Είναι γνωστό ότι η κακοποίηση συμβαίνει περισσότερο στη βρεφονηπιακή ηλικία, επομένως είναι σημαντικό να αναφέρω κάποια ερευνητικά δεδομένα για τη σημασία που έχουν οι πρώιμες εμπειρίες στην ανάπτυξη του παιδιού. Ουσιαστικό, λοιπόν, για την ψυχική υγεία είναι να έχει το βρέφος και το νήπιο την εμπειρία μιας ζεστής, στενής και συνεχούς σχέσης με τη μητέρα του (ή το μόνιμο μητρικό υποκατάστατο). Η έλλειψη αυτής της σχέσης δημιουργεί μητρική αποστέρηση. Έτσι, βρέφη και νήπια των οποίων οι μητέρες δεν είναι ευαίσθητες στις ανάγκες τους, διαφέρουν στη συμπεριφορά τους από παιδιά της ίδιας ηλικίας. Τα παιδιά αυτά είναι αμφιθυμικά στη σχέση με τη μητέρα τους, μερικά από αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη μητέρα τους σαν ασφαλή βάση για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους και άλλα ασχολούνται με δραστηριότητες μόνα τους, χωρίς να επιζητούν τη συναλλαγή με τη μητέρα.
Οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη σχέση μητέρας-βρέφους είναι:
- Φροντίδα μητέρας με τη μητέρα της
- Γενετική προδιάθεση της μητέρας
- Πολιτισμικοί παράγοντες
- Σχέσεις με οικογένεια και σύζυγο
- Εμπειρίες από προηγούμενες εγκυμοσύνες
- Προγραμματισμός και εμπειρίες εγκυμοσύνης.
- Αποτελεσματική σχέση και φροντίδα του παιδιού, δημιουργία δεσμού. (Bonding)
- Σοβαρή διαταραχή α)Διαταραχή στην ανάπτυξη (Failure to thrive)
No comments:
Post a Comment