Saturday 12 March 2011

Ο μηχανισμός της μνήμης - Παιδικές αναμνήσεις
Babies' Short and Long-Term Memory

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή χωρίς όραση ή ακοή — μερικές φορές, μάλιστα, σε ακραίες περιπτώσεις, χωρίς και τα δυο. Ωστόσο, ένας άνθρωπος χωρίς μνημονικό δε θα μπορούσε να ζήσει σχεδόν καθόλου, τουλάχιστο με την ουσιαστική έννοια του όρου. Δε θα μπορούσε να μάθει τίποτα ούτε να προοδεύσει σε οποιονδήποτε τομέα, αλλά θα ζούσε για πάντα σε νηπιακή κατάσταση, μόνιμα εξαρτημένος από τους άλλους. 
Όμως, όταν μιλάμε για τη μνήμη, τι ακριβώς εννοούμε;
Babies' Short and Long-Term Memory
Με τον όρο μνήμη, λοιπόν, εννοούμε τη διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι αποθηκεύουν κάποιες πληροφορίες κι έπειτα, όποτε χρειαστεί, τις ανασύρουν στην επιφάνεια και τις χρησιμοποιούν. Στην πραγματικότητα, η λέξη "μνήμη" αναφέρεται σε δύο διαδικασίες και ένα γεγονός. Η μία διαδικασία είναι ότι πρώτα μαθαίνουμε κάτι, κι η δεύτερη ότι το θυμόμαστε. Το γεγονός είναι η αλλαγή που πραγματοποιείται στον εγκέφαλο, όταν μαθαίνουμε κάτι.
Παρά τα τόσα χρόνια πειραματισμού και μελέτης γύρω από την υφή του εγκεφάλου και τη συμπεριφορά ανθρώπων και ζώων, η αλλαγή αυτή εξακολουθεί να παραμένει ένα μυστήριο: ακόμα δεν ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα σ' έναν άνθρωπο όταν ξυπνούν οι αναμνήσεις, ή όταν θυμάται κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Ωστόσο, γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για τις διαδικασίες της μάθησης και του μνημονικού. Γνωρίζουμε, λόγου χάρη, πως η επανάληψη βοηθάει τους ανθρώπους να θυμούνται. Επίσης, γνωρίζουμε τη διαφορά ανάμεσα στην "αναγνώριση" και τη "θύμηση". Η αναγνώριση (το γεγονός, δηλαδή, ότι θυμόμαστε κάτι όταν το βλέπουμε, το ακούμε, το αγγίζουμε, το μυρίζουμε ή το γευόμαστε) είναι απείρως ευκολότερη από τη θύμηση (να θυμόμαστε, δηλαδή, κάτι, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε υπαρκτός, απτός ερεθισμός).


Η ανάπτυξη της μνήμης

Πότε αρχίζει να αναπτύσσεται η μνήμη στα μωρά; Είναι ολοφάνερο πως ακόμα και πολύ μικρά μωρά, έχουν τη δύναμη της αναγνώρισης. 
Πειράματα έδειξαν ότι μωρά που δεν έχουν ακόμα συμπληρώσει μια εβδομάδα ζωής, αναγνωρίζουν τη φωνή της μητέρας τους και τη μυρωδιά από το γάλα της. Μελέτες σε λίγο μεγαλύτερα μωρά, έδειξαν ότι στους δύο μήνες τα μωρά έχουν αναπτύξει αξιόλογη ικανότητα να θυμούνται όσα έμαθαν, ενώ στους τρεις μήνες θυμούνται για πολύ περισσότερο χρόνο.
Σε μια μελέτη μωρών ηλικίας από δύο έως τεσσάρων μηνών, πάνω από την κούνια κάθε μωρού κρέμασαν ένα κινητό παιχνιδάκι και το συνέδεσαν ύστερα, με μια κορδέλα, από το ένα πόδι του μωρού. Ακόμα και τα πιο μικρά μωρά, σύντομα έμαθαν πως μόλις κλοτσούσαν, το παιχνιδάκι κινιόταν.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές απομάκρυναν το παιχνίδι. Λίγο αργότερα το κρέμασαν πάλι πάνω από την κούνια του μωρού και περίμεναν να δουν αν το μωρό θα κλοτσούσε, με τρόπο που θα έδειχνε πως αναγνώριζε το παιχνίδι κι ότι θυμόταν τι έπρεπε να κάνει για να το κινήσει. Ανακάλυψαν ότι στους δύο μήνες, τα μωρά θυμούνταν για μια περίοδο τριών ημερών κι ότι σε ηλικία τριών μηνών, θυμούνταν για μια εβδομάδα.

Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα περισσότερο, με ένα πείραμα που τα αποτελέσματα του θα αποκάλυπταν κι άλλα πράγματα για τις ικανότητες των μωρών. Μωρά δύο μηνών, αφού έμαθαν πρώτα την κίνηση της κλοτσιάς, έμειναν "ελεύθερα" για δεκαοχτώ ημέρες κι ύστερα συνδέθηκαν ξανά με το παιχνίδι. Στην αρχή, δεν αντέδρασαν καθόλου. Κάποιος κίνησε από πάνω τους το παιχνίδι και τότε, μετά από μερικές στιγμές, άρχισαν να κλοτσούν με δύναμη και ενθουσιασμό. Οι αναμνήσεις υπήρχαν, αλλά τα μωρά χρειάζονταν κάποια υπενθύμιση για να τις ανακαλέσουν.

Και οι γονείς έχουν αναφέρει πολλά παραδείγματα, συμπεριφοράς των μωρών τους, που μοιάζουν να υποδηλώνουν ότι τα μωρά θυμούνται ορισμένα περιστατικά του παρελθόντος. Φαίνεται πως τα μωρά έχουν πλουσιότερες αναμνήσεις μέσα στο περιβάλλον του σπιτιού τους απ' αυτές που δείχνουν στο εργαστήριο, κι αυτό δεν είναι διόλου παράξενο. Μωρά ηλικίας από εφτά μέχρι έντεκα μηνών, θυμούνται την ώρα του φαγητού τους, τη διαδικασία του μπάνιου και του ύπνου, τα αγαπημένα τους παραμύθια, ακόμα και μερικά παιχνίδια.

Σε ηλικία οχτώ μηνών, το μωρό δείχνει ότι θυμάται κάπως ένα αντικείμενο που ούτε το βλέπει ούτε το αγγίζει — μπορεί να αναζητάει, λόγου χάρη, κάποιο χαμένο παιχνίδι στο σημείο που το φυλάει συνήθως η μητέρα του. Εννέα μηνών, δείχνει πια αδιαμφισβήτητα να θυμάται πως όταν έρχεται η μπέιμπι-σίτερ φεύγουν οι γονείς του, ή ότι την τελευταία φορά που επισκέφθηκε τον παιδίατρο γνώρισε κάποια οδυνηρή εμπειρία.


Τι είναι αυτό που βοηθάει τα μωρά να θυμούνται


Φυσικά, στα περισσότερα μωρά που ζουν μια φυσιολογική ζωή, η μνήμη αναπτύσσεται χωρίς να έχει ανάγκη κάποιας συγκεκριμένης στρατηγικής από μέρους των γονιών. Ωστόσο, θα ήταν ενδιαφέρον να παρατηρήσετε ποια πράγματα κυρίως θυμάται το μωρό σας, και τι είναι αυτό που το βοηθάει να θυμάται.
Κάτι που βοηθάει πολύ τα παιδιά να θυμούνται - όπως όλους μας άλλωστε - είναι η επανάληψη. Ακούν πολλές φορές συνέχεια το όνομα τους κι έτσι μαθαίνουν να το αναγνωρίζουν.

Ευκολότερα θυμούνται τα μωρά κάτι με το οποίο έρχονται σε σωματική επαφή, παρά κάτι που παρατηρούν από μακριά και παθητικά. Επιπλέον, πιο εύκολα εντυπώνεται στη μνήμη τους ένα αντικείμενο ή μια εμπειρία που το βιώνουν με περισσότερες από μία αισθήσεις, παρά εκείνο που το προσεγγίζουν με μια μονάχα αίσθηση. Έτσι, καλύτερα θυμούνται τα μωρά όσα μπορούν να αγγίζουν και να βλέπουν ταυτόχρονα, παρά κάτι που μόνο βλέπουν —αν μπορούν να το ακούνε κιόλας, είναι ακόμα πιο βέβαιο ότι θα το θυμούνται.

Μωρά και νήπια διευκολύνονται ακόμα περισσότερο, όταν μπορούν να φτιάξουν ένα νοερό χάρτη στον οποίο εντοπίζεται το γεγονός ή η πράξη. Μέσα στη γνώριμη ρουτίνα του σπιτιού, θα θυμούνται το μπάνιο ή την κούνια τους, καθώς και τα παιχνίδια ή τις δραστηριότητες που συνοδεύουν την ώρα του μπάνιου ή του ύπνου. Για να ανακεφαλαιώσουμε: στα μωρά, όπως και στους ενήλικες, η μνήμη δεν μπορεί να ερευνηθεί απομονωμένη από άλλες φυσικές λειτουργίες. Υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα σ' αυτό που έγινε, σ' αυτό που κατάλαβε το μωρό και σ' αυτό που θεώρησε σημαντικό και ενδιαφέρον.

mother
.gr
Πηγή της πηγής: Η ανάπτυξη του παιδιού σας, από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία, Εκδόσεις Κονιδάρη



Παιδικές αναμνήσεις 
Τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής τους,  τα παιδιά αναπτύσσονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, δέχονται πολλές πληροφορίες και μαθαίνουν πολλά πράγματα αλλά έρευνες δείχνουν πως από αυτά τα χρόνια τα παιδιά δεν έχουν αναμνήσεις. 
Δηλαδή μεγαλώνοντας δεν θα θυμούνται από αυτή την ηλικία τα δώρα των γενεθλίων, τις οικογενειακές διακοπές και άλλα γεγονότα. 

Πως και σε ποια ηλικία λοιπόν διαμορφώνεται η μνήμη των παιδιών;
Ο εγκέφαλος των μικρών παιδιών και συγκεκριμένα η μνήμη τους, είναι υπό συνεχή ανάπτυξη και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή τον ενηλίκων. 
Από την ηλικία των 3 μηνών, ο άνθρωπος ξεκινά να «καταγράφει» γεγονότα όπως το άγγιγμα των γονιών ή άλλες εμπειρίες που του παρέχουν τρυφερότητα και προστασία, αλλά όχι με την έννοια της συνειδητής μνήμης-ανάμνησης για μεγάλο διάστημα.

Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι τρεις είναι οι  παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη της μνήμης. 

1.     Η ανάπτυξη του εγκέφαλου και η δυνατότητα του παιδιού να αποθηκεύει πληροφορίες.
2.     Η μητρική γλώσσα η οποία είναι απαραίτητη για να εκφράσει το παιδί αυτό που θυμάται
3.     Η ανάπτυξη του "Εγώ": Στην ηλικία μεταξύ 2 και 3 χρονών τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι είναι αυτόνομα όντα και ότι ζουν τη δική τους ζωή με παρελθόν και παρόν. Τώρα που ξέρουν να βάλουν τα πράγματα σε έναν χρονικό άξονα, αρχίζουν να θυμούνται καλύτερα.

Ανάπτυξη της μνήμης

Αμέσως μετά την γέννηση, το μωρό αναγνωρίζει τη φωνή της μητέρας του. Ένα παιδί που θηλάζει αναγνωρίζει την μυρωδιά της μέσα σε μία εβδομάδα. Μέσα σε τρεις μήνες αναγνωρίζει πρόσωπα, αγαπημένα παιχνίδια, ήχους κλπ.  Παρόλο που το μωρό έχει την δυνατότητα να θυμάται αυτά τα πράγματα, δεν πρόκειται για απομνημόνευση γεγονότων η οποία σταδιακά  εξελίσσεται.
  • Από ενός έτους τα μωρά αρχίζουν να θυμούνται άτομα που τα βλέπουν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Επίσης θυμούνται την ακολουθία ορισμένων πραγμάτων και αρχίζουν να μιμούνται («εάν σπρώξω την μπάλα, αυτή θα κυλήσει»).
  • Από τους 18 μήνες θυμούνται που βρίσκονται τα αγαπημένα τους παιχνίδια ή την γεύση του φαγητού που προτιμούν αλλά δεν μπορούν να θυμηθούν για παράδειγμα που άφησαν την προηγούμενη ημέρα κάτι.
  • Στα δύο χρόνια τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να απομνημονεύσουν ορισμένα πράγματα που επαναλαμβάνονται στην καθημερινότητα τους αλλά όχι κάτι που άκουσαν ή είδαν για μία μόνο φορά. Η επανάληψη υποστηρίζει την απομνημόνευση. Επιστήμονες στο Harvard  έχουν  συμπεράνει ότι τα παιδιά σε αυλή την ηλικία μπορούν να θυμούνται κάτι για πολλούς μήνες το οποίο το έχουν δει σε επαναλαμβανόμενη βάση.
  • Παιδιά στα τρία τους χρόνια μπορούν να θυμηθούν και αναπαράγουν γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν (φυσικά δεν γνωρίζουν την χρονική στιγμή που έγινε αυτό το γεγονός, αλλά το θυμούνται αόριστα).  Στα τέσσερα χρόνια μπορούν να θυμηθούν και να περιγράψουν κάποιο συμβάν της καθημερινής ζωής τους.
  • Στα πέντε χρόνια του ένα παιδί μπορεί να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα που αφορά στο πότε θα κάνουν κάτι. Φυσικά δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλες «λίστες», αλλά μπορούμε μέσα στην ημέρα να ορίσουμε κάποια πράγματα και το παιδί να έχει την μνήμη και την συνείδηση να το πραγματοποιήσει. Ένα παιδί πέντε χρονών, ξέρει ότι καθημερινά θα πάει στο σχολείο, ότι το Σαββατοκύριακο θα χαρεί οικογενειακές βόλτες κ.ο.κ. Θυμάται να περιγράψει και συμβάντα από προηγούμενες ημέρες, ή να αναφέρει κάτι που πρόκειται να συμβεί, βάση του «προγράμματος» του.
  • Τα… πρωτάκια θυμούνται μεν ότι πρέπει να διαβάσουν, να μελετήσουν για το σχολείο, αλλά αν δεν το έχουν σημειώσει (εάν δεν τους έχει δοθεί συγκεκριμένη γραπτή οδηγία από το δάσκαλο) δεν θα θυμούνται τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.
Παρόλο που τα παιδιά δεν έχουν συνειδητές αναμνήσεις των πρώτων χρόνων της ζωής τους, οι πράξεις μας και τα γεγονότα που βιώνουν , καθορίζουν σημαντικά το υπόλοιπο της ζωής τους. 
Μπορεί ένα συμβάν να μην αποτελεί ανάμνηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το συμβάν δεν έχει θετική ή αρνητική επιρροή.
Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό οι γονείς να συμβάλουν δίνοντας αίσθηση προστασίας, ασφάλειας, στοργής και αγάπης στο παιδί κατά την ανάπτυξη του άσχετα με το εάν δεν θα υπάρχει ανάμνηση γι’ αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
  • Δώστε στα παιδιά θετικά παραδείγματα και πράξεις να μιμούνται. Επιλέξτε να τους καθοδηγείτε για το σωστό και όχι για το «τι δεν πρέπει να κάνουν».
  • Τα παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου και μιμούνται κάθε μας πράξη. Μην τα αποθαρρύνετε αλλά εξηγήστε τους κινδύνους που υπάρχουν ενώ για παράδειγμα χρησιμοποιείτε το μαχαίρι, ανοίγετε ένα μπουκάλι ή χρησιμοποιείτε απορρυπαντικά για τον καθαρισμό του σπιτιού.
  • Μην τους απαγορεύετε κάτι χωρίς λόγο, αλλά να τους εξηγείτε. Χρειάζεται να ξέρουν την αλήθεια, κάτι που σίγουρα «καταγράφεται» στην μνήμη τους και το «αποδεικνύουν» αργότερα με τις πράξεις τους.  
  • Τα παιδιά χρειάζονται επιβράβευση όταν θυμούνται κάτι. Μη συγκρίνετε τη μνήμη τους με αυτή των ενηλίκων. Είναι σημαντικό να ακούσουν «μπράβο που το θυμήθηκες» .
Τα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης, τον κύριο ρόλο τον παίζει η οικογένεια, που αποτελεί πρότυπο για ένα παιδί. Ακόμη και εάν τα παιδιά δεν έχουν συνειδητές αναμνήσεις από τα πρώτα τους χρόνια, ασυνείδητες λειτουργίες «καταγράφονται» από τις αισθήσεις και έτσι αργότερα το μυαλό του παιδιού είναι έτοιμο να αποθηκεύσει γεγονότα της ζωής του.   

Αποκλειστικό!! Να πώς καθάρισαν οι δρόμοι από τα χιόνια! / Cleaning the streets from snow!! (parody)

Ευχαριστούμε τους φίλους της σελίδας μας, 
που μας το έστειλαν 😂😂

Γιατί νευριάζουν τα παιδιά;
6 WaysTo Help The Angry Child

Είναι βέβαιο ότι όλοι οι γονείς έχουν έρθει αντιμέτωποι με ένα παιδί, που η μόνη του αντίδραση, όταν είναι νευριασμένο είναι να επιτεθεί στη μαμά ή στο μπαμπά του (κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο «τυχερός» κάθε φορά!) χτυπώντας τον, όπου μπορεί… 

Angry Children - Why Does it Happen?

6 WAYS TO HELP
THE ANGRY CHILD
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;
Έχετε ποτέ αναλογιστεί πόσες φορές την ημέρα εκνευρίζεστε εσείς και θα θέλατε πάρα πολύ να χτυπήσετε κάποιον, για να εκτονώσετε τα νεύρα σας; Μάλλον όχι, μια και οι περισσότεροι ενήλικες, πριν ακόμα καταλήξουν να χτυπήσουν κάποιον (σε ακραίες καταστάσεις), έχουν εκστομίσει διάφορες βρισιές και κατηγορίες προς το άτομο, που τους προκάλεσε σύγχυση, μειώνοντας έτσι τη σφοδρότητα του εκνευρισμού!..
Και όμως, η δική σας εκνευρισμένη αντίδραση στον οδηγό, που μπήκε μπροστά σας στο φανάρι, είναι αντίστοιχη με του παιδιού σας, που ενοχλείται, επειδή δεν το αφήνετε να πιάνει, για παράδειγμα, ό,τι βρίσκει μπροστά του μέσα σε ένα πολυκατάστημα. Μπείτε τώρα, λοιπόν, στη θέση του και θα καταλάβετε αμέσως γιατί θέλει να σας χτυπήσει, ακόμα και αν αυτό που κάνει δεν είναι καθόλου σωστό!
Ο μόνος τρόπος, για να απαλλαγείτε από αυτή την ανεπιθύμητη συνήθεια, είναι να εξηγήσετε στο παιδί σας ότι υπάρχει και άλλος τρόπος, εκτός από τη βία, που μπορεί να το βοηθήσει να διευθετήσει τις διαφορές του. 
Μέσα από τη δική σας συμπεριφορά σε στιγμές έντασης, δείξτε του την αξία του ώριμου διαλόγου (δύσκολο αυτό, όταν είναι κανείς εξαιρετικά εκνευρισμένος), αλλά και της υπομονής, που πλέον στις μέρες μας αποκτά άλλη αξία!
Παρόλα αυτά, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι προσδοκίες σας από το παιδί πρέπει να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μια και δεν απευθύνεστε σε μεγάλο άνθρωπο αλλά σε ένα παιδί, οπότε και ο χρόνος προσαρμογής του στα νέα δεδομένα είναι αρκετά μεγαλύτερος από ό,τι για έναν ενήλικα.
πηγή: Το μάτι της Οιχαλίας

Σοφά λόγια για το παιδί!

 
ΘΑΛΗΣ: Η παιδική ηλικία δείχνει τον άνθρωπο, όπως η αυγή την ημέρα.
ΚΙΚΕΡΩΝ: Το παιδί είναι τριαντάφυλλο με κλεισμένα ακόμα τα πέταλά του.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Να φέρεσαι στους γονείς σου, όπως θα ήθελες να φέρονται τα παιδιά σου σε σένα.
ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ: Την αγάπη των παιδιών την κερδίζεις με την γλυκύτητα κι όχι με την αυστηρότητα.
ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ: Μη δείχνεις ποτέ στα παιδιά σου ένα αυστηρό πρόσωπο. Η γλύκα σου κερδίζει την αγάπη τους. Αν κάνουν κάποιο λάθος μάθε τα να το διορθώνουν με τη βοήθεια της στοργικής τους μητέρας.
ΔΟΥΜΑΣ: Όσο πιο πολλά δάκρυα στοίχισε ένα παιδί στα μάτια της μητέρας του, τόσο πιο αγαπημένο είναι στην καρδιά της.
ΜΠΑΛΖΑΚ: Η παιδική ηλικία, ακολουθεί τον άνθρωπο σε ολόκληρη την ζωή του.
ΝΤΙΚΕΝΣ: Τα μικρά παιδιά τίποτε δεν αντιλαμβάνονται και δεν αισθάνονται τόσο πολύ, όσο την αδικία.
Ε. ΕΣΣΕ: Δεν υπάρχει τίποτε πιο θαυμαστό και ασύλληπτο και τίποτε πιο αλλόκοτο κι ολότελα χαμένο για μας, από την ψυχή του παιδιού όταν παίζει.
Τ. ΝΙΚΟΛ: Δεν υπάρχουν κακά παιδιά. Υπάρχουν μόνο κακοί γονείς. Και είναι κακοί οι γονείς που θεωρούν τα παιδιά τους κακά.
Σ. ΦΡΟΫΝΤ: Το ωραιότερο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί είναι ν’ ακούμε το γέλιο ενός μωρού
Τ. ΝΙΚΟΛ: Η αληθινή αγάπη προς το παιδί θα μας υποδείξει τον τρόπο να τα βοηθήσουμε με ηρεμία και στοργή, να γίνουν ευχαριστημένοι και ισορροπημένοι άνθρωποι.
Μ. ΡΙΤΣΑΡΝΤΣ: Το γέλιο της μαμάς βρίσκει ανταπόκριση στο μικρό της. Μια μορφή ανταλλαγής παλιά όσο και ο κόσμος.
Ε. ΕΣΣΕ: Τα παιδιά είναι μεγαλόψυχα και μπορούν, με την μαγεία της φαντασίας τους, να φιλοξενήσουν στην ψυχή τους, το ‘να δίπλα στ’ άλλο πράγματα που, σε μυαλά ηλικιωμένα, η μεταξύ τους διαφορά, προκαλεί σφοδρό πόλεμο και αλληλοαποκλεισμούς.
ΛΟΓΓΦΕΛΛΩ: Το σχισμένο φόρεμα διορθώνεται,
μα τα σκληρά λόγια συντρίβουν την καρδιά του παιδιού.
Ζ. Ζ. ΡΟΥΣΣΩ: Η παιδική ηλικία έχει τον ιδιαίτερο τρόπο της να βλέπει, να σκέπτεται, να αισθάνεται, που της είναι δικός της. Τίποτε δεν είναι λιγότερο συνετό από το να θέλουμε να τον αντικαταστήσουμε με τους δικούς μας τρόπους.
 

Όταν το παιδί σας είναι αριστερόχειρας
Help for left handed children

Εκείνο που πρέπει να τονιστεί πρώτα απ’ όλα και να γίνει σαφές είναι ότι η αριστεροχειρία δεν είναι αρρώστια. Ούτε αναπηρία. Και ότι τα παιδιά που γράφουν με το αριστερό...
...τους χέρι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα άλλα παιδιά.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν γονείς
που προσπαθούν να πείσουν ένα παιδί
που γράφει με το αριστερό να χρησιμοποιεί
το λεγόμενο «καλό» χέρι, το δεξιό.
Είναι γεγονός ότι παλαιότερα η αριστεροχειρία ήταν ένα θέμα που είχε επενδυθεί με πολλές προκαταλήψεις, που οδήγησαν γονείς και παιδαγωγούς σε λανθασμένους χειρισμούς σε βάρος των παιδιών που χρησιμοποιούσαν το αριστερό τους χέρι για να γράψουν. 
Ίσως όλοι αυτοί θα είχαν αντίθετη άποψη αν ήξεραν ότι γνωστές προσωπικότητες που πρόσφεραν πολλά στον πολιτισμό μας, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Πικάσο και πολλοί άλλοι ήταν αριστερόχειρες ή αμφιδέξιοι.

Help for left handed children

Γιατί να είναι κάποιος αριστερόχειρας;
Ο εγκέφαλός μας περιλαμβάνει δύο ημισφαίρια: το δεξιό και το αριστερό. Το πρώτο είναι υπεύθυνο για τις κινήσεις του αριστερού τμήματος του σώματός μας, ενώ το δεύτερο κατευθύνει τις κινήσεις του δεξιού τμήματος. Τα δύο αυτά ημισφαίρια επικοινωνούν μεταξύ τους με το μεσολόβιο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον εγκέφαλο να λειτουργεί ως σύνολο.
Στους δεξιόχειρες, λοιπόν, κυριαρχεί το αριστερό τμήμα του εγκεφάλου, ενώ αντίθετα στους αριστερόχειρες δεσπόζει το δεξιό ημισφαίριο, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το αριστερό τμήμα του σώματος και φυσικά το αριστερό χέρι.
Η συγκεκριμένη διαδικασία δεν έχει μέχρι σήμερα ερμηνευτεί επιστημονικά. Το μόνο διαπιστωμένο είναι ότι γεννιέται κάποιος αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας.
Τα περισσότερα μωρά γεννιούνται αμφιδέξια, παρόλο που δείχνουν πολύ γρήγορα την προτίμησή τους στο δεξιό ή το αριστερό χέρι. Ωστόσο, αν ένα παιδί είναι πράγματι αριστερόχειρας, είναι κάτι που επιβεβαιώνεται μετά τα 3 του χρόνια.
Όμως, η αριστεροχειρία δεν αφορά μόνο το χέρι, αλλά συχνά αναφέρεται και στο αριστερό πόδι, το μάτι ή το αφτί. Φτάνει, λοιπόν, να προσέξουμε με ποιο πόδι ξεκινά ένα παιδί για να ανεβεί μια σκάλα, με ποιο αφτί προσπαθεί να ακούσει, με ποιο χέρι ζωγραφίζει ή πλένει τα δόντια του και γενικότερα πώς χειρίζεται κάτι που απαιτεί μεγάλη δύναμη, για να καταλάβουμε αν είναι ή όχι αριστερόχειρας.

Ένα πραγματικό μαρτύριο
Δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν γονείς που προσπαθούν να πείσουν ένα παιδί που γράφει με το αριστερό να χρησιμοποιεί το λεγόμενο «καλό» χέρι, το δεξιό. 
Όμως, αν ήξεραν πόσο μαρτυρική είναι αυτή η επανεκπαίδευση για το παιδί, δεν θα το έκαναν ξανά.
Και είναι μαρτύριο για το παιδί, διότι αυτό υποχρεώνεται να αντιστρέψει τις λειτουργίες των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου του. Η εναλλαγή, μάλιστα, αυτή προκαλεί συχνά και μια σειρά διαταραχών σε διάφορους τομείς, όπως στην προσοχή, το συντονισμό των κινήσεων, την ομιλία και τη χρήση του γραπτού λόγου.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε επίσης και την ψυχολογική επιβάρυνση που φορτώνεται το παιδί από το περιβάλλον του στην προσπάθειά του να γίνει «φυσιολογικό». Το αποτέλεσμα; Το παιδί να παρουσιάζει διαταραχές στη συμπεριφορά, ψυχοσωματικές ενοχλήσεις, τικ, κατάθλιψη κ.ά.

Η στάση των γονέων είναι καθοριστική
Γι’ αυτό οι γονείς οφείλουν:
1) Να δέχονται την αριστεροχειρία του παιδιού τους και να μην το πιέζουν να χρησιμοποιεί το δεξιό του χέρι.
2) Να το βοηθήσουν να καταλάβει ότι ούτε άρρωστο ούτε ανάπηρο είναι και ότι δεν έχει λόγους να ντρέπεται για τίποτα.
3) Να το ενισχύουν ώστε να μάθει να ξεπερνά τα καθημερινά μικροπροβλήματα, αφού είναι αναγκασμένο να ζει σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι... στα μέτρα των δεξιόχειρων.
4) Να του δίνουν πρωτοβουλίες και να συζητούν μαζί τους για τα συναισθήματά του.
5) Να επινοούν εργασίες που απαιτούν προσεκτικές μετρήσεις για να ενισχύουν έτσι την αναλυτική του σκέψη.
6) Να το ενθαρρύνουν να ζωγραφίζει με λεπτομέρειες διάφορα αντικείμενα, για να αναπτύσσει τη φαντασία του.
7) Τέλος, να γνωρίζουν ότι τώρα πια έχει αρχίσει να λαμβάνεται μέριμνα για τη διευκόλυνση των αριστερόχειρων σε πρακτικά θέματα, όπως υπολογιστές, ψαλίδια κ.ά.

Χαρακτηριστικά των παιδιών με αριστεροχειρία
* Προτιμούν τα παιχνίδια-κατασκευές και τη μουσική.
* Θυμούνται καλύτερα τη μουσική παρά τους στίχους των τραγουδιών.
* Αποφεύγουν τα ανταγωνιστικά παιχνίδια.
* Βλέπουν έντονα όνειρα.
* Χειρονομούν πολύ όταν μιλούν.

Πηγή: belife.gr - newsbeast.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki