Wednesday 8 September 2010

Η Εκκλησία και «η απειλή της μεγάλης πείνας»

Σε συνέχεια της ανάρτησης «Η απειλή της μεγάλης πείνας» και με αφορμή τα παρακάτω σχόλια:
  • Με την περιουσία που έχει η εκκλησία μπορεί να ταΐσει πολύ περισσότερους 
  • Όσο για το αν η εκκλησία αδυνατεί να τους θρέψει... ασχολίαστο
θα θέλαμε να πούμε τα εξής:
Ας υποθέσουμε ότι η Εκκλησία μπορεί να ταΐσει πολύ περισσότερους από όσους πεινούν. 
Αυτή είναι μια εύκολη τοποθέτηση που σκοπό έχει μόνο να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα και να μπορούμε να κοιμόμαστε ανάλαφρα. 
Τα πράγματα όμως κατά την γνώμη μου δεν είναι έτσι. Ανεξάρτητα τί κάνουν οι άλλοι, ακόμη και η Εκκλησία, σημασία έχει, εμείς τι κάνουμε.
Η Εκκλησία μπορεί να μη κάνει την δουλειά της, εμείς όμως διακριτικά και με ευγένεια μπορούμε να βοηθήσουμε. Εμείς, όχι ο άλλος. 
Οι συνάνθρωποι μας, πλέον, δίπλα μας, υποφέρουν, πεινάνε κι εμείς έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο κι όταν λέμε με τον καλύτερο τρόπο, εννοούμε να προσέχουμε να μην πληγώσουμε την υπερηφάνεια αυτών που μας έχουν ανάγκη. 
Βρέστε τον καλύτερο τρόπο αρωγής και προσφέρετε τον με την καρδιά σας, όχι μίζερα, όχι με μισή καρδιά, με αγάπη από το υστέρημά σας.
Κι αν το κάνετε αυτό, πιστέψτε με, θα νιώσετε καλύτερα, πολύ καλύτερα και ούτε που θα σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία.
Αν όμως σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία, ψάξτε, ερευνήστε, μην κατηγορείτε επειδή είναι της μόδας, επειδή ορισμένοι δεν επιτελούν το έργο τους.
Εμείς αυτό που διαπιστώσαμε, με μια απλή έρευνα, είναι ότι παράγεται έργο και μάλιστα σημαντικό, ειδικά τώρα που πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν που να πιαστούν και το μόνο τους καταφύγιο είναι η εκκλησία της γειτονιάς τους και ο εφημέριος της.
Μερικά επίσημα στοιχεία:
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2010, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από την Έκθεση της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Παρακολουθήσεως Ευρωπαϊκών Θεμάτων για την Ημερίδα, με γενικό θέμα την «Φτώχεια» και τον «Κοινωνικό αποκλεισμό» η οποία πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου 2010, στα Γραφεία της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Στην Ημερίδα συμμετείχαν Στελέχη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων του Λεκανοπεδίου Αττικής, Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδος και των νήσων Ιονίου και Αιγαίου Πελάγους.
Εκτός των Εισηγήσεων, στην Ημερίδα παρουσιάσθηκαν και στατιστικά στοιχεία, τα οποία αφορούν την κοινωνική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος.  
Σήμερα, η Εκκλησία της Ελλάδος δια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων, εκτός των Γενικών και Ενοριακών Φιλόπτωχων Ταμείων τα οποία ανέρχονται σε 2.325 λειτουργεί επιτυχώς :
  • 10 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.
  • 10 Παιδικούς Σταθμούς για να μπορούν να εργασθούν οι μητέρες των παιδιών.
  • 19 Στέγες Γερόντων στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
  • 66 Γηροκομεία στις Ιερές Μητροπόλεις.
  • 13 Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων.
  • 8 Ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες.
  • 10 Νοσοκομεία - Ιατρεία.
  • 7 Ιδρύματα Ψυχικής Υγείας.
  • 6 Ξενώνες για αστέγους.
  • 1 Ξενώνα για την φιλοξενία συγγενών – συνοδών ασθενών, στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου
  • 36 Οικοτροφεία - Ορφανοτροφεία, Ιδρύματα Παιδικής Προστασίας.
  • 195 Κέντρα Αγάπης (Συσσίτια) Ιερών Ναών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας μας.
  • Φοιτητικά Οικοτροφεία :
  • 1 της Ιεράς Συνόδου, (Αλλοδαπών Φοιτητών).
  • 1 της Αποστολικής Διακονίας, (Θεολογικό Οικοτροφείο).
  • 2 των Ιερών Μητροπόλεων Ηλείας και Σύρου, στην Αθήνα. 
  • 11 Φοιτητικά Οικοτροφεία σε επαρχιακές Μητροπόλεις.
Επίσης λειτουργούν Κέντρα Κοινωνικής Συμπαραστάσεως, ευρέσεως εργασίας καθώς και λειτουργία Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», επιπλέον Σχολές Γεωργικές, Οικοκυρικών, Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής, φροντιστήρια σχολικών μαθημάτων κλπ.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει το Πρόγραμμα διανομής φαγητού σε αστέγους «Κιβωτός αγάπης», χώρο για προσφορά δωρεάν ρουχισμού «Ταβιθά» καθώς και το Ίδρυμα Ψυχοκοινωνικής αγωγής και στήριξης «ΔΙΑΚΟΝΙΑ». Σε διάφορες Ιερές Μητροπόλεις λειτουργούν παρόμοια κέντρα διανομής τροφίμων και ρουχισμού.
Πρόγραμμα της Ιεράς Συνόδου υποδοχής μεταναστών και προσφύγων με 2 γραφεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη).
Επιπλέον λειτουργούν 30 διάφορα Ιδρύματα σε Ιερές Μητροπόλεις, Ιεραποστολικά, Φιλανθρωπικά, Συμπαραστάσεως κρατουμένων, πνευματικής και κοινωνικής συμπαραστάσεως, αποκαταστάσεως απόρων και αγάμων Μητέρων.
Εξαιρετικές στις εγκαταστάσεις και υποδειγματικές στην λειτουργία τους είναι και οι 54 Κατασκηνώσεις που λειτουργούν στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις και οι οποίες κατά τους θερινούς μήνες δέχονται μεγάλο αριθμό παιδιών για κοινοτική και πνευματική ζωή, επιμόρφωση, παιχνίδι, μπάνιο. Αξιοσημείωτη είναι και η φιλοξενία παιδιών ομογενών οικογενειών από το Εξωτερικό, κατόπιν του σχετικού ενδιαφέροντος των Σεβασμιότατων Μητροπολιτών μας, για την γνωριμία της Πατρίδας και την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.
Βασική προσφορά είναι και η λειτουργία τραπεζών αίματος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, σε κάθε Ιερό Ναό της, δηλαδή 145 Τράπεζες αίματος και 35 στην περιφέρεια (Ιερές Μητροπόλεις).
Εκτός των παραπάνω επίσημων στοιχείων που ανακοινώθηκαν σε Ημερίδα, έχουμε δημοσιεύσει επειδή η ανάγκη το επιβάλλει τα σημεία που παρέχονται συσσίτια από την Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλη την Ελλάδα. Παραθέτουμε τον τόπο για να ενημερώσετε όσους το έχουν ανάγκη και να τους πείτε ότι εκεί θα βρουν ένα πιάτο φαγητό:

Δωρεάν Φαγητό ανά Νομό

'Ομως περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε... | Ksexasame

Ξεχάσαμε να μιλάμε με τους φίλους μας...
Ξεχάσαμε να μιλάμε με τα παιδιά μας...
Ξεχάσαμε να σωπαίνουμε...
Ξεχάσαμε να αφηγούμαστε...
Ξεχάσαμε τι θα πει ελεύθερος χρόνος...
Ξεχάσαμε την αξία της κάθε στιγμής...
Ξεχάσαμε την μαγεία της κάθε ρωγμής...
Ξεχάσαμε να διαβάζουμε...
Ξεχάσαμε να γράφουμε...
Ξεχάσαμε να ακούμε...
Ξεχάσαμε να τραγουδάμε...
Ξεχάσαμε να αγαπάμε...
Ξεχάσαμε να συνεργαζόμαστε...
Ξεχάσαμε να δημιουργούμε...
Ξεχάσαμε να σταματάμε...
Ξεχάσαμε να ξαναρχίζουμε...
Ξεχάσαμε να κοιτάζουμε και να ΒΛΕΠΟΥΜΕ...
Ξεχάσαμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα...
Ξεχάσαμε ότι ένα κι ένα μπορεί να κάνει ΠΟΛΥ...
Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε...
Ξεχάσαμε να σεβόμαστε...
Ξεχάσαμε να προσευχόμαστε...
Ξεχάσαμε να χαμογελάμε...
Ξεχάσαμε να γευόμαστε...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τα χρώματα...
Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τις νότες...
Ξεχάσαμε να χαρίζουμε...
Ξεχάσαμε να λέμε πικρές αλήθειες...
Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά ψέματα...
Ξεχάσαμε να φεύγουμε...
Ξεχάσαμε να ερχόμαστε...
Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις καθαρό αέρα...
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα...
Ξεχάσαμε να ζούμε...

Όμως, περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ και με ψηλά το κεφάλι! 
Σαν άνθρωποι δηλαδή!

Ο Ρεζά Χαν με το άδειο μπιμπερό...
Sucking on an empty yellow bottle

«Δεν έχουν να φάνε τίποτα σήμερα. Δεν έχω φαγητό. 
Κλαίει από την πείνα. Έχει περάσει ένας μήνας 
που δεν έχει πιει γάλα».
Τέσσερα μικρά παιδιά ξαπλωμένα πάνω σε ένα βρωμερό πάπλωμα, με ένα από αυτά να ρουφάει ένα άδειο κίτρινο μπιμπερό, και όλα τους καλυμμένα από μύγες.

It was an image that conveyed the human cost of the Pakistani floods – and the failure to deliver aid to those affected – more powerfully than any statistic: four young children lying on a filthy patchwork quilt, one of them sucking on an empty yellow bottle, all of them covered by flies. more...

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις λέει το ρητό. Πράγμα που ισχύει και στην περίπτωση μιας φωτογραφίας που έκανε το γύρο του κόσμου και μετέφερε παντού το ανθρώπινο κόστος των φονικών πλημμυρών του Πακιστάν, καθώς και την αποτυχία αποστολής βοήθειας σε κάποιες από τις πληγείσες περιοχές. 

Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Mohammad Sajjad του Associated Press. Ο Guardian βρήκε την ταυτότητα του πιτσιρικά με το άδειο μπιμπερό. Πρόκειται για τον δίχρονο Ρεζά Χαν, τον οποίο ακολούθησε στο μπαλωμένο καταυλισμό που ζει σε δρόμο της πόλης Αζακέλ, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πεσαβάρ.
Στον καταυλισμό βρίσκονται ανάκατες περίπου δύο ντουζίνες σκηνές που δώρισαν διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά καμία δεν προστατεύεται. Οι κάτοικοί της πρέπει να προφυλαχθούν από μόνοι τους και βασίζονται στην ελεημοσύνη των περαστικών.
Εκεί ζουν 19 οικογένειες, όλοι Αφγανοί πρόσφυγες: άνθρωποι που εκτοπίστηκαν μία φορά εξαιτίας του εμφυλίου και τώρα από τις καταστροφικές πλημμύρες.
Η οικογένεια του Ρεζά κατάγεται από μία πόλη κοντά στην Καμπούλ. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την περιοχή, όταν ήταν μικρό αγόρι, πριν από περίπου 30 χρόνια, για να ξεφύγει από τον κύκλο της κατοχής και των αλληλοεξοντωτικών μαχών στην πατρίδα του.
Όταν τον βρήκε ο Guardian, ο Ρεζά ήταν στην σκηνή μαζί με τη μητέρα του, Φατιμά, ενώ έξι από τα επτά αδέλφια του ήταν όλα κουλουριασμένα μέσα σε μία μπλε κουβέρτα που εκτεινόταν μέχρι το λασπωμένο έδαφος. Έσφιγγε ακόμη στα χεράκια το ίδιο μπουκάλι. Ήταν ακόμη άδειο.
Η Φατιμά προσπάθησε να ηρεμήσει το αγόρι, που έκλαψε, όπως και ο δίδυμος αδελφός του, Μαχμούντ. Κάλυψε τα τρία από τα άλλα παιδιά της -είχε οκτώ και όλα κάτω των 9 ετών- με μία βρώμικη κουνουπιέρα που της έδωσε κάποιος περαστικός, η οποία όμως ήταν γεμάτη τρύπες.
Το μεγαλύτερο παιδί της, η 9χρονη Σαϊμά, ήταν αμίλητη και έμοιαζε να είναι αποκομμένη από τους γύρω της. Τα πράσινα μάτια της κοιτούσαν με ένα απλανές βλέμμα ευθεία και φαινόταν να αγνοεί τις κραυγές των αδελφών της.
Οι μύγες κάλυπταν σαν στρώμα τις λίγες κουβέρτες που βρίσκονταν στο έδαφος και σχημάτιζαν σμήνος γύρω από τα παιδιά. Στην σκηνή υπήρχαν λίγα πολύτιμα αντικείμενα, όπως μία μικρή κατσαρόλα, λίγα μαξιλάρια και δυο - τρία παιδικά ρούχα.
Η δυσωδία από τις ακαθαρσίες ανθρώπων και ζώων έκαναν ανυπόφορη την ζεστή και υγρή ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχουν αποχετεύσεις, παρά μόνο ρηχά, ανοιχτά χαντάκια με ακαθαρσίες που προσελκύουν μύγες και κουνούπια.
«Δεν έχουν να φάνε τίποτα σήμερα. Δεν έχω φαγητό», λέει η Φατιμά, καθώς προσπαθεί να διώξει τις μύγες από τα παιδιά της με μία μπαμπού βεντάλια. «Κλαίει από την πείνα», λέει δείχνοντας τον Ρεζά. Έχει περάσει ένας μήνας που δεν έχει πιει γάλα».
Την μέρα αυτή, ο πατέρας του Ρεζά, Ασλάμ, ήταν στο κοντινό νοσοκομείο με την 7χρονη κόρη του, η οποία είχε πάθει μόλυνση στο δέρμα από τις ανθυγιεινές συνθήκες ζωής. Ο Ρεζά και κάποια από τα αδελφάκια του εμφανίζουν κι αυτά κόκκινα εξανθήματα και είναι υποσιτισμένα.
Τα λεπτά μαλλιά τους έχουν γίνει μια συμπαγής μάζα, λέει η μητέρα τους. «Είμαστε έτσι εδώ και ένα μήνα. Έχουμε κουραστεί από όλες αυτές τις μύγες και χωρίς τροφή. Πριν έρθουν οι πλημμύρες, ο σύζυγός μου εργαζόταν. Ήμασταν μεν φτωχοί και τότε, αλλά με γεμάτο στομάχι», συμπληρώνει η Φατιμά.
Η δεκαμελής οικογένεια ζούσε ανάμεσα στους 23.000 κατοίκους του αφγανικού προσφυγικού καταυλισμού, περίπου 20 λεπτά από την τωρινή τους -δίπλα στο δρόμο- κατοικία. Ο Ασλαμ πωλούσε κοτόπουλα για να ζήσει, πηγαίνοντας πόρτα πόρτα με ένα ποδήλατο. Κέρδιζε περίπου 2 δολάρια την ημέρα.
«Πρέπει να κυνηγήσουμε το φαγητό που δεν δίδεται από μερικές οργανώσεις στις σκηνές», τονίζει η Φατιμά. Τα παιδιά της τρώνε μία φορά την ημέρα, συνήθως τα βράδια ευχαριστώντας τις φιλανθρωπικές οργανώσεις που τους παρέχει γεύματα για το ραμαζάνι. Όμως το Ραμαζάνι τελειώνει.
«Θέλω να πω σε όλον τον κόσμο, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να φτάσει σε εμάς τροφή;», ικετεύει. «Κοιτάξτε», λέει δείχνοντας τα δίδυμά της στην αγκαλιά της. «Σας παρακαλούμε, τα παιδιά μας πεθαίνουν από την πείνα».
Οι χειρότερες πλημμύρες των τελευταίων 80 ετών άφησαν πίσω τους περισσότερους από 1.000 νεκρούς και εκατομμύρια άστεγους.

Επιμέλεια: Ναυσικά Διαμαντοπούλου

Προβλήματα φτωχών και... προβλήματα πλουσίων - Michelle Obama: Let’s Harm Fat Kids - Problems of poverty

Η 8η Σεπτεμβρίου
“Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων… Τα κράτη είναι υποχρεωμένα να την εξασφαλίζουν στον πληθυσμό τους χωρίς διακρίσεις”
(Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου)

Αφοσιωμένα στα βιβλία τους τα παιδιά στο Τζαμού της Ινδίας παρακολουθούν τα μαθήματα των υπαίθριων σχολείων, που έχει στήσει η κυβέρνηση, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού


Παρόλο που είναι έγκυος δεν έχει άλλη επιλογή από το να κουβαλήσει ξύλα για να εξασφαλίσει τη δική της επιβίωση αλλά και του μωρού που θα φέρει στη ζωή. Εκατοντάδες μέλλουσες μητέρες παραμένουν αποκλεισμένες στα χωριά τους λόγω των πλημμυρών στο Πακιστάν χωρίς να έχουν πρόσβαση σε νοσοκομεία

"Κουνηθείτε!" προτρέπει η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ τα παιδιά του δημοτικού. Ως επικεφαλής της ομώνυμης καμπάνιας προτείνει στους μαθητές να είναι δραστήριοι για να μην καταλήξουν παχύσαρκοι



It was an image that conveyed the human cost of the Pakistani floods – and the failure to deliver aid to those affected – more powerfully than any statistic: four young children lying on a filthy patchwork quilt, one of them sucking on an empty yellow bottle, all of them covered by flies. more...

Αλβανία: Έλλειψη βιβλίων στα παιδιά της μειονότητας

Μόνο 12 από τα 34 ελληνικά βιβλία υπάρχουν διαθέσιμα για τα 9τάξια σχολεία της μειονότητας στην Αλβανία. 

Η ΟΜΟΝΟΙΑ, μάλιστα, καταγγέλλει για ασυνεννοησία στις τοπικές διευθύνσεις Παιδείας, τονίζοντας ότι άλλες από αυτές επιρρίπτουν ευθύνες στο υπουργείο Παιδείας και άλλες στο ελληνικό Προξενείο. 
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, οι υπόλοιποι 22 τίτλοι βιβλίων δεν έχουν σταλεί ούτε καν στο τυπογραφείο, ενώ ούτε και φέτος θα ισχύσει το -κατά τα άλλα υποχρεωτικό- ελάχιστο όριο 35 μαθητών για να λειτουργήσει μία τάξη.

Η απειλή της μεγάλης πείνας

Ανατριχιαστικά είναι τα στατιστικά στοιχεία του Δήμου της Αθήνας για την αύξηση του αριθμού των πολιτών που αδυνατούν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό.
 
Από τις αρχές του 2008 ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετέχουν στα δωρεάν γεύματα έχει τετραπλασιαστεί!

Μάλιστα, δεν πρόκειται κυρίως για εξαθλιωμένους μετανάστες, καθώς εννιά στους δέκα ανθρώπους που κάθε μέρα αναζητούν τροφή στα συσσίτια του Δήμου είναι ελληνικής καταγωγής.


Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των συνταξιούχων που κατεβαίνουν στα συσσίτια, καθώς οι πενιχρές τους συντάξεις δεν αρκούν για να πληρώσουν το νοίκι και να αγοράσουν φαγητό.
Η έξαρση της φτώχειας και η απειλή του φάσματος της πείνας, είναι ένα πρώτο αποτέλεσμα της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης του μνημονίου και της κυβέρνησης.

Σύμφωνα με μελέτες της -υπεράνω κάθε υποψίας- Αρχιεπισκοπής Αθηνών, μέχρι το τέλος του έτους το Λεκανοπέδιο προβλέπεται να έχει 20.000 άστεγους! Η σημερινή υποδομή, τόσο της Εκκλησίας όσο και του Δήμου, αδυνατεί να τους θρέψει.

Οι συνέπειες της οικονομικής πολιτικής της τρόικας εκδηλώνονται σταδιακά, ως μια ανίατη μακρόχρονη ασθένεια, της οποίας οι βαρύτατες παρενέργειες θα γίνονται ολοένα και πιο ορατές.


Η κυβέρνηση ασχολείται απλά με το να κρύψει το πρόβλημα.

Το υπουργικό συμβούλιο, πριν δύο εβδομάδες, σχεδίασε την «αποσυμφόρηση» του ιστορικού κέντρου από άστεγους, ναρκομανείς και «περιπλανώμενους» μετανάστες.

Έτσι οι υπηρεσίες σίτισης θα μεταφερθούν στο... Λυσσιατρείο στην Ιερά Οδό.


inout 

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki