Η ψυχή ένιωσε πως η πεθυμιά την είχε καβαλήσει... δεν ήταν λεύτερη· ντράπηκε.

Ένας βοσκός από τ' Ανώγια, άγριο πετροχώρι στην πλαγιά του Ψηλορείτη, άκουγε τους χωριανούς του να του δηγούνται σημεία και τέρατα για το Μεγάλο Κάστρο. Στην πολιτεία αυτή, λέει, βρίσκεις όλα τ' αγαθά του κόσμου: κουκιά με τη σέσουλα, παστό μπακαλιάρο τσουβάλια, βαρέλια τις σαρδέλες και τις καπνιστές ρέγγες· κι ακόμα μαγαζιά τίγκα στιβάνια, κι άλλα που πουλούν τουφέκια όσα θες, σουγιάδες, μαχαίρια και μπαρούτη· κι άλλα που κάθε πρωί ξεφουρνίζουν, φουρνιές φουρνιές, άσπρο ψωμί, φραντζόλα. Κι έχει, λέει, ακόμα, σαν βραδιάσει, γυναίκες που δε σε σκοτώνουν, σαν τις Κρητικοπούλες, αν τις αγγίξεις, κι είναι το κρέας τους άσπρο και νόστιμο σαν τη φραντζόλα.

Όλα ετούτα τα θάματα τ' άκουγε ο βοσκός, τα σάλια του έτρεχαν, και το Μεγάλο Κάστρο έλαμπε στη φαντασιά του σαν κρητικός παράδεισος, γεμάτος μπακαλιάρο, τουφέκια και γυναίκες. Άκουγε, άκουγε, κι ένα μεσημέρι πια δε βάσταξε, έζωσε σφιχτά το φαρδύ ζωνάρι του, ανακρέμασε στην πλάτη του την πιο καλή, την ξομπλιαστή του βούργια, φούχτωσε το βοσκοράβδι του και ροβόλησε από τον Ψηλορείτη. Σε λίγες ώρες αντίκρισε το Μεγάλο Κάστρο· ήταν ακόμα μέρα κι η καστρόπορτα ήταν ανοιχτή. Ο βοσκός στάθηκε στο κατώφλι· μια δρασκελιά, και θα 'μπαινε στον παράδεισο. Μα ξαφνικά η ψυχή του τινάχτηκε· σαν να 'νιωσε η ψυχή αυτή πως η πεθυμιά την είχε καβαλήσει, πως δεν έκανε πια ό,τι ήθελε, δεν ήταν λεύτερη· ντράπηκε. Ζάρωσε ο Κρητικός τα φρύδια, τον πήρε το φιλότιμο.

— Θέλω μπαίνω, θέλω δεν μπαίνω, είπε· δεν μπαίνω!

Γύρισε τη ράχη του στο Κάστρο και πήρε δρόμο πίσω κατά το βουνό.

Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

ΚΗ'

Η επιστροφή του Ασώτου

Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι;

Ποιός νοιάζεται για το Σύνταγμα και άλλες τέτοιες πολυτέλειες; Σίγουρα όχι η Πολιτεία, είτε αυτή εκφράζεται σαν Κεντρική Διοίκηση, είτε σαν Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Υπάρχουνε πολίτες β' κατηγορίας, οι κινητικά ανάπηροι, που ενώ στις υποχρεώσεις τους αντιμετωπίζονται σαν ίσοι, στα δικαιώματά τους, βρίσκουν έναν τείχο μπροστά τους. 

Ποιοί δημόσιοι χώροι και ποιές προσβάσεις; Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους καρεκλοκένταυρους...

Το παρακάτω κείμενο μου το έστειλε η Διαδρομή και σας το δίνω απαράλλαχτο, ούτε καν την γραμματοσειρά δεν θα αλλάξω : 

Στη Νάουσα και την Ξάνθη τα μοναδικά πάρκα προσβάσιμα για ΑμεΑ στην Ελλάδα.
Αποκλεισμένοι και από τους χώρους πρασίνου των πόλεων είναι οι ανάπηροι και οι άνθρωποι με σοβαρά κινητικά προβλήματα.
Η νομοθεσία δεν επιβάλλει τη δημιουργία προσβάσιμων διαδρόμων και υποδομών, με αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι με αναπηρίες...απλά να βλέπουν το πράσινο από μακριά.
Το πρόβλημα προσπαθεί να θέσει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) με την αφορμή της κατάθεσης του σχεδίου νόμου για τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής.

Οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους πολίτες σε σχέση με την πρόσβαση στους αστικούς χώρους πρασίνου.
«Η ελληνική νομοθεσία δεν έχει καμία αναφορά στην υποχρέωση διασφάλισης της προσβασιμότητας από ανθρώπους με αναπηρίες» αναφέρει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία κ. Γιάννης Βαρδακαστάνης.
«Το αποτέλεσμα είναι ελάχιστα πάρκα, άλση και δάση να διαθέτουν έστω και μερική προσβασιμότητα στα άτομα με αναπηρία, όπως το Δημοτικό Πάρκο Νάουσας, το Πάρκο στο Λήμνιο Ξάνθης».
Ούτε καν ο Εθνικός Κήπος δεν διαθέτει προσβάσιμες υποδομές ... !
Την ίδια στιγμή, στην Ε.Ε. θέτουν προδιαγραφές, συχνά ακόμα και οδηγούς, για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας των περιοχών πρασίνου σε όλους, όπως λ.χ. το Εθνικό Πάρκο Πυρηναίων στη Γαλλία, που πρόσφατα βραβεύτηκε για τις παρεμβάσεις του.

Η ΕΣΑμεΑ θεωρεί την κατάθεση σχεδίου νόμου για τα πυρόπληκτα της Αττικής ευκαιρία για την τροποποίηση της ελληνικής νομοθεσίας.
«Ζητάμε το αυτονόητο, όσες δραστηριότητες έχει ο κάθε πολίτης, να μπορεί να τις έχει και ο ανάπηρος» λέει ο κ. Βαρδακαστάνης.
«Οι επιλογές σήμερα στις πόλεις είναι ασήμαντες. Οι ανάπηροι βλέπουν τα πάρκα από μακριά»

από aletri 

Παιδεραστία . . .

Η στάση του θύματος…

Το ερέθισμα για το σημερινό θέμα ήρθε με αφορμή την εκπομπή του κύριου Μάκη Γεωργίου στον alpha «Κωδικός Alpha - Προστατευόμενος μάρτυς». Την Πέμπτη που μας πέρασε είχε σαν θέμα παιδοφιλία - παιδεραστία τρόποι αντιμετώπισης κλπ. Είναι μια μορφή ανωμαλίας που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις εις βάρος μικρών παιδιών που εκτός από σεξουαλικούς λόγους σε κάποιες χώρες παίρνει και την μορφή εμπορίας και εκπόρνευσης. Πρωτίστος να αναφέρω ότι καταδικάζω οποιαδήποτε μορφή τέτοια ενέργειας αλλά θα κάνω ολίγο το δικηγόρο του διαβόλου και θα πιάσω το θέμα και από την πλευρά του θύματος. Αν δεν δούμε και την πλευρά του θύματος μιας και η ενοχή του δολοφόνου είναι δεδομένη το επαναλαμβανόμενο έγκλημα δεν θα λυθεί ποτέ.
Αρχικά γνωρίζουμε όλοι ότι ανώμαλοι υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα για να μην πώ ότι θα πληθαίνουν πάντα λόγο της κοινωνικής αποξένωσης και μοναξιάς που διέπει τις σύγχρονες κοινωνίες. Τι κάνουν όμως τα θύματα ; τι κάνουν τα παιδιά ; Ένα παιδί 12- 13 χρονών ανήλικων τι δουλειά έχει πίσω από την οθόνη να συνομιλεί με τον επίδοξο παιδεραστή και μάλιστα να του λέει γλυκόλογα και να κλείνει ραντεβού μαζί του; Μετά φταίει ο παιδεραστής; Αυτός είναι ανώμαλος και δρα με αυτό τον τρόπο, το ανήλικο τι δουλειά έχει να κάνει τηλεφωνικές σεξουαλικές συζητήσεις και μάλιστα να βγαίνει και ραντεβού;. Θα κάνω ένα σοκαριστικό ερώτημα και θέλω να το αναλύσετε σας παρακαλώ. Μήπως τελικά τους παιδεραστές τους δημιουργούν τα θύματα , μήπως τους δημιουργούν η αδιαφορία των γονιών που ρίχνει γυμνά τα παιδιά στα δίκτυα τους μέσο της τεχνολογίας;.
Πάμε τώρα προ του εγκλήματος. Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών; γιατί αυτή η αδιαφορία; Το γνωρίζεται ότι υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι κάνουν το καλό όταν αγοράζουν ένα pc σε ένα παιδί 12 – 13 χρονών του βάζουν και Internet χωρίς να το ελέγχουν μόνο και μόνο για να μην πλέκει στα πόδια τους όπως λένε ή για να μην γυρνάει από εδώ και εκεί. Θεωρώ επιβεβλημένη την κατάρτιση των γονιών σε θέματα τεχνολογίας και διαδικτύου ώστε να μπορούν να ελέγχουν τα παιδιά κατά την ώρα που σερφάρουν και να τους αποκλείουν κάποιες ιστοσελίδες και να μην τα αφήνουν κυριολεκτικά ελεύθερα προς σφαγή στις ορέξεις του κάθε ανώμαλου που ψάχνει θύματα να ικανοποιήσει τις ορέξεις του. Οι γονείς θεωρούν ότι έχοντας το παιδί στο σπίτι και πίσω από μια οθόνη είναι ασφαλές αλλά απατούνται οικτρά ! Και ο λόγος είναι ο εξής: Το παιδί θεωρεί ότι σωματικά δεν απειλείται πίσω από την οθόνη αλλά έχει γυμνή την συνείδηση του η οποία απειλείται μιας και σε ηλικία 12 – 13 χρονών δεν έχει ολοκληρωμένη συνείδηση και κρίση για να μπορέσει να οριοθετήσει πράγματα , ερεθίσματα και καταστάσεις συν τοις άλλοις τα παιδιά τα διέπει ο παιδικός εγωισμός και η γοήτευση να σπάσουν τα πλαίσια του απαγορευμένου και να πέσουν στα δίχτυα της αμαρτίας για εμπειρικούς σκοπούς ασε που παρασύρονται εύκολα. Όταν ρωτήσει ένα παιδί που πράττει κάτι γιατί το κάνει σου λέει το έκανα από περιέργεια από εμπιρεία. Αλλά και από την άλλη τα σημερινά φαινομενικά μικρά παιδιά παίζουν την τεχνολογία στα δάχτυλα και όχι μόνο αλλά 14χρονα επιζητούν τα ίδια σεξουαλική κουβέντα ή τηλέφωνο η κάτι άλλο και οι γονείς κουκουρούκου.
Πείραμα: Κάντε ένα πείραμα μπείτε σε κάποιο site και να αναφέρετε ότι είστε πλούσιος με καλό αμάξι και πολλά λεφτά ιδιαίτερα αν βάλετε και μια ωραία φώτο το 60% των παιδιών που θα chatαρετε ηλικίας 10 – 12 – 14 χρονών θα ενδώσουν για ραντεβού. Το θέμα είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να κάψουμε πλέον να τα ρίχνουμε όλα στο κράτος στους βιαστές κλπ μήπως έχουν και μέρισμα ευθύνης τα θύματα με την στάση τους; Οι γονείς είναι απ΄εξω; Στην τελική το έγκλημα δεν είναι αιφνίδιο υπάρχουν προκαταρτικά: οθόνη , chat δεν είναι ότι θα σε στριμώξει κάποιος στο δρόμο. Πολύ απλά αν δεν δώσεις το κινητό η το σταθερό δεν πρόκειται ο βιαστής να βγεί από την οθόνη αν δεν το θελήσει το θύμα να συναντηθεί μαζί του.
Γνωρίζω αρκετούς φίλους που έχουν internet cafe και πηγαίνουν εκεί οι γονείς τα παιδιά τους και πληρώνουν μάλιστα ολόκληρη μέρα (συνήθως Σάββατο ή Κυριακή ) για να βγαίνουν οι γονείς και να κάνουν τα ψώνια και να πίνουν τα καφεδάκια τους και τα παιδιά τα πηγαίνουν στα internet café τα οποία έχουν καταντήσει parking μαθητών.
Περιστατικό εκπομπής για όσους δεν είδαν : Στο πλατό βρισκόταν μια κοπέλα η οποία ανέφερε ότι την βίασε ο καθηγητής που τις έκανε ιδιαίτερα. Εξοργίστηκα όταν ανέφερε ότι της έκανε μαθήματα 6 μήνες και σε κάποια μαθήματα την χάιδευε και μετά από κάποια ιδιαίτερα που περιείχαν χαϊδέματα την βίασε. Η κοπέλα όταν άρχισαν στα μαθήματα τι έκανε; Γιατί έπεσε σαν πρόβατο στην σφαγή ; Γιατί δεν ενημέρωσε κανέναν; Δηλαδή αν τις έλεγε ο «καθηγητής τέρας» ότι θα την σφάξει μετά από 12 μαθήματα αυτή έπρεπε να του πεί ναι; Δεν την συνάντησε και την βίασε, τις είχε δείξει προ βιασμού σε παλιότερα μαθήματα τις προθέσεις του. Η κοπέλα ανέφερε στην εκπομπή ότι επηδεί φοβόταν ή ότι οι γονείς ή η αστυνομία θα πίστευε τον μεγαλύτερο δεν έκανε τίποτα. Συγνώμη είναι αυτό δικαιολογία; ! ! Δηλαδή είναι επιχείρημα ότι για τον λόγο ότι ΙΣΩΣ δεν μας πιστέψει κανείς δεν μιλάμε και ενδίδουμε στον κάθε ανώμαλο; Οι γονείς που είναι ; στο κόσμο της αδιαφορίας τους;
Όταν τα ιδιαίτερα είχαν σαν θέμα το «σωματικό χάιδεμα» η κοπέλα τι έκανε;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Μήπως τελικά ΕΜΕΙΣ
σαν ΓΟΝΕΙΣ , ΚΡΑΤΟΣ , ή ΘΥΜΑΤΑ δημιουργούμε αυτά τα «ΤΕΡΑΤΑ» ;


Γιατί δεν τροποποιείτε ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ για να μπορεί να δρα η δίωξη οικονομικού εγκλήματος ώστε να πιάνει αυτά τα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ;


Για ποιο λόγο η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ νομιμοποιεί ΚΟΜΜΑ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΩΝ! ;

«Γονείς να ξέρετε ότι η απειλή μπορείς να μην περπατά στο δρόμο αλλά υπό μορφή ψευδώνυμου στα μονοπάτια του διαδικτύου για αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ ! και ΕΛΕΓΧΟΣ»