Tuesday 9 August 2022

Η Αγάπη της Γιαγιάς και του Παππού...

Η ταινία είναι αφιερωμένη στα άτομα της τρίτης ηλικίας που δοκιμάζονται έντονα μέσα στην περίοδο της πανδημίας λόγω του COVID-19. 
Να τονιστεί ότι δεν υπάρχει καθόλου στο προσκήνιο το θέμα της πανδημίας, παραταύτα η απομόνωση των ηλικιωμένων για την προστασία τους, δίνει μια άλλη διάσταση στην ταινία και στα λεγόμενα της γιαγιάς.

Το 2(ii) είναι μια ταινία μικρού μήκους – ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε σε συνθήκες καραντίνας γι’αυτό και δεν υπάρχει κανένα εξωτερικό πλάνο. 
Μια γιαγιά 82 ετών μιλάει για τις δυσκολίες της τρίτης ηλικίας αλλά και για το “μυστικό” που την κρατάει για πάντα νέα. 
youtube
Tα λόγια της γιαγιάς βγήκαν μέσα από την καρδιά της, αυθόρμητα χωρίς πρόβες και δεύτερες προσπάθειες. 
Όλα τα πλάνα ολοκληρώθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά με στόχο να μην κουραστούν οι παππούδες και η μπέμπα.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε πλάνο της ταινίας είναι one shot! To μοντάζ πραγματοποιήθηκε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα λόγω των μετρημένων πλάνων. 
Η ταινία ολοκληρώθηκε όταν ντύθηκε μουσικά με την πρωτότυπη μουσική του Ιωάννη Παπαδημητρίου. Στην μετάφραση συμμετείχαν ο Μιχαήλ Μιχαήλ και η Κατερίνα Ηλιάδου. 
Είναι ένα project λιτό… δεν έχει μέσα πλάνα με dolly, με drones, με πανάκριβους φακούς κτλ… έχει μέσα την αγάπη της γιαγιάς και του παππού και αυτό φτάνει.
“Πάλι γίνεται παιδί ο άνθρωπος που γερνάει” – Σοφοκλής

“Βλέπεις φλόγα στα μάτια των νέων. Μα στα μάτια των γέρων, βλέπεις φως” – Βίκτωρ Ουγκώ

Αφιερωμένη στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας!


alkimoi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γονείς, ο Παππούς και η Γιαγιά είναι οι «Θησαυροί» της Οικογένειας, δεν είναι οι υπηρέτες σας!

For The Love Of Grandma and PopPop
Πολλοί γονείς μεταξύ των άλλων οικογενειακών θεμάτων, μου κάνουν πολλά παράπονα για τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών τους. 
Όπως για παράδειγμα, ότι τα κακομαθαίνουν δίνοντας τους τροφές που οι ίδιοι απαγορεύουν στα παιδιά τους. 
Ότι τα ξυπνάνε νωρίτερα ή αργότερα, από ό,τι οι ίδιοι συνηθίζουν.


Δεν τα αφήνουν να φορέσουν ό,τι ρούχα θέλουν ή το αντίθετο, τα έχουν πολλές ώρες στη θάλασσα το καλοκαίρι και δεν τους βάζουν ανά τακτά διαστήματα αντιηλιακό, ότι τα βάζουν μεσημέρι για ύπνο, και η λίστα είναι τόσο μεγάλη που αδυνατώ να συνεχίσω, γενικώς λίγο πολύ τα ψιλοκάνουν σχεδόν όλα λάθος.

Εγώ τους λέω, αγαπητοί γονείς, και ιδιαίτερα αγαπητή μαμά (ο πατέρας συνήθως ακολουθεί αυτά που λέει η μαμά), έχετε καταλάβει τι ανεκτίμητο θησαυρό έχετε στην οικογένεια σας;
Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικοί και ιδιαίτεροι είναι αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή των παιδιών σας ή απλά νομίζετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο εύκαιροι (όταν τους χρειάζεστε) και οι πιο υποχρεωμένοι για να σας εξυπηρετούν, όταν θέλετε, όπως θέλετε και όπου θέλετε;

Είστε πολύ τυχεροί που υπάρχουν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι και στη δική σας ζωή αλλά προπάντων στη ζωή των παιδιών σας! 
Τώρα αν εσείς έχετε παρακάμψει στο μυαλό σας την σπουδαιότητα και την βαρύτητα των ρόλων που παίζουν στις ζωές μας, επιτρέψτε μου με πολύ αγάπη και σεβασμό να σας υπενθυμίσω ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα για την ψυχική μας υγεία αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.

Ο πυρήνας της οικογένειας είστε εσείς (οι γονείς) και τα παιδιά σας
Μέσα σε αυτό τον πυρήνα υπάρχουν και άλλα άτομα που απλά άλλαξε ο ρόλος τους, και από δικοί σας γονείς έγιναν και παππούδες και γιαγιάδες των παιδιών σας. 
Για αυτό καλό είναι να επανεξετάσετε σοβαρά τις θέσεις σας και τις σκέψεις σας, για αυτούς τους ανθρώπους και τον ρόλο τους μέσα στην Οικογένεια.
Δεν είναι υπηρέτες σας, είναι άνθρωποι με συναισθήματα, και προπάντων δεν είναι ξένοι ή απλά αναπληρωματικοί. 
Είναι πάνω από όλα ...
.......
η συνέχεια εδώ: Άλκιμοι: Τρίτη Ηλικία

Γιατί, όταν το παιδί είναι διακοπές, μας λείπει τόσο πολύ;

Ήρθε το καλοκαίρι, και μαζί του η στιγμή που όλες περιμέναμε: να πάει το παιδί στη γιαγιά και τον παππού ή στην κατασκήνωση για να ξεκουραστούμε! 
Ωστόσο, η χαρά και ο ενθουσιασμός μας δεν κρατάνε πολύ. 
Τις πρώτες μέρες απολαμβάνουμε την ζωή χωρίς παιδιά, αλλά πολύ σύντομα ανυπομονούμε να περάσει ο καιρός και να βρεθούν ξανά στην αγκαλιά μας!
Ίσως σε αυτούς που δεν έχουν παιδιά μοιάζει μαζοχιστικό, μα εμείς οι γονείς αντιλαμβανόμαστε πώς είναι να απουσιάζει το παιδί από το σπίτι… 
Και η αλήθεια είναι πως, μετά την πρώτη εβδομάδα, μας λείπει πολύ!

Δύσκολα ξεσυνηθίζεται η ακαταστασία και η φασαρία!
Όταν τα παιδιά είναι στο σπίτι, συνήθως επικρατεί ένας μόνιμος, μικρός πανικός. 

Φωνές, γέλια και κλάματα ακούγονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ τα ρούχα και τα παιχνίδια τους είναι σκορπισμένα παντού! 
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν φεύγουν, είναι να μαζέψουμε και να καθαρίσουμε το σπίτι. 
Η απόλυτη τάξη και η ησυχία που μας ηρεμούν και μας ξεκουράζουν, όσο πολύτιμες κι αν είναι, δεν συγκρίνονται με τα μικρά μας τερατάκια! 
Έπειτα από λίγες μέρες το σπίτι μοιάζει άδειο κι έρημο! Μας λείπουν οι κραυγές, οι καβγάδες, η γκρίνια και τα πεταμένα τους παιχνίδια!

Συνειδητοποιείς πως τίποτα δεν έχει νόημα χωρίς το παιδί σου…
Μόλις τα μικρά μας φύγουν, κι αφού τακτοποιήσουμε και καθαρίσουμε το σπίτι, παίρνουμε τηλέφωνό τους φίλους που έχουμε καιρό να δούμε. 
Λαχταράμε να πάμε παρέα σε ένα θερινό σινεμά ή μια βόλτα στην παραλία! Δεν μας κυνηγάει ούτε ο χρόνος, ούτε οι ανειλημμένες υποχρεώσεις και, το δίχως άλλο, το διασκεδάζουμε! 
Αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει, όμως, είναι πως όσα κάναμε παλιά και μας άρεσαν, πλέον δεν έχουν την ίδια αξία. Το να βγαίνεις και να βλέπεις τους φίλους σου συχνά είναι υπέροχο, μα όταν λείπουν τα παιδιά μοιάζει σαν να μην έχει τίποτα νόημα…

Οι νύχτες είναι ατέλειωτες…
Όταν έφυγε η κόρη μου για το χωριό, αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν οι νύχτες – η ώρα, δηλαδή, που υποτίθεται πως θα ήταν ήδη στο κρεβάτι της και θα κοιμόταν. 
Παρόλο που είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο και τον εκμεταλλεύτηκα όπως μπορούσα, όταν έπεφτα για ύπνο ξέροντας πως δεν βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο αλλά μερικά χιλιόμετρα μακριά, μου ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. 
Μου έλειπε πιο πολύ κι απ’ ότι κατά τη διάρκεια της μέρας. Οι τρεις εβδομάδες που έλειψε μου φάνηκαν κυριολεκτικά τρεις αιώνες και, ενώ τις περίμενα με ανυπομονησία, τελικά δεν τις ευχαριστήθηκα αρκετά.

Ξαφνικά πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου κι έχει ξεχάσει πώς να το κάνεις…
Ναι, είναι αλήθεια. 
Όταν είσαι μαμά, φροντίζεις για όλη την οικογένεια εκτός από τον εαυτό σου! Τα παιδιά, ο σύζυγος, οι συγγενείς, το σπίτι ή η δουλειά, είναι υποχρεώσεις που κάνουν τον χρόνο να τελειώνει γρήγορα! Στο τέλος της ημέρας, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μπάνιο και το κρεβατάκι σου! 
Και ξαφνικά, το σπίτι είναι άδειο και δεν πρέπει να φροντίσεις κανέναν! Έρχεται η ώρα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και δεν ξέρεις πως, το’ χεις ξεχάσει. Ξαφνικά, νιώθεις αμήχανα και άβολα χωρίς τον καθημερινό σου ρόλο και ανυπομονείς να επιστρέψουν τα παιδιά. 
Ωστόσο, αξίζει να πιέσεις τον εαυτό σου, να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου και να σε φροντίσεις!

Πόσο μπορείς να αντέξεις χωρίς την αγκαλιά του;
Όχι πολύ, κι αυτό σας το εγγυώμαι! 
Μπορεί να χρειάζεται να το αποχωριστείς για αρκετό καιρό λόγω συνθηκών, μπορεί να παραμένεις ψύχραιμη και λογική, μα μέσα σου ξέρεις πως σου λείπει η αγκαλιά του! 
Νοσταλγείς το γλυκό του φιλί, τα χεράκια του, τη φωνή του όταν σε αποκαλεί «μαμά», το βραδινό παραμύθι και τη ζωντάνια του. 
Γιατί, όσο καλά και ξεκούραστα κι αν περνάς, όταν τα παιδιά λείπουν στο χωριό με τη γιαγιά και τον παππού, στο τέλος της ημέρας ανυπομονείς να επιστρέψουν σπίτι.
Από Αλεξάνδρα Κεντρωτή
mama365
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki