«Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τήν γῆν κρεμάσας...»

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου 

ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. 

Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται 

ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς. 

Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται 

ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν Νεφέλαις. 

Ῥάπισμα κατεδέξατο 

ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. 

Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. 

Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. 

Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ. 

Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».

youtube

youtube

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κωστής Παλαμάς — Το σπίτι που γεννήθηκα

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι,

στοιχειό είναι και με προσκαλεί· ψυχή, και με προσμένει.

Το σπίτι που γεννήθηκα ίδιο στην ίδια στράτα

στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ’ όλα του τα νιάτα.

Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα·

και ανόθευτο και αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.

https://www.youtube.com/watch?v=GmSIns6Xdu8

Της πόρτας του η παλαιική κορόνα, ω! να η καμάρα!

Μόνο οι χορδές τής λείπουνε, για να γενεί κιθάρα

να συνοδέψει του σπιτιού τ’ ολόχαρο τραγούδι

προς το παιδί· γυρίζω ανθός, δροσιά, ξεπεταρούδι,

πάω στη φωλιά, στη γάστρα μου, στο πρωί μου, στο μαγνήτη,

στη ζέστα της μητέρας μου, στο πατρικό άγιο σπίτι.

Ας ήρθαν τα γεράματα κι ας κύλησαν οι χρόνοι·

απ’ το ψιμύθρι του αλλασμού κι απ’ του χαμού τη σκόνη

και απείραχτο και ανέγγιχτο στη Μοίρα αγνάντια στέκει,

κι από τον κήπο του για με χλωρά στεφάνια πλέκει.

Του κάκου οι έγνοιες, οι καιροί, πληγές καρδιών και τόπων.

Τα μάτια μου άλλα, κι άλλα είναι τα μάτια των ανθρώπων.

Από την ισκιερή εμπατή στη φωτισμένη σάλα

με τ’ ακριβό ρολόι χρυσό στην κρυσταλλένια γυάλα,

όλα βαλμένα ρυθμικά, γιορτιάτικα ντυμένα,

προσώπατα, αντικείμενα, με καρτερούν εμένα.

Στο πλάι της δούλας της πιστής η αρχόντισσα γιαγιά μου

και η ρήγισσα της προκοπής η μάνα μου, ω χαρά μου!

το στερνογέννητο καρπό στην αγκαλιά, και πέρα

μπρος σε χαρτιά το φάντασμα γνοιασμένο του πατέρα.

και μέσ’ απ’ τους ανασασμούς του ρόδου και του δυόσμου

και δουλευτής και φυτευτής του κήπου ο αδερφός μου.

Και πιο βαθιά, κατάβαθα, σαν άλλου κόσμου πλάση,

νά! Ολόρθο, αξήγητο, κρυφό, στον κήπο ένα κοράσι.

Του πρώτου πόθου το ιερό προφήτεμα, η παιδούλα!

Στη χαραυγή μου γέλασμα, στη δύση μου τρεμούλα.

Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι.

Στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Πασχαλινά Κουλουράκια της Καραντίνας

Εύκολα, παραδοσιακά και πεντανόστιμα

Η τέλεια συνταγή για τα καθιερωμένα κουλουράκια του Πάσχα,

που θα σας ξετρελάνουν

Υλικά

🌹 750 γραμμάρια αλεύρι, γ.ο.χ.

🌹 400 γραμμάρια βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου

🌹 250 γραμμάρια ζάχαρη, κρυσταλλική

🌹 2 αυγά, μέτρια

🌹 2 κρόκους αυγού, αραιωμένους με γάλα για το άλειμμα

🌹 ξύσμα από 1 λεμόνι

🌹 1 κ.γ. μπέικιν πάουντερ

🌹 ½ κ.γ. κανέλα σε σκόνη

🌹 ¼ κ.γ. μοσχοκάρυδο σε σκόνη

Εκτέλεση

🌹 ρίχνουμε το αλεύρι σε ένα μπολ , το μπέικιν, το ξύσμα λεμονιού, την κανέλα, το μοσχοκάρυδο και τα ανακατεύουμε με ένα κουτάλι.

🌹 αδειάζουμε το βούτυρο στον κάδο του μίξερ, τη ζάχαρη και τα χτυπάμε με το φτερό σε δυνατή ταχύτητα, μέχρι να αφρατέψει το πρώτο.

🌹 προσθέτουμε τα αυγά ένα-ένα χτυπώντας το μείγμα (περιμένουμε να απορροφηθεί το πρώτο πριν ρίξουμε το δεύτερο).

🌹 αδειάζουμε σε δόσεις το μείγμα με το αλεύρι στον κάδο του μίξερ και συνεχίζουμε το χτύπημα, μέχρι να ομογενοποιηθεί η ζύμη.

🌹 παίρνουμε μπαλάκια των 25-30 γραμμαρίων από τη ζύμη, πλάθουμε στο σχήμα που επιθυμούμε και τα τοποθετούμε σε ταψιά του φούρνου, στα οποία έχουμε στρώσει λαδόκολλα.
🌹 αλείφουμε με αυγό τα κουλουράκια με τη βοήθεια ενός πινέλου και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170°C στον αέρα για 25 λεπτά.

Μόλις ετοιμαστούν, αφήνουμε τα κουλουράκια να κρυώσουν καλά. 

Γιώργος Τσούλης

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι