1. ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ: Εισαγωγή

ΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΟΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

1. Εισαγωγή
Το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών είναι γνωστό διαμέσου των αιώνων και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες, και φυσικά εξαρτάται από τα πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών.Έχουν προταθεί πολλοί ορισμοί για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, αλλά κανένας δεν είναι απόλυτα ακριβής. Σε μία έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρονται τα εξής : «Η ενεργητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως σωματικές κακώσεις που προκαλούνται από ενήλικες σε παιδιά. Αυτή η μορφή κακοποίησης συνήθως συνδέεται με λεκτική κακομεταχείριση. Η παθητική μορφή της κακομεταχείρισης περιλαμβάνει κυρίως την παραμέληση και αποστέρηση του παιδιού, με αποτέλεσμα να προκαλείται καθυστέρηση στη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή του».

Το θέμα είναι τεράστιο, όμως η σύνοψη των ερευνητικών και κλινικών δεδομένων είναι δύσκολη. Η πραγματική συχνότητα του φαινομένου της κακοποίησης-παραμέλησης των παιδιών είναι άγνωστη, δεδομένου ότι πρόκειται για μια «οικογενειακή υπόθεση» που συχνά καταλήγει σε μια «κλειστή κοινοτική υπόθεση». Μια δεύτερη δυσκολία στην εκτίμηση της έκτασης του φαινομένου συνδέεται με τον ορισμό. Η απουσία ενός διεθνούς λειτουργικού ορισμού δεν επιτρέπει τη διακρατική συγκριτική εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος. Τέλος, η απουσία ενός κοινού συστήματος αναφοράς-καταγραφής εμποδίζει περαιτέρω την διακρατική εκτίμηση.

Με βάση τα διεθνή δεδομένα, αναφορικά με το ετήσιο ποσοστό γεννήσεων και το εύρος των ηλικιών 0-18 ετών, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα κακοποιούνται σοβαρά τουλάχιστον 4.000 παιδιά κάθε χρόνο, πάνω από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν σοβαρά ανάπηρα. Το σύνολο των περιπτώσεων κακοποίησης-παραμέλησης παιδιών όλων των μορφών και βαθμών σοβαρότητας εκτιμάται έως 20.000 το χρόνο. Το Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού, σε συνεργασία με άλλους φορείς, όπως το Ίδρυμα Βρεφών «Η ΜΗΤΕΡΑ», ασχολείται με το πρόβλημα. Όμως, το πρόγραμμα δεν επαρκεί και, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί μια πειραματική μονάδα.

Του Διονυσόπουλου Ηλία Σπουδαστή Στ΄ Εξαμήνου του Τμήματος Νοσηλευτικής του Τ.Ε.Ι. Λαρίσης. Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Κυπαρίση Γεωργία

Όλη η έρευνα:

1. Εισαγωγή
2. Προϋποθέσεις για ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού
3. Ψυχοδυναμική - Ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά
4. Ψυχιατρικά - Ψυχολογικά χαρακτηριστικά του κακοποιημένου παιδιού
5. Αντιμετώπιση - Πρόληψη