Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή... / Καληνύχτα σας...

Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση
ότι μας αγαπούν. Μας αγαπούν επειδή είμαστε αυτοί
που είμαστε ή παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε.

                                                    Βίκτωρ Ουγκό

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αγάπη δεν είναι... αυτοεξυπηρέτηση

«Εγώ αγαπάω, με έναν δικό μου τρόπο…».
Όχι φίλε μου. Δεν είναι αρκετό. 

Δεν κρατιούνται έτσι οι σχέσεις.

Τον άλλον τον ρώτησες; 

Τον ρώτησες αν ο τρόπος σου είναι αρκετός; 

Τον ρώτησες αν του φτάνει, αν του αρέσει, ο τρόπος με τον οποίον αγαπάς;

«Εγώ αγαπάω, με έναν δικό μου τρόπο…».
Κρύβεσαι πίσω από αυτή τη δήλωση και αποφεύγεις την ευθύνη που έχει μία σχέση.

Ποιος σου είπε πως αυτό είναι αγάπη;

Ξέρω ανθρώπους που λεν πως αγαπούν και δεν διστάζουν να σηκώσουν χέρι. 

Ξέρω ανθρώπους που λεν πως αγαπούν και φέρονται σαν επισκέπτες μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. 

Ξέρω ανθρώπους που λεν πως αγαπούν, αλλά δεν συγκινούνται στις ανάγκες και τα θέλω του ανθρώπου τους.

Αγάπη, είναι να αγαπάς τον άλλον, όπως το θέλει αυτός. 

Όχι όπως εσύ το έχεις στο νου σου.
Είναι θυσία η αγάπη, φίλε μου. 

Δεν είναι αυτοεξυπηρέτηση.

Καλό σου βράδυ…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η ιστορία της λαγάνας!

«...Είτα ευθύς έβγαινεν από την επάνω πόρταν του μαγαζιού, την προς τον μαχαλάν, διήρχετο τον λιθόστρωτον δρομίσκον, κι έφθανεν εις τον φούρνον του Μπάρμπα-Μάρκου του Βούργαρη. Εκεί είχε βαλμένον πάντοτε το τακτικό του γιουβέτσι της ημέρας, το οποίον ήτο έτοιμον περί τας δώδεκα της μεσημβρίας. Εστρώνετο επάνω εις τον σοφάν σταυροπόδι, σιμά στο «κεπένι» του φούρνου, έπαιρνε μισό ψωμί ή κατά προτίμησιν δύο λαγάνες, έτρωγεν όλον το γιουβέτσι, έπινε μισήν οκάν κρασί, και «το έπαιρνε δίπλα», ή επάνω εις τον σοφάν του φούρνου ή εις την παγκέτταν της γειτονικής ταβέρνας, κι εροχάλιζε πολύ γοερά, επί δύο ώρας και μισήν, το θέρος, ή μόνον επί μίαν ώραν τον χειμώνα... » 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

    Είναι το καθιερωμένο ψωμί της Καθαρής Δευτέρας, όμως παλαιότερα ήταν και το ψωμί της καθημερινότητας των απλών ανθρώπων όπως τόσο παραστατικά αναφέρει στο παραπάνω απόσπασμα ο Αλ. Παπαδιαμάντης.

    Αν πάμε και πιο παλιά, από τα πρώιμα χρόνια της αρχαιότητας θα δούμε πως η λαγάνα είναι μέρος της διατροφικής παράδοσης . Ο Αριστοφάνης στις "Εκκλησιάζουσες" λέει "Λαγάνα πέττεται" δηλαδή "Λαγάνες γίνονται". 

    Και όσοι έχουν ασχοληθεί με τον Αριστοφάνη λένε πως η λαγάνα που αναφέρει είναι άρτος με λάδι. Την συναντάμε και με την ονομασία πόπανα που είναι άρτος επίπεδος που προσφερόταν σαν θυσία στους θεούς και το αποκαλούσαν και λάγανα. Ο Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως "Το γλύκισμα των φτωχών".

Γνωστή είναι και η ονομασία Πλακουντάρια και μάλιστα « καπυρώδη» δηλ, αποξηραμένα, ψωμί φταιγμένο από σιμιγδάλι, ίσως, και τηγανισμένο σε λάδι. Ονομάζεται και αρτολάγανα και πάντα ήταν φτιαγμένη με αλεύρι καλής ποιότητας, κρασί, πιπέρι, μέλι, και γάλα.

    Για την ετυμολογία της λαγάνας δεν υπάρχουν επιφυλάξεις, προέρχεται από το αρχαίο λάγανον. Το λάγανον ανάγεται σε θέμα λαγ- από αμάρτυρο επίθετο λάγος που θα πει χαλαρός, απ' όπου και λαγαρός ή λάγνος .Το βρίσκουμε π.χ. στους Εβδομήκοντα, όπου τα λάγανα δεν ταυτίζονται με τα άζυμα ψωμιά (άρτους αζύμους πεφυραμένους εν ελαίω και λάγανα άζυμα κεχρισμένα εν ελαίω, στην Έξοδο).

«κάτιλλος δὲ ὀρνᾶτος ὁ λεγόμενος παρὰ ῾Ρωμαίοις οὕτως γίγνεται· θρίδακας πλύνας ξέσον καὶ ἐμβαλὼν οἶνον εἰς θυίαν τρῖβε τὰς θρίδακας, εἶτα τὸν χυλὸν ἐκπιέσας σελίγνιον συμφύρασον αὐτῷ καὶ συμπεσεῖν ἐάσας μετ' ὀλίγον τρῖψον εὐτόνως, προσβαλὼν ὀλίγον στέατος χοιρείου καὶ πέπερι, καὶ πάλιν τρίψας ἕλκυσον λάγανον καὶ λειάνας ἐκτεμὼν κατάτεμνε καὶ ἕψε εἰς ἔλαιον θερμότατον εἰς ἠθμὸν βαλὼν τὰ κατακεκομμένα. ἄλλα πλακούντων γένη· ὀστρακίτης, ἀττανῖται, ἄμυλον, τυροκόσκινον». (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, 14, 57, 30)

    Η λαγάνα είναι άρρηκτα δεμένη στους νεότερους χρόνους με το ψωμί της Καθαρής Δευτέρας. Συνήθως ζυμώνεται και «πατιέται» με τα χέρια μόνο, για να γίνει επίπεδη. Και έτσι την επόμενη της τελευταίας Κυριακής των Απόκρεων, της Τυροφάγου, έχει την τιμητική της. 

Την μέρα αυτή λοιπόν που ο άνθρωπος καθαρίζει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλαδή στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου, το ψωμί, το «σώμα» του Χριστού κατά τα εκκλησιαστικά κείμενα είναι το βασικό έδεσμα. 

    Κι επειδή έπρεπε να διαφέρει από αυτό των υπόλοιπων ημερών της έδιναν και ένα ιδιόμορφο σχήμα, αυτό της λεγόμενης "κυρα-Σαρακοστής", που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι. Φτιάχνεται από ζυμάρι, αλάτι, αλεύρι και νερό που δεν έχει στόμα για να μην μιλάει και να κουτσομπολεύει όλες τις μέρες που κρατούσε η νηστεία μέχρι το Πάσχα. 

Έχει επτά πόδια όσες και οι εβδομάδες μέχρι το Μεγάλο Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς.

Τα χέρια της είναι σταυρωμένα σαν να προσεύχεται και η ποδιά της γεμάτη με νηστίσιμα φαγητά. Τα πιο παλιά χρόνια την κρεμούσαν στο ταβάνι ή δίπλα στο εικονοστάσι και χρησίμευε σαν ημερολόγιο.

araxni74
Συνταγή: Η μανούλα έφτιαξε λαγάνα!!

Συγχωρώ σημαίνει προχωρώ!

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν κάνουν λάθη, ζητούν να τους συγχωρήσεις και να τους δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία και μια τρίτη και κάποιες φορές μια τέταρτη και πάει λέγοντας.

Η συγχώρεση έχει συνδεθεί με την αποδοχή των λαθών του ατόμου που ζητά συγγνώμη και με την επιστροφή της σχέσης στην αρχική της κατάσταση. 

Όταν μιλώ για σχέση αναφέρομαι σε κάθε της μορφή… επαγγελματική, φιλική, ερωτική, γονεϊκή κτλ.
Λάθη ξαναγίνονται κάποιες φορές ξανασυγχωρούνται και κάποιες άλλες οι δρόμοι των εμπλεκομένων χωρίζουν και συνήθως στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα πλανάται ένα «γιατί». 

Από τον υπεύθυνο «γιατί τόση σκληρότητα ως προς το άτομό μου» κι από τον βαλλόμενο «γιατί ξανά τα ίδια.» Και οι δύο πονούν και οι δύο αισθάνονται αδικημένοι.

Η συγχώρεση είναι βάλσαμο για την ψυχή! Η συγχώρεση γιατρεύει κάθε πληγή, δεν σημαίνει όμως πως το σημάδι δεν θα συνεχίσει να υπάρχει και εκεί δημιουργείται η παρεξήγηση.
Συγχωρώ σημαίνει προχωρώ! 

Άλλοτε συγχωρείς και επιλέγεις να μείνεις στην σχέση κι άλλοτε επιλέγεις να συγχωρήσεις αλλά να πας παρακάτω και να σταματήσεις την σχέση αυτή!

Στην πρώτη περίπτωση αυτός που συγχωρεί χρειάζεται να είναι πολύ σίγουρος για την απόφασή του! Το να μένεις κάπου που έχεις πληγωθεί θέλει προσπάθεια και πάρα πολύ καλή διάθεση για επανασύνδεση, ώστε το χθες να μην γίνει τροχοπέδη του σήμερα και του αύριο.
Στην δεύτερη περίπτωση χρειάζεται δύναμη να συγχωρήσεις, να αποχωριστείς και να συνεχίσεις την ζωή σου μακριά από κάθε σκέψη του χθες. 

Να συγχωρήσεις, να κρατήσεις κάθε μάθημα που πήρες και να απελευθερώσεις κάθε πικρία για το άτομο που σε πλήγωσε. 

Και στις δυο περιπτώσεις ο φταίχτης από την πλευρά του χρειάζεται να συγχωρήσει τον εαυτό του για το κακό που προκάλεσε και αν η σχέση λήξει, να αποδεχτεί και να συγχωρήσει τον βαλλόμενο για την απόφασή του να αποχωρήσει.
Συγχωρώ σημαίνει προχωρώ! 

Είτε αποφασίσεις να μείνεις είτε αποφασίσεις να φύγεις από την σχέση είτε να μην καταφέρεις να πάρεις την ευκαιρία που ζητάς, για να μπορέσεις να προχωρήσεις, να συνεχίσεις την ζωή σου μακριά από κάθε προσκόλληση στο χθες, από εγωισμό και κακία, χρειάζεται να συγχωρήσεις προχωρώντας ελεύθερος από κάθε γιατί…

enallaktikidrasi

«Παντρεύουνε τον κάβουρα, ω ω ω...»

Παντρεύουνε τον κάβουρα, ω ω ω 

και του δίνουν τη χελώνα 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και τον πόντικα, ω ω ω  

τα συμβόλαια να γράψει 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν τον σκαντζόχοιρο, ω ω ω 

γιεμ τα στέφανα ν' αλλάξει 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και τον τζίτζικα, ω ω ω 

για να παίξει το βιολί του 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και τον γάιδαρο, ω ω ω 

για να πάει να τραγουδήσει 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και τον μέρμηγκα, ω ω ω 

τα προικιά να κουβαλήσει 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και την αλεπού, ω ω ω 

γιεμ τις κότες να μαδήσει 

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Καλέσαν και τον βάτραχο, ω ω ω 

το νερό να κουβαλήσει.

ντράγκα-ντρούγκα τα 'ργανα, ωρέ τα 'ργανα. 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

“Στης ακρίβειας τον καιρό…"

Ένα πολύ όμορφο σκωπτικό τραγούδι για την Αποκριά

Στης ακρί,  άιντε βρε, στης ακρίβειας τον καιρό

Στης ακρίβειας το καιρό επαντρεύτηκα κι εγώ

Και μου δώ, άιντε βρε, και μου δώσαν μια γυναίκα

Και μου δώσαν μια γυναίκα που τρωγε για πέντε δέκα

Πρώτο βρα, άιντε βρε, πρώτο βράδυ που την πήρα

Πρώτο βράδυ που την πήρα έφαγε μια προβατίνα

Και το δε, άιντε βρε,  και το δεύτερο το βράδυ

Και το δεύτερο το βράδυ προβατίνα και γελάδι

(έφαγε ένα κοπάδι.)

Βρε γυναί, άιντε βρε, βρε γυναίκα κονομία

Βρε γυναίκα κονομία τώρα που ‘ναι δυστυχία

Άντρα μου, άιντε βρε, άντρα μου θέλω φουστάνι

Άντρα μου θέλω φουστάνι γύρω γύρω με γαιτάνι

Άντρα μου,  άιντε βρε, άντρα μου θέλω καπέλο

Άντρα μου θέλω καπέλο γύρω γύρω με το βέλο

(γύρω γύρω με το μπέλο.)

Άντρα μου, άιντε βρε, άντρα μου θέλω γοβάκια

Άντρα μου θέλω καπέλο γύρω γύρω με φιογκάκια

Άντρα μου,  άιντε βρε, άντρα μου θέλω βρακί

Άντρα μου θέλω καπέλο γύρω γύρω με γαζί

(Παίρνω το, άιντε μπρε, παίρνω τότε ένα ξύλο (x2)

  και την φέρνω ένα γύρο.)

Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να το ακούσετε 

στην απόδοση της Δόμνας Σαμίου.

Γιατί η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς λέγεται "Κυριακή της Τυρινής";

    Η Κυριακή, πριν από την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι γνωστή και ως Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινής, μια ημέρα πλούσια σε λαογραφικά δρώμενα.
    Στις Εκκλησίες διαβάζεται, κατά την πρωινή Θεία Λειτουργία, η περικοπή του Ευαγγελίου του Ματθαίου (κεφ. στ', 14-21), που αναφέρεται στην αξία της συγχώρεσης και της νηστείας. Αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας ψάλλεται ο κατανυκτικός εσπερινός της συγγνώμης, κατά τον οποίο ιερείς και πιστοί αλληλοασπάζονται, ζητώντας συγχώρεση ο ένας από τον άλλο, ενόψει της επερχόμενης Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

    Η Εκκλησία επιτρέπει στους πιστούς την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, αυγών, ψαριών και ελαιολάδου, απαγορεύει όμως την κρεοφαγία. Από τα κύρια παραδοσιακά φαγητά του τραπεζιού είναι τα μακαρόνια, που συσχετίζονται από τους λαογράφους με τη λατρεία των ψυχών κατά την περίοδο αυτή. Όπως παρατηρεί ο Φαίδων Κουκουλές, αρχικά η λέξη «μακαρώνια» σήμαινε τροπάρια μακαριστικά, αναπαύσιμους μακαρισμούς στις κηδείες ή στα περίδειπνα, στα οποία προσφέρονταν κυρίως ζυμαρικά.

    Το δείπνο της ημέρας λαμβάνει τη μορφή συνεστίασης μεταξύ συγγενών και φίλων. Στην Κύπρο, οι οικογένειες κάθε χωριού συγκεντρώνονται σ’ ένα ή δύο σπίτια και δειπνούν όλοι μαζί και διασκεδάζουν, ενώ στην Κάρπαθο παλαιότερα όλες οι οικογένειες δειπνούσαν στο σπίτι του προεστού του χωριού τους.

    Στα περισσότερα μέρη το δείπνο της Τυρινής τελειώνει με αβγό και σχετικούς αστεϊσμούς, αλλά και μαντικές παρατηρήσεις. Στη Σύρο, καθώς και σε πολλά άλλα μέρη, κρεμούν ένα αβγό από το ταβάνι και όπως κάθονται όλοι γύρω από το τραπέζι «του δίνουνε μια κουταλιά και φέρνει βόλτα στο τραπέζι και δοκιμάζουνε ο καθένας να το πιάσει με το στόμα του. Με αβγό κλείνομε το στόμα μας για τη Σαρακοστή και τη Λαμπρή πάλι με αβγό το ξανανοίγουμε», παρατηρεί ο Κουκουλές.

    Στην Κύπρο, στην περιοχή της Πάφου, υπάρχει το παρόμοιο έθιμο της «Δαγκαννούρας», κατά το οποίο καίουν την κλωστή, με την οποία έχουν δέσει το αβγό. Αν καεί η κλωστή, η χρονιά θα είναι καλή. Και στην περιοχή της Καστοριάς καίνε την κλωστή και παρατηρούν πόσα ψηλά θα καεί, κάνοντας προγνώσεις και ευχές για το ύψος που θα φθάσουν τα στάχυα των σιτηρών που έχουν σπείρει.

Με το δείπνο της Κυριακής της Τυρινής κλείνει ένας γαστρονομικός κύκλος, που σχετίζεται με τη χριστιανική θρησκεία και από την επομένη, Καθαρά Δευτέρα, αρχίζει η σωματική και ψυχική προετοιμασία για το Πάσχα, με την αυστηρή νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

    Την Κυριακή της Τυροφάγου κορυφώνονται οι καρναβαλικές εκδηλώσεις και αναβιώνουν παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε όλη την Ελλάδα. Οι μύθοι και οι θρύλοι της χώρας μας έρχονται στο προσκήνιο και μέσα από τις μεταμφιέσεις, το χορό, το γλέντι και το τραγούδι. Στο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων η Πάτρα, με το ονομαστό καρναβάλι της, αλλά και η Ξάνθη και το Ρέθυμνο με τα δικά τους ξεχωριστά καρναβάλια, που κερδίζουν συνεχώς σε δημοφιλία και αναγνώριση.

Από τα ανά την Ελλάδα έθιμα της ημέρας ξεχωρίζουν:

Οι «Φανοί» της Κοζάνης.
Οι «Μπουμπούνες» της Καστοριάς.
Η Τζαμάλα στα Γιάννινα.
​Ο «Μπέης» του Έβρου.
Ο χορός της «γκαμήλας» και η παρέλαση των αρμάτων στη Λαμία.
Το Γαϊτανάκι της Λιβαδειάς.
Το «κοντοσούβλι γίγας» στην Αμφίκλεια.
Το στοιχειό της Χάρμαινας στην Άμφισσα.
Ο «γέρος» και η «κοπέλλα» στη Σκύρο.
Ο Βενετσιάνικος Γάμος στο Τζάντε.
​Ο Γενιτσαρίστικος Χορός στα Λεχαινά.
Οι Κουμουζέλες σε Κω, Λέρο και Σύμη
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1066

© SanSimera.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κέικ Σοκολατένιο, Νηστίσιμο με Σάλτσα Σοκολάτας!!

Και όσες μανούλες φτιάξουν το γλυκό, να φτιάξουν δύο και το δεύτερο να το μοιράσουν στα παιδάκια που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια. Όλο και κάποιο παιδάκι θα είναι στη γειτονιά σας.

Υλικά: 

• 2 φλυτζάνια του τσαγιού ζάχαρη
• 2 δόσεις βανίλια
• 3 κουτ. της σούπας ξύδι
• 2 φλυτζάνια του τσαγιού κρύο νερό
• 3/4 φλυτζάνια του τσαγιού ελαιόλαδο
• 3 1/2 φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι
• 1 κουτ. του γλυκού σόδα μαγειρική
• 6 κουτ. της σούπας κακάο
• 1 κουτ. του γλυκού αλάτι

Για τη σάλτσα σοκολάτας

• 1 βανίλια
• 1 πακέτο κακάο (125γρ)
• 1 ποτήρι νερό
• 1 1/2 ποτήρι ζάχαρη

Εκτέλεση: 

* Σε ένα μπολ βάζουμε το λάδι, τη ζάχαρη, το ξύδι, το νερό, τη βανίλια, ανακατεύουμε και κατόπιν προσθέτουμε το αλεύρι, τη σόδα, το αλάτι, το κακάο.
* Ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά και ρίχνουμε το μείγμα σε φόρμα του κέικ, αφού προηγουμένως τη βουτυρώσουμε και την πασπαλίσουμε με λίγο αλεύρι.
* Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 λεπτά.
* Ετοιμάζουμε τη σάλτσα σοκολάτας βράζοντας τα υλικά της για 5 λεπτά.

sintagesmamas

Απόκριες: Γιατί το παιδί μου φοβάται τον κλόουν;

Οι απόκριες είναι μια περίοδος γιορτής και χαράς για μικρούς και μεγάλους. Όλοι σκέφτονται τι θα ντυθούν και σε ποια πάρτι θα πάνε.
Τα περισσότερα παιδιά απολαμβάνουν αυτή τη γιορτή καθώς τους δίνεται η ευκαιρία να μεταμφιεστούν στον αγαπημένο τους ήρωα.

Οι πριγκίπισσες, οι νεράιδες, οι υπερήρωες και πολλοί άλλοι παιδικοί ήρωες έχουν την τιμητική τους. Υπάρχουν όμως αρκετά παιδιά, κυρίως προσχολικής ηλικίας που μπορεί να φοβούνται τους μασκαράδες. Είναι φυσιολογική αντίδραση και καλό είναι να την αναγνωρίζουμε εγκαίρως και να την αποδεχθούμε καθώς μπορεί να καθιερωθούν φόβοι στην παιδική ψυχή.

Ένα πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε σωστά τους φόβους των παιδιών είναι να τους κατανοήσουμε.

Αρχικά, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ένας άνθρωπος που φοράει μάσκα ή έχει μακιγιαριστεί έντομα με πολύχρωμη ή περίεργη περούκα είναι λογικό να τρομάζει τα παιδιά.

Τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι πίσω από τη μάσκα κρύβεται ένας άνθρωπος που πολλές φορές μάλιστα είναι γνωστός τους. Η γνωστική τους αντίληψη δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα και έτσι τα παιδιά αντιλαμβάνονται αυτό που βλέπουν μπροστά τους ως πραγματικότητα. Επομένως, ένας κλόουν ή ένας άνθρωπος που φοράει μάσκα είναι ένα θέαμα αρκετά πρωτόγνωρο για τα παιδιά. Επίσης, οι μάσκες κρύβουν τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, στα οποία βασίζονται τα παιδιά για να κρίνουν τις προθέσεις των άλλων.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των μασκαράδων είναι η περίεργη συμπεριφορά. Ξαφνικά τα παιδιά βλέπουν άγνωστους ανθρώπους με περίεργη εμφάνιση να τα πλησιάζουν, να τους λένε αστεία, να χορεύουν περίεργα, να μιλάνε με διαφορετική φωνή. Όλο αυτό το σκηνικό είναι λογικό να προκαλέσει άγχος στα παιδιά προσχολικής ηλικίας καθώς δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν.

Πώς διαχειριζόμαστε τους φόβους των παιδιών.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να αποδεχθούμε το γεγονός ότι το παιδί μας φοβάται τους μασκαράδες. Δεν χρειάζεται να υποτιμήσουμε τους φόβους του γιατί έτσι προκαλούμε ακόμη περισσότερο άγχος στο παιδί. Αν υποτιμούμε τους φόβους του, το παιδί δεν μαθαίνει πώς να τους διαχειριστεί και τους κρύβει μέσα του. Αργά ή γρήγορα αυτοί οι ...

Η Ειρήνη της Δημιουργίας / Καληνύχτα σας...

Ο αέρας, ο ήλιος, η γης, το νερό, υφαίνονται
υφαίνουν τα κλώνια των δέντρων
δίχως ν' ακούγονται.

Το όνειρο, η λύπη, το φως, η ζωή, υφαίνονται
υφαίνουν την ποίηση μέσα μου
δίχως ν' ακούγονται.

Και μάλιστα, νιώθω κάτι πρόωρο
σήμερα. Φέτος θ' ανθίσω
πριν απ' τα δέντρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος "Ποιήματα", τόμος 3ος, σελ. 232

από Τα τετράδια της Αμπάς
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Λαγάνα παραδοσιακή, εύκολη και τραγανή!

Η πιο νόστιμη και παραδοσιακή λαγάνα είναι έτοιμη να την απολαύσετε χωρίς μίξερ και πλάστη και χωρίς κόπο!

Υλικά 

Για την ζύμη

400 γραμμάρια αλεύρι γ.ο.χ
9 γραμμάρια ξηρή μαγιά
1 κτγ ζάχαρη
250 γραμμάρια νερό
1 κτγ αλάτι
2 κτσ ταχίνι

Για το ταψί

Λίγο ελαιόλαδο
Σουσάμι

Για το άλειμμα

1 κουταλιά της σούπας μέλι
Λίγο νερό

Για το πασπάλισμα

Μπόλικο σουσάμι

Εκτέλεση

• Σε ένα μπολ ρίχνουμε το νερό, την ξηρή μαγιά, τη ζάχαρη και ανακατεύουμε με ένα σύρμα για 1 λεπτό.
• Προσθέτουμε το ταχίνι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε.
• Προσθέτουμε το αλεύρι σταδιακά και ρίχνουμε ενδιάμεσα και το αλάτι.
• Ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη.
• Σκεπάζουμε το μπολ χωρίς να εφάπτεται με την ζύμη με μεμβράνη .
• Ανάβουμε τον φούρνο για 1 λεπτό στις αντιστάσεις στους 50 c
• Κλείνουμε τον φούρνο και βάζουμε μέσα την ζύμη να ξεκουραστεί για 1 ώρα.
• Ανοίγουμε την ζύμη με τα χέρια μας και την κάνουμε λεπτή σε πάχος.
• Σε ένα ταψί με λαδόκολλα αλείφουμε ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με σουσάμι.
• Βάζουμε μέσα την ζύμη που έχουμε ανοίξει, την σκεπάζουμε και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 1/2 ώρα.
• Σε ένα μπολάκι βάζουμε το μέλι μαζί με λίγο νερό και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί το μέλι.
• Αλείφουμε όλη την επιφάνεια της ζύμης και με τα δάχτυλά μας κάνουμε βαθουλώματα σε όλη την επιφάνεια.
• Πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα 20 λεπτά στους 180 c.

Καλή σας επιτυχία!!

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μάθετε τα παιδιά σας να νοιάζονται

Ένα συγκλονιστικό βίντεο 

για την αλληλεγγύη μεταξύ των παιδιών!

Γιατί, αν θέλουμε μία καλύτερη κοινωνία, 

πρέπει να εκπαιδεύσουμε σωστά τα κάτω των 10 ετών μέλη της…

Δείτε, κλάψτε, εκπαιδεύστε τα παιδιά σας.

https://www.youtube.com/watch?v=Wdu2pWGoeh0

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Σκουπίδια» η Βοήθεια του κόσμου για τους Σεισμοπαθείς 😠

🌼Καλά για τα ρούχα... μπορεί και να κρίθηκαν ακατάλληλα, βρώμικα, φθαρμένα και ως εκ τούτου άχρηστα....🌼

Αλλά, εκτός από ρούχα, στις κούτες, που βρίσκονται εκτός του κτιρίου, περιλαμβάνονται βρεφικές πάνες και γάλατα μακράς διάρκειας. 

πηγή

    Εικόνες ντροπής αποτύπωσε ο κινηματογραφιστής και φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης, στον χώρο της Περιφέρειας Αττικής, όπου συγκεντρώνονται ρούχα, τρόφιμα και ό,τι άλλο χρειάζονται οι σεισμόπληκτοι της Τουρκίας και Συρίας.

    Η βοήθεια του κόσμου, που έσπευσε να συνδράμει με ό,τι μπορούσε ο καθένας, έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, όπως καταγγέλλει ο ίδιος σε ανάρτησή του όπου παραθέτει σχετικές εικόνες και βίντεο από τον χώρο.

«Για τους σεισμόπληκτους της Τουρκίας και της Συρίας. Έτσι καταλήγει η βοήθεια του κόσμου. Εκεί στο κέντρο διαχείρισης ειδών πρώτης ανάγκης της Περιφέρεια Αττικής όλα καλά; Ντροπή σας!».

περισσότερα εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Ντροπαλό μου Παιδί...

Ας μην παραβλέπουμε ότι ο χαρακτήρας κάθε παιδιού -είτε είναι λίγο είτε πολύ ή καθόλου ντροπαλό- είναι μοναδικός, με τα δικά του, εντελώς δικά του χαρακτηριστικά. Αυτό είναι άλλωστε που το κάνει αξιολάτρευτο.

Τα περισσότερα παιδιά έχουν κάποιες στιγμές που νιώθουν ντροπή. Είναι μια πλευρά της ιδιοσυγκρασίας τους που δεν πρέπει να τη μεγαλοποιούμε ούτε και να την παραβλέπουμε. Άλλωστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να τα βοηθήσουμε.

Shy Kid

    Πόσες φορές δεν έχετε παρατηρήσει πιτσιρίκια να κρύβονται πίσω από το φουστάνι της μαμάς τους όταν πρέπει να χαιρετήσουν έναν άγνωστο, να γίνονται κατακόκκινα όταν πάνε να τα φιλήσουν, να χαμηλώνουν το βλέμμα, να είναι διστακτικά σε συγκεντρώσεις σε σπίτια που δεν έχουν ξαναπάει, να αρνούνται να μιλήσουν σε παιδάκια που δεν γνωρίζουν, να αισθάνονται άβολα να πουν το ποίημά τους στη γιορτή του παιδικού σταθμού; 

    «Η ντροπαλότητα είναι ένα σταθερό και έμφυτο χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων», αναφέρει η κ. Δώρα Σκαλή, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. 

    «Μάλιστα, σε έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου παρακολούθησαν τη συμπεριφορά συνεσταλμένων παιδιών από την ηλικία των 21 μηνών έως τα 7,5 χρόνια τους, τα ευρήματα έδειξαν ότι το 75% των ντροπαλών νηπίων συνέχισε να δείχνει συνεσταλμένη συμπεριφορά και στα 7 τους χρόνια, ενώ 25% είχαν γίνει κοινωνικά, αυθόρμητα, ομιλητικά, καθώς όλα αυτά τα χρόνια οι γονείς τους τα ενθάρρυναν πολύ στο να έχουν επαφές με άλλα παιδιά και τα βοήθησαν να βρουν τρόπους για να αντεπεξέρχονται σε νέες ή όχι τόσο οικείες καταστάσεις».

Μεγαλώνοντας ένα ντροπαλό παιδί
    «Αρκετές φορές οι γονείς έχουν μια ιδεατή εικόνα, ένα πρότυπο στο μυαλό τους για το πώς θέλουν να είναι το παιδί τους, κι όταν αυτό αποκλίνει ή δεν το πλησιάζει καν, αρχίζουν χωρίς να το συνειδητοποιούν να δυσανασχετούν και να το επικρίνουν», συνεχίζει η ψυχολόγος. 

    Κι όμως, δεδομένου πως σωστό και λάθος δεν υπάρχει όσον αφορά την προσωπικότητα ενός παιδιού, καλό θα ήταν να αποδεχτούν ότι η ιδιοσυγκρασία του παιδιού τους είναι αυτή και να το βοηθήσουν να γίνει λίγο πιο κοινωνικό με πολύ απλές τακτικές, αρχίζοντας από το να το ρωτήσουν με ειλικρινή περιέργεια γιατί φέρεται έτσι. Πάρτε, για παράδειγμα, ένα πιτσιρίκι που ενώ όλο το μεσημέρι περίμενε με χαρά να πάει στο πάρτι του συμμαθητή του, όταν φτάνει μπροστά στην πόρτα αρχίζει να κρύβεται πίσω από τη φούστα σας. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να το ρωτήσετε: 

«Γιατί αφού ήθελες να πας στο πάρτι του φίλου σου και διαλέξαμε μαζί το δώρο δεν του το προσέφερες εσύ, αλλά κρύφτηκες πίσω από εμένα;» Συζητήστε μαζί του το θέμα -αντί να αποφεύγετε να το θίξετε- για να τονώσετε την αυτοπεποίθησή του (καθώς ...

Δεν Είναι Μοναξιά! Είναι Ποιοτικός Χρόνος με τον Εαυτό σου!

«Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα

Μη μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα» τραγουδάνε οι Πυξ-Λαξ.
Για πολλούς ανθρώπους το να βρεθούν μόνοι με τον εαυτό τους είναι μια τρομακτική εμπειρία και την αποφεύγουν με κάθε τρόπο μέχρι που… κάποια στιγμή έρχονται αντιμέτωποι μαζί της.

Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τη μοναξιά;
Ίσως ο χειρότερος φόβος του ανθρώπου που βρέθηκε κάποια στιγμή μόνος του να είναι ότι θα τον στιγματίσουν ως «μοναχικό και περίεργο», ότι θα τον εξοστρακίσουν και ότι θα σκέφτονται αρνητικά γι’ αυτόν. 

Οι άνθρωποι φοβούνται τη μοναξιά επειδή φοβούνται τον ίδιο τους τον εαυτό: να «ακούσουν» τις ίδιες τους τις σκέψεις ή να αναλογιστούν πράγματα από τη ζωή τους, όπως αρνητικές εμπειρίες και βιώματα, ή να έρθουν αντιμέτωποι με αλήθειες που δε θέλουν να παραδεχτούν.

Οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται τον εαυτό τους, που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και που ανησυχούν υπερβολικά για το τι σκέφτονται οι άλλοι για τους ίδιους φοβούνται τη μοναξιά.

Ενήλικες που ως παιδιά μεγάλωσαν σε προβληματικές οικογένειες δυσκολεύονται και έχουν πολλές μοναχικές στιγμές, επειδή δεν εμπιστεύονται άλλους ανθρώπους, ούτε καν τον ίδιο τους τον εαυτό, με αποτέλεσμα να απομονώνονται και ταυτόχρονα να αισθάνονται άσχημα.

Ο κόσμος επίσης φοβάται τη μοναξιά επειδή στην εποχή της ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης το να μη βρίσκεται κανείς με άλλους θεωρείται συνώνυμο της αποτυχίας.

Η κοινωνία τονίζει πόσο σημαντικό είναι να έχουμε παρέες και να είμαστε κοινωνικοί, οπότε κάτι που δεν είναι κοντά σε αυτό το ‘πρότυπο’ φαντάζει λάθος και προβληματικό, χωρίς όμως να ισχύει κάτι τέτοιο.

Πώς Μπορείς να Αξιοποιήσεις το Χρόνο που Έχεις 

με τον Εαυτό σου

Καταρχήν μη βάζεις ταμπέλες! 
Μη ξεκινήσεις λέγοντας «πάλι έμεινα μόνη μου» ή κάτι ανάλογο και μην κάνεις αρνητικές σκέψεις που σχετίζονται με την ποιότητά σου ως άτομο. 
Αντιμετώπισε την κατάσταση με ψυχραιμία, τύπου «σήμερα δεν έχω σχέδια/δε μου βγήκε να είμαι με φίλους και θα κάνω το καλύτερο δυνατό με εμένα για εμένα». 
Αυτή είναι υγιής στάση επειδή δεν καταρρακώνεις τον εαυτό σου και του επιτρέπεις να πάρει μια δόση μοναξιάς.

Δώσε στον εαυτό σου την αξία και την προσοχή που χρειάζεσαι και μην περιμένεις επιβεβαίωση από άλλους. 
 Ναι, είναι ωραίο να έχεις επικοινωνία με τους φίλους σου, να σου στέλνουν μηνύματα, να σου τηλεφωνούν και να είστε σε διαρκή επαφή, έχεις αναρωτηθεί όμως γιατί έχει τόσο ανάγκη αυτή την προσοχή που σου δίνουν οι άλλοι και την επιθυμείς 24 ώρες το 24ωρο; Μάθε να δίνεις στον εαυτό σου επιβεβαίωση.

Βαρεμάρα και έλλειψη ενδιαφέροντος. 
Για πολλούς ανθρώπους το «μένω μόνος» ισοδυναμεί με το «δεν έχω τι να κάνω». Αν όμως δεν έχεις κανένα χόμπι και ενδιαφέρον, τότε ούτε μπορείς να γνωρίσεις νέα άτομα εύκολα, ούτε έχεις να μοιραστείς κοινά στοιχεία και εμπειρίες με άλλους, και, ενδεχομένως να μην είσαι κι εσύ το πιο ενδιαφέρον άτομο στον κόσμο! 
Βρες λοιπόν χόμπι και ενδιαφέροντα!

Αξιοποίησε το χρόνο σου για προσωπική σου βελτίωση. 
Το να βρεθείς μόνος ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να αξιοποιήσει το χρόνο σου για να μάθεις κάτι καινούργιο, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να ενημερωθείς για κάποια θέματα που σε ενδιαφέρουν, να κάνεις γυμναστική, ένα μουσικό όργανο, να γραφτείς σε έναν σύλλογο… 
Οι ευκαιρίες είναι γύρω σου, άδραξέ τες!

Αξιοποίησε το χρόνο σου για καλύτερη ζωή. 
Και αυτό που εννοώ είναι να κάνεις αυτά τα πρακτικά πράγματα που όλο αναβάλεις, αλλά που ξέρεις ότι όταν τα κάνεις θα νιώθεις καλύτερα για τον εαυτό σου και για τη ζωή σου! 

Για ανασκουμπώσου να κάνεις γενική καθαριότητα ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική, για τακτοποίησε τα συρτάρια και τις ντουλάπες σου και χάρισε αυτά που δε χρειάζεσαι… 

Όταν τακτοποιούμε το φυσικό μας χώρο τακτοποιούμε κατ’ αναλογία και τον ψυχικό μας χώρο και το συναίσθημα της ικανοποίησης είναι πολύ γλυκό…

Χαλάρωση. 
Αξιοποίησε το χρόνο με τον εαυτό σου για απόλυτη χαλάρωση. Βάλε ωραία χαλαρωτική μουσική, άναψε κεριά, άναψε ένα αρωματικό χώρου, κάνε ένα υπέροχο μπάνιο με αφρόλουτρο, άκου μια χαλαρωτική ηχογράφηση και επέτρεψε στον εαυτό σου να ξεφύγει από τα άγχη και τις στεναχώριες της καθημερινότητας.

Δούλεψε τις σχέσεις σου. 
Όταν βρεθείς μόνη σου είναι μια καλή ευκαιρία να κάτσεις και να σκεφτείς ορισμένα σημαντικά πράγματα: 
είσαι σε μία σχέση που στο μεγαλύτερο ποσοστό της είναι όπως επιθυμείς ή έχεις κάνει εκπτώσεις και είσαι με κάποιον απλώς για να μην είσαι μόνη; 
Μήπως έχεις αρνητικούς και τοξικούς ανθρώπους στη ζωή σου; 
Για ποιο λόγο δεν τους βγάζεις; 
Ποιοι είναι οι θετικοί άνθρωποι γύρω σου; 
Πώς μπορείς να φροντίσεις και να καλλιεργήσεις τη σχέση μαζί τους;

Λίζα Βάρβογλη

Το Χαμομηλάκι

Το παιδί μου είναι μοναχικό από επιλογή ή από απόρριψη; / Children and Loneliness

Μην βιαστείτε να ανησυχήσετε…. 

Ένα μοναχικό παιδί δεν είναι πάντα και δυστυχισμένο! 

Children and Loneliness

«Με ποιον έπαιξε σήμερα το παιδάκι μου;» 

Αυτή είναι μια αθώα ερώτηση την οποία κάνουν συνήθως οι μαμάδες και οι μπαμπάδες όταν πηγαίνουν να πάρουν το γιο ή την κόρη τους από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο. 

    Η Κλαίρη, όμως, μητέρα του Δημητράκη, έχει σταματήσει εδώ και καιρό να κάνει τη συγκεκριμένη ερώτηση, αφού γνωρίζει πολύ καλά τις απαντήσεις των δασκάλων του γιου της. 

«Ο Δημητράκης; Ναι, ναι, ήταν μαζί μας την ώρα που κάναμε ασκήσεις γυμναστικής και αργότερα όταν βγήκαμε στην αυλή, όμως στην ουσία την περισσότερη ώρα έπαιζε μόνος του».

    Αυτή η κατάσταση προβληματίζει τη μητέρα του. Γιατί θυμάται πολύ καλά ότι όταν ήτανε και εκείνη μικρή, πέρναγε πολλές ώρες μόνη της χωρίς παρέα. Εκείνη βέβαια, ήταν «αναγκασμένη» να το κάνει, διότι δεν είχε καμία φίλη και διότι δεν μπορούσε να βρει τρόπους επικοινωνίας με τα άλλα παιδάκια. Ξέρει λοιπόν, από πρώτο χέρι, πόσο απαίσιο είναι να νιώθεις ότι δεν ανήκεις σε καμία παρέα και ότι δεν «χωράς» πουθενά. 

    Παρόλα αυτά, η Κλαίρη αναρωτιέται γιατί δεν καταφέρνει ο γιος της να ταιριάξει με τα άλλα παιδάκια. Δεν τον θέλουν αυτά στην παρέα τους ή μήπως ο Δημητράκης έχει σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας, το οποίο στο μέλλον θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τη ζωή του;

Η αλήθεια είναι ότι έχει προσπαθήσει πολύ: έχει καλέσει άλλα παιδάκια για παιχνίδι στο σπίτι, πάνε συνέχεια στο πάρκο με την παιδική χαρά (αν ο καιρός το επιτρέπει)… παρόλα αυτά, έχει παρατηρήσει ότι ο Δημητράκης προτιμά να παίζει την περισσότερη ώρα μόνος του. Και έτσι είναι! Αυτό κανονικά, θα έπρεπε να την καθησυχάσει, γιατί από τη στιγμή που δεν συμμετέχει στα παιχνίδια των άλλων με δική του πρωτοβουλία, και δεν είναι το «παιδάκι που δεν το παίζει κανείς», σημαίνει ότι ίσως περνά καλά μόνο του. 

Μόνο από επιλογή ή από απόρριψη;
Πώς μπορούμε όμως να διακρίνουμε αν το μοναχικό παιδάκι μας μένει μόνο επειδή το προτιμά ή επειδή δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά; 

Με έναν πολύ απλό τρόπο, παρατηρώντας τη διάθεσή του:

- Τα παιδάκια που δεν τα παίζουν τα άλλα συνήθως δεν είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένα. 

    Αρνούνται την κοινωνικοποίηση και τις ομαδικές καταστάσεις, γίνονται επιθετικά ή κλαίνε όταν πρέπει να πάνε στον παιδικό σταθμό, σε μια ομάδα παιχνιδιού ή σε κάποια πολυσύχναστη παιδική χαρά. Από την άλλη, όμως, δεν ευχαριστιούνται ούτε όταν μένουν μόνα τους και δεν ξέρουν πώς να περάσουν καλά.

- Αντίθετα, τα παιδάκια που είναι μόνα τους επειδή έτσι προτιμούν, προφανώς αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. 

    Πηγαίνουν ευχαρίστως στα μέρη όπου συχνάζουν πολλά παιδάκια. Τους αρέσει η αίσθηση της ομάδας, η φασαρία των πολλών γύρω τους, αλλά προτιμούν να μένουν μόνα τους σε μια απόσταση και να μην ανακατεύονται με τον κόσμο.

Τι πρέπει να ξέρετε
- Το παιδί που ανήκει σ’ αυτόν τον τύπο, το «μοναχικό» παιδάκι, προκαλεί το ενδιαφέρον των υπολοίπων παιδιών. 

    Έτσι λοιπόν οι συνομίληκοί του υποθέτουν (και τις περισσότερες φορές έχουν δίκιο) ότι έχει πολλά χαρίσματα, γι’ αυτό και δεν το αφήνουν σε… ησυχία, αλλά συνεχώς το προκαλούν να πάρει μέρος στα παιχνίδια τους. Φυσικά, τις περισσότερες φορές χρειάζεται να ακολουθήσουν τους δικούς του κανόνες, αλλιώς χάνει πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον του για το ομαδικό παιχνίδι. Γιατί αυτός ο τύπος παιδιού δεν χρειάζεται τα άλλα παιδάκια για να απολαύσει το παιχνίδι –και αυτό ακριβώς είναι και το πλεονέκτημά του.

- Τα μοναχικά παιδιά μπορεί να είναι ιδιαίτερα χαρισματικά. 

    Τα χαρισματικά παιδιά ανήκουν συνήθως σε πολλές διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες, γιατί έχουν πολλά ετερόκλητα ενδιαφέροντα. Τα αυξημένα επίπεδα ικανοτήτων, άλλοτε τα ωθούν στη συναναστροφή μεγαλύτερων παιδιών και άλλοτε πάλι σε κοινωνική απομόνωση, όταν δεν βρίσκουν παιδιά με τα ίδια ενδιαφέροντα, για να κάνουν παρέα.

- Το μοναχικό παιδί μπορεί να αφιερωθεί στο δημιουργικό παιχνίδι χωρίς καμιά εξωτερική παρακίνηση και βοήθεια. 

    Παιχνίδια ρόλων, διαλόγους, φανταστικά σενάρια, όλα αυτά τα φτιάχνει μόνο του χωρίς κόπο. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι οι επιστήμονες ανακαλύπτουν τα πιο έξυπνα και προικισμένα παιδιά ανάμεσα στα μοναχικά. Μάλιστα πολλοί ισχυρίζονται ότι ειδικά τα ευφυή παιδιά έχουν την τάση να γίνονται μοναχικά, γιατί δεν έχουν τι να πουν και τι να κάνουν με τους συνομηλίκους τους.

- Ωστόσο ένα παιδί δεν γίνεται μοναχικό μόνο λόγω των χαρισμάτων του, αλλά και εξαιτίας των αδυναμιών του. 

    Πολλά μοναχικά παιδιά δυσκολεύονται κάπως στην επικοινωνία με τα άλλα παιδάκια. Φυσικά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι τόσο έντονο, ώστε το παιδάκι να κινδυνεύει να γίνει από «μοναχικό» ανεπιθύμητο. Αυτό αφορά συνήθως τα παιδιά που απομονώνονται, επειδή πιστεύουν ότι έχουν κάποιο «κουσούρι» (π.χ. προβλήματα λόγου, υπερβολικό βάρος κ.λπ.) και φοβούνται ότι η «αδυναμία» τους θα δώσει αφορμή για ειρωνικά σχόλια. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη βοήθεια και την κάλυψη των γονιών και των παιδαγωγών τους.

Η μοναχικότητα είναι θέμα γονιδίων
    Ούτε η μεγάλη εξυπνάδα ούτε το ταλέντο για δημιουργικό παιχνίδι ούτε οι μικρές αδυναμίες στις κοινωνικές επαφές μπορούν να κάνουν ένα παιδάκι μοναχικό, αν δεν υπάρχει και μια ανάλογη κληρονομική προδιάθεση. Βλέπουμε λοιπόν ότι και η μοναχικότητα αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα της γενετικής. 

Αν κάποιος παρατηρήσει τα πρόσωπα στο οικογενειακό περιβάλλον ενός μοναχικού παιδιού θα ανακαλύψει στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιον μοναχικό συγγενή. Εξάλλου, η εντύπωση που έχουν οι περισσότεροι ότι τα μοναχικά παιδιά είναι συνήθως αρσενικού φύλου, είναι λανθασμένη. Υπάρχουν εξίσου πολλά μοναχικά κοριτσάκια, απλώς δεν διακρίνονται εύκολα. 

    Όπως εξηγούν οι ειδικοί, αυτό συμβαίνει διότι τα περισσότερα κορίτσια προτιμούν τα ήσυχα παιχνίδια και από πολύ μικρά έχουν την τάση να ασχολούνται το πολύ με ένα παιδάκι: την καλύτερη τους φίλη. Γι’ αυτό, λοιπόν, και συνήθως οι γονείς σπάνια θα αναρωτηθούν γιατί η κόρη τους δεν σχετίζεται με μια μεγάλη παρέα παιδιών. Πάντως, ανεξάρτητα αν είναι αγοράκι ή κοριτσάκι, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το μοναχικό παιδάκι σας. Ναι μεν θα βαδίζει κατά πάσα πιθανότητα πάντα στο δικό του απόμερο μονοπάτι και δεν θα γίνει ποτέ η ψυχή της παρέας, αλλά από την άλλη δεν είναι αυτό το πιο βασικό πράγμα στη ζωή μας.

Χρειάζεται όμως προσοχή!
    Ορισμένα παιδιά παρουσιάζουν μια υπερβολική τάση απόσυρσης, μια τάση αποχής από κάθε ενεργό κοινωνική συμμετοχή. Αποφεύγουν κάθε ομαδική δραστηριότητα σε τέτοιο βαθμό που οι γονείς ανησυχούν. Η υπερβολική τάση του παιδιού για κοινωνική απομόνωση μπορεί να είναι ένδειξη κάποιας γενικότερης και περίπλοκης ψυχολογικής διαταραχής στο παιδί.

- Το μοναχικό παιδί είναι πιθανό να περάσει απαρατήρητο μέσα στην τάξη, είναι πάντα αθόρυβο και έτσι «χάνεται» απαρατήρητο (εκτός αν ο δάσκαλος είναι πολύ ευαισθητοποιημένος σε αυτά τα θέματα). Δυστυχώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς τα πρώτα στάδια της πιο σοβαρής μορφής παιδικής απομόνωσης – του παιδικού αυτισμού. Και οι ίδιοι οι γονείς είναι πιθανόν να περιγράφουν το παιδί τους σαν ένα «θαυμάσιο μωρό», γιατί όταν είναι απομονωμένο στην κούνια του, χωρίς να επιζητεί διαρκώς με τις φωνές να προκαλέσει την προσοχή τους.

- Μερικά παιδιά απομονώνονται γιατί τους είναι πιο εύκολο να καταφεύγουν στον κόσμο της φαντασίας, παρά να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, όταν αυτή τους είναι δυσάρεστη. Η απομόνωση υπό μια έννοια είναι ένας μηχανισμός άμυνας. Το «εγώ» προστατεύει την ενότητά του από την ανεπιθύμητη και απογοητευτική πραγματικότητα – όπως είναι πχ η δυστυχισμένη οικογενειακή ζωή, οι αλλεπάλληλες αποτυχίες στο σχολείο κλπ- πλάθοντας φανταστικούς και υποκατάστατους κόσμους, οι οποίοι προσφέρουν ένα ευχάριστο καταφύγιο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μοναχική φαντασίωση και σχεδόν όλα τα παιδιά παραδίδονται σε αυτήν, για κάμποσο χρόνο και σε κάποιο βαθμό. Ασφαλώς το φαινόμενο της απομόνωσης έχει διαβαθμίσεις.

Πώς να το βοηθήσω;
- Συζητήστε με το παιδί και ακούστε προσεχτικά τι έχει να σας πει.

- Θέστε το προβληματισμό σας στον εκπαιδευτικό του παιδιού σας προκειμένου βρείτε τρόπους να ενταχθεί το παιδί στην ομάδα.

- Σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας αισθάνεται την αγάπη και την υποστήριξη που του παρέχεται.

- Βρείτε μια δραστηριότητα που να μην υπάρχει η δυνατότητα το παιδί να αισθανθεί απομονωμένο.

- Μην διστάσετε ν’ απευθυνθείτε σε κάποιο ψυχολόγο. Ο ψυχολόγος μπορεί να μάθει στο παιδί σας τις κοινωνικές δεξιότητες που δεν έχουν αποκτηθεί και να του τονώσει την αυτοεκτίμηση, η οποία λόγω της απομόνωσης συνήθως είναι πολύ χαμηλή. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα όταν παρουσιάζονται. Όσο πιο νωρίς παρέμβουμε τόσο καλύτερα αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε.

Με την συνεργασία της κας Αγγελικής Παρίου (ψυχολόγος – ειδική παιδαγωγός – ομαδική αναλύτρια).
Από: Νινέττα Φαφούτη 

imommy, kids.in.gr

«H Λίμνη των Κύκνων», παιδική ταινία (1981), στα Ελληνικά!

    Η πριγκίπισσα Οντέτ και οι φίλες της περνούν τη ζωή τους παγιδευμένες στη μορφή του κύκνου από τότε που τις μάγεψε ο κακός μάγος Ρόθμπαρτ. Τα μάγια μπορεί να λύσει μόνο ο έρωτας, ο οποίος έρχεται με την όψη του ωραίου πρίγκιπα Ζίγκφριντ, που ορκίζεται να σώσει την Οντέτ. 

    Ο Ρόθμπαρτ αποπειράται να τον ξεγελάσει και να τον παντρέψει με την κόρη του Οντίλ, το μαύρο κύκνο, που μοιάζει εκπληκτικά με την Οντέτ. 

    Ο Ζίγκφριντ σύντομα γλιτώνει από την παγίδα του μάγου, παίρνει στην αγκαλιά του την αγαπημένη του και πετούν μαζί για τον ουρανό. 

    Καθώς, όμως, δεν υπάρχει συγκεκριμένο κείμενο, υπάρχει και ένα δεύτερο τέλος, που θέλει τους δύο ερωτευμένους να πεθαίνουν.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όταν το παιδί νιώθει «τις λέξεις να σκαλώνουν στο λαιμό ...» Επιλεκτική (εκλεκτική) Αλαλία - Selective Mutism

....................

Ο όρος Επιλεκτική αλαλία αναφέρεται στο παιδί που ενώ είναι ιδιαίτερα ομιλητικό στο σπίτι, σε ορισμένα περιβάλλοντα (συνήθως στο σχολείο) και άτομα (πχ δασκάλα) σωπαίνει πεισματικά. Το παιδί με επιλεκτική αλαλία θα παραμείνει σιωπηλό ακόμα και όταν οι συνέπειες θα του επιφέρουν απομόνωση, ντροπή, τιμωρία. 

Selective Mutism

Εκλεκτική αλαλία: «Στο σπίτι μιλάει και φωνάζει 

και έξω δεν λέει κουβέντα»

Όποια κι αν είναι η ανάγκη, όποιο κι αν είναι το τίμημα νιώθει «τις λέξεις να σκαλώνουν στο λαιμό, να κολλάνε στη γλώσσα».

Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών ένα παιδί έχει επιλεκτική αλαλία όταν: 

1. Παρατηρείται διαρκής αποτυχία λεκτικής επικοινωνίας σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις (στις οποίες απαιτείται η λεκτική επικοινωνία, πχ σχολείο,) παρά της ικανότητας του να μιλάει σε άλλες καταστάσεις.
2. Φέρνει αρνητική επίδραση στη σχολική, επαγγελματική και κοινωνική εξέλιξη του παιδιού.
3. H διαταραχή διαρκεί τουλάχιστον για ένα μήνα.
4. Η αποτυχία ομιλίας δεν οφείλεται σε έλλειψη γνώσης της ομιλούμενης γλώσσας .
5. Η διαταραχή δεν οφείλεται σε κάποια διαταραχή επικοινωνίας (πχ τραυλισμός) .
6. Η αποτυχία ομιλίας δεν οφείλεται σε κάποια αναπτυξιακή διαταραχή όπως αυτισμός, σχιζοφρένεια ή σε άλλη ψυχωτική διαταραχή.

Η επιλεκτική αλαλία παρουσιάζεται πριν το 5ο έτος της ηλικίας και συνδέεται άμεσα με το κοινωνικό άγχος. Στην αρχή οι γονείς το αποδίδουν σε υπερβολική ντροπαλότητα ή τεμπελιά αλλά με το πέρασμα του χρόνου και την εισαγωγή του παιδιού στο σχολείο διαπιστώνεται το πρόβλημα. 

Στη φάση αυτή καθοριστικό ρόλο παίζει η άμεση ένταξη του σε θεραπευτικό πρόγραμμα. Όσο νωρίτερα τεθεί σε εφαρμογή η παρέμβαση τόσο πιο άμεση θα είναι η ανταπόκριση του παιδιού. Πολλοί γονείς εσφαλμένα θεωρούν ότι η κατάσταση είναι προσωρινή και αφήνουν πολύτιμο χρόνο να χαθεί, με αποτέλεσμα η αλαλία να εγκαθίσταται στο συμπεριφορικό ρεπερτόριο του παιδιού.

Το παιδί με επιλεκτική αλαλία, βιώνει πολλές δυσκολίες στο σχολικό περιβάλλον. Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του ουκ ολίγες φορές θεωρείται χειριστικό, με πεισματική συμπεριφορά, γλωσσικές διαταραχές ή συναισθηματικές και νοητικές δυσκολίες. 

Το αποτέλεσμα: να τοποθετείται σε ειδικές τάξεις και ακαδημαϊκά να μένει πίσω. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι συμμαθητές που το περιπαίζουν και το χλευάζουν για την αδυναμία του.

Οι γονείς συνήθως αδυνατούν να διαχειριστούν την ευαίσθητη αυτή κατάσταση. Δεν μπορούν κατανοήσουν , ούτε και να δεχτούν πως το ομιλητικό παιδί στο σπίτι μετατρέπεται σε ένα αμίλητο και ανέκφραστο ον στο σχολείο ή στο πάρκο. Πολλές φορές το πιέζουν να πει έστω και μια λέξη, στρατηγική που φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας

Καθησυχάστε το. 

Πείτε του ότι το αγαπάτε έτσι όπως είναι, μην την πιέζεται να αλλάξει εδώ και τώρα. Η επιλεκτική αλαλία είναι αποτέλεσμα του άγχους για την ομιλία και όχι πείσμα. Μην ξεχνάτε όσο περισσότερο το πιέζετε να μιλήσει τόσο περισσότερο το αγχώνετε.

Ενημερώστε φίλους και συγγενείς για την επιλεκτική αλαλία. (δίχως να είναι το παιδί μπροστά). 

Πείτε τους ότι ακόμη και αν δεν λαμβάνουν απάντηση να συνεχίζουν να του μιλάνε και να του αφήνουν χρόνο μεγαλύτερο από 5 δευτερόλεπτα όταν του απευθύνουν ερωτήσεις . Αξίζει να σημειωθεί πως ο γονιός δεν πρέπει να κάνει τη φωνή του παιδιού και να απαντάει αντί αυτού.
Ενισχύστε τις κοινωνικές του συναναστροφές. 

Καλέστε φίλους στο σπίτι όπου το παιδί νιώθει άνετα να εκφραστεί και ίσως και να μιλήσει.
Ενθαρρύνετε το να ξεκινήσει δραστηριότητες 

όπως μπάσκετ, βόλεϊ, τένις, κολύμβηση τα οποία απαιτούν λιγότερη λεκτική επικοινωνία και περισσότερη γλώσσα του σώματος. Με την άθληση τα παιδιά εκτονώνονται και μαθαίνουν να συνεργάζονται.
Βιντεοσκοπείστε το παιδί σας να αφηγείται ιστορίες ή παραμύθια. 

Εμψυχώστε το να δείξει το βίντεο σε όσους θα θελε να μιλήσει αλλά δεν μπορεί.
Παροτρύνετε το να τηλεφωνεί σε φίλους ή συμμαθητές. 

Τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία συνήθως μιλούν στο τηλέφωνο χωρίς αναστολές.
Τονώστε την αυτοπεποίθηση του. 

Ορισμένες από τις σκέψεις που μπορεί να κάνει είναι 

«πώς να ακούγεται η φωνή μου στους άλλους;» 

«μπορώ να λέω όλες τις λέξεις σωστά;» 

«μπορώ να τα καταφέρω στο σχολείο;» 

«Μπορώ να κάνω φιλίες;»

alexpoli