Τ. Λειβαδίτης: «Οχτώ άνθρωποι βαδίζουν πάνω στη γη»

«Τι πιότερο ζητάμε όλοι οι άνθρωποι;
Έναν κόσμο, λέει,
που δε θα μας ποδοπατάνε τα όνειρα
που δε θα μας γκρεμίζουν το κατώφλι
που θα μπορούμε να χαμογελάμε
μ’ ένα μεγάλο γέλιο, ολοστρόγγυλο, πλατύ
να, σαν αυτόν τον ήλιο που ανεβαίνει»

Το ποίημα βρίσκεται στη συλλογή
Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1997 σελ 94

Αγαπάς πιο πολύ τη μαμά ή τον μπαμπά;

Η σχεδόν αθώα αυτή ερώτηση που θέτουν οι περισσότεροι γονείς, μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις έπειτα από ένα διαζύγιο. Κι όμως, πολύ συχνά, μετά τη διάλυση της οικογένειας, ο ένας γονιός επιχειρεί να στρέψει τα παιδιά εναντίον του άλλου, πυροδοτώντας το λεγόμενο Σύνδρομο της Γονικής Αποξένωσης. Στην Ελλάδα, όπου σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων η επιμέλεια των παιδιών δίδεται στη μητέρα, τον ρόλο του «κακού» αναλαμβάνει συνήθως ο πατέρας, με αποτέλεσμα τον σταδιακό συναισθηματικό αποκλεισμό του από την οικογένεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 68,3% των κοριτσιών και το 38,1% των αγοριών έχουν επαφή μόνο με τη μητέρα μετά το διαζύγιο.

«Μη γράψεις το όνομά μου, τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα να μας διαβάζουν στις εφημερίδες». Έτσι έκλεισε τη χθεσινή μας συνομιλία ο 50χρονος Π. Μ, διαζευγμένος πατέρας δύο παιδιών. Αρκετή ώρα νωρίτερα, είχε εξομολογηθεί ότι με τα παιδιά του δεν έχει καμία επικοινωνία εδώ και τέσσερα χρόνια. «Η ζωή μου εμένα έχει τελειώσει - το θέμα είναι να σωθεί κανείς άλλος».
Στις ΗΠΑ, η 25η Απριλίου είναι αφιερωμένη στο Σύνδρομο της Γονικής Αποξένωσης, που αφορά την ψυχολογική ζημιά που μπορεί να προκαλέσει σε ένα παιδί η προσπάθεια του ενός γονέα να το στρέψει εναντίον του άλλου, μετά το διαζύγιο. Από φέτος, με πρωτοβουλία του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (που μάχεται να πείσει την Πολιτεία να εφαρμόσει το δικαίωμα των πατεράδων στην επιμέλεια των παιδιών), η Ημέρα Γονικής Αποξένωσης καθιερώνεται και στη χώρα μας.

Άλλωστε, όπως προκύπτει από πανελλήνια έρευνα που πραγματοποίησε ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κ. Ευστράτιος Παπάνης, το πρόβλημα χτυπά την πόρτα των περισσότερων διαλυμένων οικογενειών. Σύμφωνα με την έρευνα, στην Ελλάδα, η μητέρα αναλαμβάνει την επιμέλεια των παιδιών στο 87,1% των περιπτώσεων. Ωστόσο, μόνο το 47,6% των αγοριών και το 23,3% των κοριτσιών διατηρούν επαφές και με τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Το 68,3% των κοριτσιών και το 38,1% των αγοριών διατηρούν επαφή μόνο με τη μητέρα τους. Το 61,1% των παιδιών ηλικίας 15 - 25 ετών θεωρούν υπεύθυνο για τον χωρισμό τον πατέρα, το 11,1% τη μητέρα και το 27,8% και τους δύο.

Τα παιδιά τού Π. Μ. ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. «Από τον πρώτο κιόλας καιρό, όταν ακόμα ήμασταν σε διάσταση, προσπαθούσε να στρέψει τα παιδιά εναντίον μου», αφηγείται στην «Κ». «“Όχι, δεν θα τα πάρεις”, μου έλεγε». Κάπως έτσι, η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια. «Έγιναν δικαστήρια για επιμέλεια, για διατροφές, για ασφαλιστικά μέτρα, έγιναν εφετεία, και τι δεν έγινε», συνεχίζει. «Μπλέκεις σε έναν κυκεώνα, από τον οποίο δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Πρέπει να καταλάβετε ότι στα δικαστήρια ακούγονται τόσα ψέματα, τα οποία για να τα αντικρούσεις, πρέπει να καταξοδευτείς, να πουλήσεις το σπίτι σου. Ακόμα και να τα καταφέρεις, εάν μιλάμε για υπόθεση διατροφής, άντε να σου κατεβάσουν το ποσό 20 ευρώ. Περί αυτού πρόκειται. Έτσι λοιπόν, ενώ βλέπεις την αδικία, κάποια στιγμή σταματάς. Δεν αντέχεις οικονομικά».

Επτά χρόνια διήρκεσε ο δικαστικός του αγώνας, διάστημα κατά το οποίο, όπως υποστηρίζει, η πρώην σύζυγός του είχε δηλητηριάσει σε τέτοιο βαθμό το μυαλό των παιδιών, που πια δεν ήθελαν να τον δουν. Εδώ και 4 χρόνια έχει διακοπεί κάθε επικοινωνία, ωστόσο ο ίδιος καταβάλλει κανονικά το ποσό της διατροφής. «Πάνω από το 1/3 του μισθού μου. Ενας άνθρωπος δηλαδή που έχει να πληρώσει και νοίκι, να φάει, να ντυθεί, είναι αδύνατον να βάλει κάτι στην άκρη, να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Ακόμα και να έβλεπα τα παιδιά μου, δηλαδή, θα ήμουν ο άφραγκος μπαμπάς τους».

http://www.madata.gr/index.php?news=18443
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πίστις, έλπίς, άγάπη, μείζων δε τούτων ἡ άγάπη*

Δεν ήξερα ότι η Σόφια της Βουλγαρίας είναι από την ελληνική λέξη σοφία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ψάχνοντας βρήκα ότι η «ελληνική» σχολή βρίσκεται ανάμεσα στις τρεις δημοφιλέστερες ξένες φιλολογίες του Πανεπιστημίου της Σόφιας, με αποτέλεσμα οι βάσεις εισαγωγής να γίνονται κάθε χρόνο ολοένα και υψηλότερες.

Σύμφωνα λοιπόν, με το θρύλο, η Σόφια της Βουλγαρίας φέρει το όνομα της εκκλησίας, κτισμένης στην εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού(527-565). Κάποτε η κόρη του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, η Σοφία, ήταν άρρωστη. Απ’ όλον τον κόσμο έρχονταν γιατροί, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να τη βοηθήσει. Τότε αυτή έμαθε, ότι στη Βουλγαρία υπάρχουν ιαματικές πηγές, που μπορούν να τη θεραπεύσουν. Πηγαίνει λοιπόν εκεί, γιατρεύεται και για να ευχαριστήσει την πόλη κτίζει εκκλησία και της δίνει το όνομά της. Το σημερινό όνομα της βουλγαρικής πρωτεύουσας προέρχεται από τη επιβλητική χριστιανική βασιλική της Αγίας Σοφίας, που είναι και ένα από τα σύμβολα στο έμβλημα της πόλης.

Και συνεχίζοντας το ψάξιμο, σήμερα 17 Σεπτέμβρη, είναι η Ημέρα της Αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης. Είναι η γιορτή της βουλγαρικής πρωτεύουσας. Η Σόφια έχει καθιερώσει ως γιορτή της την ημέρα της προστάτριάς της.

Αλλά ποιες ήταν η Σοφία, η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη; 
Η Σοφία και οι κόρες της:

• Πίστη, ετών δώδεκα
• Ελπίς, ετών δέκα
• Αγάπη, ετών εννιά,

έζησαν επί Αυτοκράτορα Αδριανού. Η Σοφία βάφτισε τις κόρες της από τις τρεις αρετές που κατονομάζει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Προς Κορινθίους επιστολή του (*ιγ΄ 13)
Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές, διέταξε να τις συλλάβουν. Ζήτησε να παρουσιαστούν μπροστά του οι τρεις κόρες, μία-μία. Πρώτη η δωδεκάχρονη Πίστη, η οποία δε δέχτηκε να απαρνηθεί τη χριστιανική πίστη, οπότε αποκεφαλίστηκε. Ακολούθησε η δεκάχρονη Ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη, οι οποίες ομοίως δεν απαρνήθηκαν την πίστη τους και αποκεφαλίστηκαν.
Η μητέρα τους Σοφία ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες δίπλα στους τάφους τους, όπου και παρέδωσε το πνεύμα της.

Υπολογίζεται ότι απεβίωσαν περί το 137. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη και των τεσσάρων στις 17 Σεπτεμβρίου.

Οι κόρες τίμησαν τα ονόματα τους, η πίστη τους, η ελπίδα τους και η αγάπη τους στον Θεό τις έδωσε την δύναμη να μη προδώσουν. Η μάνα γαλούχησε τα παιδιά της με τις αξίες της και εκείνα ανταποκρίθηκαν.

Ο δειλός άνθρωπος, διδάσκει ο σοφός Ισαάκ ο Σύρος, πάσχει κυρίως από ολιγοπιστία κι από φιλοσωματία. Ο εαυτούλης του και οι αμφιβολίες του μόνο Μοναξιά έχουν να του προσφέρουν. Ενώ η πίστη, η βεβαιότητα ότι αυτά που ελπίζεις θα συμβούν σε ελευθερώνει. Πίστη και ελπίδα και σπουδαιότερο η αγάπη. Δύναμη, ψυχή, φως, χαρά, ελευθερία.

Η μάνα δίδαξε, τα κορίτσια ανταποκρίθηκαν. Σήμερα, μπορεί να φαντάζει ασύλληπτο και ενδεχομένως ανόητο να δίνεις την ζωή σου για μια «ιδέα», για μια πίστη. Αλλά, μη φοβάστε, δεν χρειάζεται να δώσουμε την ζωή μας, απλά, ας μη σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτούλη μας, ας διδάξουμε στα παιδιά μας να στηρίζουν τον συμμαθητή τους, να μην τον καρφώνουν στην πρώτη ευκαιρία. Ας μαζέψουμε μαζί τα σκουπίδια μας από την παραλία κι ας μην τα μαθαίνουμε ότι κάποιος άλλος υποχρεούται να τα μαζέψει. Ας βοηθάμε που και που και κανέναν που έχει ανάγκη, δεν «λέει» να κοιτάμε μόνο τον εαυτούλη μας. Μαγκιά είναι να δίνεις, να βοηθάς, να συμμετέχεις. Δεν είναι μαγκιά το μέσον, η λούφα, το γλείψιμο και η κοπάνα.

Βάλε μυαλό Αγία Σοφία σ’ όλους τους γονείς που μπερδεύτηκαν και Εσείς κοριτσάκια Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη δείξτε στα παιδάκια πόση χαρά έχει να κάνεις το Καλό.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις Σοφίες, τις Πίστεις, τις Ελπίδες και τις Αγάπες. Χρόνια Πολλά.