Αδυναμία σεβασμού των δικαιωμάτων των παιδιών

Η αδυναμία των κρατών να δρουν στα πλαίσια του σεβασμού των δικαιωμάτων των παιδιών είναι το κύριο χαρακτηριστικό της εποχής μας

Παρά την καθολική αποδοχή των αρχών για την προστασία της παιδικής ηλικίας, η νέα έκθεση της UNICEF δείχνει πως πάνω από τα μισά παιδιά σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από ακραίες στερήσεις εξαιτίας της φτώχειας, των πολέμων και του HIV/AIDS, συνθήκες που στην ουσία στερούν από τα παιδιά την παιδική τους ηλικία και καθυστερούν την ανάπτυξη των κρατών.

Παρουσιάζοντας την 10η ετήσια έκθεση «Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο», η Εκτελεστική Διευθύντρια της UNICEF, Κάρολ Μπέλαμι, είπε πως πάνω από 1 δισεκατομμύριο παιδιά στερούνται την υγιή και ασφαλή ανατροφή που υποσχόταν η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού του 1989 - η ευρύτερα υιοθετημένη διεθνής συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Η έκθεση τονίζει πως η αποτυχία των κρατών να σταθούν στο ύψος των αρχών της Σύμβασης προκαλεί μόνιμη βλάβη στα παιδιά και κατά συνέπεια εμποδίζει την πρόοδο στα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικονομική ανάπτυξη των κρατών.

«Πολλές κυβερνήσεις κάνουν εν γνώσει τους, εσκεμμένες επιλογές που στην ουσία βλάπτουν την παιδική ηλικία», είπε η Μπέλαμι, κατά την παρουσίαση της Έκθεσης στο Λονδίνο, στο London School of Economics. «Η φτώχεια δεν έρχεται από το πουθενά, ο πόλεμος δεν ξεφυτρώνει από το τίποτα, το AIDS δεν εξαπλώνεται από μόνο του. 

Αυτές είναι δικές μας επιλογές. Όταν τα μισά παιδιά στον κόσμο μεγαλώνουν πεινασμένα και σε ανθυγιεινές συνθήκες, όταν τα σχολεία έχουν γίνει στόχοι και ολόκληρα χωριά ερημώνονται από το AIDS, έχουμε αποτύχει να εκπληρώσουμε την υπόσχεσή μας για την παιδική ηλικία», δήλωσε.

Φτώχεια, η μεγάλη και σιωπηλή τρομοκρατία

Πέρασαν οι εποχές που ο κόσμος κινητοποιείτο για τα πεινασμένα παιδιά της Αιθιοπίας.
Η θέα ενός πεινασμένου παιδιού δεν «πουλά» πια σε κοινωνίες που έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα, όπως η παχυσαρκία. Ισως γι' αυτό και η 17η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, δεν απασχόλησε τα δυτικά ΜΜΕ.
Οι αριθμοί, όμως, ορίζουν τη «σιωπηλή τρομοκρατία» που καταδικάζει σε θάνατο 28.000 ανθρώπους την ημέρα στον πλανήτη, όπου 850 εκατ. άνθρωποι (ανάμεσά τους 146 παιδιά) πάσχουν από χρόνια πείνα,2,6 δισ. άνθρωποι επιβιώνουν με λιγότερα από 2 δολ. την ημέρα (από αυτούς, 1,1 δισ. τα βγάζουν πέρα με λιγότερο από 1 δολ.), 1,2 δισ. δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό,113 εκατ. παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην παιδεία, 50 εκατ. είναι φορείς του AIDS και δεν διαθέτουν τα μέσα για οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή, την ίδια ώρα που το 10%του παγκόσμιου πληθυσμού απολαμβάνει το 70% του παγκόσμιου πλούτου
Εμειναν στα λόγια
Εξι χρόνια μετά την περίφημη Σύνοδο της Χιλιετίας, όπου οι ηγέτες 189 χωρών υιοθέτησαν τους στόχους ανάπτυξης, με πρώτο τη μείωση της φτώχειας κατά 50% έως το 2015, ελάχιστα άλλαξαν στο χάρτη της παγκόσμιας ανέχειας.
Ο ΟΗΕ πανηγυρίζει που στο διάστημα 1990-2001 ο αριθμός όσων επιβιώνουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα μειώθηκε από το 27,9 στο 21,3% του παγκόσμιου πληθυσμού, όμως αυτό οφείλεται κυρίως στην επιτυχία της Κίνας να μειώσει από το 33% στο 16,6% το ποσοστό που ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
* Στη Δυτική Ασία και την Αφρική, τα ποσοστά της φτώχειας έχουν παραμείνει ίδια, ενώ στην Υποσαχάρια Αφρική παρατηρήθηκε μείωση του ΑΕΠ κατά 14% και αύξηση της φτώχειας από το 41% στο 46% του πληθυσμού.
* Στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική η μείωση γίνεται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς κι ενώ ο FAO (Οργανισμός Γεωργίας και Τροφίμων του ΟΗΕ) επιμένει ότι η ήπειρος παράγει τετραπλάσια ποσότητα τροφίμων από όση απαιτείται για να καλύψει τις ανάγκες της, 200 από τα 500 εκατ. των κατοίκων της είναι πολύ φτωχοί και 58 εκατ. πάσχουν από υποσιτισμό.
* Στη δε Ευρώπη, ιδίως στη νοτιο-ανατολική, η φτώχεια αυξήθηκε κατά 6% από το 1990 και το ίδιο συνέβη και στις χώρες της Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Κρατών.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι απαιτούνται 100 δισ. δολάρια το χρόνο έως και το 2015 για να επιτευχθούν οι Στόχοι της Χιλιετίας, αλλά η βοήθεια των πλούσιων χωρών προς τις αναπτυσσόμενες έχει μειωθεί κατά 25% τα τελευταία χρόνια. Επιστέγασμα υπήρξε η περσινή σύνοδος των G8 στη Σκοτία, όπου οι ισχυροί δεσμεύτηκαν να προσφέρουν μόνο 50 δισ. δολάρια για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Από αυτά, έδωσαν μόνο 20 δισ., ενώ το 80% αυτού του ποσού προέρχεται απλώς από απαλοιφή του χρέους του Ιράκ και της Νιγηρίας. Από τα ποσά που υποσχέθηκαν για την καταπολέμηση του AIDS η Υποσαχάρια Αφρική έχει λάβει μόνο το 60%, ενώ, για την αντιμετώπιση της πείνας, ο FAO χρειάζεται επιπλέον 24 δισ. δολάρια το χρόνο.
Και όλα αυτά τη στιγμή που την τελευταία πενταετία οι χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής έχουν πληρώσει 65 δισ. δολάρια σε εξυπηρέτηση του χρέους, βυθίζοντας τον πληθυσμό τους σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια.
Γιατί τόσοι φτωχοί;
«Οι φτωχοί δεν είναι φτωχοί επειδή δεν έχουν εισόδημα, αλλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που κάποιοι τους έκλεψαν καταστρέφοντας την ικανότητά τους να ευημερήσουν. Ο πλούτος που συσσωρεύτηκε στην Ευρώπη προέρχεται από ό,τι έκλεψαν από την Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική. Χωρίς την καταστροφή της ανθούσας νηματουργίας της Ινδίας, τη γενοκτονία των αμερικανικών ιθαγενών φυλών και τη σκλαβιά των Αφρικανών, η Βιομηχανική Επανάσταση δεν θα είχε δημιουργήσει πλούτο για Ευρώπη και ΗΠΑ.
«Ηταν η βίαιη και ληστρική ιδιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Τρίτου Κόσμου και των αγορών του που δημιούργησε τον πλούτο του Βορρά και τη φτώχεια του Νότου.
«Οταν πατεντάρουν τους σπόρους και οι αγρότες πρέπει να πληρώσουν ένα τρισ. δολάρια στις ΗΠΑ ως "δικαιώματα", η φτώχεια τους αυξάνεται κατά ένα τρισ. δολάρια. Οταν ιδιωτικοποιούν το νερό και οι μεγάλες πολυεθνικές κερδίζουν ένα τρισ. δολάρια για να το μετατρέψουν σε εμπορευματοποιημένο αγαθό, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι κατά ένα τρισ. δολάρια. Οι ιατρικές πατέντες αυξάνουν το κόστος των φαρμάκων για το AIDS από τα 200 στα 20.000 δολάρια και για τον καρκίνο από τα 2.400 στα 36.000 δολάρια για ένα χρόνο θεραπείας.
Τα 50 δισ. δολάρια "βοήθειας" του Βορρά προς τον Νότο είναι απλώς το ένα δέκατο των 500 δισ. δολαρίων που ρέουν από τον Νότο προς τον Βορρά σε πληρωμές τόκων και σε άλλους άδικους μηχανισμούς που επέβαλαν η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτοί κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους».
Αυτά δήλωσε στην «Κ.Ε.» η Βαντάνα Σίβα, ινδή φυσικός, περιβαλλοντολόγος και βραβευμένη ακτιβίστρια κατά της φτώχειας, σε συνομιλία μας κατά την επίσκεψή της φέτος στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 22-10-2006

Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΠΟΛΤΟΣ

Βασιλικός Πολτός είναι η φυσική παχύρρευστη βιολογική ουσία που παράγεται από τις εργάτριες μέλισσες και χρησιμοποιείται σαν η μοναδική τροφή της Βασίλισσας της κυψέλης από τη γέννηση ως το θάνατό της.

Τα αποτελέσματα από την διατροφή της βασίλισσας αποκλειστικά με Βασιλικό Πολτό είναι εντυπωσιακά: Αποκτά διπλάσιο μέγεθος από τις άλλες μέλισσες, η διάρκεια της ζωής της γίνεται 30 φορές μεγαλύτερη και γεννά 2 έως 3 χιλιάδες αυγά το 24ωρο που το βάρος τους είναι μεγαλύτερο από το βάρος του σώματος της!

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΟΛΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Οι ευεργετικές επιδράσεις του βασιλικού Πολτού στον άνθρωπο είναι γνωστές από την αρχαιότητα.

Γι’ αυτό τα νεώτερα χρόνια το φυσικό αυτό προϊόν έγινε αντικείμενο εντατικών επιστημονικών μελετών κάτω από αυστηρό ιατρικό έλεγχο που κατέδειξαν τη θετική επίδρασή του στο μεταβολισμό και στην ανταλλαγή της ύλης, στην ανάπτυξη και στη μακροζωία.

Ο Βασιλικός Πολτός ανανεώνει τις σωματικές και τις πνευματικές δυνάμεις, αυξάνει την αντοχή, τη σεξουαλική δραστηριότητα, τη γονιμότητα και αναζωογονεί τους ηλικιωμένους οργανισμούς.

Εξαιρετικά αποτελέσματα εμφανίζει και απέναντι στο άγχος που προκαλείται από το σύγχρονο ακατάστατο και εξαντλητικό τρόπο ζωής

Παιδιατρική

Χορήγηση βασιλικού πολτού προκαλεί διέγερση της ανάπτυξης των πρόωρων βρεφών, βελτιώνοντας την αφομοίωση της τροφής και τροφοδοτώντας τα με διάφορους παράγοντες ανάπτυξης.

Μελισσοθεραπεία με μέλι, βασιλικό πολτό και γύρη αποτελεί ένα πολύτιμο μέσο για τη θεραπεία της καθυστερημένης ψυχοκινητικής ανάπτυξης στα παιδιά.

Προκαλεί μία γρήγορη βελτίωση της μνήμης και της αντίληψης των παιδιών αυτών, μαζί με μία επιβράδυνση της ψυχοκινητικής αστάθειας.

Με μία παρατεταμένη θεραπεία η ικανότητα μάθησης των παιδιών αυξάνεται.

Επίσης παρατηρείται μία εξάλειψη της ακράτειας των ούρων και περιορισμό στα κινητικά προβλήματα.

Γενικά ο βασιλικός πολτός, αλλά και τα υπόλοιπα μελισσοκομικά προϊόντα, συνεισφέρουν στη βελτίωση της μετάδοσης των νευρο-μυϊκών μηνυμάτων.

Τέλος χορήγηση βασιλικού πολτού σε παιδιά με σύνδρομο Down, είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της διανοητικής τους ανάπτυξης.

Πρώτη δημοσίευση στο Χαμομηλάκι: Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006

Γιατί τα παιδιά κλέβουν;

Είναι φορές που στην "καριέρα" του ως γονιός έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια πικρή αλήθεια που τον κάνει να ρωτήσει το παιδί του «πού το βρήκες αυτό;»

Το φαινόμενο των παιδιών και των εφήβων που "παίρνουν" από φιλικά ή συγγενικά σπίτια πράγματα που δεν τους ανήκουν, χωρίς σκοπό να τα επιστρέψουν, ή ακόμα και από μαγαζιά χωρίς να πληρώσουν, είναι αρκετά συχνό.

Και βέβαια, είναι επίσης αρκετά ανησυχητικό. Οι γονείς ανησυχούν για τους λόγους που έκαναν το παιδί να κλέψει και αναρωτιούνται αν το παιδί τους έχει κακοποιά στοιχεία στην προσωπικότητά του. Το πρόβλημα αυτό έχει διαφορετικές διαστάσεις ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
 
Προσχολική ηλικία
Για τα πολύ μικρά παιδιά είναι μέσα στα πλαίσια του κανονικού ν' απλώσουν το χεράκι τους και να πάρουν κάτι που τους αρέσει, αλλά δεν τους ανήκει. Μέχρι τεσσάρων-πέντε ετών το παιδί δεν έχει ξεκαθαρίσει την έννοια του κλεψίματος, όταν παίρνει κάτι που ανήκει σε άλλο άτομο.
Ψυχολογικά, λειτουργεί ακόμα κάτω από την εγωκεντρική σκοπιά της ανάπτυξης και αντιλαμβάνεται τον κόσμο αποκλειστικά μέσα από τον εαυτό του και τις ανάγκες του και όχι βάσει των αναγκών των άλλων.
Τα πολύ μικρά παιδιά επίσης δεν καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα κοστίζουν χρήματα και ότι δεν είναι σωστό να πάρουμε κάτι χωρίς να το πληρώσουμε.
 
Σχολική ηλικία
Τα παιδιά δημοτικού σχολείου γνωρίζουν το σωστό και το λάθος και έχουν μάθει ότι δεν είναι σωστό να παίρνουμε πράγματα από τα καταστήματα χωρίς να τα πληρώνουμε ή να παίρνουμε πράγματα που ανήκουν σε άλλους. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν συνέπειες αυτής της πράξης μέσα στην οικογένεια, αλλά συνήθως δεν ξέρουν για τις ευρύτερες συνέπειες.
Παρόλα αυτά, ο λόγος που μπορεί να καταφύγουν σε τέτοια συμπεριφορά είναι ότι δεν έχουν αναπτύξει τους μηχανισμούς του αυτοελέγχου που είναι απαραίτητοι για να μην περάσουν από την επιθυμία απόκτησης ενός πράγματος στην απόκτησή του με λανθασμένο τρόπο.
 
Εφηβεία
Στην εφηβική ηλικία, τα παιδιά μπορεί να αρχίσουν να κλέβουν για διαφορετικούς λόγους. Η ίδια η πράξη μπορεί να λειτουργεί ως διεγερτικό και να τους ανεβάζει την αδρεναλίνη, κάνοντάς τους να νιώθουν έντονα συναισθήματα, που προέρχονται από τον αρχικό κίνδυνο και την ανακούφιση του ότι δεν πιάστηκαν.
Ένας άλλος λόγος που οι έφηβοι μπορεί να αρχίσουν να κλέβουν έχει να κάνει με την ομάδα των συνομηλίκων και τις πιέσεις που ο έφηβος δέχεται από αυτή. Προκειμένου ο έφηβος να γίνει αποδεκτός και να κερδίσει το σεβασμό των άλλων μελών -"προτύπων" της ομάδας, αρχίζει να κλέβει για να δείξει ότι μπορεί κι αυτός να το κάνει, ότι είναι αρκετά ικανός για να γίνει αποδεκτός από την ομάδα αυτή.
Άλλες φορές πάλι, ο έφηβος επιδίδεται στην κλεψιά για να "αποδείξει" στον εαυτό του και τους άλλους ότι είναι έξυπνος, μάγκας, και ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι καθώς ο έφηβος αρχίζει να παίρνει τον έλεγχο της ζωής του στα χέρια του, αποκτά μια αίσθηση παντοδυναμίας και έχει την επιθυμία να κατακτήσει τον κόσμο γύρω του, επαναστατώντας: ο τρόπος που διαλέγει να το κάνει αυτό μπορεί να είναι κλέβοντας.
 
Οι βαθύτεροι ψυχολογικοί λόγοι που οδηγούν στο κλέψιμο
Υπάρχουν όμως και βαθύτεροι, πιο σύνθετοι ψυχολογικοί λόγοι που μπορεί να ωθήσουν ένα παιδί στο κλέψιμο. Το παιδί που είναι θυμωμένο, με τον εαυτό του, τους γονείς του, τον κόσμο γύρω του, συχνά καταφεύγει στο κλέψιμο για να "τιμωρήσει" τους άλλους, αυτούς με τους οποίους είναι θυμωμένο και όχι γιατί πραγματικά επιθυμεί το αντικείμενο που κλέβει. Έτσι, η κλοπή γίνεται μέσο εκδίκησης και έκφρασης του θυμού του παιδιού.
Όταν η οικογένεια βιώνει προβλήματα και οι γονείς είναι στα πρόθυρα του διαζυγίου, το παιδί νιώθει ανίσχυρο και θέλει να αντιδράσει, προκειμένου να "σώσει" την οικογένειά του. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να εμφανίσει ένα πρόβλημα συμπεριφοράς, όπως για παράδειγμα το να αρχίσει να κλέβει, ώστε να τραβήξει την προσοχή των γονιών του επάνω του και να τους κάνει να "ξεχάσουν" ή να πάψουν ν' ασχολούνται τόσο με το δικό τους πρόβλημα.
Σε άλλες περιπτώσεις ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται παραμελημένο και ότι δεν του δίνουν αρκετή προσοχή οι γονείς και οι γύρω του. Έτσι, καταφεύγει στην κλοπή (ή σε κάποια άλλη αρνητική συμπεριφορά) προκειμένου να το προσέξουν και να ασχοληθούν μαζί του.
Άλλοτε πάλι ένα παιδί μπορεί να καταφύγει στην κλοπή προκειμένου να κερδίσει ένα ελκυστικό αντικείμενο το οποίο θα χρησιμοποιήσει με τη σειρά του για να εντυπωσιάσει άλλα παιδιά, νομίζοντας ότι έτσι θα κάνει παρέες και θα κερδίσει φίλους.
 
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Ακαδημία συμβουλεύει τους γονείς:

• Να μην προσπαθήσουν να καλύψουν το γεγονός του κλεψίματος.
• Να εξηγήσουν στο παιδί ότι το να κλέψει κάτι δεν είναι σωστό.
• Να βοηθήσουν το παιδί να επιστρέψει ή να πληρώσει το κλεμμένο αντικείμενο.
• Να σιγουρευτούν ότι το παιδί δεν επωφελείται της κλεψιάς με κανέναν τρόπο.
• Να μην αρχίσουν να λένε στο παιδί τους ότι αφού έκλεψε μία φορά θα ξανακλέψει και να μην θεωρούν τη μία αυτή φορά προάγγελο μελλοντικής κακής συμπεριφοράς και να μην πουν στο παιδί τους ότι το θεωρούν κλέφτη ή κακό άνθρωπο.
• Να πουν ξεκάθαρα στο παιδί τους ότι τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή ούτε στην οικογένεια ούτε στην κοινωνία που ζουν.
• Όταν το παιδί πληρώσει ή επιστρέψει το κλεμμένο αγαθό, το ζήτημα θα πρέπει να ξεχαστεί και οι γονείς δεν θα πρέπει να το ξανα - αναφέρουν, ώστε το παιδί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.  

Πότε το κλέψιμο αποτελεί σημάδι μεγαλύτερων προβλημάτων;Αν το παιδί εξακολουθεί να κλέβει, ή αυτή η συμπεριφορά του συνοδεύεται και από άλλες αρνητικές συμπεριφορές, τότε το ότι κλέβει μπορεί να είναι ένα από τα συμπτώματα κάποιων σοβαρότερων προβλημάτων στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού ή στην οικογένειά του.
 
Τα παιδιά που κλέβουν επανειλημμένα μπορεί να έχουν δυσκολίες στο να εμπιστευτούν άλλα άτομα και να συνάψουν στενές συναισθηματικές σχέσεις.
 
Αντί λοιπόν να αισθάνονται ενοχές για τη συμπεριφορά τους, μπορεί να κατηγορούν τους άλλους, με το σκεπτικό ότι "αφού αρνούνται να μου δώσουν αυτό που θέλω, θα το πάρω έτσι κι αλλιώς και θα τους δείξω εγώ". Σε τέτοιες περιπτώσεις η συμβολή των ειδικών είναι απαραίτητη ώστε να εκτιμηθεί το βάθος του προβλήματος και να δοθούν οι σωστές κατευθύνσεις για την επίλυσή του.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί στο Internet;

Οι κίνδυνοι μπορεί να είναι οι ακόλουθοι:

• Privacy: τα παιδιά μπορεί να εμπιστεύονται το Internet και να παρέχουν προσωπικές πληροφορίες χωρίς ενδοιασμούς.
• Ασφάλεια: όταν είναι on-line, τα παιδιά μπορεί να εκτίθενται σε ιούς (κακόβουλα προγράμματα που προκαλούν βλάβες σε υπολογιστικά συστήματα) και hackers (άνθρωποι που προσπαθούν να εισβάλουν σε υπολογιστικά συστήματα).
• Ανάρμοστο περιεχόμενο: τα παιδιά μπορεί να εκτεθούν σε υλικό που είναι ανάρμοστο και μπορεί να περιλαμβάνει πορνογραφία, διαφημιστικό υλικό, βία, εχθρότητα και εξτρεμιστικές ομάδες.
• Online απάτες: απάτες που πραγματοποιούνται on-line όπως γίνονται και στον πραγματικό κόσμο, μόνο που οι απατεώνες συνήθως δεν ενδιαφέρονται για την ηλικία του ατόμου που εξαπατούν – ενδιαφέρονται μόνο για αυτά που θα αποκομίσουν.
• Ψυχολογικά προβλήματα: τα παιδιά μπορούν να εθιστούν στο Internet και να αποκτήσουν προβλήματα όσο αφορά την κοινωνικότητά τους με άλλους ανθρώπους είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι.
• Ηλεκτρονικό έγκλημα: τα παιδιά μπορεί να εμπλακούν σε παράνομες on-line ενέργειες. Συνήθως δεν γνωρίζουν τα νομικά, ηθικά και δεοντολογικά θέματα.
• Identity theft: κάποιο άλλο άτομο μπορεί να κλέψει την ταυτότητα ενός παιδιού και να εκτελέσει παράνομες on-line δραστηριότητες.

Ποια τα σημάδια κινδύνου για τα παιδιά;H συμπεριφορά των παιδιών στον έξω κόσμο μπορεί να αλλάξει αν κινδυνεύουν on-line. Τα παιδιά συνήθως παρουσιάζουν επικίνδυνα σημάδια και αν οι γονείς τα λάβουν υπ’ όψιν τους, μπορεί να αποφευχθούν σοβαρά προβλήματα.

Ελέγξτε για τα ακόλουθα αν θεωρείτε ότι το παιδί σας κινδυνεύει on-line:

• Περνάει μεγάλο διάστημα μπροστά στον υπολογιστή: μία ένδειξη ότι το παιδί έχει ανακαλύψει ένα χώρο στο Internet που παρέχει ενθουσιασμό ή κίνδυνο.
• Ελαχιστοποιεί το παράθυρο στην οθόνη κάθε φορά που πλησιάζετε: αυτό το είδος συμπεριφοράς μπορεί να υποδείξει ότι έχει εμπλακεί με ανάρμοστο περιεχόμενο όπως πορνογραφία ή βίαιο υλικό.
• Περνά αρκετό χρόνο μόνο του on-line: το παιδί μπορεί να δημιουργήσει on-line σχέσεις.

Υπερβολική χρήση των chat rooms και του instant messaging: η χρήση του υπολογιστή για επικοινωνία είναι παρόμοια με αυτή του τηλεφώνου. Έχετε υπ’ όψιν σας ότι το παιδί σας μπορεί να συνομιλεί με ξένους που μπορεί να είναι ενήλικες με καχύποπτα κίνητρα.
Υπερβολική χρήση άλλης τεχνολογίας: το παιδί μπορεί ξαφνικά να αρχίσει να σκανάρει φωτογραφίες, να αντιγράφει δισκέτες, CD’s και DVD’s. Ελέγξτε εάν είναι απλά διασκέδαση ή κάτι πιο σοβαρό.

Πέντε εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα

Η πείνα και ο υποσιτισμός στον κόσμο προκαλούν το θάνατο τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων παιδιών κάθε χρόνο και στοιχίζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε απώλειες στους τομείς της παραγωγικότητας και των εσόδων, αποφαίνεται η οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών για τη Γεωργία και τη Διατροφή (FAO).

Στην έκθεσή της του 2004 για τη "διατροφική ανασφάλεια στον κόσμο", η FAO υπογραμμίζει ότι ο αριθμός των ατόμων που υποφέρουν από υποσιτισμό στον πλανήτη συνεχίζει ν' αυξάνεται, ενώ οι αναγκαίες επενδύσεις ώστε να ξεριζωθεί η μάστιγα αυτή είναι μικρές σε σχέση με τα εν δυνάμει οφέλη. Σύμφωνα με τη FAO, περίπου 852 εκατομμύρια άτομα υποσιτίζονταν στον κόσμο την περίοδο 2000-2002, εκ των οποίων 815 εκατομμύρια στις αναπτυσσόμενες χώρες, 28 εκατομμύρια σε χώρες που η οικονομία τους βρίσκεται στο στάδιο της μετάβασης και εννέα εκατομμύρια στις ανεπτυγμένες χώρες. Σύμφωνα με τη FAO, ο υποσιτισμός ευθύνεται τουλάχιστον για το ήμισυ των σχεδόν 10 εκατομμυρίων θανάτων που καταγράφονται ετησίως στον κόσμο μεταξύ των παιδιών κάτω των πέντε χρόνων".

Για πρώτη φορά η FAO προσπαθεί στην έκθεση αυτή να υπολογίσει τις "μεγάλες απώλειες" που θ' αυξάνονται σε ανθρώπινες ζωές αλλά και σε οικονομικές ζημιές εξαιτίας της πείνας, αν η τάση αυτή δεν αναστραφεί. "Σε παγκόσμια κλίμακα, κάθε χρόνο, αν δεν σημειωθεί πρόοδος στο θέμα της πείνας, θα προκαλούνται θάνατοι και ασθένειες κοστίζοντας στις αναπτυσσόμενες χώρες 500 δισεκατομμύρια δολάρια, ή ακόμη περισσότερα, λόγω των αντίστοιχων απωλειών σε παραγωγικότητα", γράφει ο γενικός διευθυντής της FAO, Ζακ Ντιούφ στον πρόλογο της έκθεσης. Για την οργάνωση του ΟΗΕ, οι προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα δεν επαρκούν για την επίτευξη του στόχου που είχε τεθεί στη σύνοδο κορυφής για τη διατροφή, να περιοριστεί δηλαδή στο ήμισυ έως το 2015 ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα στον πλανήτη μας. Ασθένειες που έχουν σχέση με τη διατροφή, όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία, παρουσιάζουν αυξητική τάση στις υπό ανάπτυξη χώρες και απειλούν κυρίως τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, προειδοποιεί η FAO. Αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες σε μια διπλή πρόκληση: από τη μια πλευρά η πείνα που πλήττει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και από την άλλη, η ταχεία εξάπλωση του διαβήτη και των καρδιοαγγειακών νόσων, αποκαλύπτει η έκθεση. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της αυξανόμενης αστικοποίησης και των αλλαγών στις διατροφικές συνήθειες που τη συνοδεύουν, κυρίως η "λύση" στα γεύματα ταχείας εστίασης.

Σύμφωνα με την οργάνωση, 84 εκατομμύρια ενήλικες στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι διαβητικοί. "Το 2025 ο αριθμός τους θ' αυξηθεί στα 228 εκατομμύρια. Οι αριθμοί για την παχυσαρκία, τα καρδιακά προβλήματα και άλλες νόσους που επηρεάζονται από τη διατροφή, παρουσιάζουν επίσης ταχεία αύξηση. Μελέτες αποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πιο μεγάλος και εξελίσσεται πιο γρήγορα στα πλέον φτωχά στρώματα, όπως χαρακτηριστικά παρατηρείται στη Λατινική Αμερική. Οι σημερινές μελέτες δείχνουν ότι "το ελλιπές βάρος του βρέφους κατά τη γέννηση και η βραδύτητα στην ανάπτυξη κατά τη νηπιακή ηλικία, ενισχύουν τους κινδύνους για διαβήτη, καρδιακές νόσους και άλλες αρρώστιες που έχουν άμεση σχέση με την υπερκατανάλωση τροφών και την έλλειψη σωματικής άσκησης", καταλήγει η έκθεση.

Πρώτη Δημοσίευση στο Χαμομηλάκι: Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

Κάθε κοινωνία έχει τα παιδιά που της αξίζουν (2)

Τιμωρία για την αδιαφορία

Ποια είναι η ευθύνη της οικογένειας για την παιδική εγκληματικότητα;

Κάποιες οικογένειες αδιαφορούν για τη συμπεριφορά των παιδιών. Στην Αγγλία, αυτή η ανησυχητική κατάσταση οδήγησε σε προτάσεις για την καθιέρωση μιας νέας αξιόποινης πράξης, η οποία θα ονομάζεται «παράλειψη αποτροπής εγκλήματος από παιδιά».

Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο θα τιμωρούνται γονείς ή κηδεμόνες των οποίων τα παιδιά, λόγω ανεπαρκούς επιμέλειας ή πλημμελούς επίβλεψης, τελούν εγκληματικές πράξεις.

Αν αποδειχθεί δηλαδή αμέλεια ή αδιαφορία των γονέων, θα υφίστανται οι ίδιοι κάποιες συνέπειες, έστω κι αν το παιδί δεν τιμωρείται.
Άλλες οικογένειες πάλι, λόγω κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, αδυνατούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και χρήζουν υποστήριξης από τους αρμόδιους φορείς κοινωνικών υπηρεσιών.

Το σχολείο συνθλίβει με τις γνώσεις

Το σημερινό σχολείο τι ρόλο παίζει στη «διάπλαση των παίδων»;
Το σχολείο δίνει δυσανάλογη έμφαση στη μετάδοση γνώσεων κι όχι στη διαμόρφωση χαρακτήρων. Αντί να εμπνέει και να δίνει φτερά, συνθλίβει και καταθλίβει με τη συσσώρευση γνώσεων το παιδί.

Tι σχέση έχει το σχολείο με την καλλιέργεια της φαντασίας;
Eλάχιστη έως και αρνητική. Kαι όμως η καλλιέργεια της φαντασίας είναι απαραίτητη για την πρόοδο της κάθε κοινωνίας. Aς μην ξεχνάμε ότι το σημερινό φανταστικό ή παράλογο είναι η αυριανή επιστημονική ορθοδοξία.

Ένα σύμπαν γεμάτο «κόκκινους νάνους» και «μαύρες τρύπες» που καταπίνουν αστέρια είναι πιο κοντά στη φανταστική λογοτεχνία παρά στην κλασική φυσική. Στις «ιστορίες από το νησί των πυροτεχνημάτων» είχα περιγράψει το «χαμαιλεοντικό σακάκι» που αλλάζει χρώμα ανάλογα με το ποιος περνάει δίπλα του.

H έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν είδα μια διαφήμιση για ένα νέο θερμο-ύφασμα που αλλάζει χρώμα από κόκκινο σε βαθύ μπλε ανάλογα με τη θερμοκρασία του σώματος της γυναίκας που το φοράει.

Ας ελπίσουμε ότι την ίδια τύχη θα έχουν κι άλλες εφευρέσεις μου, όπως το ελαφρίδι (το αντίθετο από το βαρίδι - το βάζεις στη βαλίτσα σου για να την μεταφέρεις πιο εύκολα). Πρέπει να ξεπερνάμε την πραγματικότητα, όχι μόνο να την υπηρετούμε. H φαντασία προσφέρει στο παιδί τα όπλα να δημιουργήσει κάτι νέο.

  

OI MOPΦEΣ ΠAPABATIKOTHTAΣ

Τα παιδιά - θύτες συχνά είναι θύματα βίας και εκμετάλλευσης

Τι μορφές παίρνει η βίαιη συμπεριφορά των παιδιών;
Τα παιδιά μπορεί να βασανίζουν ζώα, ανυπεράσπιστους ή ηλικιωμένους και να το απολαμβάνουν. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό ενδοοικογενειακών κακοποιήσεων τελείται από παιδιά με θύματα πάλι παιδιά.

Εκφοβισμοί και κακοποίηση συμβαίνουν επίσης καθημερινά σε σχολεία.

Τα μεγαλύτερα ή δυνατότερα παιδιά απειλούν και δυναστεύουν τα μικρότερα ή ασθενέστερα, τα οποία ούτε καν τολμούν πολλές φορές να ομολογήσουν το μαρτύριο. Υπάρχουν υποκουλτούρες παιδιών όπου η βία και η παραβατικότητα δεν θεωρούνται κηλίδες ενοχής και λόγοι ντροπής, αλλά τίτλοι τιμής και εύσημα κύρους, αποδοχής και ανόδου στις ηγετικές θέσεις της ομάδας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η απειλή της ποινής δεν λειτουργεί αποτρεπτικά αλλά καθιστά ακόμη ελκυστικότερες τις απαγορευμένες συμπεριφορές επειδή, λόγω του συνεπαγόμενου κινδύνου, απαιτούν μεγαλύτερη τόλμη.
Είναι επίσης απαραίτητο να καταλάβουμε ότι τα παιδιά-θύτες είναι συχνά και τα ίδια θύματα αδιαφορίας, βίας εκμετάλλευσης και όσα βιώνουν στην οικογένεια τα επαναλαμβάνουν αργότερα σε ασθενέστερα άτομα στο δικό τους περιβάλλον.
Υπάρχουν πάντως και παρήγορες εξελίξεις, ακόμη και σε περιπτώσεις ακραίων μορφών βίας: οι δράστες -δύο 11χρονα αγόρια- στην υπόθεση του λιθοβολισμού και της δολοφονίας του μικρού James Bulger αφέθηκαν ύστερα από οχτώ χρόνια ελεύθεροι, επειδή κρίθηκε ότι δεν παρουσίαζαν πλέον κανέναν κίνδυνο για τους συνανθρώπους τους. Για να γίνει όμως αυτό, το αγγλικό κράτος επένδυσε 4.000.000 λίρες για εντατική ψυχολογική θεραπεία και αποκατάσταση αυτών των παιδιών.
Το συμπέρασμα είναι ότι μια και δεν έχουμε βολικούς Kαιάδες για να πετάμε τα προβληματικά παιδιά, πρέπει να επενδύουμε στην πρόληψη.

Διαφορετικά, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε πολλαπλάσια για τη θεραπεία και την αποκατάσταση. Αν όμως δεν κάνουμε ούτε αυτό, αν δηλαδή κλειδώνουμε κάπου τα βίαια παιδιά κι εκεί εξελίσσονται σε ενήλικα τέρατα, ας μη μας εκπλήσσει ο φόρος του αίματος τον οποίο θα αναγκαζόμαστε κάποια στιγμή να καταβάλουμε.

 

Συνέχεια από εδώ 

Κάθε κοινωνία έχει τα παιδιά που της αξίζουν. (1)

Το πρόσφατο θεατρικό σας έργο -«O Πεταλουδόσαυρος»- αφηγείται την περιπέτεια ενός πλάσματος με σώμα αργόσαυρου και φτερά πεταλούδας που αναζητά να μάθει τι είναι. Για να γίνει δεκτός στη κοινότητα των αργόσαυρων τον αναγκάζουν να κόψει τα φτερά του...

‒ Με υπαινικτικό και αλληγορικό τρόπο, το έργο πραγματεύεται τα θέματα της διαφορετικότητας, της ετερογένειας και του κοινωνικού εξοστρακισμού. O «Πεταλουδόσαυρος» γίνεται σύμβολο όλων εκείνων που προπηλακίζονται επειδή διαφέρουν και αρνούνται να θυσιάσουν τα πολύχρωμα φτερά τους στον βωμό της αποδοχής και της ομοιομορφίας.

Το 2006, η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με δυο σοβαρά περιστατικά παιδικής παραβατικότητας. H εξαφάνιση του Άλεξ στη Βέροια και το συμβάν με την 16χρονη μαθήτρια στην Αμάρυνθο είναι μεμονωμένα περιστατικά;

Τα εγκλήματα που τελούνται από παιδιά είναι, κατά πάσα πιθανότητα, πολύ περισσότερα από τα εμφανιζόμενα στις επίσημες στατιστικές, κυρίως όταν τα θύματα είναι επίσης παιδιά. Κι αυτό επειδή σπάνια υποπτευόμαστε παιδιά για εγκληματικές ενέργειες και τείνουμε να αποδίδουμε την τύχη των θυμάτων τους σε ατυχήματα ή σε άλλες αιτίες. Το γεγονός, ωστόσο, πως τέτοια περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα δεν σημαίνει ότι είναι και συνηθισμένα.

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η απεικόνιση του εγκλήματος στα MME είναι εκ των πραγμάτων επιλεκτική. Τα Μέσα επιλέγουν συνήθως τα πιο εντυπωσιακά και ακραία εγκληματικά περιστατικά για να τα παρουσιάσουν με τον πλέον δραματικό τρόπο.

Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό των εγκλημάτων δεν είναι ούτε εντυπωσιακά ούτε ακραία. Ωστόσο, η δραματική απεικόνιση της εξαίρεσης χρωματίζει την αντίληψη του κοινού για τη συχνότητα και τη σοβαρότητα του εγκλήματος, τροφοδοτώντας έτσι τον φόβο, την ανασφάλεια και την τιμωρητικότητα.
Δεν φταίνε βέβαια μόνο τα Μέσα γι αυτή την κατάσταση. Το έγκλημα αποτελεί πλέον καταναλωτικό αγαθό με μεγάλη ζήτηση, το κοινό λαχταράει να διαβάζει για το έγκλημα, διψάει να μαθαίνει ακόμη και τις πιο φρικιαστικές λεπτομέρειες.
Τι είναι αυτό που μπορεί να ωθήσει ένα ανήλικο παιδί -κατά συνθήκη αθώο- να προβεί σε πράξεις ανομολόγητες όπως ο βιασμός, ο εξευτελισμός των συνομηλίκων του, ο φόνος...

‒ Τα παιδιά δεν είναι πάντα αθώα αγγελούδια, όπως θέλουμε συχνά να πιστεύουμε. Τόσο η σφοδρότητα των επιθυμιών όσο και η βιαιότητα των αντιδράσεών τους μπορεί να είναι εντονότερη από εκείνη των ενηλίκων.

Αν φανταστούμε -είχε ισχυριστεί ένας ψυχολόγος- έναν γκιουλιβεριανό κόσμο (σ.σ. από «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ») κατοικούμενο από νάνους ενήλικες και γιγαντόμορφα παιδιά κι αν υποθέσουμε ότι τα παιδιά αυτά είναι ελεύθερα να εκφράσουν τις βίαιες φαντασιώσεις και ορμές τους, τότε ο κόσμος αυτός θα ήταν 100% εγκληματικός.
Σύμφωνα με την άποψη αυτή, τα παιδιά γεννιούνται «μικρά τέρατα» και μόνο μέσα από επίπονες διαδικασίες κοινωνικοποίησης διαμορφώνονται σε νομοταγείς ενήλικες.
Συνεπώς, αν οι απαραίτητες διαδικασίες κοινωνικοποίησης είναι απούσες, το αποτέλεσμα είναι άτομα χωρίς αναστολές και συνείδηση. Σύμφωνα με την αντίθετη άποψη, τα παιδιά γεννιούνται αξιαγάπητα αγγελούδια και λόγω δυσμενών κοινωνικών επιδράσεων ακολουθούν τον δρόμο του κακού.

Και στις δυο περιπτώσεις τα παιδιά μπορεί να είναι ανελέητα και ικανά για εγκληματικές πράξεις αφάνταστης σκληρότητας.
«Κάθε οικογένεια, κάθε ομάδα, κάθε κοινωνία έχει τα παιδιά που της αξίζουν». Δικό σας το σχόλιο. Δώστε μας μια ερμηνεία...
‒ O τρόπος με τον οποίο διαπλάθει η κάθε κοινωνική ομάδα τα παιδιά της, τα πρότυπα τα οποία τους προσφέρει, η πνευματική τροφή με την οποία τα γαλουχεί καθορίζουν αποφασιστικά τη μελλοντική συμπεριφορά τους.

Το παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον εμπορευματοποίησης της βίας ως μορφής ψυχαγωγίας ή ο νέος που ακούει, βλέπει και διαβάζει συνεχώς για επιχειρηματίες που παρανομούν, για πολιτικούς που εξαγοράζονται, δικαστικούς που δωροδοκούνται ή μεγαλογιατρούς που χρηματίζονται, τι είδους πρότυπα θα διαμορφώσει, τι αναστολές θα διατηρήσει και για ποιον λόγο θα επιλέξει να είναι ο ίδιος νομοταγής; Αν δεν θέλουμε να εκκολάψουμε μια νέα γενιά εγκληματιών, καλά θα κάνουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι φερόμαστε.

 

Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΦΩΣKOΛO
«E» 29/12

 

Η συνέχεια εδώ 

Τα παιδιά στο περιθώριο

Ως ακραία κατάσταση, τα παιδιά μπορεί να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά μέσα στις ίδιες τις οικογένειές τους, τις κοινότητες και τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και για τις κυβερνήσεις, τους δωρητές, την κοινωνία των πολιτών, τα μέσα ενημέρωσης, τον ιδιωτικό τομέα, ακόμα και για τα άλλα παιδιά. Για εκατομμύρια παιδιά, η κύρια αιτία της αφάνειάς τους είναι παραβιάσεις του δικαιώματός τους σε προστασία.

Έγκυρες αποδείξεις για την έκταση αυτών των παραβιάσεων είναι δύσκολο να βρεθούν, όμως αρκετοί παράγοντες φαίνεται πως διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην αύξηση του κινδύνου των παιδιών να καταλήγουν στην αφάνεια: Η έλλειψη ή η απώλεια της επίσημης ταυτότητας, ανεπαρκής κρατική προστασία για τα παιδιά χωρίς γονική φροντίδα, η εκμετάλλευση των παιδιών μέσα από το trafficking και την εξαναγκαστική εργασία και η πρώιμη είσοδος των παιδιών σε ρόλους ενηλίκων όπως ο γάμος, οι επικίνδυνες εργασίες και ο πόλεμος (παιδιά στρατιώτες).

Στα παιδιά που επηρεάζονται από αυτούς του παράγοντες συμπεριλαμβάνονται εκείνα που δεν καταγράφονται ληξιαρχικά κατά τη γέννησή τους, προσφυγόπουλα και εκτοπισμένα παιδιά, ορφανά, παιδιά που ζουν στους δρόμους, παιδιά υπό κράτηση, παιδιά σε πρώιμους γάμους, επικίνδυνες εργασίες ή μαχητές και παιδιά θύματα διακίνησης και παραχώρησης για εργασία.

Παιδιά που εμπλέκονται στις χωρίς κανόνες χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης

• 5.700.000 σε εξαναγκαστική εργασία και δουλεία.
• 1.800.000 σε πορνεία και πορνογραφία.
• 1.200.000 θύματα διακίνησης (trafficking).
• 600.000 σε παράνομες δραστηριότητες.
• 300.000 σε ένοπλες συρράξεις.

Ορφανά παιδιά (που έχουν χάσει τον ένα ή και τους δύο γονείς τους) ανά περιοχή του κόσμου το 2003

• 12.300.000 σε υποσαχάρια Αφρική
• 7.300.000 σε Ασία
• 6.000.000 σε Λατινική Αμερική & Καραϊβική

Οι αιτίες της περιθωριοποίησης
Για να φέρουμε τα παιδιά αυτά στο προσκήνιο, να τους δώσουμε υπόσταση, απαιτεί να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό περιβάλλον για αυτά. Η περιθωριοποίηση επιδρά εις βάρος των παιδιών σε όλες τις χώρες, τις κοινωνίες και τις κοινότητες. Σε εθνικό επίπεδο, οι βαθύτερες αιτίες της εξαίρεσης είναι η φτώχεια, η κακή διακυβέρνηση, οι ένοπλες συρράξεις και το AIDS. Στατιστική ανάλυση βασικών δεικτών των αναπτυξιακών στόχων που σχετίζονται με την παιδική υγεία και την εκπαίδευση δείχνουν ένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ παιδιών που μεγαλώνουν σε χώρες με κατώτατο επίπεδο ανάπτυξης, σπαρασσόμενες από ταραχές, με κακή διακυβέρνηση ή καταρρακωμένες από το AIDS, από τις ομόλογές τους στον υπόλοιπο αναπτυσσόμενο κόσμο.

Αυτοί οι παράγοντες δεν διακινδυνεύουν μόνο τις πιθανότητες των παιδιών αυτών να επωφεληθούν από την ατζέντα της Χιλιετίας, αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο να χάσουν την παιδική τους ηλικία και αντιμετωπίζουν συνεχιζόμενη περιθωριοποίηση κατά την ενηλικίωσή τους. Επειδή οι αναπτυξιακοί στόχοι της χιλιετίας βασίζονται σε εθνικούς μέσους όρους, οι ανισότητες μεταξύ παιδιών εντός της ίδιας χώρας που συμβάλουν και έχουν ως αποτέλεσμα την εξαίρεσή τους, μπορεί να επισκιάζονται. Αποκεντρωμένα δεδομένα από εθνικές στατιστικές και δημοσκοπήσεις δείχνουν έντονες ανισότητες στα ποσοστά επιβίωσης των παιδιών, την υγεία, την φοίτηση και την ολοκλήρωση της σχολικής εκπαίδευσης με βάση το οικογενειακό εισόδημα και τη γεωγραφική περιοχή.

Αντίστοιχες ανισότητες υπάρχουν για το φύλο, την εθνικότητα ή τις αναπηρίες. Τέτοιες αδικίες μπορεί να συμβαίνουν επειδή τα παιδιά και αυτοί που τα φροντίζουν εξαιρούνται σε άμεση μορφή από υπηρεσίες, επειδή ζουν σε περιοχές που είναι φτωχότερες και ανεπαρκώς εξυπηρετούμενες, εξαιτίας του υψηλού κόστους πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες ή εξαιτίας πολιτιστικών φραγμών όπως η γλώσσα, η διάκριση με βάση την εθνικότητα ή ο στιγματισμός. Τα παιδιά στις φτωχότερες χώρες αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου, ασθενειών και υποσιτισμού.

Στις 50 λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες

• Το 1 στα 2 παιδιά κάτω των 5 ετών υποφέρει από μέτριας ή βαριάς μορφής καχεξία.
• Το 1 στα 3 παιδιά κάτω των 5 ετών είναι μέτρια ή σοβαρά λιποβαρές.
• Το 1 στα 4 παιδιά δεν εμβολιάζεται κατά της ιλαράς.
• Το 1 στα 6 παιδιά πεθαίνει πριν τα 5 του χρόνια.
• Το 1 στα 10 παιδιά πεθαίνει πριν γίνει ενός έτους.

Η αντιμετώπιση αυτών των παραγόντων χρειάζεται ταχεία και αποφασιστική δράση σε τέσσερις βασικούς τομείς:

Φτώχεια και ανισότητα
Προσαρμόζοντας τις στρατηγικές για τη μείωση της φτώχειας και επεκτείνοντας προϋπολογισμούς ή αναδιανέμοντας πόρους προς όφελος κοινωνικών επενδύσεων θα βοηθούσε εκατομμύρια παιδιά στις φτωχότερες χώρες και κοινότητες.

Ένοπλες συρράξεις
Η διεθνής κοινότητα οφείλει να επιδιώκει την πρόληψη και επίλυση των ένοπλων συρράξεων και να απασχολείται με χώρες που υστερούν σε πολιτικές και θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των παιδιών και των γυναικών και την παροχή βασικών υπηρεσιών. Η παροχή επείγουσας έκτακτης βοήθειας για τα παιδιά που εμπλέκονται σε συρράξεις θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει υπηρεσίες για εκπαίδευση, παιδική προστασία και την πρόληψη μετάδοσης του AIDS.

AIDS και παιδιά
Μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις επιπτώσεις του AIDS στα παιδιά και τους εφήβους και στις μεθόδους προστασίας τους από μόλυνση και περιθωριοποίηση. Η Παγκόσμια Εκστρατεία «Ενωθείτε για τα Παιδιά - Ενωθείτε κατά του AIDS» που ξεκίνησε στις 25 Οκτωβρίου 2005 θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Διακρίσεις
Κυβερνήσεις και κοινωνίες πρέπει να αντιπαρατεθούν ανοικτά με τις διακρίσεις, να εισάγουν και να θέσουν σε ισχύ νομοθεσία που τις απαγορεύουν και να εφαρμόσουν πρωτοβουλίες για να επιληφθούν με την εξαίρεση που αντιμετωπίζουν γυναίκες και κορίτσια, εθνοτικές και ιθαγενείς ομάδες και άτομα με αναπηρίες.

Πηγές: UNICEF, UNESCO, World Bank

 

Αρχική Δημοσίευση στο Χαμομηλάκι: Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

 

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο...

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση
παίρνω φως από τον ήλιο
και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδάνε στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει
τα σκοτάδια σκορπάνε
κι η μέρα λουλουδίζει
σαν άνθος στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είναι η καρδιά μου
κι η ζωή μου σε πλατεία
σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος
πόσο μοιάζει με μικρή πολιτεία

Σταματείστε την κακοποίηση των παιδιών

Η παιδική κακοποίηση είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που πρέπει να μας πονέσει για να λυθεί. Στην περίοδο της κρίσης, οι αριθμοί της βίας και της παιδικής κακοποίησης αυξήθηκαν δραματικά. Στην περίοδο της πανδημίας και της καραντίνας οι ίδιοι αριθμοί, μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο. Όμως όλα αυτά τα παιδιά δεν είναι απλώς αριθμοί , είναι η ψυχή του κόσμου, η ζεστασιά της γης και το φως της οικουμένης. Και πρέπει να μεγαλώσουν σε ένα καλύτερο περιβάλλον.

Ένα παιδί, δίπλα σου μπορεί να χρειάζεται τη βοήθειά σου χωρίς να μιλά. Ένα παιδί δίπλα σου, μπορεί να κακοποιείται και να υποφέρει. Κάνε κάτι να το βοηθήσεις . Ένα παιδί έχει δικαίωμα να ζήσει όμορφα παιδικά χρόνια. Να κληρονομήσει ένα καλύτερο κόσμο. Κι αυτό του το χρωστάμε. 

Σταματήστε την παιδική κακοποίηση. 

Γιατί… “αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.”

fonien.gr

Θερίζει την Αφρική ο HIV

Τουλάχιστον 4,2 εκατομμύρια παιδιά είναι ορφανά από το AIDS στη δυτική και τη κεντρική Αφρική, όπως ανακοίνωσε η UNICEF την Τετάρτη, στο Ντακάρ, στη διάρκεια του συμποσίου για την καλύτερη μέριμνα των παιδιών που έχουν πληγεί άμεσα και έμμεσα από τον ιό HIV. Η οργάνωση αναφέρει πως η αρνητική επίδραση του AIDS και του ιού HIV, διαφαίνεται κατά τρόπο τρομακτικό από τον αυξανόμενο αριθμό των παιδιών που μένουν ορφανά εξαιτίας της νόσου. Στη δυτική και κεντρική Αφρική, στα 4,2 εκατομμύρια ανέρχονται τα ορφανά. Στις 24 χώρες της δυτικής και κεντρικής Αφρικής, σχεδόν 680.000 παιδιά ζουν με τον ιό HIV και τη νόσο του AIDS, ενώ από τις 600.000 οροθετικές εγκύους, μόλις το 1,3% έλαβε τα απαραίτητα αντιρετροϊκά φάρμακα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού στα μωρά τους. Σύμφωνα με την UNICEF: «Τα παιδιά είναι η συγκαλυμμένη πλευρά της πανδημίας, ακόμη και στις χώρες όπου το ποσοστό της νόσου είναι μικρό. Αυτό το μέρος του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες πρόληψης και περίθαλψης». Το παράδοξο είναι δε, ότι ενώ υπάρχουν οικονομικοί πόροι για να καλυφθεί η διάδοση της νόσου στα παιδιά, η ηλικιακή αυτή ομάδα δεν αποτελούσε «προτεραιότητα» έως τώρα.

Πηγή: ΕΞΠΡΕΣ

Παιδιά και Internet

Για τα παιδιά το Internet αποτελεί μοναδικό και αναπόσπαστο τρόπο της καθημερινής ζωής για επικοινωνία με φίλους, αναζήτηση υλικού για σχολικές εργασίες ή ακόμα αγορές όπως μουσική, βιβλία και παιχνίδια.

Τα παιδιά μεγαλώνουν, με το Internet να αποτελεί κομμάτι της ζωής τους, καθώς το χρησιμοποιούν στο σπίτι, με τους φίλους, στο σχολείο, εξερευνώντας την πληθώρα δυνατοτήτων που προσφέρει.

Επίσης, το Internet αποτελεί πλέον πολύ σημαντικό εργαλείο για επικοινωνία, πληροφόρηση, διασκέδαση και αγορές και συμμετέχει στην ένταξη των παιδιών στη σημερινή κοινωνία. Τα περισσότερα σχολεία παρέχουν σύνδεση με το Internet και όταν το παιδί σας περάσει στην ανώτερη εκπαίδευση ή στην εργασία θα είναι σχεδόν απαραίτητο να είναι χρήστης των υπολογιστών και του Internet, καθώς και να έχει γνώση αυτών.

Το πλέον σημαντικό είναι να ενημερώνετε τα παιδιά σας για τη χρήση του Internet, να κατανοούν ότι έχετε την εμπειρία να τα κατευθύνετε σωστά και να τους παρέχετε πολύτιμες συμβουλές προστασίας.

Για την πλειοψηφία των παιδιών, η χρήση του Internet θεωρείται απόλυτα ασφαλής και διασκεδαστική.

Αλλά δυστυχώς τίποτα στη ζωή δεν είναι «απόλυτα» ασφαλές για πάντα και το Internet δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Όπως και στην ζωή μας, έτσι και στο Internet πρέπει να λαμβάνουμε προφυλάξεις την ασφάλεια την δική μας και της οικογενείας μας.

Στη σημερινή εποχή, τα παιδιά εισέρχονται στον κόσμο του Internet από πολύ μικρή ηλικία και από διάφορα μέρη τα οποία περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Σχολείο: οι υπολογιστές υπάρχουν πλέον σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος.

Σπίτι: αρκετά νοικοκυριά πλέον διαθέτουν προσωπικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πρόσβαση στο Internet.

Φίλοι: εάν το παιδί σας δεν διαθέτει από το σπίτι πρόσβαση στο Internet, είναι πολύ πιθανό να έχει κάποιος από τους φίλους του.

Βιβλιοθήκες: οι βιβλιοθήκες παρέχουν πρόσβαση στο Internet για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.

Δημόσια σημεία πρόσβασης: δημόσια σημεία όπου τα μέλη μιας κοινότητας μπορούν να έχουν πρόσβαση στο Internet.

Συσκευές κινητών με Internet πρόσβαση: πολλές συσκευές κινητών τηλεφώνων δίνουν τη δυνατότητα πρόσβασης στο Internet.

Τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά στο Internet

Τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν το Internet για:

Να βρουν πληροφορίες:

το Internet αποτελεί μία ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για όλα σχεδόν τα θέματα που μπορεί να αναζητήσει κάποιος. Οι μηχανές αναζήτησης σας επιτρέπουν να πληκτρολογήσετε κάποιες λέξεις κλειδιά, ονόματα, ημερομηνίες κτλ και να λάβετε πάρα πολλά links σχετικά με το θέμα που σας ενδιαφέρει. Τα παιδιά συνήθως παροτρύνονται από το σχολείο να αναζητήσουν θέματα στο Internet και τις περισσότερες φορές απευθύνονται σε εκπαιδευτικές ή άλλες ιστοσελίδες για να βρουν πληροφορίες σχετικές με τις σχολικές τους εργασίες.

Να επικοινωνήσουν με άλλους:

Υπηρεσίες όπως E-mail, Instant Messaging (IM) και chat rooms είναι πιθανόν οι πιο γνωστοί τρόποι για online επικοινωνία με φίλους μέσω του Internet. Επίσης είναι δυνατή η ανταλλαγή αρχείων, ταινιών ή μουσικής, η είσοδος σε ομάδες συζητήσεων και η διασκέδαση με τα αλληλεπιδραστικά online παιχνίδια. Η επικοινωνία μέσω του Internet αποτελεί έναν πολύ δημοφιλή τρόπο για τα παιδιά, που το αντιλαμβάνονται ως διασκέδαση και επέκταση των κοινωνικών τους δραστηριοτήτων.

Να παίξουν online παιχνίδια:

Τα online αλληλεπιδραστικά παιχνίδια (και δεν αναφερόμαστε στον τζόγο) είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς λόγους που χρησιμοποιούν τα παιδιά το Internet. Μπορούν είτε να «κατεβάσουν» ένα παιχνίδι από μια ιστοσελίδα για να παίξουν είτε να επισκεφθούν μια ιστοσελίδα και να παίξουν με άλλους που είναι online – είτε φίλους είτε αγνώστους που είναι συνδεδεμένοι στο Internet την ίδια χρονική στιγμή. Για να γίνει αυτό, τα παιδιά χρειάζονται είτε μία Internet-enabled κονσόλα παιχνιδιών ή έναν υπολογιστή συνδεδεμένο στο Internet, όπου υπάρχει συνήθως μία μηνιαία χρέωση για την συνδρομή.

Να αγοράσουν online:

Το Internet σας συνδέει με εκατομμύρια εταιρίες, οργανισμούς και άτομα που έχουν κάτι να πουλήσουν. Ορισμένες από αυτές είναι γνωστές εταιρίες που διαθέτουν ηλεκτρονικά καταστήματα, ενώ υπάρχουν επίσης και οι online δημοπρασίες για αγορές από άτομα από όλο τον κόσμο. Τα παιδιά μπορούν να αγοράσουν βιβλία, παιχνίδια, CDs, βίντεο κτλ., παρόλο που τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη η ύπαρξη πιστωτικής κάρτας για την χρέωση των αγορών.

Καλύτερο μέλλον για τα παιδιά

Η επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και οι ευρύτεροι στόχοι της Διακήρυξης της Χιλιετίας θα μεταμορφώσουν τις ζωές εκατομμυρίων παιδιών που θα γλυτώσουν από τις ασθένειες και τον πρόωρο θάνατο, θα ξεφύγουν από την ακραία φτώχεια και τον υποσιτισμό, θα αποκτήσουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό και αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις υγιεινής και θα ολοκληρώσουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

 

Αν και ορισμένες χώρες και περιοχές έχουν μείνει πίσω, οι στόχοι είναι ακόμα επιτεύξιμοι. Τα Κράτη-Μέλη των Ηνωμένων Εθνών είναι δεσμευμένα να επιτύχουν τους στόχους της χιλιετίας και έχουν συνασπισθεί γύρω από ένα σύνολο αποφασιστικών πρωτοβουλιών ώστε να επιταχύνουν την πρόοδο. Θέτοντας σε εφαρμογή αυτές τις πρωτοβουλίες θα απαιτήσει ανανέωση των δεσμεύσεων στο ζήτημα των στόχων της χιλιετίας και επιπρόσθετους πόρους.
Θα χρειαστεί επίσης μια πολύ πιο ισχυρή επικέντρωση σε εκείνα τα παιδιά που τώρα εξαιρούνται από βασικές υπηρεσίες και στερούνται προστασίας και συμμετοχής. Εκτός και αν πολύ περισσότερα από αυτά τα παιδιά προσεγγισθούν, αρκετοί από τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας - και ιδιαίτερα ο στόχος για την καθολική πρωτοβάθμια εκπαίδευση - απλά δεν θα επιτευχθούν στην ώρα της ή ολοκληρωμένα.

Στα παιδιά για τα οποία είναι δυσχερέστατη η προσέγγιση περιλαμβάνονται εκείνα που ζουν στις φτωχότερες χώρες και στις πιο περιθωριοποιημένες κοινότητες, παιδιά που αντιμετωπίζουν διακρίσεις με βάση το φύλο, εθνικότητα, σωματική αναπηρία ή ανήκουν σε κάποια ιθαγενή ομάδα πληθυσμού, παιδιά που έχουν εμπλακεί σε ένοπλες συρράξεις ή έχουν πληγεί από το AIDS και παιδιά που στερούνται επίσημης ταυτότητας, που είναι θύματα διάφορων μορφών κακοποίησης ή εκμετάλλευσης και που δεν τους συμπεριφέρονται σα να είναι παιδιά.
Αυτά τα παιδιά, οι αιτίες που τα εξαιρούν και τα κάνουν «αόρατα» και οι δράσεις που πρέπει να αναλάβουν εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την ευημερία τους για να τα προστατεύσουν και να τα αγκαλιάσουν είναι το κεντρικό θέμα της Κατάστασης των Παιδιών στον Κόσμο 2006.

Για να εκπληρωθούν οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας για τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένων των περιθωριοποιημένων και «αόρατων» παιδιών, χρειάζεται να γίνουν τα ακόλουθα:

• Μια τεράστια προσπάθεια απαιτείται για να δοθεί ώθηση στις βασικές υπηρεσίες για εκείνα τα παιδιά και τις οικογένειές τους που επί του παρόντος δεν τις απολαμβάνουν. Αυτό συμπεριλαμβάνει άμεσες παρεμβάσεις - επονομαζόμενες ως «παρεμβάσεις ταχείας επίδρασης» - που υιοθετήθηκαν από τους ηγέτες του κόσμου στη σύνοδο κορυφής του 2005, που μπορούν να προσφέρουν μια ζωτική αρχική ώθηση στην ανθρώπινη ανάπτυξη και τη μείωση της φτώχειας.
• Περισσότερο μακρόπνοες πρωτοβουλίες που έχουν τη ρίζα τους σε μια προσέγγιση με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα - που πολλές από τις οποίες είναι ήδη σε εξέλιξη - πρέπει να επιταχυνθούν ή να ξεκινήσουν ταυτόχρονα με τις άμεσες παρεμβάσεις, ώστε να βοηθήσουν να εξασφαλισθεί πως οι τελευταίες θα είναι όσο το δυνατόν αποτελεσματικές. Η οικοδόμηση του εθνικού δυναμικού, μέσα από στρατηγικές που καθοδηγούνται από τις εθνικές κυβερνήσεις και τις τοπικές κοινότητες, είναι ο βέλτιστος τρόπος να εξασφαλισθεί μακροπρόθεσμα η βιωσιμότητα αυτών των πρωτοβουλιών.
• Πρέπει να αναληφθούν βαθύτερες προσεγγίσεις που θα δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στους περισσότερο ευάλωτους. Αυτό απαιτεί τη συμμετοχή των κυβερνήσεων - μέσα από νομοθεσίες, προϋπολογισμούς, ερευνητικά προγράμματα - όπως και των δωρητών, διεθνών οργανώσεων, της κοινωνίας των πολιτών, των μέσων ενημέρωσης και του ιδιωτικού τομέα, για να φθάσουμε στα παιδιά που κινδυνεύουν περισσότερο να χάσουν τους στόχους της χιλιετίας. Η UNICEF εκτιμά πως αν επιτευχθούν οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας θα μεταμορφωνόταν η ζωή εκατομμυρίων παιδιών.

Στα επόμενα 10 χρόνια

• 300 εκατομμύρια παιδιά θα αποκτούσαν πρόσβαση σε βελτιωμένες εγκαταστάσεις υγιεινής.
• 100 εκατομμύρια παιδιά θα αποκτούσαν πρόσβαση σε βελτιωμένη παροχή νερού.
• 60 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών θα αποκτούσαν πρόσβαση σε επαρκή διατροφή.
• 115 εκατομμύρια παιδιά θα αποκτούσαν πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
•  Θα σωζόταν η ζωή 5,5 εκατομμυρίων παιδιών κάτω των 5 ετών μόνο το 2015.

Όμως με την παρούσα πρόοδο που παρουσιάζουν οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας, εκατομμύρια παιδιά που θα επωφελούντο από πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες με την επίτευξη των στόχων αυτών, θα χάσουν την ευκαιρία και μέχρι το 2015:

• 170 εκατομμύρια παιδιά δεν θα αποκτήσουν πρόσβαση σε βελτιωμένες εγκαταστάσεις υγιεινής.
• 70 εκατομμύρια παιδιά δεν θα αποκτήσουν πρόσβαση σε βελτιωμένη παροχή νερού.
• 50 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών δεν θα αποκτήσουν πρόσβαση σε επαρκή διατροφή.
• 80 εκατομμύρια παιδιά θα εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
• Το 2015 θα χάσουν τη ζωή τους 3,8 εκατομμύρια παιδιά που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Προστατευτικό περιβάλλον για τα παιδιά
Κλειδί για το κτίσιμο ενός προστατευτικού περιβάλλοντος είναι η υπευθυνότητα: Όλα τα μέλη της κοινωνίας μπορούν να συμβάλουν ώστε να εξασφαλισθεί πως τα παιδιά δεν θα καταλήγουν στην αφάνεια. Ενώ οι οικογένειες και το κράτος έχουν την πρωταρχική ευθύνη να προστατέψουν τα παιδιά, οι διαρκείς και συνεχιζόμενες προσπάθειες από άτομα και οργανώσεις σε όλα τα επίπεδα είναι ουσιαστικής σημασίας για να σπάσουν τα κατεστημένα εκμετάλλευσης:

• Την ενίσχυση της δυνατότητας των οικογενειών και των κοινοτήτων να φροντίζουν και να προστατεύουν τα παιδιά.
• Τη δέσμευση των κρατών στη παιδική προστασία παρέχοντας στήριξη μέσα από τον προϋπολογισμό τους και πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που στοχεύουν στα περισσότερο περιθωριοποιημένα και «αόρατα» παιδιά.
• Την επικύρωση και εφαρμογή της νομοθεσίας, τόσο εθνικής όσο και διεθνούς που αφορά τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών.
• Την ποινική δίωξη των δραστών εγκλημάτων κατά των παιδιών και την αποφυγή της ποινικοποίησης των παιδιών θυμάτων.
• Ανοικτή συζήτηση από την κοινωνία των πολιτών και τα μέσα ενημέρωσης, συμπεριφορών, προκαταλήψεων, πεποιθήσεων και πρακτικών που διευκολύνουν ή οδηγούν σε μορφές καταχρήσεων δικαιωμάτων.
• Εξασφαλίζοντας πως τα παιδιά γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, ενθαρρύνονται να τα εκφράζουν και πως εφοδιάζονται με ζωτικές δεξιότητες και πληροφόρηση για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από κακοποίηση και εκμετάλλευση.
• Διαθεσιμότητα των βασικών κοινωνικών υπηρεσιών σε όλα τα παιδιά χωρίς διάκριση.
• Έλεγχο και διαφανείς μεθόδους αναφοράς αβλεψιών καταχρήσεων και εκμετάλλευσης.

Αγκαλιάζοντας τα παιδιά
Οι δεσμεύσεις μας για τα παιδιά απαιτούν να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να τα προσεγγίσουμε. Όμως πως μπορούμε να φθάσουμε εκείνα τα παιδιά που ζουν στις σκιές; Πως μπορούμε να εξασφαλίσουμε την συμπερίληψή τους σε βασικές υπηρεσίες και την εμφανή τους παρουσία προστατεύοντάς τα από το κακό, την κακοποίηση και τη βία και ενθαρρύνοντας την συμμετοχή τους στην κοινωνία; Τρία συμπεράσματα αναδεικνύονται:

• Κατανοώντας την δεινή θέση των εξαιρουμένων και αόρατων παιδιών και των παραγόντων πίσω από την περιθωριοποίησή τους και ακολούθως επικεντρώνοντας πρωτοβουλίες για αυτά τα παιδιά, πρέπει να καταστεί ένα αναπόσπαστο τμήμα των εθνικών στρατηγικών για τα δικαιώματα του παιδιού και την ανάπτυξη.
• Οι βαθύτερες αιτίες της εξαίρεσης και οι παράγοντες που καθιστούν τα παιδιά αόρατα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ακόμα και καλά χρηματοδοτημένες, εύστοχες πρωτοβουλίες για μειονεκτούσες οικογένειες και παιδιά, κινδυνεύουν να αποτύχουν εάν οι γενικότερες συνθήκες που υποθάλπουν την φτώχεια, τις ένοπλες συρράξεις, την κακή διακυβέρνηση, την ανεξέλεγκτη εξάπλωση του AIDS και τις διακρίσεις παραμένουν.
• Όλα τα μέρη της κοινωνίας πρέπει να επαναδεσμευτούν στις ευθύνες τους προς τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός ισχυρού προστατευτικού περιβάλλοντος.

Οι κυβερνήσεις φέρουν την κύρια ευθύνη να προσεγγίσουν τα εξαιρεμένα και αόρατα παιδιά και χρειάζεται να επιτείνουν τις προσπάθειές τους σε τέσσερις αποφασιστικούς τομείς:

• Έρευνα: Η βαθειά έρευνα είναι ουσιαστική για τον αποτελεσματικό προγραμματισμό, όμως αξιόπιστα στοιχεία για τα παιδιά αυτά επί του παρόντος είναι ελάχιστα.
• Νομοθεσία: Η εθνική νομοθεσία πρέπει να εναρμονισθεί με τις διεθνείς δεσμεύσεις για τα παιδιά. Νομοθεσία που κατοχυρώνει διακρίσεις πρέπει να αναθεωρηθεί ή να καταργηθεί.
• Χρηματοδότηση και δημιουργία υποδομών: Νομοθεσία και έρευνα επάνω στα εξαιρεμένα και αόρατα παιδιά πρέπει να συμπληρώνεται από προϋπολογισμούς εστιασμένους στα παιδιά και κτίσιμο ιδρυμάτων.
• Προγράμματα: Μεταρρυθμίσεις στις υπηρεσίες ώστε να απομακρυνθούν φραγμοί που εμποδίζουν εξαιρεμένα παιδιά από την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, χρειάζονται επειγόντως σε πολλές χώρες και κοινότητες. Η ομαδοποίηση υπηρεσιών μπορεί να αυξήσει την πρόσβαση, όπως και η χρήση δορυφορικών ή κινητών υπηρεσιών για παιδιά σε δυσπρόσιτες ή μειονεκτούσες τοποθεσίες.

Eπίσης, άλλοι συντελεστές έχουν να παίξουν ρόλο. Δωρητές και διεθνείς οργανισμοί πρέπει να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα μέσα από τολμηρές και σωστά μελετημένες πολιτικές για την βοήθεια, το εμπόριο και το δημόσιο χρέος. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να αναγνωρίσει τις ευθύνες της απέναντι στα παιδιά και να αποτελέσει μέρος της λύσης. Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να υιοθετήσει ηθικές εταιρικές πρακτικές που θα εξασφαλίζουν πως τα παιδιά δεν θα πέφτουν ποτέ θύματα εκμετάλλευσης. Τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να γίνουν ένας φορέας ενδυνάμωσης παρέχοντας στο κοινό ακριβή πληροφόρηση και αμφισβητώντας συμπεριφορές, προκαταλήψεις και πρακτικές που βλάπτουν τα παιδιά. Τέλος, τα ίδια τα παιδιά μπορούν να παίξουν ενεργό ρόλο για την ίδια τους την προστασία και την προστασία των συνομηλίκων τους.

Όλοι μαζί για τα παιδιά
Η δημιουργία ενός κόσμου κατάλληλου για τα παιδιά μπορεί να φαίνεται απίστευτα μακρινό, όμως η επίτευξή του είναι τόσο απλή: Πρέπει να κάνουμε κάθε τι που περνάει από το χέρι μας για να σταθούμε στο ύψος των δεσμεύσεών μας προς τα παιδιά. Οι δεσμεύσεις αυτές είναι σαφείς και ξεκάθαρες. Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι η κατανόηση πως μια δέσμευση είναι μια υπόσχεση τόσο με ηθικές όσο και με πρακτικές υποχρεώσεις.
Από ηθικής πλευράς, μια δέσμευση υποδηλώνει μια σχέση καθήκοντος. Σε πρακτικούς όρους, μια δέσμευση υποχρεώνει αυτούς που την αναλαμβάνουν σε συγκεκριμένες δράσεις. Αυτό αναγνωρίσθηκε ανεπιφύλακτα στη Σύνοδο Κορυφής του 2000, που μετέτρεψε ωραία λόγια και ευγενείς φιλοδοξίες σε αναπτυξιακούς στόχους με χρονικό πλαίσιο στη Διακήρυξη της Χιλιετίας - σύμφωνα με την οποία οι ηγέτες του κόσμου ανέλαβαν να μετρηθούν και να είναι υπόλογοι.

Η Ατζέντα της Χιλιετίας για τα παιδιά είναι κατ' εξοχήν εφικτή. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι σταθερή και αποφασιστική δράση σε τρία βασικά μέτωπα για τα επόμενα 10 χρόνια:

• Να επιτύχουμε τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας: Στη Σύνοδο Κορυφής του 2005, οι ηγέτες του κόσμου επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να επιτύχουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας μέχρι το 2015. Η επίτευξή τους πρέπει να είναι το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση του να παρέχουμε καθολική πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, την προστασία και τη συμμετοχή των παιδιών. Εκείνες οι χώρες που υστερούν στους στόχους αυτούς πρέπει να υπερδιπλασιάσουν τις προσπάθειές τους, με γενναία στήριξη από δωρητές και διεθνείς οργανισμούς, ενώ εκείνες που επί του παρόντος προχωρούν σωστά πρέπει να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τους στόχους, να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της εξάλειψης των ανισοτήτων στην παιδική υγεία, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη.
• Να προσεγγίσουμε τους εξαιρεμένους και αφανείς: Οι δεσμεύσεις μας προς τα παιδιά απαιτούν να προσεγγίσουμε εκείνα που έχουν τη μέγιστη ανάγκη φροντίδας και προστασίας - τα πιο φτωχά και πλέον ευάλωτα, τα θύματα εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης. Πρέπει να σταθούμε αντίκρυ σε δυσκολοχώνευτες αλήθειες σχετικά με τις πολλές ανισότητες και καταχρήσεις εις βάρος των εξαιρεμένων και «αόρατων» παιδιών μέσα στις ίδιες μας τις χώρες, τις κοινωνίες και τις κοινότητες, αλλά και εκτός των συνόρων και να κάνουμε τις απώτατες προσπάθειες για τις εξαλείψουμε.
• Να εργασθούμε από κοινού: Για να γίνει δυνατή η επιτυχία θα χρειασθεί κάτι περισσότερο από πολιτική βούληση και καλοπροαίρετες στρατηγικές. Καμία κυβέρνηση, υπηρεσία ή οργανισμός δεν μπορεί να επιτύχει οποιονδήποτε από τους στόχους αφ' εαυτού. Η Ατζέντα της Χιλιετίας δεν θα επιτευχθεί δίχως αποτελεσματικές, δημιουργικές και συνεπείς συνεργασίες.
• Όλοι μας οφείλουμε, όχι μόνον να αναγνωρίσουμε την ευθύνη μας να αποτελέσουμε μέρος της λύσης, αλλά επίσης να είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να εργασθούμε από κοινού προς όφελος των παιδιών. Πρέπει να γίνουμε οι συνεργάτες τους - επιζητώντας τόσο να τα ενδυναμώσουμε όσο και να τα συμπεριλάβουμε και να τα προστατέψουμε, με τη γνώση πως κάνοντας πραγματικότητα το όραμα της Διακήρυξης της Χιλιετίας για ένα κόσμο ειρήνης, δικαιοσύνης, ανεκτικότητας, ασφάλειας, ελευθερίας, σεβασμού για το περιβάλλον και κοινής ευθύνης εξαρτάται από την εξασφάλιση πως κανένα παιδί δεν θα εξαιρείται ή θα βρίσκεται στην αφάνεια. Τα παιδιά του κόσμου, ιδιαίτερα εκείνα που τόσο συχνά χάνουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν, στηρίζονται σε μας.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006