Tuesday 7 March 2017

Οι Άνθρωποι με σπάνια, αθώα και καθαρή ψυχή…

Οι Άνθρωποι με σπάνια ψυχή
Άνθρωποι που δεν κοιμούνται χωρίς να σας πουν καληνύχτα… που δεν ξεκινούν την μέρα τους αν δεν σας πουν καλημέρα.
Άνθρωποι που αρπάζουν κάθε ευκαιρία να σας δουν… που φτιάχνουν χώρο και χρόνο με σκοπό να σας δουν.

Άνθρωποι που μες στον πανικό, το χάος και την αναμπουμπούλα δε θα σας ξεχάσουν και θα φροντίσουν να το δείξουν, γιατί στα δύσκολα φαίνεται η αξία μας.
Άνθρωποι που προτρέχουν να καλύψουν την χιλιομετρική απόσταση, που κρατούν την φλόγα αναμμένη παντός καιρού, γιατί η ψυχολογική απόσταση είναι η χειρότερη και ψυχραίνει τους ανθρώπους.
Άνθρωποι στυλοβάτες, με ακλόνητη θέληση να είναι δίπλα σας… που δεν λείπουν ποτέ από την συντροφιά σας, όσο περνάει από το χέρι τους.
Άνθρωποι που κάνουν θυσίες, ρισκάρουν και δοκιμάζουν… αλλά ξέρουν να σέβονται, να κατανοούν και να αποδέχονται.

Άνθρωποι ευαίσθητοι, υπομονετικοί με ζεστή ψυχή… με μια αγκαλιά που χωράει εσάς μαζί με όλες σας τις έννοιες και τα προβλήματα, με ένα τρυφερό χάδι που χαλαρώνει και με ένα πλατύ χαμόγελο που εκπέμπει αισιοδοξία και θετική ενέργεια.
Άνθρωποι που θα προτιμήσουν να σας πονέσουν με την αλήθεια, παρά να σας βλέπουν να ζείτε με την ψευδαίσθηση του ψέμματος.
Άνθρωποι που διακρίνουν το δίκαιο από το άδικο και το σωστό από το λάθος… που θα σας προσφέρουν μια αντικειμενική θέαση, χωρίς να μεροληπτούν. 

Άνθρωποι που δεν επαναπαύονται στα κατεκτημένα… που συνεχίζουν αδιάκοπα να σας αποδεικνύουν την αγάπη και την εκτίμηση που σας έχουν. 
Άνθρωποι που δεν θεωρούν τίποτα δεδομένο και που σας κάνουν να νιώθετε σημαντικοί.
Άνθρωποι που δεν έχουν τα αρνητικά στοιχεία ενός εγωιστή… που θα αναγνωρίσουν το λάθος τους, που θα ζητήσουν συγγνώμη, που θα κάνουν το πρώτο βήμα.
Άνθρωποι έντιμοι, ευγενείς και καλοσυνάτοι.

Άνθρωποι που θα κάνουν όλα τα παραπάνω χωρίς να υποβαθμίσουν τον εαυτό τους, χωρίς να προσβάλουν ή να μειώσουν κάποιον άλλο.
Άνθρωποι που δεν θα παραμελήσουν το «είναι» τους για να είναι καλά το δικό σας, γιατί αν δεν φροντίσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας ποιος θα το κάνει. 

Άνθρωποι με αξιοπρέπεια και αρχές που ξέρουν πότε να αποχωρήσουν και πότε να συνεχίσουν, πότε κέρδισαν και πότε έχασαν.
Άνθρωποι μαχητές που ξέρουν πως να δίνουν, να νοιάζονται και να αγαπούν, χωρίς να πνίγουν ή να πιέζουν.
Άνθρωποι που ξέρουν την αίσθηση που αφήνει η απώλεια, ο πόνος, η προδοσία, το ψέμα, η απόγνωση και δε θα ήθελαν ποτέ να γίνουν αιτία για κάτι από αυτά.
Άνθρωποι γενναιόδωροι που προσφέρουν απλόχερα ό,τι έχουν, υλικά και πνευματικά αγαθά, που δεν φοβούνται μήπως χάσουν ή μείνουν μόνοι.
Άνθρωποι ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί είναι άνθρωποι με ανθρωπιά και ευαισθησίες.
Άνθρωποι που οι ψυχές τους ποτίστηκαν με δάκρυα ήλιου ή φεγγαριού και δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν… θα ζουν είτε μέσα από έργα-λόγια είτε μέσα από φωτογραφίες και αναμνήσεις.

Άνθρωποι σπάνιοι και ευλογημένοι…

Άνθρωποι με σπάνια, αθώα και καθαρή ψυχή…

~ Φανή Ναθαναηλίδου
psychologicalnotions
antikleidi

Μα γιατί το παιδί μου κλείνεται στον εαυτό του;


Γιατί το παιδί σας κλείνεται στον εαυτό του;

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείτε ότι το παιδί σας δείχνει τάσεις εσωστρέφειας και κάτι σας λέει ότι δεν πάει καλά. Το mother.gr συγκέντρωσε και καταγράφει τους κυριότερους λόγους που συμβαίνει αυτό για να δείτε τι μπορείτε να κάνετε:
Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν έχουν τα δικά τους άγχη; 
Και ένας από τους τρόπους αντίδρασής τους είναι να κλείνονται στον εαυτό τους.

Αναρωτηθείτε μήπως τη συγκεκριμένη περίοδο πιέζετε παραπάνω από όσο πρέπει το παιδί σας σε θέματα που αφορούν το σχολείο, τη συμπεριφορά του ή ο,τιδήποτε άλλο και με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνει την ενόχλησή του.

Από εκεί και πέρα, μπορεί να νιώθει πιεσμένο επειδή του έχουν πέσει πολλά μαζεμένα. Μπορεί, για παράδειγμα, να βιώνει πολλές μαζεμένες αλλαγές στη ζωή του ή απλά να είναι υπερβολικά «φορτωμένο» το καθημερινό του πρόγραμμα.

Επίσης, ενδέχεται να αισθάνεται παραμελημένο (συναισθηματικά ή γενικότερα) από εσάς. Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, γίνετε όσο πιο διαχυτικοί γίνεται και δώστε του να καταλάβει ότι, όχι απλά το αγαπάτε, αλλά είναι όλη σας η ζωή!

Τέλος, η ξαφνική εσωστρέφεια του παιδιού μπορεί να υποκρύπτει έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό σας. Ίσως δηλαδή να θεωρεί ότι δε θέλετε ή δεν μπορείτε να το βοηθήσετε στη διαχείριση/αντιμετώπιση ενός προβληματισμού του και προτιμά να βρει την άκρη μόνο του.

Τη γιαγιά μου τη λένε Ανθή...

«Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί όλα τα παιδιά αγαπάμε τις γιαγιάδες μας;
Θα σας πω εγώ γιατί! Μας κάνουν όλα τα χατίρια, ασχολούνται πολύ μαζί μας και δεν έχουν σκοτούρες στο κεφάλι τους.
Grandmother with her granddaughter working in the garden
Ενώ οι γονείς μας, από τη μία πρέπει να δουλέψουν από την άλλη πρέπει να μετρήσουν τους λογαριασμούς, και έτσι δεν υπάρχει χρόνος για διασκέδαση και παιχνίδια μαζί τους.

Τη γιαγιά μου τη λένε Ανθή, και νομίζω ότι της ταιριάζει πολύ αυτό το όνομα, γιατί το σπίτι της είναι το μόνο που ξεχωρίζει σε όλες τις Σέρρες. Ένα σωρό τριαντάφυλλα, τουλίπες, χρυσάνθεμα, μαργαρίτες και γαρδένιες μπουκώνουν το πολύχρωμο σπίτι της και οι γείτονες την ρωτούν:
- Κυρά-νεράιδα, πως στέκεις όρθια τόσα λουλούδια; Τι μαγικό φίλτρο χρησιμοποιείς; Κανείς δεν έχει κρατήσει σωστό χρυσάνθεμο σε όλες τις Σέρρες.
- Τα αγαπώ, για αυτό, λέει η γιαγιά μου, αλλά δεν φαίνονται να τη πιστεύουν οι γείτονες.

Όποτε πηγαίνουμε στο σπίτι της, το ζεστό και συμπαθητικό χαμόγελο της που φτάνει μέχρι τα αυτιά της και με σέρνει ως τον κήπο για να ποτίσουμε και να κλαδέψουμε τα όμορφα και μοσχομυριστά λουλούδια της.
Τα μαλλιά της είναι κατάλευκα σαν τα χιονισμένα βουνά, αλλά τα βάφει ξανθά για να δείχνει πιο νέα.
Τότε τα μαλλιά της μεταμορφώνονται και γίνονται χρυσαφένια σαν την άμμο.

Ο ήλιος όποτε βλέπει τα μεγάλα, πράσινα, γελαστά και πολύ γλυκά της μάτια, έρχεται πιο κοντά για να την δει καλύτερα.
Της χαϊδεύει τα μαλλιά και τη βοηθάει να φροντίσει τα λουλούδια της,
Το δέρμα της είναι λευκό σαν παγωτό βανίλια και δεν καταλαβαίνεις την ηλικία της.

Έχει χρυσή και ευαίσθητη καρδιά, πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα και από ότι φαίνεται ζει πολλούς αιώνες, γιατί ξέρει τόσες πολλές ιστορίες που θα μπορούσε να γράψει βιβλία. Τις βάζει κάτω, τις ξεδιαλέγει και μου τις λέει μία-μία.

Αγαπώ πολύ τη γιαγιά μου και θέλω να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα.
Γιατί ξέρω πως χωρίς τη γιαγιά μου, η ζωή μου θα ήταν άχρωμη. Θα είχε μόνο γκρι και μαύρο.
Και θα μετρούσα και εγώ λογαριασμούς …»

Παζιώνη Σοφία
Μαθήτρια Ε’ Δημοτικού

(Το συγκεκριμένο κείμενο έπεσε στα χέρια μου τυχαία. Με άγγιξε. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας των γονιών της Σοφίας. Καμία αλλαγή η προσθήκη δεν έχει πραγματοποιηθεί.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki