Το ΟΧΙ των Ελλήνων

Το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 βρίσκει την Αθήνα να ξυπνά με τις σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας και όλους τους Έλληνες να ζητωκραυγάζουν το ηχηρό «ΟΧΙ» του Ι. Μεταξά στη φασιστική Ιταλία.

«Η Καθημερινή», 29/10/1940

Η απόφαση για την επίθεση κατά της Ελλάδας ελήφθη στις 15 Οκτωβρίου 1940 από το Ιταλικό Πολεμικό Συμβούλιο, παρουσία του Μουσολίνι και παρά τις αντιρρήσεις πολλών από τους παρισταμένους για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπιζόταν η επιχείρηση. Ο «Ντούτσε» ήθελε μία νίκη για να μπει στο μάτι του Χίτλερ, που είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις για μία επίθεση κατά της Ελλάδας. Πίστευε ότι η χώρα μας ήταν ο εύκολος στόχος. «Το μόνο μας εμπόδιο είναι οι λασπωμένοι δρόμοι» τον είχαν διαβεβαιώσει οι επιτελείς του. Ως ημέρα της επίθεσης ορίσθηκε η 26η Οκτωβρίου, αλλά ο Μουσολίνι τη μετέθεσε για τις 28 Οκτωβρίου, προκειμένου να συμπέσει με τη 18η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη, που έφερε τους φασίστες στην εξουσία.
Στην Αθήνα έφθαναν σωρηδόν οι πληροφορίες για επικείμενη ιταλική επίθεση. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της 25ης Οκτωβρίου ο Μεταξάς ενημέρωσε τους υπουργούς του για την κατάσταση και τους διαβεβαίωσε ότι η στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας είχε προχωρήσει ικανοποιητικά. Η αλήθεια ήταν ότι η χώρα μας ήταν σχεδόν ανοχύρωτη προς την πλευρά της Αλβανίας και με ελλιπείς στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς το βάρος είχε δοθεί στα σύνορα με τη Βουλγαρία.
Η ζωή, εν τω μεταξύ, στην πρωτεύουσα κυλούσε στους δικούς της ρυθμούς. Το κοσμικό και πολιτιστικό γεγονός των ημερών ήταν η πρεμιέρα της όπερας του Τζάκομο Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάι» από τη νεοσύστατη Λυρική Σκηνή. Την παράσταση θα τιμούσε ο γιος του συνθέτη, γεγονός που είχε κινητοποιήσει την κοσμική Αθήνα. Ο πρεσβευτής της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι είχε καλέσει τον Μεταξά σε γεύμα μετά την παράσταση. Ο δικτάτορας αρνήθηκε («είναι δυσάρεστο για τον καθένας μας να δεχθεί το φιλί του Ιούδα» σημείωνε στο ημερολόγιό του») και έδωσε την εντολή σε μόνο δύο υπουργούς να παρακολουθήσουν την παράσταση.

Αναχώρηση για το μέτωπο

Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου ο Ιταλικό Πρακτορείο Ειδήσεων «Στέφανι» εξαπολύει επίθεση εναντίον της Ελλάδας, στην οποία απαντά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η ελληνική ηγεσία πιστεύει ότι η ιταλική επίθεση είναι ζήτημα ωρών. Ο αρχηγός του ΓΕΣ Αλέξανδρος Παπάγος επικοινωνεί με τα ελληνοαλβανικά σύνορα, ενώ ενημερώνεται και ο Μεταξάς. Τα άσχημα μαντάτα δεν θα αργήσουν. Στις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας 28ης Οκτωβρίου, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Γκράτσι θα συναντηθεί τελικά με τον Μεταξά, αλλά για να του επιδώσει στο σπίτι του στην Κηφισιά τελεσίγραφο, με το οποίο ο Μουσολίνι απαιτούσε από την Ελλάδα να μην εμποδίσει το στρατό του να καταλάβει ορισμένες στρατηγικές θέσεις στη χώρα μας. Η κυβέρνηση των Αθηνών είχε διορία τρεις ώρες για να δώσει την απάντησή της. Ωστόσο, αυτή ήταν αυτονόητη για τον δικτάτορα: «Donc, Monsieur c'est la guerre» («Λοιπόν, Κύριέ μου έχουμε πόλεμο!»). Με αυτές τις φράσεις στα Γαλλικά ειπώθηκε το ΟΧΙ από τον Μεταξά, που απηχούσε τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Αμέσως μετά, ο Μεταξάς ενημέρωσε τον άγγλο πρέσβη Πάλερετ και ζήτησε τη βοήθεια του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι Ιταλοί δεν περίμεναν την εκπνοή του τελεσιγράφου. Ο αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα έδωσε την εντολή για προσβολή των ελληνικών θέσεων από τις 5 το πρωί. Την ώρα αυτή σημειώθηκε και η πρώτη ελληνική απώλεια. Ο 27χρονος πεζικάριος Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από τα Τρίκαλα, που υπηρετούσε σε φυλάκιο της ελληνοαλβανικής μεθορίου, σκοτώθηκε από θραύσμα ιταλικού όλμου. Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε με εισβολή ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στους τομείς της Πίνδου και της Ηπείρου (από το Γράμμο μέχρι το Ιόνιο) και με τοπικές συμπλοκές στην περιοχή της ΒΔ Μακεδονίας. Ο ιταλός αρχιστράτηγος Βισκόντι Πράσκα είχε στη διάθεσή του 135.000 άνδρες και ο έλληνας ομόλογός του Αλέξανδρος Παπάγος μόλις 35.000.
Στις 9:30 το πρωί πραγματοποιούνται και οι πρώτοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στον Πειραιά και το Τατόι δίχως συνέπειες, ενώ στην Πάτρα θα υπάρξουν νεκροί. Βομβαρδίστηκαν, ακόμη, η Διώρυγα της Κορίνθου και η ναυτική βάση της Πρέβεζας. Το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου ο Μουσολίνι γεμάτος καμάρι ανακοίνωνε στο Χίτλερ, με τον οποίον συναντήθηκε στη Φλωρεντία, την επίθεση κατά της Ελλάδας.

Ελληνοαλβανικά σύνορα

Το ΟΧΙ γίνεται δεκτό με πρωτοφανή ενθουσιασμό απ' όλο τον ελληνικό λαό, που ξυπνά στις 6 το πρωί από τους συριγμούς των σειρήνων και ξεχύνεται στους δρόμους, κρατώντας τη γαλανόλευκη. Οι στρατεύσιμοι ετοιμάζονταν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη» και το ραδιόφωνο μετέδιδε διαρκώς το περίφημο πρώτο ανακοινωθέν του Γενικού Στρατηγείου: «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν από της 5:30 πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους». Η απόφαση της Ελλάδας να αντισταθεί προκαλεί αυθημερόν εκδηλώσεις θαυμασμού, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Σταδιακά αρχίζουν να καταφθάνουν δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης, με πρώτο αυτό του βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιου ΣΤ', που τονίζει: «Η υπόθεσίς σας είναι και ιδική μας υπόθεσις». Στο ίδιο μήκος κύματος και το τηλεγράφημα του Τσόρτσιλ: «Θα σας παράσχομεν όλην την δυνατήν βοήθειαν μαχόμενοι εναντίον του κοινού εχθρού και θα μοιρασθώμεν την κοινήν νίκην».
Οι ΗΠΑ, που ήταν εκτός πολέμου, εξέφρασαν απλώς τη λύπη τους δια του Προέδρου Ρούζβελτ, ενώ η Σοβιετική Ένωση παρέμεινε «άφωνη», αφού δεσμευόταν από το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ. Σε αντίθεση, ο Τουρκικός Τύπος δεν φείσθηκε διθυραμβικών επαίνων για το «ΟΧΙ». Η «Ικδάμ» έγραφε στις 29 Οκτωβρίου «Ζήτω η Ελλάς! Είμαστε υπερήφανοι, που έχουμε σύμμαχο ένα τέτοιο έθνος», ενώ η «Βακίτ» ανέφερε την Ελλάδα ως «αλησμόνητο για όλο τον κόσμο παράδειγμα γενναιότητας».

© SanSimera.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αγία Σκέπη της Παναγίας

Η 28η Οκτωβρίου είναι διπλή γιορτή για την Ελλάδα και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γιορτάζουμε το ιστορικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στους Ιταλούς αλλά και την Αγία Σκέπη της Παναγίας. 

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, απεστάλη στην Ελλάδα τελεσίγραφο δια του τότε Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου να καταλάβει λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας τα οποία θα διευκόλυναν τη μετέπειτα προώθηση του στην Αφρική. Ο Μεταξάς αρνήθηκε κατηγορηματικά. Δυο ώρες μετά ξεκίνησε ο πόλεμος με την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο. Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα» και οι νίκες του ελληνικού στρατού γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ
Σύμφωνα με την παράδοση, στα χρόνια του Λέοντα του Μεγάλου ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Ανδρέας. Μια νύχτα που γινόταν αγρυπνία στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών ο Όσιος Ανδρέας μαζί με το μαθητή του Επιφάνιο είδαν την Παναγία να μπαίνει στον Ναό. Τη συνόδευαν ο Ιωάννης ο Προδρομος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού τελείωσε την προσευχή της, άπλωσε το ωμοφόριο της στους πιστούς για να τους σκεπάσει και να τους προστατέψει. Χάρη σ’ αυτό το γεγονός η Εκκλησία μας καθιέρωσε τη γιορτή της Αγίας Σκέπης προς τιμήν της Παναγίας η οποία προστατεύει τους πιστούς. Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την 1η Οκτωβρίου που εορταζόταν, στην 28η του ίδιου μηνός, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Ιησού για την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων στον πόλεμο.
Οι Έλληνες πολεμιστές κατά τη διάρκεια του πολέμου εμπιστεύθηκαν τον αγώνα τους στα χέρια της Παναγίας. Ζήτησαν την βοήθεια και την προστασία της για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες του πολέμου και να φέρουν τη νίκη.
dogma.gr

Μία από τις εκκλησιαστικές εορτές, με τις οποίες τιμώνται τα άμφια της Παναγίας. Οι άλλες δύο είναι της Τιμίας Εσθήτος (2 Ιουλίου) και της Τιμίας Ζώνης (31 Αυγούστου).
© SanSimera.gr

Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι, Τόμος Β', Αθήνα 1956, σελ. 649).
saint.gr
 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κυριάκος Παππούλης: Ο δικός μου ήρωας

Όταν τον Οκτώβριο του 1943 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Κω ο πατέρας μου ο Χρήστος Παππούλης ήταν 16 χρονών.

Όσοι από τους Ιταλούς τάχτηκαν στο πλευρό των συμμάχων που αμύνθηκαν για το νησί κυνηγήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς. 

Αρκετοί άρχισαν να κρύβονται και να αναζητούν τρόπο να διαφύγουν στην Ανατολή.

Εκείνο το φθινόπωρο ο πατέρας μου έκανε ζευγάρι μαζί με τον μεγάλο του αδελφό τον Κυριάκο που ήταν τότε 30 χρονών στην περιοχή του Χριστού στο Βουνάρι ανατολικά της Αντιμάχειας όπου βρίσκεται σήμερα το πεδίο βολής του στρατοπέδου 543.

Εκεί γνώρισαν δυο Ιταλούς οι οποίοι ήταν πεινασμένοι χωρίς πολλά ρούχα και κρυβόντουσαν σε μια μικρή σπηλιά την οποία είχαν ανοίξει με τα χέρια τους.

Κρυφά από τους γονείς τους και την οικογένεια άρχισαν να τους προμηθεύουν με λίγα ρούχα,ψωμί και ελιές από το έτσι κι αλλιώς λιγοστό φαγητό τους, βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο την ζωή τους αφού όποιος βοηθούσε τότε τους Ιταλούς εκτελούταν άμεσα.

Μια μέρα μάλιστα, έφτασε Γερμανική περίπολος την ώρα που έτρωγαν μαζί τους, αλλά τους πέρασε όλους για Έλληνες. 

Δεν γνωρίζω την τύχη των Ιταλών αφού μετά από λίγο καιρό έφυγαν προς την Καρδάμαινα, αναζητώντας τρόπο διαφυγής για την Τουρκία. Ούτε ξέρω αν αυτή η πράξη εκ μέρους του πατέρα μου και του αδελφού του μπορεί να θεωρηθεί ηρωική.

Ήρωας όμως για μένα είναι ο πατέρας μου για τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του,αφού στάθηκε αφοσιωμένος στο πλευρό της άρρωστης και κατάκοιτης μητέρας μου της αγαπημένης του Κατίνας. Είναι ο « δικός μου ήρωας» και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.

aegeanews.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι