Τι μπορείτε να κάνετε για να δροσίσετε το παιδί σας τις μέρες του καύσωνα

Διανύουμε ημέρες καύσωνα και θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Εσείς οι γονείς αν αναζητάτε τρόπους για να δροσίσετε τα παιδιά σας τις ζεστές αυτές μέρες τότε διαβάστε παρακάτω τι μπορείτε να κάνετε.

Ντύσε το μικρό σου έξυπνα

Προτίμησε ρούχα τα οποία είναι ελαφρά, ανοιχτόχρωμα και άνετα. Τα ανοιχτόχρωμα ρούχα αντανακλούν πίσω μερική από την ηλιακή ακτινοβολία. Όσο για το ύφασμα; Εννοείται βαμβακερά, που δεν κολλάνε στο δέρμα και κρατούν τον ιδρώτα μακριά. Παράλληλα, μην παραλείπεις μερικά πολύ σημαντικά αξεσουάρ, όπως τα γυαλιά ηλίου και το ψάθινο καπέλο. 

Κάντε και ένα δροσερό μπάνιο

Όχι, πολύ κρύο, γιατί οι χαμηλές θερμοκρασίες ίσως φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Μία εναλλακτική λύση είναι να δροσίσεις το δέρμα των παιδιών με μια βρεγμένη πετσέτα ή να βρέξεις το κορμάκι του με λίγο νερό.

Βάλε το αντηλιακό 

Οι ακτίνες του ηλίου είναι πολύ επικίνδυνες, ειδικά για το δέρμα ενός ενός μικρού παιδιού. Πριν το εφαρμόσεις στο πρόσωπο του μικρού σου, έλεγξε ότι η κρέμα προστατεύει από την έκθεση στη Α και Β υπεριώδη ακτινοβολία. Φρόντισε να βάλεις και στο λαιμό, αλλά και στα αυτάκια του.

Διατροφή

Φρόντισε να εμπλουτίσεις το μενού του μικρού σου με φρέσκα φρούτα και λαχανικά που ούτως ή άλλως το καλοκαίρι προσφέρει σε πληθώρα. Καρπούζι, πεπόνι, ροδάκινα, σταφύλια. Όλα πλούσια σε γεύση, χρώμα και θρεπτικά συστατικά.

onlarissa.gr

Ο Στέφανος ο «παιχταράς» και ο Στέφανος το Παλληκάρι

Πώς να το κάνουμε;

Οι χορηγοί γεμίζουν τις τσέπες 

ο Κότινος στολίζει την Σεμνότητα

Άλλο το «περί Πάτρης» 

Άλλο το "περί πάρτης"

Άλλο να σε αποκαλεί, τρελαμένη εντελώς, «παικταρά, παικταρά» μια VIP μεσόκοπη...

Άλλο η μάνα σου να σου λέει, όσα όλοι, μα όλοι μας θέλουμε να σου πούμε: «Στέφανε, τι κάνεις παιδί μου, πού είσαι; Πώς αισθάνεσαι; Μας έχεις τρελάνει...»

Άλλο να έρχεται σε σένα ο πρωθυπουργός μετά της συζύγου...

Άλλο να επικοινωνεί τηλεφωνικά μαζί σου (μετά την νίκη σου)...  

Άλλο οι καρδιές όλων μας να αγάλλονται με την χρυσή σου νίκη!!

Άλλο είναι να έχεις ύφος... 

Άλλο είναι να έχεις ήθος!!

Άλλο να ζεις μέσα στη χλίδα, με τις τσέπες τίγκα στο χρήμα... 

Άλλο να είσαι κλεισμένος, για έναν ολόκληρο χρόνο, στο Κωπηλατοδρόμιο και να πετυχαίνεις τον στόχο σου!!

Άλλο είναι να έχεις την στήριξη της διεθνούς ελίτ...

Άλλο να ακούει η υφήλιος τη δήλωσή σου: «Από την Πολιτεία δεν είχα καμία στήριξη»...

Πώς να το κάνουμε;

Άλλο εκκωφαντικός, άλλο διακριτικός

Άλλο να είσαι «παικταράς»... 

Άλλο να είσαι Παλληκάρι!!!

Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν Τραμπολίνο / Should you let your kids use trampolines?

Οι γιατροί προειδοποιούν, εδώ και καιρό, τους γονείς για το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει ένα τραμπολίνο.

Συγκεκριμένα ο χειρουργός- ορθοπεδικός, Randall Loder, τονίζει πως τα οστά των παιδιών είναι πιο μαλακά από τα αντίστοιχα των ενηλίκων και αναπτύσσονται ενεργά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης ενός παιδιού.

Should you let your kids use trampolines?

Έτσι, η διαδικασία της επούλωσης ενός σπασμένου οστού είναι πολύ πιο επώδυνη και περίπλοκη για τα παιδιά.

«Αρκετοί πιστεύουν ότι τα οστά των παιδιών επανέρχονται γρήγορα. Αρκεί απλώς να τοποθετηθεί ένας γύψος πάνω τους, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Θεωρώ πως οι περισσότεροι δεν κατανοούμε πλήρως τη σφοδρότητα και τη σοβαρότητα αυτών των χτυπημάτων», σημειώνει ο παιδίατρος κάνοντας αναφορά σε δύο σοβαρά περιστατικά τραυματισμού παιδιών την ώρα που έκαναν τραμπολίνο.

Ένα 13χρονο κορίτσι έμεινε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω, αφού έκανε ένα επικίνδυνο ακροβατικό σε τραμπολίνο και ένα 2χρονο αγοράκι έσπασε τον μηρό του, όταν χοροπηδούσε πάνω σε αυτό το λαστιχένιο παιχνίδι. Το αγοράκι δεν χτύπησε ούτε έπεσε απλώς κατέβηκε και πονούσε πάρα πολύ!

Τις εισηγήσεις του γιατρού υποστηρίζει και η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων, η οποία τονίζει πως καμία ηλικία δεν είναι η κατάλληλη για να κάνει ένα παιδί τραμπολίνο. Μάλιστα, σημειώνει πως τα παιδιά κάτω των 5 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο τραυματισμού, από τα μεγαλύτερα.

onlarissa

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά από τον καύσωνα

Η Ελλάδα ως χώρα της Μεσογείου χαρακτηρίζεται από ήπιο υγρό χειμώνα και ξηρό θερμό καλοκαίρι. Κατά τους θερινούς μήνες η θερμοκρασία αγγίζει αρκετά υψηλά επίπεδα προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στον οργανισμό.  Όπως εξηγεί σε άρθρο του ο Πανελλήνιος Σύλλογος Επισκεπτών Υγείας, οι βλάβες από τη θερμότητα προκαλούνται από αδυναμία του οργανισμού να διατηρήσει τη θερμοκρασία του εντός των φυσιολογικών ορίων, διότι εκτίθεται παρατεταμένα σε υψηλή θερμοκρασία. Η αποφυγή της υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο είναι σημαντική σε κάθε ηλικία. Ωστόσο, οι περισσότερες βλάβες στον οργανισμό λειτουργούν συσσωρευτικά. 

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στα βρέφη, στα παιδιά και πιο ειδικά σε παιδιά με χρόνια νοσήματα, παχύσαρκα ή υπέρβαρα. Τα βλαστοκύτταρα που βρίσκονται στο ανώτερο στρώμα του δέρματος των παιδιών (δηλαδή τα κύτταρα που μπορεί να ευθύνονται για τον καρκίνο του δέρματος) είναι πιο κοντά στην επιφάνεια του δέρματος σε σχέση με τους ενηλίκους, γεγονός που καθιστά τα παιδιά περισσότερο ευαίσθητα στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV).

Κατά την παιδική ηλικία οι ιστοί του σώματος μεγαλώνουν με ταχείς ρυθμούς, οι ιδρωτοποιοί αδένες αναπτύσσονται και ο θερμορυθμιστικός μηχανισμός του οργανισμού δεν λειτουργεί επαρκώς. Συνεπώς, οι ενήλικες (γονείς, μέλη της οικογένειας, δάσκαλοι κ.ά.) πρέπει να βοηθούν τα παιδιά να αποφεύγουν την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.

Πώς προστατεύουμε τα παιδιά από τον καύσωνα 

Όσο η θερμοκρασία κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα, τα παιδιά μπορούν να παίζουν σε εξωτερικούς χώρους. Όταν όμως το θερμόμετρο ξεπεράσει τους 35-40 βαθμούς Κελσίου, τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος. Η έκθεσή τους για πολλή ώρα μπορεί να προκαλέσει εξάντληση, αφυδάτωση, φωτοευαισθησία, κοκκίνισμα, φουσκάλες, θερμικές κράμπες ακόμη και θερμοπληξία.
Προκειμένου να αποφευχθεί η εκδήλωση των παραπάνω παθολογικών καταστάσεων στον οργανισμό, υπάρχουν αρκετά μέτρα για την πρόληψή τους:

• Ενθαρρύνετε τα παιδιά να καταναλώνουν άφθονο νερό και χυμούς. Πιο συγκεκριμένα, στα βρέφη που λαμβάνουν μητρικό γάλα προτείνεται η κατανάλωση επιπλέον μητρικού γάλακτος καθώς δεν επιτρέπεται το νερό, ειδικά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους.
• Προτείνετε να καταναλώνουν πολλά λαχανικά και φρούτα.
• Φροντίστε να ξεκουράζονται ακόμη περισσότερο. Η ζέστη μπορεί συχνά να κάνει τα παιδιά να αισθάνονται κουρασμένα.
• Όταν το παιδί αισθάνεται ζεστό, κάντε του ένα μπάνιο για να δροσιστεί. Το κολύμπι είναι ένας άλλος πολύ καλός τρόπος για να δροσιστούν ενώ παράλληλα παραμένουν δραστήρια.
• Παραμείνετε σε χώρους που διαθέτουν κλιματισμό. Κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου διατίθενται αρκετοί δημόσιοι χώροι οι οποίοι κλιματίζονται.
• Χρησιμοποιείτε αντηλιακή κρέμα τουλάχιστον μισή ώρα πριν την έκθεση στον ήλιο. Ελέγξτε ότι η κρέμα προστατεύει από την έκθεση στη Α και Β υπεριώδη ακτινοβολία. Να βάζετε αντηλιακή κρέμα και στα αυτιά και στο λαιμό των παιδιών.
• Αποφύγετε να βγαίνουν τις μεσημεριανές ώρες ή φροντίστε να βρίσκονται στην σκιά.
• Ντύστε τα παιδιά με ρούχα ανοιχτόχρωμα και ελαφριά, τα οποία να καλύπτουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιφάνεια του σώματος και φορέστε καπέλο.

Συμβουλευτείτε τους Επισκέπτες Υγείας εάν το παιδί πάσχει από κάποιο χρόνιο νόσημα για την πλήρη και εξατομικευμένη φροντίδα του. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένο πρωτόκολλο κατά την έκθεσή τους σε υψηλή θερμοκρασία, προκειμένου να αποφευχθεί υπογλυκαιμικό επεισόδιο.

Πότε χρειάζεται αξιολόγηση από τον παιδίατρο

Ο παιδίατρος μπορεί να σας συμβουλεύσει για την αντιμετώπιση και την άμεση αξιολόγηση των ακόλουθων σοβαρών συμπτωμάτων.

• Αίσθημα λιποθυμίας
• Υπερβολική κούραση(π.χ. ασυνήθιστη υπνηλία ή δύσκολη διέγερση)
• Πονοκέφαλος
• Πυρετός
• Έντονη δίψα
• Μη ούρηση για πολλές ώρες
• Ναυτία
• Έμετος
• Αναπνοή γρηγορότερη ή μικρότερη από το κανονικό
• Μούδιασμα του δέρματος
• Μυικοί πόνοι
• Μυικοί σπασμοί

Ψυχική υγεία

Μην ξεχνάτε και την ψυχική υγεία των παιδιών, καθώς ενδέχεται να γίνουν ανήσυχα, αν παραμείνουν πολλές ώρες στο σπίτι. Οργανώστε ένα πρόγραμμα με πολλά δημιουργικά παιχνίδια και δραστηριότητες εντός του σπιτιού και ομαδικές δραστηριότητες σε εξωτερικό χώρο κατά τις απογευματινές, κυρίως, ώρες.

capital.gr

Όταν τραβάς τα ζόρια...

Όταν καίγεται το σπίτι σου, αυτό που σε νοιάζει άμεσα, είναι να σβήσει η φωτιά. 

Και, όταν, με το καλό, τη σβήσεις, αν θες, ψάξε να βρεις τι έφταιξε, ή ποιος την είχε βάλει.

House on Fire by Anna and Elena Balbusso Twins

Όταν πνίγεται ένας άνθρωπος, αυτό που σε νοιάζει άμεσα, είναι το να τον σώσεις. 

Και, όταν, με το καλό, θα είναι ασφαλής, αν θες, ρώτα τον πώς βρέθηκε μες στο νερό σε αυτή τη θέση.

Όταν δεις να χτυπάνε έναν άνθρωπο, αυτό που σε νοιάζει άμεσα είναι το να τον σώσεις. 

Και, όταν τον σώσεις, ύστερα, αν θες αναζήτησε και τους ενόχους.

Έτσι και με τη ζωή.

Όταν τραβάς τα ζόρια, όταν έχεις τις μαύρες σου, όταν είσαι σε θέση δύσκολη, πρώτο σου μέλημα να είναι το να βγεις. 

Να το νικήσεις όλο αυτό. 

Να ελευθερωθείς απ’ τη μαυρίλα.

Και, όταν, με το καλό, πατήσεις πια στα πόδια σου, τότε μόνο, αν θες, αναρωτήσου «πώς έφτασα ως εδώ», «τί έφταιξε» και το «γιατί σε μένα»…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Έτσι θα κάνεις το καθημερινό μπανάκι του μωρού σου να μοιάζει με γιορτή

Το καθημερινό (συνήθως βραδινό) μπανάκι του μωρού σου είναι μία από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ημέρας για εσένα, και μία από τις πιο σημαντικές για εκείνο. 

Ακόμα, ο χρόνος που αφιερώνεις στη φροντίδα του, είναι πολύτιμος. 

Όσο καθαρίζεις το δερματάκι του και παίζετε με το νερό, δένεστε περισσότερο, δημιουργείτε δεσμούς. Παράλληλα, όλες οι αισθήσεις του μικρού σου ζωντανεύουν! Υφές, ήχοι, μυρωδιές, χαλάρωση, γέλια… 

Όλα παίζουν ρόλο στη σωστή του ανάπτυξη και το κάνουν πιο δυνατό, πιο χαρούμενο.

Γιατί λοιπόν να μην ανάγεις αυτή την καθημερινή συνήθεια σε πραγματική γιορτή; 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το κάνεις και θα σου πούμε τους 5 πιο ωφέλιμους. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε, ότι εκτός από διασκέδαση, το μπανάκι του μωρού είναι πρώτα από όλα φροντίδα. Το βρεφικό δέρμα χρειάζεται απαλό καθαρισμό και ενυδάτωση γι’ αυτό, τα προϊόντα που θα επιλέξεις, πρέπει να είναι απολαυστικά αλλά κατάλληλα για αυτό. 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Μουσική
Όχι, δεν χρειάζεται να κάνετε ένα μικρό πάρτι στο μπάνιο. Μπορείς απλά να βάλεις όμορφα παιδικά τραγούδια, με ήχους που θα του κινήσουν το ενδιαφέρον και να διασκεδάσετε μαζί καθώς παίζετε με το νερό.

Η θερμοκρασία του νερού
Δεν πρέπει να είναι πολύ υψηλή ούτε και χαμηλή. Το χλιαρό νερό είναι ιδανικό για την ευαίσθητη βρεφική επιδερμίδα που κινδυνεύει να αφυδατωθεί και να ερεθιστεί από πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Ο καθαρισμός
Ο καθαρισμός που θα χρησιμοποιήσεις για το μωρό σου μπορεί να είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιείς και εσύ. 

Υπάρχουν εξειδικευμένα προϊόντα κατάλληλα για όλη την οικογένεια και ελεγμένα από δερματολόγους και παιδιάτρους.

Τα παιχνίδια
Μπάνιο χωρίς παιχνίδια δεν γίνεται! 

Φέρε στο μπάνιο τα αγαπημένα του παιχνίδια και παίξτε μαζί. Αφιέρωσε λίγο χρόνο σε αυτές τις υπέροχες στιγμές και δημιούργησε αναμνήσεις. 

Κάνε απαλό μασάζ στο δερματάκι του όσο παίζει και νιώσε την αγάπη να σε πλημμυρίζει.

Η φροντίδα
Μέρος της καθημερινής ρουτίνας του μπάνιου είναι φυσικά και η φροντίδα μετά από αυτό. Το ευαίσθητο, βρεφικό δέρμα, χρειάζεται ενυδάτωση και προστασία. 

Οι ανάγκες που έχει η βρεφική επιδερμίδα χρειάζονται ένα εξειδικευμένο προϊόν και σου έχουμε το καλύτερο.

Αν ωστόσο το μωρό σου έχει ιδιαίτερες ανάγκες θα πρέπει να συμβουλευτείς τον παιδίατρό σου για τη φροντίδα του. 

Ενώ η μουσική και τα παιχνίδια δεν επηρεάζουν την επιδερμίδα του, το νερό και τα προϊόντα που θα επιλέξεις κάνουν όλη τη διαφορά. Αν το δικό σου μωρό παρουσιάζει ξηρότητα ή τάση ατοπίας, ο παιδίατρός σου θα σου προτείνει ακόμα πιο εξειδικευμένα προϊόντα.

Έχε κοντά και το κινητό σου, σίγουρα θα θέλεις να φωτογραφίσεις τα γέλια και τα παιχνίδια σας!

gossip-tv.gr

Όλοι μας με την τσάπα στον ώμο...

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν δυο φίλοι, οι οποίοι είχαν από ένα χωράφι και ο καθένας. Παρατημένα από καιρό τα χωράφια τους, τα είχε γεμίσει ο χρόνος με αγριάδες. 

Μια μέρα λοιπόν το αποφάσισαν, πως καλό θα ήταν τα χωράφια τους αυτά, ξανά να τα καλλιεργήσουν.

Παίρνουν λοιπόν την απόφαση, παίρνουν και τις τσάπες τους στους ώμους, και στα χωράφια τους τραβάν. 

Βλέπει ο ένας, βλέπει και ο άλλος, πως οι αγριάδες και τα χόρτα είχαν πλέον θεριέψει, και πως τα πράγματα θα ήταν δυσκολότερα, από όσο τα είχαν φανταστεί.

Ο πρώτος απογοητεύτηκε. Και την τσάπα την άφησε απ’ τον ώμο. Δεν αξίζει σκέφτηκε, και βυθίστηκε στις σκέψεις του μπροστά από το χωράφι καθισμένος.

Και ο δεύτερος, όμως, φίλος, στεναχωρήθηκε, έπεσε και αυτός. 

"Δε βαριέσαι", σκέφτηκε,  ας ξεκινήσω με το ένα, το μικρό το κομματάκι."

Και έτσι το τσάπισμα ξεκίνησε. Και όταν τελείωσε αυτό, έπιασε και το δεύτερο, και το τρίτο, και το τέταρτο, το μικρό το κομματάκι. 

Και κάθε φορά που το κεφάλι σήκωνε, όριζε και από ένα ακόμα, κομμάτι του χωραφιού μικρό, σαν στόχο να καθαρίσει.

Η μέρα πέρασε, και έπιασε η νύχτα.
Και ο δεύτερος φίλος το κεφάλι σήκωσε, και είδε πως το χωράφι είχε πλέον καθαρίσει.
Ο πρώτος, όμως, ακόμα εκεί, με τις αγριάδες το χωράφι του να ζώνουν, με την απογοήτευση, στις σκέψεις βυθισμένος...

Δεν ξέρω από πού την άκουσα αυτή την ιστορία, ούτε αν την διάβασα, ούτε αν κάποιος μου την είπε…
Κρατάω, όμως, και, αν θες, κράτα και εσύ Άνθρωπε, κάποια πράγματα μικρά…

Όλοι καλούμαστε την τσάπα να πάρουμε στον ώμο, Άνθρωπε. 

Και όλων μας τα χωράφια, με χόρτα και αγριάδες γεμίζουνε. 

Και πάλι όλοι μας πέφτουμε, μπροστά στις δυσκολίες.
Κομμάτι κομμάτι, προχωράς μπροστά, όμως, Άνθρωπε. 

Βήμα το βήμα. Και πάντοτε έτσι είναι, ένα βήμα τη φορά.

Και είναι πιο δύσκολο αυτό, Άνθρωπε, αντί στην άκρη να καθίσεις… 

Θα ματώσεις. 

Θα ιδρώσεις. 

Και ο ήλιος θα σε κάψει…
Θα το δεις όμως, κάποια στιγμή, όταν το βράδυ θα πιάσει η δροσιά, το κεφάλι θα σηκώσεις. 

Και χόρτα και αγριάδες, Άνθρωπε, δεν θα υπάρχουν πια…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ασφαλώς καλοκαίρι! Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και cyberbullying στην εφηβεία

Μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Η χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται ιδιαίτερα κατά την εφηβική ηλικία. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, το 93-97% των εφήβων ηλικίας 13-17 ετών χρησιμοποιούν τουλάχιστον μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι έφηβοι/ες αναφέρουν ότι κατά μέσο όρο, σε ημερήσια βάση, χρησιμοποιούν τρεις διαφορετικές πλατφόρμες.  Τα παραπάνω συνεπάγονται ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατέχουν μια κυρίαρχη θέση στη ζωή και στην καθημερινότητά τους. Οι έφηβοι/ες αφιερώνουν σε μεγάλο βαθμό τον ελεύθερο χρόνο τους στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης στις οποίες απασχολούνται, κατά μέσο όρο, 3 περίπου ώρες ημερησίως (Barry, Sidoti, Briggs, Reiter, & Lindsey, 2017). Το καλοκαίρι αποτελεί περίοδο χαλάρωσης και ξεκούρασης από τις υποχρεώσεις της σχολικής χρονιάς. Οι έφηβοι/ες, επομένως, διαθέτουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, με αποτέλεσμα να αυξάνεται, όπως είναι φυσικό, τόσο ο χρόνος χρήσης του διαδικτύου, όσο και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ηλεκτρονικός Εκφοβισμός (Cyber bullying)

Η φύση του διαδικτύου (ανωνυμία, ταχεία διάδοση πληροφοριών, μεγάλο κοινό, δημοσίευση προσωπικών δεδομένων) και η αυξημένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλει στην ενίσχυση του φαινομένου του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (cyber bullying) (Νικολόπουλος, 2009). Αυτό συμβαίνει, καθώς μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι φήμες και τα σχόλια μπορούν να διαδοθούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τα άτομα δε γνωρίζουν ποιος/α βρίσκεται πίσω από την οθόνη, τα  ηλεκτρονικά ίχνη δεν μπορούν να εντοπιστούν χωρίς ειδικές γνώσεις, ενώ το άτομο που εκφοβίζεται ηλεκτρονικά δεν έχει κανέναν έλεγχο, καθώς ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο χώρο ή χρονική περίοδο, όπως είναι για παράδειγμα στην αυλή του σχολείου ή στο σχολικό ωράριο (Kowalski, Limber, & Agatston, 2012; Sygollitou, Psalti & Kapatzia, 2010; Hinduja & Patchin, 2008).

Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, λοιπόν, ορίζεται ως το φαινόμενο κατά το οποίο «ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά και διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας επανειλημμένα και για μεγάλο χρονικό διάστημα με στόχο να επιτεθεί από πρόθεση σε ένα άλλο άτομο που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του/της» (Smith et. al., 2008). Μπορεί να λάβει διάφορες μορφές όπως, η αποστολή κειμένων, e-mail ή άμεσων μηνυμάτων με κακόβουλο περιεχόμενο, η κακόβουλη δημοσίευση φωτογραφιών ή μηνυμάτων με στόχο την παρενόχληση, η διάδοση φημών και ψευδών γεγονότων οι ανώνυμες κλήσεις και μηνύματα, καθώς και η δημιουργία ιστοσελίδων με κακόφημο υλικό και δημοσιοποίηση φωτογραφιών (Patchin & Hinduja, 2010). Τα παραπάνω χαρακτηριστικά έχουν ως αποτέλεσμα ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός να είναι πιο έντονος και τραυματικός για τα θύματα.

Ο ρόλος του γονέα

Οι γονείς, οι οποίοι είναι πλήρως και σωστά ενημερωμένοι για το φαινόμενο του ηλεκτρονικού εκφοβισμού, έχουν τη δυνατότητα να συμβάλλουν στη μείωση των επιπτώσεων για τα παιδιά τους.  Από την άλλη πλευρά, γονείς που αγνοούν τις διαστάσεις του φαινομένου, δεν είναι σε θέση να παρέχουν αποτελεσματική καθοδήγηση και υποστήριξη. Η γνώση, λοιπόν, είναι πολύ σημαντική, καθώς οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι έχουν επίγνωση των κινδύνων, τείνουν να είναι πιο προσεκτικοί σε σχέση με τη δημοσίευση προσωπικών δεδομένων, ενώ ταυτόχρονα είναι πιο πιθανό να αποκαλύψουν τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό σε κάποιον ενήλικα (Feinberg & Robey, 2009).  

Επίσης, είναι σημαντικό οι γονείς να συζητούν διαρκώς με τα παιδιά τους σε σχέση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και να είναι ενήμεροι για τη δραστηριότητα των παιδιών στο διαδίκτυο. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω μιας συμφωνίας μεταξύ τους σε σχέση με τον χρόνο που τα παιδιά μπορούν να απασχολούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις ιστοσελίδες στις οποίες μπορούν να έχουν πρόσβαση και τον τρόπο αντίδρασης σε περίπτωση ηλεκτρονικού εκφοβισμού. Αντίστοιχα σημαντικό στοιχείο είναι η καλλιέργεια μιας σχέσης εμπιστοσύνης, καθώς αυτό φαίνεται ότι συμβάλλει στην αποκάλυψη πιθανού ηλεκτρονικού εκφοβισμού (Beale & Hall, 2007).

Οι γονείς που αντιλαμβάνονται περιστατικά ηλεκτρονικού εκφοβισμού είναι σημαντικό:

• Να διαχειριστούν με ψυχραιμία την πληροφορία που τους δίνεται και να είναι καλά ενημερωμένοι για την έννοια του ηλεκτρονικού εκφοβισμού.

• Να καθησυχάσουν και να ακούσουν το παιδί τους, με ζεστασιά και όντας ενθαρρυντικοί. Η ζεστασιά, εξάλλου, στις οικογενειακές σχέσεις συνδέεται άμεσα με μειωμένο κίνδυνο τα παιδιά να βρεθούν σε θέση, είτε θύτη, είτε θύματος ηλεκτρονικού εκφοβισμού (Elsaesser, Russell, Ohannessian, & Patton, 2017).
• Να προσπαθήσουν να μάθουν όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται.
• Να ζητήσουν από το παιδί να τους δείξει συνομιλίες και μηνύματα στον υπολογιστή.
• Να εξηγήσουν στο παιδί ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων.
• Να θέσουν όρια στις αντιδράσεις των παιδιών. Τα όρια βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τους κανόνες, καλλιεργούν την υπευθυνότητα, βοηθούν την αναγνώριση των δυνατοτήτων τους, εξασφαλίζουν τη σωματική και ψυχική ασφάλεια, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία (Martin, 2008).
• Να συζητήσουν για την ενσυναίσθηση, την ηθική, τον σεβασμό και τη διαφορετικότητα και ότι αυτά υπάρχουν τόσο στην πραγματική, όσο και στην εικονική διάσταση.
• Να επικοινωνήσουν άμεσα με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ΓΡΑΜΜΗ 11188.
• Να επικοινωνήσουν με τη ΓΡΑΜΜΗ SOS 1056 για κατευθύνσεις και συμβουλές.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111», ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.

Βιβλιογραφία

Barry, C. T., Sidoti, C. L., Briggs, S. M., Reiter, S. R., &. Lindsey, R. A. (2017). Adolescent social media use and mental health from adolescent and parent perspectives. Journal of adolescence, 61, 1-11. https://doi.org/10.1016/j.adolescence.2017.08.005

Beale, A. V., & Hall, K. R. (2007). Cyberbullying: What school administrators (and parents) can do. The Clearing House, 81(1), 8-12. https://doi.org/10.3200/TCHS.81.1.8-12

Elsaesser, C., Russell, B., Ohannessian, C. M., & Patton, D. (2017). Parenting in a digital age: A review of parents' role in preventing adolescent cyberbullying. Aggression and Violent Behavior, 35, 62–72. https://doi.org/10.1016/j.avb.2017.06.004

Feinberg, T., & Robey, N. (2008). Cyber bullying. Principal Leadership , 9(1), 10-14.

Kowalski, R. M., Limber, S. P., & Agatston, P. W. (2012). Cyberbullying: Bullying in the digital age (2nd ed.). Wiley Blackwell.

Νικολόπουλος, Δ., (2009). Ηλεκτρονική Παρενόχληση: Μια σύγχρονη απειλή, Στο Σ. Αλιβίζος (Επιμ.) Παιδαγωγικές Διαστάσεις των νέων μέσων. Γρηγόρη.

Hinduja, S., & Patchin, J. W. (2010). Bullying, Cyberbullying and Suicide. Archives of Suicide Research, 14, 206–2 : http://dx.doi.org/10.1080/13811118.2010.4941331 

Hinduja, S., & Patchin, J. W. (2008). Cyberbullying: An exploratory analysis of factors related to offending and victimization. Deviant Behavior, 29(2), 129–156. https://doi.org/10.1080/01639620701457816

Martin, H. (2008). Τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών. Θετικοί τρόποι διαπαιδαγώγησης. Ελληνικά Γράμματα.

Smith, P. K., Mahdavi, J., Carvalho, M., Fisher, S., Russell, S., & Tippett, N. (2008). Cyberbullying: Its nature and impact in secondary school pupils. Journal of child psychology and psychiatry, 49(4), 376-385. https://doi.org/10.1111/j.1469-7610.2007.01846.x

Sygkollitou, E., Psalti, A., & Kapatzia, A. (2010). Cyberbullying among Greek adolescents. In J.A. Mora-Merchán & T. Jäger (Eds.), Cyberbullying – A Cross-National Comparison. Verlag Empirische Pädagogik.

hamogelo.gr

Οικονομική κακοποίηση: Η αόρατη μορφή της διαπροσωπικής βίας

Η διαπροσωπική κακοποίηση είναι συναισθηματική, σωματική, αλλά και οικονομική. Επειδή η ενδοοικογενειακή βία αφορά την εξουσία και τον έλεγχο, αυτό συχνά επεκτείνεται και στον έλεγχο των χρημάτων. Πολλά ενδοοικογενειακά θύματα συνηθίζεται να στηρίζονται οικονομικά από τον θύτη τους, συχνά πριν αυτός γίνει βίαιος. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι είναι παγιδευμένα και, ιδίως όταν στηρίζουν παιδιά ή άλλα μέλη της οικογένειας ως εξαρτώμενα μέλη, να τα κάνει απρόθυμα να καταγγείλουν την κακοποίηση.

Η οικονομική κακοποίηση εκδηλώνεται συχνά με καθημερινές, πρακτικές μεθόδους στέρησης του θύματος από τα απαραίτητα. Ένα θύμα μπορεί να πεινά και να βρίσκει ένα άδειο ψυγείο ή να προετοιμάζεται για μια συνέντευξη για δουλειά αλλά να βρίσκει μια άδεια ντουλάπα, όπου μεγάλο μέρος της προηγούμενης γκαρνταρόμπας του έχει αφαιρεθεί ή πουληθεί. Και οι δύο περιπτώσεις στέρησης είναι καθημερινές υπενθυμίσεις του τρόπου με τον οποίο τα θύματα αναγκάζονται να βασίζονται στον θύτη τους για την απλή επιβίωση.

Τα θύματα οικονομικής κακοποίησης δεν είναι απαραιτήτως ανίκανα να κερδίσουν εισόδημα. Μια εργαζόμενη γυναίκα μπορεί να ξυπνήσει ένα πρωί και να βρει το πορτοφόλι της άδειο ή τις πιστωτικές της κάρτες άδειες, καθώς ορισμένοι δράστες που κερδίζουν λιγότερα από τα θύματα προσπαθούν να «ισοφαρίσουν τους όρους ανταγωνισμού» ασκώντας έλεγχο σε άλλους τομείς. Δυστυχώς, αν και η οικονομική κακοποίηση δεν αφήνει σημάδια, είναι εξαιρετικά αποδιοργανωτική, εξαντλητική και, ανάλογα με την έκταση της μη ικανοποίησης καθημερινών αναγκών, μπορεί να είναι καταστροφική.

Η οικονομική κακοποίηση είναι «αόρατη»

Οι Judy L. Postmus κ.ά. (2020) μίλησαν για την οικονομική κακοποίηση ως μια αόρατη μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Ξεκίνησαν αναγνωρίζοντας ότι η πιο διαδεδομένη αντίληψη για τη βία μεταξύ ερωτικών συντρόφων είναι η σωματική, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές άλλες μορφές βίας και κακοποίησης, όπως η σεξουαλική, η ψυχολογική και η συναισθηματική. Περιγράφουν την οικονομική κακοποίηση, που συχνά αναφέρεται ως οικονομική κακοποίηση, ως συχνά κρυφή ή «αόρατη».

Αναγνωρίζουν επίσης την έλλειψη συνέπειας στον ορισμό της οικονομικής κακοποίησης, ακόμη και υπό το φως των αναδυόμενων δεσμών μεταξύ της έμφυλης οικονομικής ανασφάλειας και της οικονομικής κακοποίησης. Οι Postmus έχουν διερευνήσει, μεταξύ άλλων, πώς η κατανόηση των πολιτισμικών διαφορών και της γλώσσας μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στο φαινόμενο.

Ανάκαμψη από την οικονομική κακοποίηση

Οι Kelly King κ.ά. (2017), σε μια μελέτη τους, εξέτασαν την οικονομική ανάκαμψη από την ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Τονίζουν ότι η οικονομική κακοποίηση μπορεί να επηρεάσει τη σωματική και ψυχική υγεία, καθώς και την οικογενειακή λειτουργία. Αναγνωρίζουν ότι το οικονομικό κόστος της είναι υψηλό για τα θύματα και τις οικογένειές τους, καθώς και για την κοινωνία στο σύνολό της. Σημειώνουν επίσης πόσο συχνή είναι η οικονομική κακοποίηση στο πλαίσιο των καταχρηστικών σχέσεων, αναφέροντας μια μελέτη που έδειξε ότι το 94% των επιζώντων είχαν βιώσει κάποια μορφή οικονομικής κακοποίησης, το 79% ανέφεραν οικονομικό έλεγχο, το 79% ανέφεραν οικονομική εκμετάλλευση και το 78% ανέφεραν κάποια μορφή σαμποτάζ της εργασιακής απασχόλησης.

Επιπλέον, οι King et al. σημειώνουν ότι πέρα από το άμεσο κόστος που συνήθως συνδέεται με τη διαδικασία επούλωσης τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά, το οικονομικό κόστος μπορεί να επιδεινωθεί από την ποικιλία των προκλήσεων που συνεπάγεται η ανοικοδόμηση μιας νέας ζωής, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει το κόστος της μετεγκατάστασης, των επίπλων, της μεταφοράς και της φροντίδας των παιδιών.

Αποκατάσταση μέσω της στήριξης, όχι του στίγματος

Ένα από τα σημαντικότερα πρώτα βήματα για ένα θύμα οικονομικής κακοποίησης είναι να μιλήσει. Είτε αυτό σημαίνει αποκάλυψη σε ένα μέλος της οικογένειας, σε έναν φίλο ή σε έναν υποστηρικτικό ενήλικα, η πρώτη κίνηση είναι να βγει μπροστά μιλώντας.

Το επόμενο βήμα είναι συχνά να βγει ξανά έξω στην κοινωνία. Για τα θύματα που ήταν προηγουμένως άνεργα και οικονομικά «δεμένα» με έναν θύτη, η επανένταξη στο εργατικό δυναμικό είναι ενδυναμωτική και μπορεί να οδηγήσει στην ανάκτηση τόσο της ικανότητας όσο και της αυτοπεποίθησης. Με αυτόν τον τρόπο, τα θύματα μπορούν να ανακτήσουν τόσο την υγεία όσο και τον οικονομικό τους έλεγχο μετά την εγκατάλειψη του θύτη τους.

Πηγή:

www.psychologytoday.com/intl/blog/why-bad-looks-good/202107/economic-abuse-the-invisible-form-interpersonal-violence

enallaktikidrasi.com

Γιόχαν Καρλ Φρίντριχ Γκάους: O 8χρονος που του έτρεχαν οι μύξες και μια πρόσθεση

Ο δάσκαλος στο σχολείο λεγόταν Μπίτνερ και του άρεσε να δέρνει. 

Προσποιούνταν το λιτό και ασκητικό χαρακτήρα, και μόνο ελάχιστες φορές η έκφραση στο πρόσωπό του πρόδιδε τη χαρά που του προξενούσε το να χτυπάει. 

Περισσότερο απ’ όλα του άρεσε να τους δίνει ασκήσεις που θα τους κόστιζαν πάρα πολλή ώρα και που στο τέλος θα είχαν οπωσδήποτε λάθη, κι έτσι θα είχε τη δικαιολογία να βγάλει τη βέργα.

Ήταν η φτωχότερη γειτονιά του Μπράουνσβάιγκ, κανένα από εκείνα τα παιδιά δεν επρόκειτο να γραφεί σε κάποια σχολή, κανείς τους δεν θα χρησιμοποιούσε κάτι άλλο πέρα από τα χέρια του για να δουλέψει. 

Ήξερε ότι ο Μπίτνερ δεν τον χώνευε. Όσο σιωπηλός και να έμενε κι όσο και να προσπαθούσε να απαντάει αργά, όπως όλοι οι άλλοι, αισθανόταν παρ’ όλα αυτά τη δυσπιστία του Μπίτνερ και ότι ο δάσκαλος περίμενε απλώς μία αφορμή για να του χτυπήσει τα χέρια κάπως δυνατότερα απ’ ό,τι των υπολοίπων.

Και τότε του έδωσε μία.

Ο Μπίτνερ τους είχε βάλει να προσθέσουν όλους τους αριθμούς από το ένα μέχρι το εκατό. Θα διαρκούσε ώρες κι όσο και να προσπαθούσαν, όλο και κάποιο λάθος θα έκαναν στην πρόσθεση, ώστε να τιμωρηθούν. 

Λοιπόν, εμπρός, είχε φωνάξει ο Μπίτνερ, μην κάθονται σαν τους χάνους, εμπρός μαρς! 

Αργότερα ο Γκάους δε θα μπορούσε να πει αν νύσταζε περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως ή αν ήταν απλώς αφηρημένος. Σίγουρα πάντως δεν είχε τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού του, κι έτσι, έπειτα από τρία λεπτά, στεκόταν μπροστά από την έδρα κρατώντας την πλάκα του, στην οποία είχε γράψει μία και μοναδική σειρά.

Λοιπόν, είπε ο Μπίτνερ, απλώνοντας το χέρι να πιάσει τη βέργα. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο άθροισμα και το χέρι του πάγωσε. Ρώτησε τι σημαίνει αυτό.

- Πέντε χιλιάδες πενήντα.
- Τι;

Ο Γκάους κατάπιε τη γλώσσα του, ξερόβηξε, ίδρωσε. Ευχήθηκε να καθόταν ακόμη στο θρανίο του και να λογάριαζε όπως όλοι οι άλλοι, που κάθονταν με σκυμμένο το κεφάλι κι έκαναν πως δεν τους άκουγαν. Αλλά αυτό τους είχε πει να κάνουν, πρόσθεση όλων των αριθμών από το ένα μέχρι το εκατό. 

Εκατό και ένα μας κάνει εκατόν ένα. Ενενήντα εννέα και δύο μας κάνει εκατόν ένα. Ενενήντα οχτώ και τρία μας κάνει εκατόν ένα. Όλα εκατόν ένα. Αυτό μπορείς να το κάνεις πενήντα φορές. Οπότε, πενήντα επί εκατόν ένα.

Ο Μπίτνερ δε μιλούσε.

Πέντε χιλιάδες πενήντα, ξαναείπε ο Γκάους, ελπίζοντας αυτή τη φορά ότι ο Μπίτνερ ίσως να τον καταλάβαινε. 

Πενήντα επί εκατόν ένα κάνει πέντε χιλιάδες πενήντα. Έτριψε τη μύτη του. 

Ήταν έτοιμος να κλάψει.

Που να τον πάρει ο διάβολος, είπε ο Μπίτνερ. Ύστερα δε μίλησε για ώρα πολλή. Το πρόσωπό του δούλευε. Ρούφηξε τα μάγουλα και μάκρυνε το σαγόνι, έτριψε το μέτωπο και χτύπησε με το δάχτυλο τη μύτη. Ύστερα έστειλε τον Γκάους στο θρανίο του. Να τσακιστεί να καθίσει, να το βουλώσει, και μετά το μάθημα να μείνει που τον θέλει.

Ο Γκάους ανάσανε.
Κιχ να ακούσει, είπε ο Μπίτνερ, και φάγανε της χρονιάς τους.

Έτσι, όταν τέλειωσαν όλα τα μαθήματα, ο Γκάους πήγε με σκυμμένο κεφάλι στην έδρα. Ο Μπίτνερ τον έβαλε να ορκιστεί και μάλιστα στο Θεό, που τα βλέπει όλα, ότι αυτό το σκέφτηκε μόνος του. Ο Γκάους ορκίστηκε, αλλά όταν θέλησε να εξηγήσει ότι δεν είναι και τίποτα κακό, ότι απλώς πρέπει να κοιτάξεις ένα πρόβλημα χωρίς προκαταλήψεις και συνήθειες και τότε η λύση έρχεται μόνη της, ο Μπίτνερ τον διέκοψε και του έδωσε ένα χοντρό βιβλίο. Ανώτερα μαθηματικά: το διαβάζει κάθε μέρα. Να το πάρει στο σπίτι και να το κοιτάξει. Αλλά προσεκτικά. Μια τσακισμένη σελίδα, ένας λεκές, μια δαχτυλιά και θα τον περιλάβει με τη βέργα μέχρι να πει ήμαρτον.

Την επόμενη μέρα το επέστρεψε.

Ο Μπίτνερ ρώτησε τι πάει να πει αυτό. Εντάξει, είναι δύσκολο, αλλά δεν τα παρατάει κανείς τόσο γρήγορα!

Ο Γκάους κούνησε το κεφάλι, θέλησε να εξηγήσει, δεν μπορούσε. Η μύτη του έτρεχε. Του ‘ρχόταν να φταρνιστεί.

Λοιπόν, ακούει!

Το τελείωσε, είπε τραυλίζοντας. Ενδιαφέρον ήταν, τον ευχαριστεί. Κοίταξε τον Μπίτνερ και προσευχόταν να σταματήσουν όλα αυτά.

Δεν κάνει να του λένε ψέματα, είπε ο Μπίτνερ. Τούτο είναι το δυσκολότερο βιβλίο της γερμανικής γλώσσας. Κανείς δε μπορεί να το μελετήσει μέσα σε μια μέρα, πόσο μάλλον ένας οχτάχρονος που του τρέχουν οι μύξες.

Ο Γκάους δεν ήξερε τι να πει.

Ο Μπίτνερ πήρε το βιβλίο με χέρια που δίσταζαν. Να ετοιμαστεί, τώρα θα τον εξετάσει!

Μισή ώρα αργότερα κοιτούσε τον Γκάους με άδεια μάτια. Το ξέρει πως δεν είναι καλός δάσκαλος. Δεν είναι φτιαγμένος για το επάγγελμα, ούτε κι έχει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα. Αλλά μέχρι εδώ. Αν ο Γκάους δεν πάει αμέσως τώρα στο γυμνάσιο, έχει ζήσει τσάμπα. Τον παρατήρησε με μια έκφραση χαμένη, κι έπειτα, προφανώς για να καταπολεμήσει τη συγκίνησή του, άρπαξε τη βέργα και ο Γκάους έφαγε το τελευταίο γερό χέρι ξύλο της ζωής του.

(Ο οχτάχρονος ήταν ο τεράστιος μαθηματικός Γιόχαν Καρλ Φρίντριχ Γκάους και αυτό που σκέφτηκε ήταν ότι η πρόσθεση κατά ζεύγη από τις δύο άκρες μιας σειράς x αριθμών δίνει πάντα το ίδιο άθροισμα z. Οπότε, το άθροισμα των x αριθμών, είναι z(x:2). Πιθανότατα η ιστορία αυτή είναι μύθος αλλά δεν πειράζει. 

Ακόμα και η υπόληψη του κακού δασκάλου J.G. Büttner (ο οποίος ήταν όντως ο δάσκαλος του μικρού Γκάους) σώζεται στο τέλος.

o-klooun
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αγάπη μου, συρρικνώσαμε τα παιδιά

Θυμάστε εκείνη την παλιά αμερικάνικη ταινία όπου πρωταγωνιστεί ένας εκκεντρικός επιστήμονας που καταφέρνει με την καινούργια του εφεύρεση, μια ηλεκτρομαγνητική μηχανή, να συρρικνώσει τα ίδια του τα παιδιά; Τόσο ώστε να γίνουν ίσα σε μέγεθος με τη μύτη ενός μολυβιού; Ε, αυτό θυμήθηκα συζητώντας με νέα παιδιά, στην ηλικία των 18-22, για όλα αυτά που τους προέκυψαν τα τελευταία δύο χρόνια. Τους ζητήσαμε πολλά και ήμασταν ανακόλουθοι σε όσα τους είπαμε. Τα μεγαλώσαμε μιλώντας τους για ανεξαρτησία, τους λέγαμε να έχουν αυτοπεποίθηση, να μη χάνουν την αξιοπρέπειά τους, να τιμούν τα όνειρα και τα ιδανικά τους, να είναι δίκαιοι και αλληλέγγυοι μεταξύ τους, και ξαφνικά τους φέραμε τον κόσμο πάνω κάτω.

Τους είπαμε να κλειστούν μέσα στο σπίτι για να προστατέψουν εμάς τους μεγαλύτερους, να μη φιλιούνται, να μην αγκαλιάζονται και τώρα τελευταία τους είπαμε να μην προσπαθούν και τόσο πολύ γιατί όσο κι αν διαβάσουν, όσο κι αν παλέψουν, ήρθε ένας νόμος που δεν τους επιτρέπει να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα γιατί… δεν είναι αρκετά άριστοι. Ναι, αγάπη μου, συρρικνώσαμε τα παιδιά μας.

Τα κάναμε τόσο δα μικρά υλικά να χωρούν στο τσεπάκι της κάθε κυβέρνησης. Και τι άλλο κάναμε; Υποτιμήσαμε τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά τους. Τους δίνουμε χαρτζιλίκι για να εμβολιαστούν. Θύμωσαν κι έχουν δίκιο. «Για ποιον με πέρασαν;» μου λέει ένας νεαρός 22 ετών, «θα πήγαινα να εμβολιαστώ αν με έπειθαν, αλλά θεωρούν πως είμαι τόσο λίγος ώστε να με λαδώσουν για να πάω; Με ποια λογική; Και σε ποια υπόληψη με έχει το κράτος όπου ζω;». Τι να πω. Σιώπησα. Να εμβολιαστείς για σένα, είπα μόνο κι έκλεισα τη συζήτηση άρον άρον. Σκεφτόμουν όμως συνεχώς αυτό το ξέσπασμα, το δίκαιο «για ποιον με πέρασαν;». Ναι, συρρικνώσαμε και συρρικνώνουμε μια γενιά σπουδαία, που βάλαμε τα δυνατά μας να την κάνουμε καλύτερη από μας. Και αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα, πριν αντιδράσει δυναμικά και με το δίκιο της.

Η ερώτηση της Ζωής Καρέλλη έρχεται στον νου μου: «Tι θα κάνουν εκείνοι που έχουν τα ωραία, τα φοβερά εκείνα μάτια / της νεότητας καθαρά κι αμετάπειστα;» Αγάπη μου, ας μη συρρικνώσουμε κι άλλο τα παιδιά. Ας τα αφήσουμε να ζήσουν περήφανα και γενναία όπως τους λέγαμε πάντα. Να πετάξουν και να εκπληρώσουν τα όνειρά τους χωρίς κόφτες βάσεων και βαθμολογίας, και κυρίως χωρίς αναξιοπρεπή χαρτζιλίκια που θυμίζουν μελανές κηλίδες της ιστορίας αυτού του τόπου. «Λαχταρούν ουρανό, καθαρό φως, και στον γαλάζιο πόντο ν’ αρμενίσουν / ελεύθεροι να πιστέψουν ζητούν στην ανθρώπινη δύναμή τους ακέρια».

Κυριακή Μπεϊόγλου

efsyn.gr

Το παιδί έχει αλλεργία ή κρυολόγημα; Πώς θα καταλάβετε τη διαφορά

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ αλλεργίας και κρυολογήματος;

Αρκετοί γονείς δυσκολεύονται να καταλάβουν τη διαφορά και είναι λογικό αφού όπως εξηγεί ο Sanjeev Jain, MD, αλλεργιολόγος και ανοσολόγος στο Columbia Allergy, «υπάρχει αρκετή αλληλοεπικάλυψη στα συμπτώματα».

Πώς θα καταλάβετε τη διαφορά μεταξύ αλλεργίας και κρυολογήματος

Τα παιδιά παρουσιάζουν αλλεργίες όταν αλλεργιογόνα εισέρχονται στο σώμα τους και το ανοσοποιητικό τους σύστημα παράγει αντισώματα και ισταμίνη για να τα αποτρέψει Αυτό δημιουργεί μια φλεγμονώδη απόκριση που οδηγεί σε φτέρνισμα, ρουθούνισμα, φαγούρα στα μάτια και άλλα συμπτώματα αλλεργίας.

Ανάλογα με την αιτία, οι αλλεργίες του παιδιού μπορεί να είναι εποχιακές ή όλο το χρόνο. «Οι εποχιακές αλλεργίες οφείλονται συχνά στην αύξηση του αριθμού γύρης ορισμένων φυτών στην περιοχή σας», λέει ο Δρ Jain. Τα αίτια της αλλεργίας ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή, και περιλαμβάνουν ζιζάνια, χόρτα, γύρη, κ.α. Από την άλλη πλευρά, «οι αλλεργίες που διαρκούν όλο το χρόνο, μπορούν να αποδοθούν σε εσωτερικά αλλεργιογόνα όπως γάτα και σκύλους, ακάρεα σκόνης, μούχλα, κατσαρίδες»,τονίζει ο Δρ Jain.

Τα συμπτώματα των αλλεργιών περιλαμβάνουν:

• Φτέρνισμα
• Καταρροή με διαυγή, λεπτή βλέννα
• Ρινική συμφόρηση
• Πονοκέφαλο
• Ήπιο πονόλαιμο
• Βήχα
• Φαγούρα, υγρά ή κόκκινα μάτια
• Ερεθισμένη μύτη
• Επιδείνωση των συμπτωμάτων του άσθματος
• Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια

Μήπως το παιδί έχει κρυολόγημα;

Τα συνηθισμένα κρυολογήματα συμβαίνουν όταν ένας ιός (συνήθως ρινοϊός) εισέρχεται στο σώμα μέσω της μύτης ή του στόματος. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μέσα σε λίγες ημέρες από την έκθεση στον ιό και μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Καταρροή ή βουλωμένη μύτη (η βλέννα μπορεί να είναι κίτρινη ή πράσινη)
• Πονόλαιμο
• Βήχα
• Κούραση
• Συμφόρηση
• Μυϊκοί πόνοι
• Φτέρνισμα
• Πυρετό
• Ήπιο πονοκέφαλο

Αλλεργία ή κρυολόγημα: Βασικές διαφορές

Ακόμα δεν είστε σίγουροι εάν τα συμπτώματα του παιδιού σας δείχνουν αλλεργία ή κρυολόγημα; Ακολουθούν έξι βασικές διαφορές, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη διάγνωση του παιδιού.

• Τα κρυολογήματα είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν πυρετό.
• Τα συμπτώματα αλλεργίας εμφανίζονται συχνά την ίδια περίοδο κάθε χρόνο σε μια δεδομένη στιγμή.
• Οι αλλεργίες ενδέχεται να παραμείνουν για εβδομάδες ή μήνες.
• Τα συμπτώματα αλλεργίας συνήθως επιδεινώνονται με συχνότερη έκθεση στο αλλεργιογόνο και βελτιώνονται όταν μειώνεται η έκθεση.
• Τα συμπτώματα του κρυολογήματος δεν ποικίλλουν όλη την ημέρα.
• Οι εποχιακές αλλεργίες δεν εμφανίζονται το χειμώνα σε αντίθεση με το κρυολόγημα.

Πηγή: parents.com
mothersblog.gr 

Τι να κάνετε εάν το παιδί φοβάται τη θάλασσα

Δεν έχει σημασία πόσο του αρέσει να παίζει στην μπανιέρα και να αρνείται να βγει μετά το μπάνιο του. 

Μπορεί το μικρό σας να φοβάται την πισίνα ή την θάλασσα.

Οι παραλίες κάθε μέρα γεμίζουν με οικογένειες που επιζητούν να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα – ωστόσο, για μερικά παιδιά το γεγονός αυτό αποτελεί πηγή άγχους και ανησυχίας.

Πολλά από αυτά φοβούνται το νερό και αντιδρούν άσχημα και μόνο στην ιδέα να πλησιάσουν την θάλασσα.

Βοηθήστε τα μικρά σας να ξεπεράσουν το φόβο τους με υπομονή κυρίως, παρέχοντας τους παράλληλα εναλλακτικούς τρόπους να διασκεδάσουν με την άμμο και τα παιχνίδια τους.

Διαβάστε μερικές συμβουλές για να βοηθήσετε το παιδί σας να σταματήσει να φοβάται τη θάλασσα γρήγορα και χωρίς γκρίνιες.

• Προτιμήστε παραλίες ρηχές με αμμουδιά.
• Πλησιάστε το νερό της θάλασσας, σιγά σιγά, μέρα με την ημέρα.
• Παίξτε μαζί του εκεί που σκάει το κύμα με τα κουβαδάκια του.
• Μην επιχειρήσετε να βουτήξετε το παιδί με το ζόρι στη θάλασσα.
• Όταν θα βεβαιωθείτε ότι το παιδί έχει σταματήσει να φοβάται το νερό, πάρτε το από το χεράκι του και περπατήστε στη ρηχή θάλασσα αφού πρώτα του έχετε βάλει τα μπρατσάκια του.

onlarissa.gr

Από τη Μόρια στην Ολυμπιάδα του Τόκιο

Η κολυμβήτρια πρόσφυγας από τη Συρία θυμάται τη Μυτιληνιά που της χάρισε παπούτσια γιατί ήταν ξυπόλυτη. Και τονίζει πως «δε θα ξεχάσει ποτέ τους ανθρώπους στη Λέσβο»

Η Γιούσρα Μαρντίνι κολύμπησε στα νερά του Αιγαίου σώζοντας τη ζωή της ίδιας και των υπολοίπων προσφύγων. Τώρα κολυμπάει στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο και δίνει μαθήματα ζωής.

Άρχισε το ταξίδι της από τη Δαμασκό τον Αύγουστο το 2015. Αφού έφτασε στη Σμύρνη μαζί με άλλους 20 συμπατριώτες της ανέβηκε στη βάρκα που θα τους μετέφερε στην Ελλάδα. Ωστόσο, η βάρκα άρχισε να μπάζει νερά. Μαζί με την αδερφή της βούτηξαν στη θάλασσα και κολύμπησαν τέσσερις ώρες μέχρι τη Λέσβο τραβώντας μαζί τους τη βάρκα. Μετά από ολιγοήμερη παραμονή στον καταυλισμό της Μόριας και στη συνέχεια στους δρόμους της Μυτιλήνης έφυγε για την Αθήνα και στη συνέχεια για την Ευρώπη. Τα είχε καταφέρει.

Η 23χρονη πρόσφυγας συμμετέχει αυτές τις μέρες για δεύτερη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες αφού ταξίδεψε και στο Ρίο και μάλιστα κατάφερε να προκριθεί στα ημιτελικά του αγωνίσματος της (100μ. πεταλούδα).

«Πρώτα από όλα θέλω να κάνω υπερήφανους τους γονείς μου και από εκεί και πέρα η ψυχή μου λαχταράει για τρία πράγματα: Να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες, να πάρω κάποτε ένα Ολυμπιακό μετάλλιο και να επικρατήσει ειρήνη στην πατρίδα μου», δήλωσε.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που έφτασαν στις ακτές της Λέσβου το καλοκαίρι του 2015 ήταν στην πλειονότητά τους ανώνυμοι. Δεν μάθαμε ποτέ τις ιστορίες τους, δεν είδαμε τα πρόσωπά τους, δεν ακούσαμε τις φωνές τους. Ήταν κυρίως αριθμοί στα δελτία των ειδήσεων, στατιστικά στοιχεία της προσφυγικής κρίσης. Δεν ισχύει το ίδιο για τη Γιούσρα Μαρντίνι, η οποία, χωρίς ακριβώς να το επιδιώκει, έγινε ένα σύμβολο αισιοδοξίας για χιλιάδες ανθρώπους Η κολυμβήτρια από τη Συρία αφηγήθηκε την ιστορία της στο βιβλίο «Πεταλούδα» και είχε μιλήσει στην εφημερίδα «Καθημερινή», σε ένα διάλειμμα από τις προπονήσεις της στις πισίνες του Βερολίνου.

«Πρώτα κολύμπησα, μετά περπάτησα», είναι η πρώτη φράση του βιβλίου της. Ο πατέρας της, προπονητής κολύμβησης, την πετούσε στο νερό από μωρό. Στην πισίνα όφειλε να τον αποκαλεί «κόουτς».

Στο σπίτι μπορούσε να τον λέει «μπαμπά». Μικρό κορίτσι ακόμα, προπονούνταν καθημερινά δύο ώρες σε ένα κολυμβητήριο με χαμηλό φωτισμό και ένα πορτρέτο του προέδρου Άσαντ κρεμασμένο στον τοίχο. Ο πατέρας δεν άφησε κανένα περιθώριο, ούτε στην ίδια, αλλά ούτε και στην αδελφή της (η Σάρα είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη), να γίνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από πρωταθλήτριες της κολύμβησης. Και πράγματι, η Γιούσρα έμαθε με τα χρόνια να αγαπάει το νερό, ονειρεύτηκε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ξεκίνησε στην εφηβεία της να κερδίζει μετάλλια για τη Συρία σε διεθνείς διοργανώσεις. Μετά ήρθε ο πόλεμος.

«Δεν έχω ιδέα από πολιτική», είχε πει. «Δεν ξέρω πώς να εξηγήσω αυτά που συμβαίνουν στη Συρία, αλλά πιστεύω ότι πάντα υπάρχει κάποιος που έχει δίκιο και κάποιος που έχει άδικο. Και ξέρω ότι αυτός που την πληρώνει είναι ο απλός κόσμος. Εμείς. Που προσπαθούμε να έχουμε μια κανονική ζωή».

Η δική της κανονική ζωή διακόπηκε όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι της στη Δαμασκό. Όταν έμαθε για πρώτη φορά ότι κάποιος φίλος της σκοτώθηκε, επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Όταν μια βόμβα έπεσε στην πισίνα που κολυμπούσε, λίγο αφότου είχε βγει απ’ το νερό. «Δεν ήθελα να φύγω από τη χώρα μου», λέει, «αλλά ήταν επιβεβλημένο αν ήθελα να μείνω ζωντανή». Η αδελφή της πρότεινε να πάνε στο Ανόβερο, όπου λίγο καιρό νωρίτερα είχε εγκατασταθεί μια φίλη της.

Νύχτα στο Αιγαίο
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της «Πεταλούδας» είναι ότι η Γιούσρα περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια όλο το ταξίδι. Πώς αναζήτησαν τους διακινητές στην Κωνσταντινούπολη, πώς ένα βανάκι με κατεβασμένες κουρτίνες τούς μετέφερε μέχρι τα παράλια κοντά στη Σμύρνη, πώς έμειναν για αρκετές μέρες κρυμμένες σε ένα δασάκι περιμένοντας μια βάρκα. Ως αναγνώστης ζεις την περιπέτεια μαζί της και σχεδόν ξεχνάς ότι αυτά που διαβάζεις συνέβησαν στ’ αλήθεια.

Η βάρκα που φτάνει για να μεταφέρει τις δύο αδελφές στην Ελλάδα είναι ένα πλεούμενο τεσσάρων μέτρων, πάνω στο οποίο η Γιούσρα και η Σάρα στριμώχνονται με ακόμα 18 άτομα. Έχει αέρα και σκοτεινιάζει. Ωστόσο ξεκινούν. Ισορροπούν με δυσκολία. Και δεκαπέντε λεπτά μετά, η μηχανή της βάρκας χαλάει. Το ακυβέρνητο σκάφος παρασύρεται από τα κύματα και αρχίζει να γεμίζει νερό.

Είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να βυθίζεται. Πανικόβλητοι οι 20 επιβαίνοντες πετούν τα πράγματά τους στη θάλασσα, αλλά το βάρος δεν μειώνεται. Τότε οι δύο κοπέλες πηδούν στο νερό. Δύο ακόμα άνδρες τις ακολουθούν.

Κρατιούνται από σχοινιά που είναι δεμένα στο σκάφος και προσπαθούν να κολυμπήσουν προς τη στεριά. Τρεισήμισι ώρες αργότερα, οι ακτές της Λέσβου μοιάζουν ακόμα μακριά. Εντελώς εξαντλημένη από την κούραση και τον φόβο, η Γιούσρα είναι έτοιμη να παραδοθεί στη μοίρα της, διερωτώμενη πώς η ζωή έγινε ξαφνικά τόσο φθηνή.

Ως διά μαγείας και ενώ η βάρκα έχει πλησιάσει κάπως στις ελληνικές ακτές, η μηχανή παίρνει ξανά μπροστά. Οι 20 επιβάτες φτάνουν στη στεριά σώοι και αβλαβείς. «Είναι επίπονο να θυμάμαι εκείνο το βράδυ», μου λέει σήμερα. «Είναι μια πολύ σκληρή ιστορία. Με κινητοποιεί, αλλά με στοιχειώνει». Από τη μέρα εκείνη δεν έχει μπει στη θάλασσα.

«Την Ελλάδα δεν την είδα κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους στη Λέσβο που συνάντησα εκείνες τις μέρες», είχε πει. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια κοπέλα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, η οποία με πλησίασε και μου έδωσε ένα ζευγάρι παπούτσια όταν είδε ότι περπατούσα ξυπόλυτη». Προσθέτει ότι νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει τους Έλληνες που είδαν με ανοιχτό μυαλό το δράμα των προσφύγων.

«Και να απολογηθώ, όμως, γιατί ξέρω ότι για την Ελλάδα δεν ήταν εύκολο αυτό που συνέβη και σε αυτούς που ενοχλήθηκαν από εμάς θέλω να ζητήσω να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι έχουμε περάσει. Ούτε εμείς θέλουμε που ζούμε αυτή την κατάσταση».

Από το NEWSROOM Δημοσίευση 26/7/2021
stonisi.gr 

Η Αγία Παρασκευή του Κόντογλου

Στο Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στο Αϊβαλί ανήμερα της γιορτής της, με ξεναγό τον κυρ Φώτη.

Η χερσόνησος της Αγίας Παρασκευής σήμερα

Στην Αϊβαλιώτικη χερσόνησο με το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής που σήμερα θα γιόρταζε. Σε ένα καφενείο στο δρόμο για το Γενιτσαροχώρι αναπαύεσαι, να συνεχίσεις για το μοναστήρι… Με το Φώτη Κόντογλου δίπλα μου να κερνά καφέ, να σου δείχνει τις ζωγραφιές του…

Και να σου ψιθυρίζει:

«Στο χαμοβούνι απάνου στέκεται ένας βράχος φοβερός και θεόχτιστος, που άλλος ένας τέτοιος λένε πως δε βρίσκεται στην Ανατολή.  Εξόν ότι είναι θεόρατος, είναι και πολύ παράξενος, γιατί έχει στη μέση μια τρύπα σαν καμάρα, κι από τη μια μεριά απομένει μονάχα έναποδάρι, είδος κολόνα, κι απάνου σε κείνη την κολόνα ζυγιάζεται ούλο το βάρος που κρέμεται στον αγέρα. Ο κάθε άνθρωπος στέκεται και θαυμάζει κι απορεί πώς δεν πέφτει εκείνη η σκουριασμένη σιδερόπετρα, εκατομμύρια καντάρια βάρος, και στέκεται κρεμάμενη απάν’ από το κεφάλι του, σκισμένη σε σφήνες από την πολυκαιρία κι από τους σεισμούς, που λες πως την ίδιαν ώρα θα γκρεμιστεί, όχι χρόνια και ζαμάνια που στέκεται καθώς τη βλέπεις.

Η χερσόνησος της Αγίας Παρασκευής ζωγραφισμένη από τον Κόντογλου

Στην κολόνα απάνου είναι κολλημένη η εκκλησιά της Αγιάς Παρασκευής, ένα μικρό κλησάκι. Στη ρίζα του βράχου, κατά το μέρος της νοτιάς, είναι χτισμένο κάστρο σωστό, με πλήθος κάμαρες και κελάρια, επειδή η Αγιά Παρασκευή ήτανε υποστατικό κ’ είχε σύνορα από το Ταλιάνι ίσαμε του Δαιμόνου του Τραπέζι, και το λέγανε μοναστήρι, γιατί ήτανε η συνήθεια ένας από το σόγι εκεινών που τ’ ορίζανε να καλογερεύει. Οι Τούρκοι το λέγανε Τασλί Μοναστίρ δηλαδή Πετρομονάστηρο…

Το βράχο τον λέγανε οι Αϊβαλιώτες Σκούρκα. Εκεί ποδίζανε με τις φουρτούνες τα καΐκια κι οι θαλασσινοί κάνανε παρέα με τους τσομπάνηδες οι γεμιτζήδες τρώγανε παχειές μυτζήθρες κ’ οι τσομπαναρέοι  ψάρια και χάβαρα, τα λεγόμενα πεινάσματα, γιατί όσο τρως τόσο πεινάς.

Στο βράχο ανεβαίνει κανένας μόνο από μια ανεβασιά,.  Απάνου βρίσκουνται ακόμα πέτρες πελεκημένες από παλιούς τοίχους, οι πιο πολλές από τη μεριά που κοιτάζει στον βοριά και στο βασίλεμα. Μπορεί να’ τανε γενουβέζικοι, καμιά βίγλα κατά τα φαινόμενα, επειδής ο βράχος αγναντεύει όλη την περιφέρεια σαν πιάτο, καθώς και το πέλαγο απ’ όξω…

Η Αγιά Παρασκευή ήτανε ξακουσμένη ίσαμε μέσα στην Ανατολή για τα θάματά της, ίσαμε την Καισάρεια. Ανθρώποι απ’ το Μπαλούκεσερ, από το Σόμα, απ’ το Φρένελι, απ’ την Πέργαμο, από τη Μυτιλήνη, από τη Λήμνο, πηγαίνανε με τάματα και γιαίνανε, αλυσοδεμένοι ανεβαίνανε, με τα σωστά τους κατεβαίνανε. Ίσαμε τη Μπραίλα και το Σουλινά που παγαίνανε με τα καράβια οι Μοσχονησιώτες κ’ οι Αϊβαλιώτες, ίσαμε κει ήτανε ξακουσμένη…

Την Αγιά-Παρασκευή τη λέγανε μοναστήρι, μα στ’ αληθινά ήτανε ένα υποστατικό που το όριζε ο γούμενος. Δεν είχε μήτε καλόγερους, μήτε τα άλλα που έχουνε τα μοναστήρια. Ο γούμενος και το σόγι του ορίζανε τα γύρω βουνά, τους ελαιώνες, τα χωράφια, τα περιβόλια, τους βοσκότοπους, τις αλυκές, τη θάλασσα, τα ζωντανά που βοσκούσανε στους μεράδες. Γούμενος χεροτονιότανε ένας απ’ την οικογένειας, ο πιο γραμματισμένος κι ο πιο τιμημένος, κι αυτό γινότανε πάππων προπάππων».

 

Είναι άγνωστο πότε πρωτοφτιάχτηκε το Μοναστήρι αυτό. Πάντως τα γύρω γκρεμισμένα ντουβάρια δείχνουν ότι χαλάστηκε και ξαναφτιάχτηκε πολλές φορές.

Ετούτη όμως η Αγία Παρασκευή, σε εν αντίθεσει με τις άλλες που ήταν γιάτρισσες των ματιών «επί πολύ… διετέλει ιερόν άσυλον θεραπείας των πασχόντων τας φρένας». Για τούτο και οι Τούρκοι το είχαν βαφτίσει Ντελί Μοναστίρ, που πάει να πει τρελομονάστηρο.

Σήμερα το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής της Αιβαλιώτισσας είναι τελείως ερειπωμένο. Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής κάτω από τον θεόρατο βράχο της Σκούρκας διατηρεί μοναχά τη θολωτή του σκεπή.

Σκουπίζεις τον ιδρώτα σου… Χαϊδολογάς το βράχο. Τα ντουβάρια…

Παίρνεις το δρόμο για το γυρισμό…

Κι η παρέα σου, ο κυρ Φώτης, ο Φώτης Κόντογλου να σου ψιθυρίζει: «Μοιρολογώ την κουρσεμένη πατρίδα μου, τ’ Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, και μαζί τη ζεστή φωλιά μου, το υποστατικό που ζούσα αποτραβηγμένος. Ήτανε ένα βραχόβουνο, μια χερσόνησο, που μ’ αφήσανε κληρονομιά οι μπαρμπάδες μου. Είχανε ζήσει και πεθάνει πάνου κει πάππου προσπάππου, καλόγεροι οι πιο πολλοί. Τώρα… κλαίγω για το χαμό του, μα το πόσο πονώ, καταλαβαίνω πως δε θα μπορέσω να το πω με λόγια ποτές μου. Τι να σημειώσω στο χαρτί χωρίς να κατατρακυλήσει κ’ ένα ζεματιστό δάκρυ, να λυώσει τα ψηφιά; Τ’ όνομα σου; Ή κατά που έπεφτε η αγιασμένη μεριά, που βρισκόσουν μια φορά, απάνω στην απέραντη επιφάνεια της γης; Αγαπημένη γωνιά! Αγιασμένο βουνό!… Τα πάντα λησμονούν, μόνο η καρδιά τ’ ανθρώπου θυμάται και ματώνει…»

Η Σκούρκα με το μοναστήρι

stonisi.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι