Monday 31 July 2023

Αγκαλιά: Τα Είδη της και η Σημασία τους

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ
Εσείς, πόσες αγκαλιές κάνατε σήμερα; 

Το φυσικό άγγιγμα και οι αγκαλιές είναι από τα ομορφότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν σε έναν άνθρωπο, σε κάθε ηλικία και επηρεάζουν τη διάθεση, την ψυχική αλλά και τη σωματική του υγεία.

Τι συμβαίνει όταν κάποιος δεν έχει αρκετές αγκαλιές στη ζωή του;
Επιστημονικές έρευνες σχετικά με τη σημασία της αγκαλιάς έχουν δείξει ότι τα ζώα που δεν είχαν αρκετή φυσική επαφή και ‘αγκάλιασμα’ με το είδος τους επιδείκνυαν επιθετική συμπεριφορά.
Αλλά και τα παιδιά που έχουν στερηθεί τη μητρική αγκαλιά –και όχι μόνο- κινδυνεύουν να έχουν περισσότερα προβλήματα στη συμπεριφορά, το συναίσθημα και την κοινωνική ζωή καθώς μεγαλώνουν. 
 Παιδιά που μεγάλωσαν σε ορφανοτροφεία με καλές συνθήκες (καθαριότητα, φαγητό, και καλυμμένες βασικές ανάγκες), είχαν ψυχοκινητική καθυστέρηση, επειδή δεν είχαν αγκαλιές και συναισθηματικό δέσιμο με τα άτομα που τα φρόντιζαν.

Οι λόγοι που χρειαζόμαστε μια καλή αγκαλιά
Καταρχήν, το αγκάλιασμα δείχνει συναισθηματικό δέσιμο, νοιάξιμο, ψυχική εγγύτητα και ζεστασιά. Ποιος δε θέλει μια τέτοια θετική νότα στην καθημερινότητά του; Τώρα τα επιστημονικά ερευνητικά δεδομένα μας δείχνουν ότι οι αγκαλιές κάνουν καλό στην ψυχική και τη σωματική υγεία μας!

Το αγκάλιασμα μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα
Το θετικό συναίσθημα που συνοδεύει το αγκάλιασμα έρχεται από βαθιά μέσα μας, επειδή με την αγκαλιά εκκρίνονται ωκυτοκίνες, μια φυσική ορμόνη του οργανισμού που συνδέεται με το συναισθηματικό δέσιμο, τη σιγουριά και την ασφάλεια σε μια σχέση. Αυτό σημαίνει ότι ο ανθρώπινος οργανισμός βιολογικά είναι φτιαγμένος να ‘δένεται’ με άλλους ανθρώπους.

Τα μωρά που έχουν πάρει πολλές αγκαλιές μεγαλώνοντας γίνονται λιγότερο στρεσαρισμένοι ενήλικες
«Μην πάρεις αγκαλιά το μωρό που κλαίει, θα το κακομάθεις!» είναι μια συχνή παραίνεση προς νέους γονείς. 
 ΛΑΘΟΣ!!! 
Τα μωρά χρειάζονται την αγκαλιά του γονιού για να ηρεμήσουν, να αισθανθούν σιγουριά και ασφάλεια και να μεγαλώσουν και να γίνουν γερά παιδιά και ενήλικες. Πρόσφατη έρευνα στο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ Emory έδειξε ότι τόσο στα ποντικάκια όσο και στους ανθρώπους, η αφή και το αγκάλιασμα ήδη από τη μικρή ηλικία είναι πολύ σημαντικά για τη μείωση του στρες. Έτσι, τα μωρά που οι γονείς τους τα παρηγορούν με αγκαλίτσα, μεγαλώνοντας γίνονται ενήλικες που στρεσάρονται και αγχώνονται λιγότερο.

Το αγκάλιασμα μειώνει το στρες
Μια ζεστή αγκαλιά μπορεί να μειώσει την κορτιζόλη, την ορμόνη του στρες που παράγεται στο σώμα όταν το άτομο αισθάνεται πιεσμένο και στρεσαρισμένο. Το αγκάλιασμα προκαλεί χαλάρωση στο σώμα και στέλνει μηνύματα ηρεμίας στον εγκέφαλο, που με τη σειρά του τα μεταδίδει σε άλλα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα να μειώνεται το στρες, το άγχος, η αίσθηση της πίεσης και να αυξάνεται η ηρεμία του ατόμου.

Το αγκάλιασμα μειώνει την αρτηριακή πίεση
Το έντονο στρες συνδέεται και με υψηλή αρτηριακή πίεση. Όταν κανείς μειώνει το στρες του, στέλνει μήνυμα χαλάρωσης στο νευρικό του σύστημα και ταυτόχρονα μειώνει και την αρτηριακή του πίεση. Επίσης, η αίσθηση της αφής στο δέρμα ενεργοποιεί τα κύτταρα της πίεσης, που στέλνουν μήνυμα χαλάρωσης στην περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.

Το αγκάλιασμα κάνει καλό στην καρδιά
Εκτός που το αγκάλιασμα κάνει ψυχολογικά καλό στην καρδιά και τα συναισθήματα, αποτελεί επίσης και καλό γιατρικό! 
Σε πανεπιστημιακή έρευνα στις ΗΠΑ βρέθηκε ότι ζευγάρια που δεν αγκαλιάζονταν είχαν αυξημένο καρδιακό παλμό (ελαφριά ταχυκαρδία) σε σχέση με ζευγάρια που αγκαλιάζονταν συχνά.

Το αγκάλιασμα βοηθάει στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος

Στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science δημοσιεύτηκε πρόσφατα έρευνα που δείχνει ότι το αγκάλιασμα τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. 
Έτσι, κάποιος που έχει συχνές αγκαλιές από αγαπημένα του πρόσωπα, έχει ζεστές σχέσεις και κοινωνική υποστήριξη, όταν αρρωστήσει έχει λιγότερα και μικρότερης έντασης συμπτώματα σε σχέση με κάποιον άλλον που δεν έχει συχνές αγκαλιές και κοντινές σχέσεις στη ζωή του

Το αγκάλιασμα μειώνει τους φόβους
Αγκαλιάζοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο ή και ένα αγαπητό άψυχο αντικείμενο –όπως ένα αρκουδάκι- είναι αρκετό για να καταλαγιάσει τον φόβο των συμμετεχόντων σε πολλές έρευνες. 
 Ακόμα και ένα απλό άγγιγμα στο χέρι μεταξύ συζύγων έχει βρεθεί ότι μειώνει το φόβο των ιατρικών εξετάσεων.

Το αγκάλιασμα μειώνει το συναίσθημα της μοναξιάς
Το αγκάλιασμα και η φυσική επαφή με έναν άλλο άνθρωπο είναι σημαντικά για μικρούς και μεγάλους. 
Πανεπιστημιακή έρευνα του Ohio State University έδειξε ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο περισσότερο χρειάζεται αγκάλιασμα και φυσικό άγγιγμα από άλλους ανθρώπους, γιατί έτσι μειώνεται το συναίσθημα της μοναξιάς, αυξάνεται το συναίσθημα της συναισθηματικής ζεστασιάς και ‘δεσίματος’ και τα ψυχολογικά αυτά οφέλη συμβάλλουν στην ευεξία αλλά και την καλύτερη υγεία του ηλικιωμένου ατόμου.

Τα 7 είδη αγκαλιάς και η σημασία τους σε μια σχέση
Ανάλογα με το είδος του αγκαλιάσματος μεταξύ δύο ενηλίκων σε μια σχέση, μπορεί κανείς να συμπεράνει διάφορα πράγματα για το είδος της σχέσης που έχει και για το πώς ο/η σύντροφος βλέπει τη σχέση αυτή. 

Το φιλικό αγκάλιασμα
Όταν ο φίλος ή η φίλη σας έρχεται από δίπλα σας και σας αγκαλιάζει με το ένα χέρι ενώ με το άλλο σας δίνει ένα ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη, το νόημα είναι «είμαστε φιλαράκια». 
Τέτοιου είδους αγκάλιασμα δεν έχει ερωτική σημασία, αλλά δηλώνει ζεστά συναισθήματα, νοιάξιμο, και μια όμορφη σχέση, που όμως δεν πρόκειται απαραιτήτως να γίνει ερωτική.

Το νυσταγμένο αγκάλιασμα
Αυτή η μαγική στιγμή, όταν δυο άνθρωποι είναι δίπλα-δίπλα και ο ένας γέρνει και αφήνει το κεφάλι του να ξεκουραστεί στον ώμο του άλλου, ενώ τα σώματα είναι αγκαλιασμένα… 
Όταν συμβαίνει αυτό το αγκάλιασμα σημαίνει ότι τα άτομα νιώθουν ασφάλεια μεταξύ τους, χαλαρώνουν και αφήνονται.

Το ευγενικό αγκάλιασμα
Ή αλλιώς, το τυπικό αγκάλιασμα, όπως όταν χαιρετάμε μια ηλικιωμένη θεία και δε βλέπουμε την ώρα να αποτραβηχτούμε! Τέτοιου είδους αγκάλιασμα γίνεται όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν και συνήθως οι συμμετέχοντες προσπαθούν να μην αγγίξουν ο ένας τον άλλον, ενώ διατηρούν ένα παγωμένο χαμόγελο στο πρόσωπό τους. 
 Τέτοιου είδους αγκάλιασμα μπορεί να συμβεί σε τυπικές σχέσεις ή σε πρώτο ραντεβού μεταξύ ντροπαλών ατόμων.

Το σφιχτό αγκάλιασμα της αρκούδας
Να ένα αυθεντικό, ζεστό, σφιχτό, γεμάτο νόημα αγκάλιασμα! 
 Όταν δυο άνθρωποι που έχουν αισθήματα ο ένας για τον άλλον και έχουν καιρό να βρεθούν ή έχουν επιθυμήσει ο ένας τον άλλον και τελικά βρίσκονται, δε θέλουν να αφήσουν ο ένας τον άλλον! 
Ανοίγει καθένας την αγκαλιά του και περικλείει μέσα της το άλλο άτομο, σφίγγοντας! 
Τα χαμόγελα και των δύο συμμετεχόντων είναι λαμπερά, ζωντανά και φωτίζουν τα πρόσωπά τους!

Το γρήγορο αγκάλιασμα
Ξέρετε το γρήγορο αγκάλιασμα με πεταχτά φιλιά στον αέρα, σταυρωτά στα μάγουλα, που την επόμενη στιγμή τελειώνει και καθένας στρέφεται στη μεριά του; 
Αυτό το είδος αγκαλιάσματος δείχνει τη χαρά των ανθρώπων που συναντιούνται, διασταυρώνονται τα μονοπάτια τους, αλλά δείχνει επίσης και ότι καθένας είναι απασχολημένος με τα δικά του και θέλει να επιστρέψει σε αυτά.

Το παγωμένο αγκάλιασμα
Το χειρότερο είδος αγκαλιάσματος: 
όταν αγκαλιάζουμε κάποιον και ο άλλος παραμένει παγωμένος και σαν άγαλμα, οπότε ούτε δεν το ανταποδίδει ούτε και το ευχαριστιέται. 
Σε αυτή την περίπτωση αναρωτηθείτε τι πάει στραβά με το κρύο αυτό άτομο.

Το αγαπησιάρικο αγκάλιασμα

Αγκαλίτσα στον καναπέ, στο σινεμά, σε ένα παγκάκι, ένα ζευγάρι αγαπημένο που χάνεται ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και νιώθει όοοομορφα… 
Ένα συναισθηματικό αγκάλιασμα που στέλνει το μήνυμα «σε αγαπώ, σε νοιάζομαι, νιώθω υπέροχα μαζί σου!».

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Καλοκαίρι: Προϋποθέσεις που εξασφαλίζουν έναν ήρεμο ύπνο στο παιδί

Το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ και μαζί του (θα έρθουν;) και οι υψηλές θερμοκρασίες. Ένα από τα θέματα που απασχολούν εμάς τους γονείς αυτό το διάστημα είναι το πως μπορούμε να εξασφαλίσουμε έναν ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο για το παιδί – αλλά και για εμάς τους ίδιους.
Τους καλοκαιρινούς μήνες, η ζέστη είναι αναπόφευκτη και συχνά ταλαιπωρεί μικρούς και μεγάλους όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και τη νύχτα. 
Πολλά παιδιά βιώνουν νυχτερινή εφίδρωση, είναι ανήσυχα και κάνουν άστατο ύπνο εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας.

Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε ως γονείς για να εξασφαλίσουμε έναν ήρεμο ύπνο στο παιδί μας;

1. Ντύστε το παιδί με τα κατάλληλα ρούχα
Τα 100% βαμβακερά φορμάκια ή πυτζαμάκια είναι μια ιδανική επιλογή μιας και το δέρμα του παιδιού μπορεί να «αναπνέει» και έτσι να μην ιδρώνει. Επιλέγουμε επίσης και βαμβακερά σεντόνια για το κρεβάτι ή την κούνια του.

2. Κάντε το ένα γρήγορο, αναζωογονητικό ντους

Λίγο πριν πάτε με το μικρό σας για ύπνο, κάντε το ένα δροσερό μπανάκι με χλιαρό νερό – ακόμα και αν το είχατε κάνει ξανά στη διάρκεια της ημέρας. Ένα γρήγορο και αναζωογονητικό ντους θα το δροσίσει και θα το χαλαρώσει για να κοιμηθεί καλύτερα!

3. Διατηρήστε τη ρουτίνα του
Σίγουρα, λόγω καλοκαιριού και διακοπών, η ρουτίνα πριν τον ύπνο δεν μπορεί να είναι 100% η ίδια μ’ αυτή της κλασικής μας καθημερινότητας. 
Προκειμένου, όμως, να εξασφαλίσουμε έναν ήρεμο και ποιοτικό ύπνο για το παιδί, θα πρέπει να φροντίσουμε να μην παραβλέψουμε εντελώς τη ρουτίνα του.
Το καλοκαίρι οι μέρες είναι μεγαλύτερες και συχνά πιο χαλαρές, αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να βάζετε το παιδί για ύπνο πιο αργά και διαφορετική ώρα κάθε φορά. 
Ακολουθήστε τη ρουτίνα και το πρόγραμμα του ύπνου που έχει συνηθίσει και έχει εξοικειωθεί και έτσι θα μπορεί να κοιμηθεί καλύτερα! 
Πολύ σημαντικό επίσης, είναι να διατηρήσετε όσο γίνεται πιο σταθερές τις ώρες γευμάτων – πάντα με κατάλληλες κι ελαφριές τροφές που δεν προκαλούν υπερδιέγερση – και να απομακρύνετε το παιδί από οθόνες τουλάχιστον μια ώρα πριν πάτε για ύπνο.

4. Κρατήστε το δωμάτιο δροσερό
Είναι δεδομένο ότι ένα ζεστό υπνοδωμάτιο προκαλεί διαταραχές στον ύπνο όλων μας. Προμηθευτείτε, λοιπόν, με ένα θερμόμετρο δωματίου. Έτσι, θα ξέρετε ανά πάσα στιγμή την ακριβή θερμοκρασία στο χώρο όπου κοιμάται το παιδί. 
Φροντίστε να κρατάτε κλειστό το δωμάτιο κατά τη διάρκεια της ημέρας και ανοίγετε τα παράθυρα νωρίς το βράδυ, λίγο πριν από τον ύπνο. Επίσης, ένας ανεμιστήρας – που δεν θα είναι στραμμένος προς το παιδί – θα εξασφαλίσει ένα δροσερό αεράκι. 
Μπορείτε ακόμη να προσθέσετε και μερικά δοχεία με πάγο πλάι στον ανεμιστήρα για έξτρα δροσιά. Η επιθυμητή θερμοκρασία είναι περίπου 26 με 27 ºC.

5. Σεβαστείτε τα σημάδια που δείχνουν ότι το παιδί νυστάζει
Είναι γνωστό ότι τα μικρά παιδιά στέλνουν σημάδια που δείχνουν ότι είναι κουρασμένα και θέλουν να πάνε για ύπνο. Κάποια από αυτά είναι το τρίψιμο των ματιών, το χασμουρητό, η γκρίνια, το κλάμα και η απώλεια διάθεσης για παιχνίδι. Αν δεν βάλετε εκείνη την ώρα το παιδί για ύπνο, το σώμα του καθυστερεί την παραγωγή της μελατονίνης, της ορμόνης που είναι υπεύθυνη για την έλευση του ύπνου.
Προσπαθήστε, όσο γίνεται, να σεβαστείτε αυτές τις ενδείξεις και να δομήσετε το πρόγραμμά σας με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να είστε όλοι ευχαριστημένοι.

6. Προστατέψτε το από «ανεπιθύμητους επισκέπτες»
Ένας από τους λόγους που ένα παιδί χάνει τον ήρεμο ύπνο του τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι και οι… «ανεπιθύμητοι επισκέπτες», δηλαδή, τα κουνούπια. Τα τσιμπήματα φέρνουν τόσο στα παιδιά όσο και σε μας αναστάτωση και εκνευρισμό με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να χαλαρώσουμε και να αποκοιμηθούμε.

Στα συν ότι η γνωστή σε όλους μας λεβάντα, ένα υπέροχο πράσινο φυτό με μωβ άνθη και αιθέρια έλαια δρα και ως φυσικό κατασταλτικό του άγχους και του στρες προσφέροντας σε όλους μας ήρεμες νύχτες. 
Τέλος, θα πρέπει να θυμάστε ότι η νούμερο ένα προϋπόθεση για ήρεμο και ποιοτικό ύπνο, είναι να έχει προηγηθεί μια γεμάτη και πλήρης ημέρα. 
Μια ημέρα που κάθε αίτημα για σύνδεση, ικανοποιήθηκε. Μια ημέρα που ήταν μια ακόμη ευκαιρία να «κοιτάξετε» την ψυχή του παιδιού σας. Μια ημέρα γεμάτη κοινές στιγμές, που θα φέρνουν… γλυκά όνειρα!

Καλό Καλοκαίρι!

themamagers.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Υπάρχουν και τα παιδιά που δεν μετράνε τα καλοκαίρια με παγωτά και βουτιές

Κάθε φορά που μας συμβαίνει μια αναποδιά, σκεφτόμαστε “μα τι έχω κάνει και τα περνάω αυτά;”

Και κάθε φορά που η αναποδιά επαναλαμβάνεται, αναρωτιόμαστε και πάλι “γιατί σε μένα αυτό τώρα;”
Πάντα γκρινιάζουμε για τα άσχημα που μας τυχαίνουν. Για τα όμορφα δεν έχω ακούσει κανέναν να πει κάτι.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι τόσο καλό έχουμε κάνει, ώστε να αξίζουμε τα ωραία πράγματα στη ζωή μας;
Τους αγαπημένους φίλους, την όμορφη σχέση, το ζεστό σπίτι, την γλυκιά οικογένεια, τα αξέχαστα παιδικά χρόνια….
Παιδικά χρόνια… παιδιά….
Δεν είναι υπέροχο να είσαι παιδί;
Αυτή η ξεγνοιασιά, η ανεμελιά, η αγάπη των γονιών σου, ο παππούς και η γιαγιά να σε κακομαθαίνουν… Τα παιχνίδια στις παιδικές χαρές, οι τσακωμοί με τα αδέρφια και οι αγκαλιές αμέσως μετά…
Πόσο ωραίο είναι να είσαι παιδί αλήθεια!
Κι όμως δεν είναι όλα τα παιδιά τόσο τυχερά.
Υπάρχουν και κάποια παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ παιδική ηλικία.
Οι συνθήκες δεν τους επέτρεψαν να χαρούν την ανεμελιά όπως έπρεπε.

Είναι κάποια παιδιά που δεν έζησαν όπως τους άξιζε.
Δεν γνώρισαν την αγάπη των γονιών. Την ζεστή αγκαλιά της μητέρας, το μεγάλο, ειλικρινές χαμόγελο του πατέρα κάθε φορά που γυρνούσε από την δουλειά, όσο κουρασμένος και αν ήταν. 
Δεν τα πήγε ποτέ ο παππούς βόλτα στην θάλασσα να τους πει ιστορίες από τα δικά του παιδικά χρόνια. 
Ούτε πήγαν ποτέ με τη γιαγιά βόλτα στα μαγαζιά και μετά για παγωτό, σε εκείνο το φανταστικό μαγαζί, που τόσο πολύ λάτρευε από τα νιάτα της.

Είναι και κάποια παιδιά λοιπόν, που δεν γέλασαν όσο έπρεπε. Που δεν έπαιξαν όσο έπρεπε. Που δεν έζησαν όπως έπρεπε.
Είναι αυτά τα παιδιά που βρίσκονται στα ιδρύματα. 

Αυτά τα παιδιά που είναι είτε κακοποιημένα, είτε από φτωχές οικογένειες, είτε απλά εγκαταλελειμμένα. Αυτά τα παιδιά που κάποιοι άλλοι καθόρισαν τη ζωή τους, κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για τη ζωή τους.
Αυτά τα παιδιά που αν τους δώσεις λίγη αγάπη, θα σου δώσουν όλο τον κόσμο τους απλόχερα. Χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς τίποτα… Έτσι απλά….

Κάποια παιδιά λοιπόν, δεν έχουν τίποτα δεδομένο και δεν περιμένουν τίποτα από κανέναν, γιατί βίωσαν την εγκατάλειψη στο πετσί τους και έχασαν νωρίς το χαμόγελό τους. Αυτά τα παιδιά αξίζουν πολλή αγάπη και αφοσίωση!

Έτσι λοιπόν, την επόμενη φορά που θα μας τύχει μια αναποδιά –όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή- ας σκεφτούμε το πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε ζήσει κάποια πράγματα έτσι όπως τα θέλαμε και έπρεπε!
Ας σκεφτούμε διπλά πριν καταραστούμε την ώρα και την στιγμή που γεννηθήκαμε και ταλαιπωρούμαστε έτσι, κι ας πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους εκείνους που μας κάνουν καθημερινά να γελάμε: γονείς, παππούδες, αδέρφια, φίλους..
Και στο τέλος ας πούμε κι ένα μπράβο στον εαυτό μας που –μάλλον- έκανε κάτι πολύ καλό για να τα αξίζει όλα αυτά!
Ένα μπράβο κι ένα χαμόγελο!

Γράφει η Δήμητρα Διακάκη

LoveLetters
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Sunday 30 July 2023

Πριν μου στραπατσάρεις την ψυχή σκέψου…

   Τα λόγια πολλές φορές είναι μαχαίρια που καρφώνουν την ψυχή και την καρδιά των μικρών παιδιών που τα δέχονται. 
   Στη ροή της καθημερινότητας και στο άγχος που μας κατακλύζει, πολλές φορές εμείς οι γονείς αδυνατούμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας και λειτουργούμε πολύ παρορμητικά. Συνήθως η κούραση και το άγχος είναι οι δύο πιο συχνοί παράγοντες που μας κάνουν και μπλοκάρουμε και λέμε πράγματα που δεν τα εννοούμε και που, αν τα σκεφτόμασταν σε άλλη στιγμή  το περιεχόμενο θα ήταν πολύ διαφορετικό.
   Πόσο πολύ σημαντικός είναι ο αυτοέλεγχος και η αυτορύθμιση των συναισθημάτων μας, ώστε να μπορούμε και να το “διδάξουμε” με το παράδειγμα μας στα παιδιά μας, αλλά και να μπορούμε να προλαβαίνουμε τις λέξεις πριν βγουν από το στόμα μας. 
   Ταμπέλες, χαρακτηρισμοί και κοσμητικά επίθετα που μπορεί να ξεστομίσουμε σε στιγμές που μεγάλου θυμού, εμείς μετά ίσως τα ξεχάσουμε, καθώς δεν τα εννοούσαμε, αλλά τα παιδιά μας θα μείνουν σε όσα άκουσαν και θα τα κουβαλάνε μέσα στην ψυχούλα τους.

Για να μπούμε στην θέση τους και να καταλάβουμε πώς μπορεί να νιώθουν, βοηθάει να κάνουμε μια αναδρομή στα δικά μας παιδικά χρόνια. Πώς νιώθαμε όταν ακούγαμε τις λέξεις “τεμπέλη, κακομαθημένο, χαζό, γκρινιάρη”; Πώς βλέπαμε τους γονείς μας όταν μας τα έλεγαν αυτά και πώς τα λόγια τους επιδρούσαν αρχικά στην ψυχολογία μας και κατόπιν στη συμπεριφορά μας; Ίσως η πρώτη αντίδραση κάποιων αναγνωστών να είναι: “Σιγά κι εμείς τι πάθαμε που τα ακούγαμε;” Αν φέρουμε στο μυαλό μας ένα αντίστοιχο σκηνικό και προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πώς νιώθαμε στο τότε, αλλά και στο σήμερα πώς ίσως αυτά να συνδέονται με την αυτοεκτίμηση μας, ή με την τάση μας να τα καταφέρνουμε πάντα σε όλα και να είμαστε πολύ καλοί αγωνιώντας για μια εξωτερική επιβράβευση από τον/ην σύντροφο μας, από τους φίλους μας ή/και από τον εργοδότη μας, ίσως τώρα απαντήσουμε στο ερώτημα: “Σιγά κι εμείς τι πάθαμε;”

Την επόμενη φορά που θα είμαστε κουρασμένοι, αγχωμένοι και πιεσμένοι, ίσως αξίζει να πάρουμε λίγο χρόνο, έστω κι αν αυτός είναι 5′ όπου θα προσπαθήσουμε να χαλαρώσουμε εφαρμόζοντας απλές τεχνικές, ώστε μετά να δώσουμε μια πιο ήρεμη απάντηση στα παιδιά μας, της οποίας το περιεχόμενο δεν θα τα πληγώσει. Τα παιδιά μας δεν γίνονται καλύτεροι άνθρωποι αν τα προσβάλλουμε, ούτε συνειδητοποιούν τα λάθη τους. Ο σεβασμός, η αγάπη, η κατανόηση και η αποδοχή της προσωπικότητας τους είναι που θα τα βοηθήσει να εξελιχθούν σε όλα τα επίπεδα.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas, marina.kritikou[at]yahoo.com

schooltime.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Ο παιδικός πνιγμός είναι σιωπηλός». Μάθετε στο παιδί σας πώς να μάθει να επιπλέει, κρατώντας το κεφάλι του έξω από το νερό

Το παιχνίδι του παιδιού στην πισίνα ή τη θάλασσα αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των γονιών. Σύμφωνα με τα στατιστικά, η πιο συνηθισμένη αιτία θανάτου σε μικρά παιδιά ηλικίας έως 4 ετών είναι ο πνιγμός στο νερό.  
«Ο παιδικός πνιγμός είναι σιωπηλός». Η φράση αυτή πρέπει να ακουστεί παντού, για να μην εφησυχάζουν οι γονείς όταν βρίσκονται σε παραλίες ή πισίνες με τα παιδιά τους. Αρκούν μερικά μόνο δευτερόλεπτα για να χαθεί η ζωή ενός παιδιού στο νερό.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι πνίγονται και δεν προλαβαίνουν να αντιδράσουν. Συνήθως παρακολουθούν το φαινόμενο, ενώ το βιώνουν. 
Βέβαια, στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν λαμβάνονται τα απλά αλλά βασικά προληπτικά μέτρα από τους γονείς: Η συνεχής επιτήρηση των παιδιών και να είναι νηστικά τουλάχιστον 3 ώρες πριν από το μπάνιο.
Με τα παιδιά, ωστόσο, δεν πρέπει να αισθάνεται ποτέ κανείς σίγουρος. Όχι μόνο επειδή ο πνιγμός τους είναι σιωπηλός, αλλά επειδή λειτουργούν πολλές φορές παρορμητικά στη θάλασσα ή στην πισίνα. Χρειάζεται, λοιπόν, να τους μάθουμε το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνουν σε περίπτωση πιθανού πνιγμού, που μπορεί να τους σώσει τη ζωή.
Η εκπαιδευτής βρεφικής κολύμβησης Andrea Berman τονίζει: «Μαθαίνω στα παιδιά πώς να μπορούν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να επιπλέουν. Ταυτόχρονα, τους μαθαίνω πώς να μπορούν να κρατούν την αναπνοή τους, μέχρι να έρθει κάποιος να τα σώσει».
Είτε, λοιπόν, το παιδί σας ξέρει ήδη κολύμπι είτε όχι, το να βρείτε χρόνο και να του αφιερώσετε για να του δείξτε πώς να μάθει να επιπλέει κρατώντας το κεφάλι του έξω από το νερό μπορεί και να του σώσει τη ζωή σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης στο νερό.
imommy

Saturday 29 July 2023

“Το πιο βαρύ φορτίο είναι...

 ... το φως που δεν μπορούμε να δώσουμε”
Γιάννης Ρίτσος
--------------
Να γίνεσαι το φως όπου θα βλέπουν κι οι άλλοι τα καλά και το καλό θα γίνεται καλύτερο, θα μεγεθύνεται, θα φεγγοβολά παντού. Κι όλα θα εξαγνίζονται.
--------------
Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που κάποτε συνάντησες... όλες εκείνες οι απαντήσεις που πήρες σε κάθε ερώτηση που τόλμησες να κάνεις σε όποιον άγνωστο έτυχε να βρεθεί στο πέρασμά σου, από ένα αεροδρόμιο, σε μια άγνωστη πόλη, σε ένα τρένο εκεί στο πουθενά, στο καφέ εκείνο το καλλιτεχνικό… όλα εκείνα τα ερωτήματα που έκανες και τις απαντήσεις που πήρες όταν τις χρειαζόσουν περισσότερο από τον αέρα που ανέπνεες. 
Ακόμα και εκείνες που δεν πήρες με λέξεις αλλά με εικόνες, με σημάδια, με βλέμματα.
Όταν η απορία συγχρονίστηκε με το σημάδι. Ότι όλα στη ζωή υπακούνε σε άγραφους νόμους. Είναι εκεί ή εμφανίζονται στον σωστό χρόνο, με τον σωστό τρόπο. 
Αρκεί να κρατάς ένα ημερολόγιο και ένα μολύβι πάντα μαζί σου. Για να καταγράφεις την σπουδαιότητα του να είσαι εκεί μάρτυρας όλων των καθημερινών μικρών και ανεπαίσθητων θαυμάτων που μπορεί να βιώσει η ψυχή σου.
Πόσο σημαντικοί στάθηκαν αυτοί οι φίλοι-δεν είναι απλά γνωστοί επειδή δεν θα τους ξαναδείς-γιατί φίλοι είναι κι εκείνοι που είπαν κάτι, κάποτε στην ψυχή σου. Αν φανταστείς πως μόνοι μας ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε κι ότι ο χρόνος εντέλει είναι άχρονος... άρα και οι άνθρωποι φίλοι που είτε για μια στιγμή είτε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, βρέθηκαν στο δρόμο σου και σε δίδαξαν κάτι.
Όλοι είμαστε μαθητές και δάσκαλοι. Πότε μαθητές και πότε δάσκαλοι. Κι εσύ ένας δάσκαλος στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. 
Κι όλα όσα έμαθες στο ταξίδι το μαθησιακό τώρα κάτσε συλλογίσου. Μείνε σιωπηλός και αφουγκράσου εκείνα τα βλέμματα, τις εικόνες, τα λόγια, τα χαμόγελα που μοιράστηκες με όλους εκείνους τους φίλους δασκάλους και καν' τα δημιουργία. Δημιούργησε κάτι δικό σου, μοναδικό μέσα σου χωρίς να το ξέρει κανένας. Και αγάπα, και γέλα, και μοίρασε… γιατί η ζωή είναι ένα αλισβερίσι, μια ρόδα που γυρνάει κι εκεί που κλαις θα γελάσεις, εκεί που υποφέρεις θα βρεις τη δύναμη να σηκωθείς, θα ξαναελευθερωθείς. Αρκεί να έχεις αγάπη και συγχώρεση μέσα στην καρδιά σου.
Και να βρίσκεις πάντα στον καθένα το καλό για να αντανακλά και σε σένα λίγο… και το λίγο να γίνεται πολύ και να ξεχειλίζει. 
Να γίνεσαι το φως όπου θα βλέπουν κι οι άλλοι τα καλά και το καλό θα γίνεται καλύτερο, θα μεγεθύνεται, θα φεγγοβολά παντού. 
Κι όλα θα εξαγνίζονται. Θα καίγονται από το φως και θα γεννιούνται στις στάχτες τους φωτεινές σκέψεις και οι σκέψεις να γίνονται πράξεις να σώνονται οι ψυχές. Κι όσες πιο πολλές ψυχές σωθούν τόσο πιο πολλές χαρές, χαμόγελα, ευτυχισμένες στιγμές… που όλοι τόσο πολύ αναζητούμε.

Πώς να γίνουν οι στιγμές ευτυχισμένες αν δεν υπάρχει χαρά μες στην καρδιά μας… Αν δεν βοηθάμε, αν δεν υποστηρίζουμε, αν δεν χαμογελάμε συνέχεια και πολύ και αληθινά χωρίς κανένα λόγο, χωρίς να υπάρχει καν απέναντί μας κάποιος που έχεις ανάγκη το χαμόγελο μας.
Μόνο να σκεφτόμαστε χαμηλά όσον αφορά το Εγώ μας και ψηλά όσον αφορά τον εαυτό που θέλουμε να φτάσουμε, να ξεπεράσουμε.
Μόνο με μαθήματα, παθήματα, βιώματα και εμπειρίες βιώνεται η ζωή και έτσι γνωρίζεις τον εαυτό σου. Κι όταν τον γνωρίσεις κάποτε, αν είσαι τυχερός, τότε μπορείς να τον δοκιμάσεις. Να τον καταλάβεις, να τον αποδεχτείς, να κλάψεις, να αφεθείς, να τον συγχωρήσεις και να τον καταδικάσεις ίσως, να τον κάψεις, να τον πενθήσεις, να τον αναστήσεις και να τον πλάσεις και πάλι από την αρχή. Δικός σου είναι έτσι δεν είναι;
Μη τους φοβάσαι τους ανθρώπους. Όλοι για κάποιο λόγο υπάρχουν. Καλοί και κακοί. Κάποιο σκοπό εκπληρώνουν. 
Μη φοβάσαι τον εαυτό σου. Γνώρισέ τον. Όταν υπάρχει γνώση παύει να υπάρχει φόβος. Ο φόβος είναι για το άγνωστο. Πλούτισε με γνώση, αγάπη, στιγμές-όλες τις στιγμές… και έπειτα κάτσε και συλλογίσου. Μείνε εκεί ώσπου να σε βρει η αλλαγή… Αλλαγή που να σε αλλάξει και να αλλάξει και τον κόσμο.

Πώς να βάψετε με το παιδί σας τις πέτρες που μαζέψατε στην παραλία!

Μια βόλτα στην παραλία με το παιδί σας είναι ό,τι πιο όμορφο! Μαζέψτε πέτρες και ζωγραφίστε πάνω τους
 .
Μαζέψτε πέτρες και ζωγραφίστε πάνω τους

Υπάρχουν πολλές ιδέες. Φτιάξτε ένα χωριό με πετρούλες. Απόλυτα συναρπαστικό παιχνίδι με το παιδί μας!

Το μυστικό; Να βρείτε πέτρες με κατάλληλο σχήμα.
Μικρά και μεγάλα σπιτάκια, οχήματα και ότι άλλο βάλει η φαντασία σας! Θα αρέσει πολύ στο παιδί σας. 
Το μυστικό; Να βρείτε πέτρες με κατάλληλο σχήμα. 
Σχεδιάζετε το περίγραμμα και ζωγραφίζετε. Απολαυστικό!
.
Σχεδιάζετε το περίγραμμα και ζωγραφίζετε
 .
Μια πολύ ωραία ιδέα είναι, ακόμα, να ζωγραφίσετε με το παιδί σας ζωάκια. Θα του αρέσει πολύ. Δείτε τι μπορείτε να κάνετε. Μια οικογένεια από πάπιες. Ή ότι άλλο ζωάκι σας αρέσει.
 .
familyfun
marthastewart

Ένα ουράνιο τόξο, είναι πάντα υπέροχο! 

actsofbeauty

για πολλά περισσότερα, εδώ: paizoumemazi

Οι Γονείς είναι Άνθρωποι και κάνουν λάθη...

Το άγχος των περισσοτέρων γονιών σχετικά με τα παιδιά τους είναι αν τους φερόμαστε σωστά, αν πράττουμε τα δέοντα, αν τους μιλάμε σωστά κ.ο.κ. 
Πριν συνεχίσουμε την ανάπτυξη του άρθρου θα ήθελα να σας τονίζω πως δεν υπάρχουν γονείς αλάνθαστοι, γονείς που δεν θα κάνουν λάθη… οι "άψογοι γονείς" δεν υφίστανται. 
Και τιμωρία θα τα βάλουμε, και θα τα μαλώσουμε, και τη φωνή θα υψώσουμε και ίσως θα τα στενοχωρήσουμε. Είναι απολύτως φυσιολογικό… ας μην πανικοβαλλόμαστε!
Εκτός από γονείς… είμαστε και άνθρωποι. Άνθρωποι με τα λάθη τους, τα ελαττώματα τους, τις αδυναμίες τους και όλα αυτά που μας κάνουν να είμαστε αληθινοί γονείς. 
Ως γονείς έχουμε τις ανησυχίες μας, τις αγωνίες να τα προλάβουμε όλα, να τα προσφέρουμε όλα.
Αλλά δεν είναι πάντα εφικτό και είναι απολύτως δικαιολογημένο. 
Ας αποδεχτούμε τον εαυτό μας, ας τον προσέξουμε, ας τον αγαπήσουμε λίγο περισσότερο, για αυτό που είμαστε και για αυτά που μπορούμε και όχι να προσπαθούμε για μία ιδανική εικόνα που δεν μας αντιπροσωπεύει.
Τα παιδιά χρειάζονται από τους γονείς την αγάπη μας, την φροντίδα μας και την παρουσία μας. 
Χρειάζονται να είμαστε παρόντες στο σπίτι, στο σχολείο, στους φίλους τους… στη ζωή τους. 
Χρειάζονται να τα αγαπάμε, να τα φροντίζουμε, να γνωρίζουν πως θα τους πάρουμε μία μεγάλη αγκαλιά και θα τους δώσουμε ένα φιλί στο μέτωπο για να τα παρηγορήσουμε ή να τα επιβραβεύσουμε. 
Χρειάζονται τους γονείς που θα τους βάλουν κάποια όρια και θα υπακούσουν σε κάποιους κανόνες, ώστε να μάθουν να σέβονται κάποιες καταστάσεις. 
Για αυτό το λόγο, θα ακούσουν και τα ΟΧΙ, και τα ΜΗ, θα στενοχωρηθούν (μάλλον) αλλά κατά βάθος γνωρίζουν πως γίνεται για το καλό τους.
Στην περίπτωση που δεν τα στεναχωρήσουμε, το πιο πιθανό να δημιουργήσουμε ένα κακομαθημένο πλάσμα, που θα έχει μάθει πως άμα φωνάξει ή κλάψει θα πραγματοποιηθεί η οποιαδήποτε επιθυμία του.

Η ζωή με τα παιδιά, είναι μια συναρπαστική και δημιουργική εμπειρία. Ζήστε αυτή την εμπειρία μέσα στην απλότητα της… Ίσως να μην είμαστε οι άψογοι γονείς… ίσως και να μην υπάρχουν (όλοι θα κάνουμε κάποιο λάθος)… δείξτε τους όμως την αγάπη σας και προσφέρετε τους την παρουσία σας και να είστε σίγουροι πως θα μας συγχωρήσουν τα όποια λάθη μας.

Γιάννης Ξηντάρας*
Ψυχολόγος, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή»

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Friday 28 July 2023

Περί Ευθύνης ... - Το μήνυμα της ημέρας:















"Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω της γης, αν δεν σωθεί εγώ φταίω".

"Ποια 'ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν' αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη''

Ορατές και αόρατες, βίαιες γονεϊκές συμπεριφορές / The Impact of Violence on Children

Το πολυπρόσωπο της βίας στα παιδιά

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΚΚΟΥ*
     Παρότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας μένει εμβρόντητη μπροστά σε περιστατικά βίας στα σχολεία ή μπροστά σε ακραία περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, εξακολουθεί να τη θεωρεί σαν κάτι απομακρυσμένο και απρόσωπο. Θεωρεί ότι ασκείται από μια κοινωνική ομάδα σε άλλη, από τον/την εκπαιδευτικό στο παιδί, από συνομηλίκους σε παιδί, από κράτος σε κράτος αλλά από γονιό σε παιδί το θεωρεί ακραίο και σπάνιο. 
Η βία είναι η επιβολή της θέλησης αλλά και της διάθεσης του δυνατού προσώπου προς το αδύνατο. Ο γονιός όμως είναι φορέας εξουσίας, δύναμης και επιβολής. Όταν οι γονείς, για λόγους ψυχικούς ή κοινωνικούς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος και στις απαιτήσεις του τότε η όποια αγάπη προς το παιδί τους δεν μπορεί να συγκρατήσει ή ακυρώσει την επιθετικότητά τους. 
Η αγάπη και η θετική συνδιαλλαγή παιδιού-γονέα, βασικές προϋποθέσεις για την ψυχική, συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού, έχουν χαθεί.
     Η βία στην καθημερινότητα ενός παιδιού μπορεί να έχει μορφή προσβολής και ντροπιάσματος, ταπείνωσης, ενοχοποίησης και στο ντρόπιασμα του παιδιού από τους γονιούς, στην κατάργηση 
της προσωπικότητας του. 
Οι μορφές της λοιπόν είναι πολλές και εμφανίζεται σε στιγμές κατά τις οποίες οι γονείς δεν μπορούν να διαχειριστούν την συμπεριφορά των παιδιών τους ή τις ανάγκες τους αλλά ούτε να αντέξουν την δική τους ένταση. Όσο πιο αδύναμος είναι ένας γονιός στο ρόλο του τόσο περισσότερο καταφεύγει στη βία.
The Impact of Violence on Children
Μια πρώτη, εμπειρική, ανίχνευση των πιο εμφανών μορφών βίας προς τα παιδιά.
  • Η λεκτική βία («είσαι ηλίθιο», «δεν αξίζεις τίποτα») είναι η πιο συνηθισμένη μορφή της, που δυστυχώς, θεωρείται από πολλούς ακίνδυνη ή ανώδυνη. Μέσα από αυτή τη μορφή βίας, το παιδί αρχίζει σιγά σιγά να αυτοπροσδιορίζεται και να αποκτά τα χαρακτηριστικά που του αποδίδονται. Θα χρειαστούν χρόνια ολόκληρα να τα αντιπαλέψει και να λειτουργήσει όπως είναι πραγματικά.
  • Ο συναισθηματικός εκβιασμός των παιδιών ο οποίος συναντάται συχνά στο λόγο κάποιων διαζευγμένων γονέων αλλά και γονέων με διαταραγμένη συμβίωση ή άλλες ευρύτερες διαταραγμένες σχέσεις («Αν μιλήσεις του πατέρα σου/μητέρας/ σου κλπ σου, ξέχασε με»)
  • Η απόρριψη των συναισθημάτων του παιδιού («τώρα σε έπιασε ο καημός;», «τα αγόρια δεν κλαίνε», «τελείωνε, μεγάλωσες τώρα»)
  • Η συμπεριφορά που εργαλειοποιεί τους φόβους του παιδιού (απ’ τον μπαμπούλα του σκοτεινού δωματίου, μέχρι την οποιαδήποτε φοβία του παιδιού που ανασύρεται σκόπιμα για να του επιβληθεί συμπεριφορά)
  • Η δημιουργία ενοχών ή τύψεων στο παιδί για την επιβολή μιας συμπεριφοράς από μέρος του γονιού, ή σαν έκφραση κόπωσης («θα με τελειώσεις. με αυτά που κάνεις», «είδες που πήγα στο γιατρό; Εσύ φταις»)
  • Οι δυσανάλογες με την ηλικία τους απαιτήσεις των γονιών ή οι ευθύνες που ανατίθενται στα παιδιά. (π.χ. η φροντίδα μικρότερων αδελφών, το μαγείρεμα ή σιδέρωμα, η ανάθεση εξωτερικών υποχρεώσεων που κανονικά βαρύνουν ενήλικες κλπ.)
  • Οι αντικρουόμενες οδηγίες, διαταγές, επιβραβεύσεις ή επιπλήξεις.
  • Η ταπείνωση του παιδιού μπροστά στα άλλα μέλη της πυρηνικής ή ευρύτερης οικογένειας.
  • Η «χρήση» του παιδιού για επίλυση διάφορών των γονιών, είτε για την πρόκληση προβλημάτων (π.χ. σε περίπτωση διαζυγίου)
  • Η εξάρτηση του γονιού απ’ το παιδί, η οποία το εμποδίζει να αναπτύξει τις δικές του κοινωνικές και φιλικές σχέσεις.
  • Οι σκηνές είτε βίας ανάμεσα στους γονείς είτε αλληλοταπείνωσης τους, ενώπιον των παιδιών.
Υπάρχουν όμως και συμπεριφορές που μπορεί να μην εμπίπτουν με την πρώτη ανάγνωση σε αυτό που λέμε βία. Είναι όμως εκφάνσεις του ίδιου κακού.
  • Είναι βία η σύλληψη του γονέα μπροστά στο παιδί από τις αρχές.
  • Είναι βία, όταν το παιδί γίνεται αποδέκτης απειλών ότι θα σταλεί στον άλλο γονιό (σε περίπτωση που υπάρχει διαζύγιο)
  • Είναι βία, όταν ένας απ’ τους δύο γονείς φλερτάρει με φίλους ή φίλες του παιδιού του.
  • Είναι βία, όταν απορρίπτουμε τους φίλους των παιδιών μας χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε ο γιατί.
  • Είναι βία, όταν το παιδί θεωρείται κτήμα μας και προδικάζουμε μπροστά του την αποτυχία του στη ζωή.
Πέρα από τα πολύ όμορφα και ανταποκρινόμενα στην πραγματικότητα συνθήματα για το σπάσιμο του κύκλου της βίας, πρέπει σαν εκπαιδευτικοί να φροντίσουμε κι εμείς στην πράξη. 
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να μιλήσουν. Ας τα ακούσουμε, όταν είναι έτοιμα. Όταν κωφεύει η οικογένεια, το σχολείο πρέπει να ακούσει ενεργητικά.

*Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής

paideia-news

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν απλά

Mε λύπη αναπολώ τους παλιούς γονείς που όταν έλεγαν «ναι» εννοούσαν «ναι» και όταν έλεγαν «όχι» ήταν «όχι».
Αυτούς που δίδαξαν τα παιδιά τους ότι δεν μπορούν να έχουν τα πάντα και όμως να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και να νοιώθουν όμορφα.
 
Αυτούς που τους εξήγησαν ότι ένας άνθρωπος κρίνεται από τη συμπεριφορά του και όχι από τον πλούτο του.
Αυτούς που δεν έδωσαν στα παιδιά τους οτιδήποτε ήθελαν, αλλά μόνο αυτά που χρειάζονταν και αυτά που ήξεραν τι αξίζουν.
Εκείνους που δεν τα μεγάλωσαν απλά τα παιδιά τους, αλλά τα προετοίμασαν για το στίβο της ζωής.
Μεγαλώνοντας, αυτή τη συμπεριφορά την ονόμασα σοβαρότητα τώρα ξέρω ότι ήταν παιδεία ...
 
A.Curnetta.
 
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Thursday 27 July 2023

"Στο Διεθνές το Μαγαζί" - Κώστας Χατζής

Επίκαιρο όσο ποτέ...

Στο Διεθνές το Μαγαζί πήγαν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Στο Διεθνές το Μαγαζί μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι

Στο Διεθνές το Μαγαζί μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι' αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις, αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία

Στο Διεθνές το Μαγαζί αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι

Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα

Μη Τόποι: Εκεί όπου ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος / Marc Augé: “Non-Places” - The Theory of Supermodernity

Διεθνή Αεροδρόμια, Εμπορικά Κέντρα, Super-Market,
Πολυκαταστήματα, Εύπορα Προάστια, Τουριστικοί Παράδεισοι,
Μέγα-χώροι της Οργανωμένης Διασκέδασης.
Sarah Peters Photography
    Όλα, μη τόποι· προκατασκευασμένες ατμόσφαιρες όπου οι συναντήσεις έχουν τεθεί υπό έλεγχον, οι σκέψεις είναι καθ’ υπαγόρευσιν, τα συναισθήματα υποβάλλονται, οι συμπεριφορές είναι προκαθορισμένες.
    Μη τόποι, όπου η ζωή και οι αλήθειες της δεν τίθενται και αν, κατά παράβασιν, κάτι τέτοιο συμβεί αποτελεί μια ανωμαλία και σκάνδαλο που πρέπει ευθύς να διορθωθεί. Τόποι όπου ο άνθρωπος είναι απών έχοντας υπαχθεί σε ένα μηχανικό σχέδιο.
Θα μπορούσα να ακριβολογήσω ακόμα περισσότερο, αν έλεγα ότι εκεί ο άνθρωπος γίνεται μονοδιάστατος.
    Αν οι παραπάνω τόποι είναι κραυγαλέα παραδείγματα ενός φαινομένου που συνεχώς εξαπλούται, ένα στριπτηζάδικο είναι επίσης ένας μη τόπος, όπως και ένα living room, όταν μια τηλεόραση είναι ανοικτή, αποκτά κάποια χαρακτηριστικά του.
    Μέσα σ’ ένα οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μέρη μια συζήτηση για το Μέλλον του Κόσμου ή για τα μυστήρια της ζωής θα έμοιαζε παράταιρη.
    Μεγάλο εμπορικό κέντρο βόρεια του κέντρου της Αθήνας, μιας πόλης που βρίσκεται υπό μετάλλαξιν. Ολόγυρα, νοσοκομειακές «μονάδες» ξενοδοχειακού τύπου, κατάφωτα πάρκινγκ μες στην ψιλή βροχή και πέρα, τα τόξα που στεφανώνουν το μνήμα της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής Ιδέας.
    Παιδιά καθαρά, καλά θρεμμένα, πάνε κι έρχονται «ξοδεύοντας» χρόνο και χαρτζιλίκι· προστατευμένα από τους παιδόφιλους, τους εμπόρους ναρκωτικών, τη σκληρότητα των συνομηλίκων τους, την αποπλάνηση από ιδέες που γοητεύουν και το κακό συναπάντημα.
    Μαμάδες, διακριτικά, αλλά επιμελώς μακιγιαρισμένες μπαινοβγαίνουν σε καταστήματα, διαβαίνοντας φωτοκύτταρα, ενώ ηλεκτρονικά καμπανάκια ηχούν και ξοδεύουν μισθούς και μηνιαίες αποδοχές.
    Πατεράδες βηματίζουν αργά με τα χέρια απιθωμένα στη λαβή του καροτσιού. Αφήνουν το βλέμμα να πλανηθεί πάνω σε μια θάλασσα από βιτρίνες, φώτα και κυλιόμενες σκάλες.
    Φτωχοδιάβολοι μάταια προσπαθούν να ξοδέψουν χρόνο, χρόνο που κουράζει, χρόνο βασανιστικό, χρόνο ανεξάντλητο - αδύνατον να ξοδευτεί. Παντού το πλήθος στροβιλίζεται. Μέσα σε φώτα χιλιάδων βατ και μια μουσική που σκοπό έχει όχι να ακούγεται, αλλά να «ενσταλάζει» και να «υποστηρίζει», κινείται μια ζωντάνια σχεδόν πένθιμη. Παντού υπάλληλοι που καλωσορίζουν, που εξυπηρετούν, που ευχαριστούν, που ξεπροβοδίζουν, που αποχαιρετούν, άγρυπνα εποπτευόμενοι από κάμερες και διαρκώς αξιολογούμενοι.
    Με κάθε καλωσόρισμα, με κάθε «παρακαλώ πως μπορώ να εξυπηρετήσω;» με κάθε «ευχαριστώ» και κάθε «να 'στε καλά», με κάθε αναγγελία της τιμής, με κάθε τρόπο, σου λένε πόσο λίγο σε εκτιμούν!
    Συναντήσεις διευθυντών πωλήσεων, υπευθύνων ασφαλείας, διευθυντών προσωπικού, σεκιουριτάδων, δημοσιοσχεσιτών, διαφημιστών, συμβούλων επιχειρήσεων, ειδικών «τεχνικής υποστήριξης», ψυχολόγων, ειδικών της διασκέδασης, ειδικών «επικοινωνίας», όπου κανείς δεν αγγίζει κανέναν, παρά με μια φευγαλέα χειραψία που δεν αφήνει κανένα ψυχικό ίχνος στην παλάμη.
    Συσκέψεις και συναντήσεις κάτω από την αδιάκοπη πίεση ενός τυραννικού χρόνου που όμως συνεχίζονται μέσα από τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και e-mail. Η «επιστήμη» του μάρκετινγκ σε πλήρη εφαρμογή.
    Κλιματιστικά, μοκέτες, γυαλιστερά δάπεδα, ψευδοροφές, καλυμμένα καλώδια, τουαλέτες που καθαρίζονται ανελλιπώς· ένας κόσμος που εξόρισε τη φτώχεια που δεν παύει να γρατζουνάει τα τζάμια.
    Χώροι διαρκώς φυλασσόμενοι, βιντεοσκοπούμενοι και σε συνεχή μετάπλαση. Και υπάλληλοι που τρέχουν, που σκύβουν, που σπρώχνουν, που τραβούν, που ανασύρουν, που χαμογελούν κι ο ιδρώτας τους είναι πάντα κρύος.
    Ένας κόσμος υψηλά στρατιωτικοποιημένος όπου πίσω από την ανεμελιά κρύβεται το κέρδος, ο έλεγχος και η πιο σκληρή δουλειά.
    Η γλώσσα δεν κρύβει το γεγονός: έρευνα αγοράς, διαφυγόντα κέρδη, πλάνο επιχειρήσεων, μονάδες, target group, στόχευση, δείκτης ασφαλείας, στρατηγική, τακτική, πεδίο δραστηριοτήτων κ.ο.κ.
    Όμως όλα κυλούν σε μια ατμόσφαιρα επίπλαστης ευγένειας, η οποία είναι ακριβώς, το «μοντέρνο στυλ», που για να εμπεδωθεί χρειάστηκε μια εκπαίδευση υπαλλήλων η οποία περιελάμβανε «smiling course» - αφού το να λες τα ψέματα με χάρη αποδείχτηκε το πλέον προσοδοφόρο.
    Και πρέπει να είσαι πλήρως ενσωματωμένος και περιχαρακωμένος για να μπορείς να παραβλέπεις όλα αυτά και να καμώνεσαι τον ικανοποιημένο.
    Όντως, αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι, πώς ο άνθρωπος του καιρού μας γίνεται αυτόβουλα επισκέπτης τέτοιων σκηνικών ομαδικής πειθαρχίας και θήραμα τέτοιων πρακτικών και συνεργάζεται στη διατήρηση μιας κάλπικης ευδαιμονίας. Και δεν είναι μόνο ότι η σύγχρονη κολακεία έκανε, με την βοήθεια των ψυχολόγων, αξιόλογα βήματα, αλλά πρέπει να είναι βαθιά η δίψα τού σύγχρονου πληβείου να του φερθούν σαν να ήταν άρχοντας.     Γιατί ο ψυχικός πυρήνας των μη τόπων είναι η επίφαση και η πλαστότητα. Καθόλου παράξενο λοιπόν που κυριαρχεί ένας φόβος λεπτός και αδιόρατος σαν τον Υπερίτη.
    Και παντού, το απλανές βλέμμα και ένα χαμόγελο σχεδόν μορφασμός.
    Κανείς δεν μοιάζει να πηγαίνει πουθενά, όλοι μοιάζουν να φεύγουν. Σαν κάτι να έχει συντελεστεί: η κυριαρχία του νεκρού πάνω στο ζωντανό, το οποίο, κάθε φορά που προσπαθεί να ανασυσταθεί σαν ζωντανό, υπόκειται στη διάλυση. Ένας κόσμος διαίρεσης. Μια σύγχρονη εκδοχή του Άδη.
    Οι μη τόποι είναι τόποι στοιχειωμένοι. Μόνον και μόνον η Ύβρις της σύλληψης και κατασκευής τους γνέφει προς την καταστροφή να πλησιάσει.
    Η τρομοκρατία στοιχειώνει τα αεροδρόμια. Ο μασκοφορεμένος ληστής, ο ξένος, ο εισβολέας και το φάσμα του όχλου στοιχειώνουν τα προάστια και τα «σύγχρονα σπίτια». Η πυρκαγιά και ο παρανοϊκός δολοφόνος – που στη φαντασία του δεν βλέπει και δεν σκοτώνει ανθρώπους, αλλά καταστρέφει ανθρώπινες κούκλες – στοιχειώνουν τους αχανείς χώρους της οργανωμένης διασκέδασης.
    Οι σύγχρονες αγορές, όπως και οι υπόλοιποι μη τόποι, διαρκώς αποκεντρώνονται - για την ακρίβεια εκρήγνυνται προς αέναα διαστελλόμενες περιφέρειες πόλεων - πόλεων που πρέπει διαρκώς να απονεκρώνονται - και συνδέονται μεταξύ τους με νέες αρτηρίες ταχείας κυκλοφορίας. Είναι η δόξα της πολεοδομίας.
    Χώροι τεχνολογικής αυταρέσκειας υποβάλλουν ένα δέος σχεδόν θρησκευτικό και γίνονται ναοί όσο η τεχνολογία και το εμπόρευμα έγιναν θεοί.
    Μια εικόνα καθαρότητας, μια ονειροφαντασία του άσπιλου και του αμόλυντου που ενδόμυχα ποθεί την βεβήλωση.
    Μέσα στις ομοιόμορφες, ευδιάθετες μουσικές και τις υπνωτικές αναγγελίες μεγαφώνων κυοφορείται ο εμπρησμός και η λεηλασία.
    Ένας κόσμος που τρέμει και φοβάται την εξαγγελθείσα και διαρκώς αναβαλλόμενη καταστροφή και ταυτόχρονα ονειρεύεται και εύχεται κρυφά το χαμό και το τέλος του.
Β.Η
metamesonyktiaemerologia
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς επιδρά η τρυφερότητα στην ψυχολογία του παιδιού

Τι πιο ωραίο από το να εκφράζουμε την τρυφερότητα μας με κάθε τρόπο. Με φιλιά και αγκαλιές αλλά και με πράξεις, με λόγια, αλλά ακόμα και με τον τόνο της φωνής μας.
Πώς επιδρά η τρυφερότητα στα παιδιά
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η τρυφερότητα πρέπει να προσφέρεται από τους γονείς στα παιδιά χωρίς μέτρο, καθώς σύμφωνα με έρευνες μπορεί να τα θωρακίσει απέναντι στο στρες που θα βιώσουν αργότερα στη ζωή τους.
Η έρευνα έδειξε ότι 30 χρόνια μετά, τα παιδιά των τρυφερών μητέρων ήταν πιο θωρακισμένα και είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από εκείνα που οι μητέρες τους ήταν ψυχρές.
Άλλες έρευνες έχουν επίσης συσχετίσει την τρυφερότητα που παίρνουν τα παιδιά από τη μητέρα τους με αυξημένες ικανότητες όσον αφορά τη μνήμη και τη μάθησή τους καθώς σε μαγνητικές τομογραφίες στις οποίες υποβλήθηκαν φάνηκε να έχουν μακρύτερο ιππόκαμπο (περιοχή στον εγκέφαλο που σχετίζεται με τη μνήμη και τη μάθηση) σε σύγκριση με άλλα παιδιά που είχαν ψυχρές μητέρες.

Συμπυκνωμένη... τρυφερότητα
Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να βοηθήσετε το παιδί να αισθανθεί καλά με τον εαυτό του, ενθαρρύνοντάς το να σκέφτεται θετικά, είναι να του δηλώνετε καθημερινά πώς αισθάνεστε εσείς για το ίδιο, χρησιμοποιώντας θετικές φράσεις.

Μερικές από αυτές περιλαμβάνουν:

Σε αγαπώ
Είναι μία από τις πιο απλές αλλά και τις πιο σημαντικές φράσεις, που θα πρέπει να λέτε στο παιδί καθημερινά, καθώς συμπυκνώνει όλη σας την στοργή και την φροντίδα. 
Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να του το πείτε, οπότε μπορείτε να του το πείτε κυριολεκτικά όσο συχνά και όσες φορές θέλετε.

Είμαστε υπερήφανοι για εσένα
Λέγοντας συχνά αυτήν την φράση στο παιδί, μπορείτε να το βοηθήσετε να δημιουργήσει μια θετική άποψη για τον εαυτό του. 
Απλά δηλώνοντας ότι νιώθετε υπερήφανοι για όλα αυτά που κάνει και είναι, κάνετε σχεδόν αυτόματα το παιδί να αισθάνεται πλήρες, χαρούμενο και ασφαλές.

Θα τα καταφέρεις
Λέγοντας στο παιδί ότι μπορεί να καταφέρει να επιτύχει σε αυτό που κάνει, μπορείτε να αυξήσετε σημαντικά την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του. 
Είναι σημαντικό να τους το υπενθυμίζετε συχνά κι όχι μόνο όταν παρατηρείτε ότι δυσκολεύεται σε ένα συγκεκριμένο μάθημα ή δραστηριότητα.

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki