείγματα υπευθυνότητας και ανεξαρτησίας. Και βέβαια το σημαντικό είναι να μην προσπαθούμε να προσποιηθούμε αλλά να δείχνουμε αυτό που πραγματικά είμαστε στα παιδιά μας - στην αντίθετη περίπτωση θα καταλάβουν ότι λέμε ψέματα. 

Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

- Όταν επιστρέφουμε πράγματα που έχουμε δανειστεί στην ώρα τους και στην κατάσταση που τα πήραμε.

- Όταν δεν κατηγορούμε άλλους ή προβάλλουμε δικαιολογίες. 
- Πάρτε την ευθύνη των πράξεων και των λεγομένων σας.

- Εάν κάνετε κάτι λάθος απολογηθείτε γι αυτό και προσπαθήστε να επανορθώσετε.

- Αλλάξτε συμπεριφορές που αποδεδειγμένα δεν λειτουργούν ή είναι αρνητικές

- Να είστε συνεπείς στις υποχρεώσεις σας. Κάντε ότι έχετε πει ότι θα κάνετε, να είστε εκεί που έχετε πει στην ώρα σας. 
- Προσπαθήστε, όταν αυτό είναι εφικτό, να δώσετε περισσότερα απ' αυτά που έχετε πει.

- Προσέχετε τον εαυτό σας. Μην υποθέτετε ότι κάποιος άλλος θ' αναλάβει αυτή την ευθύνη και θα κάνει κάτι για εσάς.

- Ζητάτε αυτά που θέλετε. Γνωστοποιήστε στους άλλους τι ακριβώς ζητάτε και επικοινωνήστε το ευθέως - βλέπουμε πολλούς ανθρώπους να λένε "αφού με αγαπάει θα πρέπει να ξέρει και τι θέλω, του το δίνω να το καταλάβει με τον τρόπο μου δεν το βλέπει και μετά λέει πως με αγαπάει;" όχι μπορεί οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν να μας αγαπούν αλλά δεν είναι μάγοι. Είναι δική μας ευθύνη να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα θέλω μας.

- Ξοδεύετε μόνο αυτά που μπορείτε να ξοδέψετε. Είναι πολύ κοινό στην εποχή που ζούμε να βλέπουμε ανθρώπους να καταναλώνουν πέρα από τις δυνατότητές τους.

- Σε περίπτωση που κάποια σύγκρουση μεταξύ του παιδιού σας και εσάς υπάρξει, συζητήστε το απ' ευθείας με το παιδί σας. (το να συζητήσετε το θέμα που σας απασχολεί με κάποιο σύμβουλο ή με τον/την σύζυγο σας είναι τελείως διαφορετικό από το "περίμενε να δεις όταν γύρισε ο πατέρας σου σπίτι" - τελικά ο μπαμπάς είναι ο μπαμπούλας της υπόθεσης;).

- Σε συζητήσεις γίνετε το πρότυπο χρησιμοποιώντας υπεύθυνη γλώσσα αντί να χρησιμοποιείτε εκφράσεις που σας κάνουν να φαίνεστε θύμα. Για παράδειγμα λετε "δεν θέλω να το κάνω αυτό " αντί " δεν με αφήνει να το κάνω αυτό" η "έκανα μια λανθασμένη επιλογή" αντί "αυτή με έκανε να κάνω αυτό" ή ακόμα "σε παρακαλώ χαμήλωσε τη φωνή σου όταν μου μιλάς" αντί "με κάνεις να θυμώνω όταν μιλάς με αυτόν τον τρόπο".

- Κάνετε επιλογές βασιζόμενοι στις αξίες σας και στις ανάγκες του παιδιού σας αντί να παίρνετε αποφάσεις για τις πράξεις σας βασιζόμενοι στο πώς θα σας χαρακτηρίσουν άλλοι ενήλικες ή πως οι άλλοι θ' αντιδράσουν στις αποφάσεις σας. Ψάξτε μέσα σας την ανάγκη σας να έχετε την επιβεβαίωση κάποιου άλλου ατόμου ή την ανάγκη σας να αποφύγετε την αρνητική κριτική ή τη σύγκρουση .

- Και το βασικότερο ΚΡΑΤΑΤΕ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΣΑΣ.

Τελειώνοντας θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε ορισμένα βασικά σημεία. Θέλουμε να έχουμε παιδιά υπεύθυνα και να υπάρχει μέσα στο σπίτι μία αίσθηση ισότητας. 

Προσοχή όμως τα παιδιά σας δεν είναι ίσα με εσάς. Δεν παύουν να είναι παιδιά και εσείς γονείς. Εσείς είστε υπεύθυνοι για την καλή λειτουργία της οικογένειάς σας και όχι τα παιδιά. Ακόμα και όταν δίνετε επιλογές αυτές είναι πράγματα στα οποία εσείς συμφωνείτε και πάντοτε περιορισμένα. Ένα παιδί ιδιαίτερα εάν είναι μικρής ηλικίας, δεν μπορεί να επιλέξει όταν έχει πολλές εναλλακτικές. 

Συνήθως για μικρά παιδιά δύο είναι αρκετές, για μεγαλύτερα τρεις ή τέσσερις. Για παράδειγμα εάν θέλετε το παιδί σας να κάνει μπάνιο (το έχω ακούσει και αυτό) δεν θα πείτε "θέλεις Νικολάκη μου να κάνεις μπάνιο;" γιατί οι πιθανότητες είναι ότι θα σας πει "όχι" θα πείτε όμως "Νίκο θα κάνεις μπάνιο τώρα ή σε μισή ώρα;" τότε δίνετε κάποιες εναλλακτικές στις οποίες και στις δύο περιπτώσεις εσείς είστε σύμφωνοι.

Φιλικά

Ελενα Μεταξά

Τάσος Λειβαδίτης: Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Βέβαια ἀγάπησε
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα

Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα

Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Δῶς μου τὸ χέρι σου..
Δῶς μου τὸ χέρι σου

Μουσική Αγωγή για τα Παιδιά

Μότσαρτ ή Τσιτσάνης, Χατζιδάκις ή Χατζηγιάννης, Μπιτλς ή Active Member, ηπειρώτικα ή νησιώτικα;

Όλα αυτά μαζί, αλλά και τζαζ, ροκ και καλή ποπ συνθέτουν τα ακούσματα που πρέπει οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά από πολύ νωρίς σύμφωνα με τους ειδικούς. 

Συχνά οι γονείς προβληματίζονται για το είδος της μουσικής στο οποίο πρέπει να εκθέτουν τα παιδιά. Μήπως τα τραγούδια που παίζονται ευρέως από το ραδιόφωνο δεν είναι η καλύτερη επιλογή; Μήπως πρέπει διαρκώς μέσα στο σπίτι να ακούγονται άριες και κλασική μουσική; Ή μήπως καλά είναι και τα ελαφρολαϊκά έως βαριά λαϊκά ακούσματα. Λοιπόν, η μουσική διαπλάθει χαρακτήρες, αλλά ποτέ δεν χρειάζονται υπερβολές. Τα παιδιά είναι ένας εύπλαστος κόσμος.  

Η μουσική με την όποια της μορφή μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του συναισθηματικού τους κόσμου, γι’ αυτό η επαφή και η εξοικείωση μ’ αυτή είναι πρωταρχικής σημασίας.

Σπουδαιότητα της μουσικής
Μέσω της μουσικής τα παιδιά:

• Εκφράζουν συναισθήματα θετικά ή αρνητικά, δημιουργώντας μια πιο ισορροπημένη προσωπικότητα.
• Νιώθουν βαθιά ευχαρίστηση και ψυχική ανάταση.
• Αναπτύσσεται και διοχετεύεται προς τα έξω η ευαισθησία τους.
• Με τη συμμετοχή σε μουσικές δραστηριότητες καλλιεργείται η πειθαρχία, η αντοχή και η ωριμότητα.
• Η ενασχόληση ή η ακρόαση της μουσικής οδηγεί στην αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση, το σεβασμό και την κατανόηση.

Οι έρευνες
Εμπειρικά ή βιωματικά πολλά μπορούν να ειπωθούν για τα οφέλη της μουσικής στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού. Ας δούμε όμως και τι έχουν αποφανθεί οι επιστήμονες με βάση τις μελέτες τους. Η μουσική λοιπόν φαίνεται πως επηρεάζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου των μικρών παιδιών. Οι πρώτες ενδείξεις που έχουν στα χέρια τους οι επιστήμονες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος των παιδιών που έχουν συνεχή και ποικίλα μουσικά ακούσματα, τα οποία στη συνέχεια εξελίσσουν μέσα από μια πιο συστηματική ενασχόληση (π.χ. με μαθήματα σολφέζ ή κάποιου οργάνου), αντιδρά με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι ο εγκέφαλος παιδιών που δεν λαμβάνουν καμία μουσική παιδεία.

Νοητικά πλεονεκτήματα
Ο δρ. Λόρελ Τρέινορ, καθηγητής Ψυχολογίας, Νευροεπιστημών και Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Mc Master στο Οντάριο, τονίζει ότι οι αλλαγές που παρατηρούνται ανάμεσα στα εξοικειωμένα και μη εξοικειωμένα με τη μουσική παιδιά ίσως οφείλονται στα νοητικά πλεονεκτήματα που προσδίδει η ενασχόληση με τη μουσική. Η μουσική παιδεία έχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα στην ενεργοποίηση της προσοχής και της μνήμης, συμπληρώνει ο καθηγητής, και γι’ αυτό θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος των όσων διδάσκονται τα παιδιά στην προσχολική ηλικία.

Μέθοδος Σουζούκι
Ίσως έχετε ακούσει για την περίφημη μέθοδο Σουζούκι, αλλά να μην γνωρίζετε λεπτομέρειες. Ο Σινίχι Σουζούκι ήταν βιολονίστας, δάσκαλος, φιλόσοφος και ανθρωπιστής, ο οποίος τα τελευταία πενήντα χρόνια επηρέασε σοβαρά τη μουσική εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο. Στόχος του ήταν να βοηθήσει τα παιδιά να καλλιεργήσουν τις ικανότητές τους ως ανθρώπινες υπάρξεις. Ο ίδιος έλεγε ότι κύριος σκοπός του δεν ήταν η διδασκαλία της μουσικής αλλά η δημιουργία καλών και ευγενικών ανθρώπων. Υποστήριζε ότι εάν ένα παιδί ακούει ωραία μουσική από την ημέρα της γέννησής του και αργότερα μάλιστα μάθει να παίζει και το ίδιο, αναπτύσσει ευαισθησία και πειθαρχία. Η θεωρία του για τον τρόπο διδασκαλίας της μουσικής που ανέπτυξε, βασίζεται στην ιδέα ότι η ικανότητα δεν προέρχεται από έμφυτο ταλέντο αλλά είναι μια ικανότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί. Μάλιστα, οποιοδήποτε παιδί έχει κατάλληλα εκπαιδευτεί μπορεί να αναπτύξει μουσική ικανότητα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οποιοδήποτε παιδί αναπτύσσει την ικανότητα να μιλά τη μητρική του γλώσσα. Το δυναμικό κάθε παιδιού, που είναι απεριόριστο, διαμορφώνεται ανάλογα με τον τρόπο που ανατρέφεται και καλλιεργείται. 

Η επαφή με τη μουσική στην παιδική ηλικία
Η Λέττα Βασιλείου, μουσικός και συγγραφέας παιδικής Λογοτεχνίας, δίνει απάντηση στις ερωτήσεις μας για το πώς πρέπει να γίνεται η γνωριμία των παιδιών με τη μουσική. «Ο σωστότερος τρόπος να οδηγήσει ο γονέας και ο δάσκαλος το παιδί στους δρόμους της μουσικής είναι με το δικό του παράδειγμα», μας τονίζει η κ. Βασιλείου. «Το παιδί μπορεί να μάθει να ακούει τα πάντα, αλλά και να έχει άποψη για τα πάντα, μόνο όταν του προσφέρονται τα πάντα. Ένα ανοιχτό ραδιόφωνο όλη μέρα στο σπίτι, το οποίο είναι συντονισμένο σε σταθμούς που παίζουν όλα τα είδη της μουσικής, μπορεί να γίνει οδηγός σε μουσικούς δρόμους που θεωρούνται “δύσκολοι”, αλλά που τα παιδιά ρουφάν αχόρταγα. Η γνωριμία με τους Έλληνες τραγουδοποιούς και συνθέτες, όπως οι Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Σαββόπουλος, Λοΐζος κ.ά., με τραγούδια αγαπημένα, με στίχους περίτεχνους και μελοποιημένη ποίηση, φέρνει τα παιδιά σε επαφή με τη μουσική ταυτότητα των Ελλήνων, συνεχίζοντας την παράδοση ενός λαού με μνήμη. Οι συναυλίες και οι μουσικές παραστάσεις εισάγουν το παιδί σε έναν μουσικό κόσμο που συνδέεται και με το θέαμα, γνωρίζοντάς του την εξέλιξη των μουσικών πραγμάτων. Ένα παιδί που δεν στερείται μουσικών ακουσμάτων μπορεί να είναι ένας μελλοντικός ακροατής που επιλέγει το «καλό» από το «κακό» τραγούδι, που ξεχωρίζει την «απλή» από την «απλοϊκή» μουσική.»

Όμορφα παιδικά ακούσματα
H κ. Λέττα Βασιλείου προτείνει όμορφα παιδικά CDs με ποικιλία ακουσμάτων, που οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορούν να αναζητήσουν σε οποιοδήποτε δισκοπωλείο:

1. Χάρτινο Καράβι – Νότης Μαυρουδής
2. Εδώ Λιλιπούπολη – Ν. Κυπουργός, Δ. Μαραγκόπουλος, Λ. Πλάτωνος και Ν. Χριστοδούλου
3. Ασημοπράσινο Δάσος – Το σχολείο των Ζώων –Λέττα Βασιλείου, Τίμος Παπασωκράτης – Ακρόασης
4. Παιδική όπερα Brudibar – Ακρόασης
5. Ντενεκεδούπολη – Γιάννης Μαρκόπουλος, Ευγενεία Φακίνου
6. Μια καληνύχτα γλυκιά με τη Μάιρα Μηλολιδάκη – Τα ωραιότερα νανουρίσματα από την Ευρώπη -Ακρόασης

πηγή

Τα μικρομέγαλα

Δεν έχουν κλείσει ακόμα τα 6 τους χρόνια, και θαυμάζουν τη Ριάνα (και όχι μόνο), ντύνονται σαν τη μαμά τους και σερφάρουν στο Διαδίκτυο ψάχνοντας για τις τελευταίες τάσεις στο μακιγιάζ. Ποιος φταίει για αυτή τη βιαστική ωρίμανση των μικρών κυριών; 

Όλες μας, όταν ήμασταν μικρές, δοκιμάζαμε τα τακούνια της μαμάς, μουτζουρωνόμασταν άτσαλα με το κραγιόν της και φορούσαμε τα βαριά μακριά κολιέ της. Τα παιδιά πάντα μιμούνται τις πράξεις των κοντινών τους προσώπων, κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Ωστόσο, σήμερα βλέπουμε όλο και περισσότερα κοριτσάκια να σταυρώνουν κοκέτικα το πόδι, και όλο και περισσότερες μαμάδες να ενθαρρύνουν αυτή την ανήλικη κοκεταρία, είτε με το «άλλοθι» της θηλυκότητας είτε επειδή επιθυμούν οι κόρες τους να μοιάσουν στις μικρές σταρ που βλέπουν στα περιοδικά.

Η συμμετοχή των tabloids

Η μικρή Σούρι Κρουζ, στα 6 της χρόνια, έχει ήδη ανακηρυχθεί το απόλυτο fashion icon. Όπως κάθε celebrity που σέβεται τον εαυτό της, κυκλοφορεί κρατώντας χάρτινο κυπελλάκι με καφέ, φορώντας αληθινή μινκ, χρυσά γοβάκια, κραγιόν και oversized γυαλιά, κάνοντας τους παπαράτσι να στήνουν χορό με κάθε της εμφάνιση. Για την 6χρονη μοναχοκόρη του Τομ Κρουζ, υπάρχουν ήδη fashion blogs που αναλύουν τι φόρεσε κάθε φορά, πόσο κόστιζε κάθε της εμφάνιση και τι μάρκα ήταν. Αλλά, υπάρχει και το τίμημα. Η μικρή βαθύπλουτη fashionista πυροδότησε ολόκληρη εκστρατεία εναντίον των καταστημάτων που προσφέρουν ψηλοτάκουνα για παιδιά. 

Ψυχολόγοι υποστήριξαν πως αντίστοιχα προϊόντα «προσδίδουν πρόωρη σεξουαλικότητα στα μικρά κοριτσάκια», ενώ γιατροί επεσήμαναν πως τα ψηλοτάκουνα σε τόσο νεαρή ηλικία μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στην ανάπτυξη, αλλά και ατυχήματα. Από την άλλη, δεν είναι μόνο τα παιδιά των σταρ. Είναι μια ολόκληρη βιομηχανία για… μικρομέγαλα, που στηρίζει όλη αυτή την φάρσα. Είναι η Γιουροβίζιον για παιδιά, είναι οι μικροί σεφ, τα talent show και τα ανίψια, παιδιά και βαφτιστήρια των διάσημων σχεδιαστών που ανεβαίνουν στις πασαρέλες. Μικρά παιδάκια, στριμωγμένα σε λιλιπούτειες αστραφτερές τουαλέτες, τραγουδούν, χορεύουν και υποκλίνονται στις κάμερες ως υπάρξεις χωρίς σαφή ρόλο, φύλο, ηλικία… Ούτε ακριβώς μεγάλοι, αλλά ούτε και ακριβώς παιδιά.

Το ανήλικο καταναλωτικό κοινό

Τα παιδιά σήμερα κάνουν ό,τι και οι μεγάλοι, μιας που δεν υπάρχει κάποιο προστατευτικό φράγμα από την ενήλικη ζωή. Αντίθετα, είναι εκτεθειμένα σε όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της «ανοιχτής» κοινωνίας. Μπορούν να χαρούν ελεύθερα τα πάντα: Από τις καραμέλες μέχρι το Διαδίκτυο! Έτσι κι αλλιώς, δέχονται τα ίδια κοινωνικά δεδομένα με τους ενηλίκους και δεν υπάρχουν πουθενά πια διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε παιδική ηλικία, εφηβεία, νεότητα, ενηλικίωση, ωριμότητα και γηρατειά. Υπάρχουν μόνο ρόλοι, τους οποίους κάθε άτομο -ανήλικο ή ενήλικο- πρέπει να επιλέξει μόνο του. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία.

Μόδα για κάθε ηλικία;

Τον Αύγουστο του 2011, ένα editorial μόδας στη γαλλική Vogue έκανε το γύρο του κόσμου και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Πρωταγωνίστριά του η 10χρονη Τιλέιν Λουμπρί Μπλοντό, κόρη του πρώην διεθνούς γάλλου ποδοσφαιριστή Πατρίκ Μπλοντό και της ηθοποιού και τηλεπαρουσιάστριας Βερόνικα Λουμπρί. Η μικρή Τιλέιν πόζαρε σε αισθησιακές πόζες με ρούχα υψηλής ραπτικής και μακιγιάζ που θα ζήλευε η μεγαλύτερη βαμπ του Χόλιγουντ.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη φωτογράφιση, η γαλλική κυβέρνηση συνέταξε μια έκθεση, προκειμένου να απαγορευτεί η συμμετοχή κοριτσιών κάτω των 16 ετών σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Η συντάκτρια της έκθεσης, Σαντάλ Ζουανό, ζήτησε την απαγόρευση συμμετοχής παιδιών σε διαφημιστικές καμπάνιες, καθώς και την επιστροφή της στολής στα δημοτικά σχολεία, με στόχο την καταπολέμηση της «σεξουαλικοποίησής» τους.

Το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας των Ηνωμένων Πολιτειών
εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία καλεί όλους τους σχεδιαστές μόδας να μην αφήνουν ανήλικα κοριτσάκια να ανεβαίνουν στις πασαρέλες. Στη Βρετανία, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον χειρίστηκε το ζήτημα προσωπικά και ήδη άρχισε να μοιράζει απαγορεύσεις. Μεταξύ των μέτρων, ήταν τα εξής: Κατάλληλη σήμανση στα video clips που προβάλλονται πριν από τις 9.00 το βράδυ, απομάκρυνση υπερβολικά σέξι αφισών από σημεία που γειτνιάζουν με σχολεία και απαγόρευση των αισθησιακών editorial μόδας με ανήλικα μοντέλα. Φυσικά, όπως σε κάθε σωστό debate, υπάρχει και ο αντίλογος. Κάποιοι πιο «φιλελεύθεροι» γονείς υποστηρίζουν πως τέτοια μέτρα τούς πηγαίνουν πίσω, στη δεκαετία του '50, και πως τα παιδιά πρέπει από νωρίς να εκτίθενται στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν αυτή δεν συμβαδίζει με την αισθητική των γονέων. Το επιχείρημά τους είναι ότι όσο «προστατευμένα» από την Πολιτεία ή τον οποιονδήποτε Φορέα είναι τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς θα εκτεθούν στη φτήνια, την υποκουλτούρα και το πανταχού παρόν σεξ, ακόμα και μέσω της απλής συναναστροφής με πιο «απελευθερωμένους» συμμαθητές τους. Από την άλλη, οι ψυχολόγοι συμφωνούν σε ένα πράγμα: Τα κορίτσια πρέπει να έχουν την ευκαιρία που η ζωή έτσι κι αλλιώς τους δίνει: Να ζήσουν την ηλικία τους με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της. Να μπορούν να ανακαλύψουν γιατί τα δικά τους νύχια είναι άβαφα, αλλά της μαμάς βαμμένα. Να μπορούν να προβάρουν τις γόβες μας, αλλά να επιστρέφουν στις μπαλαρίνες τους δίχως κλάματα. Να ζουν την ηλικία τους, και κηδεμόνας να μην είναι ο αυστηρός γονιός αλλά η δική τους κρίση, την οποία καλλιεργεί και ενισχύει στη σωστή κατεύθυνση το περιβάλλον τους.

Με τη συνεργασία της Νέλλης Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).
πηγή: imommy

Οι Σκύλες του Χίτλερ. Το ίδιο διαβολικές με τους άνδρες / The Nazi women who were every bit as evil as the men

Μπορεί η ναζιστική δολοφονική μηχανή να στελεχωνόταν κυρίως από άντρες, αλλά από μια νέα έρευνα προέκυψε ότι δεν ήταν λίγες και οι Γερμανίδες που συμμετείχαν είτε ως θύτες, είτε ως μάρτυρες, είτε ως συνεργοί.

... μεταξύ άλλων, εντόπιζαν παιδιά με προβλήματα υγείας
ή μαθησιακά προβλήματα, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να ζήσουν.

Σύμφωνα με την Αμερικανίδα ιστορικό Γουέντι Λόουερ, οι  Γερμανίδες που είχαν ενεργό ρόλο στα εγκλήματα των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν περισσότερες από 500.000!

...................................
The Nazi women who were every bit as evil as the men: From the mother who shot Jewish children in cold blood to the nurses who gave lethal injections in death camps

more... dailymail 

........................... 

Μάλιστα, όπως λέει η Λόουερ, μετά το ξέσπασμα του πολέμου όλες οι Γερμανίδες ηλικίας μεταξύ 17 και 25 ετών ήταν υποχρεωμένες να αναλάβουν κάποιου είδους υπηρεσία.

Κάποιες ήταν δασκάλες, άλλες νοσοκόμες, ενώ αρκετές ήταν γραμματείς (και ερωμένες) υψηλόβαθμων στελεχών του ναζιστικού καθεστώτος και συμμετείχαν άλλοτε παθητικά, και άλλοτε ενεργά στις εγκληματικές ενέργειες των προϊσταμένων τους.

Κυρίως όσες ανήκαν στις δύο πρώτες κατηγορίες, εντόπιζαν νεογέννητα ή μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά με προβλήματα υγείας ή μαθησιακά προβλήματα, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να ζήσουν.

Λίζελοτ Μάγερ

Μια από τις πιο αδίστακτες γυναίκες, που συμμετείχαν στα απάνθρωπα αυτά εγκλήματα ήταν  η Λίζελοτ Μάγερ. 
Υπήρξε γραμματέας και ερωμένη του ναζιστή κομισάριου της πόλης Λίντα στη Λευκορωσία. 

Επέλεγε ποιοι από τους κρατούμενους εργάτες
θα εκτελούνταν και ποιοι θα παρέμεναν στη ζωή. 
Μια φορά έδωσε εντολή να εκτελεστούν 16 άντρες μόνο και μόνο επειδή άργησαν να φτάσουν στην δουλειά τους λίγα λεπτά!

madata από star.gr

Ιστορικά: Μπαμπά, μαμά, ποιά ήταν τα Γερμανικά φύλα και ποιές χώρες συμμάχησαν με τον Χίτλερ;

Το όνομά τους «Γερμανοί» προέρχεται από το λατινικό ρήμα gero που στα ελληνικά σημαίνει φέρω. Άρα οι Γερμανοί αποτελούν ένα συνονθύλευμα εθνών οι οποίοι φέρουν, κουβαλούν, αν θέλετε λαφυραγωγούν, απ’ όπου κι αν περνούν, τα πάντα στο πέρασμά τους.

Μια ερμηνεία που φυσικά δεν θα άρεσε στον Χίτλερ. Πάντως, αυτό το συνονθύλευμα κάποτε κατοικούσε σε μέρος της Ευρώπης, μεταξύ των Καρπαθίων Ορέων, του Βόρειου Ωκεανού και των ποταμών Ρήνου και Βιστούλα.
Οι Πρώσσοι ήσαν εκείνοι που ένωσαν τα γερμανικά φύλα: Βαβαρούς/Παβαρούς, Βανδάλους.
Από αυτούς προέρχεται ο όρος βανδαλισμός η συστηματική μερική ή ολική καταστροφή έργων τέχνης και πολιτισμού.
Οι Βάνδαλοι συνήθιζαν κατά τις εκστρατείες τους να καταστρέφουν έργα τέχνης από τους τόπους των κατακτήσεών τους. Κατέστρεφαν κυρίως αγάλματα, αφαιρώντας συνήθως τις μύτες και τα αυτιά των προσώπων κι αυτό με αφορμή μια προκατάληψη που έλεγε πως τα αγάλματα διαθέτουν ψυχή και έτσι, καταστρέφοντάς τα, αφαιρούσαν τη δυνατότητα να εισέρχεται και να εξέρχεται η ψυχή μέσα στο άγαλμα. Στη συνέχεια προχώρησαν και σε καταστροφές άλλων μορφών τέχνης
...................
Άλλα γερμανικά φύλα ήσαν οι Βαστάρνες, Βοταβοί, Βρικάντιοι, Βαρύκτεροι, Γαμαβριούιοι, Γότθοι, (οι αρχαίοι τους ονόμαζαν Γέτες, Σαρμάτες και Σκύθες), Βυτεμβέργιοι, Ερμόνδοροι, Έρουλοι (αυτοί παρέμεναν κανίβαλοι έως τον Μεσαίωνα),  Ζούμοι, Κασούαροι ή Κασούβοι, Καύκοι ή Καύχοι, Κίμβροι, Κούαδοι, Λούιοι, Λύγιοι ή Λούγιοι, Μαρκομάνοι, Μάρσοι, Μενάπιοι, Νωρικοί, Ούβιοι, Ουινδελικοί, Ραιτοί, Σάλιοι, Σάξωνες, Σέμνωνες, Σιλίγγες, Σύγαμβροι, Σούηβοι, Τεκτόσαγες, Τεύτονες, Χάττοι, ή Χατουάριοι, Χαύκοι, Χηρούσκοι.
Όλα αυτά τα γερμανικά φύλα συνενώθηκαν και πραγματοποίησαν την εθνική ενότητα της Γερμανίας κατά τον Γ. Λεκάκη.
Περιττό να πούμε ότι οι Γερμανοί συγκαταλέγονται ως 3οι στον κόσμο σε συλλογή αρχαιοτήτων στον πλανήτη μετά τους αποικιοκράτες Άγγλους και Γάλλους φυσικά.
περισσότερα εδώ
--------------------------------------

Οι χώρες που συμμάχησαν με τον Άξονα

Η Ιαπωνία ήταν η μεγαλύτερη δύναμη του Άξονα στην Ασία και τον Ειρηνικό. Την Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας, όπως λεγόταν, την κυβερνούσε αυτή την εποχή ο μονάρχης αυτοκράτορας Shōwa. Από τις αρχές του αιώνα, η Ιαπωνία είχε επεκτατικές βλέψεις στην ευρύτερη γύρω περιοχή, κυρίως λόγω έλλειψης φυσικών πόρων στα εδάφη της. Η επεκτατική της αυτή πολιτική, την έφερε κοντά στην Γερμανία και την Ιταλία στη δεκαετία του '30, οι οποίες είχαν παρόμοιες βλέψεις.
Η πρώτη της πολεμική επεκτατική ενέργεια ήταν εναντίον της Κίνας το 1937, όταν κατέλαβε περιοχές της Κίνας και προκάλεσε θανάτους αμάχων. To 1940 ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν απασχολημένες με τον πόλεμο και η Γαλλία είχε υποκύψει στη Γερμανία, κατέλαβε την Γαλλική Ινδοκίνα
Προσπαθώντας να αποκόψει την Αμερική από τις Φιλιππίνες, το Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό διέταξε επίθεση στη ναυτική βάση των Αμερικανών στο Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη, στις 7 Δεκεμβρίου του 1941. Αρχικά, οι Ιάπωνες κατάφεραν αρκετές νίκες έναντι των Συμμάχων και ο Πόλεμος του Ειρηνικού κράτησε μέχρι την ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945

Η Ιταλία βρισκόταν κάτω από την αρχηγία του φασιστή δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι από το 1922. Η Ιταλία είχε τεθεί εναντίον της Γερμανίας στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τη Συνθήκη των Βερσαλιών, είχε ελάχιστα οφέλη από αυτόν τον πόλεμο. Οι εθνικιστές της, το θεώρησαν αδικία καθώς πάνω από 600.000 Ιταλοί είχαν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου. Το 1935, η Ιταλία επιτέθηκε και κατέλαβε την Αιθιοπία και το 1939 την Αλβανία
Η Ιταλία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στις 10 Ιουνίου του 1940 κηρύσσοντας πόλεμο σε Αγγλία και Γαλλία και λίγο αργότερα υπέγραψε την Τριμερή συμφωνία με Γερμανία και Ιαπωνία. Οι Ιταλοί υπέστησαν πολλές ήττες στην αρχή του πολέμου, κυρίως από τους Έλληνες και τους Βρετανούς στην Αίγυπτο. Ενδυναμώθηκαν αργότερα με τη βοήθεια του Γερμανικού στρατού, για λίγο όμως, μέχρι την εγκατάλειψη του πολέμου και την αποχώρησή τους από τη Βόρεια Αφρική, καθώς και την εισβολή των συμμάχων στην Ιταλία και την παράδοσή τους στους Συμμάχους το 1943
Οι υπόλοιπες χώρες του Άξονα ήταν η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Γιουγκοσλαβία (στις 25 Μαρτίου 1941. Δύο ημέρες αργότερα αξιωματικοί του σερβικού στρατού ανέτρεψαν την κυβέρνηση που είχε υπογράψει την Τριμερή Συνθήκη) η Βουλγαρία και η Σλοβακία.
Συνεμπόλεμες δυνάμεις ήταν η Φινλανδία, το Σαν Μαρίνο, το Ιράκ και η Ταυλάνδη.
περισσότερα εδώ

Εμβληματικές ταινίες για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

    Διαλέξαμε κυρίως ελληνικές, για να είναι πιο εύκολα κατανοητές από τα μικρά παιδιά, αλλά και για να δώσουν ερέθισμα να γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία του τόπου μας.

1. Ο Ντούτσε αφηγείται (1945)
του Σταμάτη Πολενάκη

Η πρώτη ελληνική ταινία animation που περιγράφει με μορφή γελοιογραφίας τις περιπέτειες των Ελλήνων κατά τον Ελληνοαλβανικό Πόλεμο και την Κατοχή.
Ενδείκνυται και για μικρότερα παιδιά.

2. Το ξυπόλητο τάγμα ( 1953)

του Γρηγόρη Θαλασσινού (Γκρεγκ Τάλας)

Νεορεαλιστική ταινία, η πιο εμβληματική της περιόδου.

Γυρίστηκε μετά τον εμφύλιο κυρίως στη Θεσσαλονίκη αλλά και στις φυλακές Αβέρωφ, στην Αθήνα.

Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν ορφανά παιδιά, κάποια από τα οποία μάλιστα είχαν πραγματικά εκτοπιστεί κατά την διάρκεια της Κατοχής από τα ορφανοτροφεία, όταν τα κτίρια επιτάχθηκαν από τους Ναζί.

Τα παιδιά αυτά, οι σαλταδόροι της κατοχής, κάτω από έναν κοινό άγραφο κώδικα τιμής, συντάσσονται σε στρατιές, σαμποτάρουν τους κατακτητές, κλέβουν τα λάφυρά τους και τα ξαναμοιράζουν στους φτωχούς.

Εξελίσσονται σε Ρομπέν των πόλεων, το λεγόμενο Ξυπόλητο Τάγμα.

Τη μουσική συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Η ταινία ενδείκνυται για όλα τα παιδιά.

3. Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)

του Αλέκου Σακελλάριου

Πρόκειται για μια σατυρική ταινία με ευρηματικό σενάριο, υπέροχες ερμηνείες και μουσική του Κώστα Γιαννίδη.

Στην μεταπολεμική Ελλάδα τα πάθη του εμφυλίου καλά κρατούν.

Ξαφνικά επιστρέφει ο εφιάλτης των Γερμανών σαν ένα κακό όνειρο.

Θα είναι το όνειρο αυτό αρκετό να συμφιλιώσει τους ανθρώπους;

Παρότι ενδείκνυται για μεγαλύτερα παιδιά, παρακολουθείται εξίσου καλά κι από μικρά παιδιά.

4. Ουρανός (1962)

του Τάκη Κανελλόπουλου

Η ταινία έχει μορφή ντοκυμαντέρ.

Χωρίζεται σε τρία μέρη: 

Ειρήνη-Πόλεμος-Οπισθοχώρηση.

Το πρώτο μέρος είναι ένα εικαστικό αριστούργημα, ενώ τα άλλα δύο αποτελούν μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τον πόλεμο.

Βρήκαμε στο διαδίκτυο ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα.

Για μεγάλα παιδιά.

5. Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ (1962)

του Ροβήρου Μανθούλη

Η ταινία είναι κωμωδία και περιγράφει την συνάντηση μετά το τέλος του πολέμου δυο φίλων που είχαν χωριστεί σε ένα μπλόκο.

Θυμούνται όλα όσα πέρασαν στην Κατοχή, ενω γίνεται αναφορά στα διλήμματα των απλών ανθρώπων κατά την σκοτεινή αυτή περίοδο.

Για μεγαλύτερα παιδιά.

6. Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση (1971)
του Ντίνου Κατσουρίδη

Περιγράφει την καθημερινότητα και τον αγώνα επιβίωσης ενός απλού ανθρώπου που εργάζεται σε ένα επιταγμένο εργοστάσιο και συμμετέχει... κατά λάθος σε μια αντιστασιακή οργάνωση.
Για μεγαλύτερα παιδιά.

Υπάρχουν και πολλές ξένες ταινίες με αναφορά στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος.

Δείτε παρακάτω ορισμένες:

7. Ο Μεγάλος Δικτάτωρ

του Τσάρλι Τσάπλιν

Μεγαλειώδης ταινία, με πρωταγωνιστή τον Τσάρλι Τσάπλιν στον ρόλο του Χίτλερ

Η ταινία υπογραμμίζει πόσο κωμική θα ήταν η φιγούρα του δικτάτορα, αν δεν ήταν τόσο τραγική.

Εμβληματικές οι σκηνές του Λόγου και του Μπαλονιού.

Η ταινία ενδείκνυται για όλα τα παιδιά.

Βρήκαμε ολόκληρη μόνο την αγγλική εκδοχή

Η σκηνή με την ομιλία

Η σκηνή με το μπαλόνι

8. Ο πιανίστας (2002)

του Ρομάν Πολάνσκι

Συγκινητική ταινία που δείχνει τη δύναμη της μουσικής μέσα από τον αγώνα ενός εβραίου πιανίστα να επιβιώσει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Για μεγαλύτερα παιδιά.

9.Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (1959)

του Τζωρτζ Στήβενς

Βραβευμένη με Όσκαρ ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο για το ημερολόγιο που κρατούσε μια μικρή κοπέλα, η Άννα Φρανκ κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αναγκάστηκε να κρυφτεί σε ένα διαμέρισμα στο Άμστερνταμ για να αποφύγει την σύλληψή της από τους Ναζί.

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, κινούμενα σχέδια

Δείτε την ιστορία σε μια υπέροχη ταινία που κινουμένων σχεδίων (στο διαδίκτυο τη βρήκαμε στα αγγλικά αλλά υπάρχει και με ελληνικούς υπότιτλους).

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι