Δώστε Κίνητρο στο Παιδί σας χωρίς να το δωροδοκήσετε / How To Get Kids Motivated Without Using Bribes And Rewards

«Αν κάνεις τα μαθηματικά σου θα σου πάρω όποιο παιχνίδι θέλεις»

«Αν τελειώσεις την έκθεση θα φας παγωτό» είναι φράσεις που όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή ή που ίσως σε στιγμή απελπισίας έχουμε εκστομίσει.

How To Get Kids Motivated Without Using Bribes And Rewards 

Συχνά οι γονείς, που είναι κουρασμένοι και εκνευρισμένοι και έχουν χίλιες-δυο άλλες έγνοιες στο μυαλό τους και καθήκοντα στην καθημερινότητά τους, καταφεύγουν στη δωροδοκία προκειμένου να κάνουν το παιδί τους να τελειώσει κάτι που δε θέλει- συνήθως τα μαθήματα του σχολείου.
Μερικές φορές η δωροδοκία αυτή έχει αποτέλεσμα ή αποτελεί μια φυσική εξέλιξη της κατάστασης («θα τελειώσεις τα μαθήματα και μετά θα πάμε για πίτσα»), αλλά τις περισσότερες φορές αυτό δε λειτουργεί. 

Ο λόγος που η δωροδοκία δε λειτουργεί είναι είτε επειδή το παιδί βαριέται, είτε επειδή ο γονιός δεν μπορεί να την κρατήσει σε καθημερινή βάση και για πολλά πράγματα (πχ., για να κάνει το παιδί τα μαθήματα του σχολείου, να κάνει και τα αγγλικά, να μελετήσει και μουσική, κοκ).

Ακόμα χειρότερα, όταν οι γονείς τιμωρούν το παιδί τους («δε θα πας στο πάρτι αφού δεν πήρες καλό βαθμό») νομίζοντας ότι έτσι το παρακινούν, στην ουσία το μπλοκάρουν.
Το παιδί δεν αποκτάει εσωτερικά κίνητρα, αγάπη για μάθηση και διάθεση να ξεχωρίσει με πίεση. Μπορεί να αναγκαστεί να κάνει κάποια πράγματα, αλλά στην πρώτη ευκαιρία θα επαναστατήσει και θα τα παρατήσει όλα.
Να πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αποκτήσει κίνητρα:

1. Ζητήστε του να βάλει στόχους.
Ακόμα και τα μικρότερης ηλικίας παιδιά μπορούν με λίγη βοήθεια να βάλουν στόχους. Στην αρχή οι στόχοι θα πρέπει να είναι μικροί, μετρήσιμοι και εφικτοί στο άμεσο μέλλον. Για ένα παιδάκι πρώτης δημοτικού ένας στόχος είναι να φέρνει όλα τα τετράδια και τα βιβλία του στο σπίτι, ή να κάνει την ορθογραφία του χωρίς λάθος, ή κάτι που έχει νόημα για το παιδί. Στη συνέχεια βάλτε λίγο μεγαλύτερους στόχους.

2. Βοηθήστε το παιδί σας να κάνει ένα πλάνο.
Το τμήμα του εγκεφάλου που εποπτεύει τις εκτελεστικές λειτουργίες της προσοχής, της οργάνωσης, της ικανότητας να κάνει κανείς σχέδια και να τα εκτελεί ωριμάζει πλήρως αρκετά αργότερα, μετά την εφηβεία. 

Έτσι, τα παιδιά και οι έφηβοι χρειάζεται να έχουν ένα σχέδιο δράσης και συγκεκριμένες στρατηγικές για να κατακτήσουν τους στόχους τους. 

Βοηθήστε το παιδί σας να καταφέρει αυτό ακριβώς! Έτσι, όταν ένα παιδί δηλώσει ότι θέλει να γίνει αστέρας του μπάσκετ, αντί να του πείτε ότι αυτό δε γίνεται, κλπ., κλπ., είναι προτιμότερο να το βοηθήσετε να δει τι χρειάζεται για να γίνει καλό στο άθλημα που διάλεξε, κάνοντας καθημερινή προπόνηση και ακολουθώντας ένα πρόγραμμα.

3. Γιορτάστε τις επιτυχίες του παιδιού σας.
Μη θεωρείτε δεδομένα όσα πάνε καλά και εστιάζετε μόνο στα αρνητικά και όσα χρειάζονται βελτίωση. Τα παιδιά μαθαίνουν και προκόβουν με την ενθάρρυνση και τη θετική ενίσχυση. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που βλέπετε μια σωστή και επιθυμητή συμπεριφορά, γιορτάστε το! 

Επαινέστε το παιδί, τονίστε πόσο καλή ήταν η προσπάθειά του, κάντε τη σύνδεση ανάμεσα στον κόπο και χρόνο που κατέβαλλε για να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα και δώστε του να καταλάβει ότι είναι ικανό.

4. Βάλτε μια δόση ανταγωνισμού.
Χωρίς να κάνετε συγκρίσεις με αδέρφια και φίλους, βάλτε μια δόση υγιειούς ανταγωνισμού στη ζωή του παιδιού. 

Ο ανταγωνισμός θα πρέπει να σχετίζεται με θετικό τρόπο με τις ικανότητες και τις επιδόσεις του παιδιού σας και όχι αρνητικά σχετικά με τις αδυναμίες του άλλου παιδιού με το οποίο ανταγωνίστηκε. Ο ανταγωνισμός και η ευγενής άμιλλα έχουν νόημα όταν μας βοηθάνε να γίνουμε καλύτεροι, όχι κατατροπώνοντας τον άλλον.

5. Ενθαρρύνετε το παιδί.
Πέστε με λόγια και δείξτε με πράξεις στο παιδί σας ότι πιστεύετε σε αυτό και τις ικανότητές του. 

Ενθαρρύνετέ το να πιστεύει στον εαυτό του και τις δυνάμεις του και να βλέπει περισσότερες λύσεις από προβλήματα. Βοηθήστε το παιδί σας να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά τους φόβους του, να καταρρίψει όσους είναι αβάσιμοι. Διδάξτε στο παιδί την αξία της θετικής σκέψης και της συνεχιζόμενης προσπάθειας.

6. Δείξτε ενδιαφέρον.
Δείξτε ενδιαφέρον σε αυτά που αρέσουν στο παιδί σας ή είναι η κλίση του. 

 Ακόμα και αν δε συμφωνείτε ή θεωρείτε ότι το παιδί σας θα πάρει άλλο δρόμο στη ζωή του, το να έχει ενδιαφέροντα και να ασχολείται με ποικίλες δραστηριότητες καλλιεργεί το μυαλό και την ψυχή του και του ανοίγει νέους ορίζοντες. Ζητήστε από το παιδί σας να σας μιλήσει για όσα το ενδιαφέρουν.

7. Βοηθήστε το παιδί σας να ανακαλύψει το πάθος του.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να ανακαλύψει τι του αρέσει, τι ‘μιλάει στην ψυχή του’ και αφήστε το να ασχοληθεί με αυτό. Μην κρίνετε εξαρχής ότι «του αρέσει να παίζει με τουβλάκια, τι βλακείες είναι αυτές, καλύτερα να ασχοληθεί με τα μαθήματά του», επειδή μια τέτοια ενασχόληση βρίσκεται στη βάση της μαθηματικής σκέψης και της δημιουργίας. Ακόμα και αν το παιδί σας δεν έχει κάποιο πάθος, η διαδικασία του να ασχοληθεί με διαφορετικά πράγματα θα το βοηθήσει να ανοίξει τους ορίζοντές του.

8. Διατηρήστε θετική στάση.
Διατηρήστε θετική και αισιόδοξη στάση σχετικά με την προσωπικότητα του παιδιού σας και τη μελλοντική του εξέλιξη. 

Ποτέ μη χαρακτηρίζεται αρνητικά το παιδί σας «είναι τεμπέλης», «είναι αργή», κλπ. γιατί τα παιδιά πιστεύουν αυτά που ακούνε και οι αρνητικές ταμπέλες που τους βάζετε γίνονται τελικά η πραγματικότητά τους.

9. Η επιρροή των συνομηλίκων.
Οι παρέες του παιδιού σας μπορεί να έχουν τόσο θετική, όσο και αρνητική επιρροή. Mη προσπαθείτε να προστατέψετε λοιπόν το παιδί σας από κάθε επιρροή από τους συνομήλικους, γιατί το να έχει ευγενική άμιλλα στα μαθήματα ή τα σπορ μπορεί να το βοηθήσει να γίνει ακόμα καλύτερο. 

Φυσικά θα πρέπει πάντα να έχετε το νου σας να δείτε ότι το παιδί σας στρεσσάρεται υπερβολικά ή έχει κάποιο θέμα με τους συμμαθητές τους. Σε αυτή την περίπτωση ίσως χρειαστεί να λάβετε πιο δραστικά μέτρα και να κόψετε την κακή επιρροή.

10. Δείξτε ενθουσιασμό.
Δείξτε ενθουσιασμό στο παιδί σας, υιοθετήστε μια ανοιχτή στάση ζωής, με αγάπη προς τη μάθηση, την εξερεύνηση και τη βελτίωση. 

Δείξτε ενθουσιασμό για το τι είδους άνθρωπος είναι το παιδί σας και γι’ αυτά που το ενδιαφέρουν. Παρακινήστε το να βρίσκει θετικά και ευχάριστα γύρω του και μαζί δημιουργήστε θετική διάθεση και ενέργεια.

varvogli.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς να Διαχειριστείτε Αυτόν που Φωνάζει

Οι φωνές και τα νεύρα κάνουν κακό στις σχέσεις. Τις σκοτώνουν. Όταν κάποιος σας φωνάζει διαρκώς, γίνεται ο προσωπικός συναισθηματικός σας τύραννος.

Με τις φωνές μπορεί για λίγο να φαίνεται ότι κάτι έγινε. Ότι αυτός που έβαλε τις φωνές κάτι πέτυχε. Στην πραγματικότητα έκανε μια τρύπα στο νερό. Κάθε φορά που ουρλιάζετε στο παιδί σας, στον άντρα σας, στη γυναίκα σας, στον οποιονδήποτε, σκοτώνετε αυτή τη σχέση.
Αν υπενθυμίσετε σε αυτόν που ουρλιάζει «Σταμάτα τις φωνές, επιτέλους!» τι θα γίνει; Τίποτα! Θα συνεχίσει να φωνάζει. Ίσως και πιο δυνατά, για να... ακουστεί καλύτερα! 

Γιατί στα δύσκολα οι άνθρωποι βάζουν τις φωνές σε αυτούς που αγαπάνε;

Ο άνθρωπος που σας φωνάζει είναι θυμωμένος με κάτι ή κάποιον, όχι όμως απαραίτητα με εσάς. 

Μαθημένη Συμπεριφορά
Εσείς τι νομίζετε ότι θα κάνει ένα παιδί που μεγάλωσε σε μια οικογένεια με φωνές, όταν το ίδιο κάνει τη δική του οικογένεια; Και τονίζει ότι δεν του άρεσε καθόλου που οι γονείς του ούρλιαζαν όλη την ώρα. Θα φωνάζει ή δε θα φωνάζει στα παιδιά του; Δυστυχώς, θα βάζει τις φωνές! Αυτό έμαθε, αυτή την αντίδραση έχει καταγράψει μέσα του και αυτό θα επαναλάβει, παρόλο που μπορεί να μην το θέλει! 

Απώλεια Ελέγχου
Ο θυμωμένος άνθρωπος που ουρλιάζει έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης. Ακόμα χειρότερα, έχει χάσει τον έλεγχο του εαυτού του. Γι’ αυτό και να του πείτε να σταματήσει δεν πρόκειται αυτό να λειτουργήσει ή να τον συνεφέρει. 

Έχει ξεφύγει από τα όρια, τα δικά του προσωπικά όρια. Ακόμα και αν αναγνωρίσει ότι εσείς έχετε δίκαιο και αυτός άδικο, δεν μπορεί να φρενάρει τον εαυτό του, επειδή ο θυμός και οι ορμόνες του θυμού και του στρες έχουν χτυπήσει κόκκινο. 

Ο θυμωμένος άνθρωπος βρίσκεται σε σύγχυση και γι’ αυτό φωνάζει: για να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης. 

Αίσθηση Απειλής
Ο άνθρωπος που φωνάζει πάνω στα νεύρα του νιώθει ότι απειλείται και ότι πρέπει να αντιδράσει άμεσα για να ‘σωθεί’. Οι άνθρωποι που φωνάζουν πιο δυνατά είναι και αυτοί που μέσα τους αισθάνονται πιο ευάλωτοι, παρόλο που εξωτερικά μπορεί να δείχνουν δυνατοί και επιβλητικοί. 

Φτωχές Στρατηγικές Αντιμετώπισης Δυσκολιών
Μπορεί ένας άνθρωπος που οδηγεί λεωφορείο ή αεροπλάνο με αντίξοες καιρικές συνθήκες, ή σώζει ζωές χειρουργώντας ανθρώπους στα επείγοντα να βάλει τις φωνές μπροστά σε ένα σπασμένο ποτήρι στην κουζίνα του σπιτιού του ή στο γεγονός ότι τελείωσε ο καφές, ή στο ότι η έφηβη κόρη του έμεινε έξω πολύ αργά χωρίς να απαντάει στο κινητό της. 

Πολλοί άνθρωποι φωνάζουν όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα ή μία αναπάντεχη κατάσταση επειδή δεν είναι προετοιμασμένοι να χρησιμοποιήσουν διάφορες στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων. Έτσι, καταφεύγουν σε μια ενστικτώδη αντίδραση, το να βάλουν τις φωνές. 

Αίσθηση Παραμέλησης
Ο θυμωμένος άνθρωπος συχνά αισθάνεται συναισθηματικά παραμελημένος ή αδικημένος και βάζει τις φωνές για να ‘κερδίσει’ αυτό που θέλει, δηλαδή την προσοχή του άλλου στον οποίο φωνάζει. Έχει πει το ίδιο πράγμα δυο-τρεις ή και παραπάνω φορές και ο συνομιλητής του είτε δεν άκουσε είτε δεν αντέδρασε με τον τρόπο που αυτός θα ήθελε. 

Οι γονείς όταν νιώθουν ότι το παιδί τους δεν ακούει και δεν κάνει αυτό που του ζητάνε, αντί να επιμείνουν, να επαναλάβουν ή να βρουν κάποιον αποδεκτό τρόπο επικοινωνίας, βάζουν τις φωνές για ν τραβήξουν την προσοχή του παιδιού και να το αναγκάσουν να κάνει κάτι που πρέπει ή να μην κάνει κάτι που δεν πρέπει. 

Επιθετικές Τάσεις
Τέλος, για κάποια άτομα που έχουν επιθετικές τάσεις, οι θυμωμένες φωνές είναι ο τρόπος τους να εκτονώσουν τη βία και το θυμό τους. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που πιάνονται στα χέρια πάντα ξεκινάνε από φωνές! 

Πώς να Διαχειριστείτε Αυτόν που Φωνάζει 

• Διατηρείστε την ψυχραιμία σας!

Αν βάλετε κι εσείς τις φωνές, το παιχνίδι είναι διπλά χαμένο! Θυμηθείτε ότι όταν κάποιος φωνάζει το πρόβλημα είναι δικό του, δεν είστε εσείς το πρόβλημα! 

Αν αντιδράσετε με θυμό και φωνές, απλώς ρίχνετε λάδι στη φωτιά και μεγεθύνετε το πρόβλημα. Και, σαν τη φωτιά, οι φωνές φέρνουν περισσότερες φωνές και εκεί που τσακώνεστε για ένα θέμα, μπαίνουν στη μέση και άλλα θέματα και τσακώνεστε εφ’ όλης της ύλης. 

Ακόμα και αν βράζετε μέσα σας, πάρτε μερικές αργές, βαθιές αναπνοές, υπενθυμίστε στον εαυτό σας «ο άλλος έχει πρόβλημα, όχι εγώ» και μην εκραγείτε. 

Τα προβλήματα λύνονται με συζήτηση, όχι με φωνές. Αποχωρήστε από την κουβέντα/καυγά και δηλώστε ότι θα επιστρέψτε όταν θα είστε και οι δύο ήρεμοι για να το συζητήσετε. 

• Αποφύγετε να ασκήσετε κριτική σε αυτόν που φωνάζει, να τον νουθετήσετε ή να τον κάνετε να ντραπεί.

Εκείνη τη στιγμή, πάνω στη βράση, δεν μπορεί το άτομο αυτό να σκεφτεί λογικά. Έχει λυγίσει κάτω από την πίεση της κατάστασης και βρίσκεται στην αντίδραση του στρες ‘μάχη ή φυγή’, μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού όταν νιώθει ότι απειλείται και πρέπει να κάνει κάτι για να ‘γλιτώσει’. 

• Κάντε μια γρήγορη εκτίμηση της κατάστασης.

Πριν ξεσπάσετε, ακόμα και αν έχετε 100% δίκαιο, σκεφτείτε πώς έχουν τα πράγματα και αν αξίζει τον κόπο να χαλαστείτε ακόμα περισσότερο βάζοντας κι εσείς τις φωνές. 

Μη διστάσετε να σηκωθείτε και να φύγετε! 

Αυτό είναι πιο εύκολο αν το άτομο που σας φωνάζει είναι ενήλικας και είναι απλώς μια γνωριμία. Αν είναι το παιδί σας ή ο σύζυγός σας, πέστε του «δεν το ανέχομαι. Κάνω ένα διάλειμμα και θα τα ξαναπούμε όταν μπορείς να μιλήσεις». 

• Δηλώστε στο άτομο που σας φωνάζει ότι δεν πρόκειται να ανεχτείτε αυτή τη συμπεριφορά.

Το κλειδί εδώ είναι να διατηρήσετε εσείς την ηρεμία σας και να μη βάλετε τις φωνές. 

• Θυμηθείτε να κάνετε κάτι θετικό για τον εαυτό σας.

Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνει θύμα της κακής συμπεριφοράς του άλλου. Βάλτε όρια. Μιλήστε σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο ή σε έναν ειδικό. Δημιουργήστε έναν κύκλο ασφάλειας και εμπιστοσύνης από αγαπημένα σας πρόσωπα. Διατηρήστε χόμπι και ενδιαφέροντα. 

• Αντιμετωπίστε την ψυχολογική βία.

Οι φωνές και ο έντονα κακός τρόπος που συμβαίνουν καθημερινά ή πολλές φορές την εβδομάδα δεν είναι απλώς ‘κακή στιγμή’, πρόκειται για συναισθηματική κακοποίηση. 

Διαπιστώστε αν πρόκειται για κάτι τέτοιο και κάντε τις ανάλογες κινήσεις για να το διαχειριστείτε (πχ ζητώντας από τον άνθρωπό σας σε κάποια στιγμή ηρεμίας να δείτε μαζί έναν ειδικό για τα προβλήματα της σχέσης σας ή να δει αυτός/ή ένας ειδικό για να μάθει να διαχειρίζεται τον θυμό του/της.

varvogli.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μαμάδες αποκαλύπτουν τι έκαναν διαφορετικά στο δεύτερο παιδί

Στο πρώτο μας παιδί, όσο καλά προετοιμασμένες κι αν νομίζουμε πως είμαστε, στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε. Είμαστε πρωτάρες, γεμάτες φόβους και πολλές ανασφάλειες, τις οποίες συνήθως συνειδητοποιούμε όταν έρχεται στη ζωή μας το δεύτερο παιδί. Τότε, βλέπουμε σημαντική αλλαγή στον εαυτό μας: στην αυτοπεποίθηση, στον χειρισμό καταστάσεων, αλλά και στην…χαλαρότητα. Ο τρόπος που μεγαλώνουμε το δεύτερο παιδί μπορεί να είναι διαφορετικός από τον πρώτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το αγαπάμε λιγότερο. Αυτές οι μαμάδες μοιράζονται τις προσωπικές τους εμπειρίες και ίσως θα παρατηρήσετε αρκετές ομοιότητες με εσάς!

«Όταν γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη, ‟κλείστηκα” στο σπίτι. Πραγματικά φοβόμουν να λείψω έστω και μισή ώρα, γιατί πίστευα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε όσο απουσίαζα. Ήμουν εξαντλημένη από την κούραση και στα όρια της κατάθλιψης καθώς δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου ή όταν το έκανα, είχα πάντα την κόρη μου μαζί. Με τη δεύτερη κόρη μου, όμως, ήμουν πιο χαλαρή. Δεν ένιωθα ούτε φόβο, ούτε ανασφάλεια. Την άφηνα στην μητέρα μου και πήγαινα σούπερ μάρκετ χωρίς να κοιτάζω ανά 5 λεπτά το ρολόι μου.» Κ. 38 ετών.

«Σε αντίθεση με το πρώτο μου παιδί, στο δεύτερο έμαθα να ζητάω βοήθεια τόσο από τους γονείς και τα πεθερικά μου, όσο και από τον σύζυγό μου. Δεν ένιωθα πλέον την ανάγκη να φροντίζω ολομόναχη την καθαριότητα, το μαγείρεμα και το μεγάλωμα του γιου μου. Παρόλο που δεν είμαι εργαζόμενη μητέρα κουράζομαι εξίσου γι’ αυτό και μετά την γέννηση της κόρης μου αποφάσισα να ηρεμήσω. Δεν με πείραζε πλέον αν το σπίτι δεν ήταν τόσο τακτοποιημένο, ούτε εάν ο νεροχύτης είχε μία στοίβα πιάτα. Έμαθα ότι η ξεκούραση μου πρέπει να είναι προτεραιότητα και αυτό με βοήθησε στην σχέση με τον άνθρωπό μου, αλλά και στο να γίνω καλύτερη μαμά.» A. 40 ετών.

«Στο δεύτερο παιδί σταμάτησα να διαβάζω με μανία βιβλία για γονείς και άρθρα στο ίντερνετ. Με τον άντρα μου ήμασταν τόσο αγχωμένοι στο πρώτο παιδί που είχαμε καταλήξει να ψάχνουμε εμμονικά για τα πάντα. Ανησυχούσαμε για το πότε θα περπατήσει, πότε θα μιλήσει, ακόμα κι αν ο τρόπος με τον οποίο μπουσουλάει είναι φυσιολογικός. Στον γιο μας χαλαρώσαμε και αποφασίσαμε να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς το άγχος και τις φοβίες να μας επηρεάζουν.» Ε.35 ετών.

«Πριν ακόμη γεννηθεί η κόρη μου, είχα αγοράσει λευκώματα και παιδικά άλμπουμ φωτογραφιών. Σχεδόν καθημερινά προσέθετα φωτογραφίες στις οποίες έγραφα ημερομηνία και ένα απόφθεγμα. Και ο γιος μου, όμως, έχει δικό του αρχείο με φωτογραφίες…απλά βρίσκεται στον υπολογιστή. Κάποια στιγμή πρέπει να τις εκτυπώσω!» Β. 45 ετών.

«Στο πρώτο μας παιδί ανακοινώσαμε την εγκυμοσύνη μου πολύ νωρίς, όταν ήμουν 5 εβδομάδων. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν κρυβόταν και πήραμε τηλέφωνο τους συγγενείς και τους φίλους μας για να τους πούμε τα νέα. Αντίθετα στο δεύτερο παιδί, περιμέναμε περισσότερο! Η χαρά και η ανυπομονησία για το κοριτσάκι μας ήταν η ίδια, απλώς ήμασταν λιγότερο εκδηλωτικοί.» Ι. 33 ετών.

«Κατάλαβα ότι συμπεριφερόμουν διαφορετικά με το δεύτερο παιδί, αφού γέννησα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ανησυχούσα το ίδιο και πρόσεχα την διατροφή και την υγεία μου με συνέπεια. Όταν γεννήθηκε η δεύτερη κόρη μου, όμως, ένιωθα μια αφάνταστη ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Δεν μετρούσα την κάθε αναπνοή της. Δεν ξενυχτούσα σαν ζόμπι πάνω απ’ το προσκέφαλό της για να δω αν είναι καλά. Όποτε κοιμόταν, κοιμόμουν και εγώ.» Κ. 46 ετών.

«Όταν φέραμε τον γιο μας απ’ το νοσοκομείο στο σπίτι, κοιμόταν σε μια μικρή κούνια δίπλα στο κρεβάτι μας τον πρώτο μήνα. Ήταν πολύ όμορφη περίοδος, αλλά σίγουρα μπορούσα να τον μεταφέρω στην κούνια του νωρίτερα, για να συνηθίσει. Έτσι, με την κόρη μας επαναλάβαμε το ίδιο μοτίβο με την διαφορά ότι την κρατήσαμε στο υπνοδωμάτιο μόνο 2 εβδομάδες.» Τ. 29 ετών.

ΠΗΓΗ