Friday 17 March 2023

«Έχω ένα παπάκι» — Νανούρισμα

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί 
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς 
Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια 
όταν, θα έχω πια χαθεί 
κι ή θα μ' έχουν θάψει 
ή θα έχω μα ή θα έχω μαραθεί 

Και ας μη σου καίγεται καρφί 
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ
Το «παπάκι» του Άσιμου, που ηχογραφήθηκε «μυστικά»

Ένα από τα πιο ευαίσθητα ελληνικά τραγούδια, έχει γραφτεί από έναν από τους πιο ευαίσθητους καλλιτέχνες. Για την ακρίβεια δεν είναι τραγούδι αλλά νανούρισμα. Αυτό, όμως, είναι μάλλον γνωστό για το συγκινητικό «έχω ένα παπάκι» του Νικόλα του Άσιμου.

Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι το ότι ηχογραφήθηκε... «μυστικά»! 

Το νανούρισμα, αυτό, λοιπόν, το τραγουδούσε ο Άσιμος στην κόρη του όταν την κοίμιζε στο θρυλικό υπόγειο της Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια. Δεν είχε σκοπό να το ηχογραφήσει. 
Η Χάρις Αλεξίου ήταν αυτή που τον παρακάλεσε να το κάνει πρόβα στο στούντιο.

Ο Άσιμος δέχθηκε και ο ηχολήπτης άρχισε να το γράφει... διακριτικά. 

Ο Άσιμος μαγεύτηκε από την ερμηνεία της Αλεξίου, άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα στον χώρο της ηχογράφησης και άρχισε να περπατάει πίσω από την Αλεξίου. 
Ξαφνικά άρχισε να την συνοδεύει, βουρκωμένος. 
Δακρυσμένη ήταν και η Χαρούλα Αλεξίου και με τον μαγικό αυτό τρόπο η «αυθαιρεσία» του ηχολήπτη πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα πιο συγκινητικά ελληνικά τραγούδια.

«Άντε, κάνε μας τη χάρη που έχεις και άποψη.»

Τα παιδιά δεν έρχονται στη ζωή με κάποιο εγχειρίδιο για τα πολλά «πώς» που απασχολούν το μυαλό μας, καθώς τα μεγαλώνουμε.
Παραδείγματα ψυχολογικής παιδικής κακοποίησης:
1. Ο πρώτος ψυχολογικός βιασμός ενός παιδιού είναι το μπούκωμα με το φαγητό. 
Θυμηθείτε ότι το παιδί σάς βλέπει σαν γίγαντα, ο οποίος προσπαθεί με ένα κουτάλι να το ταΐσει, εσείς στη θέση του, τι επιλογές θα είχατε;
2. Η άρνηση της αγκαλιάς, ως μέσο τιμωρίας.
3. Αρνητική σύγκριση με άλλα παιδιά: 
«Είδες ο Γιαννάκης, τι καλό παιδί που είναι ενώ εσύ…»
4. Χλευασμός για τις αδυναμίες του και τα συναισθήματά του, καθώς απευθυνόμαστε σε ένα οκτάχρονο παιδί: 
«Ολόκληρος άντρας και φοβάσαι έναν σκύλο!»
5. Οι φωνές και οι στριγκλιές
6. Περιφρόνηση: 
«Άντε, κάνε μας τη χάρη που έχεις και άποψη!»
7. Γελοιοποίηση, σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο
8. Προσβλητικοί υπαινιγμοί για το φύλο του ή τις συμπεριφορές του «Έτσι είναι οι γυναίκες από μικρές φαίνονται» ή «τι είσαι κοριτσάκι και παίζεις με κούκλες;»
9. Το διπλό μήνυμα:
«Να πας να παίξεις παιδί μου, τι πειράζει που εγώ θα μείνω μόνος – ή μέσα στο σπίτι»
10. Το να είναι παρόντα σε καβγάδες μεταξύ των γονέων. 
Θυμηθείτε άλλο σύγκρουση και άλλο καβγάς με βία)
11. Η επιβολή εξουσίας χωρίς εξηγήσεις:
«Θα το κάνεις γιατί το λέω εγώ.»

    Η άρνηση της επικοινωνίας, η απομόνωση, οι τιμωρίες που περιλαμβάνουν κλείσιμο του παιδιού σε σκοτεινό χώρο, η άρνηση της τροφής, η παραμέληση των αναγκών του, η άρνηση επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου ή και η παρεμπόδιση της επικοινωνίας μαζί του (όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, ο οποίος να αποδεικνύεται μέσω δικαστηρίου) είναι και αυτές μορφές ψυχολογικής βίας.
    Ένας γονέας, ο οποίος κάποια στιγμή στο θυμό του θα μιλήσει ταπεινωτικά στο παιδί έχει τη δυνατότητα να επανορθώσει για τη συμπεριφορά του, ζητώντας του συγγνώμη.
Δεν μας απασχολεί το τι κάνει ένας γονιός το 10% του χρόνου του αλλά το τι κάνει ένας γονιός το 90% του χρόνου του.

Ίσως χρειάζεται εκ μέρους μας η παραδοχή ότι, χρειαζόμαστε βοήθεια ως γονείς για να μάθουμε πώς:

  • 1. Να μη χτυπάμε το παιδί μας, όταν είμαστε θυμωμένοι.
  • 2. Να καθησυχάζουμε ένα μωρό όταν κλαίει.
  • 3. Να προστατεύσουμε το παιδί μας αν διαπιστώσουμε ότι είναι θύμα ψυχολογικής ή άλλης κακοποίησης.
  • 4. Να προετοιμάζουμε το παιδί να προστατεύει τον εαυτό του από τέτοιου είδους επιθέσεις.
  • 5. Να του θέτουμε συνέπειες και όχι τιμωρίες.
  • 6. Να μην το υποτιμάμε, εξευτελίζουμε, περιφρονούμε.

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τραυματικές εμπειρίες: Επιπτώσεις και διαχείριση / Traumatic Events

Πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει ή πρόκειται να βιώσουν τραυματικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι το 1/3 των ενηλίκων έχουν βιώσει τουλάχιστον 1 τραυματικό γεγονός στη ζωή τους.

Τραυματικά γεγονότα μπορεί να είναι:
  • Παρουσία σε θάνατο άλλων ή παρ’ ολίγον θάνατος του ίδιου του ατόμου
  • Σοβαρός τραυματισμός
  • Περιστατικά σεξουαλικής βίας και κακοποίησης
  • Πολλά άλλα περιστατικά, όπως και εκείνα που σχετίζονται με μεγάλα σε μέγεθος και έκταση παγκόσμια γεγονότα
Traumatic Events
    Τα παραπάνω γεγονότα ενδέχεται να βιωθούν απ’ ευθείας από τον άνθρωπο ή να μεταφερθούν ως εμπειρία από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μέσω των ΜΜΕ επίσης είμαστε εκτεθειμένοι όλοι, διαρκώς και επαναλαμβανόμενα σε τραυματικά περιστατικά.

    Ως τραύμα ορίζεται το αποτέλεσμα ενός αρνητικού τραυματικού γεγονότος και συμβαίνει όταν πληγωνόμαστε ψυχικά και συναισθηματικά από ένα τέτοιο γεγονός. 
Υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσει σε Post-traumatic Stress Disorder (PTSD).

Οι επιπτώσεις
Αναδρομές στο παρελθόν, αναμνήσεις, όνειρα. 
Το άτομο ανακαλεί το γεγονός στη μνήμη του διαρκώς και έχει εφιάλτες που σχετίζονται με αυτό. Μπορεί να νομίζει ότι το βιώνει ξανά και ξανά (flashback).
Αναστάτωση. 
Το άτομο αναστατώνεται ιδιαίτερα όταν βρίσκεται κοντά στον τόπο του συμβάντος ή σε μέρος που του το θυμίζει.
Αποφυγή συναισθημάτων. 
Το άτομο αποφεύγει οποιεσδήποτε αναμνήσεις, σκέψεις ή συναισθήματα. Μπορεί να αποφεύγει επίσης ανθρώπους αλλά και μέρη που του θυμίζουν το τραυματικό γεγονός.
Απώλεια μνήμης. 
Το άτομο αδυνατεί να θυμηθεί ολόκληρο το γεγονός.
Αλλαγές στον τρόπο που ενεργεί. 
Το άτομο αλλάζει τη συμπεριφορά του σταματώντας να ασχολείται με πράγματα που του άρεσαν στο παρελθόν, αισθανόμενο αποκομμένο από τους άλλους ανθρώπους, δρα με τρόπο παράτολμο ή αυτοκαταστροφικό, εκφράζει θυμό και επιθετικότητα, είναι ευερέθιστο και σε εγρήγορση.

Τι κάνουμε
..........

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki