Βράδυ Κυριακής... Φρόντισε μην σβήσει μέσα σου η φλόγα.

Βράδυ Κυριακής. Άλλο ένα.
Δε θυμάμαι αν κάπου στο έχω ξαναπεί… 

Πάντοτε μελαγχολούσα λίγο τις Κυριακές τα βράδια.

Πολυτέλεια θα μου πεις. Ναι. Είχα τη πολυτέλεια να μελαγχολώ.
Τέλος πάντων…

Δεν ξέρω που σε βρίσκω απόψε.
Φαντάζομαι κάπου μέσα. 

Κλεισμένος και εσύ. Κλεισμένος και εγώ. 

Κλεισμένοι όλοι μας. 

Θες σπίτι, θες βάρδια, θες σε κάποιο νοσοκομείο… Θες να ξενυχτάς δίπλα στον άνθρωπό σου…

Όπου και να 'σαι, ένα πράγμα μόνο θέλω να σου πω.

Φρόντισε, με κάθε τρόπο, να μην σβήσει μέσα σου η φλόγα. 

Να μην σβήσει η φωτιά. Να μην σε πιάσει απελπισία. 

Κάνε ό,τι χρειαστεί. Διάβασε, γυμνάσου, πάρε φίλους και γνωστούς τηλέφωνο. Κάνε προσευχή.

Μόνο φρόντισε μην σβήσει μέσα σου η φλόγα.

Ξέρεις…
Οι άνθρωποι είμαστε σαν τις σόμπες.
Όταν μια σόμπα καίει, δεν μπορεί να την πειράξει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να τη χαλάσει.

Όταν μια σόμπα είναι σβηστή, εύκολα κάποιος της βάζει χέρι.

Κράτα την φλόγα μέσα ζωντανή. Μην παραιτηθείς. Μην απελπίζεσαι. Κράτα την αναμμένη, με όποιον τρόπο…

Καλό βράδυ αδελφέ.
Καλό βράδυ και η Παναγιά μαζί μας.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αξία της ρουτίνας στην οικογενειακή ζωή

Τι προσφέρει η ρουτίνα στην καθημερινότητα μιας οικογένειας;

Μία από τις μεγάλες αλλαγές που έχει φέρει η πανδημία του κοροναϊού στις ζωές μας, είναι η ριζική αλλαγή της καθημερινότητάς μας.

Μικροί και μεγάλοι καλούμαστε να προσαρμοζόμαστε σε νέους κανόνες και η ρουτίνα μας έχει διαταραχθεί.

Ωστόσο, είναι σημαντικό -τόσο για εμάς όσο και για τα παιδιά μας- να δημιουργήσουμε μια νέα οικογενειακή ρουτίνα.

Η ρουτίνα βοηθά τα μέλη της οικογένειας να γνωρίζουν ποιος πρέπει να κάνει τι, πότε, με ποια σειρά και πόσο συχνά. Για παράδειγμα, τα παιδιά σας γνωρίζουν ότι πρέπει να σας βοηθούν με το γέμισμα και το άδειασμα του πλυντηρίου των πιάτων κάθε ημέρα.

Αυτό πρακτικά μπορεί να σημαίνει λιγότερες συγκρούσεις και λιγότερη γκρίνια σχετικά με τέτοιου είδους βαρετές δραστηριότητες.

Μια ρουτίνα μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να προλάβετε μια συμπεριφορά που δεν θέλετε να έχει το παιδί. Για παράδειγμα, αν έχετε παρατηρήσει ότι το παιδί γκρινιάζει όποτε πηγαίνετε μαζί στο σουπερμάρκετ, μπορείτε να καθιερώσετε να ακούτε το αγαπημένο του τραγούδι στο αμάξι καθώς πηγαίνετε.

Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε ρουτίνες σχετικές με το παιχνίδι, τα οικογενειακά γεύματα και τον ύπνο. Άλλωστε, όταν τα παιδιά έχουν χρόνο να παίξουν, τρέφονται σωστά και κοιμούνται επαρκώς, είναι πιο πιθανό να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που θέλετε.

Και -ίσως το πιο σημαντικό- η ρουτίνα βοηθά τα μικρά παιδιά να αισθάνονται ασφάλεια. Όταν νιώθουν ασφαλή, μπορούν να αναπτύξουν ένα υγιές αίσθημα αυτοεκτίμησης, να επικεντρωθούν στη μάθηση και φυσικά να υιοθετήσουν τους κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς.

Δημιουργώντας την οικογενειακή ρουτίνα

Ακολουθούν μερικά tips για να δημιουργήσετε τις δικές σας οικογενειακές ρουτίνες:

Προγραμματίστε ρουτίνες για απαιτητικές στιγμές μέσα στην οικογενειακή ημέρα – για παράδειγμα, πριν και μετά τη δουλειά σας και την τηλεκπαίδευση των παιδιών.

Τα πράγματα πηγαίνουν συχνά πιο ομαλά όταν έχετε μια ρουτίνα που τους κρατά όλους απασχολημένους. Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί να μαζεύει τα παιχνίδια του όσο εσείς μαγειρεύετε.

Προγραμματίστε χρόνο για τα διαλείμματα του παιδιού. Αυτό δίνει στο παιδί σας χρόνο για ύπνο ή ξεκούραση, κάτι που μπορεί να βοηθήσει τη συμπεριφορά του. Επίσης, ο ελεύθερος χρόνος τού δίνει την ευκαιρία να μάθει να παίζει μόνο του.

Εάν θέλετε να θέσετε χρονικά όρια σε ορισμένες δραστηριότητες, όπως η χρήση οθόνης, κάντε το μέρος της ρουτίνας. Για παράδειγμα, τα παιδιά μπορούν να παρακολουθούν τηλεόραση ή να χρησιμοποιούν τα tablet τους, αλλά μόνο σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο.

Συνδέστε δύο ή περισσότερες δραστηριότητες. Αυτό μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να ολοκληρώσει πιο γρήγορα τις δραστηριότητες που θεωρεί βαρετές.

Είναι επίσης χρήσιμο επειδή η μία δραστηριότητα θα το βοηθήσει να θυμηθεί την επόμενη. Για παράδειγμα, μάθετε το παιδί να πλένει τα δόντια του προτού μπει για μπάνιο.

Εξηγήστε τη ρουτίνα στο παιδί σας. Ακόμη και τα μικρά παιδιά μπορούν να κατανοήσουν απλές, δομημένες προτάσεις- για παράδειγμα, «Πρώτα καθαρά δόντια. Μετά παραμύθι με τον μπαμπά».

Σε κάθε περίπτωση, χρησιμοποιήστε λέξεις ή ιδέες που το παιδί σας μπορεί να καταλάβει για να μιλήσετε για τη ρουτίνα σας.

Όσον αφορά στα παιδιά σχολικής ηλικίας, η συζήτηση σχετικά με τη ρουτίνα μπορεί να τα βοηθήσει να προγραμματίζουν καλύτερα τις υποχρεώσεις τους και να λειτουργούν μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.

in.gr

Ένα παιδί στην εφηβεία βρίσκεται σε πόλεμο και τα όπλα του είναι η αγάπη και η κατανόησή μας

Εφηβεία… πόσο περίεργη φάση της ζωής μας!

Το παιδί μέσα σου αρνείται να μεγαλώσει και ο ενήλικας που αχνοφαίνεται, σε τραβάει προς το μέρος του…

Θέλεις να μεγαλώσεις, μα φοβάσαι. 
Θέλεις να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, μα αγχώνεσαι.

Έρχεσαι σιγά σιγά αντιμέτωπος με ευθύνες και αυτό σε πνίγει.

Αρχίζουν οι γύρω σου να απαιτούν περισσότερα από σένα και ταυτόχρονα να σου συγχωρούν λιγότερα…

Βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει και νιώθεις τόσο άβολα…

Ξεκινάνε οι πρώτοι έρωτες που αργότερα σου τρυπάνε το στομάχι με πρωτόγνωρα συναισθήματα…
Αλλάζει ο τρόπος που σκέφτεσαι και που βλέπεις τον κόσμο ολόκληρο!

Τολμάς πράγματα που όταν μεγαλώσεις καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνα ήταν...

Και όλα αυτά σου βγαίνουν σε ένταση και νεύρα γιατί δεν ξέρεις πως να εκφραστείς! Πως να μοιραστείς τις σκέψεις σου…

Τα παιδιά στην εφηβεία θέλουν διπλή δόση αγάπης! Θέλουν διπλάσια κατανόηση και υπομονή!

Θέλουν να τους δείχνεις εμπιστοσύνη για να μην σου κρύβουν πράγματα!

Θέλουν να τους μιλάς για σπάνε τη σιωπή τους και να μπορούν να σου ανοίγονται για όλα όσα τους προβληματίζουν…

Θέλουν να μην επικρίνεις τα λάθη τους αλλά να τους απλώνεις το χέρι για να τους δείξεις τρυφερά το σωστό…

Θέλουν να είσαι διακριτικά κοντά τους όσο επίμονα και αν σε διώχνουν μακριά…

Ένα παιδί στην εφηβεία βρίσκεται σε πόλεμο και τα όπλα του είναι η αγάπη μας και η κατανόησή μας ❤

Κίκκα Ουζουνίδου
infokids.gr

Τα παιδιά χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους για την κατανόηση της γλώσσας

Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά έχουν εγκεφάλους με μια υπερδύναμη, λένε οι νευροεπιστήμονες του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Georgetown. 

Ενώ οι ενήλικες επεξεργάζονται τις πιο διακριτές νευρικές εργασίες σε συγκεκριμένες περιοχές στο ένα ή το άλλο από τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους, οι νέοι χρησιμοποιούν τόσο το δεξί όσο και το αριστερό ημισφαίριο για να κάνουν το ίδιο έργο. 

Children Use Both Brain Hemispheres to Understand Language, Unlike Adults

Το εύρημα υποδηλώνει έναν πιθανό λόγο για τον οποίο τα παιδιά φαίνεται να αναρρώνουν από νευρικό τραυματισμό πολύ πιο εύκολα από τους ενήλικες.

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020 στο PNAS επικεντρώνεται σε μία εργασία και διαπιστώνει ότι για να κατανοήσουν τη γλώσσα τα παιδιά χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια. 

.................
“Αυτά είναι πολύ καλά νέα για τα μικρά παιδιά που βιώνουν νευρικό τραυματισμό”, λέει ο Newport, διευθυντής του Κέντρου Πλαστικότητας και Αποκατάστασης του Εγκεφάλου, μιας κοινής επιχείρησης του Πανεπιστημίου Georgetown και του Εθνικού Δικτύου Αποκατάστασης MedStar. 

“Η χρήση και των δύο ημισφαιρίων παρέχει έναν μηχανισμό για την αντιστάθμιση μετά από νευρικό τραυματισμό. Για παράδειγμα, εάν το αριστερό ημισφαίριο έχει υποστεί βλάβη από περιγεννητικό εγκεφαλικό επεισόδιο – αυτό που συμβαίνει αμέσως μετά τη γέννηση – ένα παιδί θα μάθει τη γλώσσα χρησιμοποιώντας το σωστό ημισφαίριο.”

Η μελέτη τους λύνει ένα μυστήριο που προβληματίζει τους γιατρούς και τους νευροεπιστήμονες για μεγάλο χρονικό διάστημα, λέει ο Newport.

Σε σχεδόν όλους τους ενήλικες, η επεξεργασία προτάσεων είναι δυνατή μόνο στο αριστερό ημισφαίριο, σύμφωνα με την έρευνα σάρωσης εγκεφάλου και τα κλινικά ευρήματα απώλειας γλώσσας σε ασθενείς που υπέστησαν εγκεφαλικό στο αριστερό ημισφαίριο.

Αλλά σε πολύ μικρά παιδιά, η ζημιά σε οποιοδήποτε ημισφαίριο είναι απίθανο να οδηγήσει σε γλωσσικά ελλείμματα. Η γλώσσα μπορεί να ανακτηθεί σε πολλούς ασθενείς, ακόμη και αν το αριστερό ημισφαίριο έχει υποστεί σοβαρή βλάβη. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι η γλώσσα διανέμεται και στα δύο ημισφαίρια στη νεαρή ηλικία λέει ο Newport. 

Ωστόσο, η παραδοσιακή σάρωση δεν είχε αποκαλύψει τις λεπτομέρειες αυτών των φαινομένων μέχρι τώρα. “Δεν ήταν σαφές εάν υπάρχει ισχυρή αριστερή κυριαρχία στη γλώσσα κατά τη γέννηση ή εμφανίζεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης”, εξηγεί ο Newport.

Τώρα, χρησιμοποιώντας τη λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (fMRI) που αναλύθηκε με πιο περίπλοκο τρόπο, οι ερευνητές έδειξαν ότι, το μοτίβο πλευρικής διαμόρφωσης ενηλίκων δεν έχει καθιερωθεί σε μικρά παιδιά και ότι και τα δύο ημισφαίρια συμμετέχουν στη γλώσσα κατά την πρώιμη ανάπτυξη.

juniorsclub
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μήπως χάνεις μόνιμα φίλους;

Μετά από έναν τσακωμό με το φιλαράκι σου, είναι φυσιολογικό να αναστατώνεσαι και να αναρωτιέσαι 

«Τι έπαθε αυτός τώρα και κάνει έτσι;». 

Αυτό συμβαίνει επειδή είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε τα λάθη στους φίλους μας παρά να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.

Πριν όμως κατηγορήσεις κάποιον, οφείλεις να δεις αν κάτι πάει λάθος με ‘σένα ή μήπως σαμποτάρεις τους φίλους σου και δε το καταλαβαίνεις.

Εδώ είναι κάποια πιθανά σημάδια τοξικότητας που μπορείς να εντοπίσεις στον εαυτό σου:

Μήπως είσαι «κολτσίδα»; 

Μήπως είσαι πάντα αυτός που θέλει να βγείτε; 

Μήπως είσαι αυτός που προσπαθεί συνέχεια για τη φιλία σας; 

Οι φιλίες χρειάζεται να είναι αμοιβαίες. 

Ακόμα και μία ιδανική σχέση ίσως δεν έχει την απόλυτη ισορροπία κάθε φορά, αλλά γενικά είναι καλό να υπάρχει η σχέση «δούναι και λαβείν». 

Εάν είσαι αυτός που συχνά αναζητάς την προσοχή, συμβουλή, υποστήριξη, χρόνο, υλικά πράγματα ή απαιτείς πιο πολλά από αυτά που μπορούν να σου δώσουν, δεν είναι παράλογο να φαίνεσαι κάποιες φορές κουραστικός.

Μήπως είσαι λίγο ευέξαπτος; 

Μήπως καμιά φορά εκρήγνυσαι όταν τα πράγματα δε πάνε όπως τα θέλεις ή παρακρατάς μέσα σου συναισθήματα μέχρι να «εκραγείς»; 

Κανείς δε θέλει να κάνει παρέα με τόσο έντονους φίλους, μη προβλέψιμους και μόνιμα θυμωμένους ή με όσους είναι απρόθυμοι πάντα να συζητούν για τα θέματά τους.

Μήπως πάντα είσαι στις «μαύρες σου»; 

O καθένας μας έχει τα πάνω και τα κάτω του αλλά είναι δύσκολο να διατηρείς στενές σχέσεις με κάποιον που είναι συνέχεια στα χειρότερα του. 

Πιθανόν να συμβαίνει και το αντίθετο: μήπως είσαι μονίμως ενεργητικός που εξαντλείς τα φιλαράκια σου; 

Εάν η διάθεση σου φαίνεται να «χαλάει» τους άλλους ή αλλάζεις απότομα ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, τότε ίσως τους αποθαρρύνεις να σε προσεγγίζουν.

Μήπως είσαι υπερβολικά ωμός στα λόγια και παρεμβατικός; 

Είσαι ο τύπος που πάντα λέει ό,τι έχει μέσα στο μυαλό του και εκφράζεσαι σαν να μην είναι κανείς μπροστά; 

Μήπως ρωτάς συνέχεια πράγματα και γίνεσαι αδιάκριτος χωρίς να ξέρεις αν ο φίλος σου είναι σε θέση να απαντήσει αυτό που του ρωτάς; 

Οι στενοί φίλοι χρειάζονται σεβασμό και ευγένεια μεταξύ τους και όχι σε όλες τις στιγμές ελευθερία έκφρασης και σίγουρα είναι απαραίτητη κάποια ευαισθησία και ενσυναίσθηση σε αυτό που βιώνουν.

Μήπως έχεις πολλές ανασφάλειες; 

Μήπως οι φίλοι σου σε βάζουν σε θέση να αισθάνεσαι ότι πρέπει να καυχιέσαι, να πεις ψέματα ή να μεγεθύνεις μία κατάσταση; 

Καμιά φορά μήπως κρατιέσαι και δε μιλάς ώστε να διαφωνήσεις ή να θέσεις όρια; 

Μήπως δε μπορείς να μιλήσεις για όσα είναι σημαντικά για σένα; Εάν νιώθεις έτσι, πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου και να προσπαθήσεις να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου.

Σε περίπτωση που έχεις χάσει ένα φίλο ή μία παρέα, ίσως δε χρειάζεται να ανησυχείς τόσο πολύ. 

Όταν όμως βλέπεις ότι μονίμως μπαίνεις σε ένα μοτίβο απώλειας φίλων, τον έναν μετά τον άλλον ή αρκετά συχνά, τότε είναι ώρα για «εργασία» με τον εαυτό σου.

eltherapy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά που μιλάνε

Παρακολουθώ με δέος τα παιδιά που μιλάνε για τη βία που υπέστησαν στην εφηβεία τους. Παρακολουθώ να αφηγούνται την ηλικία που δεν ξεπέρασαν και ίσως δεν ξεπεράσουν ποτέ, επειδή τραυματίστηκε μέσα τους ό,τι ωραιότερο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο. 

Ο έρωτας. 

Τα βλέπω μπροστά μου να αποπλανούνται με τον δόλο και τον τρόπο ενός γητευτή επικίνδυνου. 

Θυμάμαι πως κορόιδευα τους γονείς μου γιατί μου έλεγαν από μικρή «πρόσεχε ποιος σε πλησιάζει, μην παίρνεις γλυκά και καραμέλες από αγνώστους».

Γέλαγα και τους κορόιδευα γιατί αισθανόμουν δυνατή και ατρόμητη όπως όλα τα παιδιά στην εφηβεία. 

Αργότερα, όταν έκανα παιδιά, διαπίστωσα πως τους έλεγα τα ίδια πράγματα με άλλες φράσεις: 

«να προσέχετε με ποιον μιλάτε στο διαδίκτυο» 

«να πίνετε κλειστές μπίρες στα μπαρ και όχι ποτά» 

«μην μπαίνετε σε αυτοκίνητα αγνώστων». 

Και αυτά φυσικά με κοροϊδεύουν γιατί πρόσφατα ενηλικιώθηκαν, αλλά εγώ εξακολουθώ να τα λέω. Νομίζω πως μετά τα τελευταία γεγονότα θα τους τα λέω μέχρι να πεθάνω.

Αλλά… θα προσθέσω και κάτι ακόμα: μην εμπιστεύεστε ανθρώπους που δεν ξέρετε, ακόμα κι αν έχουν πολλά πτυχία και ακόμα κι αν είναι διάσημοι στη δουλειά τους. Γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και άνθρωποι με παιδεία και καλοσύνη. 

Κι ύστερα θα τους στείλω ένα μήνυμα στην οικογενειακή ομάδα που φτιάξαμε στο messenger με τον ευρηματικό τίτλο «Φάμπρικα», που της έδωσε ο γιος μου και σημαίνει πολλά γιατί και η δουλειά μια οικογένεια είναι όπως και η οικογένεια μια σημαντική δουλειά που υποστηρίζει ο ένας τον άλλον. 

Το μήνυμα έφυγε λοιπόν και ελπίζω να το κρατήσουν φυλαχτό. Το αφήνω κι εδώ, για όλους μας, γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο:

«Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στον δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ. […]

Παιδεία είναι η ταπεινότητα, αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα τον σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. […]

Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο.

Παιδεία είναι να τα βάζουμε με το θηρίο.

Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και τους συστημικούς.

Παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.

Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεσαι μέσα σου για το κοινό καλό» 

Αντρέ Μπρετόν.

Κυριακή Μπεϊόγλου

efsyn.gr

Όταν τα μωράκια σας σάς φέρνουν σε δύσκολη θέση!

Ο πρώτος χρόνος του μωρού είναι μαγευτικός: Τα ροζ μαγουλάκια του, το λαιμουδάκι του που μοσχοβολάει, οι μικροί ήχοι που βγάζει… κάνεις δε μπορεί να του αντισταθεί. Τα μωρά, βέβαια, έχουν και μία λιγότερο «λαχταριστή» πλευρά. 

Είναι ικανά να βγάλουν τρομακτικά δυνατές κραυγές, να εκλύσουν απίθανες ποσότητες υγρών από τον οργανισμό τους, ενώ τα δάχτυλά τους συχνά είναι δυνατά σαν τανάλιες. Χώρια, οι οσμές που σας κάνουν να αναρωτιέστε αν ήταν το μωρό ή κάποιος ασβός εισέβαλε στο σπίτι σας.

Το μυστικό για να περάσει πιο εύκολα για όλους ο πρώτος χρόνος του μωρού είναι να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε όταν το μικρό σας αγγελάκι κάνει όλα αυτά τα τρομακτικά πράγματα μπροστά σε κοινό. 

Δείτε πώς το διαχειρίστηκαν κάποιοι γονείς και τι συμβουλεύουν:

Το πρόβλημα: Ουρλιάζει για να φύγει από την αγκαλιά της γιαγιάς του

Η λύση: Αυτό δεν είναι πραγματικό πρόβλημα αλλά έτοιμη λύση στο να σταματήσει η μητέρα ή η πεθερά σας να φορά αυτό το απαίσιο άρωμα. 

Μπορείτε να της πείτε κάτι όπως «ωχ, έτσι έκανε και της προάλλες με την κ. τάδε που φορά το ίδιο άρωμα με εσένα. Μάλλον αυτό είναι που το ενοχλεί. Δεν δοκιμάζεις ένα πιο απαλό άρωμα;». Μέχρι να βρει νέο άρωμα το μωρό σας θα γλυτώσει από πολλές ώρες κλάματος.

Το πρόβλημα: Δεν δείχνει τα κόλπα που του μάθατε

Η λύση: Θέλετε να δείξετε σε όλους όλα αυτά τα φοβερά και μοναδικά πράγματα που μπορεί να κάνει το μωρό σας, όμως αυτό αρνείται να συνεργαστεί. 

Παίρνει τότε εκείνη την αστεία «φάτσα» και εσείς βρίσκετε την ευκαιρία να πείτε «κάνε την αστεία φάτσα!» για να δείξετε ότι το κάνει επειδή σας καταλαβαίνει. 

«Κάνε την αστεία φάτσα», του λέτε, όμως εκείνο συνεχίζει να σας κοιτάζει αποσβολωμένο. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε τότε είναι να ζητήσετε από τους φίλους σας να σας χαστουκίσουν για να συνέλθετε και στην συνέχεια να βάλετε τον εαυτό σας τιμωρία για να σκεφτείτε με ποιους τρόπους βλάπτετε το μέλλον αυτού του μωρού.

Το πρόβλημα: Το μωρό σας κάνει εμετό πάνω στον ολόλευκο καναπέ της φίλης σας που δεν έχει παιδιά (και δεν θέλει να αποκτήσει)

Η λύση: Θυμάστε πώς ήταν πριν κάνετε παιδιά; Σίγουρα είχε συμβεί και σε εσάς τότε να θέλετε να πνίξετε κάποιο μωρό επειδή π.χ. έκανε εμετό πάνω σας, λίγο πριν το ρομαντικό ραντεβού. Τι είχατε πει τότε; «Δεν πειράζει! Γι αυτό υπάρχουν τα καθαριστήρια!». 

Αν η φίλη σας δεν πει κάτι αντίστοιχο, όταν το μωρό σας της κάνει τον καναπέ μαντάρα,… διαγράψτε την από φίλη σας.

Το πρόβλημα: Έκανε κακά και δεν έχετε πάνες μαζί

Η λύση: Ας πάμε λίγο πίσω, στις σκέψεις σας καθώς ετοιμάζατε την τσάντα πριν φύγετε από το σπίτι. Είπατε «θα λείπουμε όλη την ημέρα –τι θα χρειαστούμε; Το αρκουδάκι, τις πιπίλες, το μπιμπερό, την σαλιάρα, ένα ακόμα φορμάκι, κουβερτάκι, τα παυσίπονά μου… τι άλλο; Τι ξεχνάω; Το κινητό μου!!!». 

Και από την πολλή χαρά σας που θυμηθήκατε το κινητό σας ξεχάσατε το σπουδαιότερο. Αυτό χωρίς το οποίο το μωρό σας δεν αντέχει παρά μερικά δευτερόλεπτα. 

Τώρα θα βράσετε και οι δύο στα ζουμιά σας. Αν είστε σε εξωτερικό χώρο πιθανώς να την γλυτώσετε και να μην κατασπαράξει κανένα ζώο το μωρό σας μόλις το μυρίσει. 

Αν είστε σε ξένο σπίτι ενημερώστε την ομήγυρη, βάλτε αντί για πάνα μερικές πετσέτες στο μωρό και βγείτε να ψάξετε για πάνα. Εν ανάγκη, ζητήστε από την οικοδέσποινα μερικές σερβιέτες για να βάλετε στο μωρό προσωρινά, μέχρι να βρείτε πάνες.

Το πρόβλημα: Δεν λέει να καθίσει στο καθισματάκι του αυτοκινήτου, την στιγμή που άλλοι περιμένουν για την θέση σας

Η λύση: Όλοι έχουμε διαβάσει κατά καιρούς ιστορίες για γονείς που έσφαξαν τα παιδιά τους και μετά τα έψησαν και τα έφαγαν. Μην φτάσετε μέχρι εκεί! Καταρχήν, θυμηθείτε τις αναπνοές που είχατε μάθει πριν γεννήσετε –σκοπός τους δεν ήταν να σας βοηθήσουν με τις διαστολές, αλλά να σας δώσουν κουράγιο για τα επόμενα 18 χρόνια. 

Πάρτε, λοιπόν, το μωρό αγκαλιά και περπατήστε μαζί του ψιθυρίζοντας «η μανούλα δεν προσπαθούσε να σε διπλώσει στα δύο… έπαιζε ένα παιχνίδι… που λέγεται μπες στο ρημάδι το αμάξι!». Και συνεχίστε με τις αναπνοές.

Το πρόβλημα: Κλάματα, κακά, ανάγκη για φαγητό και κατάσταση πανικού στο ταξίδι

Η λύση: Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα μόνο πράγμα για να κάνετε όταν το μωρό παθαίνει υστερία στο ταξίδι (είτε στο αεροπλάνο, είτε στο λεωφορείο, είτε στο αυτοκίνητο) και όχι, αυτό δεν είναι το να προσποιηθείτε ότι δεν είναι δικό σας μωρό, ούτε το να το κλείσετε στο ντουλαπάκι των αποσκευών. 

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να αγνοήσετε τα μισητά βλέμματα των γύρω σας, να βγάλετε έξω το στήθος σας και να θηλάσετε το μωρό σας μπροστά σε όλους. Το πιθανότερο είναι ότι έτσι θα είναι όλοι χαρούμενοι.

..............
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι...

... σαν να ταξιδεύεις με αυτοκίνητο και να οδηγείς εσύ.

Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. 

Πρέπει τα μάτια σου και η προσοχή σου όλη, να είναι στραμμένη συνεχώς στο δρόμο.

Να μην το πας πολύ αργά –πρέπει άλλωστε κάποια στιγμή να φτάσεις– και από την άλλη όμως να μην βιάζεσαι.

Πρέπει να προσέχεις να μην πατήσεις τις γραμμές στα δεξιά, ούτε και στα αριστερά, αλλά να προσπαθείς να μένεις πάντοτε στο κέντρο.

Πρέπει να φροντίζεις να γεμίζεις που και που το ρεζερβουάρ. 

Θα ‘ναι κρίμα να μείνεις στου πουθενά τη μέση…

Να σου πω όμως και κάτι;

Σε κανένα ταξίδι, δεν πάνε όλα τέλεια.

Όλο και θα παίξει η ταχύτητα, όλο και θα ξεφύγεις και θα πατήσεις και καμιά γραμμή στην άκρη, όλο και κάποια μικροβλάβη θα σου βγει, όλο και θα φτάνεις στο βενζινάδικο με το λαμπάκι αναμμένο και τη ψυχή στο στόμα.

Για αυτό, με των παιδιών σου το μεγάλωμα, μην μαστιγώνεσαι στο παραμικρό σου λάθος…

Κοίτα να τα αγαπάς, πρόσεχε όσο πιο πολύ μπορείς και φρόντισε τη διαδρομή να απολαύσεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

psyxologos
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Αδεξιότητα στο Παιδί από άλλη ματιά (Διαταραχή της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης)

«Ανησυχούμε για το παιδί μας. Φαίνεται να μη συμβαδίζει με τα παιδιά της ηλικίας του. Έχει δυσκολία να συντονίσει τις κινήσεις του, να τρέξει, να πηδήξει, να χοροπηδήσει. Προσπαθήσαμε ξανά και ξανά να του μάθουμε ποδήλατο ή να πιάνει μια μπάλα, αλλά χωρίς επιτυχία. 

Έχει δυσκολία να φάει νοικοκυρεμένα με ένα κουτάλι ή πιρούνι, να χρησιμοποιήσει ψαλίδι, να κουμπώσει κουμπιά ή να μάθει να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του.

Γυρίζει κλαίγοντας από το σχολείο, επειδή δεν μπορεί να συμμετέχει σε παιχνίδια στην αυλή, όπως κυνηγητό ή ποδόσφαιρο ή γιατί δεν τον έχουν προτιμήσει ή στην καλύτερη περίπτωση τον έχουν επιλέξει τελευταίο στο παιχνίδι. Νιώθει ότι κανένας δε θέλει να τον κάνει παρέα.

Η γραφή του είναι μια επίπονη διαδικασία. Κρατά το μολύβι πολύ σφικτά και γκρινιάζει ότι πονάει το χέρι του. Οι εργασίες του είναι πάντα ακατάστατες και με κάποια σημεία συνήθως μουντζουρωμένα.

Η δασκάλα τον περιγράφει ως φυγόπονο. Μας αναφέρει ότι δεν μπορεί πότε να ολοκληρώσει και να οργανώσει τις γραπτές του εργασίες μέσα στον απαιτούμενο χρόνο. Αν και απαντά σωστά στις προφορικές ερωτήσεις μέσα στην τάξη, η απόδοσή του στα γραπτά είναι μειωμένη.

Ακόμη και εμείς που είμαστε οι γονείς του κάποιες φορές δυσανασχετούμε τόσο πολύ με τη δυσκολία του να μάθει κάτι καινούργιο που του λέμε 

«Καλά τόσο χαζός είσαι;»

«Γιατί είσαι τόσο τεμπέλης;»

«Τι στο καλό σου συμβαίνει;»

Έχουμε απευθυνθεί στο γιατρό που το παρακολουθεί , το έχει εξετάσει και μας έχει αποκλείσει άλλα παθολογικά αίτια τα οποία να δικαιολογούν τις δυσκολίες συντονισμού που εμφανίζει...».

Αυτά είναι λίγα από αυτά που έχουν ειπωθεί στις πρώτες συνεντεύξεις από γονείς στα πλαίσια της Εργοθεραπευτικής αξιολόγησης του παιδιού τους. 

Φυσικό είναι σαν γονείς να ανησυχείτε για την αδεξιότητα του παιδιού σας να εκτελέσει όλες τις πιο πάνω δραστηριότητες. 

Σημαντικότερο ωστόσο είναι, εσείς πρώτα να κατανοήσετε τη φύση των δυσκολιών του και στη συνέχεια να βοηθήσετε και τους άλλους να τις κατανοήσουν. Με τον τρόπο αυτό θα κάνετε το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της ορθής αντιμετώπισης των δυσκολιών του.

Τι συμβαίνει πραγματικά με το παιδί σας;

Είναι στα αλήθεια απρόσεκτο; 

Τεμπέλης ή απλά βαριέται; 

Μήπως υπάρχει άλλη εξήγηση για τα καθημερινά του προβλήματα; 

Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνει η αδεξιότητα αυτή;

Όσα έχουν ειπωθεί πιο πάνω συνηγορούν στην πιθανότητα η αδεξιότητα του παιδιού σας να οφείλετε σε Αναπτυξιακή Διαταραχή του κινητικού Συντονισμού. Έστω και αν πολύς κόσμος δεν έχει ξανά ακούσει για αυτή, είναι από τις πιο συνήθεις αναπτυξιακές διαταραχές κατά την παιδική ηλικία. 

Δεν οφείλεται σε κάποιο παθολογικό, νευρολογικό ή νοητικό αίτιο και επηρεάζει σε ένα μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα του παιδιού στο σπίτι και στο σχολείο. 

Εμφανίζεται συνήθως σα δυσκολία στην μάθηση ή στην κατάκτηση δεξιοτήτων που απαιτούν κινητικό συντονισμό και επηρεάζει άμεσα την συμμετοχή του παιδιού σε καθημερινές δραστηριότητες , όπως αυτοεξυπηρέτηση (φαγητό, ντύσιμο κ.ά.), παιχνίδι, και σχολικές δραστηριότητες, όπως γραφή και γυμναστική. 

 Ο Dupre (1925) ήταν ο πρώτος που έκανε αναφορά σε κινητικά ελλείμματα και στη συνέχεια ο ORTON (1937) χρησιμοποίησε τον όρο αδεξιότητα για να περιγράψει μια ομάδα παιδιών με κινητικές δυσκολίες. 

 H Α. Jean Ayres το 1972 την ονόμασε Διαταραχή της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί απίστευτα πολλοί ορισμοί για να περιγράψουν την κατάσταση. Στη βιβλιογραφία συναντούμε τους όρους αναπτυξιακή απραξία, γνωστική κινητική δυσλειτουργία, κινητική αδεξιότητα με φτωχό συντονισμό, κινητική μαθησιακή διαταραχή, ελλείμματα προσοχής, κίνησης και αντίληψης, νευροαναπτυξιακή - διαταραχή, διαταραχή αισθητηριακής ολοκλήρωσης, μη λεκτική μαθησιακή δυσκολία, ελαφριά εγκεφαλική παράλυση, αναπτυξιακή δυσπραξία.

Η ορολογία που σήμερα είναι ευρέως αποδεκτή και χρησιμοποιείται συχνότερα στη διεθνή βιβλιογραφία είναι αυτή της Αναπτυξιακής Διαταραχής Συντονισμού (Α.Δ.Σ.) (American Phychiatric Association- A.P.A., D.S.M. IV ,1994).

Η Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού μπορεί να παρουσιαστεί από μόνη της;

περισσότερα εδώ: paidiatros

Άμα είναι μίζερος ο άνθρωπος…

Όχι. Δε θα φτιάξουνε τα πράγματα.

Ούτε η σχέση σου θα φτιάξει. Ούτε η δουλειά σου. Ούτε η ζωή σου. Ούτε τίποτα.

Όχι. Δε θα σε καταλάβει κανείς. Δε θα βρεις ανθρώπους να σε νιώσουν. Ούτε θα σε στηρίξουν οι δικοί σου στις δυσκολίες που περνάς.

Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει φως. Δεν υπάρχει τίποτα καλό στη ζωή σου. Στο επιβεβαιώνω.

Αλλά ξέρεις…

Δε φταίει η ζωή σου. Δε φταίνε οι άνθρωποι. Δε φταίνε οι συνθήκες. Δε φταίνε οι καταστάσεις. Δε φταίει ο καιρός.

Αν είσαι μίζερος, φταις εσύ.

Γιατί η μιζέρια γεννά μιζέρια. Και αν είναι μίζερος ο άνθρωπος, μόνο μιζέρια θα θερίζει.

Και πριν βιαστείς, να αντιδράσεις, και να μου πεις για πόνο και προβλήματα, βάλε στο νου σου πως άλλο πράγμα το να κλαις και άλλο το να κλαψουρίζεις.

Αν είναι μίζερος ο άνθρωπος, μόνο μιζέρια θα θερίζει…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο μίζερος άνθρωπος και η εσωτερική του φυλακή

Ξέρουμε ποιοι είναι μίζεροι άνθρωποι, ακόμα και αν αυτοί απλώς προσπαθούν να κρυφτούν. Είναι αυτοί που ποτέ δε κουβαλούν μετρητά μαζί τους, πηγαίνουν στο μπάνιο όταν έρθει η ώρα να πληρώσουν ή πηγαίνουν σε μέρη όπου έχει μόνο προσφορές. Ένας μίζερος άνθρωπος δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτός από τον έξω κόσμο. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να δείξουν ότι έχουν μία οικονομική άνεση προς τα έξω, αλλά όταν έρχεται η στιγμή της πληρωμής, δειλιάζουν.

Στην ψυχολογία, υπάρχει μεγάλος διάλογος σχετικά με τις παθολογίες της υπερβολής: υπερφαγία, υπερβολική κατανάλωση ποτού, υπερκαταναλωτισμός.  Γενικότερα, αυτό το «υπέρ» δεν είναι σχεδόν ποτέ θετικά.

Παρομοίως, συναντάται και μία παθολογική μορφή της οικονομίας χρημάτων η οποία δεν αφορά μόνο τα χρήματα ή τα υλικά αγαθά, αλλά εκφράζει και κάποιες βαθύτερες πτυχές της προσωπικότητας.

«Όσο πιο πολλά δίνεις, τόσο πιο πολύ το απολαμβάνεις. Η τσιγκουνιά «πνίγει» την ευτυχία και η γενναιοδωρία την εντείνει»
Orison S. Marden

Τα χαρακτηριστικά ενός μίζερου ανθρώπου

Οι μίζεροι – ή αλλιώς παθολογικοί οικονόμοι χρημάτων- προσπαθούν να αποφύγουν οποιοδήποτε είδος πληρωμής. Συνήθως, όμως, έχουν ένα σταθερό εισόδημα και μία μόνιμη θέση εργασίας. Εάν κάποιος τους ρωτήσει, θα πουν ότι τα βγάζουν πέρα οικονομικά επειδή αποταμιεύουν χρήματα και δεν ξοδεύουν αλόγιστα.

Είναι αυτοί που φορούν τα ίδια ρούχα για χρόνια, προκειμένου να μη πάρουν καινούργια. Δεν χρησιμοποιούν τηλέφωνο, κλείνουν τα φώτα και αγοράζουν τα φθηνότερα προϊόντα στο σουπερμάρκετ, ακόμα και χαμηλής ποιότητας.

Στην ακραία περίπτωση, καλούν κάποιον για φαγητό μόνο όταν είναι μεγάλη ανάγκη. Εάν πρόκειται να δώσουν ένα δώρο, αγοράσουν το φτηνότερο. Και μερικές φορές το κρατούν για τον εαυτό τους ή το αποθηκεύουν για να το δώσουν αργότερα σε κάποιον άλλον.

Όλη αυτή η συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν χρήματα, ή ότι κάνουν επενδύσεις για το μέλλον. Απλώς αποταμιεύουν χρήματα για αποταμιεύουν. Ή για να έχουν τις «δύσκολες ημέρες» - όπως λένε.

Τσιγκουνιά στα χρήματα, τσιγκουνιά στα συναισθήματα

Το χειρότερο σε έναν άνθρωπο που είναι μίζερος είναι ότι η έκπτωση δεν αφορά μόνο τα χρήματα. Έχει να κάνει και με τα συναισθήματα, τα αισθήματα και την επένδυση ενέργειας στους ανθρώπους γύρω τους.

Αφού δεν αγοράζουν για οικονομικούς λόγους υλικά αγαθά, με τον ίδιο τρόπο δεν είναι καθόλου γενναιόδωροι με τα συναισθήματά τους προς τους άλλους. Ο μίζερος άνθρωπος κρατά τα πάντα για τον εαυτό του και, γι’ αυτό το σκοπό, ζει μέσα στη δική του εσωτερική φυλακή.

Μιζέρια: ως χαρακτηριστικό προσωπικότητας

Είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις ή να διατηρήσεις έναν μεγάλο δεσμό με έναν τσιγκούνη. Αυτό συμβαίνει διότι πρέπει να αποταμιεύσουν χρήματα που θα έδιναν στην αγορά εάν επρόκειτο να συμβιώσουν με κάποιον άλλον και γιατί πιστεύουν ότι οι άλλοι μπορεί να τους καλοπιάσουν ή να τους εκμεταλλευτούν.

Πολλές φορές, αυτά τα άτομα επισκέπτονται μόνο μέρη όπου δε χρειάζεται να πληρώσουν. Εάν χρειαστεί, συνήθως κάνουν τα «στραβά μάτια» όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή της πληρωμής. Συχνά, θυμώνουν και κάνουν σκηνές για «φουσκωμένους» λογαριασμούς σε εστιατόρια, μαγαζιά ή και στο νοικοκυριό. 

Από τη σκοπιά ενός ψυχαναλυτή

Ο τσιγκούνης άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα φοβισμένος και οργανώνει τη ζωή του με την φαντασίωση ότι τα ελέγχει όλα. Η ψυχανάλυση θα έβγαζε πόρισμα ότι το θέμα ενός τέτοιου ατόμου έγκειται στην καθήλωση του στο πρωκτικό στάδιο.

Όταν το παιδί βιώνει μία τραυματική ή υπερβολική φάση συγκράτησης και ελέγχου του εντέρου, συχνά αναπτύσσει μία εμμονή με τη φύλαξη και αποφεύγει τη δοτικότητα. Αυτό μεταφράζεται στην ενήλικη ζωή ως μιζέρια ή τσιγκουνιά. Μίζερο θα λέγαμε κάποιον που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκμεταλλεύεται τη θέση των άλλων για τα δικά του γούστα.

Γι’ αυτό το λόγο δε δίνει τίποτα και οι άλλοι «φορτώνονται» τα δικά του έξοδα, ακόμα και αν έχουν χαμηλότερες οικονομικές απολαβές. Επίσης, ο μίζερος άνθρωπος δε καταλαβαίνει ότι βλάπτει τον εαυτό του με αυτό που κάνει, εφόσον ισοσκελίζει και μεταφράζει τα πάντα με βάση τα χρήματα. Δεν διασκεδάζει, γιατί θεωρεί ότι και η διασκέδαση θα πρέπει να είναι ακριβή για να είναι κατάλληλη. Με λίγα λόγια, είναι ένας φαινομενικά άχαρος άνθρωπος.

Τσιγκουνιά = ένα είδος φυλακής

Ένας τσιγκούνης παγιδεύεται ανάμεσα στους δικούς του φόβους. Είναι κάποιος που βιώνει καταθλιπτικά συμπτώματα και φαντασιώνεται την οικονομική καταστροφή. Συνδέει τα πάντα με τα χρήματα και ρισκάρει χωρίς δισταγμό τις σχέσεις με τους συντρόφους ή τους φίλους του. 

Μπορούμε να πούμε ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι τσιγκούνηδες έχουν το ρόλο του «εκμεταλλευτή» στις σχέσεις και γι΄αυτό σχεδόν πάντα καταλήγουν μόνοι τους, με μία περιουσία που έχουν αποταμιεύσει και η οποία τελικά καταλήγει σε χέρια άλλου…

exploringyourmind.com

eltherapy.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Κενά παιδιά»: Τι συμβαίνει και τι κάνουμε λάθος;

Άρθρο του κορυφαίου ψυχιάτρου Λουίς Ρόχας Μάρκος

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά στα πιο πολύτιμα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. 

Τα παιδιά μας βρίσκονται σε μια συναισθηματική κατάσταση καταστροφική!

Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας πρόσφεραν στατιστικές κάθε φορά και πιο ανησυχητικές σχετικά με την οξυμένη και επίμονη αύξησης παιδικής ψυχασθένειας που τώρα έχει φτάσει αναλογίες επιδημίας.

Οι στατιστικές δεν ψεύδονται:
• 1 κάθε 5 παιδιά έχει προβλήματα ψυχικής υγείας

• παρατηρήθηκε αύξηση 43% στη Δ.Ε.Π.Υ.( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας)

• παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη

• παρατηρήθηκε αύξηση 200% στον αριθμό των παιδικών (μεταξύ 10 και 14 ετών) αυτοκτονιών

Τι συμβαίνει και τι κάνουμε λάθος;
Τα σημερινά παιδιά βρίσκονται σε υπερδιέγερση και είναι γεμάτα υλικά δώρα, αλλά στερούνται των βασικών για μια υγιή παιδική ηλικία, όπως:

• συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς

• όρια ξεκάθαρα βαλμένα

• υπευθυνότητες

• ισορροπημένη διατροφή και επαρκή ύπνο

• κίνηση εν γένει, ειδικά. Όμως, στην ύπαιθρο

• δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ευκαιρίες για μη-καθοδηγούμενο παιχνίδι και «ευκαιρίες» για να βαριούνται

Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια τα παιδιά χόρτασαν από:
• γονείς με την προσοχή τους αποσπασμένη από την ψηφιακή τεχνολογία

• γονείς επιεικείς και επιτρεπτικούς που αφήνουν τα παιδιά τους «να κυβερνούν τον κόσμο» και να είναι εκείνα που βάζουν τους κανόνες

• μια αίσθηση δικαιωμάτων, του να τα αξίζουν όλα χωρίς να τα κερδίζουν ή να γίνονται υπεύθυνα μόλις το αποκτούν

• ακατάλληλος ύπνος και μη ισορροπημένη διατροφή

• καθιστικός τρόπος ζωής

• ατελείωτη διέγερση, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση επιβράβευση κι απυσία βαρετών στιγμών

Τι να κάνουμε;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν άτομα ευτυχισμένα και υγιή, πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά. Είναι ακόμη δυνατόν! Πολλές οικογένειες είδαν άμεση βελτίωση λίγες εβδομάδες αφότου εφάρμοσαν τις ακόλουθες συστάσεις:

• Βάλτε όρια και να θυμάστε ότι εσείς είστε ο καπετάνιος του καραβιού. Τα παιδιά σας θα αισθανθούν πιο σίγουρα ξέροντας πως εσείς έχετε τον έλεγχο του πηδαλίου

• Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, γεμάτο από αυτό που τα παιδιά ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, όχι από αυτό που ΘΕΛΟΥΝ. Μη φοβάστε να πείτε «όχι» στα παιδιά σας, αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται

• Δώστε τους θρεπτική τροφή και περιορίστε την τροφή-σκουπίδι

• Να περνάτε τουλάχιστον μια ώρα ημερησίως στον καθαρό αέρα με δραστηριότητες όπως: ποδήλατο, περπάτημα, ψάρεμα, παρατήρηση πουλιών/εντόμων

• Απολαύστε καθημερινά ένα οικογενειακό βραδινό φαγητό χωρίς έξυπνα τηλέφωνα ή τεχνολογία που θα τους αποσπά την προσοχή

• Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια με όλη την οικογένεια ή, αν τ παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια, αφεθείτε να παρασυρθείτε από τα ενδιαφέροντά τους κι επιτρέψτε να είναι εκείνα που θα καθοδηγούν το παιχνίδι

• Εμπλέξτε τα παιδιά σας σε κάποια από τις δραστηριότητες ή τα καθήκοντα του σπιτιού σύμφωνα με την ηλικία τους (να διπλώνουν τα ρούχα, να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν τα ρούχα, να ξεπακετάρουν τα φαγητά, να στρώνουν το τραπέζι, να ταΐζουν τον σκύλο κλπ.)

• Καθιερώστε μια συνεπή ρουτίνα ως προς την ώρα ύπνου, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται όσο χρειάζεται. Τα ωράρια θα είναι ακόμη πιο σημαντικά για παιδιά σε σχολική ηλικία.

• Διδάξτε υπευθυνότητα κι ανεξαρτησία. Μην τα προστατεύετε υπερβολικά έναντι κάθε απογοήτευσης ή κάθε λάθους. Τα να κάνουν λάθη θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και να μάθουν να υπερνικούν τις προκλήσεις της ζωής.

• Μη φτιάχνετε την τσάντα τού παιδιού σας, μην τους την κουβαλάτε, μην τους πηγαίνετε την εργασία που ξέχασαν, μην τους ξεφλουδίζετε την μπανάνα ή το πορτοκάλι, αν μπορούν να το κάνουν μόνα τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνετε το ψάρι, μάθετέ τους να ψαρεύουν.

• Μάθετέ τους να περιμένουν και να αναβάλουν την ικανοποίηση.

• Δώστε ευκαιρίες για «πλήξη», μια και η πλήξη είναι η στιγμή οπότε και ξυπνά η δημιουργικότητα. Μην αισθάνεστε υπεύθυνος να διασκεδάζουν τα παιδιά όλη την ώρα.

• Μη χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για τη βαρεμάρα, μήτε να τους την προσφέρετε στην πρώτη ευκαιρία απραξίας.

• Αποφύγετε τη χρήση τής τεχνολογίας στο τραπέζι, στο αυτοκίνητο, στα εστιατόρια, στα εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιείστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης, εκπαιδεύοντας έτσι τον εγκέφαλό τους να ξέρει να λειτουργεί όταν βρίσκονται σε κατάσταση: «πλήξη»

• Βοηθήστε τους να φτιάξουν ένα «βαζάκι πλήξης» με ιδέες για δραστηριότητες για όταν θα βαριούνται.

• Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμος ούτως ώστε να «συνδέεστε» με το παιδί σας και να του διδάσκετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες.

• Τα βράδια απενεργοποιείστε τα τηλέφωνα, όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο, ούτως ώστε να αποφύγετε την ψηφιακή απόσπαση προσοχής.

• Γίνετε ένας συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής των παιδιών σας. Διδάξτε τους να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται την απογοήτευση ή την οργή τους.

• Μάθετέ τους να χαιρετούν, να αλλάζουν ρόλους, να μοιράζονται χωρίς να μένουν με άδεια χέρια, να λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να παραδέχονται τα λάθη τους και να ζητούν συγγνώμη (μην τους το επιβάλετε), και να είστε το πρότυπο όλων αυτών των αξιών που θέλετε να μεταδώσετε..

• Συνδεθείτε συναισθηματικά – χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιλήστε, γαργαλήστε, διαβάστε, χορέψτε, παίξτε ή μπουσουλήστε μαζί τους.

eltherapy
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Cyber Grooming»: Αποπλάνηση Ανηλίκου μέσα από το Διαδίκτυο

Τι σημαίνει; 

Ποιος «προσεγγίζει» τα παιδιά; 

Πώς τα «προσεγγίζει»; 

Το προφίλ του δράστη και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί.

Ο όρος «grooming» (αποπλάνηση) σημαίνει η προσέγγιση παιδιού με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση.

Κατά τη διαδικασία της αποπλάνησης, ο παιδόφιλος, τις περισσότερες φορές, επιλέγει έναν χώρο στον οποίο βρίσκονται παιδιά, όπως σχολείο, εμπορικά κέντρα, χώρους αθλητικών δραστηριοτήτων, κ.ά.. 

Στη συνέχεια, επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάποιο παιδί ή κάποια παιδιά, προκειμένου να τα κάνει να αισθανθούν «ξεχωριστά», ώστε να δημιουργήσει ενός είδους σύνδεση μεταξύ τους. 

Όλη αυτή η διαδικασία προσέγγισης του παιδιού από τον παιδόφιλο έγινε ιδιαιτέρως πιο εύκολη στον εικονικό «χώρο» του διαδικτύου, όπου το grooming έγινε και Online, δηλαδή αποπλάνηση μέσω διαδικτύου ή διαδικτυακή αποπλάνηση. Ένας σχετικά πρόσφατος όρος στον χώρο της παγκοσμιοποιημένης και διαδικτυακής κοινωνίας.

Η διαδικτυακή αποπλάνηση θα μπορούσε να οριστεί ως η διαδικασία κατά την οποία προτείνεται, μέσω διαδικτύου, συνάντηση με το παιδί, με σκοπό την τέλεση σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ το παιδί παροτρύνεται να παρέχει πορνογραφικό υλικό που το απεικονίζει, με τη χρήση του ίδιου μέσου. 

Στην πράξη, οι groomers προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι, χρησιμοποιούν τα λεγόμενα chatrooms (δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας), τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλους χώρους διαδικτυακής επικοινωνίας, για να προσεγγίσουν παιδιά.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «διαδικτυακοί» αυτοί χώροι, θεωρούνται ασφαλείς από τα παιδιά, τόσο γιατί η «συζήτηση» είναι δημόσια, όσο και γιατί τα παιδιά θεωρούν ότι διατηρείται η ανωνυμία τους. 

Αυτό που συμβαίνει ωστόσο είναι ότι οι παιδόφιλοι παραβάτες «ψαρεύουν» τα θύματα τους σε τέτοιους «δημόσιους» χώρους, μέσω διαδικτύου και από τη στιγμή που θα τα εντοπίσουν, εμφανίζονται στο παιδί με ψευδή στοιχεία και το «προσκαλούν» σε κάποιο ιδιωτικό IRC (Internet Relay Chat – Αναμετάδοση Συνομιλίας μέσω διαδικτύου), για να συνομιλήσουν μαζί του.

Η αρχική προσέγγιση του groomer είναι φιλική και τυπική, ώστε το παιδί να αφεθεί και να μπορέσει εκείνος να του αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής του, τα ενδιαφέροντα του, τα χόμπι του. 

Παράλληλα, ο groomer, ανάλογα με την πληροφορίες που έχει συλλέξει, προσφέρει στο παιδί δώρα -βιντεοπαιχνίδια, εισιτήρια για συναυλίες, κ.ά. -του μιλά για ευκαιρίες καριέρας στον χώρο του modelling, του υπόσχεται συναντήσεις με διασημότητες, ενώ εμφανίζεται φιλικός και διαθέσιμος να συζητήσει και να συμμεριστεί τα προβλήματα του παιδιού.

Μόλις ο θύτης αντιληφθεί ότι έχει κάμψει τις αντιστάσεις του παιδιού, προχωρά σε αποκαλύψεις που εμπεριέχουν προσωπικές λεπτομέρειες αναφορικά με τη σεξουαλική ζωή του και σε ερωτήσεις για τις σεξουαλικές εμπειρίες του παιδιού. 

Η τακτική που αναπτύσσει ο groomer είναι συγκεκριμένη: παίρνει τον χρόνο του -ημέρες, εβδομάδες, μήνες -μέχρι να καμφθεί η αντίσταση του παιδιού και να κερδηθεί η εμπιστοσύνη του.

Διαδικτυακή Αποπλάνηση: Τεχνικές και Στόχοι

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μια μοναδική ιστορία αγάπης

Μετά την τοξικότητα των ημερών, 

Σου γράφω για να μοιραστώ μαζί σου μια ιστορία αγάπης μοναδική που με συγκίνησε πολύ. Μία ιστορία για τη σχέση ενός ζευγαριού που έχει καταγραφεί από τους επιστήμονες ως μια από τις πιο μακροχρόνιες στο ζωικό βασίλειο.

Στα πλαίσια μιας 30ετούς έρευνας πάνω στους πιγκουίνους του Μαγγελάνου, με προσδόκιμο ζωής περίπου τα 20 χρόνια ένα ζευγάρι καταγράφηκε να είναι “μαζί” για περισσότερο από 16 χρόνια! Μέχρι σήμερα, έχουν διανύσει ο καθένας πάνω από 300.000 χλμ. σε αναζήτηση τροφής, αλλά κάθε χρόνο επιστρέφουν ακριβώς στην ίδια φωλιά που είχε χτίσει το αρσενικό φλερτάροντας για πρώτη φορά το θηλυκό, για να βρουν ο ένας τον άλλο ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλους υποψήφιους συντρόφους. Το συγκεκριμένο ζευγάρι έχει γεράσει μαζί στην ακτές της Γης του Πυρός στη Νότια Αργεντινή.

Οι βιολόγοι έχουν εκφράσει την έκπληξή τους, καθώς η σχέση των ζευγαριών συνήθως διακόπτεται αρκετά νωρίς, είτε λόγω θανάτου, είτε λόγω της αποτυχίας αναπαραγωγής από ένα σημείο και μετά.

Με αφορμή αυτή τη ρομαντική ιστορία, θα ήθελα να σε προτρέψω να μοιράζεσαι συχνά την αγάπη σου με τους ανθρώπους που θέλεις, να μην τη θεωρείς αυτονόητη.

 

Η συνέχεια εδώ: ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι