Κάποτε λέει έξω από τα μεγάλα
νοσοκομεία αλλά και ορφανοτροφεία και μοναστήρια υπήρχαν βρεφοδόχοι
όπου οι μητέρες άφηναν τα μωρά που δεν μπορούσαν να θρέψουν. Τα σκέπαζαν καλά, καμιά φορά έβαζαν ένα φυλακτό ή ένα σημείωμα και τα άφηναν νύχτα στις ειδικές αυτές εσοχές.
Και το ξημέρωμα οι νοσοκόμες μάζευαν τα μωρά, όπως μαζεύουν στα χωριά τα αυγά.
Και το ξημέρωμα οι νοσοκόμες μάζευαν τα μωρά, όπως μαζεύουν στα χωριά τα αυγά.
Abandoned Babies: Do Drop-Off Points For Unwanted Newborns Save Lives?
Υιοθετήστε ένα παιδί από τα αζήτητα
|
Η οικονομική κρίση σε όλη την Ευρώπη έχει φέρει σε απελπισία όλο και περισσότερους γονείς που επιλέγουν να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους σε κάποιο ίδρυμα και στις βρεφοδόχους που πολλαπλασιάζονται ανά την ήπειρο, ωθώντας ακόμα και τον ΟΗΕ να εκφράσει την ανησυχία του.
Ο Monde σημειώνει ότι πρόκειται για την παλιά συνήθεια που ατόνησε τον 20ό αιώνα όταν γενικά βελτιώθηκαν (σε σχετικό βαθμό και όχι παντού στον ίδιο βαθμό) οι συνθήκες ζωής των χαμηλότερων στρωμάτων.
Τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα επανήλθαν και οι χώρες –με πρώτη τη Γερμανία το 2000- να εισάγουν και πάλι βρεφοδόχους ώστε, αν μη τι άλλο, τα βρέφη να μην κινδυνεύουν από την έκθεση τους. Την ακολούθησαν άλλες δέκα χώρες, όπως η Ιταλία και η Πολωνία· στη Γαλλία από το 2000 εγκαταλείφθηκαν περίπου 400 παιδιά.
Ο γονέας -τουλάχιστον στη Γαλλία- που εκτιμά ότι δεν μπορεί να θρέψει το παιδί του το εναποθέτει ανώνυμα στη βρεφοδόχο και μετά έχει οκτώ εβδομάδες για να σκεφτεί ξανά την απόφαση του.
Εν τω μεταξύ, οι υπηρεσίες πρόνοιας έχουν εξακριβώσει την ταυτότητα του παιδιού και, αν ο γονιός δεν ζητήσει να το πάρει και πάλι υπό την προστασία του, κινούν την διαδικασία υιοθεσίας με όλους τους κανόνες.
Πέρα από το κοινωνικό ζήτημα, ανακύπτουν και ηθικά και νομικά ζητήματα για αυτά τα παιδιά.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η ικανοποίηση του δικαιώματος του παιδιού να γνωρίσει στο μέλλον τους βιολογικούς του γονείς–αν το θελήσει φυσικά.
Το σύστημα των βρεφοδόχων δεν το διασφαλίζει καθόλου, προκαλώντας την ανησυχία του ΟΗΕ ή άλλων οργανισμών αλλά και τις φωνές που ζητούν την κατάργηση του.
Τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα επανήλθαν και οι χώρες –με πρώτη τη Γερμανία το 2000- να εισάγουν και πάλι βρεφοδόχους ώστε, αν μη τι άλλο, τα βρέφη να μην κινδυνεύουν από την έκθεση τους. Την ακολούθησαν άλλες δέκα χώρες, όπως η Ιταλία και η Πολωνία· στη Γαλλία από το 2000 εγκαταλείφθηκαν περίπου 400 παιδιά.
Ο γονέας -τουλάχιστον στη Γαλλία- που εκτιμά ότι δεν μπορεί να θρέψει το παιδί του το εναποθέτει ανώνυμα στη βρεφοδόχο και μετά έχει οκτώ εβδομάδες για να σκεφτεί ξανά την απόφαση του.
Εν τω μεταξύ, οι υπηρεσίες πρόνοιας έχουν εξακριβώσει την ταυτότητα του παιδιού και, αν ο γονιός δεν ζητήσει να το πάρει και πάλι υπό την προστασία του, κινούν την διαδικασία υιοθεσίας με όλους τους κανόνες.
Πέρα από το κοινωνικό ζήτημα, ανακύπτουν και ηθικά και νομικά ζητήματα για αυτά τα παιδιά.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η ικανοποίηση του δικαιώματος του παιδιού να γνωρίσει στο μέλλον τους βιολογικούς του γονείς–αν το θελήσει φυσικά.
Το σύστημα των βρεφοδόχων δεν το διασφαλίζει καθόλου, προκαλώντας την ανησυχία του ΟΗΕ ή άλλων οργανισμών αλλά και τις φωνές που ζητούν την κατάργηση του.
No comments:
Post a Comment