Τότε που οι καύσωνες δεν είχαν... όνομα

Με του καιρού το γύρισμα τ’ όνειρο θ’ αληθέψει:

Στις καλαμιές, απόγυρτες απ’ τα βαριά τα στάχυα,
νεράιδες ασπρομάντιλες διαβαίνουν οι θερίστρες.
Τ’ ανάλαφρα ασπρομάντιλα, σφιγμένα με τα δόντια,
φυλαχτικά απ’ το λιόκαμα τις όψες αποκρύβουν
και δείχνουν τα ματόφρυδα, κοράκια μες στο χιόνι.
Πίσω απ’ το διάβα τους στρωτά χειρόβολα τα στάχυα
χαράζουν στράτα απάτητη στον ήλιο και στ’ αγέρι.

Μία χαρακτηριστική αγροτική εργασία, αυτή του θερισμού, περιγράφει με ακρίβεια αλλά και λυρισμό ο #Γιολδάσης στο έργο αυτό. Μία ομάδα ανδρών και γυναικών, τοποθετημένη σε επάλληλες σειρές που εκτείνονται στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο του πίνακα, θερίζει με δρεπάνια ένα κομμάτι του πλούσιου θεσσαλικού κάμπου, ενώ η σύνθεση κλείνει με τους επιβλητικούς όγκους των βουνών στο βάθος. Ο απλός αγρότης, δεμένος με τη γη του αναδεικνύεται στην περίπτωση αυτή ως σύμβολο του ανθρώπινου μόχθου, του αέναου αγώνα για την τιθάσευση και την αξιοποίηση των αγαθών της φύσης. Ο Γιολδάσης επιχειρεί και επιτυγχάνει να απεικονίσει τη σχέση αυτή ως κοινωνός και συμμέτοχος και όχι ως παρατηρητής.

Για τις βαρύτερες δουλειές άξια τ’ αντρίκια χέρια
στρίβουν κλωνάρια κοτσικιάς και ζώνουν τα δεμάτια.

Τ’ άλογο χαμοδένοντας στο χέρσωμα να βόσκει,
πάει το κοπέλι για νερό με δυο φλασκιά στα χέρια.
Κι η μάνα, αποκοιμίζοντας στ’ απόσκιο το παιδί της,
στρώνει στεγνό, αμαγείρευτο, της αργατιάς το δείπνο,
με πρώιμο κριθαρίτικο ψωμί, που δε χορταίνει.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σε σένα μιλάω, που κακοποιείς το παιδί σου....

Θέλω να σου σπάσω τα μούτρα και να πάρω αγκαλιά το παιδί σου.

Σε σένα, που έχεις την απανθρωπιά να κακοποιείς το παιδί σου.

Εξοργίζομαι.

Σε σένα, που κάποτε αξιώθηκες να κάνεις παιδί και στάθηκες λίγος.

Σε σένα, που είχες την τιμή να σε ονοματίσει μια αθώα ψυχούλα μητέρα ή πατέρα και ήσουν σκέτο τέρας.

Σε σένα, που κληρώθηκες να μεγαλώσεις ένα πλάσμα στον κόσμο και το γέμισες πληγές.

Ναι, σε σένα που στάθηκες μικρός κι ανάξιος γονιός μιλάω.

Σε σένα, που είχες το θράσος να σηκώσεις τα μάτια σου και να το κακοποιήσεις λεκτικά.

Σε σένα, που είχες την απανθρωπιά να σηκώσεις τα βρωμόχερά σου και να το κακοποιήσεις σωματικά.

Θέλω να σου σπάσω τα μούτρα και να πάρω αγκαλιά το παιδί σου.

Θέλω να φτιάξω ένα κουκούλι που θα του γιατρέψει τις πληγές, θα του απαλύνει τον πόνο.

Δεν είμαι γονιός. 

Δεν ξέρω τα πρέπει και τα σωστά μιας ανατροφής. 

Ξέρω όμως το σεβασμό και την αγάπη που οφείλει ο άνθρωπος στον άνθρωπο. 

Ξέρω την ευαισθησία της ανθρώπινης ψυχής και το πόσο σκληρό είναι να σου λείπει η αγάπη.

Κι εσύ είσαι απάνθρωπος. 

Και δεν ξέρεις να αγαπάς. Δεν αξίζεις τίποτα. Δεν αξίζεις μήτε να σε φτύσω.

Φτωχές οι λέξεις να σε χαρακτηρίσουν. Ολοένα βρίσκονται νέες αλλά και πάλι δε φτάνουν το μέγεθος της ξετσιπωσιάς σου.

Ντρέπομαι για σένα. 

Ντρέπομαι, που υπάρχεις και είσαι τόσο λίγος. 

Ντρέπομαι, που υπάρχεις και είσαι τόσο κακός, τόσο σκληρός, τόσο μικροπρεπής.

Εσένα σε αγάπησαν ποτέ; 

Αν ναι, τότε τι την έκανες την αγάπη που σου δόθηκε; 

Πού την καταχώνιασες και δεν τη γύρισες πίσω στο παιδί σου;

Κι αν δε σ’ αγάπησαν, πώς μπόρεσες να γίνεις ίδιος με εκείνους τους λίγους, τους σκληρούς; 

Εκείνους που μπορεί κάποτε να κατηγόρησες;

Όχι, δεν είσαι γονιός. 

Εσύ στέρησες από το παιδί σου τη γαλήνη του. 

Πώς μπόρεσες να κάνεις κόλαση τη ζωή ενός μικρού παιδιού μόνο και μόνο επειδή έχεις εξουσία πάνω του;

Πώς μπόρεσες να σηκώσεις χέρι; 

Πώς μπόρεσες να του απευθύνεις χυδαία λέξη;

Είσαι λίγος. Είσαι ένα τοσοδούλικο ανθρωπάκι που δεν αξίζεις το παραμικρό.

Γιατί αν ήσουν θα ήξερες πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από το να βασανίζεις ένα παιδί και να του στερείς τη γαλήνη του ασύλου του, της οικογενειακής εστίας.

Στέρησες την αθωότητα, στέρησες το γέλιο. 

Του στέρησες το να μπορεί στραφεί στο σπίτι του και να προφυλαχθεί από κάθε κακό στον έξω κόσμο. 

Γιατί στα δικά του μάτια εσύ είσαι το κακό προσωποποιημένο. 

Κι από σένα τρέχει να κρυφτεί.

Έκανες τη ζωή του εφιάλτη με πρόσχημα ότι το κάνεις για το καλό του.

Ποιο καλό του ρε ξεφτίλα; Ποιο καλό θα δει ένα παιδί που δεν μπορεί να στραφεί σε σένα για βοήθεια; Που σε αποστρέφεται για να βρει την ευτυχία;

Απέτυχες μ@@@@@. Σαν γονιός, σαν άνθρωπος.

Απέτυχες κι είναι ντροπή.

Της Στεύης Τσούτση.

mpala

Επικίνδυνα μικρόβια που κρύβονται στην άμμο και τις πισίνες

Το καλοκαίρι στις παραλίες αλλά και γενικά ο τρόπος ζωής μας αλλάζει, οι συνήθειες μας ως προς την υγιεινή γίνονται πιο χαλαρές με αποτέλεσμα οι μολύνσεις να είναι πιο συχνές.

Τα παιδιά που παίζουν στην άμμο με τα κουβαδάκια φορώντας μόνο το μαγιό τους είναι μια από τις κυριότερες αιτίες πρόκλησης πολλών μολυσματικών δερματοπαθειών. 

Το μολυσματικό κηρίο, η μολυσματική τέρμινθος, οι μυρμηγκιές και οι μυκητιάσεις είναι οι συχνότερες από αυτές.

Μολυσματικό κηρίο
Το μολυσματικό κηρίο είναι λοίμωξη του δέρματος που προκαλείται συχνότερα από τον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο ή πιο σπάνια από τον πυογόνο στρεπτόκοκκο. 
Συνηθέστερα, το μολυσματικό κηρίο εμφανίζεται στο πρόσωπο, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος. Αρχικά η βλάβη έχει τη μορφή φυσαλλίδας η οποία εξαπλώνεται και μετατρέπεται σε εφελκίδα. 
Οι εφελκίδες μπορούν επίσης να απουσιάζουν και η βλάβη να είναι ερυθηματώδης με διαβρώσεις και πομφόλυγες. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι βλάβες του δέρματος είναι εκτεταμένες.
Οι ήπιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται επαρκώς με τοπική εφαρμογή μουπυροσίνης τρεις φορές την ημέρα για επτά ημέρες. Χρήσιμη είναι η απομάκρυνση των εφελκίδων και η καλή υγιεινή της περιοχής. 
Σε εκτεταμένη προσβολή δίνεται συστηματικά αντισταφυλοκοκκική αγωγή που περιλαμβάνει δικλοξακιλλίνη ή ερυθρομυκίνη. 
Σε περιπτώσεις μολυσματικού κηρίου από ανθεκτικό στην ερυθρομυκίνη σταφυλόκοκκο, που απομονώνεται πολύ συχνά στα παιδιά, η αμοξυκιλλίνη σε συνδυασμό με κλαβουλανικό οξύ είναι αποτελεσματική εναλλακτική θεραπεία.

Μολυσματική τέρμινθος
Η μολυσματική τέρμινθος αποτελεί μια βλατιδώδη βλάβη του δέρματος που οφείλεται στον ιό της μολυσματικής τερμίνθου (ΙΜΤ). Ο ΙΜΤ ανήκει στην οικογένεια των Pox βιριδίων.
Στα βρέφη η μολυσματική τέρμινθος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος και χαρακτηρίζεται από ομάδες ροδόχροων βλατίδων που φέρουν κεντρική εμβύθιση. 
Παιδιά με ατοπική δερματίτιδα εμφανίζουν επιρρέπεια στη λοίμωξη από τον ιό και σε αυτές τις περιπτώσεις η μολυσματική τέρμινθος ενδέχεται να επιδεινώσει την ατοπική δερματίτιδα.
Η μετάδοση είναι συχνή μέσω του νερού ( χρήση πισίνας) και αυξάνεται σημαντικά έπειτα από μηχανικό τραυματισμό. 
Η νόσος είναι καλοήθης και η θεραπεία δεν κρίνεται πάντα απαραίτητη καθώς η μολυσματική τέρμινθος φυσιολογικά υποχωρεί αυτόματα. 
Εάν χρειαστεί θεραπεία συνιστάται ελαφρά ψύξη ή επιφανειακή απόξεση έπειτα από εφαρμογή Emla με κλειστή περίδεση μία ώρα πριν. Στα βρέφη, ωστόσο, η εφαρμογή αυτού του είδους θεραπείας είναι δύσκολη.

Μυρμηγκιές
Οφείλονται στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Εμφανίζονται στα γυμνά μέρη του σώματος κυρίως στα πέλματα και στις παλάμες συνήθως χωρίς πόνο εκτός από αυτές των πελμάτων που ο ασθενής αισθάνεται ότι έχει πατήσει ξένο σώμα. 
Στα παιδιά ένα μεγάλο ποσοστό αυτο-ιάται σπανίως όμως αυτές των πελμάτων. 
Θεραπευτικά τις αντιμετωπίζουμε με υγρό άζωτο που παγώνει τη βλάβη με αποτέλεσμα αυτή να νεκρώνεται και να αποπίπτει, με laser που γίνεται το ίδιο αλλά με θερμότητα, με διάφορα καυστικά μίγματα που συνταγογραφεί ο δερματολόγος στο σπίτι

Μυκητιάσεις
Υπάρχουν τρεις ομάδος μυκήτων που προσβάλλουν τον άνθρωπο, οι ανθρωπόφιλοι, οι ζωόφιλοι και οι γεώφιλοι μύκητες ανάλογα με τον ξενιστή που μεσολαβεί ώστε να γίνει η μόλυνση. 
Πλακέ, συνήθως ρόδινη, με περιφερειακή απολέπιση και κεντρική ίαση είναι η συνήθης εικόνα. 
Θεραπευτικά συνταγογραφούνται αντιμυκητισιακά τοπικά και από το στόμα σε συνδυασμού με αντισηπτικά σαπούνια.

Κατερίνα Λαμπρινοπούλου Μ.D.PhD, ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ-ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ
Onmed