Tuesday 6 August 2013

Το γένος των τζιτζικιών και οι σχέση τους με τις Μούσες.
Από τον «Φαίδρο» του Πλάτωνα

Μετάφραση Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com


Σωκράτης
Και όσο για καιρό δα έχουμε. Κι έπειτα τα τζιτζίκια που κατά το συνήθειο τους μέσα στην κάψα τραγουδούνε και συνομιλούνε πάνω από το κεφάλι μας μού φαίνεται πως μας βλέπουνε. 
Αν λοιπόν μας έβλεπαν κι εμάς τους δύο, όπως τον πολύ κόσμο, το μεσημέρι να μη συνομιλούμε αλλά να είμαστε νυσταγμένοι και με το τραγούδι τους αποκαρωμένοι από αργία του νου μας, με το δίκιο τους θα μας περιγελούσαν, παίρνοντάς μας για τίποτα δούλους που ήλθαν σ' αυτούς εδώ, σ' αυτό το κατάλυμα να κοιμηθούν, ωσάν πρόβατα που κάνουν μεσημέρι γύρω από το νερό. Αν όμως μας έβλεπαν να συνομιλούμε και να πλέωμε από κοντά τους σαν δίπλα από Σειρήνες αγοήτευτοι, το έπαθλο που έχουν από τους θεούς για να το δίνουν στους ανθρώπους, ίσως το έδιναν σε μας από θαυμασμό και εκτίμηση.
Φαίδρος
Και τι είναι λοιπόν αυτό που έχουν; Γιατί δεν έτυχε ως φαίνεται να τ' ακούσω.
Σωκράτης
Αληθινά όμως δεν στέκει ένας άνθρωπος που αγαπάει τις Μούσες να μην έχη ακούσει αυτά τα πράγματα. Νά, λένε πως τα τζιτζίκια ήταν άνθρωποι κάποτε, προτού ακόμα να γεννηθούν οι Μούσες. 
 Όταν όμως γεννηθήκανε οι Μούσες και πρωτοφάνηκε το τραγούδι, τόσο πια μερικοί από αυτούς τότε τους ανθρώπους τα χάσανε από την τέρψη, που τραγουδώντας αμέλησαν να φάνε και να πιούν και, χωρίς να το νοιώσουν, πεθάνανε. Απ' αυτούς γεννήθηκε το γένος των τζιτζικιών παίρνοντας τούτο το βραβείο από τις Μούσες, δηλαδή να μην έχει αφότου γεννηθεί καμμιά ανάγκη για τροφή, αλλά, χωρίς να τρώη και να πίνη, ν' αρχίζη ευθύς να τραγουδάει ως που να πεθάνη, κι έπειτα πηγαίνοντας στις Μούσες να τους φέρνη είδηση ποιός από τους ανθρώπους εδώ κάτω ποιάν απ' αυτές τιμάει.
Και νά, στην Τερψιχόρη φέρνοντας την είδηση ποιοί την ετίμησαν, κάνουν προς αυτούς την αγάπη της μεγαλύτερη, και στην Ερατώ εκείνους που την ετίμησαν μ' ερωτικά τραγούδια όμοια και στις άλλες κατά το είδος της τιμής που ταιριάζει στην κάθε μιά. Μα στην πρεσβύτατη, την Καλλιόπη, και στην Ουρανία που έρχεται έπειτα από αυτήν, αγγέλουν εκείνους που περνούνε την ζωή τους με φιλοσοφία και που τιμούν εκείνων την τέχνη. Αυτές δα είναι που πιό πολύ απ' όλες τις Μούσες, έχοντας να κάμουν με τον ουρανό και με τους λόγους, και των θεών και των ανθρώπων, αρθρώνουνε την ομορφότερη φωνή.
Για πολλές δα λοιπόν αιτίες πρέπει να μιλούμε για κάτι και δεν πρέπει να κοιμόμαστε το μεσημέρι.

Αλφειός και Αρεθούσα

Ο μύθος αποτελεί αρχαιοελληνική συνειρμική ανθρωπόμορφη παράδοση της «ένωσης» των γλυκέων υδάτων ποταμών και πηγών που ρέουν στη θάλασσα
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Αλφειός ήταν κυνηγός που αγάπησε την Αρέθουσα αλλά εκείνη δεν τον ήθελε και για να τον αποφύγει πήγε στην Ορτυγία, νησί κοντά στις Συρακούσες. 
Ο Αλφειός από τον μεγάλο έρωτά του μεταμορφώθηκε σε ποταμό και μέσω των νερών της θάλασσας έφτασε στην Ορτυγία, κοντά στην αγαπημένη του
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Αρέθουσα ήταν μία από τις νύμφες των δασών. Ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας. Δεν ανταποκρίθηκε στην αγάπη του θεού Αλφειού και, όταν αυτός την καταδίωξε, κατέφυγε στη Σικελία, όπου η Άρτεμη τη μεταμόρφωσε σε πηγή. Ο Αλφειός απογοητευμένος έγινε ποτάμι και ενώθηκε με τα νερά της.
Η πηγή Αρέθουσα υπάρχει στο νησάκι Ορτυγία κοντά στις Συρακούσες και οι Συρακούσιοι πίστευαν ότι τα νερά της χύνονται υπογείως στον ποταμό Αλφειό της Πελοποννήσου.
ο Αλφειός ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύας και πατέρας του Ορσίλοχου και παππούς του βασιλιά των Φαρών της Μεσσηνίας, Διοκλέα.
Ήταν απόγονος του Ήλιου ο οποίος αφού σκότωσε τον αδελφό του Κέρκαφο σε κάποιο αγώνα, διώχτηκε από τις Ερινύες και αυτοκτόνησε στον ποταμό Νύκτιμο. Από τότε άλλαξε ονομασία και λέγεται Αλφειός.
Αυτήν αγάπησε ο ποτάμιος θεός Αλφειός, τον οποίο, για να αποφύγει η Αρέθουσα, διαπέρασε τη μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας θάλασσα φθάνοντας στην παρά τις Συρακούσες νήσο Ορτυγία. 
Τότε μεταμορφώθηκε από την Άρτεμη σε "πηγή" πλούσια σε γάργαρο νερό. 
Εν τω μεταξύ, ο Αλφειός μεταμορφώθηκε σε ισχυρό υποθαλάσσιο ποταμό (θαλάσσιο ρεύμα), την ορμητικότητα του οποίου δεν μπόρεσε να εμποδίσει ούτε ο Αδρίας (Αδριατικό πέλαγος), ώστε να ενώσει τα ύδατά του με εκείνα της πηγής της Αρέθουσας.
Ο μύθος αποτελεί αρχαιοελληνική συνειρμική ιδεατή ανθρωπόμορφη παράδοση της «ένωσης» των γλυκέων υδάτων ποταμών και πηγών που ρέουν στη θάλασσα

Συνελήφθη ο παιδεραστής που είχε λάβει χάρη
από το βασιλιά του Μαρόκου

Ο ισπανός παιδεραστής που είχε λάβει χάρη από το βασιλιά του Μαρόκου την περασμένη εβδομάδα συνελήφθη χθες, Δευτέρα στην Ισπανία.
Daniel Galván
Spain arrests convicted pedophile after Moroccan king retracts temporary pardon 

Detenido en Murcia el pederasta indultado por el rey de Marruecos 

Ο Ντανιέλ Γκάλβαν Βίνα που είχε καταδικαστεί τον Σεπτέμβριο του 2011 σε 30 χρόνια φυλάκισης στο Μαρόκο για το βιασμό 11 παιδιών, ηλικίας μεταξύ 4 και 15 ετών ήταν ανάμεσα σε 48 κρατουμένους από την Ισπανία, στους οποίους έδωσε χάρη ο βασιλιάς Μοχάμεντ, μετά και σχετικό αίτημα του βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος, ο οποίος επισκέφτηκε το Ραμπάτ.

Η ισπανική κυβέρνηση είχε υποβάλει στο Μαρόκο 48 ονόματα κρατουμένων, μεταξύ των οποίων «έναν κατάλογο με 18 κρατουμένους που ζητούσε να τους χορηγηθεί χάρη και έναν άλλο με 30 ονόματα, για τους οποίους ζητούσε να εκδοθούν στην Ισπανία, προκειμένου να εκτίσουν εκεί την ποινή τους. Το όνομα του Γκαλβάν περιεχόταν στη δεύτερη λίστα».
Από την πλευρά του, εκπρόσωπος του ισπανικού υπουργείου Εξωτερικών υπογράμμισε ότι «η απόφαση να δοθεί χάρη στους Ισπανούς κρατουμένους ελήφθη από τις μαροκινές αρχές».
Σύμφωνα με τα μαροκινά μέσα ενημέρωσης, η βασιλική χάρη χορηγήθηκε στους Ισπανούς κρατουμένους στο όνομα των εξαίρετων σχέσεων που διατηρούν οι δύο χώρες, λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη του Ισπανού βασιλιά Χουάν Κάρλος στο Μαρόκο τον Ιούλιο.
Ο ισπανικός θρόνος ανακοίνωσε πως «δεν έχει την παραμικρή σχέση με οποιονδήποτε κατάλογο», προσθέτοντας πως ο μονάρχης κατά την επίσκεψή του στο Μαρόκο είχε ενδιαφερθεί απλώς «για την κατάσταση» των κρατουμένων Ισπανών πολιτών και πως είχε ζητήσει ώστε ένας εξ αυτών, που ήταν άρρωστος, να μπορέσει να μεταφερθεί στην Ισπανία για να εκτίσει εκεί την ποινή του.
Ο βασιλιάς του Μαρόκου ακύρωσε πριν από δύο ημέρες τη χάρη και απέλυσε τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους που την εισηγήθηκαν για τον Γκάλβαν Βίνα.

Τη χάρη στον ισπανό παιδεραστή ακολούθησε διεθνής κατακραυγή και μαζικές διαδηλώσεις σε Μαρόκο και η Ισπανία.
Ο Βίνα θα μεταφερθεί, τώρα στη Μαδρίτη και η υπόθεσή του θα παραπεμφθεί στο ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας. 

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος και η παραμόρφωση της Χιροσίμα ...

«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας...»
Τραγωδία είναι η μίμηση πράξεως επί σκηνής, η αναπαράσταση της συμφοράς που συνέβη στη ζωή, με σκοπό να λυτρώσει τον άνθρωπο (θεατή) με την κάθαρση, να τον διδάξει, όπως ολοκληρώνει τον ορισμό του ο Αριστοτέλης.
Τραγωδία->Τραγούδι, η έκφραση του καημού για να απαλυνθεί ο πόνος από την συμφορά.
Τραγωδία: = Τράγων ωδή, τραγούδι Χορού του οποίου τα μέλη είναι μεταμφιεσμένοι σε Σατύρους (τραγόμορφους δαίμονες)
Επί σκηνής, ο ηθοποιός μιμείται την συμφορά, την αναπαριστάνει.

Η συμφορά στη ζωή, η τραγωδία είναι άσχημη. Το Κακό είναι άσχημο. Για να παρασύρει στο όλεθρο μιμείται το Καλό. Προσποιείται τα καλά και συμφέροντα, τα μιμείται, τα υπερβάλλει και τα προβάλλει ως ζητούμενα.
Το αντρικό σώμα, το γυναικείο είναι όμορφα. Το Κακό, τα προάγει σε αυτοσκοπό. Σου ενσπείρει την διάθεση ανάδειξης του σωματικού κάλους, σε κάνει προκλητικό, σε γυμνώνει, σε εκπορνεύει και σε καταστρέφει. Υποκρίθηκε ότι είσαι ομορφότερος από αυτό που είσαι για να σε κερδίσει και να σε καταστρέψει.
Ο πλούτος τον αγαθών, το νερό, ο αέρας, ο ήλιος, η τροφή, η φύση είναι όμορφα. Το Κακό, σου υπόσχεται περισσότερο πλούτο, μιμείται έναν πλούτο κακέκτυπο και τον κάνει απληστία.
Η δημοκρατία των άξιων είναι καλή. Το Κακό μιμείται την δημοκρατία και παράγει την ολιγαρχία. Υπόσχεται εξουσία και δίνει κράτος, μιμείται δικαιοσύνη και προσφέρει τυραννία.
Το Κακό δεν παρέχει τίποτε δικό του. Μιμείται τις ιδιότητες του Καλού και εξαπατά και δημιουργεί τραγωδίες.
Η τραγωδία στη σκηνή είναι η μίμηση της συμφοράς.
Η τραγωδία στη ζωή είναι η μίμηση των προσόδων του Καλού. Είναι η προσωρινή φενάκη που με απόλυτη βεβαιότητα θα φέρει την καταστροφή. Πάντα την φέρνει. Είναι σαν τα ναρκωτικά, που μιμούνται και υπόσχονται την ευδαιμονία και είναι βέβαιο ότι θα φέρουν την καταστροφή.
Όλο το σύστημα αξιών που λειτουργεί ο κόσμος μας, είναι στηριγμένο επάνω στο Καλό. Από την εποχή του Λυκούργου, του Σόλωνα, του Χαμουραμπί, του Μωυσή, του Ιουστινιανού, όλοι οι νόμοι βασίζονταν πάνω στο Καλό. Σκληροί νόμοι πολλές φορές αλλά βασισμένοι στο Δίκαιο, με τα λάθη τους και τις ατέλειες τους.
Μετά ήρθε ο Ένας και διακήρυξε τον απόλυτο νόμο. Την αγάπη. Επέλεγε το Καλό από αγάπη, όχι από φόβο, ελεύθερα.
Αυτό το σύστημα αξιών, αυτό προσπαθεί να ανατρέψει το κακό. Όλες τις εποχές. Από εδώ οι πόλεμοι, οι φόνοι, οι κλοπές, οι αδικίες, η διαφθορά. Με εργαλείο την μίμηση της ευδαιμονίας.
Τα ίδια γίνονται και τώρα. Πτώχευση όλων των λαών της γης. Είχαμε την Αφρική, την Ασία, τώρα έχουμε την Ευρώπη, την Αμερική υπό πτώχευση. Ενώ, δεν έχει αλλάξει τίποτε από πριν. Καμιά παραγωγή δεν μειώθηκε και ξαφνικά φτωχύναμε, ο ένας μετά τον άλλο. Εδώ το παιγνίδι χόντρυνε, μίμηση φτώχειας για να έρθει η πραγματική φτώχεια και να φέρει την ανατροπή.

Το άκτιστο Φως
Σήμερα, τιμάται η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κατά την Μεταμόρφωση του Σωτήρος αποκαλύπτεται η Θεία φύση του Χριστού. Αυτό που βλέπουν με τα μάτια τους, όσο άντεξαν οι μαθητές Του, είναι το άκτιστο Φως. Το Φως που περιγράφει ο Γρηγόριος ο Παλαμάς. 
Το εκτυφλωτικό φως του ολέθρου
Αυτό το Φως, προσπάθησε να μιμηθεί το Κακό, στις 6 Αυγούστου 1945, ίδια μέρα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.  Και, όπως πάντα έφερε, την απόλυτη καταστροφή.
«Το εκτυφλωτικό φως. Για όσους βρίσκονταν εκεί και επέζησαν για να θυμούνται τη στιγμή που ο άνθρωπος για πρώτη φορά έστρεψε εναντίον του τις στοιχειακές δυνάμεις του σύμπαντός του, το πρώτο δευτερόλεπτο ήταν καθαρό φως, εκτυφλωτικό, έντονο φως - φως μιας τρομακτικής ομορφιάς και ποικιλίας. Μπορεί να υπήρξε και ήχος, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.»  Περιοδικό ΕΝΑ, 1992.
Και ποιο είναι αυτό το Κακό να το καταπολεμήσουμε;
Κάθε φορά, που πρέπει να αποφασίσουμε, να επιλέξουμε ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, ας διαλέγουμε ελεύθερα το Καλό. Και το ποιο είναι το Καλό, το ξέρουμε πάντοτε, με άριστη δικλείδα ασφαλείας την γαλήνη της ψυχής μας ότι πήρε την σωστή απόφαση.
Αλλιώς, οι πράξεις μας καταντούν, Ωδή στο τράγο.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki