«αν δεν το έχεις ζήσει, δεν μπορείς να αισθανθείς το τραύμα. Είναι ένα ατελείωτο κενό. Είσαι σε ένα πηγάδι και κατεβαίνεις και δεν μπορείς να βρεις νερό. Και ζητάς να μάθεις».
Σύμφωνα με τα στοιχεία των μεγαλύτερων κέντρων παιδικής φροντίδας που λειτουργούν στη χώρα μας, σχεδόν τα μισά μωρά που εγκαταλείπονται στα μαιευτήρια και τα νοσοκομεία της χώρας δεν έχουν κανένα στοιχείο ταυτότητας.
Συμπεριλαμβάνονται στο μακρύ κατάλογο των τελευταίων 18 μηνών, που περιλαμβάνει περισσότερες από 500 εισαγωγές παιδιών σε ιδρύματα ανά την Ελλάδα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 40-50% των παιδιών που εγκαταλείφθηκαν μαζί με τους γονείς τους έχασαν και την ταυτότητά τους.
Σε κάποια ιδρύματα ο αριθμός των παιδιών αγνώστου ιστορικού πενταπλασιάστηκε από το 2008.
Συχνά στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στα αρχεία των Ιδρυμάτων συναντά κανείς «δέντρα χωρίς ρίζες». Ετσι είχε χαρακτηρίσει ο Γιώργος Σεφέρης τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους.
Αναζητούν στοιχεία, που για τους περισσότερους από εμάς είναι αδιαπραγμάτευτα, όπως έγγραφα με το όνομα της μητέρας που τους γέννησε και τους εγκατέλειψε χωρίς να αφήσει ίχνη, στερώντας τους εκείνη τη στιγμή, μαζί με τη μητρική αγκαλιά, την ταυτότητά τους: τα νούμερα και τα ονόματα, τον τόπο καταγωγής τους, την ακριβή ημερομηνία γέννησης. «Ποιος είμαι;» αναρωτιούνται. Δεν είναι φιλόσοφοι που βασανίζονται από το πανάρχαιο υπαρξιακό ερώτημα. Είναι ιχνηλάτες της ιστορίας τους.
Ενα μωρό ηλικίας μερικών ωρών βρέθηκε, πριν από λίγο καιρό, δίπλα από το ασανσέρ του μαιευτηρίου «Αλεξάνδρα». Η μαμά της την είχε αφήσει σε ένα καλαθάκι δίπλα στο ασανσέρ, χωρίς κανένα στοιχείο. «Η περίπτωση, υγιούς εγκαταλειμμένου παιδιού χωρίς στοιχεία, που το άφησαν και δεν το αναζητά κανείς, θεωρείται αυτή που θα οδηγηθεί ευκολότερα σε υιοθεσία», λέει η Ξένια Αποστολά, προϊσταμένη της Κοινωνικής Υπηρεσίας, στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Για το υιοθετημένο παιδί, βέβαια, είναι το σημαντικότερο κομμάτι που λείπει από το παζλ: η αρχή του. Ενδέχεται να μην τη βρει ποτέ.
«Εγκαταλείφθηκα στις 22 Απριλίου του 1961 στη βρεφοδόχο. Στον κήπο του Ορφανοτροφείου, στην οδό Γερωνυμάκη, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μάλλον γεννήθηκα στις 12 Απριλίου 1961 στην Κρήτη», λέει η Αντουανέτα. Τον πρώτο χρόνο της ζωής της την έλεγαν Βασιλική - έτσι την είχε βαφτίσει η νοσηλεύτρια του δεύτερου ορφανοτροφείου όπου μεταφέρθηκε, στο Ηράκλειο Κρήτης. Αντουανέτα, την ονόμασαν οι Ολλανδοί που την υιοθέτησαν από το Κέντρο Βρεφών «Μητέρα» όπου την έστειλαν τον Φεβρουάριο του 1962. Ηταν σχεδόν ενός έτους.
52 παιδιά χωρίς ταυτότητα
.......................................
περισσότερα στην πηγή: enet.gr
σχετικά:
12 Ιουν 2012
28 Φεβ 2007
02 Ιαν 2010
Κάποτε λέει έξω από τα μεγάλα νοσοκομεία αλλά και ορφανοτροφεία και μοναστήρια υπήρχαν βρεφοδόχοι όπου οι μητέρες άφηναν τα μωρά που δεν μπορούσαν να θρέψουν. Τα σκέπαζαν καλά, καμιά φορά έβαζαν ένα φυλακτό ...
05 Ιουλ 2008
Οι βρεφοδόχοι έχουν εκλείψει στην Ελλάδα, όχι όμως και η πρακτική της εγκατάλειψης βρεφών. Περισσότερα από 60 παιδιά αφήνονται κάθε χρόνο σε σκαλιά πολυκατοικιών, αυλόγυρους εκκλησιών, δημόσια μαιευτήρια.
No comments:
Post a Comment