Sunday 15 August 2021

«Σκέφτηκα το δικό μου παιδί»...

Τι λέει ο φωτορεπόρτερ που έκανε τη Βαλεντίνα να σταματήσει να κλαίει
«Το κλάμα της Βαλεντίνας αντιπροσωπεύει όλο το νησί και όλους όσους έχουν περάσει αυτές τις μέρες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις», δήλωσε ο Νίκος Χριστοφάκης.
Συγκίνηση έχει προκαλέσει η εικόνα της μικρής Βαλεντίνας από την Εύβοια, την οποία ο φωτογραφικός φακός απεικόνισε πριν μερικές μέρες να κλαίει μέσα στο αυτοκίνητο της μητέρας της.
Η γυναίκα είχε πάρει τη μικρή και είχαν φύγει με το αυτοκίνητο από το χωριό Γουρνάς της βόρειας Εύβοιας, ενώ ο πατέρας της οικογένειας είχε μείνει πίσω για να βοηθήσει στην προσπάθεια κατάσβεσης και για να σώσει το σπίτι τους.
Μια ομάδα φωτορεπόρτερ πέτυχε τη Βαλεντίνα με τη μητέρα της λίγο έξω από το χωριό και απαθανάτισαν τη μικρή να κλαίει, ενώ η μαμά της ήθελε να γυρίσει πίσω για να δει αν είναι καλά ο άντρας της.

sputniknews
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεβόμαστε το παιδί, όταν λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά»

Σίγουρα έχετε υπάρξει θεατές σκηνής όπου κάποιος ενήλικας πλησιάζει ένα παιδάκι, με αγαθές προθέσεις,
και θέλει να του χαϊδέψει τα μαλλάκια σε ένδειξη συμπάθειας, αλλά το παιδί τραβιέται.
«Μερικές φορές οι άνθρωποι ξεπερνάνε τα όρια ενός παιδιού και περιμένουν να δείξει την αγάπη του με σωματική επαφή, ακόμα και όταν το παιδί δείχνει με κάθε τρόπο ότι δεν νιώθει άνετα με αυτό», 
μας λέει η Χριστίνα Σκλαβενίτη, Ψυχολόγος – Εκπαιδεύτρια Γονέων.

Συνήθως δεν υπάρχει πρόθεση να γίνουν αγενή, αλλά η δική σας επιμονή για το δικαίωμα του παιδιού σας να πει όχι στην αγκαλιά και τα φιλιά είναι ένα σημαντικό μάθημα για όλους.

Όχι φιλιά παρακαλώ!

«Σεβαστείτε τον προσωπικό χώρο του παιδιού μου. Ποτέ δεν ήταν ένα παιδί που του άρεσαν τα αγγίγματα και η επαφή», 
θυμάται σήμερα η κ. Σκλαβενίτη.

Ήταν ήταν νήπιο, έσπρωχνε συχνά αυτούς που τον πλησίαζαν. Αργότερα στο σχολείο, αγκάλιαζε με όλη του την δύναμη, αλλά επιλεκτικά και ποτέ μα ποτέ δεν του άρεσαν τα φιλιά.

Δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει. 
Εάν του δώσεις χρόνο, θα δεις πόσο σε λατρεύει.
Αν του δώσεις χώρο, θα σε ανταμείψει με μακροσκελείς συζητήσεις και αγκαλιές που είναι τόσο δυνατές που κυριολεκτικά θα σου κόψουν την ανάσα, αλλά όχι φιλιά, ποτέ φιλιά.

Αυτός και εγώ έχουμε ένα δικό μας αστείο για τα «αγελαδίσια φιλιά» και μια στο τόσο, θα μου επιτρέψει να του δώσω ένα, αν έχει παιχνιδιάρικη διάθεση. Αλλά δεν έχει συχνά συτή τη διάθεση, ούτε για τα φιλιά της μαμάς του, και το σέβομαι.

Είναι κάτι που μερικές φορές δυσκολεύονται να καταλάβουν οι άλλοι, ειδικά όταν ήταν πολύ μικρός και δεν είχε τελειοποιήσει το θανατηφόρο βλέμμα του.

“Έλα, δώσε μου ένα φιλί!”
“Δεν με αγαπάς;”
“Απλά ένα μικρό φιλάκι!”

Ξέρω ότι τα αιτήματα γίνονται με πολλή αγάπη, ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόθεση να είναι αγενείς ή να κάνουν κάποιον να νιώσει άβολα και γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν κάποιες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και προσδοκίες, αλλά κάνουν το παιδί μου να πιέζεται και να νιώθει άβολα και απογοητευμένο .

Του έμαθα πάντα να λέει απλά «όχι, ευχαριστώ, δεν μου αρέσουν τα φιλιά». Ή το έχω πει εγώ αντί για αυτόν, όταν δεν ήταν σε θέση να μιλήσει.

Άλλοι τρόποι οικειότητας και προσέγγισης
Τώρα που είναι μεγαλύτερος, του προτείνω να δείξει κάποια άλλη μορφή εγγύτητας και οικειότητας με την οποία είναι πιο άνετος, όπως χειραψία ή κόλλα το ή και ένα μεγάλο χαμόγελο. 
Προσπαθούμε να εξηγήσουμε με ευγενικό τρόπο και να προχωρήσουμε παρακάτω. Συχνά αυτό αρκεί, αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι εξακολουθούν να επιμένουν.

Ξέρω ότι τον αγαπούν, αλλά αυτή η συμπεριφορά τους δεν είναι εντάξει.
Ας καταλάβουν οι ενήλικες

Όταν ένα παιδί δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει να το αγγίζουν, να το αγκαλιάζουν ή να το φιλάνε, περιμένω από τους ενήλικες να το σεβαστούν.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι το «όχι σημαίνει όχι».

Θέλω να γνωρίζουν ότι όταν λένε ότι δεν θέλουν να τα αγγίξουν, οι άλλοι θα το σεβαστούν.

Θέλω επίσης τα παιδιά μου να μάθουν ότι όταν κάποιος άλλος λέει όχι, πρέπει να το σεβαστούν και αυτοί, ακόμα κι αν δεν τους αρέσει πάντα.

Θέλω συγκεκριμένα να μεγαλώσω άντρες που θα το καταλαβαίνουν αυτό.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι είναι καλό να ακούνε την εσωτερική τους φωνή και ότι είναι εντάξει να μιλάνε ξεκάθαρα και να λένε πότε κάτι τα κάνει να αισθάνονται άβολα.

Θέλω να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ να υπακούουν τυφλά σε ένα αίτημα εάν τα κάνει να αισθάνονται άβολα ή περίεργα.

Θέλω να έχουν τον έλεγχο του σώματός τους

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι έχουν τον έλεγχο των δικών τους σωμάτων και μπορούν να πουν ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να τα αγγίξει.

Είναι δύσκολο να διδάσκω αυτά τα πράγματα στα παιδιά μου όταν μερικοί ενήλικες, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, άθελά τους, στέλνουν το αντίθετο μήνυμα.

Γι’ αυτό σας παρακαλώ, όταν ένα παιδί λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά σήμερα», ή απλά γυρίσει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά … παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά.

Δεν είναι ότι δεν σας αγαπά, είναι απλώς ότι έχει δικαίωμα στον προσωπικό του χώρο, και το όχι σημαίνει όχι είτε είστε 2, 6, 26 ή 62 ετών.”

thermisnews

15 Αυγούστου τιμούμε την Κοίμηση και μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου και μητέρας πάντων ημών

Η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή είναι η του 15αύγουστου. Τιμάται η κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής. Περνά από τα γήινα με τις θλίψεις και τις δυσκολίες στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση. Επιτέλεσε με άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της.  «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε  δι ης κατέβη ο Θεός χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν»  ψάλλομε στον ακάθιστο ύμνο. Έγινε η νέα Εύα που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσμου. Κύησε επί εννεάμηνο τον Σωτήρα Χριστό. Δάνεισε τα πάναγνα αίματά Της για να σαρκωθεί ο δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και μεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Τον σωματικό θάνατο της Θεομήτορος εορτάζομε τον 15αύγουστο, την κοίμησή Της, δηλαδή το πέρασμα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί χριστιανοί την ημέρα αυτή με χαρά πανηγυρίζουν.

Βαθειά ριζωμένη εις τον άνθρωπο είναι η αγάπη του προς την μητέρα του. Είναι το πρόσωπο  το οποίο πρώτο αντικρίζει όταν έρχεται στη γήινη ζωή και αυτή πρώτη επικαλείται σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Την μάνα μας αναζητούμε στη χαρά και τη λύπη  και σε αυτή βρίσκομε παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη. Πολλές φορές, έτσι και ο πιστός χριστιανός, όταν αντιμετωπίζει πειρασμούς, δυσκολίες, πίκρες, λύπες και αναζητά χείρα βοηθείας αναφωνεί «Παναγιά μου». Την αισθανόμαστε μάνα μας, φιλική και ευπροσήγορη και με ευήκοο ούς. Είναι η μάνα μας, ανεξάρτητα αν πολλές φορές την πικραίνουμε και την στενοχωρούμε. Είναι η μάνα του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, είναι και δική μας μάνα. Είναι η γλυκιά Παναγιά και η ακαταίσχυντος Δύναμις.

Η Παναγία πληροφορήθηκε από Άγγελο τρεις ημέρες πριν για την κοίμησή της. Πήγε στο όρος Ελαιών και προσευχήθηκε προς τον υιό της και Θεό της. Μοίρασε τα ελάχιστα αντικείμενά της σε χήρες γειτόνισσες. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε. Οι Απόστολοι βρίσκονταν στα πέρατα της γης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Η θεία πρόνοια φρόντισε να αρπαγούν «εν νεφέλαις» και να είναι παρόντες στην κοίμησή της. Όλοι οι Απόστολοι, πλην ενός. Του Θωμά. Σε όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάμικτη όμως με τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρμολύπη», το «χαροποιὸν πένθος», γνώρισμα των πιστών που ζουν με την προσμονή της ανάστασης. Τούτο βλέπουμε και στα τροπάρια της εορτής, που άλλοτε τονίζουν τον τρόμο και το δέος των Αποστόλων, τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν με ψαλμούς και ύμνους. Κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, προς τη Γεθσημανή, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, αλλά μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.

          Ο Θωμάς έφθασε μετά από τρεις ημέρες και πήγε να προσκυνήσει τον τάφο της. Μετά από παράκλησή του ανοίγουν οι υπόλοιποι απόστολοι τον τάφο και δεν βρίσκουν το θεοδόξαστο εκείνο σώμα. Βλέπουν όμως την Θεοτόκο να ανεβαίνει στους ουρανούς και να παραδίδει στον απόστολο Θωμά την Τιμία και Αγία Της Ζώνη ως τεκμήριο της μεταστάσεώς Της, κάτι αντίστοιχο που είχε γίνει και με την ψηλάφηση του Κυρίου από τον ίδιο απόστολο. Η οικονομία του Θεού ήταν να γίνει ο Θωμάς αφορμή να διαπιστωθεί η μετάσταση της Παναγίας εις τους ουρανούς, δηλαδή ότι την πήρε κοντά του ο υιός της και Θεός της (μας) με το άχραντό της σώμα. Αναλυτικότερα, η Παναγία κοιμήθηκε, χωρίστηκε η ψυχή της από το σώμα. Όμως, μετά την ανέστησε ο Χριστός, ενώνοντας ψυχή και σώμα και μετέστη, δηλαδή αναλήφθηκε στα ουράνια.

          Η Θεομητορική εορτή του 15αύγουστου είναι συνδεδεμένη με αυστηρά νηστεία από 1 έως 14 Αυγούστου (ενωμένη με αυτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος). Κατά τη διάρκεια της νηστείας αυτής νηστεύεται το λάδι εκτός Σαββάτου και Κυριακής και καταλύεται το ψάρι την ημέρα της εορτής της Μεταμόρφωσης του Κυρίου. Την 15η Αυγούστου έχουμε κατάλυση των πάντων, εκτός αν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή οπότε και έχουμε κατάλυση ψαριού.

 Τα απογεύματα των ημερών της νηστείας ψάλλονται εναλλάξ, ο “Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον”, οι λεγόμενες “Παρακλήσεις”.

          Σε πολλές περιοχές της χώρας την παραμονή της εορτής στολίζουν επιτάφιό της και τον περιφέρουν, όπως τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής. Εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα η κοίμησή της στην πατρίδα μας και για αυτό ονομάζεται και «Πάσχα του καλοκαιριού».

 Ο Ελληνικός Λαός πολλές φορές είδε την Παναγία να τον εμψυχώνει και να ευλογεί τις προσπάθειές του για την υπεράσπιση της πατρίδας, της Ελευθερίας και της Ορθοδοξίας. Και τώρα στις δύσκολες τούτες στιγμές μας προστατεύει από τα χειρότερα και μεσιτεύει προς τον υιό της και Θεό της (μας) για να μας ελεήσει. Ας προστρέξουμε ταπεινά, ειλικρινά και πραγματικά να εξομολογηθούμε τα αμαρτήματά μας και να ζητήσουμε το μέγα έλεος από τον Κύριο.

Γένοιτο. Αμήν.

Απολυτίκιον  Ἦχος α΄

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.

Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Μεγαλυνάριον


Παρέστης Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παμβασιλέως, ὡς Βασίλισσα τοῦ παντός, περιβεβλημένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα μετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.

Ὁ οίκος

Τείχισόν μου τὰς φρένας Σωτήρ μου· τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ, τὴν ἄχραντον Μητέρα σου, ἐν πύργῳ ῥημάτων ἐνίσχυσόν με, καὶ ἐν βάρεσιν ἐννοιῶν ὀχύρωσόν με· σὺ γὰρ βοᾷς τῶν αἰτούντων πιστῶς τὰς αἰτήσεις πληροῦν. Σὺ οὖν μοι δώρησαι γλῶτταν, προφοράν, καὶ λογισμὸν ἀκαταίσχυντον· πᾶσα γὰρ δόσις ἐλλάμψεως παρὰ σοῦ καταπέμπεται φωταγωγέ, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Μυργιώτης  Παναγιώτης

Μαθηματικός

20210712
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki