Λεονάρντο ντα Βίντσι. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν... η επιστήμη

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (15 Απριλίου 1452 — 2 Μαΐου 1519) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης.

Θεωρείται αρχετυπική μορφή του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη, Homo Universalis και μια ιδιοφυής προσωπικότητα. Μεταξύ των πιο διάσημων έργων του βρίσκονται η Μόνα Λίζα και ο Μυστικός Δείπνος.

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, υπήρξε ακόμα σημαντικός εφευρέτης και επιστήμονας, με σημαντική συνεισφορά στην ανατομία, και την αστρονομία.

περισσότερα εδώ 

Επικίνδυνη η επιλόχεια κατάθλιψη για τη γυναίκα και το περιβάλλον της - Πήδηξε στο κενό με το μωρό της

Η τραγική είδηση...
Το βρέφος ήταν μόλις 2,5 μηνών. Η άτυχη γυναίκα φέρεται ότι είχε συμπτώματα μελαγχολίας μετά τη λοχεία.
Τραγωδία στην Κόρινθο. Μια 29χρονη γυναίκα έχοντας αγκαλιά το μόλις 2,5 μηνών μωρό της φαίνεται ότι πήδηξε στην θάλασσα, στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου βρήκαν και οι δύο τραγικό θάνατο.

Η σωστή γνώση... για να προλαβαίνουμε τραγικά γεγονότα.

Επικίνδυνη η επιλόχεια κατάθλιψη για τη γυναίκα

και το περιβάλλον της
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ

Μεταπτώσεις στη διάθεση, συναισθηματική φόρτιση, ακόμη και απότομα κλάματα χωρίς να συντρέχει σοβαρός λόγος ταλαιπωρούν αρκετές γυναίκες κατά τη διάρκεια και μετά τη λοχεία.
Οι εναλλαγές συναισθημάτων και η αυξημένη ευαισθησία μετά τη γέννα έχουν μικρή διάρκεια και με κατανόηση από το περιβάλλον της γυναίκας εξαφανίζονται ξαφνικά όπως και εμφανίστηκαν. Ο ευαίσθητος ψυχισμός αυτή την περίοδο αποδίδεται σε ορμονικούς κυρίως παράγοντες και δεν εμπνέει ανησυχία. Ωστόσο, ένα ποσοστό γυναικών, που από ιατρικής απόψεως είναι μεγάλο, πέφτει σε επιλόχεια κατάθλιψη ή επιλόχεια ψύχωση, μια σοβαρή ψυχική νόσο, που χρήζει άμεσης θεραπείας. Έντονη θλίψη, αδιαφορία για το βρέφος ή ακόμη και άρνηση της ύπαρξης αυτού, απελπισία, παραληρηματική ερμηνεία της πραγματικότητας, απομάκρυνση από φίλους και οικογενειακό περιβάλλον, εκνευρισμός, σε συνδυασμό ακόμη και με σωματικές διαταραχές, όπως απώλεια όρεξης, ταχυπαλμία και διαταραχές στον ύπνο είναι μερικά συμπτώματα, που πρέπει να θορυβήσουν τη γυναίκα, τον σύζυγο και το περιβάλλον της.
Κι αυτό γιατί σε κάποιες περιπτώσεις η επιλόχεια ψύχωση μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία ή ακόμη και σε δολοφονία του βρέφους, του συζύγου ή άλλων παιδιών στην οικογένεια.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Εταιρείας Ψυχολογικής Ψυχιατρικής Ενηλίκων και Παίδων κ. Γιάννη Κούρο, η επιλόχεια κατάθλιψη αφορά σε λεχώνες οι οποίες εμφανίζονται ανώριμες ν αναλάβουν τον ρόλο της μητρότητας και αυτό σχετίζεται συνήθως με την ανατροφή τους από υπερπροστατευτικές μαμάδες, που δεν επέτρεψαν στις κόρες τους να ανεξαρτητοποιηθούν και να γίνουν οι ίδιες μητέρες.
«Η επιλόχεια ψύχωση τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται πολύ σύντομα μετά τον τοκετό. Η πιο συνήθης αντίδραση της μητέρας είναι πως δεν είναι δικό της το παιδί», τονίζει ο κ. Κούρος και συνεχίζει: «Η ψυχωσική κατάθλιψη της λοχείας αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, που περιλαμβάνει νευροληπτικά ψυχοφάρμακα, τα οποία τροποποιούν τον τρόπο αντίληψης προς το φυσιολογικό και με αντικαταθλιπτική αγωγή σε συνδυασμό με ψυχοθεραπευτική στήριξη από ψυχολόγο ή ειδικευμένο ψυχοθεραπευτικά ψυχίατρο. Αν κάποια γυναίκα δεν ακολουθήσει θεραπεία, τότε σίγουρα κάποιος θα πρέπει να αναλάβει το βρέφος για 1-2 χρόνια, αφού η ίδια δεν θα είναι σε θέση να το μεγαλώσει».

Ρ. ΓΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ethnos.gr

Τροφή από τα σκουπίδια! Πετάμε τουλάχιστον τη μισή ποσότητα από τις τροφές που παράγουμε!!

Είναι πραγματικά απίστευτη η ποσότητα τροφίμων -που θα μπορούσαν να θρέψουν ένα σωρό πεινασμένους-, η οποία πετιέται στα σκουπίδια των χωρών της Δύσης.

Μπορεί άραγε κανείς στις μέρες μας να επιβιώσει, συλλέγοντας τροφές αποκλειστικά και μόνο από τα σκουπίδια; 

Η απάντηση είναι ότι μπορεί, όπως απόδειξε ο Τρίστραμ Στούαρτ, 32 ετών, από το Λονδίνο, με δίπλωμα Αγγλικής φιλολογίας του Καίμπριτζ, ιστορικός και συγγραφέας, ο οποίος επιβιώνει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, συλλέγοντας τροφές που θεωρούνται άχρηστες και πετιούνται στα σκουπίδια. 

Έγραψε μάλιστα και βιβλίο πάνω στην εμπειρία του  (Waste: Uncovering the global food scandal- εκδ. Penguin) όπου εξηγεί ότι πετάμε τουλάχιστον τη μισή ποσότητα από τις τροφές που παράγουμε και ότι ανάμεσα στους κύριους υπεύθυνους γι' αυτό,  είναι οι αλυσίδες των μεγάλων σούπερ μάρκετ.

Τα σούπερ μάρκετ των μεγάλων πόλεων πληρώνουν πολλά σε μεταφορικά γιατί ένα μέρος από τα τρόφιμα που διακινούν, προέρχονται από την επαρχία. 

Υπάρχουν τρόφιμα που «χτυπιούνται» κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, αυγά που ραγίζουν κλπ, και αυτά δεν φτάνουν βέβαια ως τα ράφια των καταστημάτων, πετιούνται αμέσως. Όπως πετιούνται αμέσως και τα φρούτα και λαχανικά που δεν αντιστοιχούν σε κάποια στάνταρ μεγέθη. 

Δεν μπορείς να πουλήσεις 5 μεγάλα μήλα, σε μια συσκευασία και ένα μικρό, ανάμεσά τους. Ο αγοραστής θα νιώσει ότι τον κλέβουν. Τα μικρά, ή πάρα πολύ μεγάλα, φρούτα ή λαχανικά, απομακρύνονται και πετιούνται αμέσως. 

Ο Στούαρτ μας λέει στο βιβλίο του ότι οι παραγωγοί στην επαρχία, που προμηθεύουν τα σούπερ μάρκετ με αγαθά πρώτης ανάγκης όπως γάλα και γαλακτοκομικά, κρέας, αυγά, ψωμί, φρούτα και λαχανικά, πάντα δίνουν παραπάνω ποσότητα από αυτή των καθημερινών αναγκών, για έκτακτες περιπτώσεις. Τα ίδια τα σούπερ μάρκετ τους το επιβάλλουν για να είναι εξασφαλισμένα. Αυτή η παραπάνω ποσότητα καταλήγει επίσης στα σκουπίδια. Τέλος, απομακρύνονται από τα ράφια, και πετιούνται στα σκουπίδια, τα προϊόντα των οποίων έφτασε η ημερομηνία λήξης. Ο Στούαρτ παρατήρησε μάλιστα ότι τα σούπερ μάρκετ πετούν τα προϊόντα μια ή δυο μέρες πριν από την αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης τους. 

Αλλά βέβαια, δεν πετάνε μόνο τα σούπερ μάρκετ στα σκουπίδια τρόφιμα,  τα περισσότερα τα πετούν οι ίδιοι οι καταναλωτές.

Μόνο στη Μ. Βρετανία, πετάνε κάθε χρόνο στα σκουπίδια 484 εκατομμύρια σφραγισμένα κεσεδάκια γιαούρτι τα οποία θα μπορούσαν να καταναλωθούν άμεσα, 1,6 δισεκατομμύριο μήλα, 2,6 δισεκατομμύρια φέτες ψωμί  και τόνους άλλων φαγώσιμων. Φανταστείτε τι θα γίνεται στην Αμερική...

Ο Στούαρτ λέει ότι σε ολόκληρο τον κόσμο πετιέται στα σκουπίδια το ένα τρίτο της παραγωγής τροφίμων, ενώ σε Ευρώπη και Αμερική, τουλάχιστον το μισό.  
Όπως έχει παρατηρηθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στη Δύση,  παράγουμε πιο πολλά απ' όσα μπορούμε να καταναλώσουμε. 
Είναι να τρελαίνεται κανείς αν σκεφτεί ότι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που πεθαίνουν επειδή δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διατροφής τους. 

πηγή: dialogoi.enet