Wednesday 31 May 2023

Khalil Gibran: Το μαργαριτάρι - The Pearl

Ένα όστρακο είπε στο γειτονικό του όστρακο:
«Έχω μέσα μου ένα μεγάλο πόνο. Είναι βαρύς και σφαιρικός και μ' έχει πολύ καταπονήσει».
Και το άλλο όστρακο απάντησε με αλαζονική αδιαφορία. «Δοξασμένοι να είναι οι ουρανοί κι οι θάλασσες, εγώ δεν έχω κανέναν πόνο. Νιώθω ακμαίο και πλήρες, παντού, μέσα και έξω».

Εκείνη τη στιγμή περνούσε ένα καβούρι, άκουσε τα δύο όστρακα κι είπε σ' εκείνο που ένιωθε ακμαίο και πλήρες, παντού, μέσα κι έξω, «Ναι, εσύ νιώθεις ακμαίο και πλήρες, ο πόνος όμως, που υποφέρει ο γείτονάς σου είναι ένα μαργαριτάρι ανυπέρβλητης ομορφιάς».

Απόσπασμα από τον Περιπλανώμενο
του Kahlil Gibran

The Pearl

Said one oyster to a neighboring oyster, “I have a very great pain within me. It is heavy and round and I am in distress.”
And the other oyster replied with haughty complacence, “Praise be to the heavens and to the sea, I have no pain within me. I am well and whole both within and without.”
At that moment a crab was passing by and heard the two oysters, and he said to the one who was well and whole both within and without, “Yes, you are well and whole; but the pain that your neighbor bears is a pearl of exceeding beauty.”

Μεγάλα Συμπλέγματα (Comlpex) μικρών παιδιών…

Από τη στιγμή που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την εικόνα τους και να τη συγκρίνουν με αυτές που βλέπουν στα social media, αρχίζουν να αναρωτιούνται για την εμφάνισή τους και παρουσιάζουν μικρά ή μεγαλύτερα κόμπλεξ: 
“έχω μεγάλη μύτη”, 
“τα αυτιά μου πετάνε”, 
“έχω μικρό στήθος”, 
“είμαι άσχημη”, 
“είμαι χοντρή”…
Σε ποια ηλικία εμφανίζονται τα κόμπλεξ εμφάνισης;
    Τα κόμπλεξ δεν εμφανίζονται στα πολύ μικρά παιδιά καθώς ακόμα δεν έχουν αίσθηση της εμφάνισής τους, δεν έχουν ορίσει ακόμα το τι είναι “ομορφιά”.
 Ένα τετράχρονο για παράδειγμα μπορεί να βλέπει κούκλα την κυρία που το προσέχει κι ας είναι 50 χρόνων! Όταν όμως αρχίζουν να μεγαλώνουν και να κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέφτη, να τον συγκρίνουν με τις εικόνες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, τότε βλέπουν ψεγάδια… Αυτό ξεκινάει μετά τα 8 και αρχίζει να εντείνεται στην προεφηβεία (10-11 ετών) και να κορυφώνεται στην εφηβεία!

Γιατί όλο αυτό αφορά κυρίως τα παιδιά σε εφηβεία και προεφηβεία;
    Τα παιδιά αρχίζουν να έχουν συνείδηση του εαυτού τους και της ταυτότητάς τους γύρω στα 11, όταν δηλαδή ξεκινά η προεφηβεία. Τότε θέλουν με κάποιο τρόπο να βρουν το δικό τους στιλ και να ξεφύγουν από τις νόρμες που τους έχουν επιβάλει οι γονείς τους. Πού βρίσκουν τα νέα τους πρότυπα; 
Στα social media! Όπου οι εικόνες είναι συνήθως τέλειες γιατί έχουν περάσει από… φίλτρα!

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα φύλα;
    Στην περίοδο της προεφηβείας ή νωρίτερα τα πράγματα είναι ίδια για τα δυο φύλα. Δεν συμβαίνει το ίδιο και στην εφηβεία. Τα νεαρά κορίτσια έχουν να… αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερες και… τρομακτικότερες αλλαγές στο σώμα τους και αυτό είναι αρκετά δύσκολο να το διαχειριστούν ενίοτε σε σχέση με τα συνομήλικα αγόρια που δεν βλέπουν τόσο δραματικές αλλαγές!

Πώς γεννιέται ένα κόμπλεξ σε ένα παιδί;
    Το κόμπλεξ ξεκινά εσωτερικά και στη συνέχεια διοχετεύεται στο εξωτερικό. Δηλαδή έχει ένα πρότυπο, που το βλέπει τέλειο στα μάτια του και στη συνέχεια αρχίζει να κάνει συγκρίσεις με τα δικά του χαρακτηριστικά: μαλλιά, μάτια, μύτη, σώμα. Αρχίζει να βλέπει διαφορές και -κατά τη γνώμη του- ατέλειες… 
Στη συνέχεια, οι σκέψεις του επιβεβαιώνονται από το περιβάλλον του, όχι πάντα κακοπροαίρετα. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί πιστεύει ότι έχει πεταχτά αυτιά και οι φίλοι του για να τον πειράξουν του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι “dumbo” (από το Ελεφαντάκι), τότε εύκολα γεννιέται ένα κόμπλεξ!…

Μπορεί το κόμπλεξ να κρύβει βαθύτερα θέματα;
    Αν το παιδί διαμαρτύρεται συνεχώς για ένα στοιχείο της εμφάνισής του, τότε πρέπει ενδεχομένως να ψάξετε βαθύτερες αιτίες που συμβαίνει αυτό. Έχει να κάνει με τη γενικότερη αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα του. Αν το πρόβλημα είναι βαθύ, μπορεί να χρειαστεί και επέμβαση ενός ειδικού.

Πώς θα αλλάξετε την εικόνα που έχει για τον εαυτό του;
    Όταν ανακαλύψετε την… πηγή του προβλήματος, πρέπει να προσπαθήσετε να του τονώσετε την αυτοεκτίμηση. Πώς; Να τονίσετε τα θετικά του σημεία και να του εξηγήσετε ότι κάποιος μπορεί να είναι όμορφος ανεξαρτήτως των προτύπων της κοινωνίας. Παράλληλα, εξετάστε λίγο τα… είδωλά του και προσπαθήστε να καταλάβετε τι του αρέσει σε αυτά. Στη συνέχεια, προτείνετέ του εναλλακτικά μοντέλα και πρότυπα που δεν είναι τέλεια αλλά είναι ωστόσο αγαπητά!

Προσοχή στα υπερβολικά κοπλιμέντα!
    Προσοχή όμως! Όταν προσπαθείτε να του ανεβάσετε την αυτοπεποίθηση, μην καταφύγετε σε υπερβολές του τύπου “είσαι η πιο όμορφη” κλπ. Γιατί μπορεί να έχετε το αντίθετο αποτέλεσμα: να δημιουργήσετε ένα… ψώνιο! Εξηγείστε του ότι η ομορφιά είναι κάτι το υποκειμενικό και ότι πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας με τα προτερήματα αλλά και τις ατέλειές του!

Νίκη Κοσκινά
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά μεγαλώνουν ΠΟΛΥ γρήγορα!

Θα μας λείψει η ανάγκη,
τα στραβά δοντάκια,
ο χρόνος που περάσαμε μαζί,
το να ακούμε “Μαμά κοίτα!” κάθε δύο λεπτά.

Θα μας λείψει αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ως άτομα και ως οικογένεια
«.... Ωστόσο, δεν εκτιμάμε αρκετά την εκάστοτε φάση που βιώνουμε ως γονείς.

Όταν είναι πολύ μικρά ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, να σταματήσουμε να μαζεύουμε σκόρπια παιχνίδια από το πάτωμα, να μην ξύνουμε κάθε τόσο ξεραμένα κομμάτια φαγητού από τους τοίχους...

Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να σταματήσουν τα ξαφνικά ξεσπάσματα, οι συνεχείς μάχες, τα ασταμάτητα πλυντήρια, τα κλάματα με το παραμικρό και η εξάντληση που έγινε δεύτερη φύση μας.

Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να πάρουμε μια ανάσα αλλά, όταν φτάσει αυτή η στιγμή, θα αναπολούμε τότε που ήταν μικρά! Θα μας λείψουν όλα από εκείνη την περίοδο: τα γέλια τους, τα αδιάκοπα φιλιά τους, τα αφράτα χεράκια τους, οι αγκαλιές τους, τα βραδινά παραμύθια μας, τα γλυκά τους χαμόγελα...

Θα μας λείψει το ότι δεν κάναν ρούπι χωρίς τη μαμά τους, ο χρόνος που περνάγαμε μαζί ή το ότι ακούγαμε τη λέξη "μαμά" κάθε 2 λεπτά.

Θα μας λείψει αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ως οικογένεια αφού σύντομα, τα μωρά μας δεν θα είναι πια μωρά. Θα είναι μεγάλα παιδιά που, μέρα με τη μέρα, θα αλλάζουν και θα γίνονται αυτόνομα και ανεξάρτητα.

Όσο κι αν νομίζουμε πως αυτή η περίοδος θα κρατήσει για πάντα, όσο κι αν έχουμε κουραστεί, τα μωρά μας θα μεγαλώσουν πολύ γρήγορα και όλο αυτό που ζούμε σήμερα θα μας λείψει.

Ας απολαύσουμε λοιπόν το παρόν, με τα καλά και τα κακά του, γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα...».

περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki