Πόσο προστατεύεις τον εαυτό σου; -- How to Emotionally and Physically Protect Yourself

Ανάμεσα σε πιέσεις, απογοητεύσεις, υποχρεώσεις, συμβιβασμούς και συνεχείς εκκρεμότητες εσύ πόσο και πώς προστατεύεις τον εαυτό σου; 

Μην επιτρέπεις να σε πληγώνουν ...

How to Emotionally and Physically Protect Yourself

Στη σύγχρονη εποχή των ταχυτήτων, των πολλαπλών ρόλων και των οικονομικών απαιτήσεων, η διασφάλιση μιας εσωτερικής ισορροπίας μοιάζει πιο δύσκολη από ποτέ. 

Ο ψυχισμός ακροβατεί ανάμεσα στην πίεση και την επιθυμία που παραμερίζεται εν τέλει.

Συνήθως, υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας και θεωρούμε πως αντέχουμε. Παρατείνουμε, αναβάλλουμε, σιωπούμε. Σε έναν καταπιεσμένο και υπ’ ατμόν εαυτό, όμως, όλα είναι έκρυθμα και απρόβλεπτα….

Τα όρια του καθενός μας καταπατούνται συχνά και απερίσκεπτα. Προτιμούμε να ζορίσουμε λίγο ακόμα τον εαυτό μας προκειμένου να φτάσουμε έναν στόχο, να διεκπεραιώσουμε κάτι ή να διευκολύνουμε μια κατάσταση. Και το «λίγο ακόμα» παίρνει πολύ…! 

Σχεδόν «συνηθίζουμε» να είμαστε πιεσμένοι, αγχωμένοι, απελπισμένοι. Υπομένουμε, γιατί θεωρούμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κι όλο και αλλοτριωνόμαστε, κι όλο κι αλλοιωνόμαστε ψυχικά και συναισθηματικά.

Κι έρχεται μια μέρα που συνειδητοποιείς ότι ζεις μια ζωή που στην ουσία δεν επιθυμείς.

Τόσες θυσίες, τόσες αυτοθυσίες, τόσες προτεραιότητες και τόσες ιεραρχήσεις που σε έκαναν να ξεχάσεις την ουσία σου. 

Ποιος είσαι; Τι θέλεις; Τι λαχταράς; Πού θες να φτάσεις; 

Ξέχασες να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, την αυθυπαρξία σου, την αυτοαξία σου, τις ανάγκες σου και τις εκφάνσεις σου. 

Δεν είναι αθέμιτο, ούτε κατακριτέο να ακούς τον εαυτό σου και να πράττεις ανάλογα. Τι κάνεις όταν δυσανασχετείς; Όταν διαφωνείς; Όταν «λιμνάζεις»; Αντιδράς; Αντιστέκεσαι; Αναθεωρείς; Ή μήπως σιωπαίνεις; Μήπως στωικά υπομένεις;

Η αυτοπροστασία ως έννοια είναι παρεξηγημένη. Δεν θα πρέπει να συγχέεται ούτε με τον εγωισμό, ούτε με την έπαρση, αλλά ούτε με την «αναισθησία». Η αυτοπροστασία είναι μέρος της αυτογνωσίας και βασίζεται στον αυτοσεβασμό! Σέβεσαι την ίδια σου την ύπαρξη ως ολότητα; Την προασπίζεσαι; Την «ακούς»; Τολμάς να κάνεις τις ανατροπές που έχεις τόσο ανάγκη; Τολμάς να πας κόντρα στους φόβους και στα άγχη της ρουτίνας σου; Έρχεσαι σε ρήξη με τη «βολή» σου;

Η αυτοπροστασία έχει να κάνει κυρίως με τις επιλογές σου, με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι μη υγιείς ανθρώπινες σχέσεις και καταστάσεις, με τις «εκτονώσεις» που επιτρέπεις στον εαυτό σου, με τις αλήθειες που λες, με τις αλλαγές που επιδιώκεις, με τα όριά σου που σέβεσαι, με τα «όχι» που θες να πεις, με την ισορροπία που πασχίζεις να εδραιώσεις μέσα σου ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω σου. 

Δεν θέλει κόπο η όλη διαδικασία, αρκεί να είναι ξεκάθαρο μέσα σου τι είναι σημαντικό για σένα και τι όχι… και τι κάνεις για αυτό!

Πολλές φορές μόνοι μας, άθελά μας υπονομεύουμε την ψυχική μας ισορροπία. Μένουμε σε εργασίες που μας καταρρακώνουν, σε δεσμούς που μας δυστυχούν, σε συνθήκες που δεν μας εκφράζουν, σε καταστάσεις που μας ασφυκτιούν. Εγκλωβιζόμαστε, καταπιεζόμαστε, «βουλιάζουμε», αλλά παρόλα αυτά σιωπή… αδράνεια… παθητικότητα…! Ακόμα κι αν η ανοχή μας και η παραμονή μας σε ένα συναισθηματικό καθεστώς μη ικανοποίησης είναι προϊόν συνεχούς εκλογίκευσης και συγκατάβασης προς κάποιες κοινωνικές νόρμες, ο ψυχισμός παρόλα αυτά θα έρθει η στιγμή που θα επαναστατήσει! Οτιδήποτε αντιβαίνει τη σταθερότητα, την ηρεμία και την ισορροπία της ψυχής έχει συνέπειες…

Δεν μπορείς να κρυφτείς από έναν εαυτό απογοητευμένο, αποπροσανατολισμένο και «μπουκωμένο». Πολλές φορές και οργισμένο, εξαγριωμένο. Καμία μορφή αδιάλειπτης καταπίεσης δεν γίνεται δεκτή από το «ψυχικό κέντρο» μας. Κανένα άλλοθι, καμία δικαιολογία δεν θα κρατήσουν για πάντα το μυαλό μας σε πλάνη και αμφιβολία. Οι συνειδητοποιήσεις θα γίνουν. Οι αφυπνίσεις θα έρθουν αργά ή γρήγορα. Το ζήτημα τότε θα είναι πόσο χρόνο έχασες και πόσες πληγές μετράς…!

rodiaki.gr
antikleidi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η τραγική ιστορία του David Reimer, του αγοριού που μεγάλωσε σαν κορίτσι. - The boy who was raised a girl

Πρόκειται για μια ιστορία που έχει καταγραφεί στα ιατρικά χρονικά ως ένα από τα πιο σκληρά και αδίστακτα ψυχολογικά πειράματα όλων των εποχών.

Ένα τραγικό λάθος σε μια επέμβαση περιτομής, ένας ψυχολόγος που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να επαναπροσδιορίσει το φύλο ενός ανθρώπου, καθώς ο σεξουαλικός προσδιορισμός διαμορφώνεται ανάλογα με την ανατροφή, και δύο δίδυμα αδέρφια που καταλήγουν να αυτοκτονήσουν γιατί δεν αντέχουν τον τρόπο που μεγάλωσαν.

Είναι η ιστορία του Ντέιβιντ Ρέιμερ, 
του αγοριού που μεγάλωσε σαν κορίτσι.

Αύγουστος 1965. Η Τζάνετ και ο Ρον Ρέιμερ από τον Καναδά απέκτησαν δυο δίδυμα αγόρια, τον Μπρους και τον Μπράιαν. Τα δυο αγοράκια σε ηλικία έξι μηνών εμφάνισαν πρόβλημα στην ούρηση. Έπασχαν από φίμωση. Οι γονείς τους αποφάσισαν να τους κάνουν περιτομή. Και από τότε άλλαξε ριζικά η ζωή του μικρού Μπρους, αλλά και όλης της οικογένειας. Οι γιατροί στο νοσοκομείο πρότειναν μια νέα μέθοδο περιτομής με καυτηριασμό. Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης του Μπρους, παρουσιάστηκε επιπλοκή και το πέος του νεογνού υπέστη σοβαρό έγκαυμα. Οι γιατροί ανακοίνωσαν στους γονείς ότι το πρόβλημα ήταν ανεπανόρθωτο....

Τους μήνες που ακολουθούν, το νεαρό ζευγάρι των αγροτών από τον Καναδά τρέχουν από γιατρό σε γιατρό για να δουν αν μπορεί κάτι να γίνει με το παιδί τους. Κανένας δεν τους δίνει ελπίδες: ο Μπρους θα πρέπει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με το ελάχιστο που έχει απομείνει από το πέος του.

Ένα βράδυ, οι Ρέιμερ βλέπουν στην τηλεόραση την παρουσίαση ενός αμερικανού γιατρού, ο οποίος υποστηρίζει ότι μπορεί να «επαναπροσδιοριστεί» το φύλο. Ο γιατρός λέγεται δρ Τζον Μόνεϊ, είναι καθηγητής Παιδιατρικής & Ιατρικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση του ερμαφροδιτισμού και θιασώτης της άποψης ότι τα αγόρια μπορούν να «γίνουν» κορίτσια, εάν γίνουν νωρίς οι απαιτούμενες παρεμβάσεις.

Το πείραμα
Οι Ρέιμερ νιώθουν ελπίδα και φεύγουν από τον Καναδά για να τον επισκεφθούν στις ΗΠΑ. Ο δρ Μόνεϊ αποφασίζει ότι ο Μπρους Ρέιμερ αποτελεί τον ιδανικό υποψήφιο για να αποδείξει την αλήθεια της θεωρίας του, αφού έχει έναν πανομοιότυπο δίδυμο αδελφό με τον οποίο μπορούν να γίνονται όλες οι συγκρίσεις.

Εξηγεί στους Ρέιμερ ότι η μετατροπή του Μπρους σε κορίτσι αποτελεί την μοναδική του ευκαιρία για να έχει ετεροφυλόφιλες σχέσεις όταν μεγαλώσει και τους πείθει να επιστρέψουν σπίτι τους και να αναθρέψουν τον Μπρους ως κορίτσι, δίχως ποτέ να του πουν ότι είχε γεννηθεί αγόρι.

Εκείνοι αλλάζουν το όνομά του σε «Μπρέντα» και για τα επόμενα 10 χρόνια ακολουθούν κατά γράμμα τις συστάσεις του δρος Μόνεϊ – μεταξύ αυτών, να τον επισκέπτονται μία φορά τον χρόνο με τα παιδιά τους, για να καταγράφει την εξέλιξή τους.

Όταν η «Μπρέντα» γίνεται 21 μηνών, υποβάλλεται σε χειρουργική εκτομή των όρχεων, ενώ σταδιακά της χορηγούνται οιστρογόνα για να αποκτήσει γυναικεία χαρακτηριστικά. 

Ό,τι έχει απομείνει από το πέος της, αφήνεται ανέπαφο, για να μην επηρεαστεί η ουροποιητική λειτουργία της. Ο στόχος είναι όταν η «Μπρέντα» μπει στην εφηβεία, να χειρουργηθεί για να αποκτήσει λειτουργικό τεχνητό κόλπο.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο δρ Μόνεϊ δημοσιεύει σε ιατρικές επιθεωρήσεις άρθρα για την επιτυχία της «υπόθεσης Τζον/Τζόαν», όπως αποκαλεί το πείραμά του. Σύμφωνα με όσα γράφει, τα δίδυμα είναι ευτυχισμένα: ο Μπράιαν μεγαλώνει ως σκληρό και ζωηρό αγόρι, και η «Μπρέντα» ως ένα ευτυχισμένο μικρό κορίτσι.

Μετά την επιτυχία της μεθόδου, αρχίζει η εφαρμογή της σε χιλιάδες αγόρια που γεννιούνται με μη αναστρέψιμες παραμορφώσεις των γεννητικών οργάνων, αλλά και σε περιπτώσεις ερμαφροδιτισμού.

Όμως, οι δηλώσεις του απείχαν πολύ από την πραγματικότητα. 

Σε ηλικία 2 ετών η Μπρέντα έσκιζε τα φορέματά της. Δεν έπαιζε με κούκλες και τσακωνόταν με τον αδερφό της για να του πάρει τα αυτοκινητάκια....

Τα δυο αδέρφια επισκέπτονταν τον γιατρό Μάνεϊ μια φορά τον χρόνο. 

Στις συνεδρίες ο Μάνεϊ, χωρίς να ενημερώσει τους γονείς, ανάγκαζε τα δυο παιδιά να βγάλουν τα ρούχα τους. Τους ζητούσε να παίρνουν ερωτικές στάσεις και να υποδύονται ότι έρχονται σε σεξουαλική επαφή, ενώ παράλληλα τραβούσε φωτογραφίες. 

Όπως δήλωσαν αργότερα τα αδέρφια Ρέιμερ, ο γιατρός υποστήριζε ότι αυτό το «σεξουαλικό παιχνίδι» θα βοηθούσε στην «υγιή ανάπτυξη της σεξουαλικής τους ταυτότητας». 
Ο γιατρός θύμωνε και έβριζε, όταν κάποιο από τα δυο αδέρφια αντιστεκόταν και αρνούνταν να κάνει ό,τι τους ζητούσε. Όταν μπήκε στην εφηβεία, υποβλήθηκε σε ορμονοθεραπεία με οιστρογόνα, ώστε να αποκτήσει στήθος και άλλα θηλυκά χαρακτηριστικά. 
Αυτή η κατάσταση είχε επηρεάσει τη ψυχική κατάσταση του παιδιού. 

Σε ηλικία 13 ετών απείλησε τους γονείς της ότι θα αυτοκτονούσε, αν την πήγαιναν πάλι στον γιατρό Μάνεϊ. Οι γονείς υπέφεραν από τις τύψεις. Η μητέρα έπαθε κατάθλιψη και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, ενώ ο πατέρας έγινε αλκοολικός.

Η αποκάλυψη της αλήθειας
Οι γονείς τελικά, αποφάσισαν να αποκαλύψουν στην Μπρέντα ότι ήταν αγόρι. «Ξαφνικά κατάλαβα γιατί ένιωθα έτσι. Δεν ήμουν τρελός» δήλωσε αργότερα. Ζήτησε να τον φωνάζουν Ντέιβιντ. Τα επόμενα χρόνια έδωσε μάχη για να αποκτήσει ξανά τη χαμένη του σεξουαλική ταυτότητα. 
Έκανε ενέσεις τεστοστερόνης, διπλή μαστεκτομή για να αφαιρέσει το στήθος που είχε δημιουργηθεί από τα οιστρογόνα και υποβλήθηκε σε δυο επεμβάσεις φαλλοπλαστικής. 
Όμως, τα ψυχικά τραύματα που του είχε προκαλέσει ο γιατρός δεν μπόρεσε ποτέ να τα ξεπεράσει. Ένιωθε αποστροφή για τα νοσοκομεία και τους γιατρούς και είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει δυο φορές. 
Πίστευε ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να βρει μια σύντροφο. Τελικά γνώρισε την Τζέιν Φοντάνε. Το 1990, σε ηλικία 25 ετών την παντρεύτηκε και υιοθέτησαν τρία παιδιά....

Όμως, τα ψυχικά τραύματα παρέμεναν. Είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει δυο φορές.

Η υπόθεσή του έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1997 όταν είπε την ιστορία του στον δρ Μίλτον Ντάιαμοντ, ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο της Χαβάη. Ο Ντάιαμοντ έπεισε τον Ντέιβιντ να δημοσιοποιήσει την ιστορία του για να αποτραπούν άλλοι γιατροί να κάνουν ανάλογα πειράματα σε βρέφη. Ο Τζον Καλοπίντο δημοσιοποίησε την ιστορία του Ντέιβιντ στο Rolling Stone τον Δεκέμβριο του 1997 και κέρδισε το National Magazine Award.
Αργότερα η ιστορία του έγινε βιβλίο, στη βιογραφία με τον τίτλο As Nature Made Him: The Boy Who Was Raised as a Girl, όπου ο Καλοπίντο περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την τραγική ζωή του Ντέιβιντ.

Οι αυτοκτονίες
Η περιπέτειά του όμως δεν σταματούν εκεί. Τα σεξουαλικά πειράματα και τα δύσκολα παιδικά χρόνια οδήγησαν τον αδερφό του στην κατάθλιψη και στη σχιζοφρένεια. Το Ιούλιο του 2002 πέθανε από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών χαπιών. 
Ο θάνατος του αδερφού επιδείνωσε τη ψυχική κατάσταση του Ντέιβιντ. Παράλληλα, ήταν άνεργος και ο γάμος του περνούσε κρίση. Στις 2 Μαΐου 2004 η σύζυγός του του ζήτησε να χωρίσουν. Δυο μέρες αργότερα, ο Ντέιβιντ πήγε σε ένα πάρκινγκ, έστρεψε την καραμπίνα στον κρόταφό του και αυτοκτόνησε. Ήταν 38 ετών.

Πηγή: Huffington Post 
Με πληροφορίες από BBC, Guardian,  Wikipedia 
tvxs.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ταξίδι στον κόσμο των αστερισμών και της μυθολογίας τους

Με αφορμή το μάθημα της Ιστορίας της Γ’ Δημοτικού, «Από τη Μυθολογία στην Ιστορία» οι μαθητές επέλεξαν έναν αστερισμό, συγκέντρωσαν πληροφορίες γι’ αυτόν και με τη βοήθεια της δασκάλας τους, κοιτάζοντας χάρτες με τα σχήματα των αστερισμών, τους ζωγράφισαν.

Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο της Αργοναυτικής Εκστρατείας διαβάσαμε την εξής πηγή:

Μύθοι για τους αστερισμούς

Η Αθηνά έκανε την Αργώ αστερισμό για να μη λησμονηθεί το τολμηρό ταξίδι της. Από τότε η Αργώ αρμενίζει στο πέλαγο του ουρανού, που τέλος δεν έχει. Και στους ανθρώπους, όταν στρέφουν τα μάτια τους ψηλά, θυμίζει τα ένδοξα παλικάρια που κάποτε, χιλιάδες χρόνια πριν, πήραν στα χέρια τους τα κουπιά της και ταξίδεψαν στα πέρατα της γης.

Και λένε και για τη λύρα του Ορφέα πως έγινε και αυτή στο τέλος αστερισμός για όσα καλά πρόσφερε η μουσική της.

Άθα Γιαλούρη, 

Μύθοι των αρχαίων Ελλήνων για τους αστερισμούς, σελ.52

Έπειτα, ως έναυσμα ενδιαφέροντος, η δασκάλα παρουσίασε στα παιδιά τον αστερισμό της Αργούς και στη συνέχεια τους αστερισμούς της Μεγάλης και Μικρής Άρκτου, της Λύρας, του Κύκνου, του Αετού, της Ανδρομέδας, της Κασσιόπης και του Περσέα. Τη μυθολογία των περισσότερων από αυτών των αστερισμών τη γνώριζαν οι μαθητές από παραμύθια που είχαν διαβάσει και ταινίες που είχαν παρακολουθήσει. Τότε, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τους μύθους κι άλλων αστερισμών, βρίσκοντας πληροφορίες γι’ αυτούς.

Η ονομασία του αστερισμού προήλθε από τη μυθική Αργώ, το πλοίο της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Σήμερα, ο αστερισμός της Αργούς έχει χωριστεί σε τέσσερις αστερισμούς, την Πυξίδα, την Πρύμνη, την Τρόπιδα και την Ιστία.

Στην Ελληνική Μυθολογία η Καλλιστώ ήταν η κόρη του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα. Το όνομά της προήλθε από την ελληνική λέξη κάλλος, που σημαίνει ομορφιά (καλλίστη =η ομορφότερη).

Η Καλλιστώ καυχιόταν συχνά για την ομορφιά της κι έτσι δημιούργησε τον εγωισμό και τη ζήλια της Ήρας. Λέγεται μάλιστα ότι συνδέθηκε με τον Δία και γέννησε τον μεγάλο ήρωα της Αρκαδίας, τον Αρκάδα. Μετά από αυτά τα γεγονότα, η Ήρα μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα έτσι ώστε να πάψει να υπερηφανεύεται για την ομορφιά της.

Όταν ο Αρκάς μεγάλωσε, μια μέρα που πήγε στο δάσος για να κυνηγήσει, είδε τη μεταμορφωμένη σε αρκούδα μητέρα του -που διατηρούσε όμως ανθρώπινη σκέψη και νόηση- και ετοιμάστηκε να την χτυπήσει με το τόξο. Τότε ο Δίας για να αποτρέψει αυτό το έγκλημα, να σκοτώσει το παιδί τη μητέρα του, τον μεταμόρφωσε σε αρκουδάκι κι έτσι ο Αρκάς αναγνώρισε τη μητέρα του. Επειδή όμως ο Δίας φοβήθηκε την οργή της Ήρας, μετέφερε και τους δύο στον ουρανό και τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς, βάζοντας τον Αρκτούρο να τους προστατεύει. Από τότε η Καλλιστώ είναι η Μεγάλη Άρκτος και ο Αρκάς η Μικρά Άρκτος, αλλά δεν μπορούν συναντηθούν ποτέ!

Σύμφωνα με την παράδοση η Κασσιόπη ήταν σύζυγος του Κηφέα και μητέρα της Ανδρομέδας. Επειδή η Κασσιόπη καυχήθηκε ότι ήταν ομορφότερη από την Ήρα και από τις Νηρηίδες, προκάλεσε την οργή της Ήρας και των Νηρηίδων, που ζήτησαν από τον θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα, να την τιμωρήσει. Τότε, ο Ποσειδώνας έστειλε ένα κήτος, ένα φοβερό θαλάσσιο τέρας, που κατέστρεφε τα παράλια της χώρας της Κασσιόπης (Αιθιοπία στην Αφρική). Για να εξευμενισθεί ο Ποσειδώνας, το βασιλικό ζεύγος υποχρεώθηκε να δώσει την Ανδρομέδα να τη φάει το τέρας. Τότε εμφανίσθηκε ο Περσέας και τη γλίτωσε. 

Μετά τον θάνατό της, η Κασσιόπη μεταμορφώθηκε σε αστερισμό, όπως και οι υπόλοιποι ήρωες του μύθου.

Σε κύκνο μεταμορφώθηκε μάλλον ο Δίας για να ζευγαρώσει με τη Λήδα και να γεννηθούν οι δίδυμοι Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης καθώς και η Ωραία Ελένη που ήταν η αφορμή του Τρωικού πολέμου. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο κύκνος ήταν το πουλί της Αφροδίτης, γνωστός και ως Μύρτιλος, από τη μυρτιά, το ιερό φυτό της θεάς. Κατά άλλους ο κύκνος ήταν ο Ορφέας, που τοποθετήθηκε μετά το θάνατό του στον ουρανό δίπλα στην αγαπημένη του Λύρα.

Το όνομα Αετός του αστερισμού οφείλεται στον αετό του Δία. Σε αυτό το σημείο του ουρανού οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν ότι έβλεπαν έναν αετό να πετά και να μεταφέρει με τα νύχια του τον Γανυμήδη στον Δία προκειμένου να τον υπηρετήσει ως οινοχόος.

Ένας ιστορικός της αρχαιότητας, ο Αθήναιος, από την άλλη γράφει ότι ο Δίας μεγάλωσε με θεϊκή διατροφή- νέκταρ και αμβροσία. Αμβροσία του έφερναν περιστέρια από τις όχθες του Ωκεανού και νέκταρ ένας αετός. Και τα δύο πουλιά αργότερα τα αντάμειψε ο Δίας:

• ο αετός γίνεται σύμβολο του Δία,
• τα περιστέρια είναι μέχρι και σήμερα από τα πιο αγαπητά πουλιά των ανθρώπων, σύμβολο ειρήνης.

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο αστερισμός της Λύρας σχηματίστηκε από το Δία για να μείνει αθάνατη η μνήμη αυτού του μουσικού οργάνου που κατασκεύασε ο Ερμής από όστρακο χελώνας και δώρισε στον αδερφό του Απόλλωνα, ο οποίος τη χάρισε στο γιο του Ορφέα. Τη Λύρα αυτή χρησιμοποίησε ο Ορφέας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία προκειμένου να κοιμίσει το Δράκο και να βοηθήσει τον Ιάσονα να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Επίσης, ο Ορφέας, παίζοντας μουσική με τη Λύρα του, κατάφερε να δαμάσει τον Κέρβερο, που φύλαγε την πύλη του Κάτω Κόσμου αλλά και να εξευμενίσει τον Πλούτωνα, για να πάρει τη γυναίκα του Ευρυδίκη. Τελικά, δεν κατάφερε να τη σώσει γιατί δεν άντεξε και γύρισε το βλέμμα του να κοιτάξει την Ευρυδίκη, πριν βγει από την πύλη του Άδη. Έτσι την έχασε για πάντα!

Ο Λέοντας κατά τη μυθολογία δεν είναι άλλος από το λιοντάρι της Νεμέας. Συνδέεται λοιπόν άμεσα με τον μεγάλο ήρωα της αρχαίας Ελλάδας, τον Ηρακλή. Γεννήθηκε από την ένωση της Χίμαιρας και του Όρθρου ή του Τυφώνα και της Έχιδνας.. Το λιοντάρι αυτό το έθρεψε η Ήρα και το άφησε ελεύθερο στα δάση της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Εκεί προξενούσε μεγάλες καταστροφές κι είχε ερημώσει όλη η περιοχή εξαιτίας του.

Ο Ευρυσθέας, ξάδερφος του Ηρακλή και βασιλιάς των Μυκηνών, ζήτησε από τον Ηρακλή να πιάσει το λιοντάρι της Νεμέας. Ο ήρωας λοιπόν, κατευθύνθηκε προς τη Νεμέα και δεν άργησε να συναντήσει το φοβερό λιοντάρι. Η μονομαχία του ήρωά μας με το θηρίο ήταν σκληρή αλλά τελικά κατάφερε να το πιάσει από το λαιμό και να το πνίξει με τα ίδια του τα χέρια. Μετά τη μονομαχία πήρε το πανίσχυρο δέρμα του λιονταριού, τη λεοντή, και τη φορούσε ως χιτώνα από το δέρμα του λιονταριού. Αργότερα, οι θεοί θέλοντας να τιμήσουν τον Ηρακλή και να θυμίζουν αιώνια στους ανθρώπους την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στον ημίθεο, αποφάσισαν να τοποθετήσουν το λέοντα στον ουρανό ως αστερισμό.

Ο Ηρακλής ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, ο σπουδαιότερος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιος του Δία και της Αλκμήνης, απόγονος του Περσέα.

Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, η οποία τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε.
Πήρε για γυναίκα του τη Μεγάρα, κόρη του βασιλιά της Θήβας, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Η Ήρα όμως τον τρέλανε, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Όταν συνειδητοποίησε τι έκανε, αποφάσισε να πάει στο Μαντείο των Δελφών για να πάρει χρησμό, ώστε να μάθει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να εξαγνισθεί. Σύμφωνα με τον χρησμό, έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που θα του πρόσταζε εκείνος.

Ποιοι ήταν οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή;
Ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας, τη Λερναία Ύδρα, έπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας, σκότωσε τον Κάπρο του Ερύμανθου, καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία, σκότωσε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, έπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης, έκλεψε τα άγρια άλογα του Διομήδη, πήρε τη ζώνη της Αμαζόνας Ιππολύτης, έφερε τα βόδια του Γηρυόνη στον Ευρυσθέα, άρπαξε τα μήλα των Εσπερίδων, και τέλος έφερε τον Κέρβερο από τον Άδη.

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Δίας τελικά τοποθέτησε τον Ηρακλή στον ουρανό σαν αστερισμό για να είναι αιώνια η δόξα του ήρωα. Ο Ηρακλής θεωρείται ακόμα ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων και λατρευόταν ως θεός Δάσκαλος και προστάτης της πάλης.

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Τοξότης συμβολίζει τον Κένταυρο Χείρωνα, ο οποίος σχημάτισε τον αστερισμό του Τοξότη για να οδηγήσει τους Αργοναύτες στην εκστρατεία τους προς την Κολχίδα για να φέρουν το χρυσόμαλλο δέρας.
Κατά μια άλλη εκδοχή κάποτε ο Ηρακλής, εκτελώντας τις διαταγές του ξαδέλφου του Ευρυσθέα, έτυχε να περνάει από την Πελοπόννησο στο όρος της Φολόης. Εκεί κατοικούσε ο Κένταυρος Φόλος. Ο Φόλος, όπως και ο Κένταυρος Χείρωνας, φημιζόταν για την αγαθότητα και τη φιλανθρωπία του. Όταν είδε τον Ηρακλή, τον κάλεσε στη σπηλιά του για να τον ευχαριστήσει που άνοιξε ένα παλιό πιθάρι με παλιό κρασί, που το φύλαγε για τη γιορτή του θεού Διονύσου. Το υπέροχο άρωμα του κρασιού που χύθηκε γύρω από το πιθάρι, όταν το άνοιξε ο Ηρακλής, προσέλκυσε κι άλλους Κένταυρους που ζούσαν εκεί κοντά. Αυτοί άρχισαν να πίνουν από το κρασί, παρά τις αντιρρήσεις του Φόλου. Μέσα στη μέθη τους ξέχασαν τους κανόνες φιλοξενίας και άρχισαν να επιτίθενται εχθρικά προς τον Ηρακλή. Τότε, αυτός επιτέθηκε με τα δηλητηριασμένα βέλη του εναντίον του Έλατου, του αγριότερου των Κενταύρων. Εκείνος άρχισε να τρέχει και τελικά βρήκε καταφύγιο στη σπηλιά του Κένταυρου Χείρωνα, παλιού φίλου και δάσκαλου του Ηρακλή, που είχε διδάξει στον ήρωα την αστρονομία και την ιατρική. Όμως κατά λάθος, εκεί που ο Ηρακλής κυνηγούσε τον Έλατο κι έριχνε τα δηλητηριασμένα βέλη του, ένα από αυτά πλήγωσε τον Κένταυρο Χείρωνα. 

Η πληγή ήταν θανάσιμη, γιατί ο Χείρωνας ένιωθε φρικτούς πόνους, παρόλο που ο Ηρακλής εφάρμοσε όλες τις ιατρικές γνώσεις του. Τότε, ο Ηρακλής παρακάλεσε ....